Η μεγαλύτερη τρυφή για τον άνθρωπο είναι Αυτός Ούτος ο Θεός του. Ο Δαυίδ το δηλώνει σαφέστατα με τα εξής λογία, «τι γαρ μοι υπάρχει εν τω ουρανώ, και παρά σε τη ηθέλησα επί της γης, εξέλιπεν η καρδία μου και η σαρξ μου, ο Θεός της καρδίας μου και η μερίς μου ο Θεός εις τον αιώνα» (Ψ. 72,25-26). Και αλλού προτρέπει, , «κατατρύφησον του Κυρίου και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου» (Ψ.36,4).
Πώς όμως ο άνθρωπος θα αισθανθεί το Θεό στην καρδιά του, αν δεν τον δει; Πώς όμως θα τον δει, αν δεν δει τον Υιόν του Θεού, ο Οποίος είπε, «ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιω.ιδ΄,6), και «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα»; (Ιω.ιδ΄,9).
Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να αρκείται ο πιστός σε μια εξωτερική γνώση του Χριστού, αλλά να ζητάει συνεχώς να τον γνωρίσει.
Ο Απόστολος Παύλος αυτό το τονίζει χαρακτηριστικά, «Ώστε ημείς από του νυν ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα, ει δε και εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν, αλλά νυν ουκέτι γινώσκομεν» (Β΄ Κορ.ε΄,16).
Άλλωστε ο Κύριος είπε στο Θωμά, «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω.κ΄,29).
Το ευχάριστο για όλους είναι ότι ο Κύριος είναι δεκτικός, αφού είπε, «τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω» (Ιω.στ΄,37).
Όσο για τα αγαθά του Θεού που όλα είναι του Χριστού, «εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα». (Β´ Κορ. θ´
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου