Το Ποντιακό Σταυρουδάκι, μια αληθινή ιστορία

Συγκινητική, πραγματική ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ένας Έλληνας χριστιανός ο Χάρης Εφραιμίδης, καθηγητής στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο κατόπιν προτροπής της θείας του πήγε μετά από πολλά χρόνια στην Τραπεζούντα και να βρει και να πάρει ένα κρυμμένο κουτί με χρυσαφικά και κυρίως ένα πολύτιμο σταυρουδάκι που είχε μεγάλη σημασία για εκείνη. Δείτε τι έγινε καθώς έφτασε στο σπίτι…


http://santoriniosgamos.blogspot.gr/

Ας σεβαστούμε επιτέλους την Εθνεγερσία

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

 

Μειοψηφίες θορυβώδεις έχουν βάλει σκοπό να αποκόψουν τον Ελληνισμό από το ιστορικό παρελθόν του.

 Δεν είναι λίγα τα φαινόμενα ασέβειας, χλευασμού και παραποίησης της αλήθειας ως προς τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821. Για να βοηθήσω τη μνήμη των αναγνωστών, αναφέρω ορισμένα γεγονότα των τελευταίων ετών που στενοχώρησαν τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Το σχολικό βιβλίο της κ. Μ. Ρεπούση αγιοποιούσε την Τουρκοκρατία και προσπαθούσε να παρουσιάσει το παιδομάζωμα σαν ένα απλό στρατολογικό γραφείο!

 Ελληνες ιστορικοί συνεργάστηκαν στην προσπάθεια του Τζορτζ Σόρος και άλλων ιδρυμάτων για να παρουσιάσουν μία τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων με φιλοτουρκική και φιλοσκοπιανή θεώρηση των πραγμάτων. Η τηλεόραση του ΣΚΑΪ παρουσίασε μία σειρά οκτώ επεισοδίων, που κατέληγε σε δύο ατεκμηρίωτα συμπεράσματα: Πρώτον, ότι περνούσαν θαυμάσια οι πρόγονοί μας υπό τους Οθωμανούς και, δεύτερον, ότι δεν υπήρχαν Ελληνες πριν από το 1780! Στη συνέχεια είδαμε να εκλέγεται βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ένας κύριος που δηλώνει συγγραφέας και έγινε γνωστός διότι χλεύασε μέσω Διαδικτύου τον Θ. Κολοκοτρώνη. Και προ δύο μηνών ανέβηκε στη σκηνή του Φεστιβάλ Αθηνών μία θεατρική παράσταση που διακωμωδούσε τον εθνομάρτυρα Αθανάσιο Διάκο, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.

 Εάν όλα αυτά συνδυαστούν με την τουρκολαγνεία μερικών τηλεοπτικών καναλιών οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι πίσω από την οικονομική κρίση υπάρχει βαθύτατη πνευματική, ηθική και πολιτιστική κρίση.

 Μειοψηφίες θορυβώδεις, άλλοτε με εγχώρια και άλλοτε με έξωθεν χρηματοδότηση, έχουν βάλει σκοπό να αποκόψουν τον Ελληνισμό από το ιστορικό παρελθόν του, να αποσυνδέσουν την Ορθοδοξία από την εθνική μας ταυτότητα, να αποδομήσουν τις μεγάλες στιγμές και τα ανδραγαθήματα του έθνους, να χλευάσουν τους αγίους και τους ήρωες, να καθαγιάσουν τους εχθρούς και τους κατακτητές. Πιστεύω ότι άλλοι σκοπίμως και άλλοι από ιδεοληψία υπηρετούν δύο σκοπούς: Α) Να επιταχύνουν την αποδοχή εθνικώς επιβλαβών λύσεων υπέρ της Τουρκίας και των Σκοπίων και να αποχαυνώσουν τον μέσο Ελληνα, που ήδη είναι ψυχικά κουρασμένος από την κρίση. Β) Να οικοδομήσουν μία νέα εθνική ταυτότητα χωρίς ιστορική και θρησκευτική συνείδηση, με σκοπό να αποδεχτούμε τη λαθρομετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα, την υλιστική παγκοσμιοποίηση και τελικά να μετατραπούμε σε μία άβουλη μάζα, που θα καταναλώνει ό,τι διαφημίζεται και θα υπακούει σε τρόικες και εντολές εξωτερικού.

 Ευτυχώς υπάρχουν τα αντισώματα. Η δράση των εθνοαποδομητών προκαλεί αντίδραση. Και πολλές φορές η αντίδραση γίνεται σοβαρά, τεκμηριωμένα, επιστημονικά και εποικοδομητικά. Αναφέρω χαρακτηριστικά δύο παραδείγματα. Στην περίπτωση του «συνωστισμένου» βιβλίου και της ανιστόρητης σειράς του ΣΚΑΪ το ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΝΤΙΒΑΡΟ (www.antibaro.gr) συγκέντρωσε ντοκουμέντα, πηγές και επιχειρήματα και τα παρουσίασε με οπτικοποιημένο τρόπο, ώστε να έχουν υλικό στα χέρια τους οι καλόπιστοι μελετητές και ιδίως οι δάσκαλοι και οι μαθητές.

 Ως μια γενικότερη αντίδραση στην υπονόμευση της ιστορικής μνήμης έρχεται τώρα η απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να διοργανώσει μία σειρά δέκα συνεδρίων από φέτος μέχρι και το 2021, οπότε και συμπληρώνονται ακριβώς 200 χρόνια από την Εθνεγερσία. Η σειρά των συνεδρίων έχει γενικό τίτλο «1821-2021: 10 Συνέδρια για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επαναστάσεως». Το πρώτο απ' αυτά θα διεξαχθεί στη Μονή Πεντέλης την Παρασκευή 12 και το Σάββατο 13 Οκτωβρίου. Η επιστημονική επιτροπή με πρόεδρο τον ακαδημαϊκό και έγκριτο ιστορικό Κων. Σβολόπουλο και αντιπρόεδρο τον πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Μεταλληνό, ομότιμο καθηγητή πανεπιστημίου, έχει επιλέξει μία σειρά από αξιόλογους επιστήμονες, Ελληνες και ξένους, οι οποίοι θα μιλήσουν για τις πηγές και τους ιστοριογράφους της Τουρκοκρατίας και του 1821.

 Ας σεβαστούμε επιτέλους την εθνεγερσία μας!

Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,09/09/2012

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής με σύντομη ερμηνεία

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄(3)
Στιχ. 13-17.

Εἶπεν ὁ Κύριος·
13καί οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ.
14 καὶ καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου,
15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
16 Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.

Σύντομη ερμηνεία στη δημοτική

13Κι όμως από μένα θα μάθετε τα επουράνια αυτά μυστήρια. Διότι κανείς από τους ανθρώπους δεν έχει ανεβεί στον ουρανό για να μάθει τα επουράνια και να σας τα διδάξει, παρά μόνο εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπησή του υιός του ανθρώπου. Αυτός ,ενώ τώρα είναι στη γη, εξακολουθεί να είναι και στον ουρανό ως Θεός πανταχού παρών.
14 Άκουσε τώρα και μιαν άλλη άγνωστη και ψυχοσωτήρια αλήθεια, που θα σου αποκαλύψω: Όπως κάποτε ο Μωυσής στην έρημο κρέμασε ψηλά το χάλκινο φίδι για να σώζονται μ’ αυτό οι Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δαγκώματα των φιδιών, έτσι σύμφωνα με το μυστηριώδες σχέδιο του Θεού πρέπει να κρεμασθεί   ψηλά πάνω στον σταυρό ο υιός του ανθρώπου και να προσλάβει έτσι το ομοίωμα της αμαρτίας, χωρίς όμως να έχει καμία πραγματική σχέση μ’ αυτή.
15 Και θα υψωθεί πάνω στο σταυρό , για να μη χαθεί στον αιώνιο θάνατο κανένας απ’ όσους πιστεύουν σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.
16 Και μη σου φαίνεται παράδοξο ότι ο υιός του ανθρώπου πρόκειται να υψωθεί πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία σας. Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο των ανθρώπων που ζούσε στην αμαρτία, ώστε παρέδωσε σε θάνατο τον μονάκριβό Υιό του, για να μη χαθεί σε αιώνιο θάνατο κάθε άνθρωπος που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.
17 Διότι δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιό του στο αμαρτωλό γένος για να κατακρίνει και να καταδικάσει το γένος αυτό. Εσείς βέβαια οι Ιουδαίοι αυτό πιστεύετε για τον Μεσσία, ότι θα σώσει μόνο τους Ιουδαίους και θα κατακρίνει όλα τα υπόλοιπα έθνη. Όμως ο Θεός απέστειλε τον Υιό του για να σωθεί ολόκληρος ο κόσμος των ανθρώπων διαμέσου αυτού.


«Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2011

.Χαίρετε και προσεύχεσθε. Ναι, παιδιά μου, η προσευχή του Ιησού μας, μας διαφυλάττει από τις παγίδες του μαύρου διαβόλου

 (Αποσπάσματα)
* ...Χαίρετε και προσεύχεσθε.
Ναι, παιδιά μου, η προσευχή του Ιησού μας, μας διαφυλάττει από τις παγίδες του μαύρου διαβόλου. Μας θωπεύει και γλυκαίνει την καρδιά μας, και διώχνει την απαίσια αίσθησι των δαιμονικών λογισμών. Χωρίς την ευχή είμεθα νεκροί (και πρώτος, εγώ ο άχρηστος).
Αν μας Επισκεφθή ο Ιησούς μας, τότε όλα ρυθμίζονται από το Άγιον Πνεύμα και ζούμε την ανέκφραστη ειρήνη του Ουρανού, την πάντα νουν υπερέχουσαν...
Η ευχή του Ιησού μας νάναι η τροφή, το ποτό, το οξυγόνο και η αναπνοή μας.
Αυτή η προσευχή είναι ατομική βόμβα κατά του διαβόλου, γι' αυτό και έχει τόση δυσκολία στην προσπάθεια να την κρατήσουμε στην αναπνοή μας, στην καρδιά μας. 
Προσπαθείστε να κρατάτε τον νου σας από τον μετεωρισμό και διασκορπισμό. Ο διασκορπισμός του νου φέρνει όλη την σαβούρα της κοσμικής βρωμιάς στην ψυχή μας, με αποτέλεσμα να λερώνεται όλος ο ψυχοσωματικός εαυτός μας και έτσι, η χάρις του Θεού, να φεύγει από την ψυχή μας και να νοιώθουμε έλεγχο στην συνείδησι.
Σας εύχομαι ανύστακτα να αγωνίζεσθε προς μεγάλη τιμή και δόξα του Άγιου Θεού μας.
* * *

* Εύχομαι, να βρίσκεσθε στην πρώτη γραμμή του ιερού μετώπου με γενναιότητα και θάρρος. Βρισκόμαστε διά βίου σ' ένα τιτάνιο αγώνα με την φύσι μας, με τον κόσμο και δη με τον διάβολο μ' όλα τα τερτίπια του.
Το ιδικό μας όπλο απέναντι όλων αυτών των αρνητικών στοιχείων, είναι το Πανάγιον Όνομα Ιησούς. Δεν υπάρχει άλλο ισχυρότερο όπλο απ' αυτό...
Γι' αυτό νήφετε και προσέχετε προς κάθε κατεύθυνσι. Τα μάτια της ψυχής σας να μη κοιμούνται διόλου. Το όπλο σας, η ευχή, να δουλεύει αδιαλείπτως· «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»....
* * *
Παρακαλώ πολύ, προσέχετε τον εαυτό σας σε όλα.
Ο διάβολος είναι παμπόνηρος και ελεεινός. Αγωνίζεται σαν λιοντάρι και πάσχει ποιον θα βρη αμελούντα την ευχή για να τον καταπιεί. Εμείς όμως πρέπει να νήφουμε, να αγρυπνούμε, να επισκοπούμε και να είμεθα πανέτοιμοι με το χέρι στην σκανδάλη του όπλου μας (δηλ. Ευχή - Νήψι) για να τον αντιμετωπίσουμε...
Η προσευχή έχει την μεγαλύτερη δυσκολία στον πνευματικόν αγώνα. Και τούτο, γιατί ο δαίμων την μισεί και την πολεμά με τον μετεωρισμό και την αμέλεια...
Χωρίς την γνήσια ταπείνωσι της καρδιάς η προσευχή δεν βρίσκει τόπο για να μείνη...
Σας παρακαλώ, αγωνίζεσθε με προσευχή και ταπείνωσι ψυχής.
* Δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο και ανακουφιστικό από το να έχει η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου την ειρήνη του Θεού, με ήσυχη συνείδησι και ήρεμο βίο.
* * *
* Να φεύγετε την ακάθαρτη και βρώμικη υπερηφάνεια που σέρνει μαζί της όλες τις βρώμικες επιθυμίες και αλαζονίες. Αγαπήσατε να είσθε ταπεινοί, απλοί, αγαθοί και άκακοι...
***
* Το ακοίμητο μάτι του Θεού σαν καθρέπτης μάς παρακολουθεί με φοβερή ακρίβεια σε κάθε στιγμή χρόνου και καταγράφει, στο δικό του κομπιούτερ το θεϊκό, όλες τις σκέψεις, τα νοήματα και τις κινήσεις της καρδιάς.
Αυτή την αίσθησι της παρουσίας του Θεού (κατά φύσι), πόσο θα μας ωφελούσε (χάριτι Θεού) αν την ζούσαμε! αν την φιλοσοφούσαμε! αν την νοιώθαμε μέσα στην ψυχή μας! Ο φόβος του Θεού, σαν φως νοητό, θα φώτιζε τα μονοπάτια της ζωής, να τα ξεπεράσουμε ακίνδυνα έως να φθάσουμε στη χρυσή πύλη της άνω Ιερουσαλήμ...
Λοιπόν, παιδιά μου, ενδυθείτε την πανοπλία του Ιησού μας και βγείτε στην μάχη με Αρχιστράτηγο τον Κύριον μας Ιησού και οι Αγγελικές δυνάμεις αοράτως θα μας ενισχύουν και θα μας γεμίζουν με θάρρος και ανδρεία...
* * *
* Με τα μάτια της ψυχής μας, να τον νοιώθουμε μπροστά μας πως μας βλέπει και παρακολουθεί. «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» κατά τον απόστ. Παύλον.
* * *
Σας παρακαλώ για την αγάπη του Χριστού μας, μη χάνετε το θάρρος και την Ζώσα Ελπίδα από τον Ιησού μας.
Οι πειρασμοί, οι θλίψεις, τα αγκάθια και οι τρίβολοι των δαιμονικών λογισμών δεν θα παύσουν να μας αγκυλώνουν. Όλα αυτά δεν είναι ξένα και αφύσικα απ' την κατά Θεόν Ζωή. Είναι αναπόφευκτα. Οπότε, να το καταλάβουμε καλά πως μ' αυτά θα ζήσουμε ή διά αυτών θα σωθούμε. «Έξελε τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος». Αν δεν έχουμε πειρασμούς δεν είμεθα φυσιολογικοί άνθρωποι της εν Χριστώ ζωής....
* * *
* ...Επίσης, ευλογημένα μου παιδιά, ο Άγιος Γέροντάς μου Ιωσήφ, μου έλεγε· «Παιδί μου πρέπει να προσευχώμεθα και για τους νεκρούς μας. Γιατί, οι καϋμένοι εκεί που βρίσκονται αν υποφέρουν και δεν έχουν σωθεί, αμάν κάνουν για ένα κομβοσχοινάκι, για λίγη ευχή να τους δροσίσει τα χειλάκια τους από την ψυχική οδύνη. Προσεύχονται στο Θεό να γίνη κανένας παπάς απ' το σόι τους για να τους μνημονεύει. Οι προσευχές των και οι αναστεναγμοί των δεν τους ωφελούν σε τίποτε. «Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια». Έληξε γι' αυτούς η δυνατότητα να σωθούν. Αυτό έπρεπε να το κάνουν όταν ήταν στη παρούσα ζωή. Γι' αυτό, σαν βασανιζόμενοι ζητούν έλεος προσευχών και Λειτουργιών απ' τους ζώντας Χριστιανούς.
Βασανίζονται αλύπητα απ' τον Τύραννο «την συνείδησι». Θεέ μου! Θεέ μου, τι μας περιμένει!
Προσεύχεσθε τεκνία μου με πόνο ψυχής και δάκρυα, να μας αξιώση ο Κύριος του ελέους, τα τέλη της ζωής μας να είναι χριστιανικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και η φοβερά Κρίσις του Θεού σωτήρια.
Να κατεβάζουμε τον νου μας εις τον Άδη και να μελετάμε τα εκεί, τα θλιβερά και φοβερά βασανιστήρια των ψυχών. Αναστενάζουν, βογγούν, εκπέμπουν φωνές απεγνωσμένες με αφόρητη οδύνη ψυχής. Ζητούν βοήθεια από μας τους ζώντας. Ας μη τους ξεχνάμε στις προσευχές μας. Δεν ξέρουμε αν βρεθούμε και εμείς σ' αυτή τους τη θέσι και τότε και εμείς θα υποφέρουμε τα ίδια. Αν εμείς τώρα τους βοηθήσουμε και εμάς θα μας βοηθήσουν άλλοι καλοί χριστιανοί.
Ας μην αδιαφορήσουμε στους φοβερούς πόνους των και στην κόλαση της μεταμέλειας. Ας τους λυπηθούμε στην αγρυπνία μας και στην εκκλησία, να παρακαλούμε να τους δροσίση την καρδούλα τους, ει δυνατόν, να τους βγάλη απ' την κόλαση ο Κύριος.
Ένα να ξέρετε, πως ο Χριστός μας, περιμένει τις προσευχές μας (για τους νεκρούς μας) για να τους ελεήση. Αυτός μας φωτίζει να προσευχώμεθα, για να βρη αιτία με την θεία Δικαιοσύνη Του, για να τους ελεήση. Πάρα πολύ ευαρεστείται όταν ενθυμούμεθα τις βασανισμένες ψυχές του Άδου. Όχι μόνο ωφελούμε αλλά ωφελούμε και την δική μας ψυχή μ' αυτού του είδους την αγάπη.
Και μάλιστα, αυτή η ψυχική ελεημοσύνη είναι ασυγκρίτως ανωτέρα της ελεημοσύνης προς τους ζώντας φτωχούς ανθρώπους. Και να ξέρατε πόσο την περιμένουν οι φτωχούλες ψυχές!!
Γι' αυτό σας θερμοπαρακαλούν δι' εμού, ποτέ να μη τις ξεχάσετε, καθημερινά να τις στέλνετε τροφή προσευχής με πόνο ψυχής και να ξέρετε το πόσο θα σας ευγνωμονούν και θα εύχονται στο Θεό για σας...
Με ανύστακτες ευχούλες, στοργή και πατρική αγάπη.
† Ο πατέρας σας Εφραίμ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΣΕΠ  2012 

- Γέροντα, πώς εφαρμόζεται η θεία δικαιοσύνη σε κάποιον που σφάλλει;

- Γέροντα, πώς εφαρμόζεται η θεία δικαιοσύνη σε κάποιον που σφάλλει;

- Η ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Έσφαλες; Πρέπει να τιμωρηθείς. Η θεία δικαιοσύνη λέει: Αναγνωρίζεις το λάθος σου και μετανοείς; Συγχωρείσαι. Βλέπεις, ακόμη και από τον ανθ

ρώπινο νόμο δικάζεται με επιείκεια κάποιος που κάνει ένα έγκλημα ,όταν μετανοή ειλικρινά και πάη μόνος του και το ομολογή, ενώ δεν υπάρχει καμμία υποψία για το πρόσωπό του. Και αν από τους ανθρώπους δικάζεται με επιείκεια ,πόσο μάλλον από τον δικαιοκρίτη και φιλεύσπλαχνο Θεό!

Είμαστε στα χ έρια του Θεού. Ο Θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει την καρδιά του καθενός. Δεν θα μας αδικήση. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη και θεία ανταπόδοση ,και ο Θεός μας αγαπάει – το κυριώτερο από όλα – ό,τι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται. Για αυτό είναι χαμένος , τελείως λειψός, όποιος ζητάει να δικαιωθή από τους ανθρώπους.

Έχω παρατηρήσει ότι ,όταν ο άνθρωπος αδικηθή και εφαρμόση την θεία δικαιοσύνη, ο Θεός τον δικαιώνη ακόμη και σε αυτή τη ζωή. Θυμάμαι ,στον στρατό, μετά τον πόλεμο, είχε έρθει ο στρατηγός να δώση παράσημα. Εγώ, εκείνη την ημέρα έλειπα. Όταν φώναξε το όνομά μου ,βγήκε ένας που ήταν από την Θεσσαλία και πήρε εκείνος το παράσημο. Οι άλλοι στρατιώτες δεν μίλησαν, γιατί τότε είχε φυλάκιση, αν έλεγες ψέμματα. Όταν έφυγε ο στρατηγός ,εκείνος κρύφτηκε, γιατί οι άλλοι θα τον σκότωναν στο ξύλο. Όταν επέστρεψα, φοβόταν και από μένα. Ήρθε από εδώ- από εκεί ,οπότε μου είπε: « Να με συγχωρέσης, έκανα αυτό κι αυτό ». « Καλά έκανες και το πήρες, του είπα. Τι να το έκανα εγώ; ».
Το φορούσε ύστερα στις παρελάσεις. Μετά από σαράντα χρόνια έρχεται εδώ στο μοναστήρι ο στρατάρχης της Πρώτης Στρατιάς από την Θεσσαλία και μου φέρνει ένα παράσημο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν το είδα ,μου ήρθε να γελάσω. Μετά από σαράντα χρόνια! Μου έκανε εντύπωση: από τη Θεσσαλία ήταν εκείνος ο στρατιώτης , από την Θεσσαλία ήρθε και ο στρατάρχης! Βλέπετε πως γίνεται!
Ενώ, όταν ζητάμε να δικαιωθούμε, χάνουμε τελικά και αυτά εδώ, αλλά και εκείνα που μας ετοιμάζει ο Χριστός για την άλλη ζωή, αν αδικηθούμε. Για χαμένα πράγματα δηλαδή χάνουμε τα σπουδαιότερα, τα αιώνια. Γιατί αυτά εδώ έτσι κι αλλιώς χαμένα είναι, τι να τα κάνουμε;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9ΣΕΠ 2012 

Γέροντα, άλλο είναι ή ευσέβεια καί άλλο ή ευλάβεια

Γέροντα, άλλο είναι ή ευσέβεια καί άλλο ή ευλάβεια;- Ή ευσέβεια
είναι κολώνια, ενώ ή ευλάβεια είναι θυµίαµα. Ή ευλάβεια είναι ήµεγαλύτερη αρετή για µένα, γιατί ό ευλαβής προσελκύει τήν Χάρη τού Θεού,γίνεται δέκτης της Χάριτος, καί φυσιολογι

κά παραµένει ή Χάρις τού Θεού µαζίτου. Τον προδίδει µετά ή θεία Χάρις, καί όλοι τον εύλαβούνται, τόν συµπαθούν,ενώ τον αναιδή τον απεχθάνονται µικροί-µεγάλοι.Εσείς οί γυναίκες πρέπει να έχετε περισσότερη ευλάβεια άπό τους άνδρες. Ήγυναίκα από τήν φύση της επιβάλλεται να εχη ευλάβεια. Οί άνδρες, όταν δένέχουν ευλάβεια, έχουν απλώς µιά αδιαφορία. Οί γυναίκες όµως, αµα χάσουν τήνευλάβεια, κάνουν χονδρά πράγµατα. Μοϋ έλεγε ένας: «Οταν πήγαπροσκύνηµα µέ τήν γυναίκα µου στους Αγίους Τόπους, πήγα καί στον Ιορδάνηνα βαπτισθώ, καί αυτή καθόταν καί έπλενε τά πόδια της! "Βρέ, τί κάνεις αυτού;της είπα, γιά νά πλύνης τά πόδια σου ήρθες στον Ιορδάνη ποταµό;". Νευρίασα,τήν έβρισα!». Εκείνη φαίνεται ήταν τελείως αδιάφορη, δέν καταλάβαινε, ενώαυτός ό καηµένος είχε πολλή ευλάβεια.

ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΣΕΠ 2012 

∆ηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να οµολογούµε το «πιστεύω» µας;-

∆ηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να οµολογούµε το «πιστεύω» µας;-
Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές πού δεν πρέπει να µιλήσουµε και άλλες φορές πού πρέπει να οµολογούµε µε παρρησία το «πιστεύω» µας, γιατί φέρουµε ευθύνη, αν δεν µιλήσουµε. Σ' α

υτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας µας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να Τοαφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουµε ήσυχη την συνείδηση µας ότι κάναµε εκείνο πούµπορούσαµε. Αν δεν αντιδράσουµε, θα σηκωθούν Οι προγονοί µας από τουςτάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εµείς τι κάνουµε γι' αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, µε την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωεςτης, να πολεµήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εµείς να µη µιλάµε! Είναιφοβερό! Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν µιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ό τάδε;». «Τινα πεις, µού λέει, αυτός όλος βρωµάει». «Αν βρωµάει όλος, γιατί δεν µιλάτε Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, "δεν συµφωνώ µ' αυτό". Τίµια πράγµατα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ καίνα ρηµάξουν όλα;».Αν οι Χριστιανοί δεν οµολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. 'Αλλά και οι σηµερινοί Χριστιανοί δεν είναι για µάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια·άλλαξαν όλο τον κόσµο. Καί στην βυζαντινή εποχή µιά εικόνα έβγαζαν Από την Εκκλησία καί αντιδρούσε ό κόσµος. Εδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστη-θούµε εµείς, καί εµείς να αδιαφορούµε! Αν ή Εκκλησία δεν µιλάει, για να µην έρθει σε ρήξη µε το κράτος, αν οι µητροπολίτες δεν µιλούν, για να τά έχουνκαλά µε όλους, γιατί τους βοηθάνε στα ιδρύµατα κ.λπ.,

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   8 ΣΕΠ 2012

Προσοχή στην φαντασία Γεροντας Παισιος

Προσοχή στην φαντασία
-Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;
-Για να μη μας πλανέσει ο διάβολος με φαντασίες. Η φαντασία είναι

καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθεί. Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ. να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς όπως είναι και να το ζωγραφίσουν. Αυτό είναι μια ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται. Εκείνοι που πλανιούνται, ό, τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα. Για να βοηθηθούν, χρειάζεται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγελάει ο διάβολος. Γι' αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζονται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά, και να βάζει ερωτηματικά στον λογισμό του. Είχα γνωρίσει μια απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δει εδώ σ' αυτήν την ζωή, μια που δεν θα Τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή. Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Άγιο Ποτήριο ως βρέφος, με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήσει. Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύει ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι. Από 'κει και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες. Όταν βγήκα μια φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τις φαντασίες που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό. Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθεί.

-Φαντασία της ήταν;

-Φαντασία και πλάνη

-Γέροντα, δεν τα έλεγε αυτά στον πνευματικό της;

-Ξέρεις τι γίνεται; Ο σατανάς τους ξεγελάει με αυτά που βλέπουν, δεν προβληματίζονται και δεν σκέφτονται ότι πρέπει να τα πουν στον πνευματικό. Τι τεχνίτης είναι ο διάβολος! Φοβερό!

Αν δεν προσέξει κανείς την φαντασία του, ο πειρασμός μπορεί να εκμεταλλευτεί ακόμη και ένα απλό, φυσικό, γεγονός και να τον πλανέσει. Στην Μονή Στομίου, όταν διάβαζα τον εσπερινό τον χειμώνα, άναβα την σόμπα. Οι γυναίκες που ανέβαιναν καμιά φορά στο μοναστήρι είχαν παρατηρήσει ότι η εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, την ώρα του εσπερινού, έκανε κρακ-κρακ-εγώ δεν το είχα προσέξει- και έλεγαν η μία στην άλλη: «Την ώρα που διαβάζει ο καλόγερος την εσπερινό, η εικόνα της Παναγίας κάνει κρακ-κρακ». Όταν το άκουσα, είπα: «Για να δω την εικόνα που κάνει κρακ-κρακ». Όχι ότι δεν πιστεύω σε θεία γεγονότα πιστεύω ότι η Παναγία και παρουσιάζεται και μιλάει και την βλέπουν όσοι έχουν πνευματική κατάσταση, αλλά χρειάζεται προσοχή. Ανεβαίνω λοιπόν σε μια καρέκλα και κοιτάζω. Τι συνέβαινε; Η εικόνα ήταν παλιά και είχε τρέσα (2) χωνευτά. Όταν άναβε η σόμπα, ζεσταινόταν το τρέσο και με την διαστολή έκανε κρακ-κρακ. Έβαλα ένα καρφάκι και σταμάτησε ο θόρυβος. Ύστερα ρώτησα τις γυναίκες: «Ακούτε τώρα τίποτε;». «Όχι», μου είπαν. «Ε, μη δίνετε σημασία», τις είπα. Θέλει προσοχή, γιατί, αν καλλιεργηθεί σιγά-σιγά η φαντασία, όλη η ζωή του ανθρώπου πάει χαμένη.


αποσπασμα απο το βιβλιο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τόμος Β΄, «Πνευματική αφύπνιση», εκδ. Ι. Ησυχ. Ευαγγ.Ι ω. ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΣΕΠ 2012 

Στη ευχή της Παναγίας! του είπε ο Γέροντας. Την άλλη φορά ίσως να μη έχω πολλή δουλειά και να μπορέσουμε να μιλήσουμε.

Κάποτε έφτασε στο καλύβι του Γέροντα ένας κοσμικός, πού δεν γνώριζε από μοναχισμό. Έτυχε να μη υπάρχουν άλλοι επισκέπτες. Κάθισε στο πεζουλάκι και παρατηρούσε τα πάντα με περιέργεια. Ό Γέροντας είχε μπει μέσα στο κελί, για να του ετοιμάσει

το κέρασμα. Σε λίγο του έφερε το λουκούμι και το νερό και του είπε:
-Από πού μας έρχεσαι, αδελφέ; —Από τη Θεσσαλία, παπά —Πώς τα βλέπεις εδώ στο Άγιον Όρος τα πράγματα;
-Έχει ωραία φύση και ωραίες ακρογιαλιές. Τα ζηλεύω αυτά. Εσύ,όμως, τι κάνεις εδώ μέρα — νύχτα; Δεν βλέπω ν' απασχολείσαι με κάτι.
Ό Γέροντας χαμογέλασε και θέλησε να του διορθώσει το λογισμό.
Βλέπεις τούτες τις πλαγιές, που είναι γεμάτες λουλούδια και μοσχοβολάει ό τόπος; Εγώ τις περιποιούμαι. "Όλη τη μέρα κουβαλάω νερό και ποτίζω τα λουλούδια Τι τραβάω ο καημένος! 'Αλλά και όλο το βράδυ δουλεύω. Ανάβω τα καντήλια των αστεριών, πού είναι τόσα πολλά τρέχω εδώ κι εκεί να προλάβω. στο ένα ρίχνω λάδι, στο άλλο αλλάζω φιτίλι, στο άλλο δυναμώνω τη φλόγα Και τα προλαβαίνω όλα κουράζομαι, βέβαια, πολύ.
Ό επισκέπτης άκουγε το Γέροντα με προσοχή, αλλά δεν μπορούσε να κατανοήσει τον παραβολικό του λόγο. Τα είχε χαμένα. Ήπιε και το υπόλοιπο νερό, πού είχε το κύπελλο, σηκώθηκε αμήχανα, έδωσε στο Γέροντα το χέρι του κάπως μουδιασμένα και ξεκίνησε να φύγει
-Στη ευχή της Παναγίας! του είπε ο Γέροντας. Την άλλη φορά ίσως να μη έχω πολλή δουλειά και να μπορέσουμε να μιλήσουμε. Ευχαριστώ πολύ είπε ο επισκέπτης και πήρε το κατηφορικό μονοπάτι για το μοναστήρι των Ιβήρων.
στο μυαλό του τριβέλιζαν τα δυσεξήγητα λόγια του Ασκητή. Ήθελε κάποιες διευκρινίσεις, άλλα δεν τόλμησε να τις ζητήσει. «Ας είναι», σκέφθηκε. «Ίσως την άλλη φορά μπορέσω να εξηγήσω-μερικά πράγματα» και συνέχισε την οδοιπορία του.

Πρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπο

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΣΕΠ 2012

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης

-         Άκου, παιδί μου. Ο αδελφός σου , επειδή ξέρει ποιο είναι το Θέλημα του Θεού, όσο περισσότερο δεν το κάνει και απομακρύνεται από αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα τον αρπάξει, είπε κάποια μέρα σε μία νέα κοπέλα.

-         Τι εννοείτε «θα τον αρπάξει»,  Γέροντα; Θα αρρωστήσει; Θα πάθει τίποτα;

-         Δεν θα σου πω κάτι άλλο. Αυτό μόνο.

-         Γέροντα, τι μου λέτε τώρα; Τι θα πάθει ο αδελφός μου;

-         Εσύ μη ρωτάς τίποτε άλλο και κάνε αυτά που μπορείς.

-         Τι μπορώ να κάνω εγώ ; Δηλαδή, τι να του πω;

-         Να προσεύχεσαι να είναι στον δρόμο του Θεού και να του λες να κάνει το Θέλημα του Θεού, αυτό που ξέρει ποιο είναι.

Ο διάλογος έγινε τον Φεβρουάριο του 2003. Μετά από δύο χρόνια, τον Απρίλιο του 2005, ο αδελφός της γυναίκας πέθανε σε τροχαίο, σε ηλικία λίγο μεγαλύτερη των είκοσι ετών. Και όταν αυτή τηλεφώνησε στον Γέροντα, για να κάνει προσευχή, της είπε:

-         Μη ρίχνεις ένα δάκρυ γι’ αυτό που έγινε. Μη στενοχωριέσαι για τον αδελφό σου. Να χαίρεσαι! Να κλάψεις για τις δικές

Σου αμαρτίες και να πεις στους γονείς σου να κλαίνε για τις δικές τους αμαρτίες. Και να ζητούν να τον συναντήσουν, γιατί το παιδί έχει μπει στη Βασιλεία του Θεού, είναι εις την δεξιάν Του.

……………

-         Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους ,τι θα κάνουμε;

-         Ο πόλεμος σήμερα δε γίνεται με όπλα. Εμάς πάντοτε ο Θεός μας βοηθάει και η Παναγία είναι με το μέρος μας.

-         Ναι, Γέροντα, αλλά οι Τούρκοι είναι πιο πολλοί από εμάς.

-         Ας είναι! Την ψυχή του Έλληνα , που έχει τον Χριστό και την Παναγία δίπλα οδηγό, τη φοβούνται όλοι.

………………

Ένας άνδρας ,επειδή είχε πολύ ζήλο, μιλούσε συνέχεια στους γνωστούς και τους συγγενείς του, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, για τον Χριστό. Όμως εκείνοι δεν πίστευαν πολύ και μερικές φορές , λόγω την έλλειψης διάκρισης από μέρους του, τους πλήγωνε χωρίς να το θέλει. Έτσι, σαν πήγε μια μέρα στον Γέροντα, και χωρίς να τον έχει ενημερώσει προηγουμένως σχετικά, τον άκουσε να του λέει:

-         Να προσέχεις αυτά που λες, γιατί καμιά φορά πληγώνουν. Να μη  μιλάς πολύ!

………….

-         Γέροντα, πονάω, του είπε από το τηλέφωνο ένα πνευματικό του παιδί, που υπέφερε επί δύο μήνες περίπου στην πλάτη, στη μέση και στο πόδι και μπορούσε να σηκωθεί.

-         Παιδί μου, δεν πονούσε ο Χριστός, όταν τον κάρφωναν στον σταυρό; Αυτό να σκέφτεσαι. Ο Κύριος σε επισκιάζει την ώρα που πονάς και σου δίνει τη Χάρη Του.

……………

-         Γιώργο, να  κάνεις προσευχή στον Κύριο να σου δείξει την  κόλαση, όχι τον Παράδεισο, μπας και σωθείς.

-         Γέροντα, εσείς την έχετε δει;

-         Ναι. Με πήρε Άγγελος Κυρίου και με πήγε. Και είδα πως είναι η κόλαση. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται εκεί κάτω. Νομίζουνε όλοι ότι αυτά είναι παραμύθια.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ

Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου»

Τόμος Β΄

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα;

Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα;
- Χαλασμένα τα νεύρα; Τι θα πη αυτό; Μήπως είναι χαλασμένος ο λογισμός; Το πιο καλό απ’ όλα είναι ο καλός λογισμός. Κάποιος
κοσμικός είχε φτιάξει σπίτι σε ένα ήσυχο μέρος. Αργότερα από την μια

μεριά έγινε γκαράζ, από την άλλη δρόμος και από την άλλη ένα κοσμικό κέντρο. Μέχρι τα μεσάνυχτα νταούλια. Δεν μπορούσε ο καημένος να κοιμηθή∙ έβαζε ωτασπίδες στ’ αυτιά, άρχισε να παίρνη και χάπια. Κόντευε να τρελλαθή. Ήρθε και με βρήκε. «Γέροντα, αυτό και αυτό, μου λέει∙ δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να φτιάξω άλλο σπίτι». «Να βάλης καλό λογισμό, του λέω. Να σκέφτεσαι, αν γινόταν πόλεμος και στο γκαράζ έφτιαχναν τα τανκς, δίπλα ήταν νοσοκομείο και έφερναν τα ασθενοφόρα τους τραυματίες και εσένα σου έλεγαν: “Κάθησε εδώ. Σου εξασφαλίζουμε την ζωή, δεν θα σε πειράξουμε. Μπορείς να βγαίνης από το σπίτι σου ελεύθερα μόνο στην ακτίνα που είναι κτισμένα αυτά, γιατί εκεί δεν θα πέση σφαίρα” ή “να μείνης στο σπίτι σου και δε θα σε ενοχλήση κανείς”, μικρό πράγμα θα ήταν αυτό; Δεν θα το θεωρούσες ευλογία; Γι’ αυτό τώρα να πης: «Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται πόλεμος, ο κόσμος είναι καλά και κάνει τις δουλειές του. Στο γκαράζ αντί τα τανκς φτιάχνουν τα αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι. Δόξα σοι ο Θεός , δεν υπάρχει νοσοκομείο, τραυματίες κ.λπ. Δεν περνούν τανκς∙ αυτοκίνητα περνούν και οι άνθρωποι τρέχουν στις δουλειές τους”. Αν φέρης έτσι καλό λογισμό, θα έρθη η δοξολογία μετά». Κατάλαβε ο καημένος ότι όλη η βάση είναι η σωστή αντιμετώπιση και έφυγε αναπαυμένος. Τα αντιμετώπισε σιγά- σιγά με καλούς λογισμούς, πέταξε και τα χάπια και κοιμόταν χωρίς δυσκολία. Βλέπεις με έναν καλό λογισμό πως τακτοποιείται κανείς;
Μια φορά ταξίδευα με το λεωφορείο και ο εισπράκτορας έβαλε το ράδιο δυνατά. Μερικοί νεαροί που θρήσκευαν, είπαν ότι είναι και ένας μοναχός και του έκαναν επανειλημμένως νόημα να το κλείση. Μια-δυο, τίποτε αυτός∙ το έβαλε πιο δυνατά. «Αφήστε τον, τους είπα, δεν πειράζει∙ μου κάνει ισοκράτημα στην ψαλμωδία μου». Με τον λογισμό μου έλεγα: «Αν, Θεός φυλάξοι, γινόταν ένα ατύχημα λίγο πιο πέρα και αναγκάζονταν να βάλουν στο δικό μας αυτοκίνητο ανθρώπους σακατεμένους, άλλος να είναι με σπασμένο πόδι, άλλος με σπασμένο κεφάλι, πως θα άντεχα αυτήν την σκηνή;
Δόξα σοι ο Θεός, οι άνθρωποι είναι καλά και τραγουδούν κιόλας»
! Έτσι ταξίδευα μια χαρά ψάλλοντας…

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκη

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   7 ΣΕΠ 2012  

Ας κάψουν, να καή και ο διάβολος Εδώ καίγεται ο κόσμος όλος.

Γέροντα, οι αδελφές να καίνε στα κελλιά όσα κεριά θέλουν;!!!!!!!

- Ας κάψουν, να καή και ο διάβολος.
Εδώ καίγεται ο κόσμος όλος.

Μόνο να έχη νόημα το κεράκι που θα ανάψουν∙ να συνοδεύεται με προσευχή.
Όταν αφεθή κανείς στον Θεό, είναι μεγάλο πράγμα. Εμείς τρώμε γλυκούς καρπούς και προσφέρουμε την ρητίνη των δένδρων στον Θεό με το θυμιατήρι. Τρώμε το μέλι και προσφέρουμε στον Θεό το κερί, και αυτό συχνά το ανακατεύουμε με παραφίνη. Ένα κερί προσφέρουμε στον Θεό από ευγνωμοσύνη για τις πλουσιοπάροχες ευλογίες Του, και αυτό να το μουρνταρεύουμε; Πού να μας ζητούσε ο Θεός να Του προσφέρουμε το μέλι! Φαντάζομαι τότε τί θα κάναμε! Ή ζουμιά θα δίναμε ή λίγο ζαχαρόνερο. Ο Θεός να μη μας πάρη στα σοβαρά! Σε όλα μπορεί κανείς να κάνη οικονομία εκτός από την λατρεία στον Θεό. Στον Θεό θα προσφέρη το πιο καθαρό, το πιο καλό.
- Γέροντα, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι ανευλάβεια να καίμε κεριά από παραφίνη.
- Να πήτε στον κόσμο: « Για την υγεία σας δεν κάνει να καίτε κεριά από παραφίνη στους Ναούς». Έτσι θα το σκεφθούν λιγάκι αυτό. Αν είναι και μικρός ο Ναός, τότε είναι που πάει να σκάση κανείς. Καλύτερα να ανάψουν ένα μικρό κεράκι και να είναι γνήσιο, παρά ολόκληρη λαμπάδα με παραφίνη. Πολλοί στις Εκκλησίες γι’ αυτό ζαλίζονται και λιποθυμούν. Να είναι μικρός ο Ναός και να καίγεται όλη αυτή η παραφίνη!... Και να ήταν μόνο αυτό; Λάδια που δεν τρώγονται θέλουν να τα βάλουν στα κανδήλια! Πού φθάνουν οι άνθρωποι! Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι το λάδι που θα χρησιμοποιούσαν στον Ναό έπρεπε να το φτιάχνουν από ελιές που μάζευαν πάνω από τα δένδρα και όχι από αυτές που έπεφταν κάτω. Μήπως ο Θεός έχει ανάγκη από αυτό το λάδι ή από το θυμίαμα; Όχι, αλλά συγκινείται ο Θεός , γιατί είναι μια προσφορά, με την οποία εκφράζεται η ευγνωμοσύνη και η αγάπη του ανθρώπου προς Αυτόν. Στο Σινά μου είχε κάνει εντύπωση:

Αποσπασμα απο το βιβλιο Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   7 ΣΕΠ  2012