Βεβαίως την επιτρέπει αφού ο Ίδιος δημιούργησε λογικά όντα, δηλαδή που έχουν λόγο και δεν είναι άλογα. Ας παραθέσουμε όμως τα παρακάτω στα οποία στηρίζονται τα παραπάνω:
α) Ο
διάβολος, όταν είδε τον Αδάμ και την Εύα,
ασφαλώς ήθελε να τους θανατώσει, γιατί είναι ανθρωποκτόνος, όπως έχει
αποκαλύψει ο Κύριος με τα εξής λόγια, «εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ'
αρχής, και εν τη αληθεία ουκ
έστηκεν, ότι ουκ έστιν
Άρα ο Θεός, αφού ακόμη και στο διάβολο που είναι αμετανόητος επιτρέπει την ελευθερία του λόγου, πολύ περισσότερο την επιτρέπει στους ανθρώπους.
β) Όταν αμάρτησαν οι πρωτόπλαστοι, ο Θεός τους κάλεσε να μιλήσουν. Επίσης, όταν ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ, ο Θεός τον κάλεσε να μιλήσει. Αλλά, και κάθε αμαρτωλό καλεί ο Θεός να μιλήσει μαζί Του με τα εξής λόγια, «μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν· και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος·» ( Ησ. α’,17-18 ).
Το ότι ο Θεός επιτρέπει την ελευθερία του λόγου φαίνεται και από το ότι επιτρέπει ακόμη και να τον κρίνουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με το «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.» ( Ψ. 50, 6 ).
γ) Ο Ίδιος ο Κύριος, και όταν ακόμη δέχτηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη, του επέτρεψε να μιλήσει λέγοντάς του, « Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις;» (Ιω. ιη’, 23 ).
δ) Και βέβαια το ότι επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του λόγου, δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να λένε ανεύθυνα ότι θέλουν. Ο Κύριος αυτό το έχει δηλώσει ρητά με τα εξής λόγια, «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως· εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. » (Ματ. ιβ’, 36 ).
ε) Απαιτείται λοιπόν να προσέχει κανείς τα λόγια του, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει κατάχρηση της ελευθερίας του λόγου, την οποία ελευθερία την επιτρέπει ο Θεός, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
