Oδοιπορικό στο Άγιον Όρος -Σκήτη Καυσοκαλυβίων

Μόδα της αμαρτίας

   ...Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή.

Γεροντας Παΐσιος

Τι κάνεις για τους ανθρώπους

Πές μου τι λόγο  θα δώσεις  στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που  στολίζεις  ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια  που φοράει ο συνάνθρωπός σου; Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δε δίνει σ' αυτούς που πεινάνε;

Μ.Βασίλειος.

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...

http://aoratigonia.blogspot.com/2011/10/blog-post_28.html

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.

Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και...

 τη ρώτησα:

-   Είστε από εδώ;

-   Μάλιστα.

-   Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».

Απαντά λοιπόν η γυναίκα:

-   Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44. ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να’ ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου…

 Σωκράτης Αριστοτέλους

περιοδικό: "Τα κρίνα"

Η Σκέπη της Θεοτόκου

Στο παρεκκλήσιο της Αγίας Σορού(1) , που βρίσκεται στον ναό των Βλαχερνών , γινόταν κάποτε ολονυκτία. Εκεί πήγε και ο μακάριος Ανδρέας κάνοντας τα συνηθισμένα, καθώς και ο Επιφάνιος μαζί με ένα δούλο του. Ο Επιφάνιος είχε τη συνήθεια να παραμένει  όσην ώρα μπορούσε , άλλοτε μέχρι τα μεσάνυκτα κι άλλοτε μέχρι το πρωί.

Ήταν η ώρα περίπου τετάρτη νυκτερινή ( με το βυζαντινό ωρολόγιο), οπότε βλέπει ο μακάριος Ανδρέας τη θεοτόκο Μαρία να προχωρεί απ' τις βασιλικές πύλες πρός το θυσιαστήριο.Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Απο τους λευκοφόρους , άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:

-Βλέπεις , παιδί μου , την Κυρία  και Δέσποινα του κόσμου;

-Ναι , τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.

Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόνταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έρραινε με δάκρυα το άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιατήριο, όπου προσευχήθηκε  για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.

Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της , έβγαλε απο την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο(2) με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή , και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό , το άπλωσε σαν Σκέπη(3)  με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. ΄Ετσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυο τους για πολλη ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή σαν ήλεκτρο. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη χάρη της .Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανο, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.Το ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί, συβόλιζε τη χάρη που παρέχει η Θεοτόκος στους πιστούς.

Αυτή την οπτασία την είδε και ο Επιφάνιο με τη δύναμη και τη μεσιτεία του οσίου.

Παραπομπές.

1.Στη νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών υπήρχε το παρεκκλήσιο της αγίας Σορού, όπου φυλάσσοταν η εσθήτα , ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Θεοτόκου. 

2.Μαφόριο ή εσθήτα είναι το ένδυμα της Θεοτόκου που μοιάζει με εσάρπα, αλλά καλύπτει και την κεφαλή , και εικονίζεται στην αγιοργαφία πάντοτε με βαθύ κόκκινο χρώμα.

3. Η θαυμαστή αυτή εμφάνιση της Θεοτόκου στον άγιο Ανδρέα έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της αγίας Σκέπης (1 Οκτωβρίου) η οποία μετατέθηκε να εορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου ημέρα της εορτασμου του ΟΧΙ στους Ιταλογερμανούς το 1940.

Απο το βίβλίο: Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός

Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής 1996

H επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο μετόχι της Ι.Μ Εσφιγμένου στις Καρυές

Untitled from talanto blog on Vimeo.

Η αντιγραφή απο τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε έγινε μέσω διαδικτύου, με προβλήματα στην εικόνα του υπολογιστή μας,  απο πιθανή μειωμένη ταχύτητα του παρόχου της σύνδεσής μας.

Διδαχές Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου 1/3

ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Τι είναι το Άγιον Όρος

Ρώτησαν κάποτε ένα Αγιορείτη Γέροντα:

-Τι είναι το Άγιον Όρος;

Και αυτός απάντησε:

-«Χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επι ενι αμαρτωλώ μετανοούντι». Εδώ έχουμε πολλούς που μετανοούν.

Πράγματι το Άγιον Όρος είναι τόπος μετανοίας. Οι μοναχοί του ήλθαν εδώ για να ζήσουν την αληθινή μετάνοια. Να αισθανθούν εις βάθος την αμαρτωλότητά τους. Να πονέσουν γι' αυτήν. Να πληροφορηθούν ότι συγχωρούνται απο τον Κύριο. Να καθαρισθούν  απο τα πάθη.

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου.
Καθηγουμένου Ι.Μονής Γρηγορίου Αγ. Όρους.

'' Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου!”.

Να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό γιατί ξέρει καλύτερα από όλους τι είναι το καλύτερο για τη σωτηρία μας.

Γι αυτό ας παραδόσουμε τη ζωή μας στον Κύριο και ας παραδοθούμε στο άγιο θέλημά Του…

“Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου!”.

Από το βίο του Αγίου Λουκά, Επισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ιατρού

Γράμματα Σπουδάματα - Χολέβας - Τα ΟΧΙ των Ελλήνων - 25 Οκτ 11

ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΚΟΥ ΒΙΟΥ

http://wwwilioudoron800.blogspot.com/2011/03/blog-post.html

Άγιον Όρος, η χερσόνησος του Άθω, το Περιβόλι της Παναγίας. Λέξεις ανυπότακτες σε ορισμούς, ωστόσο ενδεικτικές ενός τόπου και τρόπου ζωής.

Το ταξίδι ενός προσκυνητή ή απλώς ενός περίεργου διαβάτη παίρνει διαστάσεις συχνά ανύποπτες, καθώς το απρόσμενα θεϊκό συναπαντάται στις απροσδιόριστες ατραπούς του Πνεύματος που με ανεκλάλητους στεναγμούς επιθυμεί να μας γνωρίσει την αγάπη του Πατρός.

Το πλοιάριο σαλπάρει από την Ουρανούπολη, από την πλευρά του Σιγγιτικού και παραπλέει την όχθη της χερσονήσου. Αρσανάδες και μοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου· αποβίβαση στη Δάφνη. Ο εκεί χώρος είναι η πρώτη αίσθηση της ειρήνης του αναχωρητή και της βοής του κοσμικού σε μια συμπλοκή κίνησης εισόδου και εξόδου.

Ο ταξιδιώτης επιλέγει τον τόπο μετάβασής του είτε διά ξηράς είτε διά θαλάσσης. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους πλησιάζει την αθωνική πολιτεία, αναζητά κάτι διαφορετικό, και αυτή του το προσφέρει. Στο διάβα του ο ξένος αρχίζει να αισθάνεται οικείος με το απόμακρο και άγνωστο του τόπου και του τρόπου του βίου. Θα βρει φιλοξενία στο αρχονταρίκι (η αίθουσα υποδοχής και γενικότερα ο χώρος φιλοξενίας των προσκυνητών), θα ακούσει λόγο παρακλήσεως.

Ο καφές με το ρακί και το λουκούμι εδώ και χρόνια ξεκουράζουν τον προσκυνητή. Αισθάνεσαι ότι αυτή η προσφορά είναι μίμημα της δωρεάς και θυσιαστικής αγάπης του Τριαδικού Θεού. Από την άλλη, η ομορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερημικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας συνδυάζονται αξιοθαύμαστα με τα ακίνητα μνημεία που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω.