Θα άξιζε να αναλογιστούμε
κάποτε την ποιότητα της αγάπης που προσφέρουμε – αν προσφέρουμε- στον Θεό μας.
Συμβατική είναι η
αγάπη- αν μπορεί να ονομαστεί αγάπη- όταν λέει ο άνθρωπος στον Θεό: “Λοιπόν, Σε
πιστεύω, Σε υπολογίζω γιατί είσαι Παντοδύναμος (αυτό είναι πασιφανές), πάω και
στην Εκκλησία Σου, ανάβω κεριά, πάω και στον παπά κατά καιρούς και λέω- χωρίς
πόνο βέβαια- τις αμαρτίες μου για να εξοφλώ, κοινωνάω και τις μεγάλες γιορτές ,
γιατί μου έχουν πει ότι έτσι πρέπει να κάνει ο καλός χριστιανός και… εντάξει.
Πιστεύω να μην θέλεις τίποτε άλλο. Τα δικαιώματά Σου τα δίνω με το παραπάνω
(!).
Τώρα και Συ πρέπει να
με προστατεύεις, να με φροντίζεις, να λύνεις τα προβλήματά μου και να με …
καμαρώνεις, γιατί κατάφερα να γίνω γνήσιος χριστιανός!”
Ω φτώχεια,
φτώχεια!...
Ω ψυχρός υπολογισμός!
Στείρα ψευτοαρετή!
Ω ανεντιμότητα και
υποκρισία!
Αν υπήρχε η
αναγνώριση της φτώχειας και η ειλικρινής λύπη γι’ αυτήν , το έλεος του Θεού θα
επενέβαινε . Αλλά αν δεν υπάρχει;
Πόσο διαφορετική στ’ αλήθεια
είναι η καρδιακή αγάπη! Γεμάτη ειλικρίνεια, ιερή τρυφερότητα και αφοσίωση και
πάντα ευλαβική. Πρόθυμη για θυσίες, μυστικές και αθόρυβες. Μέσα σ’ αυτό το πυρίδροσο καμίνι της
θείας αγάπης τα πάθη μαραίνονται και καίγονται. Και τότε τί είναι η προσευχή; Τί
είναι η ευχή του Ιησού; Ένα τρυφερό αγαπητικό ψιθύρισμα , ένα ανεπαίσθητο
θρόισμα από την αύρα, ένα ανεπαίσθητο θρόισμα από την αύρα του Παναγίου
Πνεύματος:
“Κύριε Ιησού Χριστέ,
ελέησον με” !
Αξίωσέ με να Σε
αγαπήσω
όσο και όπως τ’
αξίζεις!
Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2009
Νώτη Γεωργία
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου