«Τὴν αἰχμαλωσίαν Σιών, σὺ ἐξείλου ἐκ Βαβυλῶνος κἀμὲ ἐκ τῶν παθῶν, πρὸς ζωήν ἕλκυσον, Λόγε».

 ( Πρώτος Αναβαθμός του Γ΄ Ήχου )

…Εδώ και εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι ήσαν και είναι αξιοθρήνητα θύματα των παθών και δέσμιοι των δαιμόνων. Όμως, με τη δύναμι και τη  Χάρι του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ,ελευθερώθηκαν , γιατί το ζήτησαν. ( Προσέξτε! Ελευθερώνονται όσοι το ζητάνε οι ίδιοι! ) . Κι έτσι έγιναν άγιοι, λαμπρά παραδείγματα μετανοίας, έγιναν Μάρτυρες, Ομολογητές, Όσιοι και Δίκαιοι . Και όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες , νέοι , γέροι και παιδιά, με τα δάκρυα της μετανοίας, την προσευχή, τη Θεία Κοινωνία , την τήρησι των εντολών και την καλλιέργεια των αρετών, έδωσαν τα πλέον αξιοθαύμαστα παραδείγματα αληθινής χριστιανικής ζωής. Σ’ αυτούς να μοιάσουμε. Είθε να το δώση ο Κύριος σ’ όλους μας.

Κάποιος μου έλεγε τις “προάλλες”:

-         Διάβαζα ,στην αρχή ένα κεφάλαιο από την Καινή Διαθήκη. Ύστερα, επειδή μου άρεσε, τα έκανα δυο, τα έκανα τρία, τα έκανα πέντε… Μια φορά διάβασα και ολόκληρο το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Βέβαια κράτησε τέσσερις-πέντε ώρες αλλά το διάβασα, τα κατάφερα.

Και τόσο πολύ  γλυκάθηκε η ψυχή μου, που εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως ό,τι κι αν ζητούσα από τον Θεό, θα μου το έκανε. Πνευματικό, βέβαια!!! Και ζήτησα να με βοηθήση να κόψω το τσιγάρο και με βοήθησε ο Θεός και το έκοψα.

Σκεφθείτε ότι κάπνιζα τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα!!! και ζήτησα από τον Θεό να μου δώση τη δύναμι να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου. Και το θαύμα έγινε. Από εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να καπνίσω ποτέ ξανά!...

Είναι θαύμα αυτό ή δεν είναι; Ποιος το έκανε; Ο Θεός. Πώς όμως; Μέσα από την ανάγνωσι του Ευαγγελίου. Διότι το Ευαγγέλιο είναι ο λόγος Του. Είναι δηλαδή παρών ο Ίδιος ο Θεός, ο ζων Θεός, και μας ομιλεί. Κι έτσι, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο ο εν λόγω χριστιανός, ήταν σαν να μιλούσε ο Θεός μέσα στην καρδιά του, γι’ αυτό και  έλαβε την πληροφορία ότι «εφόσον κάθησες και με άκουσες τόσες ώρες στα 28 κεφάλαια που έχει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ( «Μ ’άκουσες»! Μπορεί αυτός να άκουγε το στόμα του, αλλά τον Θεό άκουγε!) … λοιπόν, τώρα ζήτησε μου ό,τι θες, και θα σου το κάνω!» Βέβαια είχε την αίσθησι ότι έπρεπε να ζητήση κάποιο πράγμα πνευματικό, όχι υλικό. Και ζήτησε να κόψη το συγκεκριμένο πάθος του.

… Αλήθεια, πώς τα πουλάκια του δάσους σ’ αρέσουν, χωρίς να το καταλαβαίνης τι λένε; Κάθησε λοιπόν ν’ ακούσης κι εσύ το κελάηδημα του Θεού μέσα από την Καινή Διαθήκη! Και σιγά-σιγά θα σου αρέσει!...

Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011

Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως υπερηφανεύομαι.

Γέροντα, ό,τι καλό κάνω, τελικά το χάνω, γιατί αμέσως
υπερηφανεύομαι.
- Ξέρεις εσύ τι κάνεις; Φτιάχνεις μέλι και ύστερα αφήνεις το ταγκαλάκι και σου το κλέβει, οπότε μένεις με τον κόπο. Όπως ο μελισσουργός ζαλίζει τις μέλισσες με καπνό και παίρνει το μέλι, έτσι κι εσένα
σε ζαλίζει το ταγκαλάκι με τον καπνό της υπερηφανείας , δυο κλέβει το πνευματικό μέλι που έφτιαξες και τρίβει τα χέρια του. Σου κλέβει δηλαδή τα πολύτιμα δώρα του Θεού και ύστερα χαίρεται. Εσύ είσαι
έξυπνη, πώς δεν το πιάνεις αυτό; Γιατί δεν πιάνεις τον κλέφτη, τον πονηρό, που σε κλέβει;

- Γέροντα, όταν κάποιος νιώθη ότι ένα χάρισμα που έχει είναι του Θεού, πώς είναι δυνατόν να κλέβεται από τον πειρασμό;

- Κλέβεται ,γιατί δεν προσέχει. Ο Θεός προικίζει τον κάθε άνθρωπο με πολλά χαρίσματα, αλλά ο άνθρωπος, ενώ θα έπρεπε να ευγνωμονή γι’ αυτά τον Θεό, πολλές φορές δεν υπάρχει, οικειοποιείται
τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και καυχάται εσωτερικά. Τότε ο πονηρός διάβολος ,σαν κλέφτης που είναι, πηγαίνει, του κλέβει τα χαρίσματα, τα δηλητηριάζει με τα δηλητήριά του και έτσι τα αχρηστεύει.

Πηγή: Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2 ΙΟΥΛ 2012 

'Εγκύκλια επιστολή πρός τούς Μαθητάς τού αγ.Ιωάννου Μαξίμοβιτς

2/7 (19/6) Μνήμη τού αγ.Ιωάννου Μαξίμοβιτς τού θαυματουργού...
Αποχαιρετιστήριος 'Εγκύκλια επιστολή πρός τούς Μαθητάς του

Αγαπητοί μου μαθηταί

Προς μεγάλη μου άπαγοήτευσι, δέν είμαι πλέον διδάσκαλος σας θρησκευτικών και μπορώ νά απευθυνθώ σέ σας μόνον γραπτώς. Πέρασα μαζί σας δύο σχολικά έτη, διδάσκοντας σας τις αλήθειες της Αγίας "Ορθοδόξου Εκκλησίας και κηρύσσοντας σας τον λόγο τοϋ θεοϋ. Ό καιρος πού πέρασα μαζί σας ποτέ δέν θά έξαληφθη άπο την μνήμη μου. Όπως πάντοτε, έτσι και τώρα σας ένθυμοϋμαι συχνά όλους σας, κάθε έναν χωριστά, και σας εύχομαι τά βέλτιστα. Θά σας σκέπτωμαι πάντοτε, αγαπητοί μου μαθητές και θά είναι καλο νά μη μέ ξεχνάτε και σεις- άπο καιροϋ είς καιρον μπορείτε νά μοϋ γράφετε. Λαμβάνω πάντοτε και διαβάζω όλα τά γράμματά σας μέ μεγάλη ίκανοποίησι.

'Αλλά έκτος αύτοϋ, θά χαίρωμαι πάντοτε όταν θά μαθαίνω ότι ή εργασία μου μαζί σας δέν έγινε είς μάτην, ότι σείς ένθυμείσθε και πράττετε σύμφωνα μέ όσα έμάθατε άπο έμένα. Νά αγαπάτε τον Θεό και νά είσθε άφοσιωμένοι στην Όρθόδοξη Πίστι. Νά ένθυμήσθε ότι δίχως τον Θεο δέν υπάρχει καλό, δέν υπάρχει χαρά, και ότι «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι καταβαΐνον άπό τοϋ Πατρός τών φώτων» (Ίακ. α' 17). Ό κάθε ένας άπο σας νά έχη την 'Αγία Γραφη και νά την μελετά, έφ' όσον είναι ό λόγος τού Θεοϋ και μας διδάσκει πώς νά ζοϋμε και νά προετοιμαζώμεθα γιά την μέλλουσα ζωή. Νά προσεύχεσθε στο σπίτι καθημερινώς, τις δέ Κυριακές και τις Εορτές νά πηγαίνετε στην Εκκλησία, στον άγιο αύτο χώρο, ό όποίος είναι άφιερωμένος στην λατρεία τοϋ θεοϋ, όπου οί "Αγγελοι τοϋ θεοϋ κατοικοϋν και προσεύχονται μαζί σας.

Νά μη σκέπτεσθε ότι τώρα πλέον δέν χρειάζεται νά πηγαίνετε στην Εκκλησία, έφ' όσον δέν θά είμαι έκεί μαζί σας γιά νά σας παρακολουθώ. Πρέπει νά πηγαίνετε στην Εκκλησία όχι γιά τούς άνθρώπους, άλλά γιά τον Θεό, ό Όποίος βλέπει τις καρδιές τών προσερχομένων. Νά προσέχετε σέ όποιον θά σας διδάξη θρησκευτικά, και νά μαθαίνετε τον Νόμο τοϋ Θεοϋ όχι γιά την βαθμολογία, άλλά γιά νά άνακαλύπτετε το θέλημα τοϋ Ουρανίου Πατρός μας. Νά είσθε υπάκουοι στούς γονείς σας, όπως ό Χρίστος ηταν υπάκουος στην Παναγία Παρθένο Μαρία. Νά είσθε υπάκουοι στούς διδασκάλους σας και σέ όλους τούς μεγαλυτέρους, πού σας διδάσκουν το άγαθό. Νά έργάζεσθε και νά προφυλάσσεσθε άπο την ραθυμία, ή όποία είναι ή μητέρα όλων τών αμαρτιών. Πλέον τών άλλων, προφυλαχθητε άπο το μάλωμα και συγχωρητε όσους σας πταίουν.

Νά ένθυμησθε: αύτός πού μαλώνει παρηγορεί τόν διάβολο- καί αύτός πού κάνει ειρήνη χαροποιεί τόν Χριστό- αύτος πού είρηνεύει μέ τούς άλλους βοηθα τον Χρίστο καί θά γίνη δεκτος στην Ουράνια Βασιλεία ώς Υίος τού Θεού (Ματθ. ε' 9).

Μη έχοντας τρόπο νά στείλω στο κάθε ένα άπο σας το γράμμα αύτό, το άποστέλλω σέ όλους έκείνους πού έχω την διεύθυνσι, καί μέσω αύτών άπευθύνομαι σέ κάθε έναν άπο σας, καί έλπίζω ότι, εί δυνατόν, όλοι οί μαθητές μου, άγόρια καί κορίτσια, θά το άναγνώσουν καί ότι τά λόγια μου θά πέσουν μέσα στίς καρδιές σας καί θά άφήσουν την σφραγίδα τους πάνω στίς ψυχές σας.

Αποχαιρετώ κάθε έναν άπο σας καί έπικαλοϋμαι την ευλογία τοϋ Θεοϋ σέ σας. Ό Θεος είναι Παντοδύναμος καί Ελεήμων καί είθε νά σας εύλογή, νά σας διαφυλάσση καί νά σας όδηγη σέ όλα τά καλά!

Αύτώ πρέπει δόξα είς αίώνα αίώνος.


Ιερομόναχος Ιωάννης

(η επιστολή γραφτηκε τον Αύγουστο του 1927 όταν ο άγιος ήταν ακόμη ιερομόναχος και καθηγητής στη δευτεροβάθμιο εκπαίδευση στη Γιουγκοσλαβία.Ως λαϊκός ο άγιος έφερε το όνομα Μιχαήλ και τον φωναζαν χαϊδευτικά Μίσα

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 2ΟΥΛ 2012

Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά ταξίματά μαςΓέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Τά γράμματα καί οἱ ἐπιστῆμες, χωρίς τήν ἠθική, τήν εὐσέβεια καί τήν ἀρετή, εἶναι ἄχρηστα καί ἐπιβλαβῆ. Ὅταν ὅμως συμβαδίζουν μέ τήν εὐσέβεια, τήν ἠθική καί τήν ἀρετή, τότε ἀποδίδουν πολλούς καί μεγάλους καρπούς.

Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά ταξίματά μας, οὔτε θέλει νά κάνουμε τάματα. Θέλει νά παύσωμε νά ἁμαρτάνωμε καί νά Τόν παροργίζουμε. Θέλει νά μετανοοῦμε, καί γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς ἦλθε στόν κόσμο, νά σώση τούς ἁμαρτωλούς, τά ἀπολωλότα πρόβατα.

Καμιά ὠφέλεια δέν παίρνει ὁ Χριστιανός ὅταν μεταλαμβάνη ἀπροετοίμαστος, ἔστω καί ἄν εἶναι ἑτοιμοθάνατος. Ὅταν μεταλαμβάνη κάποιος χωρίς νά ἔχη καθαρισθῆ, μέ τήν μετάνοια καί ἐξομολόγηση, ἀντί γιά ὠφέλεια ἀποκομίζει ζημία ἀνυπολόγιστη.
Μέ τήν καθαρή ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπό τίς ἁμαρτίες του, καί μέ τήν ἄξια, κατά τό δυνατό, μετάληψη τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, ἁγιάζεται, ἑνώνεται μέ τόν Θεό καί ἐνισχύεται στούς πνευματικούς ἀγῶνες.

Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ἔτους 2010
HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  1ΙΟΥΛ2012

Όλα θα πάνε καλά

… Όλα μπορούν να συμβούν. Να είμαστε έτοιμοι κι ανοιχτοί για όλα. Και να κάνουμε τον σταυρό μας. Και να προχωράμε τη ζωή μας. Και να δεχόμαστε ό,τι μας φέρνει ο Θεός, με σιγουριά ότι θα ‘ναι για το καλό μας. Όλα θα δουλέψουν για το καλό σου. Λέει κανείς τώρα, «καλά, και πως εξηγείται αυτό; Μας τα  λες τώρα έτσι, μας τα πας από κει, στο τέλος όλα καλά τα βλέπεις». Μερικά πράγματα είναι ανεξήγητα με την πρώτη ματιά. Μα κάπου στο βάθος της ζωής κρύβεται μια ευλογία ∙σίγουρα.

Βλέπεις φτωχούς μες στα βάσανα και τις ταλαιπωρίες. Το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο. Χτύπημα, απελπισία σκέτη. Και λες, «βρε παιδί μου, τόσο καλός άνθρωπος! Κι όλα τα στραβά και τα δυσάρεστα πάνω του πέσανε. Τι είναι αυτό το πράγμα;». Και βλέπεις τον άλλον, να ‘ναι μες στην ζωή την άνετη, την κοσμική κι  αμαρτωλή∙ καμία σχέση με τον Θεό. Κι είναι υγιέστατος∙ γερνάει, πάει εκατό χρονών, δεν πεθαίνει με τίποτα. Τον βλέπουν οι άλλοι και λένε: «τι θα γίνει μ’ αυτόν; Κάνει τα πάντα, όλες τις αμαρτίες, ζει μακριά από τον Θεό και όλη μέρα καπνίζει και βρίζει∙ και να μην παθαίνει τίποτα». Και να σκας  τώρα εσύ που τον βλέπεις και να λες: «μα πως εξηγείται; Μα τι Θεός είναι αυτός; Μα τι κάνει ο Θεός; Πώς τα ανέχεται;». Και ο Θεός , απ’ ό,τι βλέπω, και ίσως το ‘χεις καταλάβει κι εσύ, δεν επηρεάζεται απ’ το τι θα πεις εσύ και εγώ και όλοι μας. Σου λέει «πες ό,τι θες. Εγώ σιωπώ. Δεν μπορώ να σου πω αυτά που είναι τα μυστήριά μου».

Τώρα θυμήθηκα, ότι ο Θεός το ‘χε πει και στο μέγα Αντώνιο αυτό. Μια φορά που τον ρώτησε  ο μέγας Αντώνιος αυτή την απορία. «Κύριε, γιατί συμβαίνουν αυτά σε μερικούς και σε άλλους τα άλλα;» Και του λέει ο Θεός, «Αντώνιε, σταμάτα να ρωτάς και θα σου πω κάτι πριν προχωρήσεις στα ερωτήματά σου. Μην προσπαθείς να μπεις μες στα μυστήρια που αφορούν εμένα. Αυτά όλα που ρωτάς , είναι τελείως  δ ι κ ά  μου θέματα. Θέματα  είναι θεϊκά και υποθέσεις που σε ξεπερνούν εσένα. Είναι πέρα απ’ το μυαλό σου. Εσύ ασχολήσου με τον Αντώνιο και μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο Θεός και πώς το κάνει. Είναι δικά μου θέματα αυτά». Αυτό δεν το λέει ο Θεός στον άγιο από περιφρόνηση κι αδιαφορία. Μα είναι σαν να λέει , «Αντώνιε, δεν μπορείς να τα καταλάβεις αυτά. Πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες. Πρέπει να σου πω μεγάλη ιστορία για να καταλάβεις του κάθε ανθρώπου την πορεία και το πώς και το γιατί. Εγώ που ξέρω και έχω πιο πολλή σοφία», λέει ο Θεός «από σένα, κι έχω κι αγάπη και δύναμη και όλες τις θεϊκές , άγιες ιδιότητες ξέρω κάτι περισσότερο από σένα». Και κάτι άλλο: να ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι που τα ‘χουν όλα αυτά και δεν έχουν καμιά σχέση με το Θεό, και παρόλα αυτά τους πάνε όλα καλά, και γι’ αυτούς, δε σημαίνει ότι η ζωή τους τελείωσε μέσα στην τελειότητα. Διότι ζουν ακόμα και το τέλος τους δεν το ξέρεις με λεπτομέρειες. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που  ‘ ναι μεν πλούσιοι, αλλά αν ο πλούτος,  η ευημερία και η υγεία τους δεν γίνεται αφορμή ευγνωμοσύνης στο Θεό, ηρεμίας, δοξολογίας, ελεημοσύνης, όλα αυτά που έχουν θα γίνουν η καταστροφή τους.

Υπάρχουν πλούσιοι που με τον πλούτο τους καταστρέφονται. Υπάρχουν άνθρωποι που με τα χαρίσματα που τους  δίνει ο Θεός, γίνονται αιτία να βουλιάξουν. Γι’ αυτό μη βγάζεις συμπεράσματα όταν βλέπεις τέτοια πράγματα. Και μην εκπλήσσεσαι…

… Υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι, απλές ψυχές, που η φτώχεια τους τους κάνει τόσο συνεργάσιμους μεταξύ τους, τόσο ταπεινούς κι αγαπημένους με την οικογένειά τους, τόσο δεμένους και κλαμένους∙ αλλά με μια γλύκα στο πρόσωπο, που βγαίνει απ’ αυτό το κλάμα. Έχω δει ανθρώπους φτωχούς, πραγματικά αξιοζήλευτους. Έχω δει ζητιάνους, με αγιότητα και αρετή. Πραγματικά. Δίνεις σε κάποιο ζητιάνο κάτι, για να νιώσει κι αυτός μιας έκπληξη στη ζωή του και να νιώσει ωραία απ’ τη δική σου αγάπη, και να πει «Πω πω, τι ήταν αυτό το δώρο σήμερα!»…

… Να θυμάσαι ότι όλα είναι καλά όπως γίνονται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κάνεις κάτι για  να αλλάξεις τη ζωή σου. Ό,τι μπορείς ν’ αλλάξεις,  ά λ λ α ξ έ  το. Ό,τι όμως βλέπεις ότι δεν γίνεται ν’ αλλάξει, αυτό δέξου το όπως γίνεται και θα ‘ναι ωραία η ζωή. Παρ’ όλο το σταυρό, τον πόνο και τα δάκρυα, ο Χριστός θα δώσει και σ’ εσένα τη δύναμη να δεις αλλιώς τα πράγματα, μεσ’ απ’ τα δικά του μάτια.

Να θυμάσαι ότι κι ο ίδιος ο Χριστός δεν άλλαξε τον κόσμο! Διότι και σεισμοί  π ά λ ι  γίνονται και πόλεμοι π ά λ ι  γίνονται , και κακίες και δυσκολίες  α κ ό μ α  υπάρχουν. Αυτά δεν άλλαξαν. Ίσχυαν και ισχύουν πάντα. Τι έκανε, όμως, ο Χριστός; Άλλαξε το  β λ έ μ μ α  μας. Άλλαξε τα μάτια μας και μας έμαθε να βλέπουμε α λ λ ι ώ ς τον κόσμο. Να βλέπουμε αλλιώς τα προβλήματα. Να δίνουμε νόημα και σκοπό και προοπτική σε αυτά που κάνουν του άλλους να απελπίζονται. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά να λάβω τέτοιο μήνυμα που μου ‘γραψε κάποιος πριν από καιρό: «Θέλω να πεθάνω. Τέλος». Π ο τ έ   δε θα το πεις εσύ αυτό, ποτέ δε θα ‘ρθει στο μυαλό σου, αν αγαπάς το  Χριστό. Γιατί κοντά του θα κοιτάς πάντοτε την ελπίδα που θα ανατέλλει στην ψυχή σου.

Εύχομαι τα λόγια αυτά, τα τόσο φτωχά, να κινήσουν κάπως την ψυχή σου και να σε δυναμώσουν. Να σε προβληματίσουν και να σε κάνουν να σταθείς δυνατός και δυνατή. Κι όταν προσεύχεσαι, κάνε προσευχή και για μένα τον αδύνατο, να συνεχίσουμε σωστά την πορεία της ζωής μας…

Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα

Αθέατα Περάσματα 2»

π. Ανδρέας Κονάνος

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑ

Η ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ

Η Ιερότητα της Κυριακής. Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας αυτής

Η Ιερότητα της Κυριακής.

Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας
αυτής
Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής
σταματάει κάθε εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι με τρόπο.
Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν.
Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία...
Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: «Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει». «Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.
Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. Όλοι μπορούν να ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα.
Και αν λίγο ζημιωθούν από μια λύση, θα πάρουν ευλογία διπλή. Πολλοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε στην Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάη ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθή; Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές ούτε τίποτε. Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους.
Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ, και έτσι λέει δυο φορές... «ζώο»! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη... Σε λίγο θα πουν: «Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο». Δεν αφήνει όμως ο Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των... προχωρημένων αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην θεία λειτουργία.
- Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την iδια ώρα με την λειτουργία.
- Εκδρομεiς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
- Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους ναούς γίνεται η λειτουργία.
Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι άλλο, ούτε καν το σκέπτονται!Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου χάριτος στρέφουν την πλάτη τους!Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας!Ω αν εiχαν επίγνωση, πόσο τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!...
Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος έκεiνος τού λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθείς γι' αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει.Και πράγματι. `Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό. Οι γάτες «τρελαίνονται» για ψάρια. Καί δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoυ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή τού ψαρά. Πού από άγνοια δεν σεβόταν την αργία τής Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;

Από το Βιβλίο ΄΄ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ΄΄ Αρχιμ. Σάββα Δημητρέ

 

HΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ !!!!!!!

Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ χορτάσουν στὸ σπίτι στοργὴ καὶ ἀγάπη

Τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ χορτάσουν στὸ σπίτι στοργὴ καὶ ἀγάπη
Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ ἀπὸ πολλὴ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσης κοντά του, νὰ σοῦ πῆ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψης, νὰ τὸ φιλήσης. Ὅταν τὸ μικρὸ παιδὶ εἶναι καμμιὰ φορὰ ἀνήσυχο καὶ κάνη σκανταλιὲς, ἄν τὸ πάρη ἡ μάνα στὴν ἀγκαλιά, τὸ χαϊδέψη καὶ τὸ φιλήση, ἡρεμεῖ, γαληνεύει. Ἄν χορτάση στοργὴ καὶ ἀγάπη, ὅταν εἶναι μικρό, ὕστερα ἔχει δύναμη νὰ ἀντιμετωπίση τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς.
Σήμερα ὅμως τὰ περισσότερα παιδιὰ βλέπουν τοὺς γονεῖς τους γιὰ λίγο τὸ βράδυ καὶ δὲν χορταίνουν ἀγάπη. Πολλὲς φορὲς οἱ γονεῖς ποὺ εἶναι ἐκπαιδευτικοί ἤ γιατροὶ καὶ ἀσχολοῦνται στὴν δουλειά τους μὲ παιδιὰ δίνουν τὴν στοργή τους στὰ ξένα παιδιὰ καὶ, ὅταν γυσίζουν στὸ σπίτι, δὲν ἔχουν στοργὴ γιὰ τὰ δικά τους παιδιά. Εἶναι κουρασμένοι.
Ἔχει τελειώσει πιὰ ἡ μπαταρία. Ὁ πατέρας ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ξαπλώνει στὴν πολυθρόνα, παίρνει καὶ τὴν ἐφημερίδα νὰ διαβάση κανένα νέο καὶ δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ παιδιά· πάει κοντά του τὸ παιδάκι καὶ, ἀντὶ νὰ του μιλήση, ἀντὶ νὰ τό χαϊδέψει λίγο, τὸ διώχνει.

Ἡ μάνα ἀπὸ τὴν ἄλλη πάει νὰ ἑτοιμάση κάτι γιὰ φαγητὸ, ὁπότε οὔτε αὐτὴ δὲν εὐκαι ρεῖ νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ παιδιά, κι ἔτσι τὰ καημένα μεγαλώνουν στερημένα ἀπὸ ἀγάπη. Ἤ, βλέπεις, μερικοί ἀξιωματικοί, ποὺ εἶναι συνηθισμένοι νὰ ἐπιβάλλουν αὐστηρὲς τιμωρίες στοὺς φαντάρους, ὅταν δὲν ὑποτάσσωνται, θέλουν καὶ στὴν οἰκογένεια νὰ ἐπιβάλουν στρατιωτική πειθαρχία καὶ φέρονται σκληρὰ στὰ παιδιά τους ἤ δίνουν χαστούκια γιὰ τὸ παραμικρό.
Ἤ μερικοὶ δικαστικοί, ὅταν τὸ παιδὶ κάνη καμμιὰ ζημιά, κάνουν καὶ στὸ σπίτι δικαστήριο. Δὲν φέρονται στὰ παιδιὰ μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη, γι’ αὐτὸ μετὰ καὶ αὐτὰ ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!!

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   30 ΙΟΥΝ 2012 

 

Ναι , Κύριε , άκουσε την προσευχή της γης . Όλοι οι λαοί αδηµονούν . Όλοι χάθηκαν µέσα στις αµαρτίες . Όλοι στερήθηκαν τη χάρη Σου και ζουν στο σκοτάδι . ...

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
... Μη θλίβεστε , λαοί , που είναι δύσκολη η ζωή . Αγωνίζεστε µόνον
εναντίον της αµαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο κι Αυτός θα
σας χαρίσει ότι είναι ωφέλιµο , γιατί είναι σπλαγχνικός και µας αγαπά ...

... Αλήθεια σας λέω : ∆εν ξέρω νάχω κανένα καλό κι έχω πολλές
αµαρτίες . Η χάρη του Αγίου Πνεύµατος όµως εξάλειψε τις αµαρτίες µου
και ξέρω πως σ ‘ όσους παλεύουν εναντίον της αµαρτίας ο Κύριος τους
χαρίζει όχι µόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύµατος , η
οποία δίνει χαρά στην ψυχή και την γεµίζει µε βαθιά και γλυκιά ειρήνη ...

...Ναι , Κύριε , άκουσε την προσευχή της γης . Όλοι οι λαοί αδηµονούν .
Όλοι χάθηκαν µέσα στις αµαρτίες . Όλοι στερήθηκαν τη χάρη Σου και
ζουν στο σκοτάδι . ...

... Ας είναι δοξασµένος ο Κύριος , που µας έδωσε τη µετάνοια και µε τη
µετάνοια σωζόµαστε όλοι µας χωρίς εξαίρεση . ∆εν θα σωθούν µόνον
όσοι δεν µετανοούν ΄ κι εδώ βλέπω την απόγνωσή τους και κλαίω από
συµπόνια γι ‘ αυτούς . Αν κάθε ψυχή εγνώριζε τον Κύριο , θα ήξερε πόσο
µας αγαπά Αυτός και κανένας δεν θ ‘ απελπιζόταν για την σωτηρία του ,
ούτε καν θα εγόγγυζε !!

αγιου  Σιλουανου 
 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   30 ΙΟΥΝ 2012

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.
Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του
αγωνιστή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

αγιος Νεκταριος Πενταπολεως !

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    28 ΙΟΥΝ 2012

Ο Απόστολος Παύλος έρχεται στην Κόρινθο

… Η πόλη της Κορίνθου ήταν και αυτή ρωμαϊκή αποικία. Όπως και οι Φίλιπποι, έτσι και η Κόρινθος , δεν είχε ιδρυθεί από τους Ρωμαίους. Αντίθετα, ήταν μια πανάρχαιη πόλη που είχε παίξει  ένα σημαντικό ρόλο στα πλαίσια του αρχαίου ελληνικού κόσμου, κατά την αρχαϊκή, την κλασσική και την ελληνιστική περίοδο. Είχε, ωστόσο καταστραφεί εντελώς, όταν την κατέλαβε ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος, μετά την περίφημη μάχη της Λευκόπετρας το 146 π. Χ. Αν και φαίνεται ότι η πόλη κατοικήθηκε και πάλι σε περιορισμένο βαθμό, ο Ιούλιος Καίσαρας την έκανε ρωμαϊκή αποικία, εγκαθιστώντας εκεί απελεύθερους από τη  Ρώμη το 44 π. Χ. , λίγο πριν τη δολοφονία του.

Λόγω της εξαιρετικής γεωγραφικής της θέσης –μεταξύ του Σαρωνικού και του Κορινθιακού Κόλπου, που χωρίζονταν από τον περίφημο Ισθμό – λόγω της ύπαρξης διόλκου, από την οποία μεταφέρονταν τα πλοία από τον ένα Κόλπο στον άλλο, και λόγω της εύφορης πεδιάδας της, η Κόρινθος και τα δυο λιμάνια της – το Λέχαιο στον Κορινθιακό και οι Κεγχρεές στο Σαρωνικό- αποτέλεσε το σημαντικότερο λιμάνι του νότιου ελλαδικού χώρου και αναπτύχθηκε γρήγορα τόσο πληθυσμιακά, όσο και οικονομικά, αποτελώντας μια από τις πλουσιότερες πόλεις της αυτοκρατορίας, περιβόητη για τον πλούτο της και τον έκκλητο βίο των κατοίκων της. Παράλληλα, η πόλη αποτελούσε έδρα του Ρωμαίου ανθυπάτου της Αχαΐας, μιας ρωμαϊκής επαρχίας, που περιελάμβανε τη νότια Ελλάδα και το νότιο Αιγαίο. Στην πόλη της Κορίνθου έφτασε ο Απόστολος Παύλος στις αρχές του 50 μ. Χ. …

… Στην πόλη της Κορίνθου , οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησε ήταν ο Ακύλας, από τον Πόντο της Μικράς Ασίας, Εβραίος στο θρήσκευμα, και η σύζυγός του Πρίσκιλλα, οι οποίοι , λόγω του εβραϊκού τους θρησκεύματος, είχαν διωχθεί πρόσφατα από τη Ρώμη, κατά το διωγμό που είχε εξαπολύσει ο αυτοκράτορας Κλαύδιος κατά των Εβραίων της Ρώμης (49 μ.Χ. ). Η πρώτη αυτή γνωριμία κατέστη ιδιαίτερα χρήσιμη στον Απόστολο Παύλο, διότι αυτοί τον φιλοξένησαν και εργάστηκαν μαζί του, καθώς, λόγω της κοινής τους εργασίας –ήταν σκηνοποιοί- μπορούσαν να εργάζονται και να προωθούν μαζί τα προϊόντα τους…

… Με την οικία των Ακύλα και Πρίσκιλλα ως βάση του, ο Απόστολος Παύλος, πλήρης Πνεύματος Αγίου, μετέβαινε κάθε Σάββατο στην εβραϊκή συναγωγή και κήρυττε τον Χριστό, πείθοντας, με τους λόγους του, όχι μόνο τους Ιουδαίους, αλλά και τους ειδωλολάτρες. Εν τω μεταξύ έφθασαν στην  Κόρινθο και οι  δυο συνεργάτες του Απόστολου, Σίλας και Τιμόθεος. Ο Τιμόθεος ερχόταν από τη  Θεσσαλονίκη, μέσω Βερροίας, όπου είχε συναντήσει τον Σίλα, μαζί με τον οποίο κατέβηκαν στην Κόρινθο, για να συναντήσουν τον Παύλο…

… Παρά τις επιτυχίες του στην Κόρινθο, ο Απόστολος συνάντησε στη συναγωγή και σοβαρότατες βίαιες αντιδράσεις. Η δική του στάση υπήρξε όμοια με αυτήν που είχε υιοθετήσει παλιότερα, κατά την πρώτη περιοδεία του, στην  Αντιόχεια της Πισιδίας:

«ἐκτιναξάμενος τὰ ἱμάτια εἶπεν πρὸς αὐτούς· τὸ αἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν καθαρὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι»

 Με τα λόγια αυτά ,εγκατέλειψε ο Παύλος τη συναγωγή και κατέφυγε στο σπίτι ενός νεοφώτιστου Χριστιανού, του Ιούστου, καθώς αυτό συνόρευε με τη συναγωγή. Παρά τις αντιδράσεις, όμως, το κήρυγμα του Παύλου γνώρισε μεγάλη επιτυχία, τόσο μεταξύ των ειδωλολατρών όσο και μεταξύ των Ιουδαίων. Το σημαντικότερο πρόσωπο της ιουδαϊκής κοινότητας της Κορίνθου, ο αρχισυνάγωγος Κρίσπος, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίσθηκε από τον ίδιο τον Απόστολο, αποτελώντας έναν από τους λίγους που βάπτισε στην Κόρινθο ο ίδιος ο Παύλος.

Λόγω της σημαντικής απήχησης , που είχε το κήρυγμα του Απόστολου στην Κόρινθο, ήταν προφανές ότι υπήρχαν περιθώρια για περαιτέρω επέκταση της πρώτης Εκκλησίας της Κορίνθου. Αυτό, ήταν , άλλωστε και το ξεκάθαρο θέλημα του Θεού, που δηλώθηκε με σαφή τρόπο με νυκτερινό όραμα, που αποκαλύφθηκε στον Παύλο:

«μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαὸς ἐστί μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ»

Το όραμα αυτό έπεισε τον Απόστολο, ότι, παρά τις δυσκολίες και τις αντιδράσεις, θέλημα του Θεού ήταν να παραμείνει στην πόλη και να συνεχίσει να κηρύττει ακατάπαυστα. Πράγματι, ο Παύλος υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και παρέμεινε στην Κόρινθο ένα χρόνο κι έξι μήνες. Ήταν η πρώτη φορά στη μέχρι τότε αποστολική δραστηριότητα του μεγάλου Παύλου, που ο Απόστολος αποφάσιζε να διαθέσει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα για μια συγκεκριμένη πολιτεία. Η εύνοια του Θεού, της οποίας έγινε αποδέκτης η Κόρινθος εκείνης της εποχής, είχε ως αποτέλεσμα  τη δημιουργία μίας ανθούσας Εκκλησίας, η οποία άκμασε στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. ..

Από το βιβλίο «Η ζωή και το έργο του

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ»

ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΚΟΡΙΝΘΟΣ 2009

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕΡΒΙΑ 28-06-2012-Βίντεο