Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 5 Μαρτίου – Της Ορθοδοξίας

(᾿Ιω. α´ 44-52)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ῏Ην δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ᾿Απεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ῥαββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ᾿Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. Καὶ λέγει αὐτῷ· ᾿Αμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Τόν καιρό ἐκεῖνο ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποφάσισε νὰ πάει στὴ Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τὸν Φίλιππο καὶ τοῦ λέει· «῎Ελα μαζί μου». ῾Ο Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά, τὴν πατρίδα τοῦ ᾿Ανδρέα καὶ τοῦ Πέτρου. Βρίσκει ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ λέει· «Αὐτὸν ποὺ προανήγγειλε ὁ Μωυσῆς στὸν νόμο καὶ οἱ προφῆτες, τὸν βρήκαμε· εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς, ὁ γιὸς τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ». «Μπορεῖ ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ νὰ βγεῖ τίποτα καλό;» τὸν ρώτησε ὁ Ναθαναήλ. «῎Ελα καὶ δὲς μόνος σου», τοῦ λέει ὁ Φίλιππος.

῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶδε τὸν Ναθαναὴλ νὰ πλησιάζει καὶ λέει γι’ αὐτόν· «Νά ἕνας γνήσιος ᾿Ισραηλίτης, χωρὶς δόλο μέσα του». «᾿Απὸ ποῦ μὲ ξέρεις;» τὸν ρωτάει ὁ Ναθαναήλ. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Προτοῦ σοῦ πεῖ ὁ Φίλιππος νὰ ᾿ρθεῖς, σὲ εἶδα ποὺ ἤσουν κάτω ἀπ’ τὴ συκιά». Τότε ὁ Ναθαναὴλ τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τοῦ ᾿Ισραήλ». Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε· «᾿Επειδὴ σοῦ εἶπα πὼς σὲ εἶδα κάτω ἀπὸ τὴ συκιά, γι’ αὐτὸ πιστεύεις; Θὰ δεῖς μεγαλύτερα πράγματα ἀπ’ αὐτά». Καὶ τοῦ λέει· «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι σύντομα θὰ δεῖτε νὰ ἔχει ἀνοίξει ὁ οὐρανός, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν πάνω στὸν Υἱὸ τοῦ ᾿Ανθρώπου».

 https://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ A΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) – 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ A΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(τῆς Ὀρθοδοξίας)

(Ἰω. α΄ 44-52)

Πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ σημερινή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀφιερωμένη στὴ νίκη καὶ τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τῶν αἱρέσεων. Ἡ εἰκονομαχία, ποὺ ταλαιπώρησε τὴν Ἐκκλησία γιὰ 120 περίπου χρόνια, τὸν 8ο καὶ 9ο αἰώνα, ἦταν ὁ πόλεμος ποὺ ἄνοιξαν κάποιοι ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ὑποστήριζαν πὼς δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὶς εἰκόνες στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ τὶς προσκυνοῦμε γιατί, ἔλεγαν, αὐτὸ εἶναι εἰδωλολατρία καί τὶς ἀπομάκρυναν ἀπὸ τοὺς ναούς, τὶς ἔκαιγαν καὶ μαζὶ δίωκαν τοὺς ὀρθοδόξους.

Ἡ Ἐκκλησία τότε ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους καὶ ὁμολογητές, ὅπως τὸν Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό, τὸν Θεόδωρο Στουδίτη καὶ ἄλλους ποὺ ὑπερασπίστηκαν τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ στὸ τέλος ἡ Ὀρθοδοξία νίκησε. Σὰν σήμερα, τὸ 843 μ. Χ., ὅταν αὐτοκράτειρα ἦταν ἡ Ἁγία Θεοδώρα, ἔγινε ἡ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων. Ἀπὸ τότε γιορτάζουμε τὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῆς εἰκονομαχίας καὶ ὅλων τῶν αἱρέσεων. Γι’ αὐτὸ ἡ σημερινὴ Κυριακὴ λέγεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ εἰκόνες περιφέρονται στὸν ναό, προσκυνοῦνται ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσκύνηση «ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει», τιμοῦμε καὶ προσκυνοῦμε τὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο καὶ ὄχι τὰ ὑλικά τῆς εἰκόνας, τὸ ξύλο καὶ τὰ χρώματα.

Στὴ σημερινὴ Κυριακὴ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν νὰ διαβάζεται τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε. Δύο φίλοι, ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ναθαναήλ, ποὺ ἀναζητοῦσαν τὴν ἀλήθεια καὶ ἔψαχναν μέσα ἀπὸ τὶς Γραφὲς γιὰ τὸν ἐρχόμενο Μεσσία, καλοῦνται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, νὰ γίνουν μαθητές του, νὰ γίνουν Ἀπόστολοι. Ὁ Ἰησοῦς πρῶτα συναντᾶ καὶ καλεῖ τὸ Φίλιππο. Ἡ συνάντηση αὐτὴ τὸν χαροποιεῖ τόσο ποὺ ἀμέσως τὸν ἀκολουθεῖ. Αὐτὴ τὴ χαρὰ ὅμως δὲν τὴν κρατᾶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, σπεύδει νὰ τὴ μοιραστεῖ μὲ τὸ φίλο του. «Εὐρήκαμε ἐκεῖνον τὸν ὁποῖο ἔγραψε ὁ Μωυσῆς στὸ Νόμο καὶ οἱ προφῆτες, τὸν Ἰησοῦ, τὸν Υἱὸ τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ» τοῦ λέει. Ὁ Ναθαναὴλ ὅμως δὲν ἐνθουσιάζεται, ἀμφιβάλλει, ἀπορεῖ λέγοντας «ἐκ Ναζαρὲτ δύναται τί ἀγαθὸν εἶναι;» δηλαδή, ἀφοῦ οἱ Γραφὲς λένε ὅτι θὰ κατάγεται ἀπὸ τὴ Βηθλεὲμ καὶ τὴν Ἰουδαία, εἶναι δυνατὸν νὰ προκύψει κάτι καλὸ ἀπὸ τὴν ἄσημη καὶ μικρὴ Ναζαρέτ; Ὁ Φίλιππος βέβαια δὲν ἄρχισε τὶς θεωρίες, δὲν προσπάθησε μὲ ἐπιχειρήματα λογικὰ νὰ πείσει τὸ φίλο του. Τοῦ ἀπηύθυνε μία ἁπλὴ πρόσκληση, «Ἔρχου καὶ ἴδε», «Ἔλα νὰ δεῖς»

Ὁ Ναθαναήλ, ποὺ προετοιμαζόταν πνευματικά, μελετοῦσε τὶς Γραφές, προσευχόταν, καθάριζε τὴν ψυχή του γιὰ νὰ συναντήσει τὸ Δημιουργό του, ποὺ ἦταν ἄδολος, ἀπονήρευτος καὶ ἀληθινὸς Ἰσραηλίτης, σπεύδει γι’ αὐτὴ τὴ συνάντηση. Ὅταν ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καθαρὴ καὶ ἄδολη, τότε ἡ συνάντηση μὲ τὸν Ἰησοῦ γίνεται ἀφορμὴ γιὰ ἀνακαίνιση, ἀλλοίωση καὶ ὁμολογία. Ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς γνωρίζει τὸ ἄδολο τῆς καρδιᾶς τοῦ Ναθαναὴλ καὶ τοῦ τὸ λέει εὐθέως. Τοῦ θυμίζει ἀκόμη ὅτι ἦταν, πρὶν ἀπὸ λίγο, κάτω ἀπὸ τὴ συκιά. Ὅλα αὐτὰ, καὶ κυρίως τὸ φωτεινὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, διώχνουν ἀπὸ τὸ μυαλὸ του κάθε ἀμφιβολία καὶ ἀντίρρηση. Ἀμέσως ὁμολογεῖ: «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ». Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τελειώνει μὲ τὴν προαναγγελία τοῦ Χριστοῦ γιὰ ὅσα ἔχουν νὰ δοῦν οἱ μαθητὲς κοντά του. «Σᾶς βεβαιώνω πὼς πολὺ γρήγορα θὰ δεῖτε ἀνοιγμένο τὸν οὐρανὸ καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνεβοκατεβαίνουν κοντὰ στὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου».

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, καλεῖ κι ἐμᾶς σήμερα νὰ τὸν γνωρίσουμε, νὰ τὸν προσεγγίσουμε, ὅπως ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ναθαναὴλ προσέγγισαν τὸ Χριστό, τὸν γνώρισαν, τὸν ἀγάπησαν, τὸν ἀκολούθησαν, ἔγιναν μαθητές του. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ἀκόμη ὅποιον δὲν ξέρει καὶ ἀμφιβάλλει νὰ ἔλθει, νὰ δεῖ καὶ νὰ βεβαιωθεῖ τί εἶναι ἡ ὀρθοδοξία. Τὸ κήρυγμά της δὲν εἶναι θεωρητικό, εἶναι κήρυγμα γεγονότων καὶ ἐμπειριῶν. Καλεῖται ὁ ἄνθρωπος νὰ συναντήσει τὸ Χριστό, ὅπως τὸν συνάντησαν οἱ Ἅγιοι, νὰ σχετιστεῖ μαζί του, νὰ τὸν ἔχει συνοδοιπόρο καὶ ὁδηγὸ στὴ ζωή του. Οἱ ἐμπειρίες ποὺ θὰ ἔχει ἀπὸ αὐτὴ τὴ σχέση, ἔχουν τέτοια δύναμη ποὺ ὑπερβαίνουν τὴ λογικὴ καὶ ζεσταίνουν τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του. Πρῶτα οἱ Ἀπόστολοι ἀπέκτησαν τέτοιες ἐμπειρίες κοντὰ στὸ Χριστὸ ποὺ «ὅσα εἶδαν τὰ μάτια τους, ὅσα ἄκουσαν τὰ αὐτιά τους, ὅσα ψηλάφησαν τὰ χέρια τους» δὲ μποροῦσαν νὰ μὴν τὰ μεταφέρουν στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Ἔπειτα οἱ μαθητὲς τῶν Ἀποστόλων, ποὺ βλέπουν τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς τους, ποὺ εἶναι τὸ καταπληκτικότερο ἀπ’ ὅλα τὰ θαύματα, ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμά τους καί παραδίδουν στοὺς ἑπόμενους τὴν ἐμπειρία τους.

Στὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν οἱ εἰδωλολάτρες δήμιοι καὶ ὄχι μόνο, ποὺ βλέπουν τὴν πίστη, τὴν ὑπομονὴ τῶν μαρτύρων καὶ τὴ χαρὰ μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν τὰ βασανιστήρια, ὁμολογοῦν καὶ αὐτοὶ πίστη στὸ Χριστὸ καὶ πολλοὶ εἰσπηδοῦν στὸ μαρτύριο. «Αὐξανόμαστε κάθε φορᾶ ποὺ μᾶς καταδιώκετε», γράφει ὁ Τερτυλλιανός, «τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων καρποφορεῖ».

Ἀκόμη, στὴν ἐποχὴ τῆς εἰκονομαχίας οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ δίνουν τὸν ἀγώνα τους γιὰ τὴν τιμὴ καὶ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Πολλοὶ βασανίζονται, φυλακίζονται καὶ προτιμοῦν νὰ πεθάνουν γιὰ τὴν πίστη τους. Ἄλλοι γιὰ νὰ προστατεύσουν τὶς εἰκόνες καὶ νὰ μὴν καταστραφοῦν τὶς θάβουν στὴ γῆ ἢ τὶς ρίχνουν στὴ θάλασσα. Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἀποκαλύφθηκαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ προσκυνοῦνται μέχρι σήμερα.

«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν…. οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν. Αὔτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὔτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὔτη ἡ πίστις ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων ….». Ἀμήν.

Π.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ομιλία του γ. Νίκων στον Άγιο Κωνσταντίνο Κοζάνης στις 26 -2 -2017

Έτσι χτίζουμε την αυτοπεποίθηση στα παιδιά..

Σε πόσα θέματα έχεις ακόμα την εντύπωση ότι ακούς μέσα στο μυαλό σου τη φωνή της μητέρας ή του πατέρα σου, από την εποχή των παιδικών χρόνων, να μιλά και να σου δίνει «οδηγίες»; Ε, λοιπόν αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενστερνιστούν «κανόνες» που θα τους ανοίξουν το δρόμο προς μια ζωή με περισσότερη αυτοπεποίθηση! Έχω καταγράψει τους «κανόνες» που θεωρώ πιο σημαντικούς και, με την πρώτη ευκαιρία, τους υπενθυμίζω στα παιδιά μου.
 Είμαι σίγουρη πως την κατάλληλη στιγμή θα τους ανακαλέσουν:

 1. Συμπεριφέρομαι στους άλλους με τον τρόπο που θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται. Αν θέλω οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί μαζί μου, μαθαίνω να είμαι ευγενικός. Αν μ΄αρέσει να με ενθαρρύνουν, μαθαίνω να ενθαρρύνω κι εγώ.
 2. Γελάω με τις γκάφες και τις αστείες καταστάσεις, χωρίς ποτέ να γελάω εις βάρος κάποιου παιδιού. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ΄όλα.
 3. Το κουτσομπολιό είναι ανόητο και ανώφελο. Οταν κάποιος δεν είναι μπροστά, θα πω γι’ αυτόν μόνο κάτι καλό.
 4. Οταν νιώθω θλίψη, μπορώ να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Στρέφομαι σε μια δημιουργική απασχόληση, πάω για τρέξιμο, μιλάω με τους γονείς μου, γράφω τις σκέψεις μου, απαριθμώ τις όμορφες στιγμές και καταστάσεις που έχω στη ζωή μου.
 5. Στο παιχνίδι ακολουθώ τους κανόνες και παίζω έντιμα. Αποδέχομαι την ήττα, χαίρομαι με τη νίκη, γνωρίζοντας πως και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές.
 6. Δεν είμαι μόνο ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Η εμφάνιση είναι μόνο μια πτυχή αυτού που είμαι. Ο,τι σκέφτομαι και νιώθω είναι ακόμα πιο σημαντικό. Οταν είμαι μέσα μου καλά, δείχνω καλά κι «απ΄έξω».
 7. Φροντίζω τον εαυτό μου με σεβασμό και προσέχω την υγεία μου. Δίνω σημασία στα μηνύματα που μου δίνει το σώμα μου. Του προσφέρω ξεκούραση, ύπνο, καλό φαγητό, κίνηση, ενέργεια!
 8. Λέω κατηγορηματικά «όχι» σε ό,τι μπορεί να βλάψει το σώμα μου, να απειλήσει την ασφάλειά μου ή μου ζητούν άλλοι να ακολουθήσω παρά τη θέλησή μου. Εμπιστεύομαι την εσωτερική μου φωνή όταν με προειδοποιεί για κάποιο κίνδυνο.
 9. Λέω την αλήθεια. Το ψέμα φέρνει κι άλλο ψέμα και κάνει τη ζωή μου δύσκολη. Δεν το χρειάζομαι.
 10. Η δημιουργικότητα φέρνει χαρά και ομορφιά στη ζωή μου. Γίνομαι δημιουργικός όταν ζωγραφίζω, χορεύω, κατασκευάζω, παίζω μουσική ή ασχολούμαι με κάποια μορφή τέχνης.
 11. Αποδέχομαι τα παιδιά που είναι διαφορετικά από μένα. Μπορώ να μάθω πολλά απ’ αυτά. Μπορώ να έχω φίλους που είναι διαφορετικοί από μένα και μας ενώνουν τα κοινά μας ενδιαφέροντα.
 12. Τα λάθη επιτρέπονται. Ολοι κάνουν λάθη. Αντί να θυμώνω με τον εαυτό μου, δοκιμάζω ξανά. Δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια όταν συναντώ τις πρώτες δυσκολίες.
 13. Οταν σχεδιάζω να κάνω κάτι που φαίνεται μεγάλο και δύσκολο, μαθαίνω να το «σπάζω» σε μικρότερα κομμάτια που μου είναι πιο εύκολο να ολοκληρώσω.
 14. Οταν θέλω να αγοράσω κάτι, ρωτάω τον εαυτό μου: «Είναι στ΄αλήθεια κάτι που χρειάζομαι;».
 15. Οταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη πάντα του λέω μια καλή κουβέντα και του χαμογελάω!
 16. Κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο. Η μάθηση μού ανοίγει κανούργιους δρόμους και πλουτίζει κάθε στιγμή τη ζωή μου.
 17. Είμαι υπεύθυνος και επιμελής με ό,τι αναλαμβάνω. Διαβάζω τα μαθήματά μου και κάνω τις εργασίες μου πρώτα για μένα κι όχι για να αποσπάσω το «μπράβο» από δασκάλους και γονείς.
 18. Προσέχω τον εαυτό μου. Δίνω σημασία στις σκέψεις και στα συναισθήματά μου. Πριν επιλέξω, μαθαίνω να αναρωτιέμαι “είναι καλό για μένα να….. ;» ή «θα νιώθω καλά αν……. ;». Αφουγκράζομαι την απάντηση που δίνει η καρδιά και το σώμα μου. Αναγνωρίζω και σέβομαι τα μηνύματα αυτά και δεν τα υποτιμώ.
 19. Το μοίρασμα με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπώ κάνει τη χαρά μου μεγαλύτερη και τη λύπη μικρότερη. Αναγνωρίζω πως μέσα από τη συνεργασία ακόμα και τα πιο δύσκολα έργα γίνονται ευκολότερα.
 20. Υπάρχει πάντα λύση σε κάθε πρόβλημα. Τη λύση αυτή μπορώ να τη βρω και να την ακολουθήσω!
Αυτοί οι 20 κανόνες μού φαίνονται πολύ σημαντικοί για να τους υπενθυμίζουμε στα παιδιά (και στους εαυτού μας), έχοντας την επίγνωση ότι δεν αρκούν μόνο τα λόγια. Χρειάζεται και οι πράξεις μας να συμβαδίζουν με ό,τι λέμε! 

http://www.dinfo.gr/