"Αλλ' επειδή ώς άνθρωποι τέκνον μου, φέρομεν σώμα υποκείμενον εις πολλάς ασθενείας, διά τούτο, κατά τον της διακρίσεως λόγον , οφείλομεν , δια να το έχωμεν σύμμαχον προς την εξάσκησιν της αρετής, να επιμελούμεθα τούτο, όσον το εφ' ημίν δι' εκείνων των μέσων όσα συντελούσιν ουχί προς την ηδυπάθεια αυτού, αλλά πρός κανονική σύστασιν, διά να εξυπηρετή εις τας θεουργούς αρετάς και αγαθάς διαθέσεις της ψυχής, διότι όταν ο εχθρός μας δολομήτης Σατάν δεν νικήση την αγωνιζομένην ψυχήν , διά της στυγεράς φιλοκοσμίας και πλατείας οδού, μεταχειρίζεται εν τέλει παραβεβιασμένας ασκήσεις και υπερβολικάς κακώσεις, σκοπόν έχων , όπως καταστήση το δυστυχές σαρκίον ανίκανον προς ανάληψιν τελειοτέρας ζωής.
Διά τον λόγον τούτον άπαντες οι διακριτικοί πατέρες και μάλιστα οι Νηπτικοί συμβουλεύουν , όταν το σαρκίον συνεπεία υπερβολικών κοπώσεων και ασθενειών καταπίπτη , να το επιμελούμεθα ευδιακρίτως, διά να το έχωμεν ευάγωγον και προς την προσευχήν και αγαθοεργίας, τούτου χάριν σπεύδω να σε παρακαλέσω να μοι κάμης την υπακοήν ταύτην να μετριάσης τας πολλάς σου υπερκοπώσεις και ορθοστασίας, αφού βλέπεις ότι οσημέραι καταβάλλεσαι, και μάλιστα επειδή έχεις το τάλαντον και τας υποχρεώσεις της ιατρικής υπηρεσίας, να ησυχάζης περισσότερον εν τω ησυχαστηρίω σου, και να παρακαλέσης την Αγίας Καθηγουμένην απο μέρους μου να διορίση άλλη αδελφήν εις το της εκκλησιάρχου διακόνημα, διότι αύτη η υπηρεσία απαιτεί πόδας υγιείς, και δεν είναι καλόν, αφού παρουσιάσθη τοιαύτη πάθησις να επιτείνεμεν την βίαν, και η στάσις Σας παρακαλώ εν τω καιρώ της προσευχής να η, παδί μου , μετριωτέρα, διότι δεν πρέπει να γίνωμεν σωματοκτόνοι, αλλά παθοκτόνοι. Και ήδη με την χάριν της Κυρίας ημών Θεοτόκου , δεν είσθαι τώρα αρχαρία μοναχή διά να καταγίνεσθε εις το πρακτικόν μέρος της ορθοστασίας, αλλά δύνασθε και καθημένη να λέγητε την ευχήν, μή μετεωριζομένη τήδε κακείσε διά του νοός, αλλ' είς το αρρέμβαστον και μονοειδές της ευχής, όπως απλανώς ενεργούμενον είωθεν παρηγορείν την ψυχήν."
"Αλλ' η υπήκοος Θεοδώρα εις τι δεδίτεται; Εις τους κρότους , εις τους φόβους και τα θρυλήματα των αλλοκότων φωνών, ας ειωθότως παρενείρει ο δόλιος και αδύνατος δράκων; Εις ταύτα πάντα , παιδί μου , να ίστασαι γενναία μη δίδουσα την ελαχίστην προσοχήν, και όλα αυτά ως πομφόλυγες θα αφανισθώσιν. δειλία ήταν Σας έρχεται είναι της φύσεως και ούχί της πλάνης. Μόνον η πίστις και η ανδρεία της ψυχής τότε ισχύει προς αποσόβησιν. Εάν όμως δεν ήσο , τέκνον μου , εις την υπακοήν και ιδιοβούλως ησυχάζουσα, άνευ ερωτήσεως εμπείρου οδηγού και εξασκείς την μόνωσιν , τότε δέτρεχες κίνδυνον, αλλ' ήδη όπου, καίτοι γλίχουσα την ησυχίαν δια την αγάπην του Σωτήρος σου, καίτοι απαρνηθείσα απο μικράς ηλικίας όλα τα ήδεα του κόσου και επιθυμείς όπως προσομιλής τω Θεώ δια της ευχής και άκρας μονώσεως, ήδη προτιμάς την υπακοήν του πνεύματικού σου πατρός, υποφέρουσα το της υπακοής άθλον διά της επισκέψεως των ασθενών, και ως άλλη Οσία Ευπραξία και αγία Μελάνη προτιμάς την εξυπηρέτησιν των νοσούντων , ου μην δε και τας διαφόρους αδυναμίας και ενοχλήσεις αυτών , τι δειλιάς και ασχάλλεις, τέκνον μου; "Ού φοβηθήση απο φόβου νυκτερικού κτλ.", ού φοβούνται οι ερειδόμενοι εις το θέλημά των , μόνο όσον δύνασαι κατά τον καιρόν της ευχής να προσέχης να μην παραδέχεσαι εικονικάς ή νοεράς θεωρίας ούτε φώς ούτε σκιρτήματα ψυχής τε και σώματος ούτε ευωδίας ούτε τας παρηγορίας του χαροποιού πένθους ούτε να προσέχης εκ δεξιών και αριστερών της καρδίας ,αλλά μετ' απλότητος να λέγης την ευχήν ,προσέχουσα μόνο εις τα ρήματα της ευχής, μηδέν γήϊνον ή έτερον τι έστω και θεοφιλές σκεπτομένη, και εάν κατά τον καιρόν της ευχής και των πολλών δακρύων σοι έλθη πολλή παρηγορία και κουφισθή το σώμα, νομίζουσα ότι διατελείς αιθέριος, μη ξενισθής εις ταύτα ούτε να δώσης σημασίαν τινά, διότι και εις τας του Θεού απλανείς ενεργείας, η μη παραδοχή είναι πολλά επαινετή παρά του Θεού. Επίσης και το σώμα ένεκεν του αγώνος όταν φέρη θέρμην τινά ή και παλμόν , εις όλα αυτά να είσαι νερκά διότι αν τα δεχθής αυτά είναι αυτόχρημα πλάνη, ει δέ και (δυσανάγνωστος λέξις) εις όλα αυτά, είναι της χάριτος. Επίσης και εις τα γενόμενα θαυμάσια δια της ιατρείας των ασθενών, αίτινες διά πίστεώς σοι προσέρχονται, μη θαυμάζης ούτε να δίδης την ελαχίστην προσοχήν εις τους επαίνους, αυτά εισίν αποκυήματα της υπακοής και ενεργούνται κυριολεκτικώς απο την πανάχραντον Δέσποιναν , εις ήν αφωσιώθης"
"...Ήδη εν τη ελλείψει των φαρμάκων θα υποχερούται η θεία Χάρις βλέπουσα την ανάγκην των πτωχών ασθενών να ενεργή δι' άλλου τρόπου τας ιάσεις, διά τούτο υπο το κράτος εχεμύθιας σπεύδω να συβμουλέυσω, όταν Μοναχή τις ή έτερον πρόσωπον πάσχη σπουδαίως και ειλικρινώς όπως την επισκεφθής, τότε, επειδη δεν θα υπάρχουν τα κατάλληλα φάρμακα, τότε προσποιήσου ότι έχεις κάτι τι φάρμακον διά την ρηθείσαν ασθένειαν και επικαλουμένη θερμώς την Αειπάρθενον Δέσποιναν, και έχε πίστιν ότι θα ιαθή η ασθενής. Αυτό τούτο εποίουν και οι Άγιοι Ανάργυροι , οίτινες διατεινόμενοι ότι παρουσιάζουν φάρμακα εθεράεπυον τους ασθενείς. Μόνον απαιτείται προσοχή, διότι όταν παραδόξως θεραπευθή η ασθενής, τότε να λέγης , καλά που μου ευρέθη το δείνα φάρμακον, πλήν μάθε ότι βράδιον ή τάχιον θα αποκτήσης διπλάσια φάρμακα, διότι το φαρμακείν του Θεού αφιόνως παρέχει τοις αγαπώσιν Αυτόν εκείνα όσα χρήζουσιν".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου