Αν είμαστε αδιάφοροι, δεν μας ωφελούν οι προσευχές των άλλων

Ποια ανάγκη όμως υπάρχει να μιλώ για την αδελφή του Μωυσή, αφού ο ίδιος ο Μωυσής δεν μπόρεσε να προστατέψη τον εαυτό του, αλλ’ ύστερα από αμέτρητους κόπους και ταλαιπωρίες και αγώνες σαράντα ετών, εμποδίσθηκε να πατήση στη χώρα για την οποία του είχαν δοθή πάρα πολλές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις; Ποια ήταν η αιτία; Δεν θα ήταν ωφέλιμο να φθάση ο Μωυσής στη γη της επαγγελίας , αλλά θα ήταν επικίνδυνο και θα κατέστρεφε πολλούς από τους Ιουδαίους. Αφού λοιπόν λησμόνησαν το Θεό και στηρίχθηκαν απόλυτα στο Μωυσή και νόμιζαν ότι αυτός αποτελεί το παν γι’ αυτούς , απλά και μόνο επειδή έφυγαν μακριά από την Αίγυπτο , σε ποιο βαθμό θα έφθανε η ασέβειά τους, αν έβλεπαν ότι ο Μωυσής τους εγκαθιστά στη γη της επαγγελίας; Γι’ αυτό ακριβώς δε βρέθηκε πουθενά ούτε ο τάφος του.

Αλλά και ο Σαμουήλ δεν μπόρεσε να σώση τον Σαούλ από την Οργή του Θεού, έσωσε όμως πολλές φορές τους Ισραηλίτες. Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους ιουδαίους . Και ο Ιερεμίας δεν μπόρεσε να σώση τους Ιουδαίους, προφύλαξε όμως κάποιον άλλον με την προφητεία του. Και ο Δανιήλ μπόρεσε να σώση από την οργή τους βαρβάρους, δεν μπόρεσε όμως να σώση τους Ιουδαίους από την αιχμαλωσία ( Δαν. 2 ) . Και στα Ευαγγέλια συναντούμε περιπτώσεις που συμβαίνουν και τα δύο αυτά στο ίδιο πρόσωπο. Συναντούμε δηλαδή περιπτώσεις που το ίδιο πρόσωπο άλλοτε να σώζη τον εαυτό του και άλλοτε να το καταστρέφη. Ο χρεώστης , για παράδειγμα, των δέκα χιλιάδων ταλάντων κατώρθωσε να σώση τον εαυτό του με τις παρακλήσεις του, αλλά στο τέλος καταστράφηκε.

Κάποιος άλλος αντίθετα στην αρχή κατέστρεψε τον εαυτό του, αργότερα όμως μπόρεσε να τον βοηθήση πάρα πολύ. Και ποιός είναι αυτός; Εκείνος που έφαγε την πατρική του περιουσία.

Ώστε αν εμείς είμαστε αμελείς και αδιάφοροι, δεν θα μπορέσουν να μας σώσουν οι άλλοι. Αντίθετα, αν εμείς είμαστε ευσεβείς , θα σωθούμε με τις δικές μας δυνάμεις και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ ό,τι με τις δυνάμεις των άλλων. Διότι ο Θεός προτιμά να μας προσφέρη την βοήθειά Του αμέσως και όχι μέσω άλλων, για να ελευθερωθούμε από την κακία και να γίνουμε καλλίτεροι, προσπαθώντας να καταπαύσουμε την οργή του Θεού. Έτσι βοήθησε την Χαναναία, έτσι έσωσε την  πόρνη, έτσι τον ληστή˙ χωρίς να μεσολαβήση και χωρίς να τους υπερασπίση κανείς.

Αυτά τα λέγω όχι για να μην παρακαλούμε τους αγίους, αλλά για να μην είμαστε αδιάφοροι , να μην μείνουμε αδρανείς και ήσυχοι και να στηρίζουμε τις ελπίδες μας μόνο στους άλλους.

( Κατά Ματθαίον Ε΄, ΕΠΕ 9, 176-182. PG 57, 58-60 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Μία διδακτική ιστορία

Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ: σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.

Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων  και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!

Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας;  Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙ στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας , οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη

Η Αικατερίνη ήταν θυγατέρα ενός επιφανούς τοπικού άρχοντα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, του Κώνστα. Μετά τον θάνατό του, η μητέρα της, που ήταν κρυπτοχριστιανή, κατόρθωσε με τη βοήθεια και του πνευματικού πατρός της να οδηγήσει την Αικατερίνη στην χριστιανική πίστη. Είδε σε οπτασία η Αικατερίνη τη Θεοτόκο και τον ίδιο τον Χριστό από τον οποίο έλαβε ένα δαχτυλίδι, ως απτό σημείο ότι δέχεται Αυτόν ως Νυμφίο της. Το δαχτυλίδι αυτό παραμένει στο δάχτυλό της μέχρι σήμερα!

Η Αικατερίνη είχε λάβει πλούσια χαρίσματα από τον Θεό, αλλά και ευρύτατη επιστημονική παιδεία στην ελληνική φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και λογική. Επιπλέον ήταν εξαιρετικά όμορφη!

Εκείνη την εποχή βασίλευε ο ασεβής αυτοκράτορας Μαξέντιος (σ.τ.μ. 305-313 ). Πήγε ο αυτοκράτορας για να προσφέρει θυσία στα είδωλα και διέταξε να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά του. Η Αικατερίνη ήλθε αντιμέτωπη μαζί του, με μεγάλη παρρησία, και έλεγξε  αφόβως την ειδωλολατρική του πλάνη. Βλέποντας αυτός ότι εκείνη ήταν ανώτερή του στη σοφία και στις γνώσεις κάλεσε πενήντα από τους σοφότερους άνδρες της επικράτειας ,για να συνομιλήσουν μαζί της σε θέματα πίστεως και, όπως πίστευε, να την καταισχύνουν δημοσίως.

Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο: με το ένθεο πνεύμα της η Αικατερίνη τους αποστόμωσε και τους κατήσχυνε ως ασόφους. Έξω φρενών ο αυτοκράτορας διέταξε να καούν και οι πνενήντα αυτοί άνδρες. Όμως, δι’ ευχών της αγίας, όλοι εκείνοι οι ρήτορες παραδέχτηκαν την πλάνη τους, ομολόγησαν το όνομα του Χριστού και δήλωσαν χριστιανοί προτού να εκτελεστούν. Μέσα στο δεσμωτήριο η Αικατερίνη κατήχησε στην αληθινή Πίστη τον στρατηγό του αυτοκράτορα, Πορφύριο, μαζί με διακόσιους στρατιώτες, αλλά και την ίδια την σύζυγο του βασιλιά. Όλοι αυτοί μαρτύρησαν για τον Χριστό.

Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης, ήλθε άγγελος του θεού και κατέστρεψε τον τροχό του μαρτυρίου στον οποίο οι δήμιοι είχαν προσδέσει την αγία παρθένο. Κατόπιν εμφανίστηκε σ’ αυτήν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και την ενίσχυσε. Μετά από πολλά βασανιστήρια η Αικατερίνη δέχθηκε ασμένως το τελικό χτύπημα του αποκεφαλισμού σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, στις 24 Νοεμβρίου του 310. Γάλα, αντί για αίμα, έρρευσε από το σώμα της. Το θαυματουργό λείψανό της αναπαύεται στο Όρος Σινά, στην ιερά μονή που φέρει το όνομά της.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Πέρα από το Φαγητό, το ποτό και τον Ύπνο

«Ο τρόπος της άσκησής μου είναι αυστηρός: το καλοκαίρι νηστεύω κάθε μέρα, ενώ τον χειμώνα τρώγω κάθε δεύτερη μέρα. Δεν τρώγω δε τίποτε άλλο, με τη χάρη του Θεού, παρά μόνο ψωμί και αλάτι. Δεν χρησιμοποιώ επίσης ούτε λάδι ούτε κρασί. Ακόμη τη νύχτα αγρυπνώ , όπως διδάχθηκα , αφιερώνοντας τη μισή και πολλές φορές ολόκληρη τη νύχτα για προσευχή και μελέτη των λόγων του Θεού» , Αββάς Παλάμων ( Δ, 100-101 ) .

Ο αρχέγονος άνθρωπος , τόσο την ύπαρξη όσο και τη ζωή του την έπαιρνε από τον Θεό και Δημιουργό του. Ο αρχέγονος άνθρωπος δεν είχε ανάγκη τροφής και ποτού για να διατηρήσει την ύπαρξη και τη ζωή του. Την ύπαρξη και τη ζωή του διατηρούσε κυρίως ο Θεός, με τον Οποίο βρισκόταν σε άμεση και στενή σχέση και επι-κοινωνία. Η τροφή και το ποτό είχαν εντελώς δευτερεύουσα σημασία για τη διατήρηση της ζωής του ανθρώπου.

Η Πτώση, ως διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, σήμανε ταυτόχρονα τη φθορά και το θάνατο του ανθρώπου. Διότι, εκτός του Θεού κανένας άλλος παράγων και κανένα πράγμα δεν μπορούσε να διατηρήσει την ανθρώπινη ζωή.

Μετά λοιπόν την Πτώση, η ζωή του ανθρώπου άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά από το φαγητό και το ποτό. Τα φαγητό και το ποτό, ως κτιστά στοιχεία, δεν έχουν από τη  φύση τους τη δυνατότητα να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Εκείνο, το οποίο του προσφέρουν είναι μόνο η επιβίωση, μια αναστολή του θανάτου. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος ,για να επιβιώσει έχει ανάγκη της τροφής και του ποτού. Η στέρηση ή διακοπή της διατροφής σημαίνει θάνατο.

Ο Μοναχός όμως επιδιώκει όχι απλώς την επιβίωση, την πρόσκαιρη αναστολή του θανάτου, αλλά την ανάκτηση της αιώνιας ζωής. Προς το σκοπό αυτό, δίδει εντελώς δευτερεύουσα σημασία στην τροφοληπτική λειτουργία, ενώ συγκεντρώνει όλο το ενδιαφέρον του και τις προσπάθειές του στην επανασύνδεσή του με τον Θεό, την Πηγή της ζωής. Ο Μοναχός νηστεύει όχι γιατί αποδίδει αρνητική (διαρχική) σημασία στο φαγητό και το ποτό, αλλά διότι πιστεύει ότι αυτά δεν του εξασφαλίζουν παρά μόνο την επιβίωση και όχι τη ζωή.

Το ίδιο και ο ύπνος. Ο ύπνος δεν αποτελεί αμαρτία . Ο Θεός έδωσε τον ύπνο για την ανάπαυση του μεταπτωτικού ανθρώπου.  Ο ύπνος του αρχεγόνου ανθρώπου ήταν μία «έκστασις» ( Γεν. β΄21 ), μια κατάσταση δηλαδή της ψυχοσωματικής ύπαρξης , κατά την οποία δεν διεκόπτετο η επικοινωνίας της με τον Θεό. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι σε αυτή την κατάσταση της έκστασης του ύπνου, ο Θεός δημιούργησε την Εύα, «λαβών μίαν εκ των πλευρών» του Αδάμ. Ο ύπνος, όχι δεν διέκοπτε την επι-κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά του έδινε τη δυνατότητα μιας  αμεσότερης σχέσης μαζί του, όπως ακριβώς το εκφράζει ο λόγος του Θεού στο Άσμα Ασμάτων: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί» ( ε΄2 ) .

Όμως, για τον μεταπτωτικό άνθρωπο, ο ύπνος έγινε ένας μικρός θάνατος, που διακόπτει την επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός, βέβαια, μπορεί να επικοινωνεί με τον άνθρωπο και κατά την διάρκεια του ύπνου ( πρβλ. Μτθ. α΄20, β΄12-13,19 ). Ο άνθρωπος όμως όταν κοιμάται δεν μπορεί να επι-κοινωνεί με τον Θεό.

Γι’ αυτό και ο Μοναχός, μαζί με το φαγητό και το ποτό αρνείται ή περιορίζει και τον ύπνο στο 1/3 της νύχτας. Ο Μοναχός χρησιμοποιεί το ½ ή και τα 2/3 της νύχτας για προσευχή και μελέτη, για επικοινωνία δηλαδή με τον Θεό. Το ίδιο στοχεύει και η ολονύκτια Αγρυπνία της Εκκλησίας. Είναι μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να νικηθεί η μεταπτωτική φύση, να αποτινάξει ο άνθρωπος τον λήθαργο και τον θάνατο του ύπνου, που διακόπτει την επικοινωνία του με τον Θεό, την Πηγή της Χαράς και της Ευτυχίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

24 Νοεμβρίου Ο άγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος

Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πολεμούσε εναντίον των βαρβάρων, υπήρχε στις τάξεις του στρατού του ένας διοικητής του Αρμενικού στρατεύματος των Μαρτησίων. Ο διοικητής αυτός ονομαζόταν Μερκούριος. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Μερκούριο, έβαλε το χέρι του ένα σπαθί και τον διαβεβαίωσε για την επικείμενη νίκη του κατά των εχθρών. Ο Μερκούριος επέδειξε θαυμαστή ανδρεία, νικώντας με ευκολία τους εχθρούς , σαν να ήταν απλό χορτάρι. Μετά την περιφανή νίκη του, ο αυτοκράτορας Δέκιος τον κατέστησε αρχιστράτηγο των στρατευμάτων του. Όμως κάποιοι φθονεροί άνθρωποι τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα ως χριστιανό, γεγονός που εκείνος όχι μόνο δεν έκρυψε, αλλά απεναντίας ομολόγησε ανοικτά ενώπιον του αυτοκράτορα. Ο Μερκούριος βασανίστηκε ανηλεώς. Τον μαστίγωσαν, ύστερα έγδαραν λωρίδες από το σώμα του με μαχαίρι και τον έριξαν σε φωτιά για να καεί, αλλά Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στη φυλακή και τον θεράπευσε. Τέλος, ο αυτοκράτορας διέταξε να αποκεφαλιστεί στην Καππαδοκία ο στρατηγός Μερκούριος.

Όταν απετμήθη η κεφαλή του, το σώμα του έγινε λευκό σαν το χιόνι και ευωδίαζε μύρο. Τα θαυματουργά λείψανα του αγίου Μερκουρίου θεράπευσαν πολλούς ασθενείς. Ο ενδοξότατος αυτός στρατιώτης του Χριστού μαρτύρησε για την Πίστη ανάμεσα στα έτη 251 και 259 και έλαβε την κατοικία του στην αιώνια Βασιλεία του Θεού.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Περί προσευχής

Μην προσεύχεσαι να γίνουν τα δικά σου θελήματα, γιατί χωρίς άλλο δε συμφωνούν με του Θεού το θέλημα. Να προσεύχεσαι μάλλον καθώς διδάχτηκες λέγοντας «γενηθήτω το θέλημα σου εν εμοί» (πρβλ. Λουκ.κβ΄42). Και για κάθε πράγμα με τον ίδιο τρόπο να ζητάς να γίνεται το δικό του θέλημα. Γιατί θέλει ο Θεός το αγαθό κι αυτό, που συμφέρει στην ψυχή σου. Εσύ οπωσδήποτε δεν θα το ζητάς αυτό.

 Πολλές φορές στην προσευχή μου ζήτησα να γίνει αυτό, που εγώ νόμιζα καλό. Και επέμεινα στο αίτημα εκβιάζοντας ασυλλόγιστα το θέλημα του Θεού μη αναθέτοντας σ’αυτόν να οικονομήσει ό,τι εκείνος ξέρει για συμφέρον μου. Και όμως, όταν έλαβα ό,τι ζητούσα δυσανασχέτησα πολύ, επειδή δε ζήτησα να γίνει μάλλον το θέλημα του Θεού. Δεν ανταποκρίθηκε δηλαδή στις προσδοκίες μου ό,τι του ζήτησα.

Άγιος Νείλος

 

 

Τώρα ο αδερφός λέει στην εκκλησία. Το ίδιο είναι και στην εκκλησία. Αν μεν έχεις κατάσταση, μπορείς να πεις την ευχούλα. Όταν δεν έχεις, τότες θα παρακολουθήσεις τα ψαλσίματα, τα διαβάσματα, τα οποία ακούω εκεί στο αναλόγιο. Καθώς και στη Λειτουργία, έτσι είναι. Και στη Λειτουργία πολλές φορές ο άνθρωπος έρχεται σε έκσταση, δεν ακούει εκείνα τα λόγια, όχι μάλλον δεν ακούει, μεταποιεί, θεοποιεί τα λόγια. «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Πού πηγαίνεις; Να πάρεις τον Θεό. Τότες χαίρεσαι. Εάν μεν έχει προηγηθεί η χαρά, δεν μπορείς παρά με δάκρυα να προσέλθεις· δάκρυα χαράς, να προσέλθεις να μεταλάβεις. Όταν έχουν προηγηθεί δάκρυα λύπης: «Θεέ μου, συγχώρησέ μου τας αμαρτίας μου. Εις το έλεός Σου, εις την ευσπλαγχνία Σου, στην αγάπη Σου. Μας το είπες ότι "Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος" (Έξ. 34,6). Μας το είπες. Εκεί στηρίζομαι και προσέρχομαι αναξίως». Ουδείς άξιος, λέει και ο ιερεύς όταν προσεύχεται. Και εκεί περισσότερο στηρίζεσαι και προσέρχεσαι...

π. Εφραίμ Κατουνακιώτης

 

Μοναξιά και πλήξη . Η μελέτη των επιστημών.

Η χάρη του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
“Είμαι μόνη”, γράφεις, “και αισθάνομαι πλήξη”. Είναι φυσικό αυτό το αίσθημα. Νομίζω, ωστόσο, μετά τις αποφάσεις που πήρες και τα όσα συνακόλουθα σε συμβούλεψα να κάνεις, δεν θα έπρεπε να αισθάνεσαι έτσι. Ακόμα και μόνη, δεν θα ένιωθες μοναξιά, αν βίωνες την παρουσία του Κυρίου, που είναι κοντά σου, όπως άλλωστε και ο φύλακας άγγελός σου˙ είναι κοντά σου όχι νοερά, αλλά πραγματικά. Η επίγνωση, λοιπόν, της παρουσίας του Θεού δεν θα άφηνε το αίσθημα της μοναξιάς ούτε την πλήξη , που το ακολουθεί, να κυριαρχήσουν στην καρδιά σου.
Πιστεύω , πάντως, ότι πρόκειται για μια κατάσταση προσωρινή, από την οποία σύντομα θ’ απαλλαγείς.
Σε κάθε περίπτωση, όταν είσαι μόνη, προσπάθησε να θυμάσαι ότι ο Κύριος και ο φύλακας άγγελός σου είναι μαζί σου. Επίσης, μην αμελείς να επωφελείσαι από κάθε περιστασιακή μόνωση, έστω και στιγμιαία, συνομιλώντας απερίσπαστα και ευφρόσυνα με τον Πλάστη σου. Τέτοια μόνωση είναι γλυκιά. Ελπίζω να γεύεσαι κάπου-κάπου τη γλυκύτητά της, κι έτσι να την επιζητείς σαν παράδεισο επίγειο.
Πρόσφατα, καθώς ξεφύλλιζα ένα βιβλίο, βρήκα τις συμβουλές ενός γονιού, του κόμητος Σπεράνσκι, στην κόρη του. Ανάμεσα στ’ άλλα, τη συμβουλεύει πώς ν’ αποφεύγει την πλήξη. Ο καθένας, λέει, έχει κάμποσες καθημερινές ασχολίες, που είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες. Υπάρχουν άνθρωποι, πάντως, των οποίων οι ασχολίες αυτές είναι απλές. Έτσι, δεν τους παίρνουν πολύ χρόνο. Πώς θ’ αποφύγουν, λοιπόν, την πλήξη, αν δεν γεμίσουν με κάτι το χρόνο που τους περισσεύει;
Να το μυστικό: Μη μένεις άπρακτη και αργόσχολη  μήτε για μια στιγμή. Γέμιζε όλο σου τον χρόνο με καλά και ωφέλιμα έργα, έτσι που, μόλις τελειώνεις το ένα, ν’ αρχίζεις κάποιο άλλο. Και με τι λογής έργα μπορείς ν’ ασχολείσαι; 1) Με τις καλές τέχνες : μουσική, ζωγραφική κ.λπ. 2 ) Με κάποιο εργόχειρο, όπως λ.χ. το πλέξιμο ή το ράψιμο. 3) Με τη σοβαρή μελέτη, δηλαδή την προσεκτική ανάγνωση αξιόλογων βιβλίων.
Με τέτοια έργα αν ασχολείσαι, δεν θα ξαναδοκιμάσεις πλήξη. Ξέρω κάποιον άνθρωπο που ζει μόνος. Όταν τον ρωτάει κανείς αν πλήττει, αποκρίνεται: «Δεν έχω καιρό να πλήξω, γιατί είναι τόσα πολλά εκείνα που πρέπει να κάνω! Κάθε πρωί, μόλις ξυπνήσω, καταπιάνομαι με δουλειές. Και ποτέ δεν καταφέρνω να τις τελειώσω, ως το βράδυ!».
Απ’ όσα ανέφερα πιο πάνω, η μελέτη είναι η καλύτερη θεραπεία για την πλήξη. Ο κόμης Σπεράνσκι , βέβαια, αναφέρεται στη μελέτη των επιστημών, συνιστώντας την αποφυγή των ελαφρών αναγνωσμάτων. Έτσι κι αλλιώς, απ’ ό,τι φαίνεται , εσένα δεν σου αρέσουν τα αναγνώσματα αυτά. Προτιμάς τα σοβαρά, εγκυκλοπαιδικά, μορφωτικά και επιστημονικά. Καλά και χρήσιμα είναι αυτά. Πιο πολύ, ωστόσο, να μελετάς βιβλία πνευματικά και ψυχωφελή. Οι ανθρώπινες επιστήμες απαρχαιώνονται και αναθεωρούνται με το πέρασμα του χρόνου. Η θεία επιστήμη, της πνευματικής ζωής, όμως, μένει πάντα νέα, αξεπέραστη, αληθινή. Όσο πιο πολλά μαθαίνεις απ’ αυτή την επιστήμη, τόσο περισσότερο θ’  ανακαλύπτεις πράγματα άγνωστα, τόσο περισσότερο θα γνωρίζεις τον παντοτινά καινούριο κόσμο του Θεού.
Μελέτα, λοιπόν, όπως επιθυμείς άλλωστε ,πνευματικά βιβλία και απόκτησε τη θεία σοφία. Ο Κύριος να σ’ ευλογεί!


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

23 Νοεμβρίου Ο Άγιος Αμφιλόχιος , Επίσκοπος Ικονίου

Ο Αμφιλόχιος ήταν συμπολίτης, συνασκητής και φίλος του Βασιλείου του Μεγάλου και άλλων μεγάλων αγίων του 4^ου αιώνος. Ο Αμφιλόχιος άφησε την τύρβη του κόσμου από νωρίς στη ζωή του. Προτιμώντας την έρημο, έγινε οικιστής αυτής εγκαταβιώνοντας με άσκηση πνευματική σε κάποιο σπήλαιο επί σαράντα χρόνια! Τότε συνέβη να χηρέψει η επισκοπική έδρα στο Ικόνιο. Ο Αμφιλόχιος , κατά θαυμαστό και παράδοξο τρόπο, εξελέγη διάδοχος και χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ικονίου. Αναδείχθηκε λαμπρός ποιμενάρχης και μέγας πρόμαχος της Ορθοδόξου Πίστεως. Έλαβε μέρος στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, το 381. Πάλεψε με ζήλο εναντίον των αιρετικών- του ασεβούς Μακεδονίου, των Αρειανιστών και των οπαδών του Ευνομίου. Μάλιστα παρακάλεσε προσωπικά τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να εκδιώξει όλους τους Αρειανόφρονες από κάθε πόλη στην αυτοκρατορία, αλλά ο αυτοκράτορας δεν τον έλαβε υπόψιν του.

Λίγες μέρες αργότερα ο Αμφιλόχιος ήρθε και πάλι στον Θεοδόσιο. Όταν ο Επίσκοπος οδηγήθηκε στην αίθουσα υποδοχής, ο αυτοκράτορας καθόταν στο θρόνο του και εκ δεξιών του καθόταν ο γιος του Αρκάδιος, με τον οποίον ο Θεοδόσιος συμβασίλευε. Εισερχόμενος στην αίθουσα ο άγιος Αμφιλόχιος υποκλίθηκε στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, αλλά αγνόησε τελείως τον γιο του αυτοκράτορα, σαν να μην ήταν εκεί! Οργίστηκε ο αυτοκράτορας και διέταξε να πετάξουν αμέσως τον Αμφιλόχιο έξω απ’ το αυτοκρατορικό ανάκτορο. Ο άγιος τότε είπε στον αυτοκράτορα: «Βλέπεις, ω αυτοκράτορ, πώς δεν ανέχεσαι την ασέβεια προς τον υιό σου; έτσι και ο Θεός Πατήρ δεν ανέχεται την ασέβεια προς τον Υιό Του και απεχθάνεται τη διαφθορά εκείνων, οι οποίοι βλασφημούν εναντίον Του και παροργίζεται κατ’ αυτών που ακολουθούν την καταραμένη (του Αρείου) αίρεση!». Ακούγοντας αυτά ο αυτοκράτορας κατανόησε, γιατί ο Αμφιλόχιος  δεν είχε αποδώσει τιμή στον γιο του και εντυπωσιάστηκε τόσο με τη σοφία του όσο και με την τόλμη με την οποία ενήργησε.

Στο πλούσιο συγγραφικό έργο του αγίου Αμφιλοχίου , ο οποίος αναπαύθηκε  πλήρης ημερών, περιλαμβάνονται και αρκετά έργα περί της Ορθοδόξου Πίστεως. Το έτος 395 εξεδήμησε και έλαβε την κατοικία του στην αιώνια ζωή.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Μην επιτρέπεις να πορευθώ σε ξένους δρόμους, που οδηγούν στο σκοτάδι

Ψαλμός 138
Δημοσίευση: Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2005
Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου
και ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω;
ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ,
ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει·
ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου
κατ᾿ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω
εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης,
καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με,
καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου.





Γέροντος Σωφρονίου(+)

Έτσι λοιπόν, μην ανησυχείς για την ανικανότητά σου να συγκεντρωθείς, όταν στέκεσαι στην προσευχή. Κράτησε πριν απ’ όλα τη μνήμη του Θεού και την ειρήνη της καρδιάς. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για σένα, εφόσον δεν το κατέχεις ισχυρά. Πρόσεχε, μη δαπανάς χωρίς όφελος τις λίγες σωματικές σου δυνάμεις.

Για να βρεις τον σωστό δρόμο, είναι καλύτερο απ’ όλα να το ζητήσεις από τον ίδιο τον Θεό στην προσευχή:

«Κύριε, Συ ο ίδιος δίδαξε με τα πάντα… Δώσε μου τη χαρά της γνώσεως του θελήματός Σου και των οδών Σου… Δίδαξέ με να Σε αγαπώ αληθινά με όλο μου το είναι, όπως μας παρήγγειλες… Οικοδόμησε τη ζωή μου έτσι, όπως Εσύ ο Ίδιος την συνέλαβες στην προαιώνια βουλή Σου… Ναι, ακόμη και για μένα, γιατί Εσύ κανέναν δεν ξέχασες και κανέναν δεν έπλασες για απώλεια… Εγώ με αφροσύνη εκδαπάνησα τις δυνάμεις που μου έδωσες, αλλά τώρα, στο τέλος της ζωής μου, διόρθωσέ τα όλα Εσύ ο ίδιος, και ο ίδιος δίδαξε με τα πάντα… Αλλά έτσι, ώστε πραγματικά το θέλημά Σου να πραγματοποιηθεί στη ζωή μου, είτε εγώ το καταλαβαίνω είτε δεν το καταλαβαίνω μέχρι καιρού… Μην επιτρέπεις να πορευθώ σε ξένους δρόμους, που οδηγούν στο σκοτάδι… αλλά πριν παραδοθώ στον ύπνο του θανάτου, δώσε σε μένα την ανάξια να δω το Φως Σου, ω Φως του κόσμου».

Κι έτσι, με δικά σου λόγια, να προσεύχεσαι για όλα με τον ίδιο τρόπο. Θα περάσει κάποιος χρόνος και η δύναμη των λόγων αυτών θα εισχωρήσει στο εσωτερικό της υπάρξεώς σου, και τότε θα ρεύσει αυτομάτως ζωή, όπως ακριβώς θέλει ο Κύριος. Κρίνοντας όμως εξωτερικά δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τίποτε.

Αλήθεια, όλο το νόημα της ζωής βρίσκεται στο να ζει ο νους και η καρδιά μας με τον Θεό· να γίνει ο Θεός η ζωή μας. Αυτό και μόνο ο ίδιος ζητά. Γι’ αυτό και δημιουργηθήκαμε, για να ζήσουμε τη ζωή Του, και μάλιστα σε όλη την απειρότητά της… Ο λόγος αυτός μπορεί να μας τρομάζει όταν βλέπουμε την τωρινή οικτρή κατάστασή μας, αλλά έτσι είναι, και δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη αυτή. Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους είναι να υποβιβάσουμε και να μειώσουμε την ιδέα του Θεού για τον άνθρωπο. Το κάθε πάθημά μας, ακόμη και το άδικο, το γνωρίζει ο Θεός. Γνωρίζει και συμπάσχει μαζί μας. Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε “προσωπικές” σχέσεις μαζί Του, σχεδόν “ανθρώπινες”…Ελπίζω ότι με αντιλαμβάνεσαι. Καταλαβαίνεις ότι με τον όρο αυτό εννοώ τον εσωτερικό, ενδόμυχο σύνδεσμο με τον Θεό. Γιατί ο όλος άνθρωπος κλήθηκε για τη ζωή εν Αυτώ, δηλαδή όχι μόνο η ανώτερη ικανότητά του για θεωρία, το “πνεύμα”, αλλά και τα αισθήματα, η ψυχή, ακόμη και το σώμα… Να ακόμη μία προσευχή:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Μονογενές Υιέ του Ανάρχου Σου Πατρός, διάνοιξε τους οφθαλμούς της εσκοτισμένης ψυχής μου, για να δω συνετά Εσένα, τον Δημιουργό και Θεό μου.

»Σε παρακαλώ: Μη με απορρίψεις από το Πρόσωπό Σου, αλλά, παραβλέποντας όλη την αθλιότητά μου, όλην την ταπεινότητά μου, φανέρωσε μου το Φως Σου, ω Φως του κόσμου, και δος μου να γνωρίσω την αγάπη Σου προς τον άνθρωπο.

»Ω, γλυκύτατε Χριστέ, που εξαπέστειλες από τον Πατέρα στους αγίους μαθητές και Αποστόλους Σου το Πνεύμα το Άγιο, αυτό, Αγαθέ, κατάπεμψε και σε μας τους αναξίους και έτσι δίδαξέ μας τη γνώση Σου και φανέρωσέ μας τις οδούς της σωτηρίας Σου.

»Λάμψε σε μένα, ο Θεός, ο Θεός μου, το Φως Σου το αληθινό, για να δω και εγώ στο Φως Σου τη Δόξα Σου ως Μονογενούς παρά Πατρός, και να μορφωθεί μέσα μου η Εικόνα Σου η ακατάληπτη, σύμφωνα με την οποία δημιούργησες κατ’ αρχάς τον άνθρωπο.

»Ω, ο Θεός, ο Σωτήρας μου, το Φως του νου μου και το κραταίωμα της ψυχής μου, ας σκηνώσει σε μένα η αγαθό τητά Σου, για να παραμένω και εγώ αδιάλειπτα σε Σένα, φέροντας παντοτινά μέσα μου το Πνεύμα Σου το Άγιο, ώστε να δώσει σε μένα να ομοιωθώ μαζί Σου, τον μόνο Κύριο μου, όπως ομοιώθηκαν μαζί Σου όλοι οι ανά τους αιώνες άγιοί Σου.

»Ναι, Κύριε Ιησού Χριστέ, κατά την αμετάθετη επαγγελία Σου, έλα μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιο και σκήνωσε μέσα μου».

(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία». Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ-Αγγλίας, 2009)

ΠΗΓΗ:http://vatopaidi.wordpress.com/2010/12/01/%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8E-%CF%83%CE%B5-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CF%81/#more-57676
ΚΑΙ
http://blogs.sch.gr/kantonopou/2010/12/04/%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8E-%CF%83%CE%B5-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CF%81/

Φανερά δείγματα αυταπαρνήσεως

Μια φορά στην Ν. Σκήτη επρόσεξα, ότι τα πόδια  μου ήταν λίγο πρησμένα. Τρομαγμένος λοιπόν τρέχω στον Γέροντα να τον πληροφορήσω , ότι κάτι σοβαρό μου συμβαίνει. Ο Γέροντας μόλις το άκουσε, μειδίασε λίγο και μου απάντησε:

-      Τόσο μεγάλος αγωνιστής είσαι! Αμέσως τρομοκρατήθηκες;  Δεν είναι τίποτε παιδί μου. Από την ορθοστασία είναι. Θέλεις να ιδής και τα δικά μου πόδια;  

Σηκώνει λίγο το ρούχο και μου ‘δειξε μέχρι το γόνατο. Πραγματικά τρόμαξα˙ ήταν φοβερό. Πρησμένα και τα δυό πόδια τόσο πολύ, ώστε να νομίζης πως είναι ασκιά. Δεν έφθανε όμως αυτό. Πατάει με τα δάκτυλά του γερά στα πρησμένα πόδια. Αμέσως βούλωσαν και τα δύο και έμειναν οι δαχτυλιές βουλωμένες. Τρομαγμένος, αυθόρμητα φώναξα:

-      Γέροντα, κάτι σοβαρό σας συμβαίνει˙ προσέξετε τα πόδια σας.

Και ο Γέροντας με απάθειαν απαντά:

-      Γιατί τρομάζεις παιδί μου; Αυτό το ‘χω από τον καιρόν που ήλθα στην καλογερική. Δεν είναι τίποτε. Από την ορθοστασίαν είναι. Το άλλο είναι που λίγο με ενοχλεί , αλλά δεν πειράζει, έχει ο Θεός.

-      Δηλαδή, λέω, Γέροντα;

-      Ε, να, από την πολλήν ορθοστασίαν με πονά η κήλη, όμως βρήκα μία λύσι. Δένω καλά τη μέση μου με ζώνη και από τη ζεστασιά μαλακώνει ο πόνος.

Πραγματικά εθαύμασα, ως αυτόπτης, την μεγάλην αυταπάρνησιν του Γέροντά μου, που και μέχρι τέλους της ζωής του το πρόβλημα αυτό με τα πόδια παρέμεινε, και εν τούτοις δεν εννοούσε να υποχωρήση στην σάρκα. Όσο τον βοηθούσαν οι σωματικές του δυνάμεις την ορθοστασίαν δεν εγκατέλειψε μέχρι γήρατος.

Αλλά και με την κήλην επί πολλά χρόνια δενόταν και υπέμενε αγογγύστως τον πόνον, που ως γνωστόν είναι εντονότερος με την ορθοστασίαν.

Εις μάτην πολλοί, και μάλιστα γιατροί του συνέστησαν να εγχειριστή , διότι υπήρχε κίνδυνος με το ζόρισμα της ορθοστασίας να δημιουργηθή περίσφιγξις. Αυτό εσήμαινε και κίνδυνον ακόμα της ζωής του. Και όμως το άφησε στην Παναγία μας με απόλυτην εμπιστοσύνη. Ύστερα από πολλά χρόνια από ενδιαφέρον ρώτησα:

-      Τι άραγε γίνεται με την κήλη σου Γέροντα;

Και ο Γέροντας σαν να επρόκειτο για κάποιο ασήμαντο γεγονός:

-      Εξαφανίσθηκε , παιδί μου και γλύτωσα. Έκαμε το θαύμα της η Παναγία μας.

Ένα τόσο θαυμαστό γεγονός και πραγματικά δεν του φαινόταν κάτι το εντυπωσιακό και ούτε θα το ‘λεγε αν δεν τον ρωτούσαμε. Θα πης γιατί; Ο Γέροντας σ’ όλη του τη ζωήν ζούσε καθημερινώς σ’ ένα θαύμα.

Για τους ανθρώπους αυτούς τί το παράξενο; Στα τόσα πολλά , άλλο ένα θαύμα. «Ο Κύριος ξέρει την δουλειά του. Αν συμφέρει , με κάνει καλά. Δεν συμφέρει, “ είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο”». Έτσι νομίζω σκέφτονται οι τέλειοι.

Και πάλιν για να μας αφήση υπόδειγμα υπακοής και ταπεινοφροσύνης, ενώ για μερικές δεκαετίες δεν βγήκε από το Άγιον Όρος, αργότερα εκάμφθηκε στις προτροπές των τέκνων του και μεταχειρίσθηκε και ιατρικήν επιστήμην και περίθαλψιν, ως από Θεού.

Από το βιβλίο: «Ιωσήφ Μ.Δ.

ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος

της νοεράς προσευχής»

       Δ΄ΕΚΔΟΣΙΣ

22 Νοεμβρίου Η αγία Κικιλία

Η Κικιλία γεννήθηκε στη Ρώμη από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Είχε μεγάλη πίστη στον Χριστό και ένθερμο ζήλο για την Πίστη. Αφιερώθηκε από μικρή στην προσευχή προς τον Θεό , υποσχόμενη δια βίου παρθενία. Κάτω από τα ακριβά ρούχα, που της είχαν δώσει οι γονείς της, εκείνη φορούσε ένα τραχύ τρίχινο πουκάμισο. Όταν οι γονείς της (σ.τ.μ. ειδωλολάτρες και οι δύο ) την ανάγκασαν να παντρευτεί μ’ έναν ειδωλολάτρη ονόματι Βαλεριανό, η Κικιλία συμβούλευσε τον νυμφίο της , το ίδιο βράδυ του γάμου τους, να πάει να βαπτιστεί στον Επίσκοπο Ουρβανό και να ζήσουν εν παρθενία.

Ο Βαλεριανός ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη, δέχθηκε το άγιο βάπτισμα και μετέστρεψε επίσης τον αδελφό του Τιβούρτιο. Λίγο αργότερα και οι δύο αδελφοί καταδικάστηκαν σε θάνατο για την πίστη τους, αλλά δεν αρνήθηκαν τον Χριστό, ακόμη και  εν όψει του θανάτου. Ενώ οδηγούνταν στον τόπο της εκτελέσεώς τους οι αξιομακάριστοι αδελφοί οδήγησαν αυτοί στην Πίστη τον επικεφαλής της φρουράς της φυλακής Μάξιμο! Μαρτύρησαν και οι τρεις για τον Ιησού Χριστό. Η αγία Κικιλία ενταφίασε μαζί τα άψυχα σώματά τους.

Ύστερα ήλθε η δική της σειρά να δικαστεί , διότι χάρις σ’ αυτήν όλο και περισσότεροι εθνικοί ασπάζονταν τη χριστιανική πίστη. Σε ένα μόνο βράδυ η Κικιλία κέρδισε τετρακόσιες ψυχές! Όταν ο έπαρχος τη ρώτησε από πού αντλούσε την άφοβη παρρησία της, εκείνη του είπε: « Από μια καθαρή συνείδηση και ακλόνητη πίστη!». Την βασάνισαν βάναυσα και την καταδίκασαν σε αποκεφαλισμό. Ο δήμιος τη χτύπησε τρεις φορές στον αυχένα με το ξίφος, αλλά ήταν αδύνατο να τη φονεύσει. Απλώς τραυματίστηκε και από τις πληγές της έρρεε ποταμηδόν το αίμα, το οποίο οι πιστοί μάζευαν σε μαντήλια, σφουγγάρια και δοχεία, προκειμένου να θεραπευτούν. Τρεις μέρες αργότερα η μάρτυς και παρθένος του Χριστού παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο, ευφραινομένη αιωνίως. Η αγία Κικιλία και οι συν αυτή μαρτύρησαν περί το έτος 230. Τα λείψανά της βρίσκονται στη  Ρώμη, στην εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη μνήμη της. Στη Δυτική Εκκλησία θεωρείται ως προστάτης της εκκλησιαστικής  μουσικής.

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πνευματικό ημερολόγιο

Ο Πρόλογος της Αχρίδος

Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.

Νοέμβριος»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Λόγοι αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Δεν έλαβες εντολή να κατηγορείς τον τεμπέλη, ούτε να ελέγχεις την κακία, ούτε να ονειδίζεις την οκνηρία, αλλά να ανακουφίζεις  την πτώχεια, να ιατρεύεις την συμφορά, να απλώνεις το χέρι σου και να σηκώνεις εκείνους που έχουν πέσει.

Εάν δεν δέχεσαι τον ξένο όπως θα δεχόσουν τον Χριστό, καλύτερα να μη τον δεχθείς καθόλου.Εάν όμως τον δέχεσαι σαν τον Χριστό, τότε μη ντραπείς να του πλύνεις τα πόδια.

Ο φτωχός δεν επιθυμεί τόσο πολύ τα αναγκαία, όσο λαχταρά ο πλούσιος τα περιττά. Ούτε πάλι έχει ο φτωχός τόση ικανότητα στο να μεταχειριστεί την πονηριά, όση δύναμη έχει προς αυτό ο πλούσιος.

Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις  άνεση, αδιαφόρησε για τα υλικά αγαθά και τότε θα τα πάρεις, για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών , ούτε σαν δούλος, αλλά ως ελεύθερος.

Ο Θεός όταν δει ότι δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για τα υλικά αγαθά, τότε μας επιτρέπει να τα αποκτήσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε. Διότι τότε πλέον τα κατέχουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι και όχι όπως έχουν τα παιδά τα παιχνίδια τους.

Άνθρωπος είσαι , μη γίνεσαι θηρίο. Γι' αυτό σου δόθηκε το στόμα απο τον Θεό, όχι για να δαγκώνεις, αλλά για να παρηγορείς με τα λόγια σου.

Αν γεράσεις σήμερα με την αμαρτία , αύριο γίνε νέος με τη μετάνοια.

Η αγάπη αλλάζει θετικά τη φύση των πραγμάτων.

Εάν οι οθρόδοξοι χρισιανοί ήταν πιστοί , ελεήμονες και πονόψυχοι, άπιστοι και αιρετικοί δεν θα υπήρχαν.

Όταν προσεύχεσαι μην αναφέρεις τις αμαρτίες των άλλων στο Θεό, για να μην σου υπενθυμήσει κι αυτός τις δικές σου.

Όταν ανακαλύπτεις την πόρτα της καρδιάς σου ανακαλύπτεις την πύλη του ουρανού.