Η ισότητα

Η ΙΣΟΤΗΤΑ είναι δαιμονική κατάσταση. Όταν ο Εωσφόρος πήγε να γίνει ίσος με τον Θεό, έγινε διάβολος. Όταν ο Θ. θέλησε να γίνει ίσος και όμοιος με μένα, μαράζωσε, ζήλεψε και στο τέλος μπήκε μέσα του ο φθόνος. Έτσι ο αρχικός θαυμασμός μετετράπη σε επιθετικότητα. Δεν μπόρεσε να μου μοιάσει κι έτσι έπαθε κατάθλιψη, γιατί πληγώθηκε ο εγωισμός του και άρχισε να με βρίζει. Αν ήταν ταπεινός , θα αποδεχόταν τον εαυτό του και θα προσπαθούσε να αξιοποιήσει τα δικά του προσόντα, για να πετύχει με τη χάρη του Θεού την προσωπική του τελείωση.

Για τον κάθε άνθρωπο υπήρχε ένας προσωπικός δρόμος σωτηρίας. Η γυναίκα που θέλησε να γίνει ίση με τον άντρα , μέσα από τα φεμινιστικά συστήματα, έφαγε μεγάλο στραπάτσο. Στην εποχή μας θρηνούμε διαλυμένες οικογένειες , παράνομες σχέσεις, απογοητεύσεις και ερωτικά δράματα. Όλα αυτά είναι καρποί της ισότητας των δύο φύλων, την οποία κήρυξαν πριν από δύο δεκαετίες κάποιοι πολιτικοί «άρχοντες» και «μαϊντανοί» .


Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012

Κατανόηση, η γνωσιώτερη μορφή αγάπης

Η ακόλουθη διήγηση ,παραβολικά δοσμένη, μας προτρέπει προς τούτο.

“Κάποιος ασκητής επήγε και κατοίκησε στην έρημο μακρυά, για να βρη ησυχία και να προσπαθούσε να νιώσει την αγάπη του Θεού.
Μια ημέρα εκεί που προσευχόταν , ένα ποντικάκι ξεπρόβαλε από μια τρύπα του βράχου και άρχισε να ψάχνει γύρω-γύρω για τροφή. Τελικά, ανέβηκε επάνω στο πέλμα του ασκητού και τον κύτταζε με τα μικρά ματάκια του.
Εκείνος ενοχλήθηκε, αλλά δεν σταμάτησε την προσευχή του.
Τελικά, μια που δεν έφευγε, του λέει θυμωμένος:
- Γιατί με ενοχλείς, ποντίκι, και με διακόπτεις από την προσευχή μου;
Κι εκείνο – ω του θαύματος!- μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε:
- Πεινώ!
Αυθόρμητα ο ασκητής απάντησε παρατρέχοντας το παράδοξο του πράγματος:
- Και γιατί δεν ψάχνεις για τροφή;
- Δεν υπάρχει! Εσύ πρέπει να μου δώσεις! Και αν δεν ενδιαφερθείς να ικανοποιήσεις την ανάγκη μου, δεν θα χεις πρόσβαση στον Θεό, δεν θα νοιώσεις και συ την αγάπη Του!
Τότε ο ασκητής κατάλαβε πως αυτό το θαυμαστό γεγονός ήταν μήνυμα του Θεού, και έμεινε σκεφτικός…
Ίσως κι εμάς να μας ενοχλεί κάποιος άνθρωπος που ζει κοντά μας , όπως το ποντικάκι τον ασκητή. Κι άλλοτε μ’ ένα βλέμμα , ή με σιωπηλά δάκρυα , ή ακόμη και μ’ ένα ξέσπασμα , να στέλνει το μήνυμα “Πεινώ!”
Για ψωμί; Ίσως… Κυρίως όμως η ανθρώπινη ψυχή πεινά για αδελφικό ενδιαφέρον, για παρηγοριά, για ενθάρρυνση και γενικά για κατανόηση.

Αν αδιαφορήσουμε και δεν προσπαθήσουμε να ικανοποιήσουμε αυτή την “πείνα” με τον αγιασμένο, ειλικρινή και ανιδιοτελή τρόπο που θέλει ο Χριστός, ας μην περιμένουμε καρπούς Χάριτος στην προσευχή μας και γενικώτερα στη ζωή μας. Ας μην περιμένουμε…


Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα
ΔΩΡΙΔΑ 2009
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής

Οι διαθήκες του στάρετς
Α) Διαθήκη προς όλους

«Πολυαγαπημένα πνευματικά μου τέκνα,
Ο δρόμος της ζωής μου πλησιάζει στο τέλος του. Σύντομα ο θάνατος θα με χωρίσει από σας. Σας αφήνω σαν κληρονομιά τη διαθήκη μου, ώστε να μη ξεχνάτε τους λόγους μου.
Να ενθυμείσθε πάντοτε τον κύριο σκοπό της ζωή σας που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Έχετε φόβο Θεού, φυλάξτε την καθαρότητα ,ψυχική και σωματική. Με φόβο, ταπείνωση και ευλάβεια υποκλιθείτε ενώπιον του θείου μεγαλείου. Να αποφεύγετε την ατιμία και να επιδιώκετε την ευσέβεια.
Προσπαθήστε να μένετε πάντοτε στους ασκητικούς κόπους, τη νηστεία, την αγρυπνία, στην αδιάλειπτη προσευχή. Να φοβάστε την αργία και να προσπαθείτε να τηρήσετε όλες τις εντολές του Θεού.
Από τη δική σας ευσέβεια θα αγάλλεται το πνεύμα μου. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να γνωρίζω ότι τα πνευματικά μου παιδιά ακολουθούν την αλήθεια και την ευσέβεια.
Φροντίστε για τη σωτηρία σας, αγαπημένα μου παιδιά. Να είσθε καλοί και σπλαχνικοί. Μη κάνετε σε κανέναν κάτι το οποίο δεν θα θέλατε για τον εαυτό σας. Να θυμάσθε: τη δική μας σωτηρία την οικοδομούμε μόνο εκεί όπου δεν ανατρέπουμε την ευτυχία των άλλων. Το πολυτιμότερο για τον άνθρωπο είναι η ψυχή και πρέπει ο άνθρωπος να σέβεται την ψυχή του ως εικόνα του Θεού. Να δοξάζουμε τον Θεό σημαίνει να μην κατακρίνουμε τον πλησίον. Αν ζητάς βοήθεια από τον Θεό, τότε κι εσύ ο ίδιος βοήθησε τον πλησίον. Αν ζητάς συγχώρηση αμαρτιών, εσύ πρώτα συγχώρησε τον πλησίον σου.
Να έχετε ειρήνη και αγάπη μεταξύ σας, ώστε να κατοικήσει ο Χριστός στην καρδιά σας, αλλά η αγάπη πρέπει να είναι αληθινή, να ζητά τη σωτηρία του πλησίον. Να μην έχει σχέση με την κολακεία. Με πνεύμα πραότητος και αγάπης να βοηθείτε ο ένας τον άλλο, για να ελευθερωθείτε από την αμαρτία, αλλά φυλαχθείτε από το να κρίνετε και να ελέγχετε τον άλλο με τραχύτητα. Να μην είσθε εσείς τραχείς και κόλακες, αλλά εκ μέρους των άλλων να δέχεσθε με χαρά την αυστηρότητα, την τραχύτητα και τις προσβολές. Να απομακρύνετε κάθε κολακεία και ανθρωπαρέσκεια. Κάμετε απεριόριστη υπομονή και συγχωρείτε άπειρες φορές. Μην απελπίζεσθε, μη γογγύζετε και για όλα να ευχαριστείτε τον Θεό. Η υπομονή με μακροθυμία στις θλίψεις και τις ασθένειες, η τρυφερή φροντίδα των αρρώστων είναι ανώτερα από τις νηστείες και τις προσευχές και για όλα αυτά λαμβάνει κανείς μισθό από τον Κύριο .
Μην αγαπάτε τις μάταιες τιμές και δόξες, αγαπήστε την ταπείνωση και την πραότητα. Η ταπείνωση και η αγάπη αφανίζουν από την ψυχή και το σώμα όλα τα αμαρτωλά πάθη και ελκύουν τη Χάρη του Θεού. Σ’ αυτό συγκεφαλαιώνεται η σωτηρία.
Πάνω απ’ όλα φοβηθείτε και θυμηθείτε την ώρα του θανάτου και τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού!
Όταν βρίσκεσθε σε θλίψεις ή πειρασμούς , να διαβάζετε τον Κανόνα εις τον γλυκύτατον Ιησού Χριστό, τον Ακάθιστο Ύμνο και τον Παρακλητικό Κανόνα στην Παναγία, το «Πολλοίς συνεχόμενοις πειρασμοίς». Για να φωτισθεί η ψυχή σας και για να ανοίξουν οι πνευματικοί σας οφθαλμοί, να διαβάζετε με προσοχή το 17ο κάθισμα του Ψαλτηρίου.
Μην αφήνετε ούτε μέρα , χωρίς να κάμετε τον Κανόνα σας στη Θεοτόκο, δηλαδή 150 φορές το «Θεοτόκε Παρθένε». Μη λησμονείτε να ασπάζεσθε το Σταυρό σας πρωί και βράδυ, για να φωτισθεί η ψυχή σας με τις ακτίνες της Χάριτος.
Αγαπήστε το Ευαγγέλιο. Διαβάζετέ το συχνά. Σ’ αυτό είναι όλα γραμμένα με γλυκύτητα για την καρδιά και με σωτήριο τρόπο για την ψυχή . Ιδιαίτερα διαβάζετε συχνά την επί του Όρους Ομιλία (Ματθ. 5, 1-12 ) , το 15ο Κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου περί αγάπης και την Επιστολή του απόστολου Παύλου προς Ρωμαίους , όπου υποδεικνύεται πώς πρέπει να ζει ο χριστιανός…

Αγαπήστε την απλότητα, μην πλέκεσθε στις πανουργίες του Σατανά. Η εσωτερική χαρά έρχεται μέσω της απλότητος, ενώ η υψηλοφροσύνη οδηγεί στην ολιγοπιστία και την απιστία και εκτρέπει από την οδό της σωτηρίας. Μη φέρεσθε με πονηρία. Αν σας ρωτήσουν «είσαι πιστός»; Ευθέως απαντήστε : «Ναι είμαι πιστός». Μην αρνηθείτε τον Κύριο ,μην ενδώσετε στην πονηρία.

Ακόμη μια φορά σας υπενθυμίζω, αγαπημένοι μου: δεν υπάρχει σωτηρία για όποιον μένει αμετανόητος στη ζωή αυτή, αλλά η αληθινή μετάνοια συγκεφαλαιώνεται στην κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη και τα ελαττώματα, στη διόρθωση της αμαρτωλής ζωής. Η μηχανική απαρίθμηση των αμαρτιών στην εξομολόγηση δεν σώζει την ψυχή. Αυτό είναι βδέλυγμα ενώπιον του Θεού και βεβήλωση του μυστηρίου της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Να κοινωνείτε συχνότερα των Αχράντων Μυστηρίων . Να θυμάσθε ότι η προσπάθειά σας για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η αγάπη σας στον Σωτήρα και στη Θεοτόκο, στους ουρανοπολίτες αγίους, αλλά και στους πλησίον σας και στους εχθρούς σας, η ταπείνωση και η υπακοή σας στο θέλημα του Θεού, δίνουν στο πνεύμα μου ανέκφραστη χαρά.
Ο τελευταίος μου λόγος προς εσάς είναι αίτηση για προσευχή. Να με ενθυμείσθε και να προσεύχεσθε για μένα , ώστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή μου στα σκηνώματά Του. Αλλά η προσευχή σας πρέπει να αποπνέει ελπίδα. Χωρίς ελπίδα η προσευχή είναι αμαρτωλή.
Σας παρακαλώ και σας ικετεύω να μην εγκαταλείψετε την ανάγνωση του Ψαλτηρίου. Με επιμέλεια να προσεύχεσθε ο ένας για τον άλλο, για τους συγγενείς, για όλους τους γνωστούς, για όλο τον κόσμο, για τους κεκοιμημένους που διψούν για τις προσευχές μας. Αυτό είναι μεγάλη βοήθεια για τις ψυχές τους.
Δίνετε ελεημοσύνη. Μνημονεύετε υπέρ αναπαύσεως του αειμνήστου προθιερέως Ιωάννου Σέργκιεφ, της Μακαρίας Ξένης και των πνευματικών μου πατέρων: του επισκόπου Βενιαμίν, του αρχιμανδρίτου Ιλαρίωνος , του ηγουμένου Αλεξίου, του ιερέως Ιωάννου που με βάπτισε, των γονέων και συγγενών μου…
Ζήστε ειρηνικά, υπομείνατε μετά χαράς τις θλίψεις και τις ασθένειες και φυλάξτε ό,τι ακούσατε από μένα.
Σας παραδίδω, αγαπημένα μου πνευματικά παιδιά, σ’ Εκείνην η Οποία απ’ αιώνος προορίσθηκε να γίνει Μητέρα του Παμπόθητου Λυτρωτή των ανθρώπων από την αιχμαλωσία του Άδη, στην Υπεραγία Δέσποινα Παρθένο και Θεοτόκο. Αυτή θα είναι η Ηγουμένη και Προστάτις σας απ’ όλα τα βέλη των ορατών και αοράτων εχθρών».


Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Το γρήγορο των φθαρτών και το βάλτωμα των αφθάρτων

ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΦΘΑΡΤΑ τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τα άφθαρτα κόλλησαν. Τα αυτοκίνητα τρέχουν, οι λογισμοί καλπάζουν, οι γνώσεις αυξάνουν, τα κομπιούτερ αναβαθμίζονται, οι ανθρώπινες σχέσεις γρήγορα μπαγιατεύουν, τα ρούχα ταχέως φθείρονται, οι πολυκατοικίες γρήγορα χτίζονται …αλλά η αγάπη πάτωσε …δεν τρέχει, δεν κυλά γρήγορα στις φλέβες μας …το αίμα μας όμως τρέχει έντονα μέσα μας και τα νεύρα εκρήγνυνται. Όντως αλλοπρόσαλλη η εποχή μας. Ποιος τρέχει σπρωγμένος από τον πόθο για θυσία στον πάσχοντα συνάνθρωπο; Ποιος βιάζεται να δημιουργήσει για να ξεκουράσει; Ποιος λαχταρά να ομορφύνει για να αναπαύσει; Τρέχουμε για να χτυπάμε αέρα και δεν τρέχουμε για να αγκαλιάσουμε ανθρώπινες καρδιές. Έως πότε τα φθαρτά θα εξελίσσονται ραγδαίως και η απόκτηση των αρετών θα καθυστερεί μοιραίως..και οι άνθρωποι θα γίνονται λύκοι για τους αδελφούς τους;

10 Νοεμβρίου 2010


Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

- Γέροντα , πώς μερικοί άνθρωποι , ακόμη και μορφωμένοι , πιστεύουν στην μετεμψύχωση ;

Η μετεμψύχωση

- Γέροντα , πώς μερικοί άνθρωποι , ακόμη και μορφωμένοι , πιστεύουν στην μετεμψύχωση ;
- Η μετεμψύχωση βολεύει τους ανθρώπους , και ειδικά τους αθέους, τους απίστους. Είναι η μεγαλύτερη πονηριά του διαβόλου. Τους κρατά ο διάβ

ολος στην ζωή της αμαρτίας, με τον λογισμό ότι η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται σε αυτόν τον κόσμο. « Ε, και αυτήν την φορά αν δεν πετύχης, τους λέει ο διάβολος, θα ξαναρθής στην ζωή και θα πετύχης την επόμενη φορά. Και αν πάλι δεν πετύχης, θα ‘ ρθης , θα ξαναρθής ,θα εξελιχθής… » ! Οπότε και αυτοί λένε: « δεν πειράζει κι αν κάνω και αυτήν την αμαρτία » και το ρίχνουν έξω. Ζουν απρόσεκτα, δεν μετανοούν. Βλέπεις πώς τους τυφλώνει ο διάβολος και τους γαντζώνει στην κόλαση! Κι αν σε γαντζώση μια φορά ο διάβολος, θα σ’ αφήση να γυρίσης πίσω; Αυτή είναι η χειρότερη θεωρία από όλες τις ινδουϊστικές θεωρίες.
Κάποτε, αργά το απόγευμα, πέρασε από το Καλύβι ένας νεαρός. « Τέτοια ώρα, παλληκάρι, θέλω να διαβάσω και εσπερινό » ,του λέω. « Μ’ αυτά ασχολείσαι ακόμη ; » μου είπε και έφυγε. Την άλλη μέρα ξαναήρθε και μου έλεγε για κάτι οράματα. « Είχες πάρει προηγουμένως καθόλου χασίς; » , τον ρωτάω. « Παλιά, ναι. Τότε όμως που είδα τα οράματα ,δεν είχα πάρει», μου λέει. « Μήπως διάβασες για μετεμψύχωση; ». « Ναι » , μου λέει. Εκεί την έπαθε. Διάβασε για μετεμψύχωση , μπήκε ο εγωισμός μέσα και έπλασε όνειρα ότι πριν από χιλιάδες χρόνια ήταν μεγάλος άνθρωπος ,πλούσιος ! Είδε μετά σε όραμα ότι πήγε επάνω στον ουρανό , αλλά δεν τον είχαν γραμμένο εκεί και του είπαν να κατεβή. Ο διάβολος του δημιούργησε αυτήν την κατάσταση. « Όλα αυτά , του λέω, είναι παραμύθια κι εσύ τα πιστεύεις; » .
Και δυστυχώς υπάρχουν και μορφωμένοι άνθρωποι που πιστεύουν σε τέειοες χαζομάρες. Εκεί κοντά στο Καλύβι έναν γάιδαρο τον είχαν ονομάσει Νασέρ, επειδή ήταν ζωηρός. Μια μέρα ήρθε ένας Έλληνας που ζούσε στην Ελβετία και άκουσε που τον φώναζα Νασέρ. Όταν μετά από ένα διάστημα ξαναήρθε, έφερε ένα κουτί με απλά γλυκά και ένα με επίσημα. « Αυτά είναι για σένα » , μου είπε και μου έδωσε τα απλά γλυκά. « Αυτά τα καλά γλυκά , μου λέει, είναι για τον Νασέρ. Εγώ κατάλαβα, λέει, από την προηγούμενη φορά ότι ήταν ο Νασέρ. Όταν τον συνάντησα, με κοίταξε με ένα θλιμμένο βλέμμα που μου ράγισε την καρδιά . » ! Νόμιζε ότι ο Νασέρ μετεμψυχώθηκε και έγινε γάιδαρος! Και το πίστευε! « Βρε, είσαι στα καλά σου; του λέω. Εγώ τον είπα Νασέρ ,γιατί ήταν ζωηρός γάιδαρος » . Με κανέναν τρόπο δεν καταλάβαινε.
Και αυτό δεν είναι τίποτε! Να σας πω ένα άλλο: Πριν από χρόνια είχαν πάει Γερμανοί στην Κρήτη, για να κάνουν ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς που είχαν σκοτωθή εκεί στην Κατοχή. Την ώρα που έκαναν το μνημόσυνο, περνούσε ένας Κρητικός με τον γάιδαρό του φορτωμένο με τις πραμάτειες του. Ο γάιδαρος, όταν είδε τους ανθρώπους εκεί μαζεμένους, άρχισε να γκαρίζη. Ένας από τους Γερμανούς νόμιζε ότι ο γάιδαρος ήταν ο αδελφός του που είχε σκοτωθή στον πόλεμο και μετεμψυχώθηκε! Τον γνώρισε και τον χαιρέτησε με το γκάρισμα! Και ο Γερμανός στάθηκε προσοχή, και τακ, τον χαιρέτησε στρατιωτικά … Κλάματα ! ... Πάει αμέσως στον Κρητικό και του λέει : « Πόσα θέλεις , για να τον αγοράσω; » . « Βρε, φύγε από ‘ δω »,του λέει ο Κρητικός. Ο Γερμανός του μετρούσε τα μάρκα: « τόσα,τόσα ». « Φύγε ,άσε με », έλεγε εκείνος. Τελικά του λέει κάποιος: « Βρε χαμένε, το πληρώνει τον γάιδαρο για μερσεντές, δωσ’ τον » . Ξεφόρτωσε τα πράγματά του ο Κρητικός, τον ξεσαμάρωσε, τον ελευθέρωσε , και τον πήρε ο Γερμανός με βουρκωμένα μάτια και τον πήγε στην Γερμανία!
- Σοβαρά, Γέροντα;
- Γεγονός! Αν δεν το είχα ακούσει από σοβαρό άνθρωπο ,δεν θα το πίστευα κι εγώ.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ!  ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΟΚΤ  2012

Η διανομή της περιουσίας

Η διανομή της περιουσίας
Οι γονείς που έχουν την οικονομική δυνατότητα ,έχουν ευθύνη να φροντίσουν για το μέλλον των παιδιών τους. Φυσικά, το κυριώτερο είναι να τους δώσουν καλή ανατροφή, μετά να τα μορφώσουν ή να τα στείλουν να μάθουν κάπ

οια τέχνη ,για να μπορούν να ζήσουν ,κι ύστερα να τους εξασφαλίσουν ένα σπιτάκι κ.λ.π. Όταν το 1924 η οικογένειά μας ήρθε στην Ελλάδα από τα Φάρασα της Καππαδοκίας ,τότε με την Ανταλλαγή, ο πατέρας μου, ως πρόεδρος του χωριού , φρόντισε να τακτοποιήση όλους τους συγχωριανούς μας. Την οικογένειά μας την άφησε τελευταία. Αργότερα τα μεγαλύτερα αδέλφια μου του παραπονέθηκαν. « Όλους τους τακτοποίησες, πατέρα, είπαν, εμάς δεν μας σκέφτηκες » . Αν είναι κανείς μόνος του, μπορεί όλα να τα δώση και να αδιαφορήση για τον εαυτό του από αυταπάρνηση, από αρχοντιά, αλλά , αν έχη οικογένεια, πρέπει να σκεφθή και την οικογένειά του.

Βέβαια, οι γονείς δεν πρέπει να ξεθαρρεύουν και να δίνουν στα παιδιά τους όσα έχουν, όλα μαζί, γιατί τα παιδιά είναι άπειρα και μπορεί να ξανοιχτούν στην σύγχρονη ζωή που δεν έχει άκρη. Ύστερα θα πονούν ,που δεν θα έχουν να τα βοηθήσουν. Να προσέξουν επίσης, ώστε το πιο αδύνατο παιδί να το ενισχύσουν περισσότερο υλικά, και ακόμη περισσότερο ηθικά ,για να μην το πάρη σβάρνα ο πανικός της αποτυχίας ,αλλά και με διάκριση και αγάπη να τα τακτοποιήσουν όλα τα παιδιά, για να μην ψυχρανθούν μεταξύ τους.

Σπάνια βρίσκεις οικογένειες αγαπημένες, που ζουν πνευματικά ,και τα αδέλφια δεν μαλώνουν για οικόπεδα και περιουσίες και δεν τρέχουν στα δικαστήρια. Είχα γνωρίσει μια επταμελή οικογένεια . Οι γονείς είχαν κάτι χρυσαφικά. Μετά τον θάνατό τους ,τα παιδιά είπαν να τα πάρη όλα ο ένας αδελφός που τους είχε γηροκομήσει. Εκείνος όμως σκέφθηκε ότι η αδελφή τους έχει μεγάλη οικογένεια και έχει πιο πολλή ανάγκη και τα έδωσε σε εκείνη. Αυτή τα έδωσε στον άλλο αδελφό ,εκείνος τον άλλον, και τελικά γύρισαν στον πρώτο! Ό,τι ακριβώς έκαναν εκείνοι οι Πατέρες που διαβάζουμε στο Γεροντικό. Στο τέλος, επειδή και εκείνος δεν ήθελε να τα κρατήση, τα έδωσαν σε μια εκκλησία

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΗ ΖΩΗ..

 

.ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ  17 0ΚΤ 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να βάλουμε στη ζωή μας κυβερνήτη τον Θεό

- Γέροντα, γιατί η Βασιλεία του Θεού στο Ευαγγέλιο παρομοιάζεται με κόκκο σινάπεως « ος όταν σπαρή επί της γης μικρότερος πάντων των σπερμάτων εστί των επί της γης .Και όταν σπαρή ,αναβαίνει και γίνεται μείζων πάντων των λαχάνων »;

- Το σινάπι σαν σπόρος είναι πολύ μικρός ,αλλά, όταν σπαρή, γίνεται ολόκληρος θάμνος. Ακόμη και τα πουλάκια πηγαίνουν και κάθονται στα κλαδιά του. Ο λόγος του Θεού παρομοιάζεται με τον σπόρο του , γιατί από έναν μικρό ευαγγελικό λόγο ο άνθρωπος αναπτύσσεται και καταλαβαίνει την Βασιλεία του Θεού.

- Γέροντα, πως νιώθει κανείς αυτό που λέει η Αγία Γραφή: « Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν » ;

- Ευλογημένη, όταν μέσα μας είναι ένα μέρος της χαράς του παραδείσου ,τότε « η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι ». Και το αντίθετο, όταν έχουμε άγχος , τύψεις συνειδήσεως ,τότε μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της κολάσεως . Είναι μεγάλο πράγμα ο άνθρωπος από τούτη τη ζωή να νιώθη μέσα του ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Δεν είναι δύσκολο να το πετύχουμε αυτό. Δυστυχώς όμως ο εγωισμός μας εμποδίζει από το πνευματικό αυτό μεγαλείο.

Ο άνθρωπος μόνος του μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια ,αν δέχεται να τον κυβερνάη ο Θεός σαν καλός Πατέρας. Πρέπει να έχη εμπιστοσύνη στον Θεό, να ελπίζη σε Αυτόν για ό,τι επιχειρεί να κάνη και να Τον δοξάζη για όλα. Να μην έχει άγχος. Το άγχος φέρνει ένα τσάκισμα στην ψυχή ,την παραλύει. Όταν ζητάη την Βασιλεία των Ουρανών, όλα τα άλλα έρχονται. Λέει το Ευαγγέλιο : « ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού » , αλλά και « την βασιλείαν του Θεού αρπάζουν οι βιασταί ».

Οι άνθρωποι σήμερα δυσκόλεψαν την ζωή τους ,γιατί δεν αρκούνται στα λίγα, αλλά κυνηγούν συνέχεια τα υλικά αγαθά. Όσοι όμως θέλουν να ζήσουν γνήσια πνευματική ζωή ,πρώτα-πρώτα πρέπει να αρκεσθούν στα λίγα. Όταν η ζωή τους είναι απλοποιημένη, χωρίς πολλές σκοτούρες, και ελευθερωμένοι θα είναι από το κοσμικό πνεύμα, και χρόνος θα τους περισσεύη και για πνευματικά. Αλλιώς θα κουράζωνται προσπαθώντας να ακολουθήσουν την μόδα, θα χάνουν την γαλήνη τους και θα κερδίζουν το μεγάλο άγχος.

Και βλέπω, πως οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν μαρτυρική την ζωή τους! Σήμερα καθώς ερχόμουν με κάποιον από την Ουρανούπολη , με παρακάλεσε να περάσουμε λίγο από το σπίτι του. Επειδή επέμενε, δεν θέλησα να του χαλάσω το χατίρι. Μόλις φθάσαμε στην εξώπορτα ,τον βλέπω, βγάζει τα παπούτσια του και μπαίνει μέσα πατώντας στις μύτες. « Τι έπαθες και περπατάς έτσι; », τον ρωτάω. « Τίποτε , Γέροντα, μου λέει, περπατάω προσεκτικά ,για να μη χαλάσω το παρκέ ». Τι να πης; Βασανίζονται χωρίς λόγο .

 
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΗ ΖΩΗ  

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 17 ΟΚΤ 2012 

Διώξτε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά

Διώξτε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά
- Γέροντα, όταν μου έρχωνται απανωτές δυσκολίες στον αγώνα
μου, γογγύζω και με πιάνει λύπη.
- Ε, στην δύσκολη στιγμή φαίνεται η δύναμη του ανθρώπου. Μη φοβάσαι, μην πανικοβάλλεσαι, όταν συνα

ντάς κάποια δυσκολία. Να ζητάς από τον Θεό να σου δίνη πνευματικό ανδρισμό, για να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες στην πνευματική σου πορεία με θάρρος και να αγωνίζεσαι με λεβεντιά.
- Γέροντα, η λύπη που νιώθω αυτόν τον καιρό για την άσχημη πνευματική μου κατάσταση με παραλύει πνευματικά.
- Πάντως, εκεί που ήσουν ,δεν είσαι-δόξα τω Θεώ-αλλά και εκεί που έπρεπε να βρίσκεσαι, δεν βρίσκεσαι. Πιστεύω όμως σύντομα να δείξης την παλληκαριά σου και να ξεγαντζωθής από τα υπόλοιπα σχοινιά της κακομοιριάς ,τα οποίας μπορείς να κόψης με την Χάρη του Θεού, όπως το λιοντάρι κόβει την κλωστή της αράχνης. Διώξε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά. Περιμένω, εύχομαι και ελπίζω να δω την πρόοδό σου και να χαρώ πολύ.
- Γέροντα, όταν παραλείπω τα πνευματικά μου καθήκοντα, με πιάνει λύπη.
- Η λύπη για ό,τι παραλείψαμε να κάνουμε ή η χαρά για ό,τι κάναμε ,είναι κάτι φυσικό, αλλά μπορεί να μπαίνη μέσα και ο εγωισμός∙ γι’ αυτό να προσέχης. Να βάλης τώρα μια καλή αρχή και ένα πρόγραμμα στον αγώνα σου και σιγά-σιγά θα προχωράς. Έτσι θα σταθεροποιήσης κατάσταση και θα σταματήσουν τα ανεβοκατεβάσματα που σου προκαλεί ο καμουφλαρισμένος εχθρός. Εάν αξιοποιήσης τις δυνάμεις σου με πνευματική λεβεντιά στην καλογερική, θα κάνης πολλή προκοπή. Εάν όμως αφήσης τον εαυτό σου στην κακομοιριά, εσύ θα μοιρολογάς και το ταγκαλάκι θα χτυπάη παλαμάκια.
- Γέροντα, η βία μου λείπει;
- Επίθεση χρειάζεται ,βρε παιδί!
- Η επίθεση πώς γίνεται;
- Με λεβεντιά! Εγώ δεν θέλω κακομοίρες αδελφές, αλλά Σουλιώτισσες πνευματικές, να πολεμούν το ταγκαλάκι με λεβεντιά πνευματική, δοξολογώντας τον Θεό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ απο το βιβλιο λογοι ε παθη και αρετες

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 17 ΟΚΤ 2012

Αποφθέγματα πατρός Γεωργίου (Αλευρά)

1. Είναι έξυπνο να ξεχωρίζεις ποιοί σου τηλεφωνούν με τη φώτιση του Θεού και ποιοί με την υποκίνηση του πονηρού. Όταν ξεκινάς μία σοβαρή δουλειά, χτυπά το τηλέφωνο. Αυτός που σου μιλά από την άλλη γραμμή δεν είχε κάτι σοβαρό να πει ή να ρωτήσει. Ήθελε απλώς να περάσει την ώρα του. Καταλαβαίνεις τότε ότι ο πονηρός τον έβαλε για να σε διακόψει από τη δουλειά σου. Ο π. Παϊσιος με τη χάρη του Θεού γνώριζε ποιος από τους προσκυνητές είχε αγαθή διάθεση και ποιος; πονηρή. Ποιους έβαζε ο πονηρός να τρώνε την ώρα του με χαζοχαρούμενες ερωτήσεις ώστε να τον αποσπούν από τα πνευματικά του, και ποιους ο Θεός για να τους βοηθήσει να βγουν από τα αδιέξοδά τους. Αυτός που απέκτησε τη διάκριση των πνευμάτων δύσκολα πέφτει στις παγίδες που καθημερινά μας στήνει ο πειρασμός. Αυτός ο άνθρωπος εποπτεύει τους λογισμούς του και γνωρίζει εκ πείρας και από τις αντιδράσεις της καρδιάς του ποιοι λογισμοί είναι από το πονηρό και ποιοι από το αγαθό πνεύμα.
2. Έλεγε ο π. Πορφύριος: «Θέλω να δώσω αυτό που έχω από αγάπη». Αγάπησε έναν άγιο και θα αποκτήσεις τη χάρη. Τι έκανα; Αγάπησα έναν άγιο πάρα πολύ. Χωρίς κανέναν αρνητικό λογισμό. Δεν με χώρισε τίποτα από την αγάπη του Γέροντα. Αν αγαπάς έναν άγιο, αγαπάς τον Θεό, διότι έχει μέσα του τη χάρη. Αν δένεσαι με έναν μη θεόφρονα άνθρωπο, τότε δένεσαι με την κτίση, γιατί αυτός είναι εμπαθής.
3. Η γυναίκα είναι το κουρδιστήρι της γης. Αν χαλάσει το κουρδιστήρι, η γη θα αποδιοργανωθεί.
4. Μετάνοιες κάνεις αλλά δεν βλέπω να έχεις μετάνοια. Όσο αξίζει μία μετάνοια στον αδελφό δεν αξίζουν πεντακόσιες μετάνοιες.
5. Για να κερδίσεις τον άνθρωπο, πρέπει να τον αγαπάς μέσα στην τρέλα του και ν’ αδιαφορήσεις γι’ αυτήν.
6. Να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να στενοχωριέται όταν ο άλλος αμαρτάνει. Μπορείς να τον έχεις αγκαλίτσα τον άλλον όταν αμαρτάνει; Ο Θεός έδωσε ελευθερία στον άνθρωπο και τον αφήνει καμιά φορά να πάθει για να μάθει. Να τον πονάς , να ανησυχείς. Όμως μην τον πιέζεις.
7. Το τρελάδικο είναι το βασίλειο των δαιμόνων. Η μοναχή Γρηγορία δούλευε σε νευρολογική κλινική και όταν διάβαζε ψαλμούς έτρεμαν όλοι μαζί οι ψυχοπαθείς. Οι πιο πολλοί έπασχαν από ακάθαρτα πνεύματα. Ένας πήγε να της επιτεθεί και όταν του είπε: «Αγία Τριάς, ελέησον ημάς», αυτός γονάτισε και της ζητούσε συγνώμη.
8. Σε καφετέρια στα Τρίκαλα άνοιξε το ασανσέρ στον τρίτο όροφο και ένας νέος έπεσε στο κενό. Ήταν ανήμερα του αγίου Προκοπίου. Έπεσε από βάθος 12 μέτρων και προσγειώθηκε σαν σε σύννεφο από βαμβάκι. Ήταν ένα κοσμικό παιδί. Όταν πήγε να ευχαριστήσει τον Θεό στον Άγιο Γεώργιο είδε μία νεωκόρο, η οποία τον βεβαίως πως η σωτηρία του ήταν θαύμα του αγίου Προκοπίου.
9. Ο π. Πορφύριος θα ήθελε να κοινωνάμε κάθε μέρα μόνο αν δεν είχαμε κακία. Πρόσεχε περισσότερο τη διάθεση της ψυχής. Κακία είναι να θέλουμε με δόλιους τρόπους να εξουσιάσουμε τους άλλους, να περάσουμε τη δική μας γραμμή, να περιορίσουμε την ελευθερία τους. Να κάνουμε πονηρίες και να κατηγορούμε τους άλλους για να δικαιολογήσουμε τα δικά μας λάθη. Είπε στα καλογέρια του: «Άντε να κοινωνάμε τέσσερις φορές την εβδομάδα κι όποιον πάρει ο διάβολος». Τον πίεζαν να κοινωνάνε συνέχεια.
10. Δεν τολμάμε , δυστυχώς , για τον Θεό. Όταν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι το πρωτόγνωρο για τον Θεό, τότε θα σε βοηθήσει. Ήθελα να μπω στην προσπάθεια να κρέμομαι από τον Θεό. Άγγελος Κυρίου θα προπορεύεται στον άνθρωπο που από μεγάλη αγάπη εξέρχεται από το βολεμένο περιχαράκωμά του. Επανάσταση δεν γίνεται με τα πανό, αλλά όταν πεις: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω». Ο π. Πορφύριος σε ηλικία 12 χρονών τόλμησε φοβερά πράγματα. «Κανείς άνθρωπος δεν τον έστειλε, κανείς δεν τον περίμενε», έλεγε ο π. Βασίλειος Γοντικάκης. Ξεκίναγε να συναντήσει τον Θεό, χωρίς να έχει κανένα ανθρώπινο σχέδιο, χωρίς να έχει οργανώσει τίποτα. Και Τον συνάντησε.
11. Όταν ο άνθρωπος είναι του Θεού, νιώθεις κοντά του μία απόλυτη ηρεμία.
12. Κάθε λογισμός πονηρός για τον άλλο είναι κατάρα στο κεφάλι σου.
13. Η προσευχή πρέπει να πατήσει πάνω στην αγάπη. Διαφορετικά, όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά είναι και επικίνδυνη. Σαν το όπλο που αν δεν ξέρεις να το χειριστείς μπορεί να σε εξοντώσει. Για παράδειγμα, να σου λέει ο πονηρός άνθρωπος: «Πας να πάρεις 5 κιλά πορτοκάλια;». Και εσύ να απαντάς: « Ναι, θα πάω», παρότι ξέρεις ότι αυτός σε κουτσομπολεύει. Όταν σε ξεφτιλίζει κάποιος και εσύ τον αγαπάς φτάνεις στον Θεό.
Είναι μεγάλη υπόθεση να μην αντιδράς στην κακία του κόσμου. Τότε έχεις το υπόβαθρο να καλλιεργήσεις την προσευχή. Ο π.Π. είχε πει: «Να “ανάβετε” λαμπάδα σε όποια εκκλησία πηγαίνετε , δηλαδή να είστε οι ίδιοι έμψυχες λαμπάδες την ώρα της προσευχής σας. Η προσευχή σας να είναι πύρινη ενώπιον του ζωντανού Θεού». Η προσευχή είναι ένας μεγάλος αγώνας για τον προσευχόμενο. Στέκεσαι ενώπιον του ζωντανού Θεού και προσδοκάς να αποσπάσεις τη δύναμή Του για το καλό του σύμπαντος κόσμου. Μέσα στον αγώνα πρέπει να είσαι σαν το λιοντάρι. Όλος ο οργανισμός σε έναν συναγερμό. Το σώμα, ο νους και η διάθεση όλα τεταμένα, στραμμένα προς τον Δημιουργό. Στον αθλητισμό, όταν κάνεις προπόνηση, είσαι χαλαρός. Όταν όμως μπεις μέσα στον αγώνα, ζεις στιγμές μεγάλης έντασης και εγρήγορσης. Το ίδιο ισχύει κι όταν ο άνθρωπος μπαίνει στον αγώνα της προσευχής.


Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012

. Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση.

 Αγαθή διάθεση

- Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;
- Νομίζεις ότι δεν πιστεύουν; Αλλά ας πούμε ότι δεν πιστεύουν. Όταν ήταν μικροί, η μάνα τους δεν τους κοινωνούσε; Αλλά και να μην τους κοινωνούσε , δεν βαφτίσθηκαν, δεν μυρώθηκαν; Δεν είναι γεννημένοι από ορθόδοξες και βαφτισμένες μάνες; Ε, αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλωσύνη, θα δης, ο Καλός Θεός θα τους βολέψη με κάποιο τρόπο, είτε με δοκιμασίες είτε με μια αρρώστια είτε με ταλαιπωρίες είτε με έναν σεισμό είτε με έναν κεραυνό είτε με έναν κατακλυσμό είτε με έναν λόγο κ.λ.π. , και τελικά θα τους πάη στον Παράδεισο. Πολλές φορές ίσως παρουσιασθή και ένας Άγιος ή ένας Άγγελος σε έναν τέτοιο άνθρωπο .παρόλο που δεν δικαιούται αυτήν την μεγάλη ευλογία. Μπορεί όμως να το κάνη και αυτό ο Χριστός ,αφού πρώτα χρησιμοποιήση όλα τα άλλα. Αλλά συχνά τι παθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Πηγαίνει ο διάβολος και τους ξεγελάει και πολλοί , οι καημένοι , πλανιούνται , γιατί αρχίζει ο διάβολος να τους λέη: « Α, εσένα σου έδειξε τέτοιο μεγάλο θαύμα ,γιατί μπορείς να σώσης τον κόσμο » . Και ο ταλαίπωρος δεν λέει: « Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Εγώ δεν ήμουν άξιος για τέτοια χάρη » . Αντί δηλαδή να νιώση συντριβή , δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει ο διάβολος και υπερηφανεύεται . Μετά ξαναπηγαίνει ο διάβολος και του στήνει « τηλεόραση », του δείχνει Αγγέλους, Αγίους και του λέει: « Εσύ θα σώσης την οικουμένη » . Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση.
Πάντως να μην ξεχνούμε ότι όλοι έχουμε κληρονομιά από τον θεό ,για αυτό σε όλους τους ανθρώπους στο βάθος υπάρχει καλωσύνη . Ο διάβολος όμως όλα τα μολύνει. Μερικοί έχουν διατηρήσει αυτήν την καλωσύνη ,έστω κι αν δεν ζουν κοντά στην Εκκλησία. Ε, αυτούς θα τους βολέψη ο Θεός. Για αυτό, όταν βλέπετε άνθρωπο να έχη παρασυρθή και να έχη αμαρτωλή ζωή, αλλά να είναι πονόψυχος – βλέπει λ.χ. έναν άρρωστο και ραγίζει η καρδιά του, έναν φτωχό και τον βοηθάει – από εκεί να καταλάβετε ότι αυτόν δεν θα τον αφήση ο Θεός , θα τον βοηθήση. Και όταν βλέπετε έναν άνθρωπο απομακρυσμένο από τον Θεό να είναι σκληρός , άσπλαχνος κ.λ.π. ,τότε πρέπει να κάνετε μέρα- νύχτα προσευχή, να κάνη « αποβίβαση » ο Θεός στην καρδιά του , για να πάρει στροφή.
Τα κρίματα του θεού είναι άβυσσος. Ένα πράγμα ξέρω: όσοι ζουν κοσμική ζωή , γιατί δεν βοηθήθηκαν , αλλά παρασύρθηκαν ή και σπρώχθηκαν στο κακό , ενώ είχαν καλή διάθεση , αυτοί συγκινούν τον Θεό και ο Θεός θα τους βοηθήση. Θα χρησιμοποιήση διάφορους τρόπους ,να βρουν τον δρόμο τους . Δεν θα τους αφήση. Ακόμη και την ώρα του θανάτου θα τους οικονομήση να βρίσκωνται σε καλή κατάσταση.

  AΠΟ   ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ   Πνευματική αφύπνιση» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  17 ΟΚΤ  2012

Η ματιά…

Νοσταλγικά θυμάμαι στον τόπο μου ένα υψωματάκι, που φέρει το τοπωνύμιο «Ματιά», γιατί ένας περαστικός που στάθηκε εκεί είπε:
«Με μια ματιά θωρείς από ‘δω όλον τον κόσμο».
Ακόμα , πάντα μου έρχεται στην θύμηση ο μεγάλος ζωγράφος και συντηρητής Αντώνης Γκλίνος , ο οποίος, όταν είδε στο Σίναιον Όρος την κηρόχυτη εικόνα του Χριστού, αφού θαύμασε την τέχνη του ζωγράφου , την παρατήρησε στα μάτια και έκθαμβος ανεφώνησε: «Μέσα σ’ αυτά τα μάτια βλέπεις τα σύμπαντα».
Είναι αλήθεια πέρα για πέρα πως τα μάτια μιλούνε, εκφράζονται, κι όταν ακόμη το στόμα δεν ανοίγει και φθόγγος δεν ακούγεται. Με μια ματιά στον άλλον μπορείς να του πης και τα νοούμενα και τα φθεγγόμενα και μάλιστα στα βάθη της καρδιάς. Μια ταπεινή εξομολόγηση θα επαληθεύσει τα λόγια μου.
Αναμένοντας στο νοσηλευτήριο «Ευαγγελισμός» για μία εξέταση , ένας πάππος μου εκμυστηρεύθηκε την αλησμόνητη ματιά του αδελφού του. Στο νησάκι Σίκινος υπήρξε μια οικογένεια. Εξαιτίας της ανέχειας , δέχθηκε η κόρη να πάρη σύζυγο ένα τρωγλίτη. Αυτός μόνιμα διέμενε στα σπήλαια του νησιού, βόσκοντας ολίγα γιδοπρόβατα . Σπάνια τον έβλεπαν στο σπίτι του. Κάθε φορά ήταν τόσο καταπονημένος στην μορφή, που τα παιδιά κρύβονταν όταν τον έβλεπαν. Η μάννα μάτια έλεγε: «Παιδιά μου μη φοβάστε˙ ο πατέρας σας είναι». Σε μια τρίτη γέννα η μάννα και το παιδί χάθηκαν κι έμειναν τα δύστυχα δύο αγόρια ορφανά. Στην Σκάλα του νησιού ένα ζευγάρι Άγγλων άκληρο είχε σπίτι. Τα παιδιά πήγαιναν εκεί για λίγο φαγητό. Κάποια μέρα είπαν στο μεγάλο που φαινότανε πιο ξύπνιο: «Εσένα να σε κρατήσουμε , αλλά τον αδελφό σου διώξ’ τον έξω από το σπίτι».
- Τον άρπαξα από το χεράκι, τον έβγαλα έξω, τον κατέβασα κάτω από τη σκάλα της αυλής και ‘μπάρωσα τις πόρτες. Την ώρα που του άφησα το χεράκι- αυτή είναι και η πιο κρίσιμη ώρα της ζωής μου- σήκωσε τα μάτια και με κοίταξε και ήταν σαν να μου είπε: «Εμένα που μ’ αφήνεις;". Πέτρωσα όμως πολύ την καρδιά μου και κοίταξα το προσωπικό μου συμφέρον. Από τότε αυτήν την ματιά την βρίσκω πάντα μπροστά μου˙ την έχω στο νου μου, την κρατώ συνεχώς στην καρδιά μου. Σε κάθε χαρά αυτή έρχεται ταφόπετρα να την σκεπάση.
- Ποια ήταν η τύχη του αδελφού σου;
- Ανεκδιήγητη. Κι ένα σπιτάκι που είχε από την μάννα μας του το άρπαξε ο θείος μας και ζη μέχρι σήμερα σ’ ένα σπήλαιο χωρίς φως και νερό. Ο σκούληκας είναι η συντροφιά του και στον ύπνο και στο φαγί.
- Αλήθεια, βρε παππού, υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που ζουν σε σπηλιές; Δεν βρίσκεται ένας να του παραχωρήση μια μικρή στέγη;
- Τώρα, πάτερ μου, τον φέρνω στην Αθήνα και τον γυρίζω στους γιατρούς , μήπως γίνη απόσβεση εκείνης της πονεμένης ματιάς, αλλ’ ανάπαυση δεν βρίσκω. Πάντα καίει την καρδιά μου η παραπονεμένη ματιά του.
- Παπά μου, κοίτα πάντα τον άνθρωπο στα μάτια, για να τα βλέπης και να τα μαθαίνης όλα. Αν είναι λυπημένος, σήκωσε από πάνω του την θλίψη, κι αν είναι χαρούμενος , σκέπασέ τον να μη χάση την χαρά.


Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
Α’ έκδοση Σεπτέμβριος 2010
Ιερά Μονή Δοχειαρίου, Άγιον Όρος

Η ευλάβεια προς την Παναγία - Πέστε μας , Γέροντα, κάτι για την Παναγία.

Η ευλάβεια προς την Παναγία
- Πέστε μας , Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
- Τι να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.
- Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας

έχει δύναμη πνευματική , όπως και το όνομα του Χριστού;
- Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια την Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται. Ή, να το βρη κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας1. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωμένος , διαλυμένος από την αγάπη Της.
- Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου.
- Τι να πω; Μια τόσο μικρή εικόνα κι έχει τόση Χάρη! Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της. Παραμέρισα λίγο, για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.
- Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
- Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταϊτισσα. Εκεί, η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. «Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δω αλλιώς∙ απλή, όχι με φλουριά». Τι παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία: «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυό φλουριά!». Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε. Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη , τον βοήθησε η Παναγία.
Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι: «Πώς να πάω πίσω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;». Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω: «Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου». Πριν πάω στο Άγιον Όρος , άκουγα να λένε ότι είναι «το Περιβόλι της Παναγίας» και περίμενα να δω λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ. Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι πνευματικό το περιβόλι της Παναγίας. Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό και την παρουσία Της.
- Πώς θα αισθανθώ , Γέροντα, της παρουσία της Παναγίας, για να μου θερμάνη την καρδιά;
- Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν Μητέρας όλων των ανθρώπων,
να Την επικαλήσαι συνέχεια: «Παναγίας μου, να λες, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομά Σου, βοήθησέ με να ζήσω όπως είναι ευάρεστο σε Σένα. Άλλοι μόνον το όνομά Σου ακούνε και συγκινούνται, κι εγώ τι κάνω;».
Εύχομαι η Παναγία μας να μένη συνέχεια κοντά σου και να σε σκεπάζη σαν το κλωσσοπούλι κάτω από τα Αγγελικά φτερά Της.


1. Ο Γέροντας από πολλή ευλάβεια στην Παναγία κάποιες φορές ασπαζόταν διαρκώς το όνομά Της.


Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
ζ΄
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  16 0ΚΤ 2012