Έχει γραφή ότι, όταν κυκλοφορήση ή παράσταση µέ το φίδι νά τρώη τήν ουρά του, θά σηµαίνη ότι οι Εβραίοι θά έχουν καταλάβει όλον τον κόσµο

Γέροντα, και οι σούστες πού ράβουν στά ροϋχα πουλιούνται πάνω σε κάτι χαρτιά πού έχουν τον αριθµό 666.- Βρε τον διάβολο! Στις πιστωτικές κάρτες το έχουν βάλει από καιρό. Τώρα και στις σούστες! Πολλοί το 666 το βάζουν σάν φίρµα, γιά νά προτιµούν τα δικάτους προϊόντα. Ό ένας νά ύποστηρίζη τον άλλο. ∆ηλαδή το 666 νά παίρνη το666. Έχει γραφή ότι, όταν κυκλοφορήση ή παράσταση µέ το φίδι νά τρώη τήν ουρά του, θά σηµαίνη ότι οι Εβραίοι θά έχουν καταλάβει όλον τον κόσµο. Τώρα το έχουν βάλει σέ µερικά χαρτονοµίσµατα. Το 666, τί Κίνα, τί Ινδία έχει πιάσει!- Πώς ξέρουν καί βάζουν αυτόν τον αριθµό, Γέροντα;

Ερµηνεία εις τήν Άποκάλυψιν τοϋ Αγίου Αποστόλου καί Εύαγγελιστοϋ Ιωάννου του Θεολόγου,
- 'Ήξερε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης τί θά κάνη ό διάβολος, όπως καί οι Προφήτες προφήτευσαν ότι θά πωλήσουν τον Χριστό γιά
«τριάκοντα αργύρια»

οτι θάΤον ποτίσουν ξίδι

, θά διαµερίσουν τά ίµάτιά Του

. Πριν άπό δύο χιλιάδες χρόνια έγραψε στην Αποκάλυψη ότι οι άνθρωποι θά σφραγίζωνται µέ τοναριθµό 666.
«Ό έχων νουν ψηφισάτω τον αριθµόν τον θηρίου- αριθµός γαρ ανθρώπου εστί- καί ό αριθµός αύτου χξς΄»
ο 666 γιά τους Εβραίους είναι σύµ-βολο οικονοµίας. Οι Εβραίοι, όπως αναφέρεται στην Παλαιά ∆ιαθήκη, επέβαλαν µιά συγκεκριµένη φορολογία στά έθνη πού υποδούλωσαν µέ διάφορους πολέµους. Ή ετήσια φορολογία ήταν 666 τάλαντα χρυσού
Τώρα, γιά νά υποτάξουν όλον τόν κόσµο, βάζουν πάλι αυτόν τόν παλιό φορολογικό αριθµό, πού συνδέεται µέ τό ένδοξο παρελθόν τους. Γι' αυτό δεν θέλουν νά τον αντικαταστήσουν µέ άλλον αριθµό. Το 666 δηλαδή είναι το σύµβολο του µαµωνά. Τό πήραν από τά σταθµάτου χρυσού - δεν ήξεραν αυτό πού αναφέρει ό Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη -,άλλα δέν παύει νά είναι µαµωνάς. Τό Ευαγγέλιο όµως λέει «ή Χριστό ή µαµωνά».

«Ου δύνασθε Θεω δουλεύειν καί µαµωνά»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Β

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   11 ΝΟΕ 2012

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ή Θεία Λειτουργία δεν είναι θέαμα η ακρόαμα, είναι το έργο του Θεού με συνεργό τον λαό Του, που τελείται "υπέρ της του κόσμου σωτηρίας".
Για αυτό ή Εκκλησία μας καλεί να συμμετέχουμε σ'αυτήν όχι σαν θεατές, αλλά ως συλλειτουργοί.
Πρός την πραγμάτωση της κλήσεως αυτής, το παρακάτω βίντεο μας αποκαλύπτει όλο το μεγαλείο ορατό και αόρατο που τελείται κατά την διάρκεια εκάστης Θείας Λειτουργίας, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό στον καθένα μας, κάθε μέρος της.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!

Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μόσχα η πρεμιέρα της ρωσικής ταινίας του Γέροντος Παϊσίου. Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόση που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να την προβάλουν τρεις φορές και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά τη σειρά του να τη δει. Ευχαριστούμε το κινηματογραφικό στούντιο ΠΟΚΡΟΒ και ιδιαίτερα τον π. Κυπριανό Γιασένκο για την ευγενή παραχώρηση της άδειας τοποθέτησης της ελληνικής έκδοσης της ταινίας στο κανάλι μας:



Αντιγραφή απο : http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9072.html

φαίνεται ότι ή ελεηµοσύνη αυτών τών ανθρώπων γίνεται, γιά νά τους επαινέσουν

Μερικοί άνθρωποι πάλι, ένώ δίνουν πεντακόσιες ή χίλιες δραχµές σέ ένανφτωχό, κάνουν έβραίικα παζάρια γιά πέντε ή δέκα δραχµές στον φτωχό εργάτηπού τους δούλεψε.
∆έν µπορώ νά καταλάβω: Καλά, δίνεις πε-ντακοσάρικο καί χιλιάρικο σ' εκείνον πο

ύ δέν ξέρεις καί αυτόν πού έχεις κοντά σου καί σέ βοηθάει τον αφήνεις νά πεινά; Αυτόν πρώτα έχεις υποχρέωση νά άγαπήσης καίνά βοηθήσης. Άλλα φαίνεται ότι ή ελεηµοσύνη αυτών τών ανθρώπων γίνεται, γιά νά τους επαινέσουν. Ή άλλον µπορεί νά τον πάνε ακόµη καί στο δικαστήριο γιάχίλιες δραχµές, γιατί ξεκινάνε άπό µιά κοσµική λογική, δήθεν νά µήν τους
θεωρήσουν κορόιδα.
Μιά θρησκευόµενη γυαίκα µοϋ διηγήθηκε
ένα περιστατικό. Ήθελε να άγοράση ένα φορτίο ξύλα από µια γιαγιά, ή οποία έκανε τρεις ώρες δρόµο, για νά τα φέρη από το δάσος στο χωριό. Εκείνη τήν φορά µάλιστα είχε κάνει και µισή ώρα επιπλέον, δηλαδή τρεισήµισι ώρες, γιατί έκανετον κύκλο της στρατώνας, µήν τήν πιάση το ∆ασαρχείο. «Πόσο κάνουν;», τήν ρωτάει ή κυρία. «∆εκαπέντε δραχµές», λέει ή γιαγιά. «Όχι, είναι πολλά, της λέει,έντεκα δραχµές τα παίρνω». «Έτσι, για νά µή µας παίρνουν γιά κουτούς, µού λέει, εµάς τους πνευµατικούς ανθρώπους...».
Της έκανα µετά ένα ξεσκόνισµα.
∆ύο ζώα είχε ή γιαγιά και είχε χάσει δύο µέρες, γιά νά κερδίση είκοσι δύοδραχµές. Αντί νά της έδινε και ένα εικοσάρικο παραπάνω, της έκανε έβραίικα παζάρια

Γεροντας Παισιος ΛΟΓΟΙ Β

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  11 ΝΟΕ  2012  

Τό Άγιο Πνεύµα είναι ένα και έχει πολλά χαρίσµατα. ∆εν είναι άλλο εδώ και άλλο έκει.

Νά αποκτήσουµε αισθητήριο πνευµατικό

Τό Άγιο Πνεύµα είναι ένα και έχει πολλά χαρίσµατα. ∆εν είναι άλλο εδώ και άλλο έκει. ∆έν είναι πνεύµα συγχύσεως, άλλα αγάπης, ειρήνης... Όταν οί πνευµατικοί άνθρωποι χτυπιούνται, αυτό σηµαίνει ότι βρίσ

κονται ύπό τήν επίδραση πολλών άλλων πνευµάτων, πού δέν έχουν καµµιά σχέση µέ τό ένα Άγιο Πνεύµα. Παλιά τό Άγιο Πνεύµα φώτιζε, υπαγόρευε. Μεγάλη υπόθεση!Σήµερα δέν βρίσκει προϋποθέσεις, γιά νά κατεβή. Ή βαβυλώνια στην Παλαιά ∆ιαθήκη ήταν αθώα. Ζητούσες λ.χ. λάσπη και σού έφερναν άχυρα. Τώρα έχουµε βαβυλώνια µέ πάθη. Ζητάς λάσπη και σού ρίχνουν τούβλο στό κεφάλι
. Αν όµω ό άνθρωπος βγάζη τόν εαυτό του άπό κάθε ενέργεια του και κόβη τό θέληµατου, τότε δουλεύει σωστά, και τότε θά εχη οπωσδήποτε θειο φωτισµό καί θά ύπάρχη πνεΰµα συνεννοήσεως. Γιατί, όταν βγάζη την δική του ιδέα, έρχονται θείες ιδέες.

Γεροντας Παισιος λογοι Β

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  11 ΝΟΕ  2012 

Εις επίγνωσιν αληθείας-μικρά αποσπάσματα

Το τραγικότερο όλου του θέματος είναι η δεύτερη κατηγορία των χριστιανών όλοι αυτοί που είναι κοντά στην Εκκλησία και βιώνουν την Θεία Κοινωνία σαν μία επιβράβευση  ή σαν μία τιμωρία. Η σχέση τους με τη Θεία Κοινωνία είναι σχέση καταναγκαστική. Κοινωνούν κατά αραιά διαστήματα λέγοντας ότι  δεν είναι άξιοι και ζώντας και επιβάλλοντας μία συνεχή αποχή. Στο βάθος –βάθος η αμέλεια και η πνευματική δυσκαμψία να μπουν στην προσπάθεια της προετοιμασίας, που τους αγχώνει και τους καταπιέζει καταναγκαστικά, διότι πρέπει να κάνουν κάποιες συγκεκριμένες πράξεις που τους έχουν επιβληθεί από τον πνευματικό τους. Εδώ βλέπουμε πως και οι πνευματικοί –ιερείς με μία αδιακρισία απομακρύνουν τους πιστούς από την συνεχή Θεία Κοινωνία.

Χαρακτηριστικά, για να κοινωνήσει το αντρόγυνο τους επιβάλλουν την εγκράτεια τέσσερις μέρες  πριν και δύο μετά, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο σπάνια μπορούν να κοινωνήσουν, κι αυτό με πολύ κόπο μία γυναίκα, αν ο σύζυγός της δεν έχει σχέση με την Θεό. Απορεί κανείς που έχουν βρει τις παραδόσεις αυτές και τις επιβάλλουν. Και το χειρότερο είναι ότι τέτοιες διδασκαλίες εγγίζουν την αίρεση του γνωστικισμού, που βλάσφημα θεωρεί το σώμα εχθρικό και την κάθε ερωτική σχέση του αντρογύνου ως αμαρτία. Το τραγικό είναι ότι ενώ το Ιερό Μυστήριο του Γάμου ευλογεί αυτή την ένωση της ψυχής και του σώματος, αντιθέτως, με το Μυστήριο της Εξομολογήσεως διδάσκεται η εχθρότητα στο σώμα και στην ηδονή που ευλογήθηκε από τον Θεό για να ενώνονται τα αντρόγυνα σε μια αγάπη άρρηκτη και να δρέπουν τον καρπό της, την τεκνογονία. Υπάρχει μια σύγχυση μέσα στην σκέψη των χριστιανών, την οποία ούτε και οι ιερείς την ξεκαθαρίζουν. Αμαρτία δεν είναι η ένωση του αντρογύνου, αλλά η αποφυγή της τεκνογονίας και τα παρά φύση αμαρτήματα που είναι έλλειψη πίστεως και βλασφημία  της φύσεως. Αντί να σώσουμε το αληθινό νόημα της αγάπης που ολοκληρώνεται μέσα στο Γάμο με την σαρκική τους ένωση , με έναν καταναγκαστικό και ενοχικό τρόπο τους μεταδίδουμε τον φόβο και την απόσταση από το σώμα τους με την αγαπητική του ένωση. Σήμερα πιο πολύ ασχολούνται με την ένωση του αντρογύνου ,με την σάρκα δηλαδή , παρά με την αγάπη και την ένωση τους με τον Θεό και την Κοινωνία μαζί Του.

Επιβάλλεται η νηστεία του Σαββάτου για την Θεία Κοινωνία της Κυριακής, καθώς και η κατά αραιά διαστήματα μετοχή στο Μυστήριο, για να μην εξοικειωθούν με τα Άγια. Η νηστεία γίνεται το κέντρο όλου του πνευματικού αγώνος με έναν φοβικό τρόπο που, αν κάποιος δεν την κάνει, είναι ανάξιος να κοινωνήσει. Ποιο πολύ νοιάζεται ο χριστιανός για το πόσο και πως θα νηστέψει και να είναι απόλυτος και ακριβής παρά για την χαρά της κοινωνίας του στο Μυστήριο. Με πόση αγωνία καταναγκαστικά ρωτάνε πολλοί χριστιανοί « κάνει να κοινωνήσω που δεν έκανα αλάδωτο χθες;…» ή και με καύχημα να προσέρχονται στην Θεία Κοινωνία και να διακηρύττουν» εγώ νήστεψα τρείς μέρες με λάδι και τρείς αλάδωτο»… Χαρά τους είναι που νήστεψαν και η ημέρα της Θείας Κοινωνίας είναι η λυτρωτική απαλλαγή τους από την νηστεία, είναι η ημέρα που τότε μπορούν να πέφτουν με τα μούτρα στο φαγητό, λες και η Θεία Κοινωνία είναι το πάρεργο και το έναυσμα για το φαγοπότι. Σαν που , μετά την Θεία Λειτουργία της Ανάστασης, τρέχουν με πανικό , για να φάγουν την μαγειρίτσα και να ησυχάσουν από τον κλοιό της νηστείας, με τραγικό κατάντημα τον μαρασμό και την παράδοσή τους στην πνευματική αμέλεια και στη λαιμαργία. Κατάφερε η νηστεία να γίνει το κέντρο της πνευματική ζωής και όχι η Θεία Κοινωνία που είναι η χαρά  της ένωσης με τον Θεό. Φόβος και τρόμος επιπίπτει στον πιστό που στην ώρα της Θείας Λειτουργίας συγκλονίζεται με δάκρυα και ακατάσχετο πόθο για να κοινωνήσει και καταναγκαστικά απομακρύνεται φοβούμενος και πεινασμένος από Θεό, επειδή τον κυνηγούν οι καταναγκαστικές σκέψεις , πως δεν νήστεψε την προηγούμενη ημέρα ή επειδή ο πνευματικός του έχει βάλει όρια και μέσα στο κλουβί του καθωσπρεπισμού να κοινωνά κάθε μήνα ή κάθε δεκαπέντε. Τη μία Κυριακή δικαιούται  και την άλλη δε δικαιούται ,σαν να δίνεται ο Χριστός με δόσεις και με το σταγονόμετρο, για να μη χάσουν οι πιστοί την ευλάβεια και σαν ο Θεός να είναι πατέρας μία φορά τον μήνα ή μόνο δύο και σαν να γίνεται η Θεία Λειτουργία και  η Θυσία του Χριστού μόνο για λίγους.

Οι εξομολογήσεις έχουν καταντήσει σε μία κατάσταση περιπτωσιολογίας αμαρτιών και σε έναν κανονισμός να μην αμαρτάνει ο άνθρωπος παρά σε μια διδασκαλία για τον Θείο έρωτα και πως κατακτάται. Αμαρτία μεγάλη για τους πολλούς είναι αν είδαν και σκέφτηκαν πορνικά ή μοιχικά ή και αν ενώθηκαν σαν αντρόγυνο Τετάρτη ή Παρασκευή , αν είχε το καταμήνιο η γυναίκα και φίλησε τις εικόνες ή κατέλυσε την νηστεία της Παρασκευής και κανένας μα κανένας δεν νιώθει την μεγάλη αμαρτία της περιφρόνησης του Θεού που επιτελείται συστηματικά και κατ εξακολούθηση  κάθε Κυριακή στην Θεία Λειτουργία για το να απομακρύνεται από την Θεία Κοινωνία ακούγοντας το «προσέλθετε». Αυτήν την μεγάλη αμαρτία των συγχρόνων χριστιανών κανείς δεν την αντιλαμβάνεται και το χειρότερο είναι ότι ούτε και οι πνευματικό ασχολούνται….

Μέσα στις ψυχές των χριστιανών δημιουργείται μία καταναγκαστική ενοχική σχέση με τον ‘θεό και απομάκρυνση από την Θεία Κοινωνία. Όταν αμαρτάνουν νιώθουν ότι πρέπει να πληρώσουν το τίμημα με τιμωρία αποχής από την Θεία Κοινωνία. Για μικροπταίσματα στις διαπροσωπικές σχέσεις των αυτοτιμωρούνται και απέχουν από το Μυστήριο. Θεωρούν ότι η αποχή τους αυτή είναι μία ευλάβεια, ενώ είναι μόνο επιζήμιος ευλάβεια.  Και λέγει  ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ότι αυτή η συμπεριφορά και η αυτοτιμωρία , λόγω δήθεν ευλαβείας είναι μόνο «βρόχος και παγίδα». Πέφτει δηλαδή μόνος του βάζει θηλιά στον λαιμό του και κρεμιέται και αυτοκτονεί σαν τον Ιούδα. Είναι η ύπουλη και εγωιστική απομάκρυνση από τον θεό με το πρόσχημα της ευλάβειας….

Βέβαια η χρήση του επιτιμίου της ακοινωνησίας, όντως είναι ένας τρόπος παιδαγωγίας για να ωθηθεί ο αμετανόητος στην ολόκληρη μετάνοια. Και το επιτίμιο αυτό ανήκει σε αμαρτήματα που αποκόπτουν τον άνθρωπο από τον Θεό , αμαρτήματα που απ’ την ενέργεια τους είναι σαν να κόβεις το ηλεκτρικό ρεύμα και να βυθίζεται το σπίτι σου στο σκοτάδι. Τα αμαρτήματα αυτά, όπως περιγράφονται στην Αγία Γραφή , είναι η μοιχεία, η πορνεία, τα ανώμαλα πάθη, η έκτρωση , η αποφυγή της τεκνογονίας , η αίρεση και η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος καθώς και η έλλειψη της αγάπης και της συγχωρητικότητος. Μελετώντας την Αγία Γραφή οι άνθρωποι που για πρώτη φορά  έπεσαν σ’ αυτά τιμωρήθηκαν με σωματικό θάνατο. Κι αυτό συνέβη για να δείξει  στις επερχόμενες γενεές ότι εκείνος που τα επιτελεί ζει μέσα του έναν πνευματικό θάνατο, μία αποκοπή από τον Θεό , ότι δεν ζει , αλλά είναι νεκρός. Όταν ο άνθρωπος με την μετάνοια του  λάβει την συγχώρεση από τον πνευματικό του, πλέον έχει συνδεθεί με τον Θεό και επέστρεψε στο σπίτι του Πατέρα του. Για ποιο πράγμα να τιμωρηθεί και για ποιο νόμο να πληρώσει το τίμημά του;  Ο κανόνας έγινε για να  βλέπουμε την αμαρτία και η τιμωρία δεν εξιλεώνει τον άνθρωπο από τις ενοχές παρά μόνο το Αίμα του Ιησού Χριστού το οποίο  πίνει στην Αγία Τράπεζα από την σταυρική Του Θυσία.  Η κάθε Θεία Λειτουργία είναι η συνέχεια της πρώτης Θυσίας στον Σταυρό. Επιπλέον ,η πρώτη εξομολόγηση  και μετάνοια του αμαρτωλού ολοκληρώνεται σαν μυστήριο σωτηρίας και λύτρωσης με την άμεση Θεία Κοινωνία. Αν σκεφτούμε ότι παλαιά όλα τα Ιερά Μυστήρια τελούνταν μέσα στην Θεία Λειτουργία ωα αναπόσπαστο μέρος της και τελείωναν με την Θεία Κοινωνία, άρα και η Εξομολόγηση επιστεγάζεται και επισφραγίζεται τέλος με την Θεία Μετάληψη. Πόσο τραγικό είναι στην ψυχή ενός αμαρτωλού που συντετριμμένος και μέσα στα δάκρυα του ομολογεί  στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως τις αμαρτίες του και το επόμενο που εισπράττει δεν είναι η αγκάλη του Χριστού με την Θείας κοινωνία , άλλα η τιμωρητική σπάθη της ακοινωνησίας για τρία ή δύο  Χρόνια!...

Σ’ έναν χριστιανό , που έχει μεγάλη ιδέα για την αγιοσύνη του προσώπου του, πιστου εύκολη είναι η τιμωρία παρά η μετάνοια και η συμφιλίωση , διότι ο εγωισμός του ζητά την αυτοδικαίωση και τον σέρνει στην απελπισία  του εαυτού του. Και τελικά , ο διάβολος δεν χαίρεται τόσο με την πτώση, όσο με την φυγή του από την πηγή της ζωής, την Θεία Κοινωνία. Ο στόχος του πονηρού είναι μονόδρομος, η απομόνωση  και η απομάκρυνση από τον Χριστό .Με την Θεία Κοινωνία ο Χριστός μας γίνεται ο ένοικός μας και η οικία μας. Τι πιο μεγάλη επιτυχία να τραβά τον άνθρωπο μακριά από την ένωση αυτή με τον Θεό. Εδώ βρίσκεται η πονηρία του, διότι τους μόνους που δεν αντέχει και φοβάται είναι οι κοινωνούντες, όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ως λέοντες τοίνυν πύρ πνέοντες ούτως από την τραπέζης αναχωρώμεν εκείνης, φοβερού τω διαβόλω γινόμενοί»…

Στο θέμα της τεκνογονίας που, κατ’εξοχήν , είναι πράξη  πίστεως και υπακοής στο θέλημα του Θεού , μπαίνουν πολλές αλλοιώσεις. Στην Αγία Γραφή η αποφυγή της τεκνογονίας είναι θανάσιμο αμάρτημα που αποκόπτει τον Άνθρωπο από τον Θεό. Είναι το αμάρτημα του Αυνάν που ο Θεός τον τιμώρησε με θάνατο, καθώς  ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε και εφήρμοσε την αποφυγή της τεκνογονίας. Ο άνθρωπος φοβάται, ολιγοπιστεί, προγραμματίζει την ζωή του. Όμως η πίστη έχει άλλη αίσθηση και πρακτική. Οπιστός αφήνεται στα χέρια του Θεού σαν το παιδί στον πατέρα του. Εκείνος φροντίζει γι’αυτόν. Πιστεύει  τα παιδιά δεν τα γεννά ο ίδιος  αλλά είναι δώρα Θεού. Η τεκνογονία είναι καρπός επίσκεψης Θεού και όχι μιας απλής συνεύρεσης του αντρογύνου, πάντοτε βάζει τον Θεό μπροστά .Ποιο άραγε είναι το θέλημα του Θεού; Πόσα παιδιά θέλει να στείλει ο Κύριος; Ασφαλώς , ο εγωισμός μπορεί να εισχρήσει και απο τις δύο πλευρές. Ο πιστός δεν λέγει ποτέ ότι θα κάνει πολλά παιδιά και ούτε όμως λέγει πως θα αποφύγει την τεκνογονία. Αφήνεται στον προγραμματισμό του Θεού. Κι όμως , σαν θέλημα Θεού προβάλλονται κοσμικές απόψεις και πολλές φορές και από πνευματικούς. Προτείνουν την αποφυγή ή την ανέχονται ή και την αμνηστεύουν για να βολέψουν τους ανθρώπους.  Μόνιμα προβάλλονται λόγοι οικονομικοί και ασθένειας και αδυναμίας για να υποσκελίσουν δικαιολογημένοι το θέλημα του Θεού. Το τραγικό  όμως είναι ότι και αμαρτάνουν και αμνηστεύονται. Το τραγικότερο  που οι ιερείς τους το επιβεβαιώνουν και τους κρατούν σε μια νωχελική  σχέση με τον Θεό. Δεν τους εμφυσούν την τόλμη και την γενναιότητα, ώστε με χαρά και δύναμη να ξεπερνούν την αυτολύπησή τους και να αφήνονται άδολα στον Θεό που τους αγαπά και ξέρει πόσο μπορούν και αντέχουν ,και δίνει την χαρά μετά από την υπομονή τους.  Η στάση του διδασκάλου για κάθε αλήθεια του Ευαγγελίου είναι η ακρίβεια και η παράθεση της απλά με τον λόγο.  Η στάση τους μπροστά σε έναν πεπτωκότα αδελφό  είναι επιεικής και συμπαθής και λίαν οικονομική στην αλήθεια η ακρίβεια  και στην πρώτη η οικονομία….

Ο Ιερός Χρυσόστομος συμβουλεύοντας ιδιαίτερα τους ιερείς έλεγε πως πρέπει να φυλάγονται γενικά από την κενοδοξία, αλλά κυρίως από μία ειδική κατηγορία της, από το να αρέσουν δηλ. στις γυναίκες. Ο έπαινος των γυναικών για τους ιερωμένους ήταν και είναι η άμεση και έμμεση παγίδα του πονηρού. Ένας άγιος ασκητής βρισκόμενος μπροστά σε επίσκεψη του Επισκόπου , ο οποίος έφερε μαζί του και μία γυναίκα της αυτοκρατορικής αυλής της Κωνσταντινουπόλεως, κινήθηκε με ακρότητα και σαλότητα. Δεν γύρισε ούτε να τη δει πρόσωπο με πρόσωπο , λέγοντας της να φύγει  αμέσως και να αρκεστεί  στον πνευματικό της. Της έλεγε ότι δεν θέλει ούτε να την θυμάται και ούτε καν να προσευχηθεί γι’ αυτήν, να μην ξαναέρθει , και μην τολμήσει να κατεβάσει πλοία ολόκληρα με γυναίκες από την Πόλη για να τον δουν και να τον ακούσουν , μια και είναι ο ποιο αμαρτωλός και αδαής όλων . Σκληρή όντως η συμπεριφορά του, αλλά αγία όμως, για να φυλάξει την σιωπή των λογισμών και την ταπείνωση μέσα στην καρδιά του. Κράτησε και την καρδιά της γυναικός σε μια αληθινή επίγνωση της πίστεως και της ασφάλειάς στην στον Θεό και στον πνευματικό της και όχι στα πνευματικά της σεργιάνια και στις ιερές αποδημίες και τον θρησκευτικό τουρισμό , ψάχνοντας γέροντες προορατικούς , για να της πουν το μέλλον και να καλύψει την ενοχικότητά της με ψευτοδωρεές κα εκμισθώσεις προσευχών , για να ξεφύγει από την  δική της ευθυνοκεντρική πνευματική ζωή. Η στάση του ασκητού ήταν μια σαλότητα και σκληρότηα, αλλά έφερε λύτρωση αληθινή.

Ο Ορθόδοξος ιερέας του είπε: «κράτησε τα λεφτά σου. Η πίστη μας δεν πουλιέται»!

Η πίστη μας δεν πουλιέται»!

Χρήματα για τις ιάσεις ποτέ δεν έπαιρνε! Ούτε τα έπιανε στα χέρια του, όταν έδιναν στο Ναό για τους έχοντε

ς ανάγκη. Συνήθιζε να λέει: «η πίστη μας δεν πουλιέται»!!!
. Πήγαν κάποτε από τις Τσαχιρούδες μία Τουρκάλα νεόνυμφη δαιμονισμένη, με αλυσίδες δεμένη, στον Χατζεφεντή, για να την διαβάσει. Ο Όσιος ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΑΔΟΚΗΣ τους δέχτηκε, παρ’ ότι εκείνη την ημέρα ήταν έγκλειστος – το έκανε αυτό δυο μέρες την βδομάδα - και έκανε νόημα να την λύσουν. Όταν λύθηκε, όρμησε στον γέροντα, του άρπαξε το ένα πόδι και το δάγκωνε!

Ενώ κρατούσε το Ευαγγέλιο, δεν το άνοιξε, παρά την κτύπησε απαλά στο κεφάλι της τρεις φορές και το δαιμόνιο έφυγε αμέσως! Η γυναίκα άρχισε να κλαίει και να φιλάει το δαγκωμένο πόδι. Ο πατέρας της έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να δεχτεί όλο το κασέ του (το πουγκί με τα χρήματά του).
Πάρτα όλα, είναι δικά σου, γιατί έσωσες το παιδί μου
. Και ο Ορθόδοξος ιερέας του είπε: «κράτησε τα λεφτά σου. Η πίστη μας δεν πουλιέται»!

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 ΟΚΤ  2012  

Τι ευλάβεια είχαν παλιά

- Γιατί, Γέροντα, στην εποχή µας είναι τόσο δυσεύρετη ή ευλάβεια;- Γιατί οί άνθρωποι έπαψαν νά ζουν πνευµατικά. Τά ερµηνεύουν ολα µέ την κοσµική λογική καί διώχνουν τήν θεία Χάρη. Παλιά, τί ευλάβεια είχαν οί άνθρωπ

οι! Έκει στην Αιτωλοακαρνανία κάτι γιαγιές πού είχαν πολλή απλότητα καί ευλάβεια, έπεφταν καί προσκυνούσαν τά µουλάρια της Ιεράς Μονής Προυσσοϋ, όταν κατέβαιναν άπό τον Προυσσό γιά διακονία. «Αυτά είναι τά µουλαράκια τής Παναγίας!», έλεγαν, καί δώσ' του µετάνοιες. Αν γιά τά µουλάρια τού Μοναστηριού τής Παναγίας έδειχναν τόση ευλάβεια, φαντάσου στη Παναγία πόση ευλάβεια είχαν...
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ  Β 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ   10 ΝΟΕ 2012 

Γέροντα, γιατί δεν καθόµαστε στον Εξάψαλµο

Γέροντα, γιατί δεν καθόµαστε στον Εξάψαλµο;
- Γιατί συµβολίζει τήν Κρίση. Γι' αυτό, όταν διαβάζεται ό Εξάψαλµος, καλά είναι ό νους να πηγαίνη στην ώρα της Κρίσεως. Ό Εξάψαλµος έξι-έπτά λεπτά κρατά.Στην πρώτη στάση οΰτε σταυρό δεν κάνουµε, γ

ιατί ό Χριστός τώρα δεν θά ερθη γιά νά σταυρωθή, αλλά θά ερθη ώς Κριτής

Εκλογή έξι Ψαλµών
(3ου, 37ου, 62ου, 87ου, 102ου, 142ου) του Ψαλτηρίου του ∆αβίδ, οι όποιοι διαβάζονται στην αρχή τοϋ Όρθρου, ώς εισαγωγή στην Ακολουθία αυτή. Μετά το τέλος των τριών πρώτων που αποτελούν τήν πρώτη στάση, οταν λέγεται τό
«∆όξα Πατρί...» και
τρις το
«αλληλούια»,
δέν κάνουµε µικρή µετάνοια οΰτε σταυρό, όπως προβλέπει τό τυπικό σέ άλλεςπεριπτώσεις

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !ΛΟΓΟΙ  Β 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 10 Ν0Ε 2012

Μπορεί, Γέροντα, ένας άνθρωπος νά έχη σέ µερικά πράγµατα ευλάβειακαί σέ άλλα νά µην έχη

;- Όχι, άν έχη πραγµατική ευλάβεια, θά έχη σέ όλα ευλάβεια. Μιά φοράφιλο ξενεΐτο ένας παπάς στην Μονή Σταυρονικήτα καί στον Εξάψαλµο κατέβαζε το στασίδι καί καθόταν! «Πάτερ, τού λέω, Εξάψαλµο λένε». «Έτσι τον απολαµβάνω καλύτερα!», µου λέει. Σκέψου δηλαδή! Μετά από χρόνια ήρθε και µέ βρήκε. Πάνω στην συζήτηση µου είπε ότι έφτιαχνε χαρτο εικόνες και τις έδινε ευλογία. «Πώς κολλάς τις εικόνες;», τον ρωτάω. «Βάζω, µου λέει, κόλλα στό ξύλο,βάζω και τήν χαρτο εικόνα καί, όταν φτιάξω αρκετές, τίς στοιβιάζω και κάθοµαιε πάνω, γιά νά κολλήσουν καλά. Παίρνω καί ενα βιβλίο καί διαβάζω λίγη ώρα»!"Οταν το άκουσα, σηκώθηκαν οί τρίχες της κεφαλής µου! «Τί κάνεις; τοϋ λέω.Κάθεσαι επάνω στίς εικόνες, γιά νά κολλήσουν;». «Γιατί; δεν κάνει;», µοϋ λέει.Βλέπεις ποϋ φθάνουν σιγά-σιγά! Το κακό είναι πού ή άνευλάβεια προχωράει·δεν σταµατάει. Ό άνθρωπος εξελίσσεται ή στό καλό ή στό κακό. Άπό ποϋ ξεκίνησε εκείνος καί ποϋ έφθασε! «Έτσι απολαµβάνω καλύτερα τον Εξάψαλµο»,είπε τότε καί µετά έφθασε νά πή: «Έτσι καί οί εικόνες θά κολλήσουν καί εγώ θάδιαβάσω». Τότε τοϋ φάνηκε παράξενο αυτό πού τοϋ είπα γιά τον Εξάψαλµο. Καί ήταν άλλοι Πατέρες γέροι καί στέκονταν όρθιοι. Ακουµπούσαν λίγο στό στασίδικαί δεν κουνιόνταν καθόλου. Άλλο νά είναι κουρασµένος κανείς, νά είναI άρρωστος, νά τρέµουν τά πόδια του καί νά κάθεται - δεν θά τον κρέµαση όΧριστός - καί άλλο νά νοµίζη ότι αυτό είναι το καλύτερο καί νά λέη: «Καθιστός

απολαµβάνω καλύτερα». Αυτό πώς νά το δικαιολόγησης; Ή πνευµατική ζωή δεν είναι απόλαυση. Αν πονάς, κάθησε· ό Χριστός δεν είναι τύραννος. Καί ό ΆββάςΙσαάκ λέει: «Αν δεν µπορής όρθιος, κάθησε»∆εν λέει: «Αν µπορής, κάθησε....

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Β

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 ΝΕ 2012 

Εδώ να προσέχετε οι Εβραίοι βάζουν κάτω άπό τα παπούτσια σταυρούς

Καί εδώ να προσέχετε· στον καναπέ ήταν κάτι στρωµένο µε σταυρούς· δέν κάνει να καθώµαστε ούτε να πατάµε πάνω στους σταυρούς
Οι Εβραίοι βάζουν κάτω άπό τα παπούτσια σταυρούς. Πολλές φορές όχι µόνον άπ' έξω αλλά καί µέσα άπό τά τακούνια καί

τίς σόλες. Νά πληρώνης καί νά πατάς σταυρούς!Αυτοί άπό παλιά είχαν κάνει κουδουνίστρες πού είχαν άπό την µιά µεριά την Παναγία καί τόν Χριστό, καί άπό την άλλη τόν Καραγκιόζη. Σού λέει: «Τί Καραγκιόζης, τί Χριστός». Καί ό άλλος, ό καηµένος, έβλεπε τόν Χριστό καί τη Παναγία καί την αγόραζε γιά το παιδί του. Ερριχναν τά µωρά κάτω την κουδουνίστρα, την πατούσαν, την λέρωναν. Καί τώρα, µού είπαν, εκεί κάπου κοντά στην Κίνα οί Ρωµαιοκαθολικοί Ιεραπόστολοι φορούσαν κάτι µενταγιόν πού είχαν άπό µέσα τόν Χριστό καί άπ' έξω τόν Βούδδα. Ή βάλτε άπό µέσα µόνον τόν Χριστό ή όµολογηστε φανερά τόν Χριστό, αλλιώς δέν έρχεται ή Χάρις τού θεού. Έδώ πάλι στην Ελλάδα µερικοί, χωρίς νά σκεφθούν, έβαλαν δυστυχώςτην Παναγία σε γραµµατόσηµο, πού πετιέται καί πατιέται.....!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Β

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 Ν0Ε 2012

Έκεϊ θά έχη µόνον εικόνες; ∆έν θά έχη καί άλλα κάδρα, φωτογραφίες κ.λπ.;

Γεροντα, µιά κυρία ζήτησε νά της αγιογραφήσουµε µιά εικόνα του Αγίου Αρσενίου, γιά νά τήν βάλη στο σαλόνι της.-
Έκεϊ θά έχη µόνον εικόνες; ∆έν θά έχη καί άλλα κάδρα, φωτογραφίες κ.λπ.; Ύστερα δέν θά καπνίζουν έκεϊ µέσα; Ας τήν έχη καλύτερα

σέ ένα άλλο δωµάτιο µέ τίς άλλες εικόνες σέ ένα εικονοστάσι καί έκεϊ νά προσεύχεται. Σέ ένα σπίτι πού πήγα µιά φορά τό εικονοστάσι το είχαν βάλει κάτω άπό τήν σκάλα, ένώ είχαν ένα σωρό χώρους.
Σέ ένα άλλο πάλι ή νοικοκυρά είχε κάνει τό εικονοστάσι της µπροστά άπό τήν σωλήνα της αποχετεύσεως.
«Καλά, πώς σκέφθηκες καί έβαλεςτό εικονοστάσι σου σ' αυτήν τήν θέση;», τήν ρώτησα.
«Έδώ µέ αναπαύει», µοΰ λέει. Καί δέν ήταν νά πής ανατολικό τό µέρος, άλλα βορεινό! Πώς νά έρθη ήΧάρις µετά;
«Οστις έχει, δοθήσεται αυτω,
λέει ή Αγία Γραφή,καί περισσευθήσεται· οστις δε ουκ έχει, καί ο έχει άρθήσεται άπ' αύτοϋ»
Έµεις νοµίζουµε ότι έχουµε, καί µάς αφαιρείται καί αυτό πού έχουµε.Σιγά-σιγά χάνεται ή ευλάβεια, γι' αυτό καί συµβαίνουν αυτά τά κακά πού βλέπουµε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   10 ΟΚΤ 2012