Ιερέως Φωτίου Νικολαΐδη «Ερωτήσεις και Απαντήσεις..."

Ερώτησις:

Πάτερ πώς πρέπει να εξομολογούμαστε και τί πρέπει να λέμε;

Απάντησις:

Άκουσε παιδί μου, οι αρρώστιες είναι δύο ειδών.
Οι Σωματικές και οι Πνευματικές.
Τις σωματικές αρρώστιες, άφησεν ο Θεός να τις γιατρεύσουν οι γιατροί στα νοσοκομεία.
Και τις ψυχικές να τις γιατρεύουν οι Ιερείς στις εκκλησίες με τα επτά Θεϊκά Μυστήρια.
Ένα από τα επτά Μυστήρια είναι και η εξομολόγησις.
Σας κάνω γνωστό ότι οι σωματικές αρρώστιες τυραννούν το σώμα το πολύ εκατόν χρόνια, διότι τόσο περίπου ζει ένας άνθρωπος.
Οι ψυχικές όμως αρρώστιες τυραννούν την ψυχήν εις τους αιώνας των αιώνων. Όπως το σώμα πονάει ,από μια αρρώστια και δεν μπορεί να την αντέξει ,χειρότερα πονάει η ψυχή όταν βγει από το σώμα.
Ο πόνος της ψυχής μετριάζεται, όταν έχει το σώμα μας, όπως μετριάζεται και το σώμα από το κρύον όταν φοράει κάποιον ρούχο.
Όταν το σώμα, βγει από τα ρούχα, κρυώνει και το υπερβολικό κρύο το κάνει να νιώθει αφόρητους πόνους. Και όταν η αρρωστημένη και αμαρτωλή ψυχή , βγει από το σώμα, οι πόνοι είναι αβάστακτοι και χωρίς τελειωμόν.
Όταν όμως εξομολογηθούμε, φεύγουν οι αμαρτίες και ντύνεται αντίς για το σώμα τον φωτεινό χιτώνα και αισθάνεται ευφροσύνη και αγαλλίασιν μετά την κοίμησιν η ψυχή.
Όταν πάμε στον εξομολόγο αποφεύγουμε τις φλυαρίες. Λέμε ορθά κοφτά, πάτερ εγώ είπα ψέμματα πολλές φορές, συκοφάντησα πολλές φορές ,πόρνευσα πολλές φορές, αβλανίστηκα πολλές φορές ,έκανα παρά φύση με την γυναίκα μου πολλές φορές, την Κυριακή κοιμόμουνα δεν πήγαινα στην εκκλησίαν να ευχαριστήσω τον Θεόν, σκότωσα διότι έκανα έκτρωσιν, δεν κράτησα τις πατερικές νηστείες αλλά σαν ζώο έτρωγα, έστειλα πολλούς στον διάβολον, βλασφημούσα τα θεία και αισχρολογούσα με φίλους. Δεν έκανα τα βασικά τρία παιδιά που πρέπει να έχει κάθε χριστιανική οικογένεια. Ποτέ στην εξομολόγησιν δεν ρίχνωμε το βάρος σε άλλους ούτε δικαιολογιώμαστε για τα αμαρτήματά μας, ούτε λέμε, πώς και πού και με ποιόν τα πράξαμε.
Το πολλές φορές το προσθέτωμε, επειδή δεν μπορεί να θυμάται κανείς ,πόσες φορές είπε ψέμματα.
Και μόλις πούμε όλα τα αμαρτήματά μας, για επισφράγισμα λέμε:
Εγώ πάτερ, ξεπέρασα και τον σατανά στις αμαρτίες.
Επειδή όμως ο Σατανάς όταν πάει κανείς να εξομολογηθεί ,τον πιάνει το μυαλό να μην τα θυμηθεί όλα, καλόν είναι και πιο ασφαλές, να τα γράφει κανείς όλα σε ένα χαρτί και κάτω από το πετραχίλι του παπά να τα διαβάζει και μόλις τελειώσει να ξεσχίσει το χαρτί.
Πιο εύκολα μπορεί να πει αμαρτίες όταν πει, ως πρώτη αυτήν που ντρέπεται πιο πολύ.
Εκείνο όμως που μετράει ενώπιον του Θεού, είναι στο να προσπαθεί κανείς μετά την εξομολόγησιν να μην επαναλάβει τα ίδια σφάλματα. Και βλέποντας ο Θεός την προσπάθεια, συμβοηθεί και δίδει την τελικήν άφεσιν αμαρτιών.
Εάν ένας φοράει ένα υποκάμισον και επειδή το λέρωσεν το πλύνει και αν από απροσεξίαν πάλι το λέρωσεν και πάλι το πλύνει, από τις πολλές πλύσεις, μπορεί να φθαρεί.
Όταν ένας εξομολογείται για ένα αμάρτημα πολλές φορές, μοιάζει με πουκάμισον που πλύθηκεν πολλές φορές και από το συνεχή πλύσιμον σάπισεν και χάλασεν.
Αξία έχει να φυλάξει το πουκάμισον του καθαρόν, για να το έχει καθαρόν όταν τον καλέσουν σε γάμο.
Για να μην πάνε οι άνθρωποι να εξομολογηθούνε, ο Σατανάς προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους, ότι δήθεν ο εξομολόγος θα φανερώσει τα αμαρτήματά τους. Αυτό κανένας εξομολόγος δεν μπορεί να το κάνει διότι τιμωρείται από το σύνταγμα που κατοχυρώνει το απόρρητον της εξομολογήσεως.
Εάν κανένας έχει τέτοια φοβία, μπορεί να πάει να εξομολογηθεί σε έναν ιερέαν που είναι μακρυά από την περιοχήν του. Και όπως ψάχνωμε να βρούμε καλόν γιατρό, έτσι πρέπει να ψάξωμε να βρούμε και καλόν εξομολόγον.
Όσον λερωμένο και αν είναι ένα κομμάτι χρυσού, ποτέ δεν χάνει την αξίαν του όταν πλυθεί.
Και όσον βρώμικος και αν είναι ένας άνθρωπος, ποτέ δεν χάνει την αξίαν του ενώπιον του Θεού, όταν εξομολογηθεί.
Και κανένα αμάρτημα δεν μπορεί να είναι πιο μεγάλο από την αγάπη του Θεού. Το αμάρτημα είναι ανθρώπινη αδυναμία, αλλά το να μην προσπαθεί κανείς να απαλλαγεί από το αμάρτημά του είναι σατανικόν.
Δεν θα τιμωρηθούν οι άνθρωποι γιατί αμάρτησαν, αλλά θα τιμωρηθούν γιατί δεν προσπάθησαν να μην επαναλάβουν όσα εξομολογήθηκαν.
Το αύριον δεν το γνωρίζει κανείς, γι’ αυτό προτού είναι αργά, πηγαίνετε στον εξομολόγον και καθαρισθείτε, «διότι εν τω Άδη ουκ εστί μετάνοια», αλλά φρίκη, πόνος, κλαυθμός και αναστεναγμός πολύς χωρίς τελειωμόν.

Ερώτησις:

Πάτερ, γιατί κάνουμε μνημόσυνα και τί ωφελούν τους κοιμηθέντες, τα τριήμερα, τα εννιάμερα, τα σαράντα και τα παγκόσμια μνημόσυνα;

Απάντησις:

Άκουσε παιδί μου, τα τριήμερα τα κάνουμε για να παρακαλέσουμε τον Πατέρα τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα να ελεήσει την ψυχήν του κοιμηθέντος ,επειδή ο Θεός είναι Τσισυπόστατος.
Τα εννιάμερα τα κάνουμε ,για να παρακαλέσουμε τα εννέα Ουράνια τάγματα των Αγγέλων για να δεηθούν προς τον Θεόν, μαζί με μας , υπέρ της ψυχής του κοιμηθέντος.
Τα ουράνια τάγματα είναι: τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριότητες, οι Αρχές, οι Εξουσίες, οι Δυνάμεις, οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι.
Τα σαράντα τα κάνουμε ,διότι μετά από σαράντα ημέρες, η ψυχή θα φύγει από την γην για να πάει να λογοδοτήσει στον Θεόν.
Όλοι ξέρουμε, ότι ο Χριστός ανελήφθη εις τους Ουρανόν και εκάθησεν εκ δεξιών του Πατρός. Μετά την Ανάστασίν Του ο Κύριος επί σαράντα ημέρες παρουσιαζόταν για να δυναμώσει τους μαθητές Του.
Και Άγγελος Κυρίου ,παίρνει την ψυχήν του και με την ταχύτητα της Σκέψεως, την πηγαίνει παντού, και της δείχνει όσα κακά και όσα καλά έπραξεν στην επίγειαν ζωήν της. Και πού και πώς τα έπραξεν.
Αν όμως προτού πεθάνει τα έχει εξομολογηθεί όλα και δεν τα επανέλαβε, τότε έχουν σβήσει και της δείχνει μόνον όσα καλά έπραξεν.
Υποχρεωτικά η ψυχή μαζί με τον Άγγελον φύλακά της, πρέπει να περάσει σαράντα τρία τελώνεια.
Τα τελώνεια αυτά είναι της ψευτιάς, της κλοπής, της συκοφαντίας, της πορνείας, της αισχρολογίας, της μνησικακίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας, της φιλαργυρίας, της βλασφημίας, της ειρωνείας, του φόνου, του φθόνου, του αυνανισμού, της μοιχείας, της αποφυγής της τεκνογονίας, της ομοφυλοφιλίας, της διαστρευλώσεως της αληθείας, της παραπλανήσεως, της πολεμομανίας, της αρπαγής, του καρναβαλισμού, της ειδωλολατρίας, της αστρομαντείας, της χαρτοπαιξίας, της κτηνοβασίας, της αιμομιξίας, της ανεντροπιάς, της απιστίας, της δειλίας, της προδοσίας, της κοροϊδίας και του διαβάλματος.
Και για να μπορέσει να τα περάσει ,κάνουμε τα σαράντα, για να έχει ο Άγγελος τις ευχές του Ιερέως και των Χριστιανών σαν λύτρα πληρωμής.
Οι ευχές των χριστιανών και του Ιερέως την ημέρα που κάνουμε τα σαράντα, έχουν την δύναμη να κάνουν τα εναέρια τελώνεια να παραμερίσουν για να περάσει η ψυχή χωρίς να μπορούν να την αρπάξουν οι δαίμονες λόγω τυχόν σφαλμάτων που έπραξεν.
Επίσης εάν αυτός που πέθανεν βρίσκεται, «ο μη γένοιτο» ,στην κόλασιν, όσην ώρα διαρκεί το μνημόσυνον ,καλυτερεύει η κατάστασις του κολασμένου.
Εάν η ψυχή βρίσκεται στον παράδεισον, τότε ο Θεός τις ευχές τις μετατρέπει σε στεφάνια δόξης και Αγαλλιάσεως και την στεφανώνει με ευφροσύνη και χαρά.
Αλλά και αυτός που κάνει το επίγειον μνημόσυνον ,γράφεται το όνομά του ,εις την βίβλον της ανταποδόσεως, διότι δείχνει στοργή και καλοσύνη για την ψυχήν που έφυγεν από την γη. Και όταν θα πεθάνει θα βρει μέγα έλεος η ψυχή του. Αυτοί που δεν κάνουν μνημόσυνα στους νεκρούς των, είναι σαν να λένε, είμαστε ζώα και δεν πιστεύουμε ότι η ψυχή ζει, μετά τον θάνατον. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η κρίσις του Θεού θα είναι χωρίς έλεος.
Ένας άνθρωπος πρέπει να καταλαβαίνει ότι άλλο είναι οδηγός και άλλο αυτοκίνητο ,και άλλο είναι σώμα και άλλο ψυχή. Χαλάει το αυτοκίνητο και βγαίνει ο οδηγός ,χαλάει το σώμα και βγαίνει η ψυχή . Κατώτερον είναι το αυτοκίνητο ανώτερος ο οδηγός ,κατώτερον το σώμα, ανώτερη η ψυχή , νεκρόν το αυτοκίνητο ζωντανός ο οδηγός.
Όργανα μηχανικά έχει το αυτοκίνητον, όργανα σωματικά έχει ο
οδηγός.
Κρεάτινον είναι το σώμα μας άυλη είναι η ψυχή.
Νεκρόν το σώμα, ζωντανή η ψυχή.
Βγαίνει ο οδηγός δεν κινείται το αυτοκίνητον, βγαίνει η ψυχή δεν κινείται το σώμα διότι ,πάντα ανώτερον κινεί το κατώτερον.
Ανώτερος ο οδηγός, κινεί το κατώτερον αυτοκίνητο, ανώτερη η ψυχή κινεί το σώμα. Τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι διπλά.
Θετικά ηλεκτρόνια και αρνητικά, πόλεμος και ειρήνη, αγάπη και κακία, φθορά και αφθαρσία, θάνατος και ζωή, Θεός και διάβολος, άνδρας και γυναίκα, το ένα μας κάνει γνωστό ότι υπάρχει και το άλλο.
Τα γράφω αυτά, για να σας αποδείξω με χειροπιαστά κι ευκολονόητα πράγματα, ότι η ψυχή ζει μετά θάνατον, στην χαρά ή στην φρίκη.
Οι άνθρωποι όμως που επιθυμούν όσα επιθυμούν τα ζώα, αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τί είναι ψυχή, διότι έχουν μόνον σχήμα ανθρώπου, και επιθυμίες ζώων και τα ζώα δεν μπορούν να καταλάβουν τί είναι Θεός και ψυχή.
Για να κατανοήσει κανείς, αν στον τάφο τελειώνει η ζωή ή αρχίζει, πρέπει να είναι ανώτερος από τα ζώα, αν δεν μπορεί να το κατανοήσει, τότε δεν διαφέρει από την νοημοσύνη των ζώων.
Ο αμελέτητος ζητά πάντοτε, όσα ζητάνε τα ζώα, πορνείες, φαγητό και λοιπές ακαταστασίες.
Τα σαράντα τα κάνουμε πάντοτε την ίδια μέρα απαγορεύεται να τα κάνωμε έστω και μια μέρα αργότερα, διότι… ο Άγγελος δεν θα μπορέσει χωρίς τις ευχές να περάσει την ψυχήν από τα εναέρια δαιμονικά τελώνεια.
Φαντασθείτε έναν στρατηγόν που ξέρει ότι την τεσσαρακοστήν μέρα πρόκειται να του επιτεθεί ο εχθρός.
Και επειγόντως ζητά από το γενικόν επιτελείον Στρατού να του στείλουν όπλα και στρατόν για να νικήσει τον εχθρόν.
Αν του στείλουν ενισχύσεις μια μέρα αργότερα θα χάσει τον πόλεμον και όλοι θα σκλαβωθούμε στον εχθρό.
Αν του τα στείλουν τα όπλα και τον στρατό την κανονική ημέρα θα νικήσει και θα είναι ελεύθεροι και ευτυχείς.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Άγγελον που θέλει να περάσει την ψυχήν και να την παρουσιάσει στον Θεόν.
Αν τις ευχές τις πάρει την τεσσαρακοστήν ημέρα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες ,διότι όπως μια σκέψη, μπορούμε να την κάνωμε υλική πράξη και να την δούμε, έτσι και οι ευχές που είναι σκέψεις, ο Άγγελος τις χρησιμοποιεί για πράξεις πνευματικές και σαν βοηθητική ασπίδα για την ψυχή.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό , σοβαρότερον δεν υπάρχει.
Αλίμονον και πάλι σ’ αυτούς που δεν κάνουν μνημόσυνα για τους νεκρούς των. Καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί, όταν θα πεθάνουν και η ψυχή τους πεταχθεί στον τόπον της φρίκης και του αναστεναγμού, τότε θα καταλάβουν το πόσον αξίαν έχουν τα μνημόσυνα.
Όταν θα βλέπουν τον διπλανό τους να αναπαύεται ,διότι στην γην τον κάνουν μνημόσυνα και αυτός να ουρλιάζει από τους πόνους μέσα στο πυρ της κολάσεως, διότι οι δικοί του τον ξέχασαν και δεν τον μνημονεύουν.

Ερώτησις:

Πάτερ ,τί πρέπει να κάνωμε όταν βρισκόμαστε σε τελετήν κηδείας και πώς πρέπει να φερόμαστε όταν περνάει κηδεία;

Απάντησις:

Άκουσε παιδί μου, όταν πάμε στην εκκλησίαν και αρχίζει η τελετή της κηδείας ,ποτέ δεν μιλάμε και μέσα μας λέμε το «Κύριε ελέησον τον δούλον σου». Και όσον κακόν μεγάλον και αν μας έκανεν όταν ζούσε ποτέ δεν τον κατηγορούμε.
Ούτε μέσα ,μας ούτε στους άλλους ,διότι αυτός που κατηγορεί (νεκρόν) παροργίζει πολύ τον Θεόν και εις αφάνταστον βαθμόν. Και ο Θεός φορτώνει τα μισά αμαρτήματα του νεκρού στον άσπλαχνον κατήγορόν του.
Επίσης, όταν δούμε, να περνάει κηδεία, σταματάμε, βγάζουμε το καπέλο μας, κάνουμε τον σταυρόν μας και λέμε μέσα μας: «Κύριε ελέησον την ψυχήν του αδελφού ή της αδελφής». Και μόλις προσπεράσει η κηδεία ,φεύγουμε και εμείς.
Όταν όμως περνάει η κηδεία και δεν σταματάμε με το αυτοκίνητο και δεν βγαίνουμε να κάνουμε τον σταυρόν μας και να πούμε το «Κύριε ελέησον», δείχνωμε ότι είμαστε αναίσθητα κτήνη και ο Θεός συντομεύει την ζωήν μας ,διότι τέτοια κτήνη δεν πρέπει να ζουν επί μακρόν επί της γης, διότι κάνουν την ζωήν των άλλων ανυπόφορη και βασανιστική ,με το παράδειγμά τους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο κτήνος από αυτόν που δεν σέβεται την κηδείαν.

Ερώτησις:

Πάτερ, πρέπει να γιορτάζουμε την επέτειον του Γάμου μας εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ή όχι και μετά από πόσα χρόνια πρέπει να γιορτάσουμε την χάλκινην επέτειον, την ασημένια και την χρυσή;

Απάντησις:

Άκουσε παιδί μου, το να γιορτάζει κανείς την επέτειον του Γάμου του είναι Θεάρεστον αισθηματικά ευγενικό και πολύ ωφέλιμο για την μελλοντική πορεία του Γάμου.
Όταν ο άνδρας κάθε χρόνο παίρνει ένα δώρο χωρίς να το πει στη γυναίκα του και ένα μπουκέτο λουλούδια και απρόοπτα το προσφέρει στην σύζυγόν του , της δίδει τέτοια χαρά που δεν περιγράφεται ,διότι πιστοποιεί ότι δεν υπάρχει κλονισμός στον Γάμο και η πορεία θα είναι στο μέλλον ευχάριστη. Και φέρνει στην ενθύμησή τους τα όμορφα χρόνια της νιότης των και τα μάτια τους πλημμυρίζουν από δάκρυα χαράς. Ένας άνδρας που δεν θυμάται την επέτειον του Γάμου του και δεν φροντίζει σύμφωνα με την οικονομική του δυνατότητα να πάει ένα δώρο στην σύζυγόν του με ένα μπουκέτο λουλούδια είναι ένα σκέτο κτήνος, άνθρωπος χωρίς αίσθημα, έχει σχήμα ανθρώπου και επιθυμίες ζώου. Μα θα πεις πώς ζούνε τέτοιοι αναίσθητοι άνθρωποι; Μαύρη ζωή κάνουν, όλο με καυγάδες και ταραχές ζούνε και τελευταία καταλήγουν στα διαζύγια.
Όταν ένα ανδρόγυνο συμπληρώσει εικοσιπέντε χρόνια συζυγικής ευτυχίας τότε γιορτάζουμε την χάλκινην επέτειον.
Όταν συμπληρώνει πενήντα χρόνια συζυγικής ευτυχίας τότε γιορτάζουμε ασημένια επέτειον και όταν συμπληρώσει τα εβδομήντα πέντε χρόνια συζυγικής ευτυχίες τότε γιορτάζουμε την χρυσήν επέτειον.
Και εύχομαι όλα τα ανδρόγυνα να τα αξιώνει ο Θεός να γιορτάζουν την χρυσήν επέτειον.

Από το βιβλίο: Ιερέως Φωτίου Νικολαΐδη
«Ερωτήσεις και Απαντήσεις
Απορίες και Διευκρινίσεις
σε θέματα:
Θρησκευτικά, πολιτικά, οικονομικά, περιβαλλοντολογικά, στρατιωτικά, διαπλανητικά και ηθικά που είναι χρήσιμα για κάθε άνθρωπο»
ΚΑΣΤΟΡΙΑ 1998
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Απο τη Γεωργία