Η ΠΕΘΑΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Ένας Ζηλωτής εφημέριος ανέλαβε νέα ενορία. Κάθε Κυριακή, όμως, και εορτή, η εκκλησία του παρέμενε σχεδόν αδειανή. Παρ’ όλες τις συστάσεις και παροτρύνσεις τους ενορίτας του, δεν κατώρθωσε να τους κάνη να εκκλησιάζωνται. 

Λυπημένος από αυτή την κατάστασι, μηχανεύθηκε το ακόλουθο τέχνασμα: Ανήγγειλε σε όλη την ενορία ότι την επομένη Κυριακή θα γινόταν η κηδεία της εκκλησίας.

 Η αγγελία δημοσιεύθηκε σε πολλά μέρη και κυκλοφόρησε σε πολλά αντίτυπα. Ήρθε η Κυριακή. Ο εφημέριος στόλισε την εκκλησία και στη μέση έβαλε το φέρετρο. Η εκκλησία γέμισε από περιέργους. Ο εφημέριος μίλησε κατάλληλα στους ενορίτας του και στο τέλος προσεκάλεσε όλους να περάσουν να δουν το φέρετρο. Μέσα στο φέρετρο είχε βάλει ένα καθρέπτη κι όποιος πλησίαζε για να δη το νεκρό, έβλεπε τον εαυτό του.....

 Όταν το δάχτυλο αποκόπτεται από το σώμα, πεθαίνει. Όταν το αυτί αποσπάται από το σώμα, πεθαίνει. Κάθε χριστιανός απομακρυνόμενος από την Εκκλησία χάνεται...πεθαίνει 

 Μην πεθάνεις!!!

 (Ηγούμενος Παρθένιος Ι. Μ Παύλου Αγιον Ορος)

Άγιον Όρος: Απαγόρευση προσκυνηματικών επισκέψεων ως τις 30/11

 

Την απαγόρευση προσκυνηματικών επισκέψεων ως τις 30 Νοεμβρίου αποφάσισε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, στο πλαίσιο πρόληψης της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Με ανακοίνωση που απέστειλε προς τις μονές , μετά από συνεδρίασή της τη Δευτέρα, η Ιερά Κοινότητα ορίζει ότι δε θα επιτρέπονται οι επισκέψεις λαϊκών προσκυνητών, με εξαίρεση ελάχιστο αριθμό εργαζομένων και συνεργατών των μονών, μόνο με την επίδειξη της πρόσκλησης από τη μονή και μόνο για τη μονή που έχει εκδοθεί.

Επίσης, απαγορεύεται η μετακίνησή τους πέραν της μονής για την οποία ισχύει η πρόσκληση, προς άλλη μονή. Ακόμη, η έξοδος μοναχών από το Άγιον Όρος θα γίνεται με την επίδειξη της άδειας εξόδου που εκδίδεται από κάθε μονή.

Με άλλη απόφαση, ορίζεται και στο Πρωτάτο και στους ναούς σε όλο το Άγιο Όρος η τέλεση αγρυπνίας από το απόγευμα της Παρασκευής μέχρι και πρωί του Σαββάτου, με παρακλήσεις και προσευχές για την απαλλαγή από την πανδημία του κορονοϊού, καθώς και η – με την τήρηση ,σε κάθε μοναστήρι ,των προβλεπόμενων υγειονομικών οδηγιών αποφυγής εξάπλωσης του κορονοϊού – πραγματοποίηση λιτανειών των ιερών λειψάνων και εικόνων.

©Πηγή: amna.gr

Στην Ηλιούπολη ο π. Σεραφείμ από την Αγία Μαρίνα βγήκε μόνος του στον δρόμο και έκανε την λιτανεία του Αγίου Νεκταρίου. Πόσα μπράβο αξίζουν τέτοιοι ιερείς;

Άγιος Παΐσιος: «Στις θλίψεις ο Θεός δίνει την αληθινή παρηγοριά»

 

~ Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται;

Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.

Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις.

Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού. Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου…». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι»[viii] ; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.

Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.

Από το βιβλίο: «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου – Τόμος Δ’ – Οικογενειακή ζωή