Να χαίρεσαι ρε

Να μην είσαι μίζερος ρε. Να χαίρεσαι.
Η μιζέρια δεν πρέπει να έχει καμία θέση στη ζωή σου. Το καταλαβαίνεις;
Πέταξέ την από πάνω σου. Πέταξέ την.
Σου κάνει κακό. Σε καταστρέφει. Σε κρατάει πίσω. Δεν το βλέπεις;
Είναι ύπουλο πράγμα η μιζέρια.
Θες να νιώθεις ο καημενούλης; Ο ξεχασμένος; Ο παραπονεμένος; Τι είναι αυτά; Που πας έτσι; Τι περιμένεις; Να σε λυπηθεί κανείς;
Άντε και σε λυπήθηκε… Μετά; Μετά τι;
Θα καταλήξεις μόνος σου. Τον μίζερο τον άνθρωπο, κανείς δεν τον αντέχει.
Σύνελθε. Ξύπνα. Όσο έχεις καιρό…
Και μην νομίζεις ότι η μιζέρια, έχει καμμιά σχέση με τον πόνο.
Όχι φίλε μου. Μπερδεύεσαι.
Όσοι έχουν πονέσει ξέρουν καλά. Ο πόνος είναι σιωπηλός. Διακριτικός. Έχει αξιοπρέπεια. Έχει μια αρχοντιά ο πόνος. Άστο… Εύχομαι να μην μάθεις. Εύχομαι να μην μάθω ούτε εγώ…
Για αυτό σου λέω. Σταμάτα να είσαι μίζερος. Είναι τουλάχιστον αχαριστία…
Σύνελθε. Πες  ένα ‘’δόξα τω Θεώ’’.
Να χαίρεσαι ρε. Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ – 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ´  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ζ΄ 11-16)

«Ἐκεῖνο τὸν καιρό, πήγαινε ὁ Ἰησοῦς στὴν πόλη ποὺ ὀνομαζόταν Ναΐν· μαζί του πήγαιναν καὶ ἀρκετοὶ μαθητές του καὶ πολὺς ὄχλος. Μόλις ὅμως πλησίασε στὴν πύλη τῆς πόλης, ἐκείνη τὴ στιγμὴ μεταφερόταν ἔξω ἕνας νεκρός, ποὺ ἦταν μοναχογιὸς στὴ μάνα του, καὶ αὐτὴ ἦταν χήρα, καὶ πολὺς ὄχλος ἦταν μαζὶ μ᾽ αὐτήν. Καὶ ὅταν τὴν εἶδε ὁ Κύριος, τὴν εὐσπλαγχνίστηκε καὶ τῆς εἶπε· Μὴν κλαῖς. Καὶ ἀφοῦ προχώρησε ἔπιασε τὸ φέρετρο, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸ βάσταζαν σταμάτησαν, καὶ εἶπε· Νεανίσκε, ἐγὼ σοῦ λέγω, σήκω πάνω. Καὶ ἀνεκάθισε ὁ νεκρὸς καὶ ἄρχισε νὰ ὁμιλῆ, καὶ τὸν ἔδωσε στὴ μάνα του. Καὶ ὅλους τοὺς κατέλαβε φόβος καὶ δόξαζαν τὸ Θεό, καὶ ἔλεγαν ὅτι προφήτης μεγάλος ἐμφανίστηκε σ᾽ αὐτούς, καὶ ὅτι ὁ Θεὸς ἐπισκέφθηκε τὸ λαό του».

Στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ βλέπουμε τὴ μεγάλη εὐσπλαγχνία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο καθὼς καὶ τὴ θεία παντοδυναμία του. Συναντᾶ τὴ νεκρικὴ πομπή· ἀκούει τὸ κλάμα τῆς χήρας μάνας καὶ τὴν εὐσπλαγχνίζεται. Ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τὸν πονεμένο ἄνθρωπο εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ  σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, γιατί αὐτὸς ὡς Θεὸς, αὐτὸ ποὺ θέλει αὐτὸ καὶ γίνεται· καὶ αὐτὸν ποὺ εὐσπλαγχνίζεται καὶ τὸν σώζει. Ἔχει τὴ θεία δύναμη νὰ δώση τὴ χαρὰ στὴ λύπη, καὶ τὴ ζωὴ στὸ θάνατο· ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ἐδῶ γρήγορα θὰ δώση τὴ ζωὴ στὸ πεθαμένο παιδὶ ποὺ θὰ δώση τὴ χαρὰ στὴ χήρα μάνα. Ὁ θάνατος σκόρπισε τὴ λύπη στὴ μάνα καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ νεκροῦ τῆς δίνει καὶ πάλι τὴ χαρά.

Ἡ χαρὰ μὲ τὴ ζωὴ πᾶνε μαζί· ἐκεῖ ὅπου ἔχουμε ζωὴ ἔχουμε καὶ χαρά· κι ἐκεῖ ὅπου πέφτει ὁ θάνατος πέφτει καὶ ἡ λύπη. Ἀφοῦ εἰσῆλθε στὸν ἄνθρωπο ὁ θάνατος ἦλθε καὶ ἡ λύπη. Ὁ ἄνθρωπος λυπᾶται καὶ στενοχωριέται γιατί ἔχει τὸ φόβο τοῦ θανάτου πάντοτε μπροστά του· καὶ ὁ φόβος αὐτὸς εἶναι πραγματικὸς καὶ βέβαιος ὅσο τίποτε ἄλλο σ᾽αὐτὸν τὸν κόσμο. Ὅλα ἐδῶ εἶναι σχετικά, τὸ μόνο ποὺ εἶναι βέβαιο εἶναι ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος ὡς γεγονὸς εἶναι βέβαιο, ἀλλὰ ὄχι ὅμως φοβερὸς γι᾽αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Κύριος νίκησε τὸ θάνατο μὲ τὸ δικό του θάνατο καὶ χάρισε σὲ μᾶς τὴν αἰώνια ζωή. Ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς μέχρι τὴ μέρα τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μετὰ τὸ θάνατό του καταλύθηκε ἡ δύναμη τοῦ θανάτου.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εὐσπλαγχνίστηκε τὴ χήρα μάνα καὶ τῆς  εἶπε·  «μὴ  κλαῖς».  Ὁ  λόγος  αὐτὸς  εἶναι λόγος Θεοῦ καὶ αὐτὸ ποὺ λέει εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἀλήθεια, ὁ Κύριος σταματᾶ τὸ κλάμα καὶ δίνει τὴ χαρὰ στὸν ἄνθρωπο. Πλησιάζει τὸ φέρετρο, τὸ ἀγκουμπάει, σταματοῦν οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸ βαστάζουν καὶ λέγει· «Νεανίσκε, ἐγὼ σοῦ λέγω, σήκω πάνω». Καὶ ἀμέσως τὸ νεκρὸ παιδὶ μὲ τὴ θεϊκὴ αὐτὴ φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ζωντανεύει καὶ ἀνακάθεται ἐπάνω στὸ φέρετρο. Καὶ ὄχι μόνο κάθεται, ἀλλὰ ἀρχίζει καὶ νὰ ὁμιλῆ· σημάδι καθαρὸ ὅτι τὸ νεκρὸ παιδὶ ἀναστήθηκε. Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἔδωσε καὶ πάλι στὴ χήρα μάνα του, ὄχι νεκρὸ γιὰ νὰ τὸ ἐνταφιάση, ἀλλὰ γεμάτο ζωὴ γιὰ νὰ τὸ χαίρεται καὶ νὰ μὴν κλαίη, καθὼς τῆς εἶπε, ὅταν συνάντησε τὴ νεκρικὴ πομπὴ· «μὴ κλαῖς».

Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἀνασταίνει τοὺς νεκροὺς καὶ σκορπίζει τὸ φόβο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν ἀκοῦνε. Ὅταν ὁ Θεὸς ὁμιλεῖ ὁ ἄνθρωπος τρέμει ἀπὸ τὸ φόβο. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀκούση τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴν φοβηθῆ. Μπροστὰ σὲ ἕνα τόσο ὁλοφάνερο σημεῖο τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ νεκροῦ παιδιοῦ τῆς χήρας μάνας, ὁ ἄνθρωπος στέκει μὲ μεγάλο φόβο καὶ τὸ μόνο ποὺ κάνει ξεσπάει σὲ δοξολογία τοῦ Θεοῦ, λέει· «Δόξα σοι ὁ Θεός». Μὰ καὶ τί ἄλλο μπορεῖ νὰ κάνη ἀπ᾽ αὐτό, ἀπὸ τὸ νὰ   δοξάση   τὸ   Θεό;   Ἀφοῦ   γιὰ   νὰ   ἑρμηνεύση   τὴν παντοδυναμία τοῦ θείου λόγου δὲν μπορεῖ, ἀδυνατεῖ; Ἤ λοιπὸν σιωπᾶ ἀπὸ φόβο, ἤ ξεσπάει σὲ δοξολογία τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ καλούμαστε καὶ μεῖς σήμερα νὰ κάνουμε, ποὺ ἀκούσαμε τὸ θαῦμα αὐτὸ τοῦ Κυρίου.

Νὰ τὸ ἑρμηνεύσωμε δὲν μποροῦμε. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν χωρεῖται στὸν ἀνθρώπινο λόγο, ἀλλὰ πιστεύεται καὶ προσκυνεῖται. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀκούση τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ τὸν πιστέψη καὶ νὰ σωθῆ. Καὶ στὴν πόλη Ναΐν τότε, ὅσοι ἄκουσαν τὸ λόγο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν πίστεψαν σώθηκαν· καὶ αὐτοί, ποὺ τὸν πίστεψαν ξεχύθηκαν σ᾽ ὅλη τὴν Ἰουδαία γεμάτοι χαρὰ καὶ ἔλεγαν· «ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ». Ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξαπλώθηκε στὸν κόσμο μὲ τὸ στόμα τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μὲ ἀνθρώπινη δύναμη, ἀλλὰ μὲ τὴ δίκη του. Ὁ ἴδιος ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχει μέσα τὴ δύναμη τῆς ἐξάπλωσης στὸν κόσμο γιατί αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, «ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τὼν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα Κυριακής 8 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Θ´ 6 - 11

⁶ Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει. ⁷ ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. ⁸ δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, ⁹ καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ¹⁰ Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ¹¹ ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι’ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ·

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Θ´ 6 - 11

⁶ Ας γνωρίζετε δε τούτο· ότι εκείνος που στο χωράφι του σπέρνει με τσιγκουνιά λιγοστό σπόρο, θα θερίση και λίγο σιτάρι. Και εκείνος που σπέρνει απλόχερα, θα θερίση πολύν καρπόν. (Ο καθένας δηλαδή θα αμειφθή από τον Θεόν ανάλογα με όσα δίνει, κατά την δύναμίν του πάντοτε). ⁷ Ο καθένας ας δίδη σύμφωνα με την αγαθήν διάθεσιν της καρδίας του, όχι με λύπην η από ανάγκην. Διότι ο Θεός “αγαπά εκείνον, που δίδει με καλωσύνην και γλυκύτητα”. ⁸ Είναι δε δυνατόν ο Θεός να σας δώση με το παραπάνω κάθε δωρεάν, ώστε πάντοτε, σε κάθε τι, να έχετε κάθε επάρκειαν εις υλικά αγαθά και έτσι να προθυμοποήσθε με το παραπάνω δια κάθε καλόν έργον. ⁹ Με τον τρόπον δε αυτόν θα πραγματοποιηθή και εις σας εκείνο που λέγει η Γραφή· “εσκόρπισεν αφθόνως τας ελεημοσύνας του, έδωκεν στους πτωχούς· η αρετή του μένει και διαλαλείται πάντοτε”. ¹⁰ Ο δε Θεός, ο οποίος “παρέχει εν αφθονία σπόρον στον γεωργόν που σπέρνει, και ψωμί προς τροφήν όλων μας”, είθε να χορηγήση, να ευλογήση και να πληθύνη την σποράν των χωραφιών σας και τα άλλα υλικά αγαθά σας και να αυξήση έτσι τους καρπούς της αγάπης και της καλωσύνης σας προς τους άλλους. ¹¹ Ετσι δε να γίνεσθε πλούσιοι εις κάθε καλόν έργον, εις κάθε γενναιοδωρίαν, η οποία συνεργεί δια μέσου ημών, που εξυπηρετούμεν αυτήν την διακονίαν, να εκφράζωνται ευχαριστίαι προς τον Θεόν.

 
Γ' Λουκᾶ (Ἡ ἀνάστασις τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας ἐν Ναΐν)

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ζ´ 11 - 16

¹¹ Επειτα από αυτά, επήγαινε ο Ιησούς προς την πόλιν Ναΐν. Και μαζή του επήγαιναν αρκετοί μαθηταί του και λαός πολύς. ¹² Μολις δε επλησίασε εις την πύλην της πόλεως και ιδού εγίνετο η εκφορά ενός νεκρού, ο οποίος ήτο μονογενής υιός εις μητέρα χήραν και αποστράτευτον και πολύς λαός με πολλήν συμπάθειαν προς αυτήν παρακολουθούσε μαζή της την κηδείαν. ¹³ Και όταν την είδε ο Κυριος, την ευσπλαγχνίσθη και της είπε· “μη κλαίεις”. ¹⁴ Και αφού επλησίασε, ήγγισε το φέρετρον, ενώ εκείνοι που το εκρατούσαν εσταμάτησαν, και είπε· “νεανίσκε, εις σε λέγω· Σηκω”. ¹⁵ Και αμέσως εσηκώθη και εκάθισε ο νεκρός και ήρχισε να ομιλή. Ο δε Ιησούς έδωκε αυτόν εις την μητέρα του. ¹⁶ Και κατέλαβε φόβος όλους και εδόξαζαν τον Θεόν λέγοντες ότι “προφήτης μέγας παρουσιάσθη μεταξύ μας και ότι ο πανάγαθος Θεός επεσκέφθηκε τον λαόν του”.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
 

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ζ´ 11 - 16

¹¹ Επειτα από αυτά, επήγαινε ο Ιησούς προς την πόλιν Ναΐν. Και μαζή του επήγαιναν αρκετοί μαθηταί του και λαός πολύς. ¹² Μολις δε επλησίασε εις την πύλην της πόλεως και ιδού εγίνετο η εκφορά ενός νεκρού, ο οποίος ήτο μονογενής υιός εις μητέρα χήραν και αποστράτευτον και πολύς λαός με πολλήν συμπάθειαν προς αυτήν παρακολουθούσε μαζή της την κηδείαν. ¹³ Και όταν την είδε ο Κυριος, την ευσπλαγχνίσθη και της είπε· “μη κλαίεις”. ¹⁴ Και αφού επλησίασε, ήγγισε το φέρετρον, ενώ εκείνοι που το εκρατούσαν εσταμάτησαν, και είπε· “νεανίσκε, εις σε λέγω· Σηκω”. ¹⁵ Και αμέσως εσηκώθη και εκάθισε ο νεκρός και ήρχισε να ομιλή. Ο δε Ιησούς έδωκε αυτόν εις την μητέρα του. ¹⁶ Και κατέλαβε φόβος όλους και εδόξαζαν τον Θεόν λέγοντες ότι “προφήτης μέγας παρουσιάσθη μεταξύ μας και ότι ο πανάγαθος Θεός επεσκέφθηκε τον λαόν του”.

Συνέδριο Α.Σ.Π.Ε.: «Η δημογραφική κατάρρευση της Ελλάδας: Η αθέατη γενοκτονία» (Θεσσαλονίκη, 7 - 8 Οκτωβρίου 2017)

Η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ) και ο Σύλλογος Πολυτέκνων Γονέων Ν. Θεσσαλονίκης«Αγ. Πάντες», διοργανώνουν στη Θεσσαλονίκη το 10ο κατά σειρά Διεθνές Συνέδριο Πολυτέκνων με θέμα: «Η ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Η ΑΘΕΑΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ». Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 7 και 8 Οκτωβρίου 2017 στο Ξενοδοχείο CAPSIS HOTEL οδός Μοναστηρίου 18. Ο Γιώργος Καραμπελιάς θα μιλήσει στο συνέδριο το Σάββατο στις 12:00 με θέμα: «Είναι επιθυμητή λύση για το δημογραφικό η μετανάστευση;».