Ο Απόστολος της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016

(Γαλ. α´ 11-19)

Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ῞Ετερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, πρέπει νὰ ξέρετε πὼς τὸ εὐαγγέλιο ποὺ σᾶς κήρυξα ἐγὼ δὲν προέρχεται ἀπὸ ἄνθρωπο. Γιατὶ κι ἐγὼ οὔτε τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχτηκα ἀπὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ μοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. ᾿Ασφαλῶς ἔχετε ἀκούσει γιὰ τὴ διαγωγή μου ὅσον καιρὸ ἀνήκα στὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία, ὅτι καταδίωκα μὲ πάθος τὴν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὴν ἐξαφανίσω. Καὶ πρόκοβα στὸν ἰουδαϊσμὸ πιὸ πολὺ ἀπὸ πολλοὺς συνομήλικους συμπατριῶτες μου, γιατὶ εἶχα μεγαλύτερο ζῆλο γιὰ τὶς προγονικές μου παραδόσεις. ῾Ο Θεὸς ὅμως μὲ εἶχε ξεχωρίσει ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας μου καὶ ἡ χάρη του μὲ εἶχε καλέσει νὰ τὸν ὑπηρετήσω. ῞Οταν, λοιπόν, εὐδόκησε νὰ μοῦ ἀποκαλύψει τὸν Υἱό του γιὰ νὰ φέρω στοὺς ἐθνικοὺς τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γι’ αὐτόν, δὲν στηρίχθηκα σ’ ἀνθρώπινες δυνάμεις· οὔτε ἀνέβηκα στὰ ῾Ιεροσόλυμα νὰ δῶ ἐκείνους ποὺ ἦταν ἀπόστολοι πρὶν ἀπὸ μένα, ἀλλὰ ἔφυγα στὴν ᾿Αραβία, καὶ ὕστερα ξαναγύρισα στὴ Δαμασκό. ῎Επειτα, μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια, ἀνέβηκα στὰ ῾Ιεροσόλυμα νὰ γνωρίσω ἀπὸ κοντὰ τὸν Πέτρο, κι ἔμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. ῎Αλλον ἀπόστολο δὲν εἶδα, παρὰ τὸν ᾿Ιάκωβο, τὸν ἀδελφὸ τοῦ Κυρίου.

 http://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2016 – Στ´ Λουκά

(Λουκ. η´ 27-39) 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ᾿Ιδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ᾿Επηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ῾Ο δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ῏Ην δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ᾿Εξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ᾿Εξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ᾿Απήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. Αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ᾿Εδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Υπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, τὸν συνάντησε κάποιος ἄνδρας ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε μέσα του δαιμόνια ἀπὸ πολὺν καιρό. Ροῦχο δὲν ντυνόταν οὔτε ἔμενε σὲ σπίτι, ἀλλὰ ζοῦσε στὰ μνήματα. ῞Οταν εἶδε τὸν ᾿Ιησοῦ, ἔβγαλε μιὰ κραυγή, ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τοῦ εἶπε μὲ δυνατὴ φωνή· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ’ ἐμένα ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ ὕψιστου Θεοῦ; Σὲ παρακαλῶ μὴ μὲ βασανίσεις». Αὐτὰ τὰ εἶπε, γιατὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶχε διατάξει τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. ᾿Απὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε στὴν ἐξουσία του, καὶ γιὰ νὰ τὸν συγκρατήσουν τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ τοῦ ἔβαζαν στὰ πόδια σιδερένια δεσμά.  ᾿Εκεῖνος ὅμως ἔσπαζε τὰ δεσμά, καὶ τὸ δαιμόνιο τὸν ὁδηγοῦσε στὶς ἐρημιές. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τὸν ρώτησε· «Ποιὸ εἶναι τὸ ὄνομά σου;» ᾿Εκεῖνος ἀπάντησε· «Λεγεών»· γιατὶ εἶχαν μπεῖ μέσα του πολλὰ δαιμόνια. Τὰ δαιμόνια, λοιπόν, τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μὴν τὰ διατάξει νὰ πᾶνε στὴν ἄβυσσο. ᾿Εκεῖ κοντὰ ἦταν ἕνα κοπάδι ἀπὸ πολλοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκαν στὸ βουνό, καὶ τὰ δαιμόνια παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Βγῆκαν, λοιπόν, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ μπῆκαν στοὺς χοίρους. Τότε τὸ κοπάδι ὅρμησε πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε στὴ λίμνη. Μόλις οἱ βοσκοὶ εἶδαν τί ἔγινε, ἔφυγαν καὶ τὸ εἶπαν στὴν πόλη καὶ στὴν ὕπαιθρο. Βγῆκαν οἱ ἄνθρωποι νὰ δοῦν τί ἔγινε καὶ ἦρθαν κοντὰ στὸν ᾿Ιησοῦ. Βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκαν τὰ δαιμόνια νὰ κάθεται δίπλα στὸν ᾿Ιησοῦ, νὰ φοράει ροῦχα καὶ νὰ φέρεται λογικά, καὶ φοβήθηκαν. ῞Οσοι εἶχαν δεῖ τί εἶχε γίνει, τοὺς εἶπαν γιὰ τὸ πῶς ὁ δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε ὅλο τὸ πλῆθος ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῶν Γαδάρων παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ φύγει ἀπὸ κοντά τους, γιατὶ τοὺς εἶχε πιάσει μεγάλος φόβος. ᾿Εκεῖνος μπῆκε στὸ πλοιάριο γιὰ νὰ γυρίσει πίσω. ῾Ο ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τὰ δαιμόνια τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν πάρει μαζί του. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοῦ εἶπε νὰ φύγει, μὲ τὰ παρακάτω λόγια· «Γύρισε στὸ σπίτι σου καὶ διηγήσου ὅσα ἔκανε σ’ ἐσένα ὁ Θεός». ᾿Εκεῖνος ἔφυγε διαλαλώντας σ’ ὅλη τὴν πόλη ὅσα ἔκανε σ’ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς.

 http://synodoiporia.gr/

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ

 Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης

(Λκ. η΄ 27-39)

Οἱ Γαδαρηνοί, τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, βρίσκονται μπροστὰ σὲ ἕνα θαυμαστὸ γεγονός. Πρὶν ἀπὸ λίγη ὥρα, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θεράπευσε ἕναν δαιμονιζόμενο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βασανιζόταν ἀπὸ τὰ δαιμόνια ἐπὶ ἀρκετὰ χρόνια.

Παρόλο ποὺ οἱ συμπατριῶτες του τόν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ τόν φύλαγαν, αὐτὸς ἔσπαζε τά δεσμὰ του καὶ περιφερόταν στὶς ἐρημιὲς καὶ κατοικοῦσε στὰ μνήματα, σκορπίζοντας σὲ ὅλους τόν τρόμο. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τόν θεράπευσε μὲ ἕναν καὶ μόνο λόγο Του καὶ νὰ τώρα ὁ πρώην δαιμονισμένος, ντυμένος μὲ ροῦχα καὶ ἔχοντας ἠρεμήσει, κάθεται κοντὰ στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἀκούει τό λόγο Του.

Μαθαίνοντας οἱ Γαδαρηνοὶ γιὰ τό θαῦμα, ἔσπευσαν ὅλοι νὰ δοῦν τό γεγονὸς ἀπὸ κοντά, ὄχι τόσο γιὰ νὰ δοῦν τόν θεραπευμένο συμπατριώτη τους καὶ νὰ χαροῦν μαζὶ του δοξάζοντας τόν Θεό, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ νὰ μάθουν τὶ ἀκριβῶς συνέβη καὶ πνίγηκαν στὴ λίμνη τά κοπάδια τῶν χοίρων ποὺ διατηροῦσαν στὴν πόλη τους.

Ὅταν ἔμαθαν ἀπὸ τούς βοσκοὺς μὲ ποιὸ τρόπο σώθηκε ὁ δαιμονισμένος καὶ πὼς καταστράφηκε ἡ περιουσία τους: «ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο». Παρακάλεσαν τόν Ἰησοῦ ὁλόκληρος ὁ πληθυσμὸς ἀκόμη καὶ ἀπὸ τά περίχωρα τῆς περιοχῆς τῶν Γαδαρηνῶν νὰ φύγη ἀπ’ αὐτούς, γιατὶ τούς εἶχε πιάσει μεγάλος φόβος.

Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς περιγράφει πολὺ ζωντανὰ τήν πραγματοποίηση τοῦ σημερινοῦ θαύματος καὶ μᾶς τονίζει ἰδιαίτερα τή στάση τῶν Γαδαρηνῶν, οἱ ὁποῖοι τυφλωμένοι ἀπὸ τό ὑλιστικὸ τους φρόνημα καὶ συμφέρον δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν τό νόημα τῶν γεγονότων. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ οὔτε βλέπουν τήν ἐκπληκτικὴ δύναμη ποὺ κατέχει. Ζαλισμένοι ἀπὸ τό θυμὸ γιὰ τή ζημιὰ ποὺ ἔπαθαν βιάζονται νὰ Τόν διώξουν, τούς ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία Του. Ποιὸς ξέρει τὶ ἄλλο μπορεῖ νὰ τούς συμβῆ;

Δὲν χρειάζονται ἀλλαγὲς καὶ ἐπεμβάσεις στὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους. Ἂς φύγη καλύτερα τό συντομώτερο.

Δὲν τολμοῦν νὰ τόν διώξουν διὰ τῆς βίας, δὲν Τόν θέλουν ἀλλὰ συγχρόνως καὶ φοβοῦνται. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς Τόν παρακαλοῦν νὰ φύγη: «ἠρώτησαν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν». Μὲ καλὸ τρόπο Τοῦ ζητοῦν νὰ ἀποχωρήση. Πόσο δραματικὸ εἶναι αὐτὸ τό σημεῖο! Τόν φοβοῦνται, Τόν θαυμάζουν, διαισθάνονται ὅτι εἶναι κάποιο πρόσωπο ἐξαιρετικὰ σημαντικό. Ἀδιαφοροῦν ὅμως νὰ Τόν γνωρίσουν καὶ προσπαθοῦν νὰ Τόν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τήν περιοχή τους.

Ὅμως, ἀδελφοὶ μου, αὐτὴ ἡ παράδοξη αἴτηση δὲν ἔγινε μόνο μιὰ φόρα σὲ ἐκεῖνο τό ἀκρογιάλι τῆς Γεννησαρὲτ. Ἐπαναλήφθηκε ἀμέτρητες φόρες καὶ ἐπαναλαμβάνεται καὶ σήμερα στὰ βάθη πολλῶν ἀνθρώπινων ψύχων. Καὶ στὶς μέρες μας πολλοὶ ἀπὸ μᾶς διώχνουμε τόν Χριστὸ ἀπὸ τήν περιοχὴ τῆς ζωῆς μας, διότι ἡ παρουσία Του ἐμποδίζει κάποιες πράξεις μας καὶ δουλειές μας. Μᾶς μπερδεύει καὶ ἐνοχλεῖ τή συνείδηση μας. Κι αὐτὸ γίνεται ὅταν οἱ πράξεις μας εἶναι ὕποπτες, ὅταν οἱ ἐπιδιώξεις μας εἶναι ἀντικανονικὲς καὶ τά σχεδία μας παράνομα, ἢ καὶ ἀκόμη ὅταν ὁ πόθος γιὰ δόξα καὶ γιὰ πλοῦτο μᾶς κυριεύει. Τότε ἀκριβῶς διώχνουμε τόν Χριστὸ ἀπὸ τή ζωὴ μας, διότι Αὐτὸς ζητᾶ τιμιότητα, εὐθύτητα, ἁγνότητα, διότι Αὐτὸς εἶναι τό φῶς τό ὁλόλαμπρο καὶ δυνατό. Οἱ ἀμφίβολες ὅμως δουλειὲς χρειάζονται ἡμίφως καὶ σκοτάδι. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τολμοῦμε νὰ τά βάλουμε ἀνοιχτὰ μαζὶ Του, Τόν παρακαλοῦμε νὰ παραμερίση. Δέν τόν βρίζουμε, δὲν παρουσιαζόμαστε φανατικοὶ ἐχθροὶ Του, κάθε ἄλλο, τηροῦμε καὶ τά προσχήματα. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὑπάρχουν πολλὰ πράγματα ποὺ πρέπει νὰ γίνουν, ποὺ τά ζητᾶ ἡ ἐποχὴ μας καὶ ἡ κοινωνικὴ μας θέση, διώχνουμε τόν Χριστό, διότι ἡ παρουσία Του εἶναι ἐνοχλητικὴ καὶ ἀποτελεῖ ἔλεγχο.

Κοντὰ ὅμως μὲ ἐμᾶς ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι ζητοῦν νὰ φύγη ὁ Χριστός, χωρὶς καλὰ–καλὰ νὰ ξέρουν τό γιατί, ἁπλὰ διότι αὐτὸ κάνουν οἱ πολλοί. Στὴ διήγησή του ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς σημειώνει ὅτι «ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν» παρεκάλεσαν τόν Κύριο νὰ ἀπέλθη. Ἀσφαλῶς μέσα σέ αὐτὸ τό

πλῆθος, ἐκτὸς ἀπὸ τούς κατόχους τῶν χοίρων, οἱ ὁποῖοι ζημιώθηκαν καὶ ἦταν οἱ ὑποκινητές τοῦ διαβήματος, θὰ ὑπῆρχαν καὶ ἀρκετοὶ ποὺ ἔσμιξαν τή φωνὴ τους μὲ τούς ἄλλους ἀπὸ ἀβουλία καὶ ἀδυναμία χαρακτῆρος, χωρὶς καλὰ–καλὰ νὰ ξέρουν τό γιατί. Ἀφοῦ τό ἤθελαν καὶ τό ἔλεγαν οἱ πολλοί, τό προτιμοῦσαν καὶ αὐτοί. Ἂν πρότεινε ἡ πλειοψηφία κάτι ἄλλο, δέν θά εἶχαν ἴσως ἀντίρρηση νὰ συμφωνήσουν.

Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ στὶς μᾶζες τῶν ἀνθρώπων. Πολλοὶ κάνουν κάτι, μέσα σέ μιὰ ὁμαδικὴ ψυχολογία, παρασυρόμενοι ἀπὸ τό ρεῦμα ποὺ συνήθως δημιουργοῦν μερικοί.

Πόσο συχνά, καὶ στὴν περίπτωση ποὺ ἐξετάζουμε, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ζητοῦν ἀπὸ τόν Κύριο νὰ ἀποχωρήση ἀπὸ τά σύνορα τῆς ζωῆς τους, χωρὶς νὰ ἀναλογισθοῦν τό γιατί, χωρὶς νὰ καλοσκεφτοῦν ποιὸν διώχνουν. Ἀφοῦ τό κάνει τό ἕνα ἢ τό ἄλλο πολιτικὸ ἢ φιλοσοφικὸ σύστημα ἢ ἐφ’ ὅσον τό λέει ἡ λεγόμενη κουλτούρα τῆς ἐποχῆς μας, τούς μιμοῦνται καὶ αὐτοί. Δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ δοῦν τόν Χριστὸ ἀπὸ κοντά, νὰ ἐξετάσουν, νὰ μάθουν ἀκριβῶς τί εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἐκκλησιὰ Του, τί θέλει, τί ὑπόσχεται. Περιορίζονται σέ κάτι μέσες ἄκρες, ποὺ ψιθυρίζουν ὁρισμένοι χωρὶς καμμία εὐθύνη. Δὲν φροντίζουν νὰ σχηματίσουν δικὲς τους πεποιθήσεις, νὰ Τόν γνωρίσουν προσωπικά. Ἀδιαφοροῦν καὶ δὲν πολυσκοτίζονται οἱ ἄνθρωποι νὰ μάθουν ἀκριβῶς τήν ἀλήθεια. Ἔχουν τόσες ἄλλες δουλειὲς καὶ ἔννοιες στὸ κεφάλι τους! Χωρὶς νὰ μισοῦν τὸν Χριστὸ τὸν διώχνουν, κι αὐτὸ διότι ὑπακούουν σὲ μιὰ τυφλὴ παρόρμηση τοῦ ἑαυτοῦ τους – ἢ μᾶλλον τοῦ διαβόλου – «ἐρωτοῦν αὐτὸν ἀπελθεῖν» ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς ψυχῆς τους.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἄς ἐξετάσουμε κι ἐμεῖς μὲ εἰλικρίνεια τόν ἑαυτὸ μας. Ὅταν ὁ Χριστὸς πλησιάζει στὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας γιὰ νὰ μᾶς ὑποδείξη κάτι, νὰ μᾶς ἐλέγξη γιὰ κάτι, νὰ μᾶς τονίση ὅτι ἡ ἀγάπη μας πρέπει νὰ ἀγκαλιάζη ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἢ ὅταν ἐπιχειρεῖ νὰ μπῆ πιὸ βαθιὰ στὴν περιοχὴ τῆς ψυχῆς μας, μήπως Τοῦ κλείνουμε τόν δρόμο, ἀπὸ φόβο τάχα ὅτι κινδυνεύουμε νὰ μᾶς ποῦν θρησκόληπτους; Μήπως μὲ τρόπο κι ἐμεῖς «ἐρωτῶμεν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀφ’ ἡμῶν»;

Ὁ Χριστὸς, ὅταν δέν Τὸν θέλουν, φεύγει. Ὅταν εἶδε τίς διαθέσεις τῶν Γαδαρηνῶν, «ἐμβὰς εἰς τό πλοῖον ὑπέστρεψε». Πότε δὲν μένει διὰ τῆς βίας κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους. Σέβεται ὅσο κανεὶς ἄλλος τήν προσωπικὴ μας ἐλευθερία. Ἂς μὴ διώχνουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τόν σωτῆρα μας καὶ Λυτρωτὴ μας, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ διότι μόνο Αὐτὸς μπορεῖ νὰ μᾶς σώση. Ἀμήν.

π. Π.Ι.Β.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 http://imsk.gr/?p=3107

Τέλεση Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιακώβου στα Σέρβια

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 23^η Οκτωβρίου 2016 θα τελεστεί η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλου.

Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο