Χαίροις ο Ζωηφόρος Σταυρός Ευγένιος Χαρδαβέλλας

Ταύτιση του ανθρώπινου θελήματος με το θέλημα του Θεού. Η ειρήνη και η χαρά των ανθρώπων του Θεού. Ο Θεός αποστρέφεται τους χλιαρούς.

ΔΕΝ έμαθα αν άρχισες να νηστεύεις. Λοιπόν, όταν αρχίσεις , θα σου ήταν χρήσιμα όσα σου έχω γράψει για την περίοδο αυτή. Στο μεταξύ, θα προσπαθήσω να ξεδιαλύνω κάποια σημεία, γιατί το θέμα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα σε λίγες αράδες.

Ας υποθέσουμε ότι έχεις ευνοϊκή ψυχική διάθεση απέναντι στη νηστεία ή ότι τηρείς τουλάχιστον τους εξωτερικούς τύπους της, καθώς και ότι έχεις ήδη αρχίσει να εξετάζεις προσεκτικά τον εαυτό σου σύμφωνα με τις οδηγίες που σου έχω δώσει , έτσι, ώστε, διαπιστώνοντας τα ελαττώματά σου, σιγά-σιγά να γίνει συνεπής σε όλα.

Τι σημαίνει, όμως, «να γίνεις συνεπής»; Η φράση χρειάζεται επεξήγηση, καθώς περικλείει μάλιστα την ουσία του ζητήματος. Γιατί, λοιπόν, δεν είμαστε και τώρα συνεπείς; Τι το σφαλερό υπάρχει στη διαγωγή μας; Νομίζω ότι κι εσύ ακόμα δεν θα ήξερες τι να πεις στην Εξομολόγηση, γιατί δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα σε τι έχεις αμαρτήσει. Αυτό τι δείχνει; Ότι λίγο-πολύ αγνοείς το πώς πρέπει να είναι η ζωή σου και το αν τα έργα σου, οι σκέψεις σου και οι επιδιώξεις σου κατευθύνονται προς τον σκοπό για τον οποίο σου έγραψα παλαιότερα. Ωστόσο, κοιτάζοντας γενικά τη ζωή σου όπως και των άλλων τη ζωή, διαπιστώνεις πως είναι ανούσια , παραδέχεσαι ότι κάτι της λείπει, και μάλιστα κάτι πολύ σημαντικό. Τι είν’ αυτό που μας λείπει;

Το έχουμε πει τόσες φορές! Όλη μας η ζωή, σε κάθε έκφανση και λεπτομέρειά της , πρέπει να είναι αφιερωμένη στον Θεό. Υπάρχει ένας γενικός κανόνας : Όλα όσα κάνουμε, πρέπει να γίνονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για την ευαρέστηση του Θεού  και για τη δόξα του Θεού. Πρέπει, λοιπόν, πριν εκτελέσουμε οποιαδήποτε πράξη, να εξετάζουμε αν είναι σύμφωνη με το θείο θέλημα. Και αν είναι, τότε να την εκτελούμε, αποβλέποντας μάλιστα όχι στη δική μας ικανοποίηση ή προβολή, αλλά, όπως είπα, στη δόξα του Θεού. Ο άνθρωπος που ενεργεί πάντα με τέτοια φρόνηση και με τη σαφή επίγνωση ότι ευαρεστεί με τις ενέργειές του τον Θεό, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι η ζωή του κυλάει μέσα στην αλήθεια. Μολονότι οι πράξεις του δεν είναι περίλαμπρες ή τέλειες, δεν κάνει ενσυνείδητα τίποτα που θα δυσαρεστούσε τον πανάγαθο Θεό. Γι’ αυτό η συνείδησή του είναι ειρηνική και η καρδιά του ήρεμη , γαλήνια, γεμάτη χαρά πνευματική, χαρά που γεννιέται από την αίσθηση ότι είναι οικείος του Θεού.  Γιατί, μολονότι δεν είναι άνθρωπος μεγάλος ή ξεχωριστός ή διάσημος , είναι όμως υπηρέτης του Κυρίου , που προσπαθεί με κάθε τρόπο και με όλες του τις δυνάμεις να Τον ευχαριστήσει , γι’ αυτό πιστεύει ότι Εκείνος τον θεωρεί δικό Του. Έτσι πρέπει να είναι η ζωή μας. Στην πράξη, όμως, πώς είναι; Ζούμε απρόσεκτα. Ο νους μας δεν κατευθύνει ενσυνείδητα και ελεύθερα όλες τις ενέργειές μας , σημαντικές ή ασήμαντες, προς αυτό και μόνο το στόχο: την ευαρέστηση του Θεού. Ενεργούμε στα τυφλά. Ό,τι κάνουμε, είναι τις πιο πολλές φορές σύμφωνα με τύπους και κανόνες που καθιερώθηκαν , επειδή όλοι ενεργούν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, χωρίς να σκέφτονται αν οι ενέργειές τους συντελούν στην εκπλήρωση του κυρίου σκοπού της ζωής.

Σε παλαιότερη επιστολή μου σου έγραψα ότι μπορεί κανείς να είναι είτε άνθρωπος πνευματικός είτε άνθρωπος κοσμικός είτε άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα στην πνευματική και στην κοσμική ζωή. Κοίτα γύρω σου! Οι περισσότεροι χριστιανοί δεν είναι μετέωροι; Φαινομενικά, δεν εναντιώνονται στον Θεό ούτε Τον αρνούνται, αλλά και δεν έχουν καμιά σοβαρή πρόθεση να Τον ευχαριστήσουν. Πηγαίνουν ίσως κάπου-κάπου στην εκκλησία˙ πηγαίνουν, φεύγουν, μα δε μετανοούν. Κάνοντας –όσοι κάνουν-  και καμιά τυπική προσευχούλα στο σπίτι, αισθάνονται ικανοποιημένοι˙ έχουν εκπληρώσει το «καθήκον» τους. Με τον ίδιο τρόπο , ή μάλλον με την ίδια νοοτροπία, αντιμετωπίζουν καθετί που έχει σχέση με τον Θεό και τις εντολές Του. Ενώ δεν είναι φανερά εγωιστές και φίλαυτοι, βρίσκουν πάντα κάποιαν εύλογη αιτία για ν’ αποφεύγουν κάθε θυσία και να προστατέψουν τα ατομικά τους συμφέροντα. Ενώ,  επίσης, δεν είναι κραυγαλέα ματαιόσχολοι, τέρπονται με κοσμικές διασκεδάσεις. Τέτοιοι είναι οι περισσότεροι χριστιανοί. Αδιαφορούν για την ευαρέστηση του Θεού και για τη σωτηρία τους. Δεν είναι μήτε θερμοί μήτε ψυχροί, αλλά χλιαροί. Ο Θεός τους αποστρέφεται και τους αποδοκιμάζει.

Δεν ανήκες ως τώρα σ’ αυτή την κατηγορία; Νομίζω ως όχι ολοκληρωτικά. Ωστόσο, σχεδόν πάντα τι έκανες; Ό,τι και όλοι οι άλλοι στην παρέα σου. Ενεργούσες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επειδή ακριβώς όλοι ενεργούσαν έτσι. Ξέχνα, λοιπόν, τι ήσουνα. Σε βεβαιώνω, πως, αν από δω κι εμπρός  κάνεις τα πάντα με ην αγαθή πρόθεση της ευαρεστήσεως του Θεού , τότε θα πάψεις να μοιάζεις στους άλλους ανθρώπους˙ τότε όλες σου οι πράξεις θα είναι καλές και σωστές. Όχι πως θ’ αλλάξουν αυτές καθεαυτές οι καθημερινές σου πράξεις. Θα προσλάβουν, όμως, ένα ιδιαίτερο χρώμα, θα αναβαθμιστούν ποιοτικά, θα αποκτήσουν ξεχωριστή ομορφιά και ευπρέπεια. Ο Θεός να σε βοηθήσει! Το εύχομαι μ’ όλη μου την καρδιά. Μόλις αρχίσεις να ενεργείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού σε όλα, η ψυχή σου θα γεμίσει ειρήνη, ειρήνη γνήσια, καθαρή, θερμή, χαρωπή. Να ο παράδεισος!

Για να συμβεί όμως αυτό, πρώτα θ’ αποφασίσεις ελεύθερα και τελειωτικά να ζήσεις έτσι. Και για να το αποφασίσεις, είναι αναγκαίο ν’ αντιληφθείς την αχρειότητα της κοσμικής ζωής, να περιφρονήσεις όσα ο κόσμος θεωρεί σπουδαία, να ξεφύγεις από την παγίδα της χλιαρότητας και, τέλος, να σαγηνευθείς από την ομορφιά και την ανωτερότητα της ένθεης ζωής. Και κάτι ακόμα: Να έχεις διαρκή μετάνοια∙ γιατί όσο λίγο κι αν έχει ζήσει κανείς στη γη, είναι αδύνατο να έχεις αποφύγει εντελώς την αμαρτία. «Ποιος είναι καθαρός από ρύπο;», λέει ο πολύαθλος Ιώβ. «Κανένας , έστω κι αν μια μέρα μονάχα είναι η διάρκεια της ζωής του» ( Ιώβ 14: 4-5 ) . Γι’ αυτό η μετάνοια είναι η βάση της νέας εν Χριστώ ζωής.

Εύχομαι ο Κύριος, που οικονομεί τη σωτηρία όλων όσοι θέλουν να σωθούν μέσ’ από τις διάφορες περιστάσεις, να διδάξει κι εσένα το τι θα κάνεις ,ώστε η ζωή σου να μην κυλήσει μάταια ή χλιαρά , αλλά θεάρεστα, εξασφαλίζοντάς σου τη σωτηρία και ανοίγοντάς σου τις πύλες της ουράνιας βασιλείας.

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Εσείς ξέρετε με τι σαπούνι πλένει ο διάβολος τον άνθρωπο, όταν ο Θεός επιτρέπη να τον πειράξη, για να δοκιμασθή;

Βρε τον διάβολο!  Εσείς ξέρετε με τι σαπούνι πλένει ο διάβολος τον άνθρωπο, όταν ο Θεός επιτρέπη να τον πειράξη, για να δοκιμασθή; Με τους αφρούς της κακίας του. Έχει καλό … σαπούνι! Όπως η γκαμήλα βγάζει αφρούς, όταν θυμώνη, έτσι κάνει και ο διάβολος σε τέτοιες  περιπτώσεις. Και μετά τρίβει τον άνθρωπο, όχι για να φύγουν οι λεκέδες του και να  εξαγνισθή, αλλά από κακία. Και ο Θεός όμως αφήνει τον διάβολο να τρίβη τον άνθρωπο, ίσα-ίσα μέχρι να φύγουν οι λεκέδες και να καθαρίση. Αν άφηνε να τον τρίψη όπως τρίβουν τα ρούχα, θα τον ξέσχιζε.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15ΣΕΠ 2012

Αν κάποιος , Γέροντα, έχη ελαττώματα, αλλά αγωνίζεται να αποκτήση την αρχοντιά, θα βοηθηθή;

Αν κάποιος , Γέροντα, έχη ελαττώματα, αλλά αγωνίζεται να αποκτήση την αρχοντιά, θα βοηθηθή;

- Η αρχοντιά θα διώξη τα ελαττώματα.

- Γέροντα, η πνευματική ελευθερία είναι η απαλλαγή από τα πάθη;

- Η πνευματική ελευθερία είναι η αρχοντιά που λέω ότι πρέπει να έχετε. Και για να έχη ο άνθρωπος αρχοντιά, πρέπει να μην υπάρχουν μέσα του κατώτερα πάθη, μικρότητες κ.λπ. Στις μικρότητες δεν βρίσκεται ο Θεός, γιατί ο Θεός είναι φύσει αγαθός.

- Για να αγαπήσω, Γέροντα, την κακοπάθεια, πάλι στην αρχοντιά πρέπει να δουλέψω;

- Αχ, ακόμη δεν έχετε καταλάβει τι θα πη αρχοντιά! Η αρχοντιά έχει και λεβεντιά μέσα, γιατί τότε δουλεύει η καρδιά. Για να καταλάβετε την αρχοντιά, σκεφθήτε τον Χριστό∙ τί κράτησε ο Χριστός για τον Εαυτό Του; Τίποτε. Όλα τα έδωσε. Θυσιάστηκε και όλο θυσιάζεται για όλους μας. Μας δίνει την αγάπη Του, μας παίρνει τις αμαρτίες μας. Εμείς, αντίθετα, θέλουμε να μαζεύουμε αγάπη. Σκεφθήτε ακόμη τι κάνουν οι καλοί γονείς∙ θυσιάζονται συνέχεια για τα παιδιά τους, παρόλο που μπορεί να φάνε και κλωτσιές από τα παιδιά τους. Και να ξέρουν τι τους περιμένει, πάλι θυσιάζονται. Το ίδιο κάνουν και τα ζώα και τα πουλιά. Το χελιδόνι φροντίζει τα μικρά του, αλλά και τα χελιδονάκια, όταν μεγαλώσουν, θα φροντίσουν τα μικρά τους∙ έτσι τα δημιούργησε η αρχοντική αγάπη του Θεού.

 

 

Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσιου Αγιορείτου Λόγοι Β΄ («Πνευματική αφύπνιση»), Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκη

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΣΕΠ 2012 

Οι προτυπώσεις του Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη.

Πολλά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης  ερμηνεύονται μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας ,σαν προφητικές προεικονίσεις κάποιων γεγονότων της Καινής Διαθήκης , και ονομάζονται τύποι ή προτυπώσεις εκείνων .
Οι πατέρες της Εκκλησίας , βλέπουν προτυπώσεις του Σταυρού του Χριστού μέσα σε πάρα πολλά γεγονότα της Π. Διαθήκης. Μάλιστα οι υμνογράφοι  και ιδιαίτερα ο Κοσμάς ο μελωδός ,που έχει γράψει τον κανόνα της εορτής της ύψωσης του τιμίου Σταυρού ,συσχετίζουν αυτά τα γεγονότα με  το Σταυρό .
Προτυπώσεις λοιπόν του Σταυρού φαίνονται στα παρακάτω γεγονότα  της Βίβλου.
Στη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας από τους Εβραίους .  Ο Μωυσής χτύπησε με το ραβδί του  οριζόντια («επ ’ευθείας ») τη θάλασσα και αυτή άνοιξε στα δύο ώστε να τη διαβεί ο λαός του. Στη συνέχεια αφού πέρασε κι ο τελευταίος Εβραίος ,ξαναχτύπησε με το ραβδί του τη θάλασσα  κάθετα («επ’ εύρους») ,σχηματίζοντας έτσι το σημείο του Σταυρού , και τους μεν  διωκόμενους έσωσε, τους δε διώκτες τύραννους καταπόντισε .
Στην προσευχή του Μωυσή στην έρημο ,όταν ο λαός του κινδύνευε από την επίθεση των Αμαληκιτών . Τότε ο Μωυσής στάθηκε προσευχόμενος  κάπου που να τον βλέπουν όλοι με απλωμένα τα χέρια, σχηματίζοντας έτσι Σταυρό. Όσο είχε απλωμένα τα χέρια νικούσαν , όταν κουράστηκε και τα κατέβασε , χάνανε. Ώσπου ζήτησε να του κρατούν τεντωμένα τα χέρια  ο Ωρ και ο Ααρών μέχρι να αποκρούσουν οριστικά τον εχθρό .
Στο χάλκινο φίδι που ύψωσε πάνω στο ραβδί του ο Μωυσής. Όταν φίδια φαρμακερά δάγκωναν στην έρημο το λαό του, ύψωσε πάνω στο ραβδί του ένα χάλκινο φίδι που το βλέπανε οι Εβραίοι και δεν πάθαιναν τίποτα από τα δηλητηριώδη  δαγκώματα. Το φίδι με το ραβδί σχημάτιζαν σταυρό .Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ερμηνεία που δίνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για το χάλκινο φίδι. Λέει λοιπόν , ότι το χάλκινο φίδι δεν ήταν τύπος αλλά αντίτυπος του Σταυρωθέντος Χριστού .Δηλαδή δεν εικόνιζε το Χριστό αλλά το διάβολο .Και  απαντώντας σε όσους θα αναρωτιούνται για το πώς ο διάβολος είναι δυνατόν να σώζει, λέει, πως σώζει όσους πιστεύουν πως «ο υπό του όφεως τυπούμενος» διάβολος νεκρώθηκε από το Χριστό .
Στο ραβδί του Ααρών που βλάστησε ,προκρίνοντας έτσι για τη θέση του ιερέα αυτόν και τη φυλή του Λευί  που αντιπροσώπευε .Από το ξερό ραβδί του Ααρών βγήκαν φύλλα και καρύδια. Όπως  η ξερή και στείρα «εκκλησία των εθνών » εξάνθησε  το ξύλο του Σταυρού κι εβλάστησε «καρπόν ζωής», δηλαδή τον «εν αυτώ κρεμασθέντα  Σωτήρα Χριστόν ».
Στο ραβδί του Μωυσή ,όταν μ’ αυτό χτύπησε το βράχο στην έρημο κι ανέβλυσε νερό χάριν των σκληρόκαρδων Εβραίων. Ο Απόστολος Παύλος στην πέτρα εκείνη βλέπει το Χριστό «έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας . η δε πέτρα ην ο Χριστός ». Λέει η Παλαιά διαθήκη, ότι ο Μωυσής χτύπησε την πέτρα μια και δυο ,και οι πατέρες βλέπουν σ’ αυτή την έκφραση την οριζόντια και την κάθετη διάσταση , τη διαγραφή δηλαδή του σχήματος του Σταυρού .
Στο Ξύλο που ,με υπόδειξη του Θεού , έβαλε ο Μωυσής μέσα στο νερό της πηγής Μερράς κι από πικρό που ήταν το μετέβαλε σε γλυκό .Ο Κοσμάς ο Μελωδός σε κάποιο τροπάριό του λέει πως το θαύμα αυτό προεικόνιζε τη μεταβολή των Εθνών από την ασέβεια στην ευσέβεια.,δια του Σταυρού .Την ίδια γνώμη έχει κι ο Κύριλλος Ιεροσολύμων κι ο Θεοδώρητος .
Στο περιστατικό με τον προφήτη Ελισσαίο, που είχε πάει μαζί με άλλους στο Ιορδάνη ποταμό να κόψουν ξύλα για να φτιάξουν καλύβες. Εκεί λοιπόν που  κάποιος προφήτης έκοβε ξύλα, του’ φυγε το στειλιάρι απ’ την αξίνα και τούπεσε η αξίνα στο ποτάμι. Τότε ο προφήτης Ελισσαίος έριξε στο ποτάμι ένα ξύλο ελαφρύ που πήγε στον πάτο ,και η βαριά αξίνα ανέβηκε πάνω και την πιάσανε .Κατά τον Κοσμά το Μελωδό , η αξίνα με το ελαφρύ ξύλο του προφήτη, σχημάτισαν Σταυρό, τον οποίο και προτυπώνουν με την έννοια ότι ο Σταυρός του Χριστού , , έκοψε την πλάνη με το βάπτισμα, (νερό του Ιορδάνη ), όπως η αξίνα έκοψε τα ξύλα.
Στην  παράταξη του Ισραηλιτικού λαού γύρω από τη σκηνή του μαρτυρίου. Ο Μωυσής   κατ’ εντολή του Θεού παρέταξε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ σε τρόπο που τρεις να είναι στο βόρειο μέρος της σκηνής , τρεις στο νότιο ,τρεις στο ανατολικό και τρεις στο δυτικό .Μ’ αυτό τον τρόπο σχημάτισαν Σταυρό .
Στην προσευχή του Ιωνά μέσα στην κοιλιά του κήτους . Ο Κοσμάς ο μελωδός λέει πως ο Ιωνάς στην κοιλιά του κήτους άπλωσε σταυροειδώς τις παλάμες του και προτύπωσε  το πάθος του Χριστού, ενώ όταν μετά τρεις μέρες βγήκε σώος ,«την υπερκόσμιον  Ανάστασιν  υπεζωγράφισεν ».Η  Παλαιά διαθήκη δεν αναφέρει τίποτα περί σταυροειδούς« διεκπετάσεως » των χειρών του Ιωνά. Ο μελωδός το συμπεραίνει αυθαίρετα ,μια που και ο Μωυσής και ο Δαυίδ και ο Σολομών έτσι προσευχήθηκαν στις δύσκολες στιγμές.
Στην ευλογία του πατριάρχη Ιακώβ ,στα παιδιά του γιου του Ιωσήφ ,Εφραίμ και Μανασσή .Λέει η Παλαιά Διαθήκη πως γέροντας πια ο Ιακώβ  (140 χρονών ) κυρτός και χωρίς καλή όραση πήγε να ευλογήσει τα εγγόνια του που τούφερε  δίπλα του ο γιος του Ιωσήφ , στην  Αίγυπτο . Ο πατέρας τους, τους  έβαλε ,στα δεξιά τον Εφραίμ και στα αριστερά τον Μανασσή. Ο Ιακώβ δεν τους ευλόγησε απλώνοντας το δεξί χέρι του αντίστοιχα στον Εφραίμ και το αριστερό στον Μανασσή ,αλλά αντίστροφα , σταυρωτά ,προτυπώνοντας έτσι την  ευλογία του Σταυρού στην Εκκλησία .Μάλιστα  στη συνέχεια ο Ιωσήφ που θεώρησε πως λόγω γήρατος ο πατέρας του έκανε λάθος ,του έπιασε τα χέρια και πήγε να βάλει το δεξί στον Εφραίμ και το αριστερό στον Μανασσή , οπότε και συνάντησε την αντίσταση του γέροντα που προφήτεψε πως ο νεότερος θα ηγηθεί κι ο μεγαλύτερος  αδελφός θα ακολουθήσει , θα είναι «λαός » .
Στην προσκύνηση από τον Ιακώβ, της ράβδου του γιου του Ιωσήφ .Λέει η Βίβλος πως πριν πεθάνει ο γέρος πια Ιακώβ έβαλε τον γιο του Ιωσήφ να του ορκισθεί πως δε θα αφήσει στην Αίγυπτο τη σορό του ,αλλά θα τη μεταφέρει στη Χεβρών που ήταν θαμμένοι, ο Αβραάμ και η Σάρα , και ο πατέρας του Ισαάκ .Πράγματι ο Ιωσήφ ορκίστηκε και τόσο ευχαριστήθηκε ο Ιακώβ , που έσκυψε και φίλησε την άκρη από το ραβδί του γιου του .Στην προσκύνηση αυτή οι πατέρες βλέπουν την προτύπωση της προσκύνησης του Σταυρού του Χριστού .
Στον Ισαάκ που βάδιζε ανύποπτος προς τη θυσία φορτωμένος με τα ξύλα για το θυσιαστήριο, ακολουθώντας γρήγορα τον πατέρα του.
Στο ραβδί του Μωυσή που μεταβλήθηκε σε μεγάλο φίδι και μεταμόρφωσε τα ραβδιά των Αιγυπτίων καταπίνοντάς τα, και αργότερα μετέβαλε το νερό του Νείλου σε αίμα ,για να μη μπορούν να πίνουν οι Αιγύπτιοι, κι άλλοτε μεν έβγαζε από τα νερά βατράχια, άλλοτε έριχνε ακρίδες , σκνίπες ,κι άλλοτε πάλι σκότος βαθύ .
Τέλος στο «στύλο του πυρός » και στο «στύλο της νεφέλης » με τα οποία ο Θεός οδηγούσε το λαό του στην έρημο .

 http://fdathanasiou.wordpress.com

Ιερά μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας

Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ..ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΑΥΜΑ.

Οι νέοι μπροστά στους δύο δρόμους της ζωής

Οι νέοι μπροστά στους δύο δρόμους της ζωής. Και ή έγγαμη και ή άγαμη ζωή είναι ευλογημένες.
Γέροντα, τι πρέπει να απάντηση κανείς σε νέα παιδιά που ρωτούν αν ή μοναχική ζωή είναι ανώτερη από την έγγαμη;
Κατ' αρχάς πρέπει να τους δώσει να κα

ταλάβουν ποιος είναι ό προορισμός του ανθρώπου και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Ύστερα να τους εξήγηση ότι και οι δύο δρόμοι που έχει χαράξει ή Εκκλησία μας είναι ευλογημένοι, γιατί και οι δύο μπορούν να τους οδηγήσουν στον Παράδεισο, αν ζήσουν κατά Θεόν.
Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε ένα Προσκύνημα. Ό ένας πηγαίνει με το λεωφορείο από τον δημόσιο δρόμο και ό άλλος πηγαίνει με τα πόδια από κάποιο μονοπάτι. Και οι δύο όμως έχουν τον ίδιο σκοπό. Ό Θεός και το ένα το χαίρεται και το άλλο το θαυμάζει. Κακό είναι, όταν αυτός που πάει από το μονοπάτι κατακρίνει μέσα του τον άλλον, που πάει από τον δημόσιο δρόμο, ή και το αντίστροφο

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ - ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΟ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  12  ΣΕΠ  2012

Ή εγκράτεια στην έγγαμη ζωή. Ο Θεός

Ή εγκράτεια στην έγγαμη ζωή.
Ο Θεός «εποίησε τα πάντα καλά λίαν» (Γενέσ 1, 31). Ό άνδρας νιώθει μια φυσική έλξη προς την γυναίκα και ή γυναίκα προς τον
άνδρα. Αν δεν υπήρχε αυτή ή έλξη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε κανείς να κάνη οικογένεια. Θα σ

υλλογιζόταν τις δυσκολίες που θα είχε αργότερα στην οικογένεια με την ανατροφή των παιδιών κ.λπ. και δεν θα αποφάσιζε να ξεκινήσει.
Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων το σαρκικό φρόνημα σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να υπάρχει πέντε τοις εκατό, σε άλλους δέκα, τριάντα κ.λπ. Αλλά σήμερα που να βρεθούν άνθρωποι να έχουν πέντε τοις εκατό σαρκικό φρόνημα, να έχουν δηλαδή αγνό φρόνημα! Πάντως σε όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί από τον Θεό ή δυνατότητα να φθάσουν στην απάθεια, αν αγωνισθούν με φιλότιμο.
Δεν δικαιολογούνται οι έγγαμοι, επειδή ακολούθησαν τον έγγαμο βίο, να ξεχνούν ότι ό άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα, αλλά είναι και πνεύμα, και να αφήνουν τον εαυτό τους αχαλίνωτο. Πρέπει να αγωνίζονται να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα. Αν προσπαθούν να ζουν πνευματικά, με την καθοδήγηση του Πνευματικού τους, θα αρχίσουν να γεύονται σιγά-σιγά και ανώτερες χαρές, πνευματικές, ουράνιες, και δεν θα αναζητούν τις σαρκικές. Έχουν υποχρέωση να αγωνίζονται και να εγκρατεύονται, για να μη μεταδώσουν το σαρκικό πάθος και στα παιδιά τους. Ένα παιδάκι, που οι γονείς του έχουν πολύ σαρκικό φρόνημα, έχει από μικρό τέτοιες τάσεις, γιατί παίρνει το σαρκικό φρόνημα από αυτούς. Στην αρχή αυτό είναι απαλό, όπως όλα τα κληρονομικά πάθη - σαν την τσουκνίδα που, μόλις φυτρώνει, είναι απαλή και μπορείς να την πιάσεις, ενώ, όταν μεγαλώσει, τσιμπάει — και μπορεί να θεραπευθεί από έναν καλό Πνευματικό, που έχει διάκριση. 'Αν όμως δεν το κόψη στην μικρή ηλικία, θα χρειασθεί πολύ να αγωνισθεί, όταν μεγαλώσει, για να το κόψη

Γεροντας Παισιος

 

Ηλιας  Χαιντουτης  10  Σεπ 2012 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

«Σήμερα, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. “Μια θρησκεία, σου λένε, να υπάρχη” και τα ισοπεδώνουν όλα. Ήρθαν και σ’ εμένα μερικοί και μου είπαν: “Όσοι πιστεύουμε στο Χριστό να κάνουμε μια θρησκεία”. “Τώρα είναι σαν να μου λέτε, τους είπα, χρυσό και μπακίρι, χρυσό τόσα καράτια και τόσο μπακίρι που τα ξεχώρισαν, να τα μαζέψουμε πάλι και να τα κάνουμε ένα. Είναι σωστό να τα ανακατέψουμε πάλι; Ρωτήστε έναν χρυσοχόο. Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό; Έγινε τόσος αγώνας, για να λαμπικάρη το δόγμα”.

Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Σήμερα λένε: “Όχι μόνο με αιρετικό αλλά και με Βουδδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε. Πρέπει να βρίσκωνται στις συμπροσευχές τους και στα συνέδρια και οι Ορθόδοξοι. Είναι μία παρουσία”. Τί παρουσία; Τα λύνουν όλα με την λογική και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Το ευρωπαϊκό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπουν στην Κοινή Αγορά. Μερικοί από τους Ορθοδόξους που έχουν ελαφρότητα και θέλουν να κάνουν προβολή, “Ιεραποστολή”, συγκαλούν συνέδρια με ετεροδόξους, για να γίνεται ντόρος και νομίζουν ότι θα προβάλουν έτσι την Ορθοδοξία, με το να γίνουν δηλαδή ταραμοσαλάτα με τους κακοδόξους. 

 Αρχίζουν μετά οι υπερζηλωτές και πιάνουν το άλλο άκρο· λένε και βλασφημίες για τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών κ.λπ. και κατασκανδαλίζουν ψυχές που έχουν ευλάβεια και ορθόδοξη ευαισθησία. Οι ετερόδοξοι από την άλλη έρχονται στα συνέδρια, κάνουν τον δάσκαλο, παίρνουν ό,τι καλό υλικό πνευματικό βρίσκουν στους Ορθοδόξους, το περνάνε από το δικό τους εργαστήρι, βάζουν δικό τους χρώμα και φίρμα και το παρουσιάζουν σαν πρωτότυπο. Και ο παράξενος σημερινός κόσμος από κάτι τέτοια παράξενα συγκινείται, και καταστρέφεται πνευματικά. 

Ο Κύριος όμως, όταν πρέπη, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες, που θα συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, για να ομολογήσουν την ορθόδοξη πίστη και να στερεώσουν την παράδοση και να δώσουν χαρά μεγάλη στην Μητέρα μας Εκκλησία».

Εκ του βιβλίου   «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Έκδοση: Ιερού  Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστού Ιωάννου του  Θεολόγου» της Σουρωτής Θεσσαλονίκης.

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   10 ΣΕΠ  2012

Οι συνειδητοί χριστιανοί αισθάνονται πολύ άβολα μέσα στη σημερινή κοινωνία

Ειπε ο Γεροντας παισιος
Οι συνειδητοί χριστιανοί αισθάνονται πολύ άβολα μέσα στη σημερινή κοινωνία Βλέπουν ότι όλοι οί συνάδελφοι τους έχουν ξεχάσει το Θεό.
Ζουν δίχως το Θεό.
Στην Εκκλησία εμφανίζονται μόνο για κοινωνικούς λόγους. στ

ις κηδείες, τα μνημόσυνα, τους γάμους, και τις βαπτίσεις. Τα ενδιαφέροντα τους είναι περιορισμένα Σκέφτονται κι επιθυμούν τα υλικά αγαθά και τις ηδονές
. «Σήμερα, αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και πνευματικά δεν χωράει στον κόσμο, δυσκολεύεται. και αν δεν προσέξει, θα τον πάρει ο κατήφορος, το κοσμικό κανάλι.
Παλιότερα, ήταν πολύ το καλό, πολλή ή αρετή, πολύ το καλό παράδειγμα, και το κακό πνιγόταν στο πολύ καλό και ή λίγη αταξία, που υπήρχε στον κόσμο ή στα Μοναστήρια δεν φαινόταν ούτε έβλεπες. Τώρα τι γίνεται; Το κακό παράδειγμα είναι πολύ και το λίγο καλό, που υπάρχει, περιφρονείται. Γίνεται δηλαδή το αντίθετο• πνίγεται το λίγο καλό στο πολύ κακό και έτσι κυβερνάει το κακό».



Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης.
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10  ΣΕΠ  2012

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρες

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρες

Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τι να βρουν οι γιατροί, την κατάρα; Μια φορά μου έφεραν στο Καλύβι έναν παράλυτο. Ολόκληρος άνδρας ,δεν μπορούσε να

καθήση. Το κορμί του ήταν τεντωμένο σαν ξύλο. Τον κουβαλούσε ένας στην πλάτη και ένας άλλος τον κρατούσε από πίσω. Του έβαλα δυο κούτσουρα και ακουμπούσε λίγο ο καημένος. Μου λένε αυτοί που τον συνόδευαν: «Από δεκαπέντε χρονών παιδί είναι σ’ αυτήν την κατάσταση και έχουν περάσει δεκαοχτώ χρόνια από τότε». «Μα πώς στα καλά καθούμενα να το πάθη αυτό; είπα. Δεν μπορεί∙ κάτι συμβαίνει». Έψαξα από ‘δω-από ‘κει και βρήκα ότι κάποιος τον είχε καταρασθή. Τι είχε συμβή; Κάποτε πήγαινε με το αστικό στην σχολή του και καθόταν σε μια θέση τεντωμένος. Σε κάποια στάση μπήκε ένας ηλικιωμένος παπάς και ένα γεροντάκι και στάθηκαν όρθιοι δίπλα του. Τότε του είπε ένας: «Σήκω , να καθήσουν οι μεγάλοι». Αυτός τεντώθηκε ακόμη περισσότερο στο κάθισμα, χωρίς να δώση σημασία. Οπότε το γεροντάκι που στεκόταν όρθιο του λέει: «Τεντωμένος να μείνης και ποτέ να μην μπορής να καθήσης». Και η κατάρα έπιασε. Βλέπεις, είχε αναίδεια ο νέος. Σου λέει: «Γιατί να σηκωθώ, αφού την πλήρωσα την θέση ;» Ναι, αλλά και ο άλλος πλήρωσε και είναι ηλικιωμένος, σεβάσμιος, και στέκεται όρθιος και εσύ είσαι μικρό παιδί, δεκαπέντε χρονών, και κάθεσαι. «Από αυτό είναι, του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης για να γίνης καλά∙ χρειάζεται μετάνοια». Ο καημένος, μόλις το κατάλαβε λίγο και το αναγνώρισε, αμέσως τακτοποιήθηκε.
Πόσα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι από κατάρα, από αγανάκτηση. Και όταν εξοντώνωνται ολόκληρες οικογένειες ή πεθαίνουν πολλά άτομα από μία οικογένεια, να ξέρετε , είναι ή από αδικία ή από μάγια ή από κατάρα. Ένας πατέρας είχε ένα παιδί που όλο γύριζε. Μια φορά του λέει αγανακτισμένος: «Να έλθης μια και καλή». Το παιδί εκείνο το βράδυ, καθώς ερχόταν στο σπίτι, ακριβώς έξω από την πόρτα, το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και έμεινε στον τόπο. Τον πήραν οι φίλοι του σκοτωμένο και τον πήγαν μέσα στο σπίτι του. Ήρθε μετά ο πατέρας στο Καλύβι και έκλαιγε. «Το παιδί μου σκοτώθηκε έξω από την πόρτα του σπιτιού μου», έλεγε. Από ‘δω-από ΄κει, μετά μου λέει: «Του είχα πει και μια κουβέντα» . «Τι του είπες;», του λέω. «Αγανάκτησα που ξενυχτούσε και του είπα: “Να έρθης μια και καλή!”Μήπως ήταν απ’ αυτό»; «Εμ, από τι ήταν; Του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης, να εξομολογηθής». «Αυτήν την φορά να έρθης μια και καλή», του είπε, και το παιδί το έφεραν νεκρό. Άντε μετά να χτυπιέται ο πατέρας, να κλαίη…

« Αποσπασμα απο το βιβλιο Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Ηλιας  Χαιντουτης  10  Σεπ  2012