Ο Θεός ως φιλάνθρωπος
όλους τους αγαπάει,
και μέσα στον παράδεισο
θέλει για να τους πάει.
Η πόρτα είναι ανοιχτή
και όχι πια κλεισμένη,
την έχει ανοίξει ο Χριστός
κι’ όλους τους περιμένει.
……………………………
Να τους χαρίσει τη χαρά,
αιώνια ευτυχία,
αφού φορέσουν τη στολή
του γάμου την αγία.
……………………………
Χωρίς του γάμου τη στολή
κανείς δε μπαίνει μέσα,
γιατί οι άλλες οι στολές
δεν έχουν πλέον μπέσα.
……………………………
Τώρα, ποια είναι η στολή,
όλοι κατανοούνε,
είναι ο Ίδιος ο Χριστός
που πρέπει να ντυθούνε.
Για γάμο όντως πρόκειται
μ’ όλη τη σημασία,
Νυμφίος είναι ο Χριστός,
Νύμφη η Εκκλησία.
Η Νύμφη είναι μόνο Μια
και ο Νυμφίος Ένας,
κι’ ανάμεσά Τους δε χωρεί
Μη πλανηθεί λοιπόν κανείς
κι’ άλλο γαμπρό προβάλλει,
ούτε παρθένος άλλη καμιά
τη Νύμφη για να κάνει.
Κάθε παρθένος φρόνιμα
πρέπει να συλλογάται,
γιατί υπήρξαν πέντε μωραί
που πρέπει να θυμάται.
……………………
Ο γάμος τότε έγινε,
οι πέντε μπήκαν έσω,
ενώ οι πέντε οι μωρές,
απέμειναν απ’ έξω.
……………………
Τις ζάλισε η μωρία τους
που είχαν στο κεφάλι,
και ξέχασαν να πάρουνε
ακόμα και το λάδι.
……………………
Όμως την πλάνη ο Χριστός
την έχει διαλύσει
και έξω απ’ τον Νυμφώνα Του,
κανένα δε θ’ αφήσει.
……………………
Όποιος πηγαίνει προς Αυτόν
έξω δε θα τον διώξει
όπως ο Ίδιος δήλωσε,
ας τόχουμε υπόψη.
……………………
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
ΚΡΑΤΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ !
Πλατυτέρα όντως, τ’ουρανού ο θρόνος.
Πλατυτέρα όντως ,Του Θεού ο θρόνος
Χρόνους και αιώνες,σ’ανοίξεις και χειμώνες,
η στογή σου χάδι, βγάζει απ’τον Άδη.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Ο δρόμος μας τελειώνει,τρόμος μας στοιχειώνει.
Άβυσσος πιο πέρα, Του Θεού Μητέρα.
Κράτα μας μαζί σου,στην αναπνοή Σου.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Μαραίνονται οι αγάπες ,σαν σκυφτοί διαβάτες.
Σκυθρωποί στους δρόμους ,μοναξιά στους ώμους.
Μα η δική Σου αγκάλη,όλους μας χωράει.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Δέσποινα Μαρία,Μήτηρ Παναγία.
Πάρε μας το χέρι,σαν φυσά αγέρι.
Γίνε τα πανιά μας ,στα βαθιά νερά μας.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Στίχοι:π.Διονύσιος Ταμπάκης
Αν αυτός που θα πει αυτή τη φράση δε γνωρίζει τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με το θέμα αυτό, δεν είναι ανάγκη να λεχθεί αν είναι σωστό η λάθος, γιατί αναφέρεται απλώς στην μετά το θάνατο ζωή την οποία παραδέχονται πολλοί.
Αν όμως δεν πιστεύει απλώς στην μετά το θάνατο ζωή αλλά πιστεύει ότι ο Χριστός είναι η ζωή και ότι Αυτός δίνει τη ζωή, είναι ανάγκη να αναφερθούν τα παρακάτω:
α) Με το σταμάτημα της επίγειας ζωής του ανθρώπου το μεν σώμα επιστρέφει στη γη και το πνεύμα στο Θεό σύμφωνα με το, « και επιστρέψη ο χους επί την γην, ως ην, και το πνεύμα επιστρέψη προς τον Θεόν, ος έδωκεν αυτό » (Εκκλ. ιβ’, 7). Έτσι η φράση, μετέβη στην αιωνιότητα χρήζει διευκρίνησης. Αφού, το σώμα στη γη μέχρι την ανάσταση των νεκρών και το πνεύμα στο Θεό « ος έδωκεν αυτό », τι προσφέρει η λέξη αιωνιότητα; Προφανώς δηλώνει το ότι η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατο συνεχίζει να υπάρχει αιωνίως, όπως πιστεύουν πολοί και αναφέρθηκε παραπάνω. Η αιωνιότητα είναι αφηρημένη λέξη και δεν ταιριάζει το να πει κάποιος ότι ο αποθανών μετέβη σ’ αυτή.
β) ο Κύριος είπε,« κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν » (Ιω. ιβ’, 32). Δεν είπε θα μεταβείτε στην αιωνιότητα.
γ) Ο Κύριος είπε στο ληστή, « ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ»(Λουκ. κγ’,43). Δεν του είπε, θα μεταβείς στην αιωνιότητα.
δ) Ο Απόστολος Παύλος είπε, « συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι· » ( Φιλ. Α’, 23). Δεν είπε, επιθυμώ να μεταβώ στην αιωνιότητα.
ε) Οι πιστοί λένε, αιωνία του η μνήμη, αποδήμησε εις Κύριον. Δε λένε, μετέβη στην αιωνιότητα.
στ) Στο Κοινωνικό του Σαββάτου ψάλλεται, « Μακάριοι ους εξελέξω και προσελάβου Κύριε ». Δε λέει τους έστειλες στην αιωνιότητα αλλά τους προσέλαβες.
Καλή είναι η φράση, μετέβη στην αιωνιότητα, αρκεί να μη αντικαθιστά αυτή τα παραπάνω εν μέρει ή εν τω συνόλω. Τότε δε θα είναι μία κενή λέξη αλλά παράδεισος με όλη τη σημασία της λέξεως.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Άστρα, μη κατσουφιάζετε, όταν ακούτε αλήθειες,
το φως το δίνει ο Χριστός και φέγγετε τις νύχτες.
……………………………
Μη τρελαθεί κάποιο από σας απ’ τον εγωισμό του,
και πει μέσα στην τρέλα του το φως είναι δικό του.
……………………………
Δεν είστε σεις αυτόφωτα όπως νομίζουν κάποια,
που σβήνουν απ’ τον ουρανό και γίνονται κομμάτια.
……………………………
Μη ζαλιστεί κάποιο από σας από τον εαυτό του,
και πέσει απ’ τον ουρανό και χάσει και το φως του.
……………………………
Το έχασε ο σατανάς, ο πρώην Εωσφόρος,
και από άγγελος φωτός έγινε σκοτοφόρος.
……………………………
Δάσκαλος είναι ο Χριστός κι’ οι άλλοι πλάσματά Του,
κανένας άλλος δάσκαλος δε στέκεται μπροστά Του.
……………………………
Όταν μιλάει ο Χριστός, οι άλλοι σιωπούνε,
Αυτός είναι ο Δάσκαλος που πρέπει να ακούνε.
……………………………
Ειν' η Σοφία του Θεού στο κόσμο ερχομένη
κι' από το στόμα του Χριστού μόνο αλήθεια βγαίνει.
……………………………
Δώδεκα χρόνων ο Χριστός εδίδαξε ραβίνους,
γιατί η Σοφία του Θεού δε βρίσκονταν σ' εκείνους.
……………………………
Οι Μαθητές Του άκουγαν τα λόγια του Δασκάλου,
κι’ η Εκκλησία τα κρατά ως θησαυρό μεγάλο.
……………………………
Στύλος Αυτή και εδραίωμα είναι της αληθείας,
και κιβωτός αληθινή είναι της σωτηρίας.
……………………………
Σοφία ορθοί ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου,
ενώ τα άλλα καθιστοί, λόγια άλλου βιβλίου.
……………………………
Ας τα 'χουν τ’ άστρα τ 'ουρανού όλα αυτά υπόψη,
γιατί τα βλέπει ο Θεός κι' από την άλλη όψη.
……………………………
Την όψη αυτή δεν ερευνά στον κόσμο η ανθρωπότης,
παρά μονάχα ο Θεός ο Μόνος Παντεπόπτης.
……………………………
Ουδέν κρυπτόν δεν κρύβεται απ' το δικό Του βλέμμα,
γιατί τα πάντα ερευνά το Άγιό Του Πνεύμα.
……………………………
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο
Ίδιος είπε, « Πᾶν ὃ δίδωσί μοι ὁ πατήρ, πρὸς ἐμὲ ἥξει, καὶ τὸν
ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω· »( Ιω. στ’, 37 ). Αυτό δηλώνει ότι
ο Χριστός δεν διώχνει κανένα που θέλει να τον πλησιάσει και να τον
γνωρίσει. Άλλοι μπορεί να λένε σε κάποιον δε θέλω να σε βλέπω, φύγε από
μπροστά μου ή ακόμα χειρότερα, χάσου από τα μάτια μου κ. ά. Ο Χριστός
όμως καλεί κοντά Του όλους λέγοντας, « Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες
καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς
καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε
ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου
ἐλαφρόν ἐστιν.»( Ματ. ια’, 28- 30 ).
