Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγία Γραφή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγία Γραφή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Ψαλμός ΡΙΖ΄΄ (117)

Αλληλούϊα.


 ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
2 εἰπάτω δὴ οἶκος ᾿Ισραὴλ ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· 
3 εἰπάτω δὴ οἶκος ᾿Ααρὼν ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·
4 εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. 
5 ἐκ θλίψεως ἐπεκαλεσάμην τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου εἰς πλατυσμόν. 
6 Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος. 
7 Κύριος ἐμοὶ βοηθός, κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου. 
8 ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ᾿ ἄνθρωπον· 
9 ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ᾿ ἄρχουσι. 
10 πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς·
11 κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. 
12 ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡς πῦρ ἐν ἀκάνθαις, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
13 ὠσθεὶς ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν, καὶ ὁ Κύριος ἀντελάβετό μου.
14 ἰσχύς μου καὶ ὕμνησίς μου ὁ Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.
15 φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας ἐν σκηναῖς δικαίων· δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν, 
16 δεξιὰ Κυρίου ὕψωσέ με, δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν. 
17 οὐκ ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ ζήσομαι καὶ διηγήσομαι τὰ ἔργα Κυρίου.
18 παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέ με. 
19 ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης· εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ. 
20 αὕτη ἡ πύλη τοῦ Κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ. 
21 ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν. 
22 λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· 
23 παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. 
24 αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. 
25 ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή. 
26 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου. 
27 Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου. 
28 Θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι· Θεός μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν. 
29 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Η ανάληψη του προφήτη Ηλία

Δ΄Βασιλειών 2, 1-15 


ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ ἀνάγειν Κύριον ἐν συσσεισμῷ τὸν ᾿Ηλιοὺ ὡς εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπορεύθη ᾿Ηλιοὺ καὶ ῾Ελισαιὲ ἐκ Γαλγάλων. 2 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς ῾Ελισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως Βαιθήλ· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Βαιθήλ. 3 καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Βαιθὴλ πρὸς ῾Ελισαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως, ὅτι Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε· κἀγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε. 4 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς ῾Ελισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς ῾Ιεριχώ· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς ῾Ιεριχώ. 5 καὶ ἤγγισαν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν ῾Ιεριχὼ πρὸς ῾Ελισαιὲ καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως ὅτι σήμερον λαμβάνει Κύριος τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε· καί γε ἐγὼ ἔγνων, σιωπᾶτε. 6 καὶ εἶπεν αὐτῷ ᾿Ηλιού· κάθου δὴ ὧδε, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως εἰς τὸν ᾿Ιορδάνην· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἐπορεύθησαν ἀμφότεροι· 7 καὶ πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ ἔστησαν ἐξεναντίας μακρόθεν· καὶ ἀμφότεροι ἔστησαν ἐπὶ τοῦ ᾿Ιορδάνου. 8 καὶ ἔλαβεν ᾿Ηλιοὺ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ καὶ εἵλησε καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ. 9 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτοὺς καὶ ᾿Ηλιοὺ εἶπε πρὸς ῾Ελισαιέ· αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρὶν ἢ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· γενηθήτω δὴ διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ᾿ ἐμέ. 10 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιού· ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι· ἐὰν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, καὶ ἔσται σοι οὕτως· καὶ ἐὰν μή, οὐ μὴ γένηται. 11 καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη ᾿Ηλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν. 12 καὶ ῾Ελισαιὲ ἑώρα καὶ ἐβόα· πάτερ, πάτερ, ἅρμα ᾿Ισραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ· καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν ἔτι καὶ ἐπελάβετο τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτὰ εἰς δύο ρήγματα. 13 καὶ ὕψωσε τὴν μηλωτὴν ᾿Ηλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν ῾Ελισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν ῾Ελισαιὲ καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ ᾿Ιορδάνου· 14 καὶ ἔλαβε τὴν μηλωτὴν ᾿Ηλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ καὶ οὐ διέστη· καὶ εἶπε· ποῦ ὁ Θεὸς ᾿Ηλιοὺ ἀφφώ; καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ διερράγησαν ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβη ῾Ελισαιέ. 15 καὶ εἶδον αὐτὸν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν ῾Ιεριχὼ ἐξεναντίας καὶ εἶπον· ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα ᾿Ηλιοὺ ἐπὶ ῾Ελισαιέ· καὶ ἦλθον εἰς συναντὴν αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν.

Απόδοση

Και όταν ήρθε ο καιρός να ανεβάσει  ο Κύριος με σεισμό τον Ηλία στους ουρανούς, οδηγήθηκε ο Ηλίας και ο Ελισαίος στα Γάλγαλα. 2και είπε ο Ηλίας στον Ελισαίο· μείνε εδώ γιατί με έστειλε ο Κύριος στην Βαιθήλ. και είπε ο Ελισαίος·  ορκίζομαι στο Θεό ότι δεν θα σε εγκαταλείψω. και πήγαν στην Βαιθήλ. 3 και ήλθαν οι γιοι των προφητών της Βαιθήλ  στο Ελισαίο και του είπαν· γνωρίζεις ότι ο Κύριος σήμερα  θα παραλάβει τον κύριο σου πάνω απο το κεφάλι σου; και είπε· και εγώ το γνωρίζω, σιωπάτε. 4 και είπε ο Ηλίας στον Ελισαίο· κάθησε εδώ γιατί ο Κύριος με στέλνει στην Ιεριχώ· και είπε ο Ελισαίος· σου ορκίζομαιστο Θεό ότι δεν θα σε εγκαταλείψω. και πήγαν στην Ιεριχώ. 5 και πλησίασαν οι γιοί των προφητών απο την Ιεριχώ στον Ελισαίο και του είπαν· γνωρίζεις ότι σήμερα ο Κύριος θα λάβει τον κύριο σου πάνω απο το κεφάλι σου; και είπε· και εγώ το γνωρίζω, σιωπάτε. και του είπε ο Ηλίας· 6 κάθισε εδώ, γιατί ο Κύριος με στέλνει ως τον Ιορδάνη· και είπε ο Ελισαίος· σου ορκίζομαι στο Θεό ότι δεν θα σε εγκαταλλείψω. και ταξίδεψαν μαζί. 7 και πενήντα άνδρες γιοί προφητών  σταθηκαν απέναντι απο τον Ιορδάνη. 8 και έβγαλε την μυλωτή του ο Ηλίας και χτήπησε τα νερά του ποταμού και αυτά χωρίστηκαν στα δύο και περάσανε απέναντι στην έρημο. 9 και είπε ο Ηλίας στον Ελισαίο να του ζητήσει κάτι πριν αναληφθεί. και είπε ο Ελισαίος· να γίνει να  έχω τη διπλάσια δύναμη απο το πνεύμα σου. και είπε ο Ηλίας. 10 σκληρό το αίτημά σου. αν με δείς να λαμβάνομαι επάνω απο εσένα , θα γίνει αυτο που ζήτησες. αν δεν αναληφθώ δεν θα γίνει αυτό που ζήτησες. 11 και περπατούσαν και μιλούσαν. και να άρμα φωτιάς και ίπποι φωτιας ανάμεσά τους   και ανελήφθη ο Ηλίας σε σεισμό ως τον ουρανό. 12 και ο Ελισαίος έβλεπε και φώναζε· πατέρα, πατέρα, το άρμα του Ισραήλ και ο ιππέας του. και τον έχασε απο τα ματια του και έβγαλε τα ρούχα του και τα έσχισε τα δύο.13 και σήκωσε την μηλωτή του Ηλία που έπεσε απο επάνω στον Ελισαίο και γύρισε ο Ελισαίος και σταθηκε στο χείλος του Ιορδάνη·14 και με την μυλωτή χτύπησε το νερό και δεν χωρίστηκε· και είπε· που είναι ο Θεός του Ηλία; και χτύπησε τα νερά και χωρίστηκαν στα δύο και πέρασε απέναντι. 15 και τον είδαν οι γιοί των προφητών της Ιεριχούς απο απέναντι και είπαν· αναπαύεται το πνεύμα του Ηλία στον Ελισαίο και ήλθαν να τον συναντήσουν και τον προσκύνσαν. 

O άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφέρει σε ένα λόγο του για τη νηστεία:  Αλλά και δύναμιν ο ηλίας εκ  της εν τη νηστεία θέας λαμβάνει, προφήτην αντ αυτού χρίσαι, και διπλήν αυτώ περέχει την, ην αυτος εκτίσατο  χάριν, και μετέωρος απο γης αρθήναι, πάντως εις τύπον σαφή της ύστερον απο γης εις ουρανόν γενομένης του Χριστου αναλήψεως. 
Δηλαδή η αρπαγή του προφήτη Ηλία είναι τύπος της Αναλήψεως του Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Η δε διπλάσια δύναμη που ζητάει και λαμβάνει ο Ελισαίος είναι η χάρη του Παναγίου Πνεύματος  σε τύπο της Πεντηκοστής  σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου που είπε ότι οι πιστοί του θα κάνουν περισσότερα θαύματα απο ότι έκανε ο ίδιος.   

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

21 Ψαλμός του Δαυίδ

  Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς ἀντιλήψεως τῆς ἑωθινῆς· 


ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ. 


 2 Ο ΘΕΟΣ, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. 3 ὁ Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί. 4 σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ ᾿Ισραήλ. 5 ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· 6 πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. 7 ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. 8 πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν· 9 ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. 10 ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου· 11 ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εἶ σύ· 12 μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. 13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με· 14 ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος. 15 ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου· 16 ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. 17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. 18 ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. 19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον. 20 σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, εἰς τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχες. 21 ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου· 22 σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου. 23 διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε. 24 οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ιακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ισραήλ, 25 ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ μου. 26 παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν. 27 φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος. 28 μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, 29 ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. 30 ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, 31 καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ· ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, 32 καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος.


Ακολουθεί μετάφραση του ψαλμού  απο τα Εβραϊκά στα Ελληνικά από την Παλαιά Διαθήκη που είναι  έκδοση της Ελληνικής  Βιβλικής Εταιρίας.
Ψαλμός 21

Στον πρωτοψάλτη· «πως το ελάφι της αυγής». Ψαλμός του Δαβίδ
 2 Θεέ μου, Θεέ μου, 
γιατί με εγκτάλειψες;
γιατί στέκεις μακριά και δε
με σώζεις;
γιατί τα λόγια της κραυγής μου
δεν ακούς;
3 Θεέ μου,
σου κράζω όλη τη μέρα, μα εσύ
δεν αποκρίνεσαι·
φωνάζω και τη νύχτα, μα να ησυχάσω
δεν μπορώ.
4 Αλλά εσύ'σαι ο Άγιος κι είσαι πάντα 
εκείνος
που ο Ισραήλ δοξολογεί.
5 Σ' εσένα ελπίσανε οι πρόγονοί μας·
ελπίσαν και τους ελευθέρωσες.
6 Σ'εσένα φωνάξανε με δύναμη 
και σώθηκαν·
7 Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι κι όχι 
άνθρωπος     
ανθρώπου παρωδία και λαού
απόδιωγμα.
8 Με ειρωνεύεται καθένας που με βλέπει·
ζαρώνουνε τα χείλη τους, 
κουνάνε το κεφάλι:
9 «Κατέφυγε στον Κύριο» , λένε, 
«ας τον σώσει» 
«ας τον λυτρώσει, 
αφού τον αγαπάει».
10 Εσύ με πήρες απ' τη μήτρα·
και μ' εμπιστεύθηκες στην μάνας μου
τα στήθια.
11Είμαι κοντά σου απο τη γέννησή μου·
απ' την κοιλιά της μάνας μου
εσύ'σαι ο Θεός μου.
12 Μη φεύγεις απο μένα!
η θλίψη έρχεται·
και δεν υπάρχει βοηθός.
13 Με βάλανε στη μέση δυνατοί πολλοί, 
της Βασάν οι ταύροι
με κύκλωσαν.
14 Δείχνονται απειλητικοί εναντίον μου
σαν το λιοντάρι που ξεσκίζει
και βρυχάται.
15 Σαν το νερό παρέλυσα
τσακίστηκαν όλα τα κόκαλά μου.
Μέσα μου έγιν' η καρδιά σαν το κερί
που λιώνει.
16 Σαν κεραμίδι ο λάρυγγάς μου
στέγνωσε, 
κι γλώσσα μου κολλάει
στον ουρανίσκο·
με έριξες στο χώμα
να πεθάνω.
17 Σκύλοι με κύκλωσαν 
κακοποιών φατρία μ' έβαλε 
στη μέση·
ξεσκίσανε τα χέρια και τα πόδια μου.
18 Μπορούν να μετρηθούν όλα τα κόκαλά 
μου·
κι εκείνοι με κοιτάζουνε.
19 Τα  ρούχα μου μοιράζουνε μεταξύ τους
και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου.
20 Εσύ όμως, Κύριε, μη μένεις μακρυά μου·
έλα γρήγορα να με βοηθήσεις, δύναμή μου!
21 Λύτρωσε τη ζωή μου απ' το σπαθί, 
απο την εξουσία του σκύλου
την πλύτιμη ψυχή μου.
22 Βγάλε με απ' του λιονταριού το στόμα·
σώσε με  απ' του αγιοβουβαλου 
τα κέρατα.
Κύριε, μου'χεις κιόλας αποκριθεί!    

23 Θα εξιστορήσω στ' αδέλφια μου
την ύπαρξή σου·
μέσα  σ' όλη τη σύναξη 
θα σ' εξυμνώ.
24 Όσοι τον Κύριο σέβεστε, υμνήστε τον !
Όλοι οι απόγονοι του Ιακώβ, δοξάστε τον!
Όλοι οι Ισραηλίτες, φοβηθήτε τον!
25 Κανένα δεν περιφρόνησε φτωχό
ούτε για τη θλίψη του αδιαφόρησε·
δεν έκρυψε απ' αυτόν το πρόσωπό του
μα στην κραυγή του για βοήθεια
ανταποκρίθηκε.
26 Ο έπαινος μου απο σένα αρχίζει, Κύριε,
σε σύναξη μεγάλη·
τα τάματά μου θα τα εκπληρώσω
μπροστά σ' αυτούς που σε φοβούνται.
27  Θα φάνε οι φτωχοί και θα χορτάσουν·
όσοι ζητούν απο τον Κύριο  θα τον δοξάσουν·
οι καρδιές τους θα ζήσουν αιώνια.
28 Θα θυμηθούν και θα γυρίσουν στον 
Κύριο
όλα τα πέρατα της γής·
και θα τον προσκυνήσουν
οι οικογένειες όλες των λαών.
29 Γιατί στον Κύριο η απόλυτη εξουσία
ανήκει
κι αυτός στα έθνη κυριαρχεί.
30 Μονάχα αυτόν θα προσκυνήσουν 
οι καλοζωισμένοι όλης της γής·
κάθε θνητός της γής θα υποκλιθεί
μπροστά του·
θα ζήσει κι η ψυχή μου
χάρη σ' αυτόν.
31 Οι επερχόμενες γενιές θα τον 
λατρεύουν·
θα μιλάνε για τον Κύριο στη γενιά 
που' ρχεται
32 θα διαλαλούνε τη δικαιοσύνη του·
σ' αυτούς που πρόκειται να γεννηθούν,
τα όσα έκανε θα πούν.


Ο ψαλμός αυτός είναι ένας προφητικός ψαλμός.Χωρίζεται σε δυο μέρη.Το πρώτο μέρος παρουσιάζει τον Χριστό επάνω σε σταυρό ενώ το δεύτερο μέρος προφητεύει για την διάδοση του Ευαγγελίου σε όλη την οικουμένη.
Ο Ψαλμός ξεκινάει με την φράση που ξεφώνησε πάνω στο σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός "Ηλί": "Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί" (Ματθ. 27:46) 
Επίσης προφητεύονται οι προκλήσεις που δέχθηκε απο τους γραμματείς και φαρισαίους καθώς τον κορόιδευαν επάνω στο σταυρό. "Όμοια δε ενέπαιζαν και οι αρχιερείς μετά των γραμματέων και πρεσβυτέρων και Φαρισαίων λέγοντας· άλλους έσωσε τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει· εάν είναι βασιλεύς του Ισραήλ ας κατεβεί τώρα από τον σταυρό και τότε θα πιστέψουμε σ’ αυτόν· εφ’ όσον έχει πίστη στον Θεό, άς τον σώσει τώρα, εάν βέβαια τον θέλει· διότι αυτός είπε ότι είναι υιός του Θεού.Τα ίδια δε έκαναν και οι ληστές που σταυρώθηκαν μαζί του· τον ονείδιζαν "(Ματθ. 27,39-44)
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει  "Μετά ταύτα, ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, να πληρωθή η γραφή  λέγει διψώ."
Ο Ματθαίος αναφέρεις το χωρίο του ψαλμού αυτού:  Ματθαίος 27 35 "σταυρώσαντες δέ αυτόν διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού βαλόντες κλήρον"
Ο ψαλμός στο τέλος προφητεύει ότι το Ευαγγέλιο θα κηρυχτεί μέχρι τα πέρατα της γής... 
 

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ψαλμός 50ος

50

 Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ 2 ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν Νάθαν τὸν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθε πρὸς Βηρσαβεέ. 

 3 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· 4 ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 5 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. 6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. 7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. 8 ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. 9 ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. 10 ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. 11 ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. 12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. 13 μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 14 ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. 15 διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. 16 ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. 17 Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. 18 ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. 19 θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. 20 ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· 21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους. 

http://www.apostoliki-diakonia.gr/

Η μετάνοια του Δαυίδ



Δύο θανάσιμα αμαρτήματα διέπραξε ο Δαυίδ· μοιχεία και φόνο. Αρχή ήταν ένα αμαρτωλό βλέμμα... Μοιχός ο Δαυίδ, έγινε και φονιάς ενός αθώου ανθρώπου γεναίου αξιωματικού της στρατιάς του...
Αλλά να! Ο Δαυίδ ξυπνά από τον φοβερό ύπνο της αμαρτίας. Πως; Ξυπνά με ένα κήρυγμα...
Ένας άνθρωπος του Θεού, ο Προφήτης Νάθαν , πήγε στα ανάκτορα και έγινε δεκτός σε ακρόαση από τον πανίσχυρο βασιλιά που τον έτρεμαν όλοι. Αφοβος στάθηκε μπροστά του, και του είπε
-Βασιλιά , ήρθε να σου καταγγείλω ένα έγκλημα που έγινε στο βασίλειό σου. Δύο άνθρωποι ήταν γείτονες. Ο ένας ήταν πολύ πλούσιος. Είχε χιλιάδες πρόβατα και βόδια, ενώ ο άλλος είχε μια μικρή προβατίνα. Την αγαπούσε πολύ αυτός και τα παιδιά του, και τρώγανε μαζί. Αλλά κάποιος ξένος χτύπησε την πόρτα του πλούσιου. Ο πλούσιος έπρεπε να τον περιποιηθεί. Τι ήταν να πάρει ένα από τα πρόβατά του και να το παραθέσει ως γεύμα στον ξένο; Αλλά δυστυχώς δεν το έκανε. Πήγε και πήρε την προβατίνα του φτωχού και την παρέθεσε στο γεύμα.
Ο Δαυίδ, όταν άκουσε την καταγγελία αυτή, εξωργίσθηκε και είπε·
-Αυτός ο πλούσιος που έκανε αυτή την ατιμία πρέπει να καταδικασθεί σε θάνατο.
Τότε ο Νάθαν λέει..
-Βασιλιά , συ είσαι αυτός που έκανε το έγκλημα αυτό! Συ ο τόσο πλούσιος, που είχες στη διάθεσή σου τόσες γυναίκες , πήγες και πήρες τη μία γυναίκα του Ουρία.
Τότε ο Δαυίδ ήρθε σε βαθιά συναίσθηση και είπε στο Νάθαν·
-Αμάρτησα στο Θεό(Β΄Βασ . 12,13)
Και έδειξε πραγματική μετάνοια. Κάτω από τα άστρα της νύχτας σηκωνόταν και έκλαιγε και μούσκευε με τα δάκρυα του την κλίνη του. Εκδήλωση της μετανοίας του δάκρυα είναι οι Ψαλμοί του, και μάλιστα ο πεντηκοστός ψαλμός , ο λεγόμενος ψαλμός της μετανοίας, που τόσο συχνά ακούγεται στην Εκκλησία μας (επισκόπου Αυγουστίνου Ν.Καντιώτου, ΄Ενα βλέμμα στο πανόραμα της αγίας Γραφής τ.Α΄Αθήναι 1987, σελ 126-11)

Η μετάνοια του Δαυίδ έμεινε υποδειγματική και ενθαρρυντική για όλους μας. Γι΄αυτό η Εκκλησία , κάθε μέρα μυστικώς δια του στόματος του ιερέως , στην δεκάτη ευχή του όρθρου , την κατανυκτική ώρα του εξάψαλμου ,λέει·

Κύριε ο Θεός ημών , ο την δια μετανοίας άφεσιν τοις ανθρώποις δωρησάμενος, και τύπον ημίν επιγνώσεως αμαρτημάτων και εξομολογήσεως την του προφήτου Δαυΐδ μετάνοιαν προς συγχώρησιν υποδείξας· αυτός, Δέσποτα, πολλοίς ημάς και μεγάλοις περιπεπτωκότας πλημμελήμασιν, ελέησον κατά το μέγα σου έλεος, και κατά το πλήθος των οικτηρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά ημών· ότι σοι ημάρτομεν , Κύριε, τω και τα άδηλα και κρύφια της καρδίας των ανθρώπων γινώσκοντι και μόνω έχοντι εξουσίαν αφιέναι αμαρτίας. Καρδίαν δε καθαράν κτίσας εν ημίν , και πνεύματι ηγεμονικώ στηρίξας ημάς και την αγαλίασιν του σωτηρίου σου γνωρίσας ημίν, μη απορίψης ημας απο του προσώπου σου...

αρχιμ. Λαυρέντιου Μ. Γράτσια


Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

O Προφήτης Ελισσαίος και ο Νεεμάν ο Σύρος


Λουκ. 4-27 καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ ᾿Ελισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ Σύρος.



Βασιλειών Δ' 
Καιφάλαιο 5

ΚΑΙ Ναιμὰν ὁ ἄρχων τῆς δυνάμεως Συρίας ἦν ἀνὴρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ τεθαυμασμένος προσώπῳ, ὅτι ἐν αὐτῷ ἔδωκε Κύριος σωτηρίαν Συρίᾳ· καὶ ὁ ἀνὴρ ἦν δυνατὸς ἰσχύϊ, λελεπρωμένος. 2 καὶ Συρία ἐξῆλθον μονόζωνοι καὶ ᾐχμαλώτευσαν ἐκ γῆς ᾿Ισραὴλ νεάνιδα μικράν, καὶ ἦν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς Ναιμάν. 3 ἡ δὲ εἶπε τῇ κυρίᾳ αὐτῆς· ὄφελον ὁ κύριός μου ἐνώπιον τοῦ προφήτου τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, τότε ἀποσυνάξει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 4 καὶ εἰσῆλθε καὶ ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ ἑαυτῆς καὶ εἶπεν· οὕτως καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ νεᾶνις ἡ ἐκ γῆς ᾿Ισραήλ. 5 καὶ εἶπε βασιλεὺς Συρίας πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἴσελθε, καὶ ἐξαποστελῶ βιβλίον πρὸς βασιλέα ᾿Ισραήλ· καὶ ἐπορεύθη καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑξακισχιλίους χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλασσομένας στολάς. 6 καὶ ἤνεγκε τὸ βιβλίον πρὸς τὸν βασιλέα ᾿Ισραὴλ λέγων· καὶ νῦν ὡς ἂν ἔλθῃ τὸ βιβλίον τοῦτο πρὸς σέ, ἰδοὺ ἀπέστειλα πρός σε Ναιμὰν τὸν δοῦλόν μου, καὶ ἀποσυνάξεις αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 7 καὶ ἐγένετο ὡς ἀνέγνω βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ τὸ βιβλίον, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ὁ Θεὸς ἐγὼ τοῦ θανατῶσαι καὶ ζωοποιῆσαι, ὅτι οὖτος ἀποστέλλει πρός με ἀποσυνάξαι ἄνδρα ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; ὅτι πλὴν γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι προφασίζεται οὗτός μοι. 8 καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ῾Ελισαιὲ ὅτι διέρρηξεν ὁ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα ᾿Ισραὴλ λέγων· ἱνατὶ διέρρηξας τὰ ἱμάτιά σου; ἐλθέτω δὴ πρός με Ναιμὰν καὶ γνώτω ὅτι ἐστὶ προφήτης ἐν ᾿Ισραήλ. 9 καὶ ἦλθε Ναιμὰν ἐν ἵππῳ καὶ ἅρματι καὶ ἔστη ἐπὶ θύρας οἴκου ῾Ελισαιέ. 10 καὶ ἀπέστειλεν ῾Ελισαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτὸν λέγων· πορευθεὶς λοῦσαι ἑπτάκις ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ, καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σού σοι, καὶ καθαρισθήσῃ. 11 καὶ ἐθυμώθη Ναιμὰν καὶ ἀπῆλθε καὶ εἶπεν· ἰδοὺ εἶπον ὅτι πρός με πάντως ἐξελεύσεται καὶ στήσεται καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Θεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἀποσυνάξει τὸ λεπρόν· 12 οὐχὶ ἀγαθὸς ᾿Αβανὰ καὶ Φαρφὰρ ποταμοὶ Δαμασκοῦ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα ᾿Ισραήλ; οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς καὶ καθαρισθήσομαι; καὶ ἐξέκλινε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ. 13 καὶ ἤγγισαν οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν· μέγα λόγον ἐλάλησεν ὁ προφήτης πρὸς σέ· οὐχὶ ποιήσεις; καὶ ὅτι εἶπε πρὸς σέ, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι. 14 καὶ κατέβη Ναιμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ἑπτάκις κατὰ τὸ ρῆμα ῾Ελισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σάρξ αὐτοῦ ὡς σάρξ παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη. 15 καὶ ἐπέστρεψε πρὸς ῾Ελισαιὲ αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἰδοὺ δὴ ἔγνωκα ὅτι οὐκ ἔστι Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, ὅτι ἀλλ᾿ ἢ ἐν τῷ ᾿Ισραήλ· καὶ νῦν λαβὲ τὴν εὐλογίαν παρὰ τοῦ δούλου σου. 16 καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ λήψομαι· καὶ παρεβιάσατο αὐτὸν λαβεῖν, καὶ ἠπείθησε. 17 καὶ εἶπε Ναιμάν· καὶ εἰ μή, δοθήτω δὴ τῷ δούλῳ σου γόμος ζεῦγος ἡμιόνων, ὅτι οὐ ποιήσει ἔτι ὁ δοῦλός σου ὁλοκαύτωμα καὶ θυσίασμα θεοῖς ἑτέροις, ἀλλ᾿ ἢ τῷ Κυρίῳ μόνῳ· 18 καὶ ἱλάσεται Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι τὸν κύριόν μου εἰς οἶκον Ρεμμὰν προσκυνῆσαι ἐκεῖ καὶ αὐτὸς ἐπαναπαύσεται ἐπὶ τῆς χειρός μου καὶ προσκυνήσω ἐν οἴκῳ Ρεμμὰν ἐν τῷ προσκυνεῖν αὐτὸν ἐν οἴκῳ Ρεμμάν, καὶ ἱλάσεται δὴ Κύριος τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ. 19 καὶ εἶπεν ῾Ελισαιὲ πρὸς Ναιμάν· δεῦρο εἰς εἰρήνην. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ� αὐτοῦ εἰς δεβραθὰ τῆς γῆς. 20 καὶ εἶπε Γιεζὶ τὸ παιδάριον ῾Ελισαιέ· ἰδοὺ ἐφείσατο ὁ κύριός μου τοῦ Ναιμὰν τοῦ Σύρου τούτου τοῦ μὴ λαβεῖν ἐκ χειρὸς αὐτοῦ ἃ ἐνήνοχε· ζῇ Κύριος ὅτι εἰ μὴ δραμοῦμαι ὀπίσω αὐτοῦ καὶ λήψομαι ἀπ᾿ αὐτοῦ τι. 21 καὶ ἐδίωξε Γιεζὶ ὀπίσω τοῦ Ναιμάν, καὶ εἶδεν αὐτὸν Ναιμὰν τρέχοντα ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ εἶπεν· εἰρήνη· 22 ὁ κύριός μου ἀπέστειλέ με λέγων· ἰδοὺ νῦν ἦλθον πρός με δύο παιδάρια ἐξ ὄρους ᾿Εφραὶμ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν· δὸς δὴ αὐτοῖς τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο ἀλλασσομένας στολάς. 23 καὶ εἶπε· λαβὲ διτάλαντον ἀργυρίου· καὶ ἔλαβε δύο τάλαντα ἀργυρίου ἐν δυσὶ θυλάκοις καὶ δύο ἀλλασσομένας στολὰς καὶ ἔδωκεν ἐπὶ δύο παιδάρια αὐτοῦ. καὶ ᾖραν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 24 καὶ ἦλθον εἰς τὸ σκοτεινόν, καὶ ἔλαβεν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ παρέθετο ἐν οἴκῳ καὶ ἐξαπέστειλε τοὺς ἄνδρας. 25 καὶ αὐτὸς εἰσῆλθε καὶ παρεστήκει πρὸς τὸν κύριον αὐτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ῾Ελισαιέ· πόθεν, Γιεζί; καὶ εἶπε Γιεζί· οὐ πεπόρευται ὁ δοῦλός σου ἔνθα καὶ ἔνθα. 26 καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ῾Ελισαιέ· οὐχὶ ἡ καρδία μου ἐπορεύθη μετὰ σοῦ, ὅτε ἐπέστεψεν ὁ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ἅρματος εἰς συναντήν σοι; καὶ νῦν ἔλαβες τὸ ἀργύριον, καὶ νῦν ἔλαβες τὰ ἱμάτια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀμπελῶνας καὶ πρόβατα καὶ βόας καὶ παῖδας καὶ παιδίσκας· 27 καὶ ἡ λέπρα Ναιμὰν κολληθήσεται ἐν σοὶ καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξῆλθεν ἐκ προσώπου αὐτοῦ λελεπρωμένος ὡσεὶ χιών.


Απόδοση απο Βίβλος Εικονογραφημένη 
Β. Μουστάκη- Ι.Τιμαγένους 
Εκδόσεις Ι.Σιδέρης

Την εποχή του Ελισσαίου ζούσε ένας σπουδαίος στρατηγός του βασιλιά της Συρίας ο Νεεμάν. Αυτός έσωσε πολλές φορές τη Συρία από πολέμους. Ήταν λοιπόν πανίσχυρος αλλά άρρωστος. Έπασχε από φοβερή αρρώστια. Ήταν λεπρός. Αυτή η αρρώστια δύσκολα θεραπεύεται και σήμερα , όταν είναι στα πρώτα μόνο στάδια, αλλιώς είναι αγιάτρευτη. Τότε, λοιπόν , η κακή αυτή αρρώστια ήταν αγιάτρευτη σε όλα τα στάδιά της. Μία μέρα η μικρή υπηρέτρια του Νεεμάν, που του την είχαν φέρει οι στρατιώτες αιχμάλωτη από το Ισραήλ, λέει στην κυρία της:« Μακάρι να ήταν ο κύριό μου, ο Νεεμάν, στη Σαμάρεια που είναι ο προφήτης. Αυτός θα τον γιάτρευε από τη λέπρα».
Όταν το έμαθε ο Νεεμάν, πήγε στο βασιλιά και του είπε τα νέα που έμαθε από τη μικρή Ισραηλίτισσα.
« Να πας» , του είπε ο βασιλιάς της Συρίας, « κι εγώ θα στείλω και γράμμα στο βασιλιά του Ισραήλ».
Αναχώρησε , λοιπόν, ο Νεεμάν με δώρα και χρήματα και με την επιστολή και έφτασε στο Ισραήλ. Ο βασιλιάς του Ισραήλ, μόλις έλαβε το γράμμα, έσκισε τα ρούχα του.
«Τι είμαι εγώ, Θεος να σε θεραπεύσω; Μήπως ο βασιλιάς σου ζητάει πρόφαση;»είπε
Μόλις τα έμαθε ο Ελισσαίος αυτά, έστειλε μήνυμα προς το βασιλιά και είπε:
« Γιατί έσκισες τα ρούχα σου; Στείλ' τον σ' εμένα, για να μάθει ότι υπάρχει προφήτης στο Ισραήλ».
Τότε ο Νεεμάν με την ακολουθία και τα δώρα του πήγε στο σπίτι του προφήτη. Ο Ελισσαίος του παράγγειλε να πάει αμέσως και να λουστεί εφτά φορές στον Ιορδάνη και θα θεραπευτεί. Ο Νεεμάν θύμωσε πολύ και έφυγε λέγοντας:
« Εγώ περίμενα πως ο προφήτης θα έρθει να με συναντήσει και πως θα προσευχηθεί στο Θεό του και ότι θα βάλει το χέρι του στην άρρωστη σάρκα μου, για να με θεραπεύσει. Ο Αβάνα και ο Φαρφάρ, οι ποταμοί της Δαμασκού , είναι καλύτεροι από τα νερά του Ισραήλ. Μπορούσα να λουστώ σ' αυτούς και να καθαριστώ τελείως απ' τη λέπρα» .
Αμέσως όμως τον πλησίασαν οι δούλοι του και του είπαν:
«Πατέρα, αν ο προφήτης, για να σε καθαρίσει, σου' λεγε να κάνεις κάτι δύσκολο, θα το έκανες για χάρη της υγείας σου. Τώρα που σου λέει να λουστείς γιατί δεν το κάνεις;»
Άκουσε ο Νεεμάν τους δούλους του και λούστηκε εφτά φορές στον Ιορδάνη και το θαύμα έγινε. Η λέπρα έπεσε αμέσως από το κορμί του και ο Νεεμάν έγινε καλά.
Επέστρεψε τότε στον προφήτη και του είπε:
« Τώρα έμαθα πως σ' όλη τη γη δεν υπάρχει θεός, παρά μόνο ο Θεός του Ισραήλ. Τώρα λοιπόν, σε παρακαλώ δέξου τα δώρα μου» .
Ο Ελισσαίος όμως δε δέχτηκε τίποτα και είπε:
« Ζεί ο Θεός και είναι πάντα παρών. Δε δέχομαι δώρα»
Ο Νεεμάν τον παρακαλούσε να δεχτεί, αλλ' αυτός δεν ήθελε.
«Σε παρακαλώ», είπε τότε ο Νεεμάν, «ας μου δοθούν δυο φορτώματα απ' το χώμα αυτής της γης, γιατί δεν θα κάνω πια θυσίες σ' άλλους θεούς παρά μόνο στον αληθινό Θεό. Ζητώ μόνο την άδειά σου, για να βοηθώ το βασιλιά μου να πηγαίνει στο δικό του ναό να προσφέρει εκείνος τις θυσίες του» .
«Πήγαινε», είπε ο Ελισσαίος , «η ειρήνη να είναι μαζί σου».
Έφυγε αμέσως ο Νεεμάν υγιής και ευχαριστημένος.
Μόλις έφυγε ο Νεεμάν, ο υπηρέτης του Ελισσαίου, Γιεζεί, είπε μόνος του:« Ο κύριος μου ο Ελισσαίος δε θέλησε να πάρει τίποτα απ' τα δώρα που του 'φερε ο Νεεμάν. Εγώ όμως θα τρέξω αμέσως να τον προφτάσω και κατι θα μου δώσει»;
Έτρεξε , λοιπόν , ο Γιεζεί και πρόφτασε τον Νεεμάν. Μόλις ο Νεεμάν είδε τον υπηρέτη του προφήτη να τρέχει πίσω του, κατέβηκε απο το αμάξι του και ρώτησε:
«Είστε καλα»;
Καλά , απάντησε ο Γιεζει,«μ' έστειλε ο κύριος μου να σου πω πως ήρθαν απ' τον όρος Εφραίμ δυο γιοι προφητών .Σε παρακάλω, δώσε του δυο φορεσιές και λίγα χρήματα».
« Ευχαρίστως. Είπε ο Νεεμάν. Να πάρεις αμέσως και περισσότερα μάλιστα χρήματα».
Τα φόρτωσε όλα σε δυο δούλους του ο Νεεμάν και τους έστειλε μαζί με τον Γιεζεί.
Μόλις έφτασαν στο Οφήλ, τα πήρε όλα ο Γιαζεί και τα φύλαξε στο σπίτι του και έστειλε πίσω τους δούλους του Νεεμάν. Αυτός ήρθε στον Ελισσαίο.
« Από του έρχεσαι , Γιεζεί; »τον ρώτησε ο προφήτης.
«Πουθενά δεν πήγα, απάντησε αυτός».
Νομίζεις πως δε σε παρακολούθησα σ' αυτά που έκανες; Είναι καιρός για να μαζεύεις χρήματα και φορεσιές και χωράφια και αμπέλια και πρόβατα και βόδια και δούλους και δούλες; Γι' αυτό η λέπρα του Νεεμάν θα κολλήσει πάνω σε σένα και στους απογόνους σου αιώνια.
Ο Γιεζεί έφυγε από τον προφήτη γεμάτος λέπρα.




Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Η φυγή του Δαυίδ


Ματθ 12,3-4
3 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησε Δαυῒδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ; 4 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ, εἰ μὴ μόνοις τοῖς ἱερεῦσι;

Βασιλειών Α΄ 21

ΚΑΙ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἀπῆλθε, καὶ ᾿Ιωνάθαν εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. 2 καὶ ἔρχεται Δαυὶδ εἰς Νομβὰ πρὸς ᾿Αβιμέλεχ τὸν ἱερέα. καὶ ἐξέστη ᾿Αβιμέλεχ τῇ ἀπαντήσει αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· τί ὅτι σὺ μόνος καὶ οὐθεὶς μετὰ σοῦ; 3 καὶ εἶπε Δαυὶδ τῷ ἱερεῖ· ὁ βασιλεὺς ἐντέταλταί μοι ρῆμα σήμερον καὶ εἶπέ μοι· μηδεὶς γνώτω τὸ ρῆμα, περὶ οὗ ἐγὼ ἀποστέλλω σε καὶ ὑπὲρ οὗ ἐγὼ ἐντέταλμαί σοι· καὶ τοῖς παιδαρίοις διαμεμαρτύρημαι ἐν τῷ τόπῳ τῷ λεγομένῳ Θεοῦ πίστις, Φελλανὶ ᾿Αλεμωνί· καὶ νῦν εἰ εἰσὶν ὑπὸ τὴν χεῖρά σου πέντε ἄρτοι, δὸς εἰς χεῖρά μου τὸ εὑρεθέν. 4 καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἱερεὺς τῷ Δαυίδ, καὶ εἶπεν· οὐκ εἰσὶν ἄρτοι βέβηλοι ὑπὸ τὴν χεῖρά μου, ὅτι ἀλλ᾿ ἢ ἄρτοι ἅγιοί εἰσιν· εἰ πεφυλαγμένα τὰ παιδάριά ἐστιν ἀπὸ γυναικός, καὶ φάγεται. 5 καὶ ἀπεκρίθη Δαυὶδ τῷ ἱερεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀλλὰ ἀπὸ γυναικὸς ἀπεσχήμεθα ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν· ἐν τῷ ἐξελθεῖν με εἰς ὁδὸν γέγονε πάντα τὰ παιδία ἡγνισμένα, καὶ αὐτὴ ἡ ὁδὸς βέβηλος, διότι ἁγιασθήσεται σήμερον διὰ τὰ σκεύη μου. 6 καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ᾿Αβιμέλεχ ὁ ἱερεὺς τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως, ὅτι οὐκ ἦν ἐκεῖ ἄρτος, ἀλλ᾿ ἢ ἄρτοι τοῦ προσώπου οἱ ἀφῃρημένοι ἐκ προσώπου Κυρίου τοῦ παρατεθῆναι ἄρτον θερμὸν ᾗ ἡμέρᾳ ἔλαβεν αὐτούς. 7 καὶ ἐκεῖ ἦν ἓν τῶν παιδαρίων τοῦ Σαοὺλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συνεχόμενος νεεσσαρὰν ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὄνομα αὐτῷ Δωὴκ ὁ Σύρος νέμων τὰς ἡμιόνους Σαούλ. 8 καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς ᾿Αβιμέλεχ· ἰδὲ εἰ ἔστιν ἐνταῦθα ὑπὸ τὴν χεῖρά σου δόρυ ἢ ρομφαία, ὅτι τὴν ρομφαίαν μου καὶ τὰ σκεύη οὐκ εἴληφα ἐν τῇ χειρί μου, ὅτι ἦν τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως κατὰ σπουδήν. 9 καὶ εἶπεν ὁ ἱερεύς· ἰδοὺ ἡ ρομφαία Γολιὰθ τοῦ ἀλλοφύλου, ὃν ἐπάταξας ἐν τῇ κοιλάδι ᾿Ηλά, καὶ αὐτὴν ἐνειλημμένη ἦν ἐν ἱματίῳ· εἰ ταύτην λήψῃ, σεαυτῷ λαβέ, ὅτι οὐκ ἔστιν ἑτέρα πάρεξ ταύτης ἐνταῦθα. καὶ εἶπε Δαυίδ· ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ὥσπερ αὐτή, δός μοι αὐτήν. 10 καὶ ἔδωκεν αὐτὴν αὐτῷ· καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἔφυγεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐκ προσώπου Σαούλ.

Καὶ ἦλθε Δαυὶδ πρὸς ᾿Αγχοῦς βασιλέα Γέθ. 11 καὶ εἶπον οἱ παῖδες ᾿Αγχοῦς πρὸς αὐτόν· οὐχὶ οὗτος Δαυὶδ ὁ βασιλεὺς τῆς γῆς; οὐχὶ τούτῳ ἐξῆρχον αἱ χορεύουσαι λέγουσαι· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυὶδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ; 12 καὶ ἔθετο Δαυὶδ τὰ ρήματα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ καὶ ἐφοβήθη σφόδρα ἀπὸ προσώπου ᾿Αγχοῦς βασιλέως Γέθ. 13 καὶ ἠλλοίωσε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ προσεποιήσατο ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ἐτυμπάνιζεν ἐπὶ ταῖς θύραις τῆς πόλεως καὶ παρεφέρετο ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ καὶ ἔπιπτεν ἐπὶ τὰς θύρας τῆς πύλης, καὶ τὰ σίελα αὐτοῦ κατέρρει ἐπὶ τὸν πώγωνα αὐτοῦ. 14 καὶ εἶπεν ᾿Αγχοῦς πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ· ἰδοὺ ἴδετε ἄνδρα ἐπίληπτον, ἱνατί εἰσηγάγετε αὐτὸν πρός με; 15 μὴ ἐλαττοῦμαι ἐπιλήπτων ἐγώ, ὅτι εἰσαγηόχατε αὐτὸν ἐπιληπτεύεσθαι πρός με; οὗτος οὐκ εἰσελεύσεται εἰς οἰκίαν.

Απόδοση


Έφυγε ο Δαυίδ μετά την ειδοποίηση του Ιωνάθαν ότι ο βασιλίάς Σαούλ θέλει να τον σκοτώσει και πήγε στην Νομβά στον Αβιμέλεχ τον ιερέα. Αυτός παραξενεύτηκε όταν τον είδε και τον ρώτησε πως ήρθε μόνος του. Ο Δαβίδ του απάντησε ότι εκτελεί επείγουσα αποστολή για τον βασιλιά την οποία δεν πρέπει να φανερώσει σε κανένα και οτι η συνοδεία του έμεινε πίσω στον τόπο που λέγεται πίστη στο Θεό , Φελλανί Αλεμωνί. Επίσης αν του βρίσκονται πέντε άρτοι για να φάνε. Και του απάντησε ο ιερέας ότι έχει μόνο τους αγιασμένους άρτους που είναι προσφορά στο Θεό και οτι αν αυτός και οι συνοδοί του είναι φυλαγμένοι από γυναίκα τότε μόνο θα φάνε. Και του αποκρίθηκε ο Δαυίδ και του είπε ότι απέχουν από γυναίκα τρεις μέρες από τότε που αυτός και οι συνοδοί του βγήκαν στον δρόμο, και γι' αυτούς ήταν κουραστικός και με αυτούς τους άρτους θα χορτάσουν. Και του έδωσε ο ιερέας ο Αβιμέλεχ τους άρτους της προθέσεως που ήταν αφιερωμένοι στο Θεό και ήταν φρεσκοψημένοι. Αλλά έτυχε να είναι εκεί ένας από τους υπηρέτες του Σαούλ ο Δωήκ ο Σύρος . Ζήτησε ο Δαυίδ από τον ιερά να του δώσει δόρυ ή σπαθί με την δικαιολογία ότι έφυγε βιαστικά για να εκτελέσει την εντολή του βασιλιά και δεν πήρε όπλο μαζί του. Και του έδωσε ο ιερέας το σπαθί του Γολιάθ που σκότωσε ο ίδιος στην μονομαχία στην κοιλάδα Ηλά.

Την παρέλαβε ο Δαυίδ και έφυγε και πήγε στον Αγχούς στο βασιλιά της Γέθ στους Φιλισταίους. Εκεί τον αναγνώρισαν ότι ήταν αυτός που μαζί με τον Σαούλ τους νίκησαν στον πόλεμο σκοτώνοντας πολλούς. Ο Δαυίδ μόλις αντιλήφθηκε ότι τον κατάλαβαν φοβήθηκε πολύ το βασιλιά και άρχισε να παριστάνει τον σαλό στις θύρες της πύλης και άρχισε να φωνάζει και να παραφέρεται και να πέφτει κάτω βγάζοντας σάλια από το στόμα του. Και βλέποντας τον ο βασιλιάς έτσι διέταξε να τον διώξουν ως επιληπτικό και άρρωστο.


Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Η ιστορία της ερμηνείας των 70(Ο) της Παλαιάς Διαθήκης


 ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ Ο(70)ΕΡΜΗΝΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
του Πρεσβύτερου και Οικονόμου του Πατριαρχικού Θρόνου 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ
1844

Ολόκληρο το βιβλιο μπορειτε να το ανοίξετε ή να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απο τη διεύθυνση

http://medusa.libver.gr/bitstream/123/1166/1/GRVER_000000000000000191.pdf  

Απόδοση 

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄
Σύντομη έκθεση της ιστορίας

Ο Αριστέας ή Αρισταίος (διότι και με τα δυο ονομάζεται) ήταν Έλληνας στο γένος, υπερασπιστής ή πρώτος των σωματοφυλάκων του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου, φέρεται να είναι ο πρώτος που έγραψε την ιστορία για την ερμηνεία της Παλιάς Διαθήκης από τους 70, και ήταν ο ίδιος παρών και πρωτεργάτης στo μεγάλο αυτό βασιλικό έργο που ξεκίνησε με φιλοτιμία του Φιλάδελφου.Και έγραψε την ιστορία ο Αριστέας σαν επιστολή προς τον Φιλικράτη τον αδελφό του, γράφοντας πάνω στην επιστολή “Αριστέας Φιλοκράτει”. Και η περίληψη της ιστορίας είναι αυτή.

Ο Πτολεμαίος ο επονομαζόμενος Φιλάδελφος, ο γιος του Πτολεμαίου του Λάγου(που έλαβε και το όνομα Σωτήρας), τρίτος στη σειρά βασιλιάς μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, ήταν φιλότεχνος και βιβλιόφιλος ηγεμόνας, και ο μεγαλοπρεπέστατος από τους Πτολεμαίους, όπως ιστόρησαν πολλοί και μαζί με αυτούς ο Φίλων ο Αλεξανδρέας. Αυτός λοιπόν ο βασιλιάς μεταξύ των άλλων του μεγαλουργημάτων εργαζόταν για να αυξήσει και να πλουτίσει τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που συστάθηκε (όπως θέλουν να λένε πολλοί) από τον πατέρα που, συναθροίζοντας από όλη την Οικουμένη συγγράμματα από όλους του σοφούς ανθρώπους, με την καθοδήγηση του Δημητρίου του Φαληρέως.
Και επειδή έμαθε από αυτόν ότι και στους Ιουδαίους βρίσκονται πολλά ιερά γι' αυτούς γνήσια και σπουδαία συγγράμματα, και άξια της βασιλικής βιβλιοθήκης, έλαβε μεγάλο πόθο και ζήλο γι'αυτά, και στέλνει επιφανείς άνδρες στα Ιεροσόλυμα προς τον τότε αρχιερέα των Ιουδαίων με το όνομα Ελεάζαρο, έχοντας μαζί τους τον Αριστέα και τον Ανδρέα (και αυτός σωματοφύλακας), φέρνοντας μαζί τους επιστολές με τις οποίες ο Πτολεμαίος ζητούσε τα βιβλία και τους καλύτερους μεταφραστές. Και για όλα αυτά έστελνε δώρα μαζί προς τον Ελεάζαρο, ως αναθήματα στον ναό. Και τους Ιουδαίους που ήταν δούλοι στην Αίγυπτο, περίπου εκατό χιλιάδες στον αριθμό, τους απέλυσε, καταβάλλοντας ο ίδιος τα λύτρα (σαν μια μεγάλη χάρη στο Ιουδαϊκό έθνος). Ο αρχιερέας λοιπόν με ευχαρίστηση δέχτηκε την αξίωση του βασιλιά, και στέλνει προς αυτόν τα βιβλία των ιερών Γραφών , και τους ερμηνευτές, εβδομήντα δύο ( συνήθως για συντομία ως εβδομήντα αναφέρονται στον αριθμό) πρεσβύτερους( δηλαδή νομοδιδασκάλους) Ιεροσολυμίτες, εκλεγμένους από τις δώδεκα φυλές, τους πιο δοκιμασμένους, οι οποίοι ήταν εκπαιδευμένοι στην πατρώα και στην ελληνική παιδεία

Όταν λοιπόν ήλθαν αυτοί οι 70 πρεσβύτεροι στην Αλεξάνδρεια, φέρνοντας μαζί τους και τις θείες Γραφές, έτυχαν κάθε φιλοφροσύνη από τον βασιλιά, και στο τέλος ερμήνευσαν τα βιβλία μέσα σε εβδομήντα δύο ημέρες. Εργαζόταν φιλόπονα την διατριβή τους στο νησί Φάρον, που βρίσκεται απέναντι από την Αλεξάνδρεια, όπου συνδέονταν με αυτή με επίχωμα σε μήκος επτά σταδίων(επταστάδιον). Σε αυτή το νησί που ήταν ένας χώρος ήσυχος και αθόρυβος μακρυά από τον θόρυβο της πόλη, πήγαιναν οι ιεροφάντες και αφού έφτιαξαν ένα μεγάλο κτίριο διπλά στον αιγιαλό, και καθισμένοι ο καθένας στο δωμάτιο του, ερμήνευαν όλοι τις γραφές σαν να εμπνέονταν όλοι από το ίδιο πνεύμα. Και τα μέρη της Γραφής που μεταφράζονταν κάθε φορά παραβάλλονταν προς το κείμενο το εβραϊκό και έπειτα αντιγράφονταν με τη φροντίδα του Δημήτριου του Φαληρέως. Έτσι εργάζονταν κάθε μέρα μέχρι το μεσημέρι, επέστρεφαν στην πόλη , για να αναπαύσουν το σώμα. Και πάλι το πρωί επανέρχονταν στο συνηθισμένο τόπο και κόπο, ώσπου εξετέλεσαν το έργο εξελληνίζοντας όλα τα τεύχη της θείας Γραφής

Αφού τελείωσε το έργο της ερμηνείας, μάζεψε ο Δημήτριος το πλήθος των Ιουδαίων μαζί με τους πρεσβυτέρους και τους προεστούς του πολιτεύματος, και διάβασε τα βιβλία για να ακούσουν όλοι σε εκείνο τον τόπο τον τρόπο που ερμηνεύθηκαν οι Γραφές, ενώ ήταν παρόντες και οι ερμηνευτές. Και επειδή όλοι αποδέχτηκαν την μετάφραση , ότι δηλαδή έγινε με ακρίβεια και πιστότητα στο πρωτότυπο , παρακάλεσαν τον Δημήτριο, να αντιγράψει όλη την εξελληνισμένη Γραφή και να την δώσουν για ανάγνωση και στους ηγουμένους των Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας. Και αυτοί οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι , οι ερμηνευτές , και οι επίσημοι της πολιτείας, παρακάλεσαν τον Δημήτριο, να παραμείνουν αμετάβλητα και αδιασκεύαστα τα βιβλία για πάντα, ως καλά και οσίως ερμηνευμένα. Και όλος ο δήμος ξεφώνισε κατάρες, σε όποιον θα τολμήσει να μεταβάλει , ή να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι από αυτά που έχουν γραφεί.

Έστι αφού παρέλαβε ο βασιλιάς Πτολεμαίος από τον Δημήτριο την ελληνική Γραφή που με πιστή βεβαιότητα οσιότητα και κοινή ομολογία παμψηφεί είχε επικυρωθεί, χάρηκε πολύ, και ιδίως όταν άκουσε να διαβάζεται Νομοθεσία του Μωυσή. Και αφού προσκύνησε τα ιερά βιβλία πρόσταξε με κάθε επιμέλεια να διατηρούνται αγνά και ακίβδηλα. Και τοποθετήθηκε το χειρόγραφο της ερμηνείας στην κατά το Βρούχιο Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Και αυτό το αντίγραφο σώζονταν στην κατά το Σεράπειον της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας μέχρι της εποχής του Χρυσοστόμου(400μΧ), όπως λέγουμε παρακάτω.

Έτσι η παλαιά του Θεού Διαθήκη με θεία θέληση και επίνοια ερμηνεύτηκε από την εβραϊκή στην ελληνική γλώσσα από τους 70, γύρω στο 283π.Χ ως ανοιγμένη είσοδος για τα έθνη και θαυμαστό προπύλαιο για την μελλοντική πίστη στον Χριστό. Σε αυτήν την Γραφή μετείχαν θεϊκής παιδεία όχι μόνο οι ελληνίζοντες Ιουδαίοι, αλλά και οι Εθνικοί, διαβάζοντας τους θείους νόμους και τους χρησμούς των Προφητών. Και αυτήν την εξελληνισμένη παλιά Γραφή οι Απόστολοι μαζί με την καινή Διαθήκη παρέδωσαν στην Εκκλησία. Και άλλη ολοσχερής ελληνική ερμηνεία του εβραϊκού κώδικα δεν φαίνεται να έγινε ούτε προ των 70 , ούτε μετά από αυτούς, μέχρι του 2ου αιώνος μετά Χριστόν.(για το τι έγινε τότε, ποιές μεταφράσεις από ποιους έγιναν , θα μιλήσουμε στο κατάλληλο κεφάλαιο)

Αυτής της σύντομης ιστορίας τα χωρία δηλαδή της μετάφρασης των Γραφών από τους 70 την οποία έγραψε εκτενώς ο Αριστέας, μαζί με αυτόν και ο Ιώσηπος και οι άλλοι, βρίσκονταν πρόχειρα για τον αναγνώστη στο παράρτημα αυτού του συγγράμματος. Αυτής λοιπόν της ιστορίας κανένα σχεδόν μέρος δεν άφησαν άθικτο και ασυκοφάντητο οι περισσότεροι των νεοφανών κριτικών , αλλά με όλες τους τις δυνάμεις αποπειράθηκαν να αποδείξουν μύθο και διήγηση, ελέγχοντας με πολλούς τρόπους την πραγματικότητα της και το λεκτικό μέρος. Και επειδή αυτήν την έγραψε πρώτος όπως είπαμε ο Αριστέας, στον οποίο αναφέρονται και οι μετέπειτα που ασχολήθηκαν με τους 70, στον Αριστέα λοιπόν πρώτα απευθύνουν τα βέλη της αναίρεσης οι πολέμιοι , στηλιτεύοντας τον όχι μόνο ως πολύ φλύαρο και μυθώδη, αλλά κατηγορώντας τον ως σκοτισμένο και νόθο Ιουδαίο. Και αυτό μετά την σωτήρια εποχή, ή μόλις λίγο πριν από αυτήν για ψέματα χαλκευμένα στο αμόνι. Διότι νομίζουν οι άνδρες ότι, εάν η συγγραφή του Αριστέου συντριβεί, γκρεμίζεται και κάθε αυθεντία και το κύρος της ιστορίας των 70, όπως όταν κάποιος στύλος θεμελίων συντριβεί λαξευμένος με πέλεκυ συγκαταρέει και το πάνω από αυτόν οικοδόμημα.

Ποιούς και πόσους λόγους προβάλλουν οι σοφοί αυτοί συνθέτοντας επιχειρήματα κατά της ιστορίας, όλους αυτούς τους καταγράφουμε ακριβώς στα επόμενα κεφάλαια , προσθέτοντας παρά πόδας και την αναίρεσή τους.


Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Η κρίση του Σολομώντα

Γ΄Βασιλειών  3, (16-28)

16 Τότε ὤφθησαν δύο γυναῖκες πόρναι τῷ βασιλεῖ καὶ ἔστησαν ἐνώπιον αὐτοῦ. 17 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ μία· ἐν ἐμοί, κύριε· ἐγὼ καὶ ἡ γυνὴ αὕτη ᾠκοῦμεν ἐν οἴκῳ ἑνὶ καὶ ἐτέκομεν ἐν τῷ οἴκῳ. 18 καὶ ἐγενήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ τεκούσης μου, ἔτεκε καὶ ἡ γυνὴ αὕτη· καὶ ἡμεῖς κατὰ τὸ αὐτό, καὶ οὐκ ἔστιν οὐθεὶς μεθ᾿ ἡμῶν πάρεξ ἀμφοτέρων ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ. 19 καὶ ἀπέθανεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς ταύτης τὴν νύκτα, ὡς ἐπεκοιμήθη ἐπ᾿ αὐτόν· 20 καὶ ἀνέστη μέσης τῆς νυκτὸς καὶ ἔλαβε τὸν υἱόν μου ἐκ τῶν ἀγκαλῶν μου καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν τεθνηκότα ἐκοίμισεν ἐν τῷ κόλπῳ μου. 21 καὶ ἀνέστην τὸ πρωΐ θηλάσαι τὸν υἱόν μου, καὶ ἐκεῖνος ἦν τεθνηκώς· καὶ ἰδοὺ κατενόησα αὐτὸν πρωΐ, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν ὁ υἱός μου, ὃν ἔτεκον. 22 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ ἡ ἑτέρα· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, ὁ δὲ υἱός σου ὁ τεθνηκώς. καὶ ἐλάλησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. 23 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐταῖς· σὺ λέγεις· οὗτος ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱὸς ταύτης ὁ τεθνηκώς. καὶ σὺ λέγεις· οὐχί, ἀλλὰ ὁ υἱός μου ὁ ζῶν, καὶ ὁ υἱός σου ὁ τεθνηκώς. 24 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· λάβετέ μοι μάχαιραν· καὶ προσήνεγκαν τὴν μάχαιραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. 25 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· διέλετε τὸ παιδίον τὸ ζῶν τὸ θηλάζον εἰς δύο καὶ δότε τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ ταύτῃ. 26 καὶ ἀπεκρίθη ἡ γυνή, ἧς ἦν ὁ υἱὸς ὁ ζῶν, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι ἐταράχθη ἡ μήτρα αὐτῆς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτῆς, καὶ εἶπεν· ἐν ἐμοί, κύριε, δότε αὐτῇ τὸ παιδίον καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· καὶ αὕτη εἶπε· μήτε ἐμοὶ μήτε αὐτῇ ἔστω, διέλετε. 27 καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε· δότε τὸ παιδίον τῇ εἰπούσῃ· δότε αὐτῇ αὐτὸ καὶ θανάτῳ μὴ θανατώσητε αὐτό· αὕτη ἡ μήτηρ αὐτοῦ. 28 καὶ ἤκουσαν πᾶς ᾿Ισραὴλ τὸ κρίμα τοῦτο, ὃ ἔκρινεν ὁ βασιλεύς, καὶ ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως, ὅτι εἶδον ὅτι φρόνησις Θεοῦ ἐν αὐτῷ τοῦ ποιεῖν δικαίωμα.

Απόδοση απο το βιβλίο 
Η Βίβλος Εικονογραφημένη 

Μια μέρα ήρθαν στο παλάτι του βασιλιά Σολομώντα δύο γυναίκες και στάθηκαν μπροστά στο βασιλιά και είπε η πρώτη:
"Ω Κύριε μου! Εγώ κι αυτή η γυναίκα κατοικούμε στο ίδιο σπίτι. Γέννησα, λοιπόν, ένα παιδί. Σε τρείς ημέρες γέννησε κι αυτή. Είμαστε μόνες. Ξένος δε βρισκόταν στο σπίτι .Τη νύχτα πέθανε ο γιός της, γιατί έπεσε απο πανω του στον ύπνο της. Τι έκανε τότε; Σηκώθηκε τα μεσάνυχτα πήρε απο δίπλα μου το γιό μου, ενώ εγώ βρισκόμουν  σε ύπνο, και τον έβλαε κοντά της. Και το νεκρό γιο της τον έφερε στο κρεβάτι μου. Όταν σηκώθηκα το πρωί , για να θηλάσω το παιδί μου, το βρήκα νεκρό. Αφόυ είδα με προσοχή , κατάλαβα πως το νεκρό παιδί δεν ήταν το δικό μου.

Τότε η δεύτερη γυνάικα είπε:
"Όχι , το ζωντανό παιδί είναι το δικό μου και το νεκρό είναι δικό της"

Ο βασιλίας, αφού πρόσεξε στα λόγια των γυναικών, είπε:
"Η μία λέει· το ζωντανό είναι το παιδί μου και το νεκρό ειναι δικό σου."
"Η άλλη λέει· όχι, το νεκρό είναι το παιδί σου και το ζωντανό το δικό μου.
Φέρε μου ένα μαχαίρι."

Έτσι και έγινε.Έφεραν ένα μαχαίρι και είπε ο βασιλιάς:
Σφάξτε το ζωντανό παιδί και δώστε απο μισό στην καθεμιά

Τότε η πραγματική μάνα του ζωντανού παιδιού που σαν αληθινή μάνα πονούσε το παδί της , είπε:
Ω κύριε μου! Δώστε το ζωντανό παιδί σ' αυτή τη γυναίκα και μην το σκοτώνεις.

Η άλλη είπε:
Ούτε δικό μου ούτε δικό σου. Σφάξτε το.

Τότε ο βασιλιάς κατάλαβε πιοα ήταν η πραγματική μάνα και είπε:
Δώστε το παιδί σ' αυτήν που είπε να μη θανατωθεί. Είναι δικό της. Αυτή ειναι η πραγαμτική μάνα.

Όλος ο λαός, που άκουσε την κρίση που ο βασιλιάς έκανε, θαύμασε και είπε πως η σοφία του Θεού δόθηκε στο Σολομώντα.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Προφητεία Ἰεζεκιὴλ (Κεφ. ΛΖ', 1-14)

Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα

(Κεφ. ΛΖ', 1-14)

Ἐγένετο ἐπ' ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κυρίου, καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων, καὶ περιήγαγέ με ἐπ' αὐτά, κύκλωθεν κύκλῳ· καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα, ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, καὶ ἰδοὺ ξηρὰ σφόδρα. Καὶ εἶπε πρός με· Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε, Κύριε, σὺ ἐπίστασαι ταῦτα. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα, καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου, τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις. Ἰδοὺ ἐγὼ φέρω εἰς ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς, καὶ δώσω εἰς ὑμᾶς νεῦρα, καὶ ἀνάξω εἰς ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ' ὑμᾶς δέρμα, καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. Καὶ προεφήτευσα, καθὼς ἐνετείλατό μοι Κύριος. Καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι, καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ, ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. Καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ ἐπ' αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ' αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς. Καὶ εἶπε πρός με· Προφήτευσον, ἐπὶ τὸ πνεῦμα, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον, καὶ εἰπὲ τῷ πνεύματι· Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθέ, καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. Καὶ προεφήτευσα, καθ' ὅ, τι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με, λέγων· Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα, πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστιν, αὐτοὶ λέγουσι. Ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπώλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. Διὰ τοῦτο προφήτευσον, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς. Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος.

Προφητεία Ἡσαϊου (Κεφ. ΝΒ' 13 - ΝΔ', 1)

Προφητείας Ἡσαϊου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. ΝΒ' 13 - ΝΔ', 1)
Τάδε λέγει Κύριος· Ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται, καὶ δοξασθήσεται, καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα. Ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοί, οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου, καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων. Οὕτω θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ' αὐτῷ, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν, ὅτι, οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι, συνήσουσι. Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν, καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; Ἀνηγγείλαμεν, ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ. Οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ, οὐδὲ δόξα, καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος, οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον, καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὤν, καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἑλογίσθη. Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει, καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἑλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ, καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ, καὶ ἐν κακώσει. Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν. Παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ' αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἀνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη. Καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι, οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ, ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη, τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἵρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. Καὶ δώσω τοὺς πονηρούς, ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ, καὶ τοὺς πλουσίους, ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ βούλεται Κύριος καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. Ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον, καὶ βούλεται Κύριος ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἀφελεῖν ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς, καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον, εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. Διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλούς, καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα· ἀνθ' ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἑλογίσθη, καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε, καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη. Εὐφράνθητι στεῖρα, ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον, ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.

Προφητεία Ἡσαΐου (Κεφ. Ν', 4-11 )

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. Ν', 4-11 )
Κύριος δίδωσί μοι γλῶσσαν παιδείας, τοῦ γνῶναι ἡνίκα δεῖ εἰπεῖν λόγον, ἔθηκέ με πρωῒ πρωΐ, προσέθηκέ μοι ὠτίον τοῦ ἀκούειν, καὶ ἡ παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα, ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπειθῶ, οὐδὲ ἀντιλέγω. Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς μάστιγας, τὰς δὲ σιαγόνας μου εἰς ῥαπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων, καὶ Κύριος, Κύριος βοηθός μου ἐγενήθη. Διὰ τοῦτο οὐκ ἐνετράπην, ἀλλ' ἔθηκα τὸ πρόσωπόν μου ὡς στερεὰν πέτραν, καὶ ἔγνων, ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ὅτι ἐγγίζει ὁ δικαιώσας με. Τίς ὁ κρινόμενός μοι; ἀντιστήτω μοι ἅμα, καὶ τίς ὁ κρινόμενός μοι; ἐγγισάτω μοι. Ἰδοὺ Κύριος, Κύριος βοηθήσει μοι, τίς κακώσει με; ἰδοὺ πάντες ὑμεῖς, ὡς ἱμάτιον, παλαιωθήσεσθε, καὶ ὡς σὴς καταφάγεται ὑμᾶς. Τίς ἐν ὑμῖν ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ὑπακουσάτω τῆς φωνῆς τοῦ παιδὸς αὐτοῦ. Οἱ πορευόμενοι ἐν σκότει, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς φῶς, πεποίθατε ἐπὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου, καὶ ἀντιστηρισασθε ἐπὶ τῷ Θεῷ. Ἰδοὺ πάντες ὑμεῖς ὡς πῦρ καίετε, καὶ κατισχύετε φλόγα, πορεύεσθε τῷ φωτὶ τοῦ πυρὸς ὑμῶν, καὶ τῇ φλογί, ᾗ ἐξεκαύσατε, δι' ἐμὲ ἐγένετο ταῦτα ὑμῖν, ἐν λύπῃ κοιμηθήσεσθε.

ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ

Πρὸς Κορινθίους Α' Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. Α' 18 - Β', 2)
Ἀδελφοί, ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Γέγραπται γάρ· Ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ Κόσμου τούτου; Ἐπειδὴ γάρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ Κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. Ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι, καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν, ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ, σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ, ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί. Βλέπετε γὰρ τὴν κλήσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς, ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ Κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ Κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ Κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστω Ἰησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, ἵνα, καθὼς γέγραπται. ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, κᾀγὼ δέ, ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον, οὐ καθ' ὑπεροχὴν λόγου, ἢ σοφίας, καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ· οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν, εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Βαϊοφόρος




μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου(Ζαχ.9,9)



 












Γέν.  Κεφ 49
Εκάλεσεν Ιακώβ τους υιούς αυτού, και είπεν αυτοίς: «Συνάχθητε, ίνα αναγγείλω υμίν, τί απαντήσει υμίν επ’ εσχάτων των ημερών. Συνάχθητε, και ακούσατέ μου, υιοί Ιακώβ, ακούσατε Ισραήλ του πατρός ημών. Ιούδα, σέ αινέσουσιν οι αδελφοί σου, αι χείρές σου επί νώτου των εχθρών σου, προσκυνήσουσί σοι οι υιοί του πατρός σου. Σκύμνος λέοντος Ιούδα, εκ βλαστού, υίέ μου, ανέβης. Αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος. Τίς εγερεί αυτόν; Ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος, εκ των μηρών αυτού, έως άν έλθη, ώ απόκειται, και αυτός προσδοκία εθνών, δεσμεύων προς άμπελον τον πώλον αυτού, και τη έλικι τον πώλον της όνου αυτού. Πλυνεί εν οίνω την στολήν αυτού, και εν αίματι σταφυλής την περιβολήν αυτού. Χαροποιοί οι οφθαλμοί αυτού από οίνου, και λευκοί οι οδόντες αυτού, ή γάλα.»

Απόδοση.

Ο Ιακώβ κάλεσε τους γιους του και τους είπε: «Συγκεντρωθείτε για να σας πω τί θα σας συμβεί στο μέλλον. Μαζευτείτε κι ακούστε με, γιοι του Ιακώβ, ακούστε τον Ισραήλ, τον πατέρα σας.
Ιούδα, εσένα θα υμνήσουν οι αδελφοί σου.
Θα τρέψεις τους εχθρούς σου σε φυγή,
Θα σε προσκυνήσουν οι γιοι του πατέρα σου.
Λιονταρόπουλο είσαι, Ιούδα,
βλαστάρι ήσουν, γιε μου, και μεγάλωσες∙
πλάγιασες κι εκοιμήθεις σαν λιοντάρι και σαν το μικρό του∙
να τον ξυπνήσει ποιος τολμά;
Άρχοντας δε θα λείψει απ’ τον Ιούδα
ούτε από τη γενιά του αρχηγός,
ώσπου να γίνουν όλα όσα γι’ αυτόν φυλάγονται∙
αυτόν προσμένουν οι λαοί.
Στο κλήμα δένει το πουλάρι του,
το γαϊδουράκι του στην κληματσίδα.
Θα πλύνει σε κρασί τη φορεσιά του
και σε αίμα σταφυλιού το ρούχο του.
Τα μάτια του δίνουν χαρά όπως το κρασί
Κι είναι τα δόντια του πιο άσπρα από το γάλα.

 http://www.orp.gr/?p=1960

Ο Άγιος Γρηγοριος ο Παλαμάς αναφέρει σε μια ομιλία του που έγινε στην Κυριακή των Βαΐων:

 "Γιατί αυτός ο Βασιλιάς δεν είναι μόνο ελπίδα του Ισραήλ αλλά και προσδοκία των εθνών, σύμφωνα με την προφητεία του Ιακώβ που  έδεσε  στην άμπελο το πουλάρι του, δηλαδή τον υποκείμενο( κατά την είσοδο στα Ιεροσύλυμα)  ισραηλιτικό λαό και στις κληματσίδες της αμπέλου  το γαϊδουράκι του. Οι κληματσίδες τη αμπέλου είναι οι μαθητές του Κυρίου προς τους οποίους έλεγε ο Κύριος, εγώ είμαι η άμπελος εσείς τα κλήματα. Σε αυτές λοιπόν τις κληματσίδες έδεσε ο Κύριος το γαϊδουράκι του πουλαριού του, δηλαδή τον λαό του νέου Ισραήλ, αυτοί που έγιναν κατά χάριν γιοι του Αβραάμ."

η εικόνα της Κυριακής των Βαΐων είναι απο naturesportscooking.blogspot.com 
η είκόνα του Αναπεσών είναι απο  christoforoskaraviotis.blogspot.com
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...