Χριστός Γεννάται δοξάσατε

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ – 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

 Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄, 1-25)

Ἀφοῦ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς μίλησε πρῶτα γιὰ τὸ γενεαλογικὸ δέντρο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνθρώπου, ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα τῆς Μαρίας, «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ», μᾶς μίλησε ἀμέσως καὶ γιὰ τὸ πῶς γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία. Μᾶς εἶπε: «Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο. Ὅταν ἀρραβωνιάστηκε ἡ μητέρα του ἡ Μαρία τὸν Ἰωσήφ, πρὶν νὰ συνοικήσουν ὡς σύζυγοι, βρέθηκε ἔγκυος μὲ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἄνδρας της, ἐπειδὴ ἦταν δίκαιος καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴν παραδειγματίση, ἀποφάσισε νὰ τὴν ἀπολύση κρυφά. Ἐνῶ δὲ αὐτὸς σκεφτόταν αὐτά, ἐμφανίζεται τότε ὁ ἄγγελος Κυρίου στὸ ὄνειρό του καὶ τοῦ λέγει: «Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαυΐδ, νὰ μὴν φοβηθῆς νὰ παραλάβης τὴ Μαρία, τὴ γυναίκα σου· διότι αὐτὸ ποὺ συνελήφθη μέσα σ᾽αὐτὴν εἶναι μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ γεννήση γιὸ καὶ θὰ τοῦ δώσης τὸ ὄνομα Ἰησοῦν· γιατί αὐτὸς θὰ σώση τὸ λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του». Ὅλο αὐτὸ ἔχει γίνει γιὰ νὰ ἐκπληρωθῆ ὁ λόγος, ποὺ εἰπώθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ τὸν Προφήτη, ποὺ λέγει: «Νά! ἡ Παρθένος θὰ μείνη ἔγκυος καὶ θὰ γεννήση γιό, καὶ θὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ», ποὺ ἑρμηνεύεται ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Ἀφοῦ σηκώθηκε ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὸνὕπνο ἔκανε καθὼς τὸν πρόσταξε ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴ γυναίκα του, καὶ δὲν γνώρισε αὐτὴν ὡς σύζυγο ποτέ, οὔτε καὶ μετὰ τὴ γέννηση τοῦ γιοῦ της, τοῦ πρωτότοκου, και τὸν ὀνόμασε Ἰησοῦν».

* * *

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ποὺ ἔγινε καὶ τέλειος ἄνθρωπος «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου». Ὡς ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸ γενεαλογικὸ δέντρο τοῦ πατριάρχη Ἀβραὰμ καὶ εἶναι ἀπόγονος τοῦ ἔνδοξου Βασιλιᾶ Δαυΐδ. Καὶ γιὰ νὰ μᾶς δείξη αὐτὲς τὶς δυὸ βασικὲς ἀλήθειες ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος παραθέτει ὅλο τὸ γενεαλογικὸ δένδρο ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα τῆς Μαρίας, ἀναφέροντας ὅλα τὰ ὀνόματα σαράντα δύο γενεῶν. Ἔτσι ὁ Εὐαγγελιστὴς δίνει ἀπάντηση στοὺς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ εἶναι ὁ Μεσσίας, ποὺ περίμενε ὁ Ἰσραήλ, καθὼς οἱ Προφῆτες τοὺς προεῖπαν. Ὅλο τὸν λόγο του ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος τὸν στηρίζει στὴ γενεαλογικὴ πράδοση τῶν Ἰουδαίων καὶ στὰ λόγια τῶν Προφητῶν, γι᾽ αὐτὸ καὶ γράφει: «ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Προφήτου».

Ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ εἶναι τὸ σιωπηλὸ πρόσωπο τῆς Θείας Γραφῆς, ποὺ δὲν ἀκούγεται πουθενὰ στὴ Γραφὴ ἡ φωνή του, παρὰ μόνο διακονεῖ στὸ θεῖο μυστήριο μὲ κάθε ἀκρίβεια ὅ,τι τοῦ λέει ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ τίποτα περισσότερο. Δὲν κάνει ὅ,τι αὐτὸς θέλει, ἀλλὰ ὅ,τι ὁ Θεὸς τοῦ παραγγέλλει· οὔτε ἐπιζητεῖ πολλὲς διευκρινίσεις, πῶς γίνεται αὐτό. Τὸ μόνο ποὺ θέλει εἶναι νὰ εἶναι σύμφωνος μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος ἄνθρωπος αὐτὸ κάνει καὶ τίποτα περισσότερο ἤ λιγότερο· θέλει οἱ πράξεις, τὰ λόγια καὶ οἱ σκέψεις του νὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι ἄνθρωποι θέλησαν νὰ ἐξηγήσουν τὸ μεγάλο καὶ ἀνερμήνευτο μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, δηλαδή πῶς γεννᾶται ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία, ἔπεσαν σὲ βαρύτατες βλασφημίες.

Τὸ μυστήριο δὲν χωράει ἔρευνα, ἀλλὰ πιστεύεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, καὶ αὐτὸς ποὺ τὸ πιστεύει, αὐτὸς καὶ σώζεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ· ἐνῶ αὐτὸς ποὺ τὸ πολυεξετάζει μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, κολάζεται, ἁμαρτάνει πολύ. Ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος ἐξετάζει καλὰ καὶ προσεκτικὰ ἐὰν αὐτὸ ποὺ πράττει εἶναι λόγος Θεοῦ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Κυρίου· αὐτὸ τὸ θέλει, τὸ ἔχει ὡς βάση καὶ προϋπόθεση γιὰ τὴ ζωή του. Ὅ,τι εἶναι λόγος Θεοῦ αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ ἀλήθεια· καὶ ὅ,τι δὲν εἶναι τοῦ Θεοῦ εἶναι ψέμα καὶ ἁμαρτία. Καὶ ὁ δίκαιος ἐδῶ Ἰωσὴφ αὐτὸ κάνει· ἐξετάζει ἐὰν εἶναι λόγος Θεοῦ, καὶ ἀφοῦ βεβαιώνεται ἀπὸ τὸν ἅγιο ἄγγελο γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ λαμβάνει στὸ σπίτι του τὴ γυναίκα του, τὴν Παρθένο Μαρία, χωρὶς κανένα ἄλλο λόγο, διότι τοῦ τὸ εἶπε ὁ Κύριος μὲ τὸν ἅγιο ἄγγελο του.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καὶ αὐτὴν κηρύττει ἐδῶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὸ στόμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς· ὅτι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς γεννήθηκε καὶ τέλειος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία μὲ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅποιος αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τὴν πιστεύει αὐτὸς καὶ σώζεται, γίνεται κληρονόμος τῆς αἰώνιας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ τὴ μεγάλη ἀλήθεια θὰ γιορτάσουμε αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες, τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Μὲ καθαρὴ καρδιά, μὲ ἀγάπη μέσα μας καὶ εἰρήνη, ἄς δεχθοῦμε ὅλοι τὸ Χριστὸ ποὺ γεννᾶται, καὶ ἄς ψάλουμε μαζὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία μας «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε». «Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πώς προέκυψε η φράση «πίστευε και μη ερεύνα»; Αναφέρεται στο Ευαγγέλιο;

Συχνά ακούμε ή λέμε τη φράσή : «Το Ευαγγέλιο λέει: πίστευε και μη ερεύνα».  Έχετε λάβει, όμως, ποτέ απάντηση στο ερώτημα "σε ποιό σημείο το αναφέρει αυτό το Ευγγέλιο;".
Πριν μπείτε σε σκέψεις, σας απαντάμε θετικά ότι στο Ευγγέλιο δεν υπάρχει πουθενά αυτή η φράση. Αντίθετα στο Ευαγγέλιο αναφέρεται  «Ερευνάτε τας γραφάς». Πιο συγκεκριμένα στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο πέμπτο, στίχο 39.: «Ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν∙ και εκείναι εισίν αι μαρτυρούσαι περί εμού». Δηλαδή, εξετάζετε, με προσκόλληση στο εξωτερικό γράμμα τις Ἀγιες Γραφές, διότι νομίζετε ότι με μόνη την ανάγνωση και την εξέταση αυτή θα έχετε ζωή αιώνια. Και εκείνες είναι που μαρτυρούν για Μένα.
Αυτή είναι η προσταγή του Κυρίου. Καθώς η Αγία Γραφή μαρτυρεί περί του Χριστού και με αυτή ο Θεός δίδει μαρτυρία περί Αυτού. Πρέπει, λοιπόν, να ερευνά ο κάθε πιστός χριστιανός τις «Γραφές», διότι με την έρευνα θα επιτύχει την αιώνια ζωή. «Και η ζωή αυτή υπάρχει στον Υιό Του και με την ένωση μετά του Υιού Του μεταδίδεται στους πιστούς. Εκείνος, που είναι ενωμένος διά της πίστεως με τον Υιό και έχει Αυτόν ως δικό Του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή». (Α’ Ιω. Ε’ 11-12). Η προτροπή του Κυρίου «ερευνάτε τας γραφάς» αναφέρεται και στην υμνολογία της Εκκλησίας μας. Το δοξαστικό της Λιτής στη γιορτή  της Υπαπαντής του Κυρίου λέει τα εξής: «Ερευνάτε τις Γραφές, καθώς είπε ο Χριστός ο Θεός μας στα ιερά Ευαγγέλια, διότι σ’ αυτές βρίσκουμε τον Χριστό να γεννάται και να σπαργανούται, να θηλάζει και να γαλουχείται, να δέχεται περιτομή και να βαστάζεται από τον Συμεών∙ όχι κατά δοξασία, ούτε κατά φαντασία, αλλά αληθινά έχει φανερωθεί στον κόσμο∙ προς Αυτόν ας βοήσουμε∙ ο προ αιώνων Θεός, δόξα σοι».
Στην εύλογη, λοιπόν, απορία, πως προέκυψε η  φράση  «πίστευε και μη ερεύνα», η απάντηση είναι ότι  χρησιμοποιούνται από τους Ιησουίτες. Οι Ιησουίτες, τάγμα μοναχών της δυτικής παπικής εκκλησίας, είχαν τη φράση αυτή, ως αρχή τους. Η έννοια δε της φράσης ερμηνεύεται ως εξής: Κλέψε, ατίμασε, εξαπάτησε, πάτησε πάνω σε πτώματα, αρκεί όλα αυτά να τα κάνεις για καλό σκοπό, οπότε δεν συμβαίνει τίποτε. Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης δεν είναι σύμφωνος με την ηθική του Ευαγγελίου. Είναι τελείως ξένος προς αυτό. Είθισται η χρήση της φράσης, να αποβλέπει στο να καθησυχάζουν τη συνείδησή τους και να αποφεύγουν τον έλεγχό της.
Πηγή: Με πληροφορίες από το  βιβλίο: «Ο Νόμος του Θεού και ο Άνθρωπος», του μακαριστού Αρχιμ. Καλλιστράτου Ν. Λυράκη, Αθήνα 2000

 

 http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=8026&catid=3

 

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – “ΤΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ”

Ἔχουμε τὴν τιμὴ νὰ σᾶς προσκαλέσουμε στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου

«Ἁγιορειτικὰ Μνημεῖα τῆς φύσεως»

ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου 2015 καὶ ὥρα 19.00 μ.μ. στὴν αἴθουσα ἐκδηλώσεων «ΑΠΟΛΛΩΝ»

Αγαπώντας τον εχθρό μου -Σκέψεις πάνω στην πιο δύσκολη εντολη-Βιβλίο

Να 'μουν του σταύλου έν' άχυρο (Κωστής Παλαμάς)

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι

Κωστής Παλαμάς

Ο Απόστολος της Κυριακής 13 Δεκεμβρίου

Μὴν λέτε ψέμματα

ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον,

ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει

τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον

μὲ τὰς πράξεις του,

καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον,

ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν

κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.

 

Προς Κολοσσαείς (γ΄ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

  
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, όταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους.
Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.
Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.