Η εικών του εις Θεού πλουτούντος

Πόσο αληθώς ωραία η εικών του εις Θεον πλουτούντος! Ο ατενίζων προς αυτήν αισθάνεται γοητείαν τινά μυστικώς γοητεύουσαν την ευτού ψυχήν και έλκουσαν αυτήν προς την εικόνα. Η χάρις αυτής αιχμαλωτίζει την ψυχήν, το δε μεγαλείον αυτής επιβάλλει ευλάβειαν.

Ο εις Θεόν πλουτών εγένετο ο λύχνος ο του Ευαγγελίου, ο φωτίζων τους αγαλλομένους εν τω φωτί αυτού. Απέβη η ζύμη τη Χάριτος , η τείνουσα να ζυμώση όλον το εγγίζον αυτή φύραμα, και ανεδείχθη το άλας της Καινής Διαθήκης, το μέλλον να αλίση πάσαν την γήν.

Ο εις Θεόν πλουτών ανευρίσκει πανταχού τον Θεόν. Η καρδία αυτού εγένετο παράδεισος, εν ω εβλάστησε το δέδρον της ζωής. εν αυτή ηθάλλουσι και νεάζουσιν ως εν έαρι δηνεκεί πάντα τα άνθη των χαρίτων. Η πληρώσασα την καρδίαν αυτή αγάπη του Θεού και του πλησόιον , αναβλύζουσα ως ύδωρ ζωηρόν , εκχέεται και εκδηλούται υπό τας ποικίλας μορφάς της ευεργεσίας και αγαθοεργίας.

Ο εις Θεόν πλουτών ζη ουχί δι' ευατόν , ζη διά τον πλησίον αυτού. Φροντίς αυτού το καλόν του πλησίον αυτού ,και μέλημα αυτού  η των άλλων χαρά. Η ευγένεια της ψυχής αυτού εμφανίζεται ως χάρις γλυκεία εκκεχυμένη επι του προσώπου αυτού , και εκδηλούται ως συναίσθημα αγνόν αλήπτου λεπτότητος.

Ο εις Θεόν πλουτών  απέβη καθ' ομοίωσιν θείαν και εγένετο αληθής εικών και ομοίωμα Θεού. Μακάριος άνθρωπος , διοτι έγνω την αποστολήν αυτού και επολιτεύθην κατά την κλίσην αυτού.  Μακάριος άνθρωπος, διότι κατέκτησε τον πλούτον της Χάριτος. Μακάριος άνθρωπος, διότι ο Κύριος ητοίμασε αυτώ την κληρονομίαν αυτού εν τη επουρανίω Αυτού Βασιλεία. 

(Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως.Θρησκευτικαί Μελέται, Αθήνα 1986, σελ. 128-130[επιλ

ογή]).

Αντιγραφή από το ορθόδοξο χριστιανικο περιοδικό  Ο ΣΩΤΗΡ

«Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν» (Λουκ. ιβ΄ 21)