ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. η΄ 26-39)

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν εἶναι τὸ μόνο σχετικὸ περιστατικὸ ποὺ συναντοῦμε στὰ Εὐαγγέλια. Ἀντίθετα, διαπιστώνουμε ὅτι γίνονται καὶ ἄλλες τέτοιες περιγραφὲς μὲ σκοπὸ νὰ καταδειχθεῖ τὸ βαθύτερο θεολογικὸ μήνυμα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπ’ αὐτές∙ ὅτι, δηλαδή, ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο ὡς ἐλευθερωτὴς τοῦ ἀνθρώπου ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τοὺς καρποὺς αὐτῆς, τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὸν θάνατο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ δαιμονικὰ δεσμά, τὰ ὁποῖα τὸν κρατοῦν αἰχμάλωτο καὶ τοῦ στεροῦν τὴν ζωοποιὸ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους του.

Τὴ δύναμη αὐτὴν τοῦ Μεσσία τὴν ἀναγνωρίζει τὸ δαιμόνιο, γι’ αὐτὸ καὶ φωνάζει στὸν Ἰησοῦ: «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μὴ μὲ βασανίσης». Ἤδη, τὸ δαιμόνιο, ποὺ καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο, ἀναγνωρίζει ὅτι δὲν ἔχει κανένα κοινὸ σημεῖο μὲ τὸν Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος σώζει τὸν ἄνθρωπο. Τὸν ἀναγνωρίζει ἀκόμη ὡς Υἱὸ τοῦ Ὑψίστου καὶ φυσικὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ στὸν κόσμο δηλώνει τὸ τέλος τῆς δικῆς του κυριαρχίας, τῆς κυριαρχίας τῶν διαφόρων δαιμονικῶν δυνάμεων καὶ δαιμονικῶν καταστάσεων. Καταστάσεις οἱ ὁποῖες δείχνουν πόσο ἀληθινὸ εἶναι τὸ κακὸ μέσα στὸν κόσμο καὶ πόσο ἀποπροσανατολιστικές της πραγματικότητας εἶναι οἱ περὶ τοῦ ἀντιθέτου ἀπόψεις.

Ἐπίσης, τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ δαιμόνια στὴ συνέχεια τῆς διηγήσεως ζητοῦν ἄδεια νὰ ἐγκατασταθοῦν σ’ ἕνα κοπάδι χοίρων, ἀποδεικνύει τὴν ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος συναντώμενος μ’ αὐτά στὸ πρόσωπο ἑνὸς ταλαίπωρου ἀνθρώπου, τὰ ἐκδιώκει, προσφέροντας πίσω στὴν κοινωνία τὸν θεραπευμένο ἄνθρωπο. Ἕναν ἄνθρωπο, δηλαδή, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ κυριαρχία, ὁ ὁποῖος ἀποζητᾶ τὴν συνεχῆ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἰησοῦ ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς συνανθρώπους του. Ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἀπὸ ἐπιθετικὸς καὶ αὐτοκαταστροφικὸς γίνεται ἡ πηγὴ σωτηρίας τῶν ἄλλων.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, ἔχουμε τὴν ἀντίδραση τῶν κατοίκων τῶν Γαδαρηνῶν, οἱ ὁποῖοι, ὅταν πληροφοροῦνται τὰ γινόμενα ἀπὸ τοὺς χοιροβοσκοὺς καὶ ἐνῶ βλέπουν τὸν πρώην δαιμονισμένο ἰματισμένον καὶ σωφρονούντα, καταλαμβάνονται ἀπὸ φόβο. Καὶ ἀντὶ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν μεσσιανικὴ ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ, τὸν παρακαλοῦν νὰ ἐγκαταλείψει τὴν περιοχή τους ἀπὸ φόβο, μήπως στερηθοῦν τὰ ὑλικὰ ἀγαθά τους. Τυφλοὶ ὡς πρὸς τὸ πνευματικό τους συμφέρον, ἀπορρίπτουν τὴν ἐλευθερία, προτιμώντας νὰ μείνουν δοῦλοι. Καὶ δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ ἐπαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα, ἀφοῦ πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι δὲν διακρίνουν τὸ σωστό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάνουν τὰ μεγάλα, γιὰ νὰ κερδίσουν τὰ μικρά, νὰ διώχνουν τὸ Σωτήρα γιὰ νὰ ζήσουν πιὸ ἄνετα.

Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ τραγικότητα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ἀρνεῖται τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ, ἀρνεῖται τὰ θαύματα τῆς θείας ἀγάπης καὶ σκεπτόμενος ψυχρὰ καὶ ἐγκεφαλικὰ ἐγκλωβίζεται στὰ δεσμὰ μὲ τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος ἔχει περιβάλλει τὴν καθημερινότητά του. Ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καλύτερος μὲ τὴν ψυχρὴ λογικὴ καὶ τὸ ὑλικὸ συμφέρον ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν βιωματικὴ συνάντηση μὲ τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ σωτήρα καὶ ἐλευθερωτή.

Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀφήνει τὴν ὕπαρξή του νὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸν Θεὸ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, γιατρεύεται ἀπὸ ὅλες τὶς «ἀσθένειες», ποὺ τόσο βασανιστικὰ τὸν ὁδηγοῦν στὴν μοναξιὰ καὶ τὴν ἀκοινωνησία. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστὸ, αἰσθάνεται μεγάλη ἀσφάλεια. Μέσα του κατοικεῖ ὁ Χριστὸς καὶ γι’ αὐτὸ γίνεται ἀπόστολος καὶ μάρτυράς του. Ὅπως συνέβη μὲ τὸ δαιμονισμένο ὁ ὁποῖος «ἀπῆλθεν… κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς».

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ἐλευθερωτὴς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις. Δύο εἶναι οἱ συμπεριφορὲς τὶς ὁποῖες ἐπιδεικνύουν οἱ ἄνθρωποι διαχρονικά: εἴτε ἀποδέχονται αὐτὴν τὴν δωρεὰ, μεταβάλλοντας ριζικὰ τὸν ἑαυτό τους εἴτε, κατὰ τὸ πρότυπο τῶν Γαδαρηνῶν, τὴν ἀπαρνοῦνται καὶ μαζὶ μ’ αὐτὴν καὶ τὸν Χριστό χάριν κάποιου ἄλλου συμφέροντος. Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε, ὅμως, ὅτι ἡ πρώτη ἐπιλογὴ μπορεῖ νὰ σημάνει τὴν σωτηρία μας ἐνῶ ἡ δεύτερη τὴν καταστροφή μας. Ἀμήν.

π. Α.Κ.Γ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 25 Οκτωβρίου - ΚΑ´ Επιστολή

῍Αν ζητώντας νὰ σωθοῦμε

ἀπὸ τὸν Χριστό,

βρεθήκαμε νὰ εἴμαστε

κι ἐμεῖς ἁμαρτωλοὶ

ὅπως οἱ ἐθνικοί,

σημαίνει τάχα

πὼς ὁ Χριστὸς

ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία;

(Γαλ. β´ 16-20)

Αδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ᾿Εγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ξέρουμε πὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴν τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Αὐτὸ γίνεται μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Γι’αὐτὸ κι ἐμεῖς πιστέψαμε στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ δικαιωθοῦμε μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ κι ὄχι μὲ τὴν τήρηση τοῦ νόμου· γιατὶ μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος. ῍Αν ὅμως, ζητώντας νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὸν Χριστό, βρεθήκαμε νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς ἁμαρτωλοὶ ὅπως οἱ ἐθνικοί, σημαίνει τάχα πὼς ὁ Χριστὸς ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία; ῎Οχι βέβαια! Γιατί, ἂν ὅ,τι γκρέμισα τὸ ξαναχτίζω, εἶναι σὰν νὰ ὁμολογῶ πὼς ἔκανα λάθος ὅταν τὸ γκρέμιζα. Κι ἀληθινά, μὲ κριτήριο τὸν νόμο, ἔχω πεθάνει γιὰ τὴ θρησκεία τοῦ νόμου, γιὰ νὰ βρῶ τὴ ζωὴ κοντὰ στὸν Θεό. ῎Εχω πεθάνει στὸν σταυρὸ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Τώρα πιὰ δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ ζεῖ στὸ πρόσωπό μου ὁ Χριστός. Κι ἡ τωρινὴ σωματική μου ζωὴ εἶναι ζωὴ βασισμένη στὴν πίστη μου στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ ἀγάπησε καὶ πέθανε ἑκούσια γιὰ χάρη μου.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 25 Οκτωβρίου 2015 - Στ´ Λουκά

Τί δουλειὰ ἔχεις

ἐσὺ μ’ ἐμένα ᾿Ιησοῦ,

Υἱὲ τοῦ ὕψιστου Θεοῦ;

Σὲ παρακαλῶ

μὴ μὲ βασανίσεις.

(Λουκ. η´ 27-39)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ᾿Ιδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ᾿Επηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ῾Ο δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ῏Ην δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ᾿Εξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ᾿Εξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ᾿Απήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. Αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ᾿Εδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Υπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, τὸν συνάντησε κάποιος ἄνδρας ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε μέσα του δαιμόνια ἀπὸ πολὺν καιρό. Ροῦχο δὲν ντυνόταν οὔτε ἔμενε σὲ σπίτι, ἀλλὰ ζοῦσε στὰ μνήματα. ῞Οταν εἶδε τὸν ᾿Ιησοῦ, ἔβγαλε μιὰ κραυγή, ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τοῦ εἶπε μὲ δυνατὴ φωνή· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ’ ἐμένα ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ ὕψιστου Θεοῦ; Σὲ παρακαλῶ μὴ μὲ βασανίσεις». Αὐτὰ τὰ εἶπε, γιατὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶχε διατάξει τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. ᾿Απὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε στὴν ἐξουσία του, καὶ γιὰ νὰ τὸν συγκρατήσουν τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ τοῦ ἔβαζαν στὰ πόδια σιδερένια δεσμά.  ᾿Εκεῖνος ὅμως ἔσπαζε τὰ δεσμά, καὶ τὸ δαιμόνιο τὸν ὁδηγοῦσε στὶς ἐρημιές. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τὸν ρώτησε· «Ποιὸ εἶναι τὸ ὄνομά σου;» ᾿Εκεῖνος ἀπάντησε· «Λεγεών»· γιατὶ εἶχαν μπεῖ μέσα του πολλὰ δαιμόνια. Τὰ δαιμόνια, λοιπόν, τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μὴν τὰ διατάξει νὰ πᾶνε στὴν ἄβυσσο. ᾿Εκεῖ κοντὰ ἦταν ἕνα κοπάδι ἀπὸ πολλοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκαν στὸ βουνό, καὶ τὰ δαιμόνια παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Βγῆκαν, λοιπόν, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ μπῆκαν στοὺς χοίρους. Τότε τὸ κοπάδι ὅρμησε πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε στὴ λίμνη. Μόλις οἱ βοσκοὶ εἶδαν τί ἔγινε, ἔφυγαν καὶ τὸ εἶπαν στὴν πόλη καὶ στὴν ὕπαιθρο. Βγῆκαν οἱ ἄνθρωποι νὰ δοῦν τί ἔγινε καὶ ἦρθαν κοντὰ στὸν ᾿Ιησοῦ. Βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκαν τὰ δαιμόνια νὰ κάθεται δίπλα στὸν ᾿Ιησοῦ, νὰ φοράει ροῦχα καὶ νὰ φέρεται λογικά, καὶ φοβήθηκαν. ῞Οσοι εἶχαν δεῖ τί εἶχε γίνει, τοὺς εἶπαν γιὰ τὸ πῶς ὁ δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε ὅλο τὸ πλῆθος ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῶν Γαδάρων παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ φύγει ἀπὸ κοντά τους, γιατὶ τοὺς εἶχε πιάσει μεγάλος φόβος. ᾿Εκεῖνος μπῆκε στὸ πλοιάριο γιὰ νὰ γυρίσει πίσω. ῾Ο ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τὰ δαιμόνια τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν πάρει μαζί του. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοῦ εἶπε νὰ φύγει, μὲ τὰ παρακάτω λόγια· «Γύρισε στὸ σπίτι σου καὶ διηγήσου ὅσα ἔκανε σ’ ἐσένα ὁ Θεός». ᾿Εκεῖνος ἔφυγε διαλαλώντας σ’ ὅλη τὴν πόλη ὅσα ἔκανε σ’ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς.

Προσκύνημα αγίου Χαραλάμπους

                                                    ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΑΞΙΟΥΠΟΛΕΩΣ & ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ & ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

μέ τό ἄφθαρτο χέρι του ἀπό τό ἱστορικό μοναστήρι τῆς Παναγίας τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ραφαήλ Γρίβας

Ἐπίσημη ὑποδοχή τήν Πέμπτη 29 Ὀκτωβρίου στίς 5 τό ἀπόγευμα. Θά παραμείνει μέχρι καί τήν  Δευτέρα 2 Νοεμβρίου.

Καθημερινό ὁλοήμερο προσκύνημα (πρωινή θ. Λειτουργία, 12 μ. Χαιρετισμοί, 5 μμ. Παράκληση)

Παρασκευή 30/10: Ἀγρυπνία (8 μμ)

Κυριακή 1/11: ἱ. Εὐχέλαιο (5 μμ)

(μιά εὐλογία ἐπιστηριγμοῦ καί χαρμοσύνης γιά τό συνοριακό μας χῶρο)

Τηλέφωνο περαιτέρω ἐπικοινωνίας 23430-20270

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΥΡΟ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

ΣΜΥΡΝΗΣ 7 - ΤΗΛ. 210-3468360

Η ΗΜΕΤΕΡΑ ΕΝΟΡΙΑ ΤΙΜΑ & ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΘΗ ΕΚ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ  ΕΠΑΡΧΙΑ ΔΕΡΚΩΝ ΧΩΡΙΟΝ ΠΑΧΤΣΕΚΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΤΟ 1922 ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗ 25η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 (ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ)

ΩΡΑ 7:00 Μ.Μ. ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ (ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ).

ΔΕΥΤΕΡΑ 26η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 (ΚΥΡΙΩΝΥΜΟΣ ΗΜΕΡΑ)

ΩΡΑ 7:00 Π.Μ. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΥ ΟΡΘΡΟΥ.

ΩΡΑ 8:30 Π.Μ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΜΗΜΑΤΟΣ Ι. ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ (ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΝΤΩΝ ΕΚ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟ 1922) ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ.

ΩΡΑ 6:00 Μ.Μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

ΤΡΙΤΗ 27η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 (ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΕΣΤΟΡΟΣ)

ΩΡΑ 7:00 Π.Μ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ  ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΤΩ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΘΕΙ ΕΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ  ΑΠΟΤΜΗΜΑ  Ι. ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΠΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΝ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ.

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΔΙΑ ΤΟ ΕΚΚΛ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

Τα τρία «φ» (φιληδονία, φιλοδοξία και φιλαργυρία) πρέπει να τ’αποφεύγουμε.

Για να γίνει κανείς άγιος, θέλει λεβεντιά. Όποιος έχει ανδρεία,μπορεί να γίνει ή ήρωας ή άγιος.

Σε ερώτηση αν πρέπει να διαλυθούν οι λεγόμενες «χριστιανικές οργανώσεις» , που πολλοί τις κατηγορούσαν για παρεκκλησιαστκικές, ο Γέροντας ήταν σαφής και καθόλου εμπαθής: ‘’ας διαλύσουμε», είπε,’’πρώτα τις αιρετικές ομάδες, και κυρίως τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και μετά ας τις κλείσουμε κι αυτές’’ 

Όπως εάν φυτέψεις δίπλα στην πεπονιά κολοκύθι, το πεπόνι θα χάσει το άρωμά του  και δε θα ωφεληθεί το κολοκύθι, έτσι θα πρέπει να επιλέγουμε ποιους θα συναναστρεφόμαστε και ποιους θ’αφήνουμε να μας πλησιάσουν , ώστε να μη χάσουμε κάτι πολύτιμο που έχουμε, χωρίς και αυτοί να ωφεληθούν.

Σήμερα οι νέοι , οι οποίοι θα καταφέρουν να κρατηθούν καθαροί μέχρι το γάμο τους, θα λογιστούν ως μάρτυρες.

Αν έχεις ένα νεκρό , ο οποίος έχει παρρησία στο Θεό, και του ανάψεις ένα κερί, αυτός έχει υποχρέωση να προσευχηθεί για σένα στο Θεό. Αν, πάλι, έχεις ένα νεκρό, ο οποίος νομίζεις ότι δεν  έχει παρρησία στο Θεό, τότε, όταν του ανάβεις ένα αγνό κερί, είναι σαν να δίνεις ένα αναψυκτικό σε κάποιον που καίγεται. Οι άγιοι δέχονται ευχαρίστως την προσφορά του κεριού και είναι υποχρεωμένοι να προσευχηθούν γι’ αυτόν που το ανάβει. Ο Θεός ευχαρίστως το δέχεται.
Ο ελληνικός στρατός, λόγο αν προσέξει τη βλασφημία και την ανηθικότητα, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Θυμάμαι το 1948  ότι τους βλάσφημους και τους ανήθικους λες και τους κυνηγούσαν οι σφαίρες.
Ο Θεός μας ανέχεται σαν έθνος, όχι λόγω της καλοσύνης μας, αλλλά επειδή κρατούμε την Ορθοδοξία. Έτσι , αν και όλοι μας υποβλέπουν, ο Θεός δε μας αφήνει να πάθουμε κάτι κακό.
Περνάμε τα πιο δύσκολα χρόνια, αλλά έχω μεγάλη ελπίδα κι εμπιστοσύνη στο Θεό.

Όσιος Παΐσιος

Δεκατρείς λόγοι να είσαι ευγνώμων που γεννήθηκες Έλληνας…

ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ…

Ότι μας κυριαρχεί το συναίσθημα και όχι η λογική. Εμάς που εφεύραμε την λογική σαν επιστημονικό εργαλείο αλλά την απορρίψαμε σαν τρόπο ζωής.

Ότι είμαστε ανοργάνωτοι. Κανείς στον κόσμο δεν ξέρει να ζει με τόση αρμονία μέσα στο χάος όπως εμείς.

Ότι είμαστε αντιφατικοί. Μα η φύση είναι αντιφατική, είμαστε γεννημένοι με το Κακό / Καλό γραμμένο στο DNA μας… η μεγαλύτερη αντίφαση που υπάρχει.

Ότι είμαστε απρόβλεπτοι. Τι βαρετό Θεέ μου να είσαι προβλέψιμος!

Ότι είμαστε εριστικοί. Είναι αλήθεια, κυρίως τρωγόμαστε μεταξύ μας. Ευτυχώς για αυτούς, γιατί αν δεν τρωγόμασταν μεταξύ μας… θα δουλεύανε όλοι για μας.

Ότι είμαστε άστατοι. Γιατί μας αρέσουν πολλά πράγματα και τα θέλουμε όλα συγχρόνως.

Ότι λέμε πολλά. Είμαστε οι εφευρέτες του ΛΟΓΟΥ και ο ΛΟΓΟΣ οφείλει να είναι γενναιόδωρος.

Ότι είμαστε όλο ιδέες και λίγες πράξεις. Ο πολιτισμός ξεκίνησε τη στιγμή που ο άνθρωπος είχε την πρώτη του ιδέα, εξάλλου, είναι αυθάδεια και αγνωμοσύνη να λες στον δάσκαλό σου ότι δεν έκανε αρκετά.

Ότι δεν είμαστε πρακτικοί. Πράγματι εμείς πρώτοι θεραπεύσαμε το περιττό άρα μη πρακτικό, γιατί το Ωραίο είναι εξ ορισμού Περιττό όπως και το Αλάτι στο Φαΐ. Ζωή χωρίς το Περιττό θα ήταν όσο άνοστο είναι το Φαΐ χωρίς Αλάτι.

Ότι μας αρέσει να διασκεδάζουμε. Γιατί η διασκέδαση θέλει καρδιά και όχι μυαλό και από καρδιά εμείς έχουμε περίσσευμα και κατά τα φαινόμενα οι κατήγοροί μας έλλειμμα.

Ότι δεν είμαστε γνήσιοι Έλληνες. Τίποτα ποιο αναληθές, 3.000 χρόνια διαφυλάσσουμε ευλαβικά όλα τα ελαττώματα της Φυλής αναλλοίωτα.

Ότι δεν είμαστε ειλικρινείς. Δεν λέμε σκόπιμα ψέματα, γιατί το ψέμα έχει δόλο, απλά εκφράζουμε έντονα τα εφήμερα αισθήματα μας και οι άλλοι νομίζουν ότι υπογράψαμε συμβόλαιο.

Ότι τα τραγούδια μας είναι γεμάτα πόνο και δυστυχία. Θέλει πολλά κότσια για να γλεντάς και να διασκεδάζεις με τον πόνο και τη δυστυχία. Όλοι οι άλλοι διασκεδάζουν ξορκίζοντας τον πόνο και την δυστυχία, εμείς τα προκαλούμε.

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΕΛΛΗΝΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.defence-point.gr/news/?p=139327