Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής 5-11-2017

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ϛ´ 11 - 18

¹¹ Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. ¹² ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. ¹³ οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. ¹⁴ Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. ¹⁵ ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. ¹⁶ καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. ¹⁷ Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. ¹⁸ Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

  Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

 ¹¹ Ιδέτε με πόσην λεπτομέρειαν και σαφήνειαν σας έγραψα με το ίδιό μου το χέρι. ¹² Οσοι θέλουν να φανούν ευπρόσωποι και να αρέσουν στους ανθρώπους του κόσμου δια πράγματα, που αναφέρονται εις την σάρκα, αυτοί σας πειθαναγκάζουν να περιτέμνεσθε, όχι από πεποίθησιν εις την αξίαν της περιτομής, αλλά μόνον και μόνον δια να μη καταδιώκωνται από τους Εβραίους εξ αιτίας του κηρύγματος περί του σταυρού του Χριστού. ¹³ Αυτό δε αποδεικνύεται και από το γεγονός, ότι ούτε αυτοί οι περιτμημένοι δεν τηρούν τον Νομον του Μωϋσέως, αλλά θέλουν να περιτέμνεσθε σεις, δια να καυχώνται αυτοί εις την ιδικήν σας σάρκα, ότι δηλαδή σας έπεισαν να δεχθήτε την σαρκικήν περιτομήν. ¹⁴ Μη γένοιτο δε ποτέ να καυχηθώ εγώ δια τίποτε άλλο, παρά μόνον δια τον σταυρικόν θάνατον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου έχει πλέον σταυρωθή και νεκρωθή ως προς εμέ ο κόσμος, όπως και εγώ, χάρις στον σταυρόν του Κυρίου, έχω σταυρωθή και νεκρωθή δια τον κόσμον. ¹⁵ Διότι εις την νέαν κατάστασιν της σωτηρίας και της πνευματικής ζωής, που προσφέρει ο Χριστός, ούτε η περιτομή έχει καμμίαν ισχύν ούτε η ακροβυστία, αλλ' ισχύει η νέα πνευματική δημιουργία και αναγέννησις, που παρέχεται από τον Χριστόν. ¹⁶ Και όσοι θα ακολουθήσουν αυτόν τον κανόνα και θα πορευθούν σύμφωνα με την διδασκαλίαν του Χριστού, θα έχουν ειρήνην και έλεος από τον Θεόν, όπως γενικώτερα θα έχη ειρήνην και έλεος ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ο χριστιανικός λαός του Θεού. ¹⁷ Εις το εξής να μη με βάζη κανείς εις κόπους και ενοχλήσεις δια τα ζητήματα, που αναφέρονται εις την περιτομήν και τας άλλας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου. Πεισθήτε εις αυτά που σας λέγω, διότι εγώ βαστάζω επάνω στο σώμά μου τα σημάδια των πληγών, που υπέστην δια τον Κυριον, και αυτά μαρτυρούν την αγνήν πίστιν μου προς τον Χριστόν και την φιλαλήθειάν μου. ¹⁸ Αδελφοί, η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είθε να είναι πάντοτε με το πνεύμα σας και να σας ενισχύη συνεχώς εις την πνευματικήν σας ζωήν και πρόοδον. Αμήν.

05/11/2017 - Ε' Λουκᾶ (Ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου).

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙϚ´ 19 - 31

¹⁹ Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς. ²⁰ πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος ²¹ καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ²² ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. ²³ καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. ²⁴ καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. ²⁵ εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· ²⁶ καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. ²⁷ εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ²⁸ ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. ²⁹ λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ³⁰ ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. ³¹ εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

 

¹⁹ Ειδικώτερα δε δια τον πλούτον ακούσατε και αυτήν την παραβολήν· Ενας άνθρωπος ήτο πλούσιος και εφορούσε κόκκινον πανάκριβον ένδυμα και λευκόν, λινόν πολυτελή χιτώνα. Και κάθε ημέρα ηυφραίνετο με πολυδάπανα λαμπρά συμπόσια. ²⁰ Εζούσε δε τότε και κάποιος πτωχός ονάματι Λαζαρος, ο όποιος ήτο παραπεταμένος κοντά εις την μεγάλην εξώπορτα του πλουσίου, γεμάτος από πληγάς. ²¹ Και αυτός επιθυμούσε να χορτάση την πείνα του από τα ψίχουλα, που έπιπταν από το τραπέζι του πλουσίου. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, οι σκύλοι έγλειφαν τας πληγάς του γυμνού σχεδόν σώματός του. ²² Συνέβη δε να πεθάνη ο πτωχός και να μεταφερθή από τους αγγέλους εις τας αγκάλας του Αβραάμ, στον παράδεισον δηλαδή όπου ο Αβραάμ μαζή με τους δικαίους αναπαύονται και ευφραίνονται. Επέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη με πολλήν μεγαλοπρέπειαν. Η ψυχή του όμως κατέβηκε στον Αδην. ²³ Και στον Αδην όπου εβασανίζετο, εσήκωσε τα μάτια του και βλέπει τον Αβραάμ από μακρυά και τον Λαζαρον εις τας αγκάλας του. ²⁴ Και αυτός, που τόσην αδιαφορίαν και σκληρότητα είχε δείξει, όταν ζούσε εις την γην, εφώναξε τώρα και είπε· Πατερ Αβραάμ, σπλαγχνίσου με και στείλε τον Λαζαρον να βρέξη την άκρη από το δάκτυλο του στο νερό και να δροσίση την γλώσσαν μου, διότι πονώ φοβερά μέσα εις την βασανιστικήν αυτήν φλόγα του Αδου. ²⁵ Είπε δε ο Αβραάμ· Τεκνον, θυμήσου, ότι συ απήλαυσες με το παραπάνω τα αγαθά σου εις την ζωήν σου και ο Λαζαρος ομοίως εδοκίμασε τα κακά της φτώχειας και της ασθενείας. Τωρα δε αυτός εδώ παρηγορείται και ευφραίνετε δια την υπομονήν, που έδειξε στον καιρόν της θλίψεώς του, συ δε κατά λόγον δικαιοσύνης βασανίζεσαι δια την φιλαυτίαν σου και την σκληρότητα της καρδίας σου. ²⁶ Και επί πλέον μεταξύ του τόπου, που είμεθα ημείς, και του τόπου που είσθε σεις, έχει στηριχθή μέγα και ανυπέρβλητον χάσμα, ώστε εκείνοι που θέλουν να περάσουν από εδώ εις σας να μη ημπορούν ούτε και αυτοί, που είναι στο μέρος σας να μην ημπορούν να περάσουν προς ημάς. ²⁷ Είπε δε ο πλούσιος· Τοτε σε παρακαλώ, πάτερ, να στείλης τον Λαζαρον στο πατρικό μου σπίτι, ²⁸ διότι έχω εκεί πέντε αδελφούς, στείλε τον να τους διαβεβαιώση δι' αυτά που συμβαίνουν εδώ, ώστε να μη καταντήσουν και αυτοί στον τόπον τούτον των βασάνων. ²⁹ Λεγει εις αυτόν ο Αβραάμ· Εχουν τον Μωϋσέα και τους προφήτας· ας ακούσουν αυτών τας μαρτυρίας. ³⁰ Εκείνος δε είπε· όχι, πάτερ Αβραάμ, δεν θα προσέξουν την μαρτυρίαν του Μωϋσέως και των προφητών. Αλλά εάν κανείς από τους πεθαμένους υπάγη προς αυτούς, θα μετανοήσουν. ³¹ Είπε δε εις αυτόν ο Αβραάμ· εάν δεν ακούσουν τον Μωϋσέα και τους προφήτας, δεν θα πεισθούν και αν ακόμη αναστηθή κάποιος εκ νεκρών”. (Οταν λείπη η καλή διάθεσις ούτε και το μεγαλύτερον θαύμα ημπορεί να οδηγήση εις πίστιν και μετάνοιαν).

Έλληνας παπάς στο Λονδίνο έφτιαξε... ομάδα ποδοσφαίρου

Ήταν Μάιος του 2015 όταν ο ιερέας Αναστάσιος Σαλαπάτας ο Έλληνας παπάς της κοινότητας Αγίου Παντελεήμονος στο βορειοδυτικό Λονδίνο και λάτρης της στρογγυλής θεάς ίδρυσε, σε συνεργασία Ελλήνων επιχειρηματιών και μελών της κοινότητας την πρώτη ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα με την επωνυμία «Άγ. Παντελεήμων» - «St. Panteleimon FC»!

Άλλωστε ο πατέρας Αναστάσιος λάτρευε από μικρό παιδί το ποδοσφαίρο και έπαιζε στις αλάνες του Ναυπλίου μέχρι να τον κερδίσει η διδασκαλία του Λόγου του Θεού.

Η ιδέα του παπά Αναστάσιου υλοποιήθηκε μέσα σε λίγα 24ωρα. Με πρόεδρο τον επιχειρηματία Γιώργο Φραντζέσκο και μεγάλους χορηγούς τους Σάββα Ανδρέου και Παναγιώτη Αργυρού, η ομάδα ξεκίνησε με στόχο τα μεγάλα σαλόνια των επαγγελματικών κατηγοριών του αγγλικού ποδοσφαίρου.

© Παρέχεται από: PROTO THEMA S.A. image (c) protothema.gr

Από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της ομάδας ήταν ο διορισμός του προπονητή που ανέλαβε ένας από τους πλέον γνωστούς ποδοσφαιρόφιλους του Αγγλικού αθλήματος ο Γκάρυ Κάρσα που υπήρξε δεύτερος προπονητής της Άστον Βίλα.

Μεγάλη σημασία δόθηκε στο έμβλημα της ομάδας που εμπεριέχει σύμβολα εθνικά όπως το εθνόσημο, και αρχαιοελληνική κολώνα αλλά και χριστιανικά με τον Τίμιο Σταυρό και τον δικέφαλο αετό, καθώς και χρώματα που παραπέμπουν στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Βυζάντιο. Το σύνθημα δε είναι: «Faith First»!

© Παρέχεται από: PROTO THEMA S.A. image (c) protothema.gr

Η φανέλα της Ομάδας έχει χρώματα μπλε και κίτρινο, που αντιπροσωπεύουν τα χρώματα των σημαιών Ελλάδας και Κύπρου. Οι παίκτες της ομάδας έχουν το παρατσούκλι «Άγιοι» και όραμά όλων είναι η ομάδα να πάρει μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του Αγγλικού πρωταθλήματος.

© Παρέχεται από: PROTO THEMA S.A. image (c) protothema.gr

Όπως είχε δηλώσει παλαιότερα σε αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό ο πατέρας Αναστάσιος Σαλαπάτας η ιδέα της ομάδας δεν ήταν μοναχά δική του αλλά και των νέων που απάρτιζαν την ελληνική κοινότητα. «Η δραστηριότητα ξεκίνησε από τους νέους. Η κοινότητα βγαίνει μπροστά σε όλες τις δραστηριότητες που ενώνουν τον κόσμο. Η κοινότητα υπάρχει σαράντα χρόνια και η έδρα της είναι ανάμεσα σε δύο Δήμους στο βορειοδυτικό Λονδίνο, του Γουέμπλεϊ και Χάροου. Μας εμπνέει ο χώρος γύρω μας.

© Παρέχεται από: PROTO THEMA S.A. image (c) protothema.gr

Ο σύλλογος δημιουργήθηκε πριν περίπου δύο χρόνια, στις 15 Μαΐου του 2015 και ξεκινήσαμε δυναμικά, έχοντας στο πλευρό μας ευκατάστατους κοινοτικούς παράγοντες για χορηγούς. Φέραμε από την πρώτη μέρα τον Γκάρι Γκάρσα, προπονητή με πολλά χρόνια θητείας στην Premiership. Μέσα στις πρώτες εβδομάδες είχαμε δεκάδες ομογενείς να δοκιμάζονται».

Από την πρώτη χρόνια κιόλας η ομάδα κατέκτησε το νταμπλ ενώ σήμερα αγωνίζεται στο κυπριακό πρωτάθλημα της Αγγλίας. Όραμα των δημιουργών της ομάδας αλλά και του πατέρα Αναστάσιου είναι η ομάδα να βγει στα αγγλικά λιγκς.

protothema.grwww.protothema.gr

Ο Άγιος Παΐσιος ανακηρύχθηκε προστάτης των διαβιβαστών του στρατού

Δημοσιεύθηκε στις: 2 Νοεμβρίου 2017, 18:39

Την ανακήρυξη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη, ως Προστάτη του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων, έπειτα από αίτημα της Διευθύνσεως Στρατιωτικών Ιερέων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης, ενέκρινε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία συνεδρίασε χθες και σήμερα, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου.

Πηγή: http://www.onlarissa.gr/2017/11/02/o-agios-pa%ce%90sios-anakirychthike-prostatis-ton-diavivaston-tou-stratou/

  Την ανακήρυξη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη, ως Προστάτη του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων, έπειτα από αίτημα της Διευθύνσεως Στρατιωτικών Ιερέων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης, ενέκρινε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία συνεδρίασε χθες και σήμερα, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου.

Επίσης, αποφάνθηκε θετικά στην πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιίας για την έκδοση Συνοδικού Εγκυκλίου Σημειώματος «περί υποβολής Απολογισμού των Δαπανών διά την Φιλανθρωπικήν Διακονίαν κατά το έτος 2017 υπό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος».

 Επιπρόσθετα, η ΔΙΣ έδωσε την έγκρισή της για νέες Ιερές Ακολουθίες και την ανασύσταση παλιών Μονών. Τέλος, σύμφωνα με το ανακοινωθέν που εξεδόθη, ασχολήθηκε με θέματα Μητροπόλεων, εισηγήσεις Συνοδικών Επιτροπών, αποσπάσεις κληρικών και τρέχοντα υπηρεσιακά θέματα.

 ΠΗΓΗ: protothema.gr

Ο συστρατιώτης του Αγίου Παϊσίου διηγείται

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Πώς κατασκευάζονται τα τάματα

Ο τεχνίτης Γιάννης Γιαγτζής και τα δώρα των πιστών στους Αγίους

Άγιε μου, Παναγία μου κάνε το θαύμα σου για να γίνει καλά ο άνθρωπός μου, να κάνω ένα παιδί, να είναι καλά ο γιος μου που
θαλασσοδέρνεται, να παντρευτεί η κόρη μου κι εγώ θα σου φέρω ένα ρολόι, ένα δαχτυλίδι, ένα βραχιόλι, ένα τάμα.

Οι πιστοί συχνά πυκνά αποθέτουν χρυσά ή ασημένια τάματα στις εικόνες της Παναγίας ή των Αγίων, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο, είτε να «καλοπιάσουν» τον Άγιο να πραγματοποιήσει την επιθυμία τους, είτε να τον ευχαριστήσουν και να του εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους για το που εισάκουσε την παράκλησή τους.

Άλλες πάλι φορές το τάξιμο μπορεί να είναι να δώσουν στο παιδί του το όνομα του Αγίου ή να νηστέψουν για παράδειγμα για κάποιο διάστημα.

Όλα αυτά που συνήθως «τάζουν» οι πιστοί και τα αφιερώνουν σε ιερά πρόσωπα της εκκλησίας λέγονται «αναθήματα». Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «ανατίθημι» που σημαίνει αναθέτω, εμπιστεύομαι-αφιερώνω.

Οι Άγιοι θέλουν τάματα αλλά ποιος τα κατασκευάζει;

Είναι ελάχιστοι οι τεχνίτες που κατασκευάζουν τάματα στην Ελλάδα. Έχουν απομείνει 3 ή 4 οικογένειες, που κληρονόμησαν την τέχνη από την προηγούμενη γενιά. Ο Γιάννης Γιαγτζής συνεχίζει την παράδοση του πατέρα του, Δημήτρη Γιαγτζή, ο οποίος την είχε κληρονομήσει από τον δικό του πατέρα. Η οικογενειακή επιχείρηση μετράει κοντά 100 χρόνια. Ξεκίνησαν από την Κωνσταντινούπολη και το 1922 μετανάστευσαν στην Αθήνα. Στο εργαστήριό του στο Παγκράτι υπάρχουν καλούπια που είχαν φέρει οι δικοί του από την Κωνσταντινούπολη.

«Η επιχείρηση ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, από την ελληνική κοινότητα που ήταν εκεί πέρα. Ήταν κάποιοι μπαρμπάδες οι οποίοι φύγανε με τις ανταλλαγές των πληθυσμών και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Ο αδερφός του παππού μου συγκεκριμένα άνοιξε ένα μικρό εργαστήριο στο κέντρο της Αθήνας, και σε αυτό δούλεψε δούλεψε κάποια στιγμή ο πατέρας μου. Δεν ήταν αποκλειστικά τάματα ήταν εργαστήριο χρυσοχοΐας».

Τον ρωτάμε πώς και ασχολήθηκε με τα τάματα και την κατασκευή τους.

«Βοηθούσα πιτσιρικάς. Κάποια στιγμή μετά το στρατό είπαμε να μπω στην επιχείρηση. Δεν έχει και πολλή ζήτηση, είναι και δύσκολο επάγγελμα. Για κάθε παράσταση θα πρέπει να υπάρχει το σωστό καλούπι και ασχολούνται όσοι έχουν κληρονομήσει τα καλούπια και μπορούν να το κάνουν».



«Κάνει ο κόσμος ακόμη τάματα» διερωτόμαστε.

«Ναι, κάνει. Βέβαια το αγοραστικό κοινό μας είναι συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτοί που ασχολούνται αποκλειστικά με το τάμα, το βλέπουν σαν αφιέρωμα. Μου έχουν τύχει και άτομα που το βλέπουν σαν ένα είδος λαογραφίας. Ζητάει ο κόσμος τάματα, σε συγκεκριμένες περιόδους ζητάει. Αλλά είναι συγκεκριμένο το αγοραστικό κοινό όπως είπαμε. Ένας νέος 20, 30 ετών ούτε καν το ξέρει τι είναι το τάμα» μας λέει Γιάννης Γιαγτζής που έμαθε την τέχνη από τον πατέρα του.

«Και παλιά κάνανε αναθήματα, κάνανε τάματα κλπ. Και το κερί ουσιαστικά ένα τάμα είναι. Τι είναι το τάμα; Είναι προσφορά. Προσφέρω κάπου που πιστεύω, προσφέρω ένα αντικείμενο πολύτιμο για μένα. Το πρώτο πράγμα που θα αναρωτηθεί κανείς είναι "δηλαδή ο άγιος περιμένει να του κάνεις χρυσό 9 καράτια ή περιμένει δαχτυλίδι κλπ;" "δηλαδή εάν δεν του κάνεις θα παρεξηγηθεί;" Όχι. Η προσφορά είναι από σένα, προσφέρεις κάτι που είναι ακριβό για σένα. Όταν φτιάχνανε ένα ναό, ένα μεγαλοπρεπή και πανάκριβο ναό, δεν το κάνανε με την έννοια ότι το θέλει ο Θεός για να το αποτιμήσει. Είναι η προσφορά η δική σου. Είτε σαν ευχαριστώ, είτε σαν παράκληση. Αυτό είναι η ουσία του τάματος. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Κουβαλάει πάνω του το ευχαριστώ ή την παράκληση. Υπάρχει τάμα που γράφει "ευχαριστώ", σε ευχαριστώ δηλαδή για κάτι που μου συνέβη. Προσφέρω προς τα εκεί που πιστεύω, προσφέρω ένα γεύμα κι αυτό τάμα είναι».

Τι του ζητάνε όμως συνήθως...

«Το πιο κοινότυπο είναι είτε κάποιο μέλος του σώματος επειδή κάποιος έχει ένα πρόβλημα υγείας ή έγινε καλά, αλλά κι ένα ολόκληρο σώμα, έναν άντρα, μία γυναίκα, ένα παιδάκι που γεννήθηκε και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς, όπως ένα αυτοκίνητο, ένα φορτηγό, μία μηχανή, μου έχουν ζητήσει ένα ναύτη.

Για παράδειγμα κάποιος που είναι ταξιτζής ή οδηγός φορτηγού μου ζητάει ένα τάμα για να πάει καλά η δουλειά του ή να μην χειροτερέψει».

«Το τάμα είναι η προσφορά. Δεν υπάρχουν άγια τάματα, ούτε θαυματουργά ούτε σημαίνει ότι αν κάνεις τάμα είσαι καλός, εάν δεν κάνεις δεν είσαι. Εδώ ξεφεύγει το πράγμα. Προσφέρω κάτι πολύτιμο για μένα, αυτή είναι η έννοια του τάματος, όπως προσφέρεις ένα γεύμα μία λαμπάδα, ένα τάμα, μία εικόνα. Οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από την έννοια του τάματος και γίνεται εντελώς ειδωλολατρικό».

Πρέπει να πιστεύεις για να κάνεις αυτή τη δουλειά; Να είσαι αυτό που λέμε θρήσκος;

«Όταν είσαι και εντελώς αντίθετος πιστεύω ότι και από αντίδραση δεν θα το κάνεις. Όσοι κάνουν αυτή τη δουλειά είναι κάπου στη μέση. Είναι προς το θρήσκοι, θα έλεγα. Κατά βάση όμως αυτός που φτιάχνει τάματα είναι κατασκευαστής, είναι έμπορος. Δεν πρέπει να μπερδεύεις το ένα με το άλλο. Βέβαια, όλοι μπορούμε να πούμε "σιγά μην κάτσω να κάνω εγώ τάμα" και σε κάποια φάση της ζωής σου που περνάς μία δυσκολία μπορεί να τα βάλεις με την τύχη σου. Σε όλους έχει λίγο πολύ συμβεί.

Ο σκοπός είναι να αφιερώσεις κάτι σε κάτι που πιστεύεις, δεν σημαίνει κατά ανάγκη να περιμένεις ότι θα γίνει κάτι. Οι άνθρωποι που κάνουν τάματα στους Αγίους αντλούν δύναμη από αυτά».

πηγή

Παροιμιών 6,( 16-19)
Είν' έξι πράγματα που μισεί ο Κύριος ,μάλιστα εφτά που είναι αδύνατο να τ'ανεχθεί:
Μάτια αλαζονικά,
χέρια που αθώο χύνουν αίμα
μυαλό που μηχανεύεται σχέδια
αμαρτωλά·
πόδια που τρέχουν στο κακό,
μάρτυρα ψεύτη που διαδίδει ψέματα,
κι εκείνον που διχόνιες σπέρνει
ανάμεσα στους ανθρώπους

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ζ´  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. η΄ 41-56)

Εἶναι ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι πολλὲς φορὲς στὴ ζωὴ μας ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ καταστάσεις, οἱ ὁποῖες μᾶς ξεπερνοῦν, μὲ καταστάσεις ἀκατανόητες καὶ κυρίως ἄδικες γιὰ τὴν πεπερασμένη λογική μας. Γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν βαθιὲς πληγὲς στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, ὅπως μία ἀπώλεια ἢ μία μακροχρόνια ἀσθένεια. Ἂν καὶ οἱ περιπτώσεις εἶναι διαφορετικὲς ὡστόσο τὸ ζητούμενο παραμένει διαχρονικὰ τὸ ἴδιο καὶ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ὀφείλουμε νὰ δείχνουμε στὸ πρόσωπο τοῦ ζωοδότη Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ κοινὴ συνισταμένη τῶν δύο ἐξιστορούμενων θαυμάτων τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς βρίσκεται ἀκριβῶς σ’ αὐτὴν τὴν πίστη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ δείχνουν καὶ ὁ Ἰάειρος καὶ ἡ αἱμορροοῦσα γυνὴ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ.
Ἀπὸ τὴ μία ὁ Ἰάειρος, ὁ ἀρχισυνάγωγος, δὲν διστάζει νὰ ἀφήσει στὴν ἄκρη ὅλες τὶς προκαταλήψεις τῶν ὁμοθρήσκων του γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Δὲν διστάζει ἀκόμη νὰ ἐγκαταλείψει τὰ στεγανὰ ποὺ ἐπέβαλλε ἡ θέση του καὶ τοὺς κοινωνικοὺς φραγμοὺς ποὺ πιθανότατα ἔθεταν ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀξιώματός του καὶ τὰ σχόλια τῶν οἰκείων του, γιὰ νὰ ἀπευθύνει θερμὴ παράκληση πρὸς τὸν Ἰησοῦ καὶ νὰ σώσει τὴν ἑτοιμοθάνατη κόρη του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ αἱμορροοῦσα γυνὴ, ἡ ὁποία γιὰ δώδεκα χρόνια πάσχει ἀπὸ αἱμορραγία, δείχνει τὴν πίστη της στὸν Ἰησοῦ ἀκουμπώντας ἁπλὰ τὸ ἱμάτιό Του, σίγουρη ὅτι θὰ βρεῖ τὴν θεραπεία της.
Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις φαίνεται ξεκάθαρα ἡ τυραννία ποὺ ἀσκεῖ τὸ κακὸ πάνω στὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ ταυτόχρονα γίνεται ἀδιαμφισβήτητο ὅτι ὁ Χριστὸς «ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι». Ὁ Ἰησοῦς συναντᾶ τὸν ἄνθρωπο μέσα στὴν τραγικὴ καθημερινότητα τῆς πεπτωκυίας φύσης του μὲ σκοπὸ νὰ τὸν σώσει. Ὁ Κύριος, γνωρίζοντας τὴν θεραπευτικὴ δύναμη ποὺ μετέδωσε στὴν γυναίκα, τὴν ἀναζητᾶ, γιὰ νὰ τὴν βγάλει ἀπὸ τὴν ἀνωνυμία τοῦ πλήθους καὶ νὰ τὴν φέρει σὲ μία πρόσωπο πρὸς πρόσωπο συνάντηση μαζί Του. Καὶ ἐνῶ ἡ ἴδια φοβᾶται καὶ κρύβεται, ὁ Κύριος ἐπαινεῖ τὴν πίστη της. Ἀντὶ ἐπιπλήξεως τὴν προσφωνεῖ «θύγατερ» καὶ τὴν ἐντάσσει ἔτσι στὴν νέα οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, ποὺ κοινὸ γνώρισμα τῶν μελῶν της εἶναι ἡ πίστη καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ θείου θελήματος.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο στὴν περίπτωση τοῦ Ἰαείρου γίνεται ἀκόμη πιὸ ἔντονο. Τὰ πράγματα φαινομενικὰ παίρνουν μία δυσάρεστη τροπή, ἀφοῦ ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου ἀναγγέλλουν ὅτι τὸ κορίτσι ἔχει ἤδη πεθάνει. Ὁ Κύριος, ὅμως, δείχνοντας τὴν κυριαρχικὴ ἐξουσία ποὺ ἔχει πάνω στὴν ἀσθένεια καὶ στὸν θάνατο, ὡς ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς, ἀπευθύνεται στὸν Ἰάειρο καὶ τοῦ λέει: «Μὴ φοβοῦ, μόνο πίστευε». Ἀπὸ τὴ μία ἐνισχύει τὸν ταλαίπωρο πατέρα στὸ ἄκουσμα τῆς θλιβερῆς ἀγγελίας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη θυμίζει ὅτι λίγο νωρίτερα ἡ θεραπεία τῆς γυναίκας ἦταν συνέπεια τῆς πίστης. Ἔτσι, σὲ λίγο ὁ Ἰησοῦς, ὡς ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, κρατώντας τὴν κόρη ἀπὸ τὸ χέρι τὴν προστάζει νὰ σηκωθεῖ· «ἡ παῖς, ἐγείρου». Καὶ ἡ προσταγὴ πραγματοποιεῖται ἀμέσως.
Ἂς ἔλθουμε ὅμως στὴ δική μας συμπεριφορά. Πῶς ἄραγε ἀντιμετωπίζουμε τὴν εἴδηση τῆς ἀρχῆς μίας μακροχρόνιας ἀσθένειας; Πῶς ἄραγε στεκόμαστε ἀπέναντι στὸ τρομακτικὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου; Δυστυχῶς τὶς περισσότερες φορὲς μὲ τὴν συμπεριφορὰ μας ἀποδεικνύουμε τὴν ἀπιστία μας. Μοιάζουμε μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους τοῦ Ἰαείρου, οἱ ὁποῖοι εἰρωνεύτηκαν τὸν Χριστό, ὅταν βεβαίωνε ὅτι ἡ κόρη τοῦ ἀρχισυναγώγου «οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Ἔτσι καὶ ἐμεῖς. Ἀπιστοῦμε στὴν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας ὅτι ὁ Κύριός μας, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ διώξει τὴν ἀσθένεια, τὸν πόνο καὶ τὸν θάνατο, ὥστε νὰ ἀποκαταστήσει τὸν ἄνθρωπο στὸ «ἀρχαῖον κάλλος».
Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, δημιούργησε ἐξαρχῆς ἕναν κόσμο θείας ἀγάπης, χωρὶς πόνο, φθορὰ καὶ θάνατο. Ὅμως αὐτὸ τὸ κάλλος ἀμαυρώθηκε ἀπὸ τὴν παρακοὴ τῶν πρωτοπλάστων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ εἰσχωρήσει στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ θάνατος. Τὰ θαύματα, ὅμως, ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἐπίγεια δράση Του ἀλλὰ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦνται καὶ σήμερα στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ὁδοδεῖκτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ παρατηρητήρια, μέσα ἀπὸ τὰ ὁποία ὁ Θεὸς μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ ἀτενίζουμε αὐτὸν τὸν καινούριο κόσμο ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀφθαρσίας ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀπουσιάζει ἡ ἀπειλὴ τοῦ θανάτου. Καὶ τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ κόσμος εἶναι ἤδη μία πραγματικότητα ποὺ ἀρχίζει στὸ παρὸν καὶ θὰ ὁλοκληρωθεῖ ὅταν οἱ χριστιανοὶ ἀκολουθώντας μὲ πίστη τὸν Ἰησοῦ φθάσουν στὸ τέρμα, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χριστὸς εἶναι «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι». Ἀμήν.

π. Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως