Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν

Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
















ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  20 ΙΑΝ 2012

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Εν Χριστώ αδελφέ Δημήτριε και αδελφή Ελένη Σταυρός 9-12-1970{ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ}

 Προς Δημήτριον

9. Τ. Σταυρός 9-12-1970
«Βοήθειά μας η Αγία μας Άννα»
Εν Χριστώ αδελφέ Δημήτριε και αδελφή Ελένη,
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε.
Επί τη ευκαιρία των Χριστουγέννων και των Αγίων Εορτών, έρχομαι ταχυδρομικώς να σας ευχηθώ να περάσετε με [κατ’ ] άμφω υγεία. Χρόνια πολλά και ευάρεστα στον Θεόν. Θα παρακαλέσω την καλή μας Μητέρα του Θεού να πάρη το Πανάγιο Βρέφος , που θα γεννηθή μεθαύριο στην Βηθλεέμ, να σας κάμη επίσκεψιν στο φτωχικό σας (καθώς το λέτε ) . Πιστεύω ότι και Αυτοί θα αναπαυθούν από όλην την ατμόσφαιρα του σπιτιού, που δεν έχει κάτι το κοσμικό, και εσείς θα παρηγορηθήτε πολύ, διότι μόνον ο Χριστός δίδει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Ενώ από ανθρώπους αχαριστίες θα πρέπη να συναντά κανείς εάν θέλη να μιμήται και να ακολουθή τον Χριστόν. Μόνον τότε πρέπει να καταλάβη ότι κάμει θετική εργασία πνευματική.
Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν. Να δοξάζετε τον Θεόν ,που δεν μπορείτε να βγαίνετε έξω και δεν οργίζεσθε δια την εκτροχιασμένην κοινωνία. Να δοξάζετε τον Θεόν που έχετε λίγο φως αισθητό, όσο για να υπηρετήσθε , και δεν βλέπετε την μάταιη και ελεεινή κοινωνία, ούτε και από μακριά, και δεν χάνετε την ηρεμίαν σας. Να δοξάζετε τον Θεόν, που σας έδωσε όλες αυτές τις προϋποθέσεις, δια να κάμετε εσωτερική εργασία, την μόνην που ανταμείβει ο Θεός. Να δοξάζετε τον Θεόν, δια την καλήν σας σύζυγο – και καλήν σας αδελφήν και αδελφή μου- που σας βοηθάει και την βοηθάτε στο ανέβασμα της σκάλας προς τον Ουρανόν. Να δοξάζετε τον Θεόν δια τον Άγγελο που σας υπηρετεί με αγάπη, χωρίς γογγυσμόν, σαν γνήσιο –ίσως και καλύτερα από –σαρκικό παιδί∙ διότι η πνευματική αγάπη δεν συγκρίνεται. Να δοξάζετε όλοι σας τον Χριστόν, οι “δύο ή τρεις συνηγμένοι”, που σας σύναξε και μένετε μαζί, μαζί σας και ο Χριστός. Θα μένη μαζί σας ,όταν έχετε την αγάπη όπως την έχετε και τώρα. Θα εύχομαι δι’ αυτό ιδιαίτερα, όπως πάντοτε εύχομαι∙ και εσείς ξέρω ότι δεν με ξεχνάτε.
Πιστεύω ότι δεν με παρηξηγείτε που δεν σας γράφω∙ διότι εάν αλληλογραφώ- ενώ είμαι ησυχαστής Μοναχός- δεν θα έχη νόημα η ζωή μου. Νόημα έχει , όταν συνεχώς ενθυμούμαι και προσεύχομαι για τον κόσμον. Τώρα, το χειμώνα, έχω την ησυχία που μου χρειάζεται. Το καλοκαίρι, από τον Ιούνιο-Σεπτέβριο, δεν μπορώ να ησυχάσω, από τους φοιτητάς περισσότερο. Εφετος θα λάβω κατάλληλα μέτρα. Δεν σβήνεται η πυρκαγιά του καθενός με ένα κύπελλο νερό που θα διαθέσω. Θα πρέπη να παρακαλώ τον Θεό να ρίχνη βροχές συνέχεια . Εύχεσθε να με βοηθήση ο Θεός.
Με συγχωρείτε∙ σας κούρασα και σας κουράζω πιο πολύ με τα κακογραμμένα γράμματά μου, τα βιαστικά.
Εύχομαι και πάλιν ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας.
Με αγάπη Χριστού
Ο αδελφός σας
Μον. Παϊσιος
Από το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
1924-1994»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ
Θεσσαλονίκη
2009
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   20 ΙΑΝ 2012
.

επιστολη γέροντος Παϊσίο κριτικη ενος βιβλιου τιμιος Σταυρός 23.7.77

επιστολη γέροντος Παϊσίου

 Α’ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τίμιος Σταυρός 23.7.77
Αγαπητ...έ μου αδελφέ κύριε Β.

«Χαίρε εν Κυρίω»• Διάβασα το βιβλίο σας, αν και εγώ δεν είμαι αρμόδιος, θα σας πώς το λογισμό μου επάνω σ’ αυτά πού μου γράφετε, μια πού το ζητάτε. Κατ’ αρχάς ό τίτλος του βιβλίου δεν μου άρεσε «Ψυχολογία». Μέσα έχει πολλά καλά, καί πολύ θα βοηθήσουν τους νέους, αλλά καί πολλά από αυτά εάν δεν τα γνώριζαν οι νέοι, (τα λέγατε μόνο στους εκπαιδευτικούς) θα βοηθούσαν καλύτερα.
Επίσης εάν περισσότερο τα παρουσιάζατε τα πράγματα πνευματικά, παρά επιστημονικά θα βοηθιόντουσαν πιο θετικά (με το να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής) να έλθει ή θεία χάρις, με τη θεία παρηγοριά, για να νιώθουν χαρούμενα τα παιδιά καί να μην καταφεύγουν σε χαμηλές και μάταιες χαρές πού δεν ξεδιψάνε τη ψυχή αλλά την καίνε περισσότερο.
Ό άνθρωπος πού δεν πιστεύει στο Θεό καί στη μέλλουσα αιώνια ζωή, καταδικάζει αιώνια τη ψυχή του, καί μένει απαρηγόρητος καί σ’ αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι όλη ή προσπάθεια πρέπει να γίνει σ’ αυτή την κατεύθυνση, διότι βλέπουμε σχεδόν όλη την Ευρώπη πού διέθεσε όλη την επιστήμη (την ανθρώπινη γνώση) για να διορθώσει την εικόνα του Θεού, αλλά για να μην είναι οι ίδιοι (σχεδόν όλοι) στραμμένοι προς τον Θεόν, καί να ζητάνε καί την θεία Του επέμβαση, ταλαιπωρούνται συνέχεια, καί ταλαιπωρούν συνέχεια μικρούς καί μεγάλους, καί από τη φύση την οποία σιγά – σιγά παραμορφώνουν, άρχισαν να παραμορφώνουν καί τους ανθρώπους, καί να τους περιποιούνται στα ψυχιατρεία με ηλεκτροσόκ. Ό Θεός να μας ελεήσει.
Συγχώρεσε με, τα γράφω με πόνο, γιατί βλέπω την καημένη τη νεολαία εγκαταλειμμένη από πνευματικούς γιατί οί περισσότεροι ασχολούνται με την πρόνοια (ενώ υπάρχει ή κοινωνική πρόνοια καί κάνει πιο καλύτερα τη δουλειά της στον τομέα αυτό) καί το έργο του πνευματικού δυστυχώς το κάνουν ψυχίατροι, πού οϊ περισσότεροι δεν παραδέχονται ψυχή, η την παραδέχονται με το δικό τους τρόπο καί να μην αναγνωρίζουν την αξία της ψυχής, πού μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο, καθώς μας λέει ό Χριστός.Εάν δεν υπήρχαν καί τα ψυχολογικά βιβλία, θα είχαμε λιγότερες αυτοκτονίες, γιατί πολλοί πού τα διαβάζουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους, ενώ ή χάρις του Θεού διώχνει καί τα κληρονομικά, καί σκορπάει καί χαρά.
Εάν το επανεκδώσετε δώστε «τα πρωτεία στα Αναστάσιμα».
Με πολλή αγάπη Χριστού
Ό αδελφός σας Μον. Παΐσιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

άλλο πάθος είναι η υπερηφάνεια και άλλο ο εγωισμός {Γερ Παισιος }

Γέροντας Παΐσιος - Εγωισμός και Υπερηφάνεια

Γεροντα, άλλο πάθος είναι η υπερηφάνεια και άλλο;
...
  ο εγωισμός- Η υπερηφάνεια, ο εγωισμός , η κενοδοξία κ.λπ., εκτός από την έπαρση που είναι εωσφορικός βαθμός, είναι το ίδιο πάθος με μικρές διαφορές και διαβαθμίσεις.

Ο εγωισμός είναι το αναρχικό παιδί της υπερηφάνειας δεν το βάζει κάτω, επιμένει.

Όπως όμως τα δένδρα που δεν λυγίζουν, σπάζουν τελικά από τον αέρα, έτσι και ο άνθρωπος που έχει εγωισμό, επειδή δεν κάμπτεται, σπάζει τελικά τα μούτρα του.

Μεγάλο κακό ο εγωισμός!
Ενώ και ανάπαυση δεν έχει ο εγωιστής, πάλι επιμένει! Δεν βλέπεις, ο Άρειος;
Όταν η μητέρα του του είπε: «καλά, τόσοι λένε ότι σφάλλεις δεν το καταλαβαίνεις;», «ναι, το ξέρω, της απάντησε, αλλά πώς να υποταχθώ σ’ αυτούς;».
Ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να παραλεχθεί το λάθος του.

- Και δεν τον απασχολούσε, Γέροντα, που είχε παρασύρει τόσον κόσμο στην αίρεση;
- Όχι, δεν τον απασχολούσε. «Αν παραδεχθώ ότι σφάλλω, έλεγε, θα εξευτελισθώ και στους οπαδούς μου». Και όσο καταλάβαινε ότι κάνει λάθος, άλλο τόσο ζοριζόταν να τους πείσει ότι είχε δίκαιο.

Φοβερό πράγμα ο εγωισμός!

- Σε τι διαφέρει , Γέροντα, ο εγωιστής από τον υπερήφανο;
- Ο εγωιστής έχει θέλημα, πείσμα, ενώ ο υπερήφανος μπορεί να μην έχη ούτε θέλημα ούτε πείσμα.

Ας πούμε ένα παράδειγμα:
Στην εκκλησία προσκυνάτε τις εικόνες με μία σειρά η καθεμία ξέρει την σειρά της. Μια αδελφή , αν έχη εγωισμό και της πάρη κάποια άλλη την σειρά, θα κατεβάση τα μούτρα και μπορεί να μην πάη ούτε να
προσκυνήση.

«Αφού προσκύνησε εκείνη πριν από μένα, θα πη, δεν πάω να προσκυνήσω».

Ενώ, αν δεν έχη υπερηφάνεια, πάλι θα πειραχθή, αλλά δεν θα αντιδράση έτσι μπορεί μάλιστα να πη και στις επόμενες, δήθεν με ευγένεια: «Περάστε! πέρνα κι εσύ, πέρνα κι εσύ!».
- Τι να κάνω, Γέροντα, όταν πληγώνεται ο εγωισμός μου;
- Όταν πληγώνεται ο εγωισμός σου, μην τον περιθάλπης άφησέ τον να πεθάνη. Αν πεθάνη ο εγωισμός σου, θα αναστηθή η ψυχή σου.

- Και πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο εγωισμός;
- Πρέπει να θάψουμε το εγώ μας, να σαπίση και να γίνη κοπριά, για να αναπτυχθή η ταπείνωση και η αγάπη.



Πηγή: Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

΄

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του{Γερ Παισιος}.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του. Γιατί τὸν εὐαίσθητο τὸν πειράζει καὶ ὁ διάβολος καὶ τὸν ρίχνει στὴν ἀπελπισία: «Γιατί νὰ ἔχης αὐτὸ τὸ πάθος; τοῦ λέει, καὶ γιατί ἔκανες ἐκεῖνο; καὶ πῶς τὸ ἄλλο; Ἄρα δὲν θὰ σωθῆς». Κι ἔτσι μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ ψυχιατρεῖο
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ






ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

Ο μανδύας της Συγχωρητικότητας

«Ο άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο πρώτος Χριστιανός Αυτοκράτορ, μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια (325), προσκάλεσε όλους τους Πατέρες της Συνόδου (318) στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει προσωπικά με όλους τους Επισκόπους της Εκκλησίας. Τους παρέθεσε επίσημο γεύμα και τους πρόσφερε αναμνηστικά δώρα. Με ένα προσωπικό τρόπο, τίμησε ιδιαίτερα τους ομολογητάς Επισκόπους, ασπαζόμενος τα ίχνη του Μαρτυρίου τους. Του αγίου Παφνουτίου , ασπάσθηκε τα τυφλωμένα μάτια και των άλλων Ομολογητών, τις πληγές και τα διαστρεβλωμένα μέλη του σώματός τους.

Στη συνάντηση αυτή, του υπεβλήθησαν και μερικές γραπτές καταγγελίες ορισμένων Επισκόπων. Τις αναφορές αυτές, ούτε  τις διάβασε ο Βασιλεύς ούτε διέταξε ανακρίσεις, αλλά μπροστά σε όλους τους Επισκόπους τις έκαψε λέγοντας: Εάν και με τα μάτια μου ακόμη έβλεπα κάποιον αρχιερέα να αμαρτάνει, θα τον σκέπαζα οπωσδήποτε με τον αυτοκρατορικό μου μανδύα» ! ( Συναξάρι 21 Μαΐου ).

Ο άγιος Κωνσταντίνος εγκαινίασε την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων. Ασπαζόμενος τις πληγές των Ομολογητών Πατέρων, καθιέρωσε την τιμητική προσκύνηση των εικονιζομένων Αγίων. Εάν οι Άγιοι ζούσαν ανάμεσά μας, θα θεωρούσαμε  πολύ φυσικό να ασπασθούμε τα ίχνη των μαρτυρίων τους. Η προσκύνηση και ο ασπασμός των ιερών εικόνων που καθιέρωσε πρώτος ο άγιος Κωνσταντίνος είναι απόδοση τιμής προς τα τίμια εκείνα μέλη της Εκκλησίας που αγωνίσθηκαν, τραυματίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν και τελικά πέθαναν για την πίστη του Χριστού. Όταν ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες του Χριστού και των Αγίων αποδίδομε την οφειλόμενη τιμή στα μαρτύρια και το αίμα τους.

Ο Μ. Κωνσταντίνος καθιέρωσε και τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αμαρτάνοντες αρχιερείς. Ο αρχιερεύς και όταν αμαρτάνει δεν παύει να είναι αρχιερεύς. Ο πρώτος χριστιανός Βασιλεύς, καθιέρωσε να αντιμετωπίζονται οι περιπτώσεις αυτές, με τον τρόπο που οι δύο υιοί αντιμετώπισαν την γύμνωση του πατέρα τους Νώε  ( Γεν. θ΄  23). Αυτό σημαίνει , ότι τα προσωπικά αμαρτήματα των αρχιερέων δεν πρέπει να δημοσιεύονται. Όπως για κάθε αμαρτωλό, έτσι και για τον κάθε Αρχιερέα, πρέπει να παρέχεται χρόνος μετανοίας.

Η μόνη περίπτωση άμεσης κάθαρσης προσωπικών αμαρτημάτων Αρχιερέων είναι όταν τα αμαρτήματα αυτά προκαλούν πλέον δημόσιο σκάνδαλο ( πρβ. Α΄ Τιμ. γ΄7). Τότε δεν μπορεί να συνεχίσει ο Αρχιερεύς την επισκοπική του διακονία. Είναι η μόνη περίπτωση που ένας Αρχιερεύς πρέπει να οδηγείται στην μονή της μετανοίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Αυστηρότητα στους αναιδείς, επιείκεια στους φιλότιμους{Γερ Παισιος }

   Αυστηρότητα στους αναιδείς, επιείκεια στους φιλότιμους
 - Γέροντα, όταν ο αναιδή...ς γίνεται πιο αναιδής από το ενδιαφέρον που του δείχνεις, πως θα τον βοηθήσης;

- Να σου πω: όταν βλέπω ότι ο άλλος δεν βοηθιέται από το ενδιαφέρον μου, την καλωσύνη, την αγάπη, τότε λέω ότι δεν έχω συγγένεια μαζί του και αναγκάζομαι να μην του φέρωμαι με καλωσύνη. Κανονικά, όσο καλωσύνη σου δείχνουν, τόσο πρέπει να αλλοιώνεσαι, να διαλύεσαι, να λειώνης.

Παλιά τι είχε συμβή με κάποιον. Στην αρχή, για να τον βοηθήσω, αναγκάστηκα να του πω μερικά θεία γεγονότα που είχα ζήσει. Αντί όμως να πη: «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω γι’ αυτήν την παρηγοριά κ.λπ.» και να διαλυθή, πήρε θάρρος και φερόταν με αναίδεια. Τότε κράτησα μια αυστηρή στάση. «Θα τον βοηθώ, είπα, από μακριά με την προσευχή». Αυτό το έκανα, όχι γιατί δεν τον αγαπούσα, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος θα τον βοηθούσε.

- Και αν, Γέροντα, καταλάβη, το λάθος του και ζητήση συγγνώμη;

- Αν το καταλάβη, εντάξει, μπορούμε να συνεννοηθούμε. Διαφορετικά, αν δεν βοηθιέται από το φιλότιμό μου, δεν βρίσκω ανταπόκριση, και δεν έχω συγγένεια μαζί του. Όταν ο άλλος έχη ευλάβεια, ταπείνωση, δεν έχη αναίδεια, κι εσύ κινείσαι απλά. Εγώ εξ αρχής φέρομαι σε όλους με άνεση και απλότητα. Δεν φέρομαι περιορισμένα, δήθεν για να μη δώσω θάρρος στον άλλον και τον βλάψω. Δίνομαι ολόκληρος, για να βοηθηθή, να αναπτυχθή μέσα σ’ ένα κλίμα αγάπης, και σιγά-σιγά του λέω τα κουσούρια του. Τον θεωρώ αδελφό μου, πατέρα μου, παππού μου, ανάλογα με την ηλικία του. Κάνω λιακάδα, για να βγουν όλα τα φίδια, οι σκορπιοί, τα σκαθάρια – τα πάθη -, και ύστερα τον βοηθάω να τα σκοτώση. Αν όμως δω ότι δεν το εκτιμάει αυτό και δεν βοηθιέται από την συμπεριφορά μου, αλλά εκμεταλλεύεται την απλότητά μου και την αληθινή αγάπη μου και αρχίζει να φέρεται με αναίδεια, τραβιέμαι σιγά-σιγά, για να μη γίνη περισσότερα αναιδής. Αλλά στην αρχή δίνομαι ολόκληρος, γι’ αυτό μετά έχω αναπαυμένη την συνείδησή μου. Μια φορά στην Μονή Στομίου είχα πάρει ένα παιδί, για να το βοηθήσω, να του μάθω και την τέχνη του μαραγκού. Του φερόμουν με πολλή καλωσύνη, τον είχα σαν αδελφό. Έβλεπα όμως μερικά πράγματα που δεν με ανέπαυαν. Μια φορά τον ρωτάω: «Τι ώρα είναι;». «Με τα μυαλά τα δικά σου πάει το ρολόι!», μου λέει. Ε, τότε είπα: «Δεν συμφέρει να συνεχίσω έτσι. Θα συμμαζέψω σιγά-σιγά ‘’τα μυαλά μου’’, γιατί δεν ωφελείται». Κανονικά αυτός, αν ήταν φιλότιμος, έτσι όπως του φερόμουν, έπρεπε να διαλυθή. Αλλά είδα ότι δεν με χωρούσε, δεν με καταλάβαινε. Ύστερα μόνος του έφυγε· δεν τον έδιωξα. Βλέπεις, η ανοχή, η αγάπη κάνουν τον αναιδή πιο αναιδή και τον φιλότιμο πιο φιλότιμο ΛΟΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΜΟΣ

 

              ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΙΑΝ 2012

Η Φυσική της μεταφυσικής και η διάσπαση του ατόμου (Γ. Παϊσιος

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΙΑΝ 2012

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου

===========

Στόν π. Παίσιο πήγα καί το 1976 με έναν συμφοιτητή μου. Καί τότε θυμάμαι την χάρη καί την γλύκα των λόγων του.

Τί σπουδάζετε, παλληκάρια; μας ρώτησε.

Φυσική, του απαντούμε.

Καί οί δύο φυσικοί είστε;

"Ε, τότε πρέπει να μάθετε καί την φυσική της μεταφυσικής. Ξέρετε για την πνευματική διάσπαση του ατόμου; Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν δηλαδή φθάσουμε σε αυτογνωσία, τότε γίνεται ή διάσπαση του ατόμου μας.

"Αν δεν ταπεινωθούμε ωστέ να διασπάσουμε το άτομο μας, δέν θά βγεί ή πνευματική ενέργεια πού χρειάζεται για να ξεπεράσουμε την βαρύτητα ης φύσεως μας. Μόνον έτσι, παλληκάρια, θά μπορέσουμε να διαγράψουμε πνευματική τροχιά.

Τι ωραίος αιφνιδιασμός! Μας μίλησε τήν γλώσσα μας με την γλώσσα του.

"Η πνευματική ζωή είναι εύκολη, μας είπε. «Ό ζυγός μου χρηστός καί το φορτίον μου έλαφρόν εστί» (Ματθ. ια' 30), λέγει ό Κύριος.

Μα «στενή ή πύλη καί τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ' 14), του αντιλέγει ο φίλος μου χαριτωμένα καί ευγενικά.

Τα ξίγγια, ευλογημένε, την κάνουν κενή. Πέταξε τα καί θα δεις πόσο εύκολα είναι τα πράγματα.

Ή αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια πρός όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Αν αγαπούμε κάποιους περισσότερο καί άλλους λιγότερο, πρέπει να ύποψιασθούμε εγωισμό.

Όσο ξεχνούμε τον εαυτό μας, τόσο αγνωρίζουμε στην ζωή μας τίς εύλογίες του Θεού. Καί τί δεν μας δίνει ό πανάγαθος Θεός! (Τί ζεστά καί γλυκά πού το είπε αυτό το «πανάγαθος»!



ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΙΑΝ 2012

+ Γέρων Παϊσιος

Ο Αγιορείτης(1924 - 1994

«Και ένας Χριστιανός να μείνει μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του».{ΓΕΡ ΠΑΙΣΙΟΣ}

Για το μέλλον της Ελλάδας

Σε κάποιον που ανησυχούσε για τις εχθρικές επιβουλές εναντίον της πατρίδος, έδωσε την εξής ελπιδοφόρο απάντηση : «Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ. Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας». Ακόμη πίστευε : «Και ένας Χριστιανός να μείνει μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του». Όταν οι άλλοι μιλούσαν για δυσάρεστες μελλοντικές... εξελίξεις στο Έθνος και έσπερναν τον φόβο, ο Γέροντας μετέδιδε αισιοδοξία και ελπίδα. Μιλούσε για αναστημένη Ελλάδα και για ανάκτηση της Αγια – Σοφιάς. «Υπάρχει και Θεός. Τον Θεό που τον έχεις βάλει»; είπε σε κάποιον κληρικό που έβλεπε το μέλλον της Πατρίδας ζοφερό ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ» του Ιερομονάχου Ισαάκ (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004).Δείτε περισσότερα

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ18 ΙΑΝ 2012

Τρόπος προσευχής

Δεν γνωρίζουμε όμως το κέρδος της προσευχής, επειδή δεν την κάνουμε με όλη μας την προσοχή και δεν εφαρμόζουμε τους νόμους του Θεού όταν προσευχώμαστε. Όταν βέβαια πρόκηται να συνομιλήσουμε με κάποιους ανωτέρους μας, συνομιλούμε αφού ρυθμίσουμε κατάλληλα το παρουσιαστικό μας, το βάδισμά μας, τη στολή μας και όλα τα άλλα˙  όταν όμως προσερχώμαστε στον Θεό, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε, στριφογυρίζουμε και δείχνουμε αδιαφορία˙ ενώ είμαστε γονατισμένοι , το μυαλό μας γυρίζει στην αγορά. Αν όμως προσερχώμαστε με την ευλάβεια που πρέπει , και σαν να πρόκειται  να συνομιλήσουμε με τον Θεό, τότε θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε πόσο κέρδος αποκομίζουμε και πριν ακόμη λάβουμε εκείνα που ζητάμε. Γιατί άνθρωπος που έμαθε να συνομιλή με τον Θεό, όπως πρέπει να συνομιλή κάποιος με τον Θεό, θα γίνη στο εξής άγγελος. Έτσι ελευθερώνεται η ψυχή από τα δεσμά του σώματος˙ έτσι εξυψώνεται ο λογισμός του˙ έτσι μεταφέρεται στον ουρανό˙ έτσι περιφρονεί τα κοσμικά πράγματα˙  έτσι στέκεται κοντά στο βασιλικό θρόνο, είτε είναι φτωχός, είτε δούλος, είτε απλός πολίτης, είτε αγράμματος. Διότι ο Θεός δεν ζητεί γλωσσική καλλιέργεια, ούτε κομψά λόγια, αλλά την ομορφιά της ψυχής˙ κι αν εκείνη λέγη όσα πρέπει, φεύγει πετυχαίνοντας το παν.

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Τα πάθη μας να τα κόβουμε όταν είμαστε νέοι.

Τα πάθη

16 Ιανουαρίου, 2012 — vatopaidifriend4

α. Τα πάθη μας να τα κόβουμε όταν είμαστε νέοι.
β. Όλα τα πάθη θέλουν πολύν αγώνα, επειδή η κακία, η έχθρα, είναι ο ίδιος ο εναντίος, δηλ. ο διάβολος, στα σπλάχνα μας. Γιατί εκείνος είναι ο κατ’ εξοχή φθονερός. Άμα κυριέψει το πλάσμα το μίσος, και γέρος και κατάκοιτος να είναι, δεν έχει τη θέληση να το διώξει. Γίνεται έξις, κι η έξις δεύτερη φύση.
γ. Κάποτε ένα αντρόγυνο είχε το πάθος της ζήλειας. Όπου ήταν να πάει ο άντρας ήθελε να παίρνει και τη σύζυγο του. Όμως εκείνη ζήλευε από τις άλλες γυναίκες. Όταν τους προσκάλεσαν κάπου, λέει ο άντρας στη γυναίκα του: «Πήγαινε εσύ. Εγώ δεν θα πάω». «Όχι, να πάμε μαζί», απαντά η γυναίκα. «Όχι, μόνη σου θα πάεις», λέει ο άντρας. Σκέφτηκε η γυναίκα: Γιατί να θέλει να πάω μόνη μου; Και κατέληξε να του πει: «Θέλω να με ζηλεύεις», διότι, σκέφτηκε, πως για να μην πάει μαζί της δεν την θέλει.
δ. Βλάφτει πολλά η ζήλεια. Κοίταξε από τα μωρά. Άμα ένα μωρό ζηλεύει ούτε τρώει, ούτε πίνει. Μαραζώνει. Η ζήλεια τρώει το μάστρον (αφεντικό) της.
ε. Το κληρονομικό πάθος είναι δύσκολο. Κάποιος βασιλιάς πήρε ένα φιλάργυρο κι ένα ζηλιάρη για να τους προβάρει (να τους δοκιμάσει). «Ζητάτε μου ότι θέλετε και θα σας το δώσω. Όποιος μου ζητήσει πρώτος, θα του το δώσω και ακολούθως θα δώσω στον άλλο διπλά». «Άντε, λέει ο φιλάργυρος του ζηλιάρη, ζήτα για να πιάσω διπλά». Ο ζηλιάρης δεν ζητούσε, τελικά όμως αποφάσισε να ζητήσει: «Να μου βγάλεις το ένα μου μάτι, για να του βγάλεις εκείνου και τα δυο». Δεν κάμνει χαίρι ο ζηλιάρης, ο φθονερός. Βλάπτει τον ίδιο τον εαυτό του.
στ. Όπως ο φιλάργυρος, ενώ έχει πλούσια αγαθά δεν περνά καλά, έτσι και ο φθονερός, ενώ είναι καλά περνά μίζερα.
ζ. Η αμαρτία αρχίζει από μικρή. Ένα ψέμα, μια κλεψιά. Καλό είναι να αποδιώχνουμε τον κλέφτη πριν φωλιάσει μέσα μας. Όπως την αρρώστια έτσι και το πάθος, πρέπει να το αντιμετωπίσομε από την αρχή.
η. Πολλές φορές κι από απροσεξία και από χωρατά (αστεϊσμό) προκαλείται διχόνοια. Οι χωρατάδες είναι του εναντίου. Το ανδρόγυνο, άμα λογοφέρνει και τσακώνεται, πλέον φεύγει ο φόβος και η ντροπή, και προβαίνει από βαρύ σε βαρετότερο λόγο.

Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας – Κύπρος. τηλ. 00357-99607871


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΙΑΝ 2012

Ὁ Θεός δέν ἀφήνει ἀπαρηγόρητους αὐτούς πού ...ἀγαπᾶ. Εἴθε νά στείλῃ καί σέ σᾶς τήν παρηγορία

Τό πάθος πού ἐκδηλώνεται συχνότερα εἶναι αὐτό πού κυριαρχεῖ περισσότερο μέσα σας καί αὐτό πρέπει περισσότερο δραστήρια νά πολεμήσετε. Μήν ὑπολογίζετε ὅμως μόνο στίς δυνάμεις σας. Ἡ θεραπεία γίνεται μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου. Σ’ Αὐτόν νά παραδίδετε τόν ἑαυτό σας καί σ’ Αὐτόν νά προσεύχεσθε κάθε στιγμή καί κάθε ὥρα

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἄς εἶναι μαζί σας. Ὁ Θεός δέν ἀφήνει ἀπαρηγόρητους αὐτούς πού ...ἀγαπᾶ. Εἴθε νά στείλῃ καί σέ σᾶς τήν παρηγορία

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΙΑΝ 2012