Το του Κυρίου και Θεού ημών σώμα, ο μεταλαμβάνομεν, αδελφοί, αυτό εστί το σώμα, ο εκ της ημετέρας ουσίας ανέλαβεν, ο εκ της αχράντου παρθένου και θεοτόκου προσείληφεν. Ού γαρ δύο σώματα δώσομεν τω Χριστώ. εν γάρ εστίν αυτού το σώμα και μίαν θυσίαν υπέρ ημών ανήνεγκε τω Θεώ και Πατρί. ει γαρ και πολλάκις την μυστικήν και αναίμακτον επιτελούμεν θυσίαν ,δια το εν παντί τόπω και χρόνω πάντα πιστόν μεταλαμβάνειν του θείου σώματος και αίματος, αλλ' η αυτή θυσία εστί. το γαρ αυτό σώμα προσφέρομεν , τον αυτόν αμνόν του θεού, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου. Επεί ει άλλο, εκείνο ήν , και άλλο τούτο, πολλαί θυσίαι, και ου μία προσηνέχθησαν υπέρ ημών, ως διαφόρως ο θείος απόστολος είρηκεν εν τη προς εβαίους επιστολή. τούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος απο των αμαρτωλών, και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, ος ούκ έχει καθ' ημέραν ανάγκην , ώσπερ οι αρχιερείς, πρότερον υπέρ των ιδίων αμαρτιών θυσίας αναφέρειν, έπειτα των του λαού. τούτο γαρ εποίησεν εφ' άπαξ, εαυτόν ανενέγκας. και μεθ' έτερα, Χριστός δε παραγενόμενος αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών, διά της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής, ού χειροποιήτου, τουτέστιν , ού ταύτης της κτίσεως , ουδέ δι αίματος τράγων και μόσχων , δια δε του ιδίου αίματος, εισήλθεν εφ' άπαξ εις τα άγια , αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. και μετ' ολίγα, ού γαρ εις χειροποίητα άγια εισήλθεν ο Χριστός, αντίτυπα των αληθινών αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν νυν εμφανισθήναι τω προσώπω του θεού υπέρ ημών , ούδ' ίνα προσφέρη πολλάκις εαυτόν , ώσπερ ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ' ενιαυτόν εν αίματι αλλοτρίω. επεί έδει αυτόν πολλάκις παθών απο καταβολής κόσμου. νύν δε άπαξ, επί συντελεία των αιώνων, εις αθέτησιν αμαρτίας, δια της θυσίας αυτού πεφανέρωται. και, καθ' όσον απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις, ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσενεχθείς εις το πολλών ανενεγκείν αμαρτίας, εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας οφθήσεται τοις αυτόν απεκδεχομένοις εις σωτηρίαν. και αύθις, και πας μεν ιερεύς έστηκεν καθ' ημέραν λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρειν θυσίας, αίτινες ου δύνανται ποτέ περιελείν αμαρτίας. Ούτος δε υπέρ αμαρτιών μίαν πρσενέγκας θυσίαν , εις το διηνεκές εκάθισεν εν δεξιά του θεού, το λοιπόν. Εκδεχόμενος, έως τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού. μία γάρ προσφορά τετελείωκεν εις το διηνεκές τους αγιαζόμενους. μαρτυρεί δε το πνεύμα το άγιον ημίν. Μετά γάρ το προειρηκέναι, αύτη η διαθήκη , ην διαθήσομαι προς αυτούς, μετά τας ημέρας εκείνας λέγει κύριος, διδούς νόμους μου επί καρδίας αυτών , και επί των διανοιών αυτών επιγράψω αυτούς, και των αμαρτιών και των ανομιών αυτών ου μη μνησθώ έτι. όπου δε άφεσις τούτων , ουκέτι προσφορά περί αμαρτίας. ώσπερ ουν το εκ γυναικός βρέφος γεννόμενον τέλειος εστίν άνθρωπος, εσθίων τε και πίνων αύξει μεν, αλλ' έν το γεννηθέν εκ μητρός, και η φύσις την αύξησιν δια της φυσικής εργάζεται οικονομίας, ούτω και νύν , επειδή κεφαλή ημών εστίν ο Χριστός, και γεγόναμεν αυτού σύσσωμοι, και σώμα αυτού εσμέν αεί αυξανόμενον. γεγόναμεν δε αυτού σύσσωμοι τη μετοχή της σαρκός αυτού και του αίματος. λαβών γάρ άρτον και ποτήριον εξ οίνου και ύδατος, ευχαριστήσε, και ευλόγησε, και είπε, τούτο εστί το σώμα. Και αντί της φυσικής οικονομίας, ο άρτος και ο οίνος συν ύδατι δια του λόγου αυτού γέγονε σώμα αυτού και αίμα. ως ήν το σώμα αυτού προ της εκ νεκρών αναστάσεως, φθαρτόν , κλώμενον , εσθιόμενον, και πινόμενον. αδιάφθορον μέντοι. επεί, τίνος ένεκεν ού μετά την ανάστασιν τούτο πεποίηκεν, αλλά προ της αναστάσεως, ότε το δια της αναστάσεως άφθαρον σώμα ούτε κλάται , ούτε εσθίεται, ούτε πίνεται , ούτε αίμα το άφθαρον κέκτηται σώμα, αλλ' ούτε σάρξ αν δικαίως ονομάζοιτο, καθώς φησίν ο της θεολογίας επώνυμος Γρηγόριος εκ τω εις το βάπτισμα λόγω. πίστευε Χριστόν τον Υιόν του Θεού ήξειν πάλιν μετά της ενδόξου αυτού παρουσίας κρίναι ζώντας και νεκρούς, ούκέτι μεν σάρκα, ουκ ασώματος δε, οίς οίδεν αυτός λόγοις θεοειδεστέρου σώματος , ίνα και οφθή υπο των εκκεντησάντων , και μείνη Θεός έξω παχύτητος. και τούτο τοίνυν, ο μεταλαμβάνομεν , σώμα και αίμα του Χριστού ημών , φθαρτόν εστί κλώμενον και εκχεόμενον, εσθιόμενον και πινόμενον. και ώσπερ η επαύξησις του ημετέρου σώματος πάσαν πληροί φυσική οικονόμίαν της εξαρχής συστάσεως του σώματος ημών, ούτω και η τελετή των αγίων μυστηρίων πάσαν πληροί την πνευματικήν και υπερφυή οικονομίαν της του Θεού Λόγου σαρκώσεως. εφ' ημών γάρ η σπορά του πατρός αρχήτις εστί του σώματος του βρέφους συστάσως. Χορηγείται δε τροφήν εκ των της μητρός αιμάτων και γίνεται μεταβολή του υποκειμένου εις οργανικόν σώμα, κατά την δοθείσαν τη φύσει δύναμιν παρά του δημιουργού της φύσεως ημών και δυνάμεως. Και ούτω σάρξ και αίμα και οστέα και τα λοιπά των μελών συνίσταται δι ελκτικής και καθελκτικής και αλλοιωτικής, ήτοι θρεπτικής και αυξητικής δυνάμεως. ομοίως και η δια της βρώσεως σώματος προσθήκη δια της θρεπτικής ή ελκτικής και καθελκτικής και αλλοιωτικής δυνάμεως την επαύξησιν ποιείται του σώματος. έδει ούν και εν επαυξήσει του κυριακού σώματος θεωρήσαι πάσαν την θείαν οικονομίαν της αυτού σαρκώσεως και σταυρώσεως, και ταφής και αναστάσεως και αφθαρσίας. Ού γαρ εξαρχής το του Κυρίου σώμα άφθαρτον γέγονεν , αλλά φθαρτόν και παθητόν, έως της αναστάσεως· μετά δε την ταφήν γέγονεν άφθαρτον, δια της θείας αυτού δυνάμεως αναστήσας εκ νεκρών , και συναφθαρτίσας ημάς. πως ούν γέγονεν , εκεί ην η αγία Παρθένος, ενταύθα η τράπεζα, έχουσα την ύλιν του σώματος. είτα κατά την του αγγέλου φωνήν , πνεύμα άγιον επήλθεν επ' αυτήν. τότε η δυναμις του υψίστου αυτή επεσκίασαν, ο Θεός Λόγος, θεία υπόστασις, και προσελάβετο εξ αυτής σάρκα. και ώδε κείται, ως εν τη γαστρί της παρθένου, εν τη τραπέζη τη μυστική ύλη ο άρτος, και το εξ οίνου και ύδατος κράμα. και γάρ η μήτηρ εκ τούτων ετρέφετο. Και τω βρέφει εχορήγει την του σώματος ύλην. Φησίν ο ιερεύς ο άγγελος, ίνα επιφοιτήσαν το Πνεύμα το Άγιον αγιάση και ποιήση τον μεν άρτον τούτον σώμα άγιον Χριστού , και το ποτήριον, αίμα τίμιον Χριστού, και ού δια φυσικής οικονομίας, αλλ' υπερφιούς γίνεται εις επαύξησιν του κυριακού σώματος και αίματος, έν σώμα και ού δύο. είτα υψούται εν ταις χερσί του αρχιερέως, ως επί σταυρού, και διαδίδοται κλώμενου, και εν ημίν ενθάπτεται, και συναφθαρτίζει ημάς. τούτο γάρ εστί το πέρας της οικονομίας. ού διαφθείρεται εν ημίν, ως ού διεφθάρη το του Κυρίου σώμα εν τω τάφω. Έως δε της ημών μεταλήψεως πάντα τα της φθοράς υπομένει, και κλάται υφ' ημών τιμίως και πιστώς, και υπο ανόμων χειρών , πολλάκις ατιμάζεται τε και ρίπτεται , και υπο μυών και σκωλήκων , αλλ' ού διαφθείρεται, ουδέ χωρεί εις το μη είναι. συνέχεται γάρ αοράτως εις έν σώμα. Και γαρ και ο Κύριος περιετμήθη, και επί σταυρού εκ των χειρών και των ποδών και της πλευράς αίμα εξέχεεν, αλλ' εις εν και ταυτόν συνήχθη. ανέστη γαρ το σώμα όλον, ολόκληρον. Έφη ο Χριστός, τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. Οσάκις γάρ εσθίετε τον άρτον τούτον, και το ποτήριον τούτο πίνετε, τον θάνατον του υιού του ανθρώπου καταγγέλλετε. θανάτου δε μνήμη, φθορά εστί. φθορά γάρ εστίν ο θάνατος, αλλ' ού διαφθορά.
