Παράκληση σε εκείνους που ήταν πλούσιοι και πτώχευσαν

Φτάνουν όσα γράψαμε παραπάνω να παρηγορηθεί κάθε φτωχός να μη γογγύζει στην ανάγκη του. Όμως επειδή είναι κάποιοι που θλίβονται περισσότερο, γιατί ήταν πλούσιοι πρωτύτερα, έπειτα ήλθαν σε έσχατη φτώχεια , και ενθυμούμενοι την αυτάρκεια που είχαν παραπονιούνται και κλαίνε θα γράψουμε κάτι στο παρόν κεφάλαιο για παρηγοριά τους και παράκληση.

Όποιος είναι σε αυτόν τον αριθμό ας μην θυμάται τις αιτίες της δυστυχίας του, πως του ήλθαν , ότι αυτό του δίνει μεγαλύτερη θλίψη και αγανάκτηση, αλλά ας στοχάζεται το πλήθος των αμαρτημάτων του και να ευχαριστεί τον Κύριο την λίγη παίδευση που του έδωσε εδώ πρόσκαιρα για να μη τον κολάσει αιώνια. Πες μου Χριστιανέ, που θλίβεσαι και έχεις τόση λύπη πως στερήθηκες τον πλούτο. Τα χρήματα , τα χωράφια σπίτια και άλλα όμοια, που ζημιώθηκες ποιος σου τα έδωσε; που τα βρήκες; πως τα απόκτησες; Δεν ήξερες ότι όταν ήλθες σε αυτόν τον κόσμο δεν είχες τίποτα από αυτά, ούτε καν ένα κομμάτι παλιόρουχο, να σκεπάσεις την ντροπή σου; και αυτά όλο που απέκτησες σου τα έδωσε δανεικά ο πανάγαθος , να τα εξουσιάζεις και να τα χαίρεσαι έως να του φανεί να τα πάρει.

Αλλά γιατί θλίβεσαι και σου κακοφαίνεται να δώσεις το δάνειο; γιατί δεν μιμήσαι τον Ιώβ τον πολύαθλο, τον Ευστάθιο τον Πλακίδα, και άλλους ενάρετους δούλους του Ποιητού, που ζημιώθηκαν περισσότερο απο σένα χίλιες φορές, και δεν αγανάκτησαν ούτε είπαν άπρεπο λόγο; αλλά γνωρίζοντας ότι ο Θεός τους τον χάρισε, έλεγαν με ευχαριστία. Ο Κύριος τα έδωσε ο Κύριος τα πήρε. Όπως άρεσε τον Κύριο έτσι και έγινε. Ας είναι το όνομα του ευλογημένο.

Πες μου εσύ που δεν έχεις γνώση αν κάποιος Άρχοντας έδινε δανεικά χρήματα αμπελώνες χωράφια και άλλα έσοδα να τρώει και να ωφελείται έως ότου να του πάρει πάλι πίσω μετά από λίγα χρόνια ο Άρχοντας το δάνειο, ήταν σωστό να γογγύζει κατά του πλούσιου πως τον αδίκησε ή μάλλον να τον ευχάριστα όπου τον άφησε τόσο καιρό και χαιρόσουν; Αχάριστε άνθρωπε όταν σου δίνει πλούτο ο Κύριος και αυξάνουν τα πράγματα σου , τον ευλογείς και τον ευχαριστείς και όταν ψοφήσουν τα ζώα σου ή τσακιστείς στην θάλασσα ή πεθάνει ο συγγενής και φίλος σου ή σου έλθουν άλλες ζημιές διαφορετικές, παραπονιέσαι κατά του Θεού και τον ατιμάζεις άθλιε;Όταν σου δίνει το πράγμα, τον γνωρίζεις για Αφέντη και Κύριο και όταν το πάρει, γογγύζεις και τον κατακρίνεις; και μάλιστα όταν το κάνει για καλό σου, και σου στερεί το πράγμα, όταν δει ότι είναι η αιτία της απώλειας σου. Καθώς ο σωματικός γιατρός, όταν γνωρίσει , πως ένας άνθρωπος έχει περισσότερο αίμα, και κινδυνεύει από την υπερβολή να τον πνίξει και να τον φέρει σε θάνατον, τον φλεβοτομεί και του βγάζει το κακό αίμα, και το ρίπτει. Έτσι και ο Θεός ο πάνσοφος ιατρός γνωρίζοντας ότι το πράγμα που είχες, μπορούσε να σε θανατώσει στην ψυχή , από την πολλή αγάπη και προσπάθεια που είχες γι' αυτό, σου το πήρε και το έβγαλε ως το κακό αίμα, που σε έβλαπτε. Γιαυτό ευχαρίστησε την πρόνοια και σοφία του στην ευσπλαχνία και ευεργεσία ,που σου έκανε.

Διαβάζεται στις ιστορίες των Ρωμαίων για ένα Φιλόσοφο Έλληνα , ότι γνωρίζοντας ως φρόνιμος την ζημιά που του έδινε ο πλούτος του και τα υπάρχοντα τα μάζεψε όλα και τα έριχνε στην θάλασσα, λέγοντας. Καλύτερα να σας πνίξω εγώ, παρά εσείς να πνίξετε εμένα. Εάν λοιπόν ο Έλληνας έκανε έτσι , δια να μην έχει φροντίδα και μέριμνα στην φιλοσοφία του πόσο πρέπει να κάνεις εσύ Χριστιανέ, που γνωρίζεις πόση ζημιά σου δίνει ο πλούτος στην αρετή, και πόσο μακαρίζει ο δεσπότης του φτωχούς. Και επειδή δεν είχες τέτοια θερμότητα να δώσεις τον πλούτο σου ελεημοσύνη στους φτωχούς με τα χέρια σου, ευχαρίστησε τον Θεό, που σου πήρε τον κόπο και έκανε όσο έπρεπε να πράξεις εσύ και πήρε εκείνο που σε έβλαπτε, και σου στέρησε από τα πρόσκαιρα αγαθά για να κληρονομήσεις τα Ουράνια. Κατάλαβε ακόμη ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε περαστικοί και περπατούμε σαν δρομείς να φτάσουμε στην Πατρίδα μας την Ουράνια, και όσο είμαστε φορτωμένοι με βαριά πράγματα, τόσο δυσκολότερα περπατούμε τον δρόμο μας. Και αν βρίσκαμε κάποιον να μας σηκώσει ένα μέρος από το φορτίο μας , θα τον ευχαριστούσαμε στην καλοσύνη που μας έκανε. Λοιπόν μη παραπονιέσαι του Δεσπότη Χριστού , που σε πήρε το βάρος , για να φθάσεις ταχύτερα στην Πατρίδα σου, στερημένος από την περιουσία σου , και ευχαρίστησε τον περισσότερο τον ευεργέτη σου.

Να ξέρεις και αυτό , ότι αντί των επίγειων πραγμάτων που έχασες τα οποία με κάθε τρόπο θα τα άφηνες εδώ μετά τον θάνατον , σου είναι ετοιμασμένα άλλα αγαθά τελειότερα και αξιότερα από αυτά που μπορείς να επιθυμήσεις , τα οποία θα κληρονομήσεις εάν λάβεις λίγη υπομονή να ευχαριστείς το Θεό στην φτώχεια σου. Αν όμως γογγύζεις και βλασφημάς κάνεις μεγαλύτερη ζημιά, ότι αφού έχασες αυτά τα πρόσκαιρα αγαθά στερείσαι και τα αιώνια και ζημιώνεσαι τον Ουράνιο εκείνο και πολύτιμο Μαργαρίτη του Ματθαίου στο Κεφ. ιγ΄, που έδωσε ο φρόνιμος έμπορος εκείνος όσα και αν είχε και τον αγόρασε. Ω και να ήξεραν αυτοί που είναι θλιμμένοι την αξία του τίμιου αυτού Μαργαριταριού , δηλαδή της φτώχειας, ότι δεν χρειάζονται λόγους παρηγοριάς γι' αυτήν , αλλά μάλλον θα έπρεπε να χαίρονται , γνωρίζοντας τον μεγάλο θησαυρό που έχουν. Γιατί παραπονιέσαι Χριστιανέ, και γογγύζεις στην πτώχεια σου που αυτή είναι μια κληρονομιά χωρίς κρίση και εναντιότητα; μια ειρηνική κατάσταση που δεν φθονείται από κανένα, μια ατάραχη ελευθερία, άφοβη και αμέριμνη; Εάν η φτώχεια μας κάνει να απολαύσουμε μέγα πλούτο , πλησμονή και αυτάρκεια, γιατί να μη την ποθούμε περισσότερο από τους πρόσκαιρους θησαυρούς; ο Χριστός λέγει, Μακάριοι όσοι πεινούν εδώ πρόσκαιρα, ότι θα χορτάσουν αιώνια. Και πάλι αλλού Ουαί σε εσάς που είστε εμπεπλησμένοι , και χορτάτοι ότι θα πεινάσετε αιώνια. Ποιος λοιπόν να μη προτιμήσει το παντοτινό αγαθό και το Ουράνιο; Εάν λοιπόν θέλεις να έχεις Χριστιανέ , υπομονή στις θλίψεις σου ερεύνησε επιμελώς την ανάπαυση και τη ζημιά τόσο του πλούτου που στερείσαι όσο και της φτώχειας που έχεις, και θα γνωρίσεις ότι μπορεί οι περισσότεροι άνθρωποι να μισούν τη φτώχεια ως σαρκικοί και αμόρφωτοι, όμως αυτήν έπρεπε να τιμούν όλοι περισσότερο παρά τον μάταιο πλούτο , που καμιά ωφέλεια δεν τους δίνει αλλά μάλλον αιώνια κόλαση. 

ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ

Κεφάλαιο ΚΖ

Αγάπιος Μοναχός ο Κρής.
Έτος 1641

Πώς να ξεκινάς πνευματικά τη μέρα σου!!!

• Πίεζε τον εαυτό σου να ξυπνάς νωρίς το πρωί με σταθερό ωράριο.
• 
  
• Μόλις ξυπνήσεις, στρέψε το νου σου στο Θεό: κάνε το Σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησέ Τον για τη νύχτα που πέρασε και όλους τους οικτιρμούς Του προς εσένα. Ζήτησέ Του να καθοδηγεί όλες σου τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες, ώστε οτιδήποτε λες ή κάνεις να είναι ευάρεστο σε Αυτόν.
• 
  
• Καθώς ντύνεσαι, να θυμάσαι ότι είναι παρών ο Κύριος και ο Φύλακας Άγγελός σου. Ζήτησε από τον Κύριο Ιησού Χριστό να σου φορέσει το χιτώνα της σωτηρίας.
• 
  
• Αφού πλυθείς, ξεκίνα την πρωινή προσευχή. Να προσεύχεσαι γονατιστός, με συγκέντρωση, σεβασμό και πραότητα, όπως αρμόζει μπροστά στα μάτια του Παντοδυνάμου.
• Ζήτησέ Του να σου δώσει πίστη, ελπίδα και ευσπλαχνία, καθώς και την ήρεμη δύναμη για να αποδεχθείς όλα όσα μπορεί να σου φέρει η νέα ημέρα – τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Ζήτησέ Του να ευλογεί τους κόπους σου.
• Ζήτησε βοήθεια, για να ολοκληρώσεις κάποιο συγκεκριμένο έργο που εκτελείς, για να καταφέρεις να μείνεις αλώβητος από κάποια συγκεκριμένη αμαρτία.
• 
  
• Αν γνωρίζεις ανάγνωση, διάβασε κάτι από την Αγία Γραφή, ειδικά από την Καινή Διαθήκη και τους Ψαλμούς. Διάβασε με προσήλωση για να λάβεις τον πνευματικό φωτισμό, που θα φέρει την καρδιά σου στη μετάνοια. Αφού διαβάσεις λίγο, να σταματάς και να συλλογίζεσαι αυτά που διάβασες, και έπειτα να συνεχίζεις παρακάτω και να αφουγκράζεσαι όσα ο Κύριος λέει στην καρδιά σου.
• 
  
• Προσπάθησε να αφιερώσεις τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά συλλογιζόμενος τις διδασκαλίες της Πίστης μας και την ψυχική ωφέλεια από αυτά που διάβασες.
• 
  
• Πάντοτε να ευχαριστείς τον Κύριο που δε σε άφησε να χαθείς μέσα στις αμαρτίες σου, αλλά φροντίζει για σένα και με κάθε πιθανό τρόπο σε οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών.
• 
  
• Με αυτά που σου είπα, να ξεκινάς κάθε πρωί σαν μόλις εκείνη τη στιγμή να αποφάσισες να γίνεις Χριστιανός και να ζήσεις σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.
• 
  
• Του Αρχιεπισκόπου Κοστρομά κυρού Πλάτωνα

Παρακληση στους άπορους και φτωχούς

Μία από τις μεγάλες θλίψεις, που βασανίζουν τον άνθρωπο σε αυτόν τον Κόσμο είναι η φτώχεια, και η στέρηση των αναγκαίων πραγμάτων , και περισσότερο όταν βλέπει στους άλλους να περισσεύουν όσα αυτός στερείται . Βλέπει πως άλλοι όμοιοι και μικρότεροι του έχουν χρήματα, αμπελώνες χωράφια και άλλα πολλά. Βλέπει τους άλλους χορτάτους και τον εαυτό του πεινασμένο. Οι άλλοι να είναι καλά ντυμένοι και αυτός γυμνός και αυτοί να έχουν όλα όσα χρειάζονται και αυτός να μην έχει καν ψωμί για να χορτάσει. Και γι' αυτό θλίβεται τόσο που μισεί την ζωή και παρακαλεί να του έλθει ο θάνατος. Αυτό γεννιέται από την λίγη γνώση μας γιατί δεν γνωρίζουμε τα αληθινά αγαθά και τα κακά όπου μας δίνουν βλάβη, ότι τότε θα έχουμε χαρά μέσα στις θλίψεις και στην ευτυχία πρέπει να λυπούμαστε. Θαρρούν  αυτοί που δεν έχουν γνώση ότι ο πλούτος είναι μεγάλο αγαθό και γι' αυτό εχθρεύονται την φτώχεια και δεν σκέφτονται ότι κάνουν λάθος.

Ερεύνησε Χριστιανέ μου από που είναι ο πλούτος που ποθείς και θλίβεσαι τόσο για τη στέρησή του. Ο Κύριος τον παρομοιάζει με τα αγκάθια γιατί αγκυλώνει εκείνους που τον έχουν. Και αληθινά τι άλλο είναι εκείνοι οι διαλογισμοί και οι φροντίδες που έχουν οι πλούσιοι πως να αυξήσουν και να πληθύνουν τον πλούτο τους και πως να τον φυλάξουν από διάφορους κινδύνους παρά αγκίδες και πληγές που λαμβάνουν απο αυτά τα αγκάθια της καρδιάς τους; Ο Παύλος λέγει προς τον Τιμόθεο ότι όσοι ποθούν πλούτον πέφτουν σε πειρασμούς και παγίδες του Δαίμονα και σε πολλές επιθυμίες ανωφελείς που οδηγούν τους ανθρώπους στον θάνατο και την απώλεια. Το ίδιο και ο Δαβίδ συμβουλεύει όσους έχουν πλούτο, να μη βάζουν την καρδιά τους σε αυτόν για να μη κινδυνεύσουν, και ελέγχει τους ανθρώπους πως ποθούν την ματαιότητα και ζητούν το ψεύδος. Διότι ως λογικοί έπρεπε να κυβερνιούνται από το λογικό μέρος και όχι από το επιθυμητικό όπως τα ζώα, ποθώντας αισθητά και φαινόμενα πράγματα τα οποία ως μάταια και φθαρτά δεν μπορούν να δώσουν αληθινό χορτασμό αλλά μάλλον πείνα και δυστυχία ανείκαστη. Αυτήν την αλήθεια γνώριζαν και οι φιλόσοφοι των Ελλήνων με το φως μόνο της φύσεως όπως ο Διογένης , ο Πλάτωνας , ο Ισοκράτης και άλλοι πολλοί , και γι' αυτό δεν φρόντισαν για επίγειο πλούτο ούτε τον πόθησαν . Και εσύ Χριστιανέ , φωτισμένος από το φως της πίστεως, και διδαγμένος με τόσες νουθεσίες και διάφορα παραδείγματα να μη γνωρίσεις αυτό που εκείνοι οι φιλόσοφοι γνώρισαν;

Ο χρυσός ο άργυρος , οι τίμιοι λίθοι και άλλα όσο ο Κόσμος ορέγεται δεν είναι άλλο παρά λίγη γη ανώφελη. Γιατί λοιπόν ποθείς τέτοια ανάξια πράγματα και λυπάσαι όταν σου λείπει αυτή η κοπριά της γής; Να χαίρεσαι και να αγάλλεσαι περισσότερο όταν είσαι φτωχός γιατί τότε δεν έχεις φροντίδες και κινδύνους που έχουν οι πλούσιοι , ψυχικές φροντίδες αλλά και σωματικές. Μεγαλύτερη ευτυχία είναι η κατά Θεόν φτώχεια παρά να εξουσιάζεις όλους του θησαυρούς του κόσμου. Δεν σου φαίνεται μεγάλη χάρη να είσαι συνοδοιπόρος και μιμητής του Δεσπότη σου , και μέτοχος των Παθημάτων του; Ερεύνησε τον τρόπο που έζησε , να δεις , πως υπέμενε φτώχεια έσχατη. Γεννήθηκε σε πενιχρό σπήλαιο. Ανεκλήθη στη φάτνη των αλόγων. Πέρασε όλη του τη ζωή με φτώχεια ανείκαστη. Και τέλος πέθανε στον Σταυρό ολόγυμνος χωρίς να έχει που την κεφαλήν κλίναι, ούτε καν ένα ποτήρι νερό στη δίψα του. Και αυτής της φτώχειας θέλησε να γίνει μέτοχος η άχραντη Μητέρα του, οι Απόστολοι, και όλοι οι φίλοι και δούλοι του. Ο Κύριος διάλεξε τους φτωχούς για να τους κάνει μετόχους της Βασιλείας του. Εάν λοιπόν θέλεις να συναριθμηθεις με αυτού, και να τον μιμηθεί εν μέρει , έπρεπε να τον ευχαριστάς στις θλίψεις σου. Κατάλαβε λοιπόν την ασφάλειά σου και αξιότητα και την ειρήνη που έχεις , και μη λυπάσαι στην φτώχεια σου, επειδή έχεις πλούτο πνευματικό που είναι του σωματικού καλλίτερος. Εάν είσαι φτωχός στα ενδύματα, να ξέρεις πως από τον Θεό είσαι πολύ αγαπημένος και τα μάτια Του προσέχουν στις δεήσεις των δίκαιων. Και ξέροντας την χάρη σου , πως βλέπουν τα μάτια Του στην ψυχή σου, δεν σου δίνει το πλήθος των πραγμάτων που ζητά η επιθυμία σου. 

Όμως δεν θέλει να σου λείψουν τίποτα από αυτά που είναι αναγκαία για τη σωτηρία σου καθώς μας έταξε στο κατά Ματθαίον λέγοντας. Ζητείτε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και όλα αυτά, δηλαδή τα αναγκαία του σώματος , εγώ σας τα δίνω. Φρόντισε λοιπόν να μη σου λείψει αυτή η Πίστη, ότι αυτό είναι φτώχεια χειρότερη. Εάν όμως πιστεύεις τον λόγο του , δεν θα σε εγκαταλείψει. Και έτσι χωρίς να ζητάς και χωρίς να ποθείς πλούτο που ρέει, θα είσαι πλουσιότερος παρά να τον είχες να και να ήσουν φιλάργυρος. Ότι πλουσιότατος είναι όποιος ευχαριστιέται στο λίγο, παρά εκείνος που δεν χορταίνει στο πολύ , και συγχύζεται. Επιμελή σου λοιπόν , αδελφέ , να ξεριζώσεις αυτήν την επιθυμία των επίγειων πραγμάτων από την καρδιά σου και ευχαρίστησε τον Θεό για την φτώχεια σου.

Οτι μια ημέρα θα πεθάνεις εσύ και ο πλούσιος και τότε τελειώνει ο πλούτος του και η φτώχεια σου και μένετε γυμνοί και οι δύο , καθώς γεννηθήκατε και σας θάβουν χωρίς κάποια διαφορά στην σωματική κατάσταση , όμως με πολλή μεγάλη διαφορά στην ψυχή. Και η διαφορά είναι ότι ο πλούσιος θα κολάζεται αιώνια και εσύ θα πας στον κόλπο του Αβραάμ με τον φτωχό Λάζαρο , να αγάλλεσαι ευφραινόμενος να δοξάζεις τον Κύριο πάντοτε , να τον ευχαριστείς, πως δεν σου έδωσε πλούτο σε αυτόν τον κόσμο, ότι εάν ήσουν πλούσιος, δεν θα σωζόσουν. 

Ω μακάρια φτώχεια, και να σε γνώριζαν όσοι σε έχουν , και θλίβονται, να ήξεραν των ωφέλεια που σου αξιώνονται. Ω ανοησίας μας, πως δεν γνωρίζουμε οι άμυαλοι ης ευεργεσία που μας κάνει ο Κύριος με την φτώχεια, ο οποίος είπε, ότι των πτωχών είναι η Βασιλεία των Ουρανών, την οποία δεν κληρονομούν οι πλούσιοι. Όταν ένας Βασιλιάς χαρίσει σε κάποιον άνθρωπο ένα κάστρο να το κυβερνά, του χαρίζει μια επιστολή γραμμένη από το χέρι του Βασιλιά, χωρίς να του δίνει αργυρό και χρυσό. Ότι με την Επιστολή αυτή την Βασιλική λαμβάνει την επαρχία της Πόλεως, με τα χρήματα όμως δεν θα μπορούσε να αγοράσει τέτοιο Βασίλειο. Η φτώχεια είναι σαν την επιστολή του Κυρίου, με την οποία κληρονομείς πτωχέ, τον Παράδεισο, ότι αυτός είπε. Μακάριοι οι πτωχοί , ότι αυτών εστίν η Βασιλεία των Ουρανών. Ώστε ευκολότερα εισέρχεσαι με την Επιστολή αυτή στον Παράδεισο, παρά με όλο τον πρόσκαιρο πλούτο. Ας ποθεί λοιπόν το πλούτο ο ειδωλολάτρης, που δεν πιστεύει στον Κύριο. Ας τον ζητά ο Ιουδαίος. Όμως εσύ Χριστιανέ, έχεις την Βασιλεία των Ουρανών, και δεν χρειάζεσαι πρόσκαιρα. Ουαί σας, πλούσιοι κακοδαίμονες, ότι εις τον πλούτο έχετε την ευδαιμονία σας για παρηγοριά. 

Εάν θέλεις την Βασιλεία των Ουρανών πλούσιε, πήγαινε στο σπίτι του φτωχού να την αγοράσεις με την ελεημοσύνη, που θα του δώσεις. Ότι δική του λογίζεται , και γίνεσαι κληρονόμος της, εάν υπομείνεις εδώ την φτώχεια με ευχαρίστηση. Να χαίρεσαι λοιπόν φτωχέ, και να αναγαλλιάζεις ότι σε τέτοια κατάσταση είσαι περισσότερο πλούσιος, επειδή η Βασιλεία των Ουρανών είναι δική σου, και μπορείς να την πουλήσεις στους ευεργέτες σου, χωρίς εσύ να ζημιωθείς καθόλου από τέτοιο πλούτο Μακαριότητας. Η φτώχεια είναι ελεύθερη από την φοβερή εκείνη απόφαση, που μέλλει να πει κατά των πλουσίων ο Κύριος. Πείνασα και δεν μου δώσατε να φάγω. Διότι ο πτωχός επειδή δεν έχει να δώσει κάτι, δεν οφείλει να κάνει έργα ελεημοσύνης. Η πείνα δεν χρειάζεται επίγεια και πρόσκαιρα πράγματα. Μόνο εκείνος που ποθεί να αποκτήσει όσα δεν έχει είναι πτωχός  και όποιος δεν επιθυμεί τίποτα είναι πλούσιος. Ότι δεν είναι πτωχός όποιος ευχαριστιέται στην φτώχεια του και δοξάζει τον Κύριο. Μακάριος ο φτωχός εκείνος που έχει τον Θεό βοηθό στις θλίψεις του , στην στενοχώρια του και παρηγοριά και θάρρος, δόξα και στεφάνι στην Βασιλεία της Μακαριότητας. Μακάρια η φτώχεια , ότι αφανίζει την υπερηφάνεια, την αιτία πολλών εγκλημάτων , ανοίγει τις πόρτες των Ουρανών , και αξιώνεται μαζί με τους αγίους Μάρτυρες, να λάβει το στεφάνι της υπομονής. Να χαίρεσαι λοιπόν φτωχέ, και να ευφραίνεσαι και να αγωνίζεσαι να συνοδεύσεις τον Δεσπότη , πτωχό , γυμνό, προσηλωμένο στο ξύλο για να απολαύσεις τον πλούτο της ένδοξης του Ανάστασης στην Βασιλεία την Επουράνια 

ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ

Αγάπιος Μοναχός ο Κρής.
Έτος 1641

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου- Τα ευρισκόμενα πάντα

Η εν Πόντω Ελληνική φυλή

Νικήτα Χωνιάτου-Ιστορία

Έλληνες μεγάλοι διερμηνείς του Οθωμανικού κράτους

Προσευχή των υποψηφίων των εξετάσεων

...

"Kύριε Ἰησοῦ Χριστέ,Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Ζωντανοὺ Θεοῦ, ἡ Σοφία τοῦ Πατέρα που δεν ἔχει ἀρχή, ἡ Πηγὴ καὶ ὁ Χορηγὸς τῆς γνώσεως ∙Ἐσύ που δημιούργησες μὲ Σοφία ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στῇ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο∙Ἐσύ που γέμισες μὲ σοφία τοὺς ἀγραμμάτους Μαθητές Σου καὶ τοὺς ἀνέδειξες Κήρυκες καὶ Ἀποστόλους τοῦ Εὐαγγελίου Σου σὲ ὁλοκλήρη τὴν Οἰκουμένη ∙ Ἐσύ που ἔδωσες στους Μάρτυρες καὶ στους Ἁγίους Σου λόγο ἀγαθό που ἄνοιξε τὰ στόματα τοὺς ∙ Ἐσύ που γνωρίζεις καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς ἀπὸ τὴν κοιλία τῆς μητέρας τοῦ∙ Ἐσύ που ὁδηγεὶς ὀρθὰ καὶ σωστὰ τὴν διάνοια τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ ∙Ἐσύ που εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς μας σκύψε αὐτὴν τὴν ὥρα μὲ μάτι συμπαθείας σὲ ὅλους ἐμᾶς που ἀποτελοῦμε τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν τῆς Πατρίδος μας καὶ Σὲ παρακαλῶ ἰδιαιτέρως καὶ για μένα που αὐτὴν τὴν ὥρα στέκομαι μπροστά Σου λαχταρώντας καὶ περιμένωντας τὴν ἐπιτυχία στις ἐξετάσεις, φώτισε με καὶ δυνάμωσε με। Ἀπομάκρυνε ἀπὸ ἐμένα κάθε κακὴ σκέψῃ, τὸ θόλωμα τοῦ μυαλοῦ που ὁδηγεὶ στην ἀγνωσία καὶ διῶξε μακριά μου τὴν τεμπελιὰ τὴν ἀπογνώση καὶ τὴν ἀπελπισία। Φώτισε τὸ νοῦ μου, ἔτσι ὥστε να μπορὼ να καταλάβω σωστὰ καὶ ὀρθὰ αὐτά που σκέφτομαι καὶ αὐτά που χρειάζεται να γράφω στις ἐξετάσεις। Δεν ζητῶ ἀπὸ Σένα Θεέ μου μόνο τὴν δική μου ἐπιτυχία ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ καὶ για ὅλους τοὺς συμμαθητές μου που αὐτές τις ἡμέρες συναγωνίζονται για να πετύχουν στις ἐξετάσεις τοὺς να τοὺς κάνεις ἀξίους τοῦ Θελήματός Σου καὶ σωστοὺς ἐργάτες τῶν δικῶν Σου Ἐντολῶν। Διότι γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι Ἐσὺ εἶσαι ὁ πιστὸς Φίλος καὶ ὁ Ἀδελφὸς ὅλων τῶν νέων ἀνθρώπων που ἐλπίζουμε στο δικό Σου Ἔλεος καὶ στην δικὴ Σοῦ Ἀγάπη. Γι ’αυτό ὅλοι δοξάζουμε καὶ Σένα τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, καὶ τώρα καὶ πάντοτε, καὶ στους ἀτελείωτους αἰῶνες .Ἀμήν. Καλὴ δύναμη καὶ καλή ἐπιτυχία στους κόπους καὶ στις προσπάθειές σου."

,Πηγή :ekdoseisxrysopigi.blogspot.com

 Μέσω:  http://ayioi-pantes.blogspot.com/2011/05/blog-post_18.html  

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται!

Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος. Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris match πριν από αρκετά χρόνια:
«Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι. Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού. Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε -και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία. Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ. Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό. Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού. Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:
-Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;
-Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.
-Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός, πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;
Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα, στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση. Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο. Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα. Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του! Του απάντησα:
-Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός,
-Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται».
Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα, όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.
Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι: η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα».
-Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο, που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!
-Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.

(Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδης, «Μαρτυρίες φωτός», Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα)

ΠΗΓΗ: http://fdathanasiou.wordpress.com/
Μέσω:   http://koinoniaagion.blogspot.com/2011/05/blog-post_18.html#ixzz1MjQEkKJR

Βίος οσίου Παχώμιου.

Απο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ἡ γνωριμία μὲ τὸν Θεό

Καθένας μας μπορεῖ νὰ κρίνει γιὰ τὸ Θεὸ κατὰ τὸ μέτρο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ γνώρισε. Γιατί πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ σκεφτόμαστε καὶ νὰ κρίνουμε γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἴδαμε ἢ δὲν ἀκούσαμε καὶ δὲν ξέρουμε; Οἱ ἅγιοι λένε πὼς εἶδαν τὸ Θεό. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι ποὺ λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. Εἶναι φανερὸ πὼς μιλοῦν ἔτσι, γιατί δὲν Τὸν γνώρισαν, αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει καθόλου πὼς ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει.

Οἱ ἅγιοι μιλοῦν γιὰ πράγματα ποὺ πραγματικὰ εἶδαν καὶ γνωρίζουν. Δὲν λένε, γιὰ παράδειγμα, πὼς εἶδαν ἕνα ἄλογο μήκους ἑνὸς χιλιομέτρου ἢ ἕνα πλοῖο δέκα χιλιομέτρων, ποὺ δὲν ὑπάρχουν. Κι ἐγὼ νομίζω, πώς, ἂν δὲν ὑπῆρχε Θεός, δὲν θὰ μιλοῦσαν κὰν γι' Αὐτὸν στὴ γῆ. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως θέλουν νὰ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ δικό τους θέλημα καὶ γι' αὐτὸ λένε πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός, βεβαιώνοντας ἔτσι μᾶλλον πὼς ὑπάρχει.

Ὅλων τῶν λαῶν ἡ ψυχὴ αἰσθανόταν πὼς ὑπάρχει ὁ Θεός, ἂν καὶ δὲν ἤξεραν νὰ λατρεύουν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὅμως δίδαξε πρῶτα τοὺς προφῆτες, ἔπειτα τοὺς ἀποστόλους, ὕστερα τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ ἐπισκόπους μας, κι ἔτσι ἔφτασε ὡς ἐμᾶς ἡ ἀληθινὴ πίστη. Ἐμεῖς γνωρίσαμε τὸν Κύριο μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, Καὶ ὅταν Τὸν γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ' Αὐτὸν ἡ ψυχή μας.

Ὅσιου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

ΠΗΓΗ:orthodoxfathers

Κυριάκος Ασίκογλου: Internet εξάρτημα ή εξάρτηση;

4E-ΤV