Η αυτοκτονία είναι μεγάλη αμαρτία και διαφέρει από τα άλλα είδη φόνου. Ένας που έχει φονεύσει κάποιον έχει τη δυνατότητα, αν βέβαια το θελήσει, κάποτε να μετανοήσει. Ο αυτόχειρας όμως δεν αφήνει χρονικό περιθώριο στον εαυτό του για μετάνοια. Ένας που έχει φονεύσει κάποιον, θεωρητικά τουλάχιστο, αλλά πολλές φορές και πρακτικά, το θύμα του είχε τη δυνατότητα μιας κάποιας άμυνας με έργα ή με λόγια. Ο αυτόχειρας όμως, επειδή είναι ο ίδιος ταυτόχρονα θύμα και θύτης, δεν έχει ως θύμα, τη δυνατότητα οποιασδήποτε άμυνας απέναντι στον θύτη.
Τώρα, αν αναφερθούμε στο γιατί φτάνει κανείς στην αυτοκτονία, ασφαλώς είναι πολλά τα αίτια και κατά συνέπεια και διαφορετικές οι περιπτώσεις. Κάποιος μπορεί να αυτοκτονήσει από ερωτική απογοήτευση, άλλος από οικονομική καταστροφή, άλλος από ψυχασθένεια, άλλος για να μη αναγκαστεί να φανερώσει εθνικά μυστικά, άλλος μπορεί να διαλέξει το θάνατο για να μη ατιμασθεί, για να θυμηθούμε το χορό του Ζαλόγγου κ. ά.
Όσο για το τι θα κάνει ο Θεός μετά το θάνατο σε κάθε περίπτωση αυτοκτονίας από τις παραπάνω, και σε άλλες πολλές που δεν αναφέρθηκαν, Εκείνος γνωρίζει. Το βέβαιο είναι ότι ο Θεός, ως δίκαιος που είναι, δε θα αδικήσει κανένα, και αυτό που θα κάνει θα είναι το σωστό. Ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να βάζει τέλος στη ζωή του, γιατί ανήκει στο Θεό και όχι στον εαυτό του. Η αυτοκτονία είναι αποτέλεσμα της απελπισίας και της απιστίας στο Θεό, ενώ το Άγιο Πνεύμα δεν απελπίζει κανένα, αλλά παρηγορεί και παρακαλεί. Είναι ο Παράκλητος.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου