Ο πρώην «Μηχανόβιος» και νυν Μοναχός πατήρ Σωφρόνιος

….. ζούσε την τρέλα της νεότητός του με μοτοσυκλέτα πολλών κυβικών και από ταχύτητα μέγιστη 150 χιλιόμετρα ανά ώρα πού ήταν ρυθμισμένη, μετά από μεταποίηση της μηχανής, έφτασε να τρέχει με 230 χιλιόμετρα ανά ώρα.
Επιδιδόταν δε και σε αυτοσχέδιους συναγωνισμούς με άλλους παρομοίους του με μεγάλα χρηματικά στοιχήματα 400 και 500 χιλιάδες δραχμές.
Όμως ένα απόγευμα στους είδικούς δρόμους πού επέλεγαν να τρέξουν (τους υποτίθεται χωρίς μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων), κατά την ώρα ενός αυτοσχέδιου συναγωνισμού παρά την προσπάθειά του να αποφύγει ένα αυτοκίνητο, έγινε σφοδρή σύγκρουση και πετάχτηκε 10 μέτρα μακριά μέσα σε ένα χαντάκι έξω από το δρόμο.
Η μοτοσυκλέτα βεβαίως διαλύθηκε και ο ίδιος υπέστη θανάσιμα τραύματα. Τον περισυνέλεξαν και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Μετά από την επιβεβαίωση των ιατρών, τον οδήγησαν κατευθείαν στο νεκροτομείο, όπου ένας νοσοκόμος – νεκροτόμος ανέλαβε να τον πλύνει και να τακτοποιήσει τα εγχυμένα σπλάχνα του προκειμένου να τον παραλάβει το γραφείο τελετών πού είχαν στείλει οι συγγενείς του.
Είχαν περάσει περίπου 8 ώρες από το συμβάν. Εκείνη την στιγμή ανοίγει τα μάτια του, σηκώνεται και κάθεται στο μαρμάρινο τραπέζι του νεκροτομείου. Ο νοσοκόμος έντρομος βάζει τις φωνές και αρχίζει να τρέχει προς την έξοδο πανικόβλητος.
Αμέσως καταφθάνουν οι ιατροί, τον παραλαμβάνουν και τον οδηγούν στο χειρουργείο όπου μετά από τις απαιτούμενες προσπάθειες «συναρμολόγησης» άρχισε να παρουσιάζει σημεία βελτίωσης.
Παρέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα εως ότου θεραπεύτηκε πλήρως και εξήλθε από το νοσοκομείο υγιής. Στη συνέχεια δι΄ αγνωστους δι΄ ημάς λόγους, γνωστούς όμως εις τον ίδιον, εξεδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχός!
Ο ίδιος διηγείται:… όταν μετά την σύγκρουση τραυματίστηκα θανάσιμα (κατά την δήλωση των ιατρών) ένοιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου και αιωρούμενος πέρασα κατά περίεργο τρόπο ανάμεσα από μία κολόνα της ΔΕΗ χωρίς να συγκρουστώ μαζί της.
Στη συνέχεια βρέθηκα σε ένα περιβάλλον με μισοσκόταδο και τελείως κενό.
Ένοιωθα πανάλαφρος σαν πούπουλο να αιωρούμαι σ΄ αυτό το κενό και πολύ περίεργος για το πού βρισκόμουν και τι μου ειχε συμβεί.
Ενώ περιπλανιόμουνα για αρκετό χρόνο, άρχισα να διακρίνω μία φωτεινή γυναικεία μορφή να με πλησιάζει μέσα σ΄ ένα ολόφωτο λευκό νέφος. Όταν πλησίασε αρκετά διέκρινα ότι είχε μία υπερκόσμια γλυκιά έκφραση.
Αμέσως την συνέκρινα με τις αγιογραφίες πού είχα δει στους ιερούς ναούς όταν με πήγαινε μικρό παιδί η μητέρα μου και συμπέρανα ότι ήταν η μορφή της Ύπεραγίας Θεοτόκου.
… ήρθα για τα δάκρυα της μάνας σου…. εσύ θα ζήσεις, θα ζήσεις και θα Μας υπηρέτησης….
μού είπε με γλυκό και ειρηνικό ύφος και σιγά σιγά άρχισε να χάνεται.
Μετά από αυτό όλα σαν να έσβησαν, ένοιωσα να διαλύομαι και  μία δύναμη να με απορροφά με ορμή και να με κατευθύνει κάπου.
Αμέσως ένοιωσα σαν να ξύπνησα από λήθαργο. Βρέθηκα γυμνός με ένα πολυτραυματισμένο σώμα στο μαρμάρινο τραπέζι του νεκροτομείου, ενώ ταυτόχρονα άκουγα κάτι (σαν ουρλιαχτά) από έναν άνθρωπο καθώς απομακρυνόταν τρέχοντας προς την πόρτα…
Ο νέος αυτός μετά την πλήρη θεραπεία του, ηρθε στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, όπου συνάντησε τον ηγούμενο πατέρα Χριστόδουλο και αφού του διηγήθηκε το περιστατικό του ατυχήματός του εξεδήλωσε την επιθυμία να γίνει μοναχός.
Πράγματι εκεί ο γέροντας μετά την απαραίτητη δοκιμασία τον έκειρε μοναχό και του έδωσε το πατερικό όνομα «Σωφρόνιος».
Σήμερα είναι ένας ευλαβής μοναχός, ο οποίος δεν έπαυσε ποτέ να διηγείται την παράξενη συνάμα και ψυχωφελή αυτή ιστορία της ζωής του.
Στη συνέχεια αναχώρησε για ένα ησυχαστήριο στην Καστοριά όπου ήταν και η ιδιαίτερη πατρίδα του.
Πηγή: Αληθινές προφορικές διηγήσεις μετανοίας πού γράφονται για την ψυχική ωφέλεια των Ορθοδόξων Χριστιανών, Επιμέλεια Έκδοσης «Φίλοι Αγίου Όρους Λαμίας».

 http://vatopaidi.wordpress.com/

Ο Άγιος Εφραίμ

Συνοπτική βιογραφία Αγίου Εφραίμ

Ο Άγιος Εφραίμ εγεννήθη εις τα Τρίκαλα Θεσσαλίας, το έτος 1384.
Ωε γνωστόν τα Τρίκαλα το έτος 1393 περιήλθαν υπό Τουρκικήν κατοχήν, υπό του Βαγιαζίτ του Α΄ του Κεραυνού, ο οποίος κατέκτησε την χώραν της Θεσσαλίας. Έκτοτε ήρχισεν η εγκατάστασις Μουσουλμάνων εις τας Θεσσαλικάς Πεδιάδας.
Τ0 1935 εις την Θεσσαλονίκην ήρχισεν να εφαρμόζεται το «παιδομάζωμα» , το οποίον επί Μουράτ Β΄ ωργανώθη συστηματικώτερον εις όλας τας τουρκοκρατουμένας περιοχάς. Συνήθως εστρατολογούντο παιδιά 14-18 ετών ή 15-20, αλλά και μικροτέρας ηλικίας.
Ο Άγιος Εφραίμ σε ηλικία 14 ετών, το 1398, με το κοσμικόν όνομα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΡΦΗΣ εγκατέλειψε μητέρα, χήραν, και επτά (7) αδελφούς , τη προτροπή της ευσεβούς αυτού μητρός, προφανώς δια να αποφύγη την βιαίαν στρατολογίαν δια την επάνδρωσιν των γενιτσαρικών σωμάτων, και προσήλθε δια να μονάση εις την Σταυροπηγιακήν Μονήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, επί του όρους των Αμώμων της Αττικής.
Ενταύθα, μετά φλογερού ζήλου επεδόθη εις την μοναχικήν πολιτείαν , ως άγγελος βιώσας μετά των αδελφών της Μονής.
Κατά το έτος 1391 οι Τούρκοι υπό τον στρατηγόν Εβρειός εισέβαλον εις την Πελοπόννησον και η πόλις των Αθηνών άρχισε να απειλείται υπ’ αυτού. Το δε έτος 1416 οι Τούρκοι ελεηλάτησαν την Αττικήν και ηνάγκασαν τον Δούκα των Αθηνών Αντώνιο Ατζαγιόλι να ομολογήση εαυτόν υπόφορον του Σουλτάνου.
Κατά το έτος 1424 οι Τούρκοι εισέβαλον βιαίως εις την Ιεράν Μονήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, επί του Όρους των Αμώμων και εσφαγίασαν αγρίως τους Πατέρας της Μονής.
Ο Άγιος απουσίαζεν εις την σπηλιάν του επί του Όρους και επιστρέψας , ιδών τα σώματα των Πατέρων εσφαγμένα ένθεν κακείθεν, εθρήνησεν γοερώς. Τον επόμενον χρόνον, την 14ην Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθον οι βάρβαροι Οθωμανοί και ευρόντες τον Άγιον, τον συνέλαβαν και τον εβασάνιζον επί 8 ½ μήνας, μετά μεγάλης μανίας και βαρβαρότητος, με τα ίδια μέσα βασανιστηρίων με τα οποία εβασάνισαν τους Αγίους Μεγαλομάρτυρας , Άγιον Γεώργιον, Άγιον Δημήτριον, Αγίαν Αικατερίνην, Αγίαν Βαρβάραν και τόσους άλλους.
Τέλος ,τον εκρέμασαν ανάποδα εις παλαιόν δένδρον μουριάς επί του περιβόλου της Μονής , αφού διεπέρασαν εις τον ομφαλόν του χονδρόν παλαιόν ξύλον αναμμένον και αφού τον εκάρφωσαν επί του δένδρου με μεγάλα σουβλερά γύφτικα καρφιά. Ο Άγιος Εφραίμ ετελείωσε μαρτυρικώς την ζωήν του από τους Τούρκους στις 5 Μαΐου του σωτηρίου έτους 1426 και ώραν 9ην πρωινήν.

ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ

Καθισμένη πάνω στα ερείπια του παλιού Μοναστηριού , όπου η θεία Πρόνοια ωδήγησε τα βήματά μου, έφερνα τον στοχασμό μου σε χρόνια περασμένα, σε παλιού καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τα κόκκαλα των Αγίων, που με το αίμα τους ποτίστηκε το δένδρο της Ορθοδοξίας. Και , καθώς καταγινόμουν στο καθάρισμα απ’ τα χαλάσματα της Ιεράς Μονής , αναλογιζόμουν ότι βρίσκομαι σε ιερό τόπο, και έλεγα : «Θεέ μου, αξίωσέ με την ανάξια δούλη σου να ίδω έναν από τους πατέρας που έζησαν εδώ». Και ενώ πέρασε αρκετός καιρός κατά τον οποίο συνεχώς παρακαλούσα, ένιωθα μία φωνή μέσα μου να μου λέγη: «Σκάψε εκεί και θα βρης αυτό που επιθυμείς». Και θαυμαστώς μου υπέδειξε με τρόπο μυστηριακό ένα κομμάτι γης στο προαύλιο του Μοναστηριού. Ο καιρός περνούσε και η φωνή πιο δυνατή, πιο φλογερή με προτρέπει: «Σκάψε και θα βρης αυτό που επιθυμείς» κι έδειξα τον τόπο στον εργάτη που είχα φωνάξει εκείνες τις μέρες για μια μικρή επισκευή στο παλιό Ηγουμενείο.
Εκείνος ο άνθρωπος δεν ήταν πρόθυμος μα σκάψη εκεί που με ωθούσε η εσωτερική φωνή. Ήθελε να σκάψη κάπου πιο πέρα, όπου δήποτε αλλού. Στην επιμονή του τον άφησα να πάει όπου ήθελε , και εγώ έμεινα εκεί και προσευχόμουν να μην μπορή να σκάψη , να βρίσκη βράχους, για να αναγκαστή να έλθη στον τόπο που με ωθούσε εκείνη η φωνή.
Και πράγματι, ενώ προσπάθησε σε τρία-τέσσερα μέρη, συνεχώς έβρισκε βράχους και γι’ αυτό επέστρεψε εις τον τόπο που αρχικώς του υπέδειξα.
Ο τόπος εκείνος από το τζάκι, τις τρεις θυρίδες, το μισογκρεμισμένο τοίχο, όλα αυτά μαρτυρούσαν πως κάποτε υπήρχε κελλί κάποιου Μοναχού και που έμειναν τα ερείπια αυτά για να μας πουν το δράμα που κάποτε συνέβη εκεί. Καθαρίσαμε τον τόπο από τις πέτρες και άρχισε ο αργάτης εκείνος να σκάβει κάπως νευρικά, κάπως θυμωμένα και ,επειδή φοβόμουν να μην μου κάνη ζημιά, του είπα: « Μην βιάζεσαι, μην κουράζεσαι, κάνε πιο σιγά», αλλ’ επειδή δεν με άκουγε και έσκαβε με τον ίδιο ρυθμό του είπα: «Μήπως είναι και κανείς θαμμένος και κάνεις ζημιά! Σε παρακαλώ, πρόσεχε». Και τότε κατάλαβε και μου είπε: «Νομίζεις ότι θα είναι αλήθεια αυτό που έχεις στο νου σου;». Και αλήθεια , ήμουν τόσο βεβαία , σαν να τον έβλεπα. Και προχωρώντας τώρα εις την αγία και ιεράν εκταφή, και φθάνοντας περίπου ένα και εβδομήντα βάθος, πρώτα έφερε εις το φως ο κασμάς το κεφάλι του ανθρώπου του Θεού. Την ίδια δε στιγμή σκορπίστηκε άρρητη ευωδία σε όλη τη γύρω ατμόσφαιρα.
Ο εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ο γλώσσα του, κόπηκε η μιλιά του.
«Άφησέ με μόνη, σε παρακαλώ», είπα στον εργάτη και απομακρύνθηκε.
Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθειά την έκτασι του μαρτυρίου του.
Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση , απόκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή, έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί.
Χαρακτηριστικόν, ότι επρόκειτο για κληρικόν, είναι ότι παίρνοντας το χώμα εις την θέσιν όπου ήσαν τα άγιά του χέρια, είδα το στρίφωμα του μανικιού του ράσου, που δεν υπήρχε ούτε η ελάχιστη σκόνη, ολοκάθαρο, χοντροϋφασμένο από αργαλειό του παλαιού καιρού∙ το πάχος της κλωστής ήταν πάνω από χιλιοστό και προχωρώντας κάτω από εις τα πόδια και πάλιν, να! το στρίφωμα του ράσου του, όπως και εις τα χέρια ολοκάθαρο, και τα πέλματά του είχαν αποτυπωθεί στο χώμα. Δεν ήξευρα τι πρώτα να κάνω, να χαρώ ή να τον κλάψω, πώς βρέθηκε εκεί θαμμένος του Θεού άνθρωπος; Τι να είχε συμβεί; Τι να είδαν τα μάτια του; Έλεγα , κάποιο δράμα θα συνέβη. Και προσπαθώντας να καθαρίσω τα οστά από τη λάσπη των δακτύλων του θρυμματίζονταν, διότι η βροχή είχε ποτίσει μέχρι κάτω το βάθος του τάφου του, γι’ αυτό και τα τοποθέτησα, όπως ήταν, στη θυρίδα, που ήταν από τον τάφο του.
Μα τι να σας πω για κείνη την βροχή; Λες και ο Ουρανός έρριχνε ασημένια φυλλαράκια με τα οποία έρραινε τον Άγιο και τον τάφον του.
Ήταν βράδυ, διάβαζα τον Εσπερινό, ήμουν μόνη ακόμα σ’ αυτόν τον άγιον τόπον, που μ’ έφερε ο Κύριος να τον υπηρετήσω, και, ξαφνικά, ακούω βήματα, που ξεκινούσαν από το βάθος του τάφου, προχώρησαν εις την αυλή και έφτασαν εις την πόρτα της Εκκλησίας. Τα βήματά του ηκούοντο δυνατά και σταθερά τόσον, ώστε ένιωσα μέσα μου ότι ήτο η μόνη φορά που φοβήθηκα, αισθάνθηκα το αίμα μου να μουδιάζη εις το κεφάλι μου και από το φόβο μου , ούτε που γύριζα πίσω να ιδώ, οπότε ακούω την φωνή του μου να μου λέγη:
«Έως πότε θα με έχης εκεί πέρα; Κι αυτός που μου έβαλε το κεφάλι μου έτσι…!
Τότε γύρισα και τον είδα∙ ήτο ψηλός εις το ανάστημα, με μικρά μάτια, στρογγυλά, με ελαφριές ρυτίδες στην άκρη∙ τα γένειά του έφθαναν και εκάλυπταν τον λαιμό, και κάπως εδώ και εκεί με χάρι εδιχάζοντο πλαγίως και έμπροσθεν και ολίγον σγουρά, χρώματος μαύρου, με όλη την μοναχική αμφίεσι∙ στο αριστερό του χέρι υπήρχε φως υπέρλαμπρον και το δεξί του χέρι ευλογούσε.
Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση και χαρά ανεκλάλητο. Πήρα θάρρος και δύναμι, ο φόβος εξαφανίστηκε, τον ένιωσα δικό μου και του είπα:
«Συγχώρησέ με , και αύριο, μόλις ξημερώσει ο Θεός την ημέρα, θα σε περιποιηθώ»∙ και αμέσως έγινε άφαντος, και συνέχισα τον Εσπερινό μου εν ειρήνη.
Το πρωί μετά την ακολουθία του Όρθρου επήρα τα άγια οστά και τα καθάρισα από τα χώματα, τα έπλυνα καθαρά και τα απόθεσα στο Ιερό σε μία παλιά θυρίδα , αφού άναψα και ένα καντηλάκι.
Το βράδυ της ιδίας ημέρας βλέπω στον ύπνο μου τον Όσιον άνθρωπον του Θεού μέσα εις την Εκκλησίαν όρθιον, αριστερά όμως και κοντά στον Άγιο, είδα όρθια και στο ανάστημα του Αγίου , μία περίλαμπρη ωραιότατη εικόνα του Αγίου, μία περίλαμπρη ωραιότατη εικόνα του Αγίου, που την κρατούσε με το ένα του χέρι αγκαλιασμένη.
Ήταν από παλαιό ασήμι σφυρηλατημένη και με το χέρι εργασμένη, δίπλα του βρισκόταν ένα μανουάλι και εγώ του έβαλα μία λαμπάδα αναμμένη από καθαρό κερί, και τότε άκουσα την φωνή του να μου λέγη:
«Σ’ ευχαριστώ πολύ. Ονομάζομαι Εφραίμ».
Πέρασε αρκετός καιρός και είχα μέσα μου μία απορία για τούτο το περιστατικό.
Μια μέρα, και μετά το τέλος του Εσπερινού, καθώς άπλωσα το χέρι μου για να κλείσω την πόρτα της Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σαν από κεχριμπαρένιο κομπολόι. Κατάλαβα ότι ήταν ο Άγιος.
Εμπήκα στο ιερό, διότι είχα εκεί τοποθετημένα τα Άγιά του λείψανα, άναψα ένα κεράκι και προσκύνησα. Αλλά τι να πω και τι να λαλήσω δια την ουράνιον εκείνην ευωδίαν που ανέπεμπαν τα άγιά του Λείψανα! Χείμαρρος πραγματικός επλημμύρισε όλο μου το είναι, αισθάνθηκα εντός μου τον Παράδεισον , μα και την ταπεινότητά μου σ’ αυτό το μεγαλείο.

Καθηγουμένη,
Μοναχή Μακαρία


Από το : «Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ & ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ»
ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΣΕΜΝΩΜΑ
ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΜΩΜΩΝ
Ο ΒΙΟΣ, Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΚΑΙ
ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ
ΥΠΟ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΗΣ
ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΔΕΣΥΠΡΗ
ΑΘΗΝΑΙ 2011

Ευλογητός εί, Χριστέ ο Θεός

Ἦχος πλ. δ'
Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι' αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Ψυχαναλυτὴς τό... Ἴντερνετ

«Ὁ ὑπολογιστὴς εἶναι ἡ εὔκολη λύση γιὰ ἐπικοινωνία, ὄχι ὅμως καὶ ἡ καλύτερη»

Τὸν ρόλο τοῦ... ψυχαναλυτῆ παίζει πλέον τὸ Ἴντερνετ - γιὰ παιδιὰ νεαρῆς ἡλικίας ποὺ βιώνουν ψυχολογικὰ ἢ οἰκογενειακὰ προβλήματα. Ἀποτελεῖ - σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικοὺς - τὴν εὔκολη λύση γιὰ τοὺς ἔφηβους ποὺ θέλουν νὰ προβάλουν τὰ προβλήματά τους.

Μὲ ἀφορμὴ τὴν «κραυγὴ ἀπελπισίας καὶ βοήθειας» τοῦ 13χρονου, ποὺ στὸ ἠλεκτρονικὸ ἡμερολόγιό του (blog) ἀνακοίνωσε πὼς σχεδιάζει νὰ βάλει τέλος στὴν ζωή του, οἱ ψυχολόγοι ἐπισημαίνουν πὼς ἡ ἐφηβεία εἶναι μία ἰδιαίτερα δύσκολη περίοδος, γι' αὐτὸ καὶ οἱ γονεῖς πρέπει νὰ σκύβουν στὰ προβλήματα τῶν παιδιῶν τους. Τὸ σημεῖο στὸ ὁποῖο «στέκονται» οἱ ψυχολόγοι εἶναι τὸ γεγονὸς πὼς ὁ συγκεκριμένος μαθητὴς Γυμνασίου ἐπέλεξε νὰ μοιραστεῖ τὰ προβλήματά του μὲ ἀγνώστους στὸ Ἴντερνετ, ἀντὶ νὰ τὰ συζητήσει μὲ γονεῖς καὶ φίλους. «Εἶναι σημεῖο τῶν καιρῶν μας. Τὸ Ἴντερνετ ἔχει γίνει τὸ ὑποκατάστατο τῆς παρέας καὶ τῆς κουβέντας. Τελικὰ ὅμως καταλήγουν νὰ αἰσθάνονται ἀκόμα πιὸ μόνοι, γιατί στὰ chat rooms δὲν ὑπάρχει ὀπτικὴ ἐπικοινωνία, ἄγγιγμα, ἀμεσότητα», τονίζει στὰ «NEA» ἡ ψυχολόγος κ. Μαριέττα Πεπελάση.

Ἡ ἀνωνυμία εἶναι τὸ «ἀτοὺ» γιὰ τοὺς χρῆστες τοῦ Ἴντερνετ, καθὼς κανεὶς δὲν τοὺς γνωρίζει. Αὐτὴ ἡ ἀπρόσωπη σχέση δημιουργεῖ ἕνα αἴσθημα ἐλευθερίας, ἀκριβῶς ἐπειδὴ μποροῦν νὰ θίξουν ὅποιο θέμα τοὺς ἀπασχολεῖ χωρὶς ὡστόσο νὰ στιγματιστοῦν στὸν κοινωνικὸ καὶ τὸν οἰκογενειακὸ περίγυρο: «Ἡ ἐφηβεία εἶναι μία περίοδος ἐσωτερικῆς ἀναζήτησης: τὰ παιδιὰ προσπαθοῦν νὰ μάθουν τὸν ἑαυτό τους, ἀναζητοῦν τὴν σεξουαλική τους ταυτότητα, προβληματίζονται γιὰ τὸ μέλλον. Πρόκειται γιὰ θέματα ἰδιαίτερα λεπτά. Ἂν λοιπὸν δὲν νιώθουν κοντὰ στοὺς γονεῖς καὶ στοὺς φίλους τους, τότε ὁ ὑπολογιστὴς εἶναι ἡ εὔκολη λύση, σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποτελεῖ τὴν καλύτερη»,ὑπογραμμίζει ἡ κ. Πεπελάση.

Στὴ συγκεκριμένη περίπτωση, ὁ 13χρονος μαθητὴς δὲν ἔκρυβε πὼς ἔνιωθε παραμελημένος ἀπὸ τοὺς γονεῖς του. «Οἱ γονεῖς μου δὲν μοῦ φέρονται καλά», ἔγραφε χαρακτηριστικά. Ἐπιπλέον, σύμφωνα μὲ τὸ ἠλεκτρονικὸ ἡμερολόγιό του, ἔνιωθε πὼς οἱ φίλοι του δὲν τὸν ἱκανοποιοῦσαν ἐνῶ παράλληλα εἶχε ἀπογοητευτεῖ ἀπὸ τὶς σχέσεις του μὲ τὰ κορίτσια. Τὸ ἡμερολόγιο ποὺ διατηροῦσε στὸ Ἴντερνετ, ὅπως ἐπισημαίνουν οἱ εἰδικοί, ἦταν «κραυγὴ βοήθειας»... Τὸ εἶχε ἀποφασίσει. Μάλιστα, τὸ γεγονὸς πὼς θὰ αὐτοκτονοῦσε βάσει λεπτομεροῦς σχεδίου - εἶχε ὁρίσει ὄχι μόνο τὴν ἡμέρα ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὴν ὥρα - χτυπάει ἀκόμη ἕνα «καμπανάκι» στοὺς ψυχολόγους: «Τὸ πρῶτο βῆμα εἶναι οἱ αὐτοκτονικὲς σκέψεις. Ἀπὸ τὴ θεωρία στὴν πράξη ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση, ὡστόσο ὁ συγκεκριμένος ἔφηβος εἶχε ἤδη περάσει στὸ ἐνδιάμεσο στάδιο, νὰ ὁρίσει δηλαδὴ τὴν ἡμερομηνία καὶ τὸν τρόπο ποὺ θὰ δώσει τέλος στὴ ζωή του», λέει στὰ «NEA» ὁ ψυχολόγος - ψυχοθεραπευτὴς κ. Βασίλης Θεοδώρου. Πάντως τὸ πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ ὅλα, ὅπως τονίζει ὁ κ. Θεοδώρου, εἶναι πὼς ὁ 13χρονος μαθητὴς προσπαθοῦσε νὰ τραβήξει τὴν προσοχὴ τῶν ὑπόλοιπων χρηστῶν του Ἴντερνετ: «Πρόκειται γιὰ κάτι σύνηθες. Τὸ Ἴντερνετ κρύβει μεγάλες ἰδιαιτερότητες. Οἱ χρῆστες ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ δημιουργήσουν μιὰ εἰκονικὴ ταυτότητα πολὺ πιὸ ἐνδιαφέρουσα ἀπὸ τὴν πραγματική τους, ὥστε νὰ ἔχουν τὴν προσοχὴ ποὺ ἐπιθυμοῦν. Αὐτὸ καὶ μόνο σκιαγραφεῖ τὴ μοναξιὰ αὐτῶν τῶν παιδιῶν».

 http://www.agiazoni.gr/article.php?id=12043774076537068525

Βασιλεύ Ουράνιε

Προσευχή προς το Άγιο Πνεύμα,
που είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.

Βασιλεύ Ουράνιε (προσευχές)

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε,
το Πνεύμα της αληθείας,
ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών,
ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός,
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν
και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος
και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Αμήν.

Μετάφραση - Ερμηνεία (προσευχές)

Βασιλεύ Ουράνιε = Ουράνιε Βασιλεύ
Παράκλητε = Εσύ που είσαι οδηγός, ενισχυτής και παρηγορητής μας
Το Πνεύμα της αληθείας = Εσύ που είσαι το Πνεύμα από όπου πηγάζει η Αλήθεια
Ο πανταχού παρών = Εσύ που βρίσκεσαι παντού
Και τα πάντα πληρών = και εσύ που γεμίζεις τα πάντα με την παρουσία σου
ο θησαυρός των αγαθών = Εσύ που είσαι το θησαυροφυλάκιο των καλών
και ζωής χορηγός = Εσύ που είσαι ο χορηγητής (ο δοτήρας) της ζωής
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν = Έλα και σκήνωσε - κατοίκησε- μέσα μας
και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος = Και καθάρισε μας από κάθε αμαρτία
και σώσον, Αγαθέ = και σώσε, Εσύ που είσαι απόλυτα Αγαθός
τας ψυχάς ημών = τις ψυχές μας
Αμήν =  Αληθινά

αντιγραφή:  http://www.paidika.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=692&Itemid=83

Ο κόσμος υποφέρει, χάνεται και δυστυχώς είναι αναγκασμένοι όλοι οι άνθρωποι να ζουν μέσα σ' αυτήν την κόλαση του κόσμου

Ο κόσμος υποφέρει, χάνεται και δυστυχώς είναι αναγκασμένοι όλοι οι άνθρωποι να ζουν μέσα σ' αυτήν την κόλαση του κόσμου
.
Νιώθουν οι περισσότεροι μια μεγάλη εγκατάλειψη, μια αδιαφορία
ιδίως τώρα από παντού.
Δεν έχουν από που να κρατηθούν. Είναι αυτό που λένε: “ Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται”. Αυτό δείχνει ότι ο πνιγμένος ζητάει από κάπου να πιασθή, να σωθή. βλέπεις, το καράβι βουλιάζει και ο άλλος πάει να πιασθή από το κατάρτι. Κα, αφού το καράβι κινδυνεύει να βουλιάξη, δεν σκέφτεται ότι και το κατάρτι θα βουλιάξη. Πιάνεται από το κατάρτι και βουλιάζει πιο γρήγορα! Θέλω να πω ότι οι άνθρωποιζητούν κάπου να ακουμπήσουν, από κάπου να πιασθούν. Ναι αν δεν έχουν πίστη να ακουμπήσουν σ' αυτήν,αν δεν εμπιστευθούν στον Θεό, , θα βασανίζωνται.Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό!

Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός. Θα δήτε πως θα εκτιμήσουν την Εκκλησία. Αρκεί εμείς να είμαστε σωστοί. Θα καταλάβουν ότι αλλιώς δεν γίνεται χωριό!!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  3 ΙΟΥΝ 2012 

«Ελληνορθόδοξη Παράδοση: Ρίζωμα καί Προοττική»,

Διαβάστε παρακάτω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα - άρθρο του Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Στυλιανού Παπαδόπουλου (1933-2012) από το βιβλίο «Ελληνορθόδοξη Παράδοση: Ρίζωμα καί Προοττική», επιλογή κειμένων και επιμέλεια: Κων/νος Χολέβας. (Ορθοδοξία και Ελληνισμός, 1999). Δημοσιεύτηκε ως άρθρο με τον τίτλο «Όποιος έχανε την ορθοδοξία έχανε και την ελληνική του συνείδηση» στο περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ, τεύχος 36.

 Γνωρίζουμε, ιστορικά ότι πολλοί ορθόδοξοι βυζαντινοί, που είχαν ελληνική συνείδηση, έφυγαν από τις εστίες τους πρίν και κατά την πτώση της μικρής πλέον βυζαντινής αυτοκρατορίας προς τις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Ο ΙΕ΄ αιώνας γνώρισε στη Δύση πολλούς ορθόδοξους Έλληνες, επώνυμους των γραμμάτων, των τεχνών και του πλούτου.  Από αυτούς, η συντριπτική πλειοψηφία γρήγορα ή αργά προσχώρησε στον Ρωμαιοκαθολικισμό, εγκαταλείποντας θεληματικά ή με πιέσεις ηθικές και οικονομικές την Ορθοδοξία. Παράλληλα όμως και χωρίς καθυστέρηση, αυτοί όλοι έχασαν και την ελληνικότητά τους, την ελληνική τους συνείδηση. Γι’ αυτό κι έχουμε ιστορικό παράδοξο, σκάνδαλο κυριολεκτικά. Δεν δημουργήθηκε και δεν είχαμε πουθενά στις ξένες χώρες συγκροτημένη ελληνική κοινότητα με ρωμαιοκαθολικό ή προτεσταντικό θρήσκευμα. Κοινότητες συγκροτημένες με ακμαία συνείδηση της ελληνικότητας έχουμε, όπου και όταν τα μέλη της κοινότητας είναι και ορθόδοξα, όταν τα δύο άνισα και μη συγκρίσιμα μεγέθη, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, συνυπάρχουν.

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της Τουρκοκρατίας μετανάστευσαν ορθόδοξοι Έλληνες, όχι μόνο με μονωμένα πρόσωπα και οικογένειες, αλλά χωριά ολόκληρα και μικρές περιοχές. Έφευγαν όλοι μαζί οι κάτοικοι του χωριού με τον ιερέα και τον δάσκαλο, από την Μάνη π.χ. Φυσικά όλοι τους ήταν και ορθόδοξοι και Έλληνες. Στην αρχή προσπαθούσανε να διατηρήσουνε την Ορθοδοξία τους, αλλά πιεζόμενοι σιγά - σιγά την εγκατέλειπαν. Τότε αυτόματα χανόταν η εξασθενούσε απόλυτα και η συνείδηση της ελληνικότητάς τους.

Έτσι, ούτε στην ιταλική χερσόνησο, ούτε στην Γαλλία ή στην Ελβετία, ούτε στην Γερμανία και στην Αυστροουγγαρία διασώθηκαν ελληνικές κοινότητες. Αυτό έγινε σε λίγες περιπτώσεις και κυρίως αργότερα, όταν μειώθηκαν οι πιέσεις και η αντίσταση των Ελλήνων ορθοδόξων έγινε σθεναρότερη. Έχουμε τότε συγκροτημένες ελληνικές κοινότητες, όπως π.χ. στην Βενετία και την Βιέννη, που όλες ήταν και ελληνικές και ορθόδοξες.

Με διαφορετικές προυποθέσεις έχουμε κοινότητες ελληνικές στην Αίγυπτο, στην Μολδοβλαχία, γύρω από την Μαύρη Θάλασσα, και την Κασπία. Αντίθετα, όταν ένας μή Έλληνας γινόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ορθόδοξος, διατηρούσε την οποιαδήποτε εθνική του συνείδηση, όπως άλλωστε συνέβη με λαούς και φυλές, που παλαιότερα εκχριστιάνισαν οι βυζαντινοί, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με την σύμπραξη της διπλωματίας του αυτοκράτορα.

Πολύ εμφαντικότερα η κατάσταση συναπωλείας του Ελληνισμού επιβεβαιώνεται απ’ όσα διαδραματίστηκαν πριν και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, στις τουρκοκρατούμενες χώρες, από τα Βαλκάνια ως την άκρη της Μέσης Ανατολής. Εκεί, λοιπόν και τότε, πρόσωπα μεμονωμένα, χωριά ολόκληρα ή περιοχές ευρύτερες, ένεκα βίας και εξαναγκασμού ή -σπανιότερα- έμμεσων πιέσεων και τυχοδιωκτισμού, εκατομμύρια ορθοδόξων Ελλήνων αλλαξοπίστησαν. Δέχτηκαν την θρησκεία του Μωάμεθ κι εγκατέλειψαν την Ορθοδοξία τους. Ο εξισλαμισμός τους όμως αυτόματα σήμαινε και απώλεια της ελληνικότητάς τους.

Δεν πρέπει εμείς οι Έλληνες να λησμονάμε ποτέ ότι: η πλειοψηφία των μουσουλμάνων π.χ. της δυτικής Θράκης, της Αλβανίας, της Κύπρου παλιότερα, της Μικρασίας, της Αιγύπτου, της Βοσνίας, της Ρόδου και άλλων περιοχών είναι ορθόδοξοι Έλληνες βυζαντινοί ή Σέρβοι, που οι πρόγονοί τους εξισλαμίστηκαν και, χάνοντας την ορθοδοξία τους, έχασαν και την φυλετική τους συνείδηση. Έγιναν μουσουλμάνοι Τούρκοι ή Βόσνιοι ή Αλβανοί ή Αιγύπτιοι. Ποτέ δεν έμειναν εθνικά ό,τι ήταν ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Τα επίλεκτα γενιτσαρικά τάγματα, με την σύμπραξη των οποίων ο Πορθητής Μωάμεθ Β’ κατέλαβε και κατέστρεψε την Κωνσταντινούπολη, αποτελούνταν από εξισλαμισμένα ορθόδοξα χριστιανόπουλα. Και η πλειοψηφία των Τούρκων της Μικρασίας είναι φυλετικά αδέρφια μας, που έγιναν εχθροί μας αφ’ ότου απώλεσαν την Ορθοδοξία τους.

Η σημερινή κατάσταση των Ελλήνων της διασποράς, που πλέον έγιναν π.χ. Ελληνοαμερικανοί και Ελληνοαυστραλοί, διαφέρει ένεκα της αλλαγής των συνθηκών, αλλά στο βάθος μένει ίδια κι απαράλλαχτη: όπου έχουμε διατήρηση της Ορθοδοξίας, έχουμε και διάσωση της ελληνικής συνειδήσεως.

Όπου έχουμε ακμαία κοινότητα Ελλήνων, αυτοί είναι ορθόδοξη ελληνική κοινότητα. Περιπτώσεις μεμονωμένων ελληνικών μικροκοινοτήτων προτεσταντικού συνήθως θρησκεύματος είναι τεχνητό δημιούργημα, θνησιγενές, περιθωριακό, και βέβαια δεν καταργεί τον κανόνα. Και αυτό, γιατί ο Προτεσταντισμός δεν κατανοεί την σημασία της εθνικής παραδόσεως και ούτε ενδιαφέρεται για την εθνική συνείδηση, παρεκτός και αν πρόκειται για γερμανική, αγγλοσαξωνική ή σκανδιναυική.

 

Μερική αντιγραφή απο :  http://redskywarning.blogspot.gr/2012/05/blog-post_31.html

Πρόγραμμα επισκέψεως της Α.Θ.Π του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ Βαρθολομαίου εις την Ιεράν Mητρόπολιν Σερβίων & Κοζάνης από 27ης έως 30ης Ιουνίου 2012

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

Πρόγραμμα επισκέψεως της Α.Θ.Π 

του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ Βαρθολομαίου

 εις την Ιεράν Mητρόπολιν Σερβίων & Κοζάνης

 από  27^ης έως 30^ης Ιουνίου 2012

Τετάρτη 27-6-2012:

-5.00μ.μ.: Υποδοχή εις την Κεντρικήν Πλατείαν Κοζάνης. Τιμητική εκδήλωση υπό του Δήμου Κοζάνης

-6.μ.μ.: Δοξολογία εις  τον Ιερόν Καθεδρικόν Ναόν του Αγίου Νικολάου.

-7.30μ.μ. Αγιασμός Εγκαινίων του ιστορικού Επισκοπείου Κοζάνης.

Πέμπτη  28-6-2012:

-9.30π.μ.: Ιερατική Σύναξις εις τον Ιερόν Ναόν Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης

-12.00μ.: Βελβενδός, Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

-6.00μ.μ.: Σέρβια, Υποδοχή , Τιμητική εκδήλωσις υπό του Δήμου Σερβίων – Βελβεντού.

-6.30μ.μ.: Ι. Καθεδρικόν Ναόν Αγίας Κυριακής, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός επί τη εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

-8.30μ.μ.: Επίσκεψις εις  την Βυζαντινήν Καστροπολιτείαν Σερβίων

Παρασκευή 29-6-2012:

-7.30 π.μ: Πατριαρχική Θεία Λειτουργία εις το Ιερόν Ναόν Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης.

-12.30μ.μ:Επίσκεψις εις το Ιστορικόν –Λαογραφικόν Μουσείον Κοζάνης.

-6,30μ.μ.: Αιανή, Υποδοχή , Επίσκεψεις εις τον Βυζαντινόν Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το Αρχαιολογικόν Μουσείον Αιάνης.

-8.00μ.μ.: Περιφέρεια (Ζ.Ε.Π), τιμητική εκδήλωσις υπό της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.

Σάββατο 30-6-2012

-10.00 π.μ.: Επίσκεψις εις τον Ατμοηλεκτρικόν Σταθμόν Αγίου Δημητρίου Δ.Ε.Η.

-12.00μ.: Τ.Ε.Ι Δυτικής Μακεδονίας, Αναγόρευσις του Οικουμενικού Πατριάρχου εις Επίτιμον Διδάκτορα του Τμήματος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος.

Πέρας Επισκέψεως

http://serviotikos.blogspot.gr/2012/06/27-30-2012.html

Στροφή στη θρησκεία σε αναζήτηση… ελπίδας

Βλέπουν δίπλα τους πολλά από εκείνα που θεωρούσαν δεδομένα να καταρρέουν, ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους λόγω οικονομικής κρίσης ενώ μερικοί στρέφονται ακόμη και στην αυτοκτονία. Την ίδια στιγμή, οι εκκλησίες γεμίζουν από Έλληνες και Ελληνίδες που αναζητούν ελπίδα στο υπερβατικό και αρχίζουν να διακατέχονται από μια έντονη διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο. Την τάση αυτή διαπιστώνουν οι ειδικοί που συζητούν μεταξύ τους, σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουν τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου.

«Υπάρχει μια έντονη στροφή στη θρησκεία για το λόγο ότι και η ίδια η κρίση προκαλεί τη θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπου να αναζητήσει ελπίδα μέσα στην οριακότητα, μέσα στην οποία ζει καθημερινά» εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Ιωάννης Κουρεμπελές. Όπως επισημαίνει, ο κόσμος στρέφεται πλέον στο χώρο της θρησκείας, ένα χώρο που μπορεί να του προσφέρει διεξόδους, ώστε να μην κλειστεί στον εαυτό του αλλά να προτάξει την πραγματική κοινωνία με τον άνθρωπο.

Το γεγονός επιβεβαιώνει και ο καθηγητής ποιμαντικής και κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Ηρακλής Ρεράκης, τονίζοντας ότι πράγματι, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, έχει αυξηθεί ο πληθυσμός που επισκέπτεται την εκκλησία, αναζητώντας παρηγοριά και ανάπαυση. Ο ίδιος αποδίδει το ενδιαφέρον αυτό και στην ενεργοποίηση της επίσημης χριστιανικής Εκκλησίας στον τομέα της κοινωνικής προσφοράς, κυρίως με την διοργάνωση συσσιτίων και διανομής ειδών πρώτης ανάγκης. Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι έχει ενταθεί η ευαισθησία των πολιτών που, είτε έχουν πολλά είτε λιγότερα, προτίθενται να προσφέρουν σε εκείνους που χρήζουν βοήθειας, οικονομικής ή ψυχολογικής. Στο πλαίσιο αυτό η φιλανθρωπία αντιμετωπίζεται ως πρακτική που απορροφά τους κραδασμούς της οικονομικής κρίσης στην κοινωνική ζωή.

«Είναι κάτι αξιοθαύμαστο και αξιόλογο. Μπορεί, όμως, να θεωρηθεί ως μία αρχή καθώς από εκεί και πέρα είναι ζήτημα της επίσημης Εκκλησίας το πώς θα διαχειριστεί το θέμα» αναφέρει ο κ. Ρεράκης και δεν παραλείπει να αναφερθεί «σε περιπτώσεις που οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας απομάκρυναν τους πιστούς από κοντά τους». Το ζήτημα, σύμφωνα με τον κ. Κουρεμπελέ, είναι αν εκεί που στρέφεται πλέον ο κόσμος υπάρχει προοπτική ή αν υπάρχουν ελλείμματα που θα ήταν καλό να συζητηθούν. Για το λόγο αυτό, το ζητούμενο είναι ο διάλογος, προκειμένου να καταφέρει η χριστιανική Εκκλησία να προτάξει τη δική της οντολογία, εκείνη της πνευματικότητας και της ανοιχτής προσφοράς, μακριά από ακρότητες και σχετικοποιήσεις.

Σε ό,τι αφορά τις διαστάσεις της κρίσης, ο καθηγητής ποιμαντικής και κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, κάνει λόγο για πνευματική και όχι οικονομική κρίση καθώς, όπως εκτιμά, εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα υπήρχε πρόβλημα στους θεσμούς και την εξουσία που οδήγησε τελικά στη σημερινή κατάσταση. Σε αυτό, άλλωστε, το γεγονός αποδίδει τον αποκαλούμενο «ευρωπαϊκό χειμώνα», έναν όρο που περιγράφει την γενικότερη απομάκρυνση του ευρωπαϊκού κόσμου από την θρησκεία εδώ και πολλά χρόνια. Ενδεικτικό είναι, εξάλλου, ότι στις ευρωπαϊκές καθολικές και προτεσταντικές χώρες όπου επιβάλλεται εκκλησιαστικός φόρος, οι πολίτες «αποχρωματίζονται», δηλαδή δηλώνουν ότι αποσύρονται από τη θρησκεία για να μην κληθούν παράλληλα να καταβάλλουν το αντίτιμο. Το ποσοστό των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται σε 5 με 7% του πληθυσμού κάθε χρόνο.

Σε αντίθεση με τον «ευρωπαϊκό χειμώνα», ο όρος «αραβική άνοιξη» εκφράζει την ενότητα και σταθερότητα του ισλαμισμού και του μουσουλμανισμού, δεδομένων των χαρακτηριστικών της θρησκείας και της αυξημένης κοινωνικής συνοχής και πίστης των αντίστοιχων πληθυσμών. Τα θέματα αυτά τίθενται, μεταξύ άλλων, στο διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο με θέμα τις «αβρααμικές θρησκείες και την ευθύνη τους για τον κόσμο» που ολοκληρώνεται απόψε στη Θεσσαλονίκη, με συμμετοχές από την Ιρλανδία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία, το Ισραήλ, την Τουρκία και την Ελλάδα.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Προσευχή εις το Άγιον Πνεύμα

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Οδηγητικόν, οδήγει ημάς επί τρίβους δικαιοσύνης. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Διδακτικόν, κατάστησον ημάς διδακτούς Θεού. (Α’ Κορ. β’ 13).
Πνεύμα Αληθείας, αποκάλυπτε εις ημάς τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).
Πνεύμα Συνέσεως, απομάκρυνε την αφροσύνη μας. (Β’ Τιμ. α’ 7).
Πνεύμα Υπομνηματικόν, υπενθύμιζε εις ημάς τον υψηλόν μας προορισμόν. (Ιωαν.ιδ’. 17)
Πνεύμα Παράκλητον, ενίσχυε ημάς εις τας θλίψεις του βίου τούτου. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Ευθές, εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις ημών. (Ψαλ. Ν’ 12).
Πνεύμα Δυνάμεως, ενίσχυε ημάς εις την άρσιν του καθ’ ημέραν σταυρού μας. (Πραξ. α’ 8).
Πνεύμα Φωτός, καταύγαζε τα σκότη της νυκτός της παρούσης ζωής.
Πνεύμα Ερευνητικόν, ερευνόν και ετάζον καρδίας και νεφρούς, χάριζε εις ημάς συνείδησιν αγαθήν. (Α’ Κορ. β’ 10).
Πνεύμα Λαλούν, λάλει αγαθά εις τας καρδίας ημών. (Ματθ. ι’ 20).
Πνεύμα Ζωοποιούν, ανόρθωσον τα εκ της αμαρτίας παραλελυμένα και νεκρά μας μέλη. ( Ιωαν. ς’ 63).
Πνεύμα Πληρούν, πλήρωσον τας καρδίας ημών, πίστεως, ελπίδος και αγάπης. (Λουκ. α’ 41).
Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς κα δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).
Πνεύμα Υιοθεσίας, κάμε να κράζωμεν εκ βάθους καρδίας, Αββά ο Πατήρ. (Ρωμ. η’ 15).
Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα . (Β’ Κορ.γ’ 17).
Πνεύμα Συναντιλήψεως, γίνου αντιλήπτωρ εις τας ασθενείας μας. (Ρωμ. η’ 26).
Πνεύμα Μεσιτικόν, μεσίτευε υπέρ ημών «στεναγμοίς αλαλήτοις». (Ρωμ. η’ 26).
Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7).
Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. ( Εβρ. ι’ 15).
Πνεύμα Κύριον, αποκάλυψον εις ημάς την αληθινήν Σου λατρείαν . (Α’ Κορ. ιβ’ 5).
Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).

Και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος,

Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Αμήν.

 
 http://www.impantokratoros.gr/291CFE75.el.aspx

Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου

Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου.

Πριν λίγο καιρό, ήρθε στο Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασσαλάκια και δίχτυα όλο τον δρόμο, εκεί σε μια περιοχή κοντά στο Καλύβι.
Αν περνούσε από ‘κεί μέσα ένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό.
Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε. Μόλις τα είδα, κάνω τον Σταυρό μου και περνώ από μέσα· τα διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο Καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του.
Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία. Κάνει μόνο λίγο «κάφ-κάφ» σαν ένα σκυλί που δεν έχει δόντια. Σε έναν όμως που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί να τον λιντσάρη· έχει δόντια και τον ξεσκίζει.
Ανάλογα με τα δικαιώματα που του δίνει μια ψυχή, είναι και η εξουσία του επάνω της.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ 2 ΙΟΥΝ  2012

Πόση γη χρειάζεται ένας άνθρωπος

( μερική διασκευή)

Ο Παχώμιος ήταν ένας Ρώσος γαιοκτήμονας που αποφάσισε να μεγαλώσει την περιουσία του αγοράζοντας γη. Τυχαία άκουσε από έναν άλλο γαιοκτήμονα ότι οι Μπασκίρ, μια νομαδική φυλή της στέπας πούλησαν στον ίδιο για 1000 ρούβλια μεγάλη έκταση. Ήταν πολύ καλή αγορά. Στην συνέχεια ο ίδιος γαιοκτήμονας τον συμβούλεψε αγοράσει κι αυτός από εκεί γη φροντίζοντας όμως πρώτα κατά την επίσκεψη του να τους προσφέρει δώρα. 

 

Ο Παχώμιος μετά από ένα επταήμερο ταξίδι έφτασε στην περιοχή της φυλής των Μπασκίρ , και δέχτηκε την φιλοξενία απο αυτόν τον λαό της στέπας. Συναντήθηκε με τον αρχηγό και αφού πρόσφερε τα δώρα τους ζήτησε να αγοράσει γη. Αυτοί δέχτηκαν με ευχαρίστηση να του πουλήσουν γη αλλά μόνο με τους δικούς τους όρους . Δεν θα του πουλούσαν τη γη τους με το στρέμμα αλλά με την ημέρα. Θα την αγόραζε από αυτούς για 1000 ρούβλια και θα γινόταν δική του τόση έκταση γής όση θα χάραζε ο ίδιος περπατώντας  και αφήνοντας πάνω της σημάδια, σε χρονικό διάστημα μιας ημέρας. Θα έπρεπε όμως την ίδια μέρα να γυρίσει πίσω στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε. Διαφορετικά, αν δεν κατάφερνε να γυρίσει πριν τη δύση του ήλιου, θα έχανε την έκταση της γης θα έχανε και τα ρούβλια. Ο Παχώμιος δέχτηκε την πρόταση και συμφώνησε για την άλλη μέρα. 

 

Το ίδιο βράδυ δεν κοιμήθηκε παρά λίγες ώρες το πρωί. Και σε αυτό το διάστημα του ύπνου είδε ένα όνειρο. Στην αρχή είδε τον αρχηγό της φυλής να γελάει αλλά πλησιάζοντας είδε ότι δεν ήταν ο αρχηγός αλλά ο γαιοκτήμονας που του είχε πει για τη φυλή, αλλά πλησιάζοντας πάλι είδε ότι δεν ήταν ο γαιοκτήμονας αλλά ένας παλιός γνωστός του και μετά πάλι πρόσεξε ότι δεν ήταν πάλι αυτός αλλά ήταν ο διάβολος με οπλές και κέρατα που γελούσε και μπροστά του ήταν ένας άντρας κατάκοιτος με παντελόνι και πουκάμισο και μέσα στο όνειρο του κοίταξε καλύτερα τον άνδρα αυτόν και είδε ότι ήταν νεκρός και ο άνδρας αυτός ήταν ο ίδιος ο εαυτός του.
Και σκέφτηκε τι να σημαίνει αυτό το όνειρο.

Αλλά ξημέρωσε και με τους Μπασκίρ και τον αρχηγό τους ανέβηκαν σε ένα λόφο στη μέση της στέπας για να ξεκινήσουν. Ο αρχηγός του είπε. “Δες τη γή, όλη αυτή είναι δική μας και μπορείς να έχεις όποιο κομμάτι θέλεις.” Το μάτι του Παχώμιου γυάλισε κοιτάζοντας τη στέπα που φάνταζε γύρω του τεράστια και γόνιμη. Σε ένα στρογγυλό καπέλο βάλανε μέσα τα ρούβλια.

”Αυτό θα είναι το σημάδι , είπε ο αρχηγός, από εδώ θα ξεκινήσεις και εδώ θα επιστρέψει. Όλη η γη που θα γυρίσεις θα είναι δική σου.”

Ο Παχώμιος πήρε μαζί του νερό ψωμί και ένα φτυάρι για να κάνει σημάδια στο χώμα, και αμέσως μόλις βγήκε ο ήλιος ξεκίνησε κατά την ανατολή με σκοπό να κάνει ένα μεγάλο τετράγωνο και να γυρίσει στο ίδιο σημείο. Η μέρα ήταν μεγάλη σε διάρκεια 

 

Το πρωί έκανε δροσιά και ήταν ξεκούραστος. Ξεκίνησε χωρίς να βιάζεται. Ανά τακτά διαστήματα έσκαβε με το φτυάρι κάνοντας σημάδια για να χαράξει την περιοχή που αγόρασε. Περπάτησε 3 μίλια και έκανε στροφή αριστερά. Πίσω του ίσα που φαινόταν ο λόφος με τους άλλους. Ο ήλιος σιγά σιγά ανέβαινε ψηλά και η ζέστη άρχισε να γίνεται μεγάλη . Θα έκανε άλλα 3 μίλια και θα έστριβε αριστερά. Τον έπιασε όμως το μεσημέρι λίγο πριν στρίψει αριστερά για δεύτερη φορά. Εκεί κάθισε να φάει και να πιει και να ξεκουραστεί λίγο και ενώ ήθελε να κοιμηθεί δεν κοιμήθηκε μήπως δεν προλάβει να επιστρέψει. Αλλά εκεί πρόσεξε μπροστά του μια περιοχή που θα μπορούσε να φυτέψει λινάρι και να τη χρησιμοποιήσει. Το φαγητό τον είχε τονώσει αρκετά. Συνέχισε τότε την ίδια πορεία χωρίς να στρίψει και σημάδεψε κι αυτή την έκταση. Τώρα όμως στο βάθος ίσα που φαινόταν ο λόφος. Στρίβει αριστερά για να πιάσει την τρίτη πλευρά τους τετραγώνου. Τότε βλέπει ότι ο ήλιος ήταν σε κάθοδο. Αφού περπάτησε 2 μίλια αποφάσισε να προχωρήσει ευθεία προς τον λόφο γιατί απείχε 10 μίλια από αυτόν και κατάλαβε ότι ίσως δεν θα προλάβαινε. 

 

Τα πόδια του όμως τώρα είχαν βαρύνει και η κούραση και η ζέστη ήταν μεγάλη. Άρχισε να τρέχει. Πέταξε ότι είχε πάνω του εκτός από το φτυάρι. Άρχισε να αμφιβάλει αν θα τα καταφέρει. Ο ήλιος πλησίαζε πολύ τον ορίζοντα. 

“Τι θα κάνω σκέφτηκε. Άρπαξα μεγάλη έκταση και δεν θα μπορέσω να γυρίσω πριν τη δύση του ήλιου”. Και ο φόβος του έκοβε περισσότερο την ανάσα και ο ιδρώτας κόλλησε πάνω του το παντελόνι και το πουκάμισο. Η αναπνοή του ήταν σαν το φυσερό του σιδερά και η καρδιά του χτυπούσε σαν σφυρί. Τον κατέλαβε τρόμος και νόμιζε ότι θα πεθάνει από την ένταση.

Άρχισε να σκέφτεται, “μετά από τόσο μεγάλο δρόμο που έκανα θα με πούνε βλάκα αν σταματήσω τώρα”. Και ξεκίνησε να τρέχει περισσότερο. Άκουσε γέλια από τους Μπασκίρ και έτρεξε ακόμη περισσότερο

Ο ήλιος πλησίαζε στον ορίζοντα και ήταν έτοιμος να δύσει. Αλλά και αυτός ήταν αρκετά κοντά στον στόχο του. Μπορούσε να δει τους ανθρώπους στο λόφο να του κουνάνε τα χέρια τους για να βιαστεί. Μπορούσε ακόμα να δει και το καπέλο με τα χρήματα και τον αρχηγό να κάθεται πίσω από αυτά. Και ο Παχώμιος θυμήθηκε το όνειρό του.

“Υπάρχει τεράστια έκταση , σκέφτηκε, αλλά θα με αφήσει ο Θεός να ζήσω σ' αυτή; Έχασα τη ζωή μου , έχασα τη ζωή μου, δεν θα μπορέσω να φτάσω εκεί!”

Ο Παχώμιος κοίταξε τον ήλιο που έφτασε στη γη και μια πλευρά του είχε ήδη εξαφανιστεί. Με όση δύναμη του απέμεινε κίνησε το κορμί του μπροστά για να μην πέσει. Μόλις όμως έφτασε κάτω από το λόφο έπεσε γκρι σκοτάδι. Κοίταξε πάνω και ο ήλιος είχε ήδη κρυφτεί. Φώναξε : “όλος μου ο κόπος πήγε χαμένος”, και ήταν έτοιμος να σταματήσει αλλά αυτοί που ήταν επάνω στο λόφο τον φώναζαν και κατάλαβε ότι χαμηλά φαινόταν ότι ο ήλιος έδυσε αλλά στον λόφο μπορούσαν ακόμη να τον δούνε. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και έτρεξε προς τα πάνω. Ήταν ακόμη μέρα.

Έφτασε στην κορυφή και είδε το καπέλο. Πίσω του στεκόταν ο αρχηγός γελώντας και κρατώντας τα πλευρά του. Ξανά ο Παχώμιος θυμήθηκε το όνειρό του και αναστέναξε, μετά κατέρρευσαν τα πόδια του και πέφτοντας μπροστά έφτασε το καπέλο με τα χέρια του.

“Τι καλός φίλος”, αναφώνησε ο αρχηγός. “Απέκτησε πολλή γη”.

Ο υπηρέτης του Παχώμιου ήρθε τρέχοντας και προσπάθησε να τον σηκώσει, μα είδε ότι αίμα έτρεχε από το στόμα του. Ο Παχώμιος ήταν νεκρός. 

 

Οι Μπασκίρ χτύπησαν τις γλώσσες τους για να δείξουν τη λύπη τους.

Ο υπηρέτης του σήκωσε το φτυάρι και έσκαψε ένα τάφο αρκετά μεγάλο για τον Παχώμιο και τον έθαψε μέσα. Δύο μέτρα γη, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια, ήταν όσο του χρειαζόταν.

Λέων Τολστόι 

Στην αγγλική γλώσσα ολόκληρη η ιστορία είναι εδώ:  
http://www.katinkahesselink.net/other/tolstoy.html

Για τους Μπασκίρ μπορείτε να διαβάσετε εδώ: 
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%81 

 

απόδοση talantoblog.blogspot.gr