Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι Γερ Παισιος !

Οι πνευματικοί νόμοι
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
- Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξη, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβη αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πη: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνη αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.

Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνη η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.

Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζη ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοή και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξη την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ               15 1ΑΝ 2013 

Σαν αναμμένες λαμπάδες

«Ο Όσιος Λωτ επισκέφθηκε τον αββά Ιωσήφ και τον ρώτησε:

«Αββά , εγώ κάνω λίγη προσευχή, λίγη νηστεία, λίγη μελέτη και ησυχία και προσπαθώ να διατηρώ τον νου μου καθαρό από κακούς λογισμούς. Τί άλλο να κάμω;

Τότε ο Ιωσήφ σηκώθηκε όρθιος , άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό και ω του θαύματος ! τα δέκα δάκτυλά του έγιναν σαν λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ:

-     Αν θέλεις, αγωνίσου στην προσευχή για να γίνεις όλος σαν φωτιά! ( Συναξάρι 22 Οκτωβρίου ) .

Τί θαυμαστές καταστάσεις έζησαν οι Άγιοι Πατέρες μας! Πώς ένας άνθρωπος σαν κι εμάς μπορεί να καίγεται σαν αναμμένη λαμπάδα !  Τί φωτιά είναι αυτή που φλογίζει, αλλά δεν κατακαίει τον άνθρωπο! Όλα αυτά μας αποκαλύπτουν το τί μεγάλα περιθώρια έχει η πνευματική ζωή, όπως το διετύπωσε και ο Αββάς Ιωσήφ: «Αν θέλεις, μπορείς να γίνεις όπως η φωτιά». Ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «ἐὰν ἔχητε πίστιν … ερεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ· μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· » ( Ματθ. ιζ΄20 ) . Η πνευματική ζωή είναι σαν την  πυρηνική ενέργεια. Αν κατορθώσεις και διεισδύσεις στον πυρήνα της , τότε θα εκβλύσουν από μέσα μου τεράστιες δυνάμεις , με πρωτόγνωρες για σένα και τα κτίσματα  συνέπειες…

Από το άλλο μέρος , διαπιστώνουμε το μέγεθος της πνευματικής μας φτώχειας. Μοιάζομε σαν τους πάμπλουτους επαίτες. Να διαθέτουμε θησαυρούς στο θησαυροφυλάκιο της πίστεως και να μη τους αξιοποιούμε . Να έχουμε την δυνατότητα να ζούμε σαν πρίγκηπες του ουρανού και να σερνόμαστε σαν σκουλήκια στις λάσπες της γης… Είναι τουλάχιστον κρίμα να βρισκόμαστε σε τέτοια πνευματική κατάσταση.

Ας μάθουμε κάποτε να στεκόμαστε όρθιοι και να υψώνουμε τα χέρια μας στον ουρανό. Κι αν τα δάκτυλά μας δεν γίνουν λαμπάδες αναμμένες , τουλάχιστον θα μαρτυρούν την αγωνία και την λαχτάρα της ύπαρξής μας για κάτι τέτοιο…

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου

ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)

ΟΙ ΑΕΤΟΙ

Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα ελαττώματα του εαυτού του".

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.

Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο:

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί".

Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.

Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.

Συμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός.

Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει:

"Προσέξτε το νερό".

Ήταν βέβαια ταραγμένο.

Μετά από λίγο τους λέει πάλι:

"Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό".

Και μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.

Τους λέει λοιπόν τότε:

"Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα

ελαττώματα του εαυτού του".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΙΑΝ 2013 

Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος.Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι.

Τι βάσανα έχει ο κόσμος

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος.Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. τα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι,άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ηδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από 'δω, βάσανα από 'κει, τους τραβούνοι Τράπεζες, τους βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Και δεν είναι μια και δυο μέρες! Και αν ένα δυο παιδιά σε μια τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν την κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αυτές μια μέρα να είχαν το αμέριμνο, την ξενοιασιά των μοναχών, θα είχαν το καλύτερο Πάσχα.
Τι δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Οταν κανείς πονάη και ενδιαφέρεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τον βλέπει σαν σε ακτινογραφία με τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί που λέω την ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τα καημένα, να περνούν μπροστά μου θλιμμένα και να παρακαλούν τον Θεό. Τα βάζουν οι μανάδες τους να κάνουν προσευχή, γιατί έχου νπροβλήματα, δυσκολίες στην
οικογένεια και ζητούν βοήθεια από τον Θεό. Γυρίζουν το κουμπί
στην ίδια συχνότητα, και έτσι επικοινωνο..

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ !!!!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   14 ΙΑΝ 2013

. Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει!

Όταν πάη κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάση. Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. και όταν έχη και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζη με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ‘κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχη Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχη τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχη, αν είναι τίμιος, δέχεται την θεία βοήθεια. Και αν έχη και Τιμιόξυλο, τότε!…

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ !!!

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    14 ΙΑΝ 2013  

Το αντιφάρμακο των ασθενών ψυχών

Θέλω να σας αποδείξω με λίγα λόγια ότι και αν ακόμη είμαστε γεμάτοι από αμαρτήματα οι προσευχές μας καθαρίζουν γρήγορα από αυτά.

Πραγματικά, τί θα μπορούσε να υπάρξη πιο μεγάλο ή πιο θεϊκό πράγμα από την προσευχή, τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι είναι το αντιφάρμακο των ψυχών που νοσούν;

Οι Νινευίτες φαίνεται λοιπόν ότι είναι οι πρώτοι που με την προσευχή τους απεμάκρυναν τις πολλές τους αμαρτίες στον Θεό. Διότι όταν άρχισαν να προσεύχωνται έγιναν δίκαιοι∙ και την πόλι τους που ήταν συνηθισμένη να ζη στην ακολασία και την ασωτία και την παράνομη ζωή, η προσευχή την επανέφερε αμέσως στον ορθό τρόπο ζωής , διότι κατενίκησε την παλιά τους συνήθεια και έκανε την πόλι τους να γεμίση από τους ουράνιους νόμους και η προσευχή έφερε μαζί της στους Νινευίτες και την σωφροσύνη και την φιλανθρωπία και ψυχική ηρεμία και φροντίδα για τους φτωχούς. Διότι δεν επιτρέπεται στην ψυχή να ζη χωρίς αυτά∙ αλλά σε οποιοδήποτε λογισμό κι αν κατοικήση, τον κάνει γεμάτο από κάθε αρετή, τον οδηγεί στην αρετή και τον διώχνει μακριά από κάθε κακία.

Έτσι λοιπόν και τότε∙ αν ερχόταν κάποιος στη Νινευί που την γνώριζε προηγουμένως καλά, δεν θα ανεγνώριζε την πόλι∙ τόσο απότομα άλλαξε τον ανήθικο τρόπο ζωής με την ευσέβεια. Όπως μια πτωχή γυναίκα που φορεί κουρελιασμένα ρούχα, δεν θα μπορέσης να την αναγνωρίσης , αν την ιδής κατόπιν ντυμένη και στολισμένη με χρυσά και πολυτελή, έτσι ακριβώς και εκείνος που γνώριζε προηγουμένως την πόλι εκείνη ως πτωχή και έρημη από πνευματικούς θησαυρούς, δεν θα μπορούσε να αντιληφθή ότι είναι αυτή η ίδια η πόλις την οποία άλλαξε τόσο πολύ η προσευχή και επανέφερε την διάθεσι και τον τρόπο της ζωής της στην αρετή.

Και κάποια γυναίκα που πέρασε όλη την τη ζωή στην ακολασία και την πορνεία , όταν έπεσε στα πόδια του Χριστού , αμέσως πέτυχε τη σωτηρία της ( πρβλ. Λουκ. 7,37 ) .

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Περί προσευχής- γέροντας Θαδδαίος

Περί προσευχής

…

7. Από τη στιγμή που παραβαίνουμε τον νόμο του Θεού, η συνείδησή μας αρχίζει να μας τύπτει. Δεν μας αφήνει σε ησυχία. Κι έτσι πρέπει να εκλιπαρήσουμε τον Κύριο με την προσευχή μας, να μας διδάξει την πιστότητα στο πρόσωπό Του με όλη μας την καρδιά και την ψυχή. Ξεχνάμε συχνά ότι δεν είμαστε παρά εφήμεροι επισκέπτες σ’ αυτή τη ζωή, και πρέπει κατά συνέπεια να κατοικούμε μέσα στην προσευχή αδιάκοπα, διότι η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής μας. Η προσευχή προσελκύει ενέργεια από την πηγή της Ζωής, τον Κύριο, ο οποίος περιφρουρεί , διαφυλάττει και τρέφει όλα τα όντα.

8 . Κανείς άλλος πέρα από τον Θεό δεν γνωρίζει το επίπεδο της προσευχής  που έχει επιτύχει ένας άνθρωπος , διότι αν ήταν δυνατό να δει κανείς πόση Χάρη έχει ο διπλανός του, κάποιοι θα καταθλίβονταν [που δεν έχουν φτάσει σε τέτοιες καταστάσεις] .

Είναι επιζήμιο για όσους ζουν σε απομόνωση και ηρεμία να ατενίζουν πρόσωπα άλλων ανθρώπων και να συζητούν μαζί τους. Είναι σαν το χαλάζι που πέφτει πάνω στους τρυφερούς καρπούς των δέντρων και τους αναγκάζει να μαραίνονται ή να πέφτουν. Κατά τον ίδιο τρόπο και τα συναπαντήματα με τους ανθρώπους , οσοδήποτε σύντομα κι αν είναι και όποια κι αν είναι η αιτία τους, εμποδίζουν την αποκομιδή των καρπών  της αρετής που άνθισε σε συνθήκες σιωπής και ηρεμίας. Ακριβώς όπως ο πάγος καίει τα τρυφερά βλαστάρια των λουλουδιών που ξεπετάχτηκαν από τη γη στην πρώιμη άνοιξη, έτσι και τα συναπαντήματα με τους ανθρώπους καίνε τον καρπό του νου, που ξεκίνησε να βλασταίνει αρετή.

9. Υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που έρχονται στα συγκαλά τους, πολύ λίγοι που κατανοούν τη ζωή. Προσευχόμαστε με τα χείλη μας μόνο και βιαζόμαστε να ξεφορτωθούμε τον κανόνας της προσευχής μας, κι έπειτα χάνουμε την ειρήνη μας. Η νηστεία και η προσευχή είναι μέσα διακόσμησης της ψυχής μας και επαναφοράς της στην αυθεντική της κατάσταση. Πρέπει να παλέψουμε , με τη βοήθεια του Θεού, να αποκτήσουμε τα ιδιώματα   του Χριστού Σωτήρα. Γνωρίζουμε ότι ήταν πράος  και αγαθός, και πρέπει να προσπαθήσουμε να Τον μιμηθούμε. Δεν έχουμε όμως τη δύναμη να το κάνουμε αυτό από μόνοι μας- γι’ αυτό και πρέπει να ζητήσουμε από τον Κύριο βοήθεια. Είναι αδύνατο να μας δώσει ο γλόμπος φως δίχως το ηλεκτρικό ρεύμα, και είναι αδύνατο για μας να ζήσουμε χωρίς Θεό∙ όπως είπε και ο Ίδιος: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» ( Ιωάν. 15, 5 ) .

…

11. Όταν βλέπουμε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο , θέλουμε συχνά να το αποκτήσουμε, αλλά από τη στιγμή που το κάνουμε, χάνουμε γρήγορα το ενδιαφέρον μας γι’ αυτό. Από τη στιγμή που βλέπουμε κάτι άλλο, το επιθυμούμε, και η κατάσταση έτσι πηγαίνει ασταμάτητα. Είμαστε εξαιρετικά άστατοι. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος ήρθε να ενοικήσει ανάμεσά μας: για να μας συνάξει και να μας ενώσει μαζί, έτσι ώστε να είμαστε μία ποίμνη  κάτω από ένα Ποιμένα. Όταν Εκείνος μας εγκολπώνεται όλα είναι εύκολα. Τώρα οι λογισμοί μας περισπώνται. Δεν εστιάζουν σε αυτό που κάνουμε. Το μόνο αντίδοτο σ’ αυτό είναι η προσευχή. Κάθε έργο απαιτεί μια αυτοσυγκέντρωση του νου, ιδιαίτερα η προσευχή.

Οι Άγιοι Πατέρες κάνουν λόγο για προσευχή του νοός , την προσευχή του Ιησού. Υπάρχει μια σειρά από κανόνες σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να επιδοθεί στην προσευχή του Ιησού, και πώς να κάνει τον νου του να κατέλθει στην καρδιά, αλλά είναι απαραίτητο να έχει κανείς έναν έμπειρο πνευματικό οδηγό, προκειμένου να μάθει σωστά την προσευχή του Ιησού.

12. Πρέπει να εξασκούμαστε στην προσευχή συνεχώς. Κάθε κίνηση της καρδιάς πρέπει να είναι προσευχητική. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι όπως ακριβώς ο παραμικρός κόκκος σκόνης μας εμποδίζει να δούμε, έτσι και η παραμικρή μέριμνα μας εμποδίζει να προσευχηθούμε. Για την αγνή προσευχή είναι απαραίτητη μια αμέριμνη ζωή.

13. Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε. Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ’ αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας . Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Μπορείτε επίσης να δείτε ότι εδώ, σ’ αυτή τη ζωή, όταν ζητάμε κάτι από τους γονείς μας , μας το δίνουν –αν φυσικά τους είμαστε υπάκουοι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα στον Υιό της για μας.

14 . Ο Κύριος μας ακούει ακούραστα να παραπονιόμαστε όλη την ώρα. Έχει κουραστεί να μας βλέπει να αμαρτάνουμε , αλλά όχι να μας βλέπει να στρεφόμαστε προς το πρόσωπό Του για βοήθεια. Μας θέλει να τον καλούμε κάθε ώρα και στιγμή και να ξεχειλίζουν οι καρδιές μας προς το πρόσωπό Του . Η προσευχή δεν πρέπει να είναι κάτι που λέγεται και ξεχνιέται. Στέκεσαι μπροστά σε μια εικόνα, παπαγαλίζεις την προσευχή σου κι έπειτα συνεχίζεις την δουλειά σου. Αυτό δεν είναι προσευχή…

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»

Γέροντας Παΐσιος"Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήση ο Χριστός".

Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού - “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου” -, λείπει το φρένο, και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό. Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Σιγά-σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αν αυτοί που έρχονται στο Άγιον Όρος είναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, με τόσο άγχος, σκεφθήτε οι άλλοι που είναι μακριά από τον Θεό, από την Εκκλησία, πως θα είναι!

Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος -ο Θεός να βάλει το χέρι Του!- βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! Είπα σε κάποιον που είχε μια μεγάλη θέση: “Γιατί μερικά πράγματα δεν τα προσέχετε; Τι θα γίνει;” “Πάτερ μου, μου λέει, λίγο χιόνι ήταν πρώτα το κακό, τώρα έχει γίνει ολόκληρη χιονοστιβάδα. Μόνο ένα θαύμα μπορεί να βοηθήση”. Αλλά και με τον τρόπο που πηγαίνουν μερικοί να βοηθήσουν την κατάσταση, κάνουν μεγαλύτερη την χιονοστιβάδα του κακού. Αντί να λάβουν ορισμένα μέτρα για την παιδεία κ.λπ., κάνουν χειρότερα. Δεν κοιτάζουν πως να διαλύσουν αυτήν την χιονοστιβάδα, αλλά την κάνουν μεγαλύτερη. Βλέπεις, το χιονάκι είναι λίγο στην αρχή. Αν κυλήση στον κατήφορο, γίνεται ένας σβώλος. Ο σβώλος, καθώς μαζεύει και άλλο χιόνι, ξύλα, πέτρες κ.λπ., γίνεται σιγά-σιγά μεγαλύτερος-μεγαλύτερος, και τελικά γίνεται ολόκληρη χιονοστιβάδα. Έτσι και το κακό λίγο-λίγο έχει γίνει πια χιονοστιβάδα και κυλάει, τώρα θέλει βόμβα για να σπάση.

. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού»

Κάποιος αδελφός που ήταν ησυχαστής σε κοινόβιο και συχνά έπεφτε στο πάθος της οργής, είπε τελικά μέσα του: «Θα πάω να ζήσω μόνος, μακριά από ανθρώπους. Και καθώς δεν θα έχω καμιά σχέση με κανέναν, θα παύσει και το πάθος». Έφυγε πράγματι και κατοίκησε σε μια σπηλιά μόνος. Κάποια μέρα γέμισε το σταμνί του νερό, τό βαλε καταγής και ξαφνικά αναποδογύρισε. Το πήρε και το ξαναγέμισε αλλά και πάλι έπεσε. Έπειτα και για τρίτη φορά το γέμισε και έπεσε. Θύμωσε τότε, το άρπαξε και τό σπασε.
Όταν συνήλθε, αναγνώρισε ότι εμπαίχθηκε από τον δαίμονα και είπε: «Να, λοιπόν, ήρθα να ζήσω ξεμοναχιασμένος αλλά και πάλι νικήθηκα. Θα επιστρέψω στο κοινόβιο. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού». Σηκώθηκε λοιπόν και γύρισε στον τόπο του»

.
Το Μέγα Γεροντικό τόμ Β, σελ. 387 κεφ. 70

 

 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13  ΙΑΝ  2013  

Το "ΑΒΑΤΟΝ" του Αγίου Όρους - Γιατί προέκυψε; Πως και πότε καθιερώθηκε;

Στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου ευρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της «Αντιφωνήτριας» η οποία ονομάσθηκε έτσι όταν η κόρη του αυτοκράτορος Θεοδοσίου Πλακιδία, φεύγοντας από την...Ρώμη όπου ήταν παντρεμένη, ηθέλησε να προσκυνήσει στο Αγιον Όρος πριν φθάσει στην Κωνσταντινούπολη.

Οι μοναχοί την υπεδέχθησαν στον αρσανά (μικρός λιμήν), αλλά εκείνη ηθέλησε να προσκυνήσει στον ναό. Τότε ηκούσθη φωνή επιτακτική από την εικόνα της Θεοτόκου που έλεγε «Τι θέλει η γυναίκα αυτή στον τόπο αυτό, όπου μια είναι η Βασίλισσα;»

Η Πλακιδία τρόμαξε, γονάτισε και εζήτησε συγγνώμη από την Θεοτόκο. Φεύγοντας διέταξε να τοποθετήσουν στο σημείο εκείνο την εικόνα της Παναγίας, η οποία ονομάστηκε «Αντιφωνήτρια».

Λέγεται ότι το γεγονός αυτό εστάθη αφορμή να καθιερωθεί το «άβατον» του Αγίου Όρους για τις γυναίκες.

Διήγηση

Η κόρη του μεγάλου Θεοδοσίου (379395) Πλακίδια ήρθε από τη Ρώμη να επισκεφθή τον αδελφό της Αρκάδιο στην Κωνσταντινούπολη

. Ζήτησε και την άδεια, περνώντας από το Αγιον Όρος, να έρθη και να προσκύνηση στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Έγινε με λαμπρότητα δεκτή και, είτε εκ ταπεινοφροσύνης είτε κατά θείαν οίκονομίαν, εισήλθε στον Καθολικό Ναό όχι από τις Βασιλικές πύλες, με ευλάβεια και κατάνυξη. Μόλις μπήκε από τη βόρεια μικρή πόρτα στον νάρθηκα, ξαφνικά ακούει δυνατή φωνή που έλεγε: τι θέλεις εσύ εδώ; εδώ είναι Μοναχοί και συ είσαι γυναίκα• γιατί δίνεις αφορμή στον εχθρό να τους πολεμή με πονηρούς λογισμούς; στάσου και μη προχώρησης μήτε ένα βήμα, αν θέλης το καλό σου. Έντρομη η Πλακίδια τάχασε από το φόβο, γονάτισε και ζήτησε έλεος.

Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος έκτισε το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, και κει που ακούστηκε η φωνή διέταξε να αγιογραφηθή στον τοίχο εικόνα της Θεομήτορος, προ της οποίας ως σήμερα καίει ακοίμητη καντήλα. η Εικόνα αυτή ονομάζεται Αντιφωνήτρια.

Η βασίλισσα ανέφερε το γεγονός στον Αρκάδιο, ο οποίος αφιέρωσε Μετόχιο στη Μονή, έδινε κατ' έτος χρήματα και θέσπισε να μην εισέρχονται γυναίκες στο Αγιον Όρος (δ' 26). και οι Μοναχοί κράτησαν αυτήν την αρχαία παράδοση και δεν επιτρέπουν την είσοδο ούτε σε θηλυκά ζώα. Αυτόν τον κανόνα τον σεβάστηκαν ακόμη και οι Τούρκοι κατακτηταί επί 450 χρόνια. Παλαιοί Πατέρες αναφέρουν μάλιστα ότι όταν κάποτε Τούρκοι αστυνομικοί θέλησαν να φέρουν τις γυναίκες τους και έκαμαν τις απαιτούμενες ενέργειες (έγγραφο με υπογραφές), προτού να ξεκινήση ο ανώτερος τους από τη Δάφνη, πίνοντας τον καφέ του έπεσε κάτω και πέθανε. Οι άλλοι τάχασαν και έλεγαν στους μοναχούς: το γυναίκα που έχετε εδώ δεν αφήνει να φέρουμε τις γυναίκες μας. Τον νεκρό τον έθαψαν και ακολούθησε νεροποντή κατακλυσμιαία, ώστε παρασύρθηκε το πτώμα και εξεβράσθη στην απέναντι χερσόνησο. Με αυτόν τον τρόπο έδειξε η Παναγία ότι ούτε και νεκρόν ακόμη δέχεται αυτόν που τόλμησε να παραβίαση το άβατο του Αγίου Όρους.

Το άβατο εφαρμόστηκε και διατηρείται, διότι με τον συγχρωτισμό ανδρών και γυναικών υπάρχει κίνδυνος πτώσεως των αδυνάτων και διότι η συνάφεια αυτή γίνεται Ισχυρή λαβή για κατηγορίες εναντίον του Μοναχισμού

. Αυτό τονίζει και ο 18ος κανόνας της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, και ο πατέρας του Μοναχισμού Μέγας Αντώνιος. η εκτροπή από τον κανόνα αυτόν στηλιτεύεται από όλους τους Αγίους Πατέρας: υπάρχουν πολλοί λόγοι κατά συνεισάκτων. Υπήρξαν αιρετικοί (Σίμων ο μάγος, Απολλινάριος, Γνωστικοί, Μασσαλιανοί, άλλες ενθουσιαστικές αιρέσεις), που με τη συμβίωση ανδρών και γυναικών έγιναν αίτιοι πολλών σκανδάλων. Στο Αγιον Όρος το άβατο κατοχυρώνεται με αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα, με Πατριαρχικά σιγίλλια, με σουλτανικά φιρμάνια, με άρθρα διεθνών κανονισμών, με όλα τα ελληνικά Συντάγματα, με το νομοθετικό διάταγμα 2623 (Φ.Ε.Κ. 268/2891953). (ζ' β.6)

1.Υπάρχουν τριών λογιών απαντήσεις

Γιά τους ολότελα άσχετους: Κύταξε. Είναι μια ομάδα ανθρώπων, σχεδόν συγγενείς. Αγοράσανε αυτόν τον τόπο και από γενιά σε γενιά τον συντηρούν με τον ιδρώτα τους. Όπως δεν μπορώ να μπω στο χτήμα σου και στην έπαυλή σου χωρίς να το θέλεις, έτσι και συ δεν μπορείς να μπείς στο χώρο αυτό χωρίς να το θέλουν οι νοικοκύρηδές του. Μπορεί σε μία λιλιπούτεια πόλη (Disneyland) να μην αφήνουν τους επισκέπτες άνω του ύψους 1.60 m και βάρους 70 kg. Έχουν τους λόγους τους. Δεν κάνουν ταξικές διακρίσεις και δεν προσβάλλουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Φτιάξε εσύ ένα άλλο Άγιο Όρος και να αφήνεις οποιονδήποτε να αλωνίζει (σαν την Κόκκινη Ζώνη του Άμστερνταμ.) Επιπλέον, οι άνθρωποι είναι και Οικολόγοι, διατηρούν μία περιοχή σε παρθένα φύση, και το βασικό σπάνιο και προστατευόμενο είδος ζώου που διατηρούν στο δρυμό τους, είναι αυτοί οι ίδιοι!.. Αν τους διώξει η σημερινή «πολιτισμένη» κοινωνία, θα βρούν κάπου αλλού να πάνε. Σε ερήμους, σε απάτητα βουνά, στην Αρκτική, όπου οι «πολιτισμένοι» και οι «έξυπνοι» δεν ενδιαφέρονται να πάνε και δε θα τους προσβληθεί κανένα «δικαίωμα». Να ξέρεις όμως, ότι εκείνην την όποια ερημιά θα την αναδείξουν σε ιδανική ανθρώπινη κοινωνία, σε ουράνια πολιτεία, την οποία πάλι θα ζηλέψουν οι κακόβουλοι, αγνοώντας -με απίστευτη ξεροκεφαλιά- το μυστικό της ευτυχίας της. Σαν τους Σταυροφόρους και τους πειρατές του Μεσαίωνα, που αρπάζανε τα χρυσά Ευαγγέλια, χωρίς να «σκαμπάζουνε γρυ» από μικροκαλλιτεχνία (δε συζητάμε για τον ουράνιο πλούτο τους) και στη συνέχεια αρπάζανε βάναυσα και τα Ι. Λείψανα, χωρίς να ξέρουν το γιατί!! (απλώς βλέπανε ότι τα υπολογίζει πολύ ο κόσμος, άρα ...θα πωλούνται!! Θα είναι κάτι σα χρυσός!!). Τέλος, σημείωσε ότι και οι Γυμνιστές έχουν στην κατοχή τους περιοχές περιφραγμένες, όπου δεν επιτρέπουν σε κανέναν μη δικό τους να εισέλθει...

Μικρὴ παραπομπή: Ἡ χερσόνησος τοῦ Ἄθω δὲν εἶναι ἕνας κοινόχρηστος τουριστικὸς τόπος στὸν ὁποῖον κάθε ἄνθρωπος γενικὰ δικαιοῦται νὰ εἰσέλθει. Εἶναι, σύμφωνα μὲ τὸ ἑλληνικὸ Σύνταγμα, «ἰδιοκτησία τῶν Μονῶν», δηλαδὴ ἀνήκει στὴν κυριότητά τους καὶ τὸ ἔδαφός της εἶναι κατὰ τὸ ἄρθρο 105 τοῦ Συντάγματός μας «ἀναπαλλοτρίωτον». Εἶναι τόπος ἰσοβίου κατοικίας τῶν μοναχῶν καί, ὡς γνωστόν, ἡ κατοικία εἶναι κατὰ τὸ ἄρθρον 9 τοῦ Συντάγματος «ἄσυλον», ἡ παραβίαση τοῦ ὁποίου ἀπαγορεύεται, ἀποτελεῖ δὲ καὶ ποινικὸν ἀδίκημα. Μπορεῖ νὰ ὑποχρεώσει, λοιπόν, κανεὶς τοὺς μοναχοὺς νὰ δεχθοῦν στὸ «σπίτι τους» πρόσωπα τὰ ὁποῖα δὲν θέλουν; Θέλουν δηλαδὴ νὰ στερήσουν ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς ἕνα ἀτομικὸ δικαίωμα (ἄσυλο κατοικίας), ποὺ ἀπολαμβάνει κάθε ἄνθρωπος; Ἐὰν πράγματι αὐτὸ θέλουν, τότε παραβιάζουν καὶ τὴν ἰσότητα ὑπὲρ τῆς ὁποίας λένε ὅτι μάχονται καὶ συνολικὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα.

Καί ας έχουν υπ᾿ όψιν τους ότι το Άβατον του Αγίου Όρους δεν αποτελεί μοναδική πρωτοτυπία, αφού άβατο ισχύει και σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στην Ιαπωνία και την Ινδία, ίσχυε δε ως άβατο των ναών και στην Αρχαία Ελλάδα.

Ανεξάρτητα όμως από αυτά υπάρχει και ένας άλλος λόγος για τον οποίον απαγορεύεται η κατάργηση του Αβάτου: Στην τελική πράξη προσχωρήσεως της Ελλάδος στις Ευρωπαικές Κοινότητες έγινε κοινή δήλωση από όλα τα μέλη της Κοινότητας όσον αφορά το ειδικό καθεστώς του Αγίου Όρους και η δήλωση αυτή επιβεβαιώθηκε με τη διακήρυξη υπ᾿ αριθμ. 8 της τελικής πράξεως της Συνθήκης του Άμστερνταμ. Με την κοινή αυτή δήλωση τα κράτη-μέλη «αναγνωρίζουν» το ειδικό καθεστώς που έχει παραχωρηθεί στο Άγιον Όρος «όπως τούτο είναι εγγυημένο από το άρθρο 105 του ελληνικού Συντάγματος» και «δικαιολογείται αποκλειστικά για λόγους πνευματικούς και θρησκευτικούς». (βλ. για όλα αυτά τη μελέτη του διακεκριμένου Νομικού, Αντιπροέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας, Αναστασίου Μαρίνου: «Η απαγόρευση εισόδου των γυναικών εις το Άγιον Όρος», Αθήναι 1980).

2. Γιά τους λίγο σχετικούς

Ο Μοναχισμός έχει άσκηση και στέρηση. Από αιώνες οι Μοναστικοί Πατέρες συνιστούν την αυστηρότητα, ώστε να ανταποκριθούν οι μοναχοί στην υψηλή και δύσκολη κλήση τους. Μέσα στο πλαίσιο της εγκράτειας και της στέρησης, που επέλεξαν, εντάσσεται το να περιορίζουν τους πειρασμούς. Με την ίδια λογική σπανίζουν και οι Τηλεοράσεις και τα Ραδιόφωνα ακόμη στο χώρο αυτό. Καί τα αυτοκίνητα. Καί πλήθος άλλες ανέσεις. Άλλωστε, έτσι θα είναι άτρωτοι και από καχυποψίες και παγιδεύσεις και σπιλώσεις εκ μέρους κακοπροαιρέτων ανθρώπων. Φυσικά, μέσα στο ίδιο σκεπτικό κινείται και η αντίστροφη απαγόρευση: Γυναικεία Μοναστήρια να είναι άβατα σε άνδρες και να μη διανυκτερεύει μέσα σ᾿ αυτά ούτε καν ο Ιερέας, που θα λειτουργήσει την επομένη!.. Καί, εννοείται, το ιδίωμα αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση, που ισχύει μόνο στο Άγιον Όρος. Ισχύει σε πάμπολλα Ορθόδοξα Μοναστήρια της Ελλάδος και του κόσμου. Γι᾿ αυτό και πολλές Μονές (στην Ελλάδα) έχουν εκτός από το κεντρικό (και περιτειχισμένο) τμήμα τους, έναν εξωτερικό χώρο, με ξεχωριστό Ναό, όπου τελείται Θ.Λειτουργία τις Κυριακές για κάθε λογής προσκυνητή. Επίσης, περιορισμοί υπάρχουν και στο ωράριο επισκέψεως, που είναι συντονισμένο και συγχρονισμένο με την πνευματική αποστολή της Μονής (περισυλλογή-προσευχή). Ενώ όλα τα υπόλοιπα «Ξενοδοχεία» είναι ανοιχτά επί 24ώρου βάσεως, για να εξυπηρετούν –τι πιο λογικό και αναγκαίο- τους ανθρώπους. Μήπως όμως θα έπρεπε, μάλλον να ευχαριστούμε και να ευγνωμονούμε τους ανθρώπους αυτούς, που μας προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ φιλοξενία και χώρο απάγγειο γαλήνης για την ψυχή μας, από καλοσύνη τους, παρά να εφορμούμε άπληστα και αγενέστατα σε παράλογες απαιτήσεις; (ζητώντας με άλλα λόγια και ρέστα για την καλοσύνη, που μας κάνουν...)

Μικρό συμπλήρωμα: Πρέπει επίσης να τονισθεί η μεγάλη σημασία του αβάτου, πάντοτε, ιδιαίτερα δε στη σύγχρονη εποχή, κατά την οποία ο άνθρωπος κάνει ο,τι του αρέσει και κανένας και τίποτε δεν τον σταματά!.

. Το άβατον είναι ένα ισχυρό φρενάρισμα που ταπεινώνει με στοργή τον σύγχρονο άνθρωπο, άνδρα και γυναίκα, που εν ονόματι των «δικαιωμάτων», θεωρούν ότι τα πάντα, ακόμη και τα δικαιώματα του Θεού, είναι στο χέρι τους... Ας θυμηθούμε τη Μαρία, την Αιγυπτία, εκείνην την πόρνη του 6ου μ.Χ, που θέλησε να μπεί στον Πανάγιο Τάφο και εμποδίστηκε (απωθήθηκε) από τη Θεία Χάρη. Αυτή και μόνη η συγκλονιστική εμπειρία του αβάτου ήταν αρκετή για να αλλάξει το βίο και την πολιτεία της...Το άβατο θα έπρεπε να ισχύει σε όλα τα ορθόδοξα μοναστήρια. Διότι όλα θα έπρεπε να δίνουν τη συγκλονιστική αυτή εμπειρία του αβάτου. Αυτό, βέβαια, δεν επικράτησε, προφανώς για λόγους ανθρώπινης αδυναμίας και εκκλησιαστικής συγκατάβασης. Στο Άγιον Όρος, όμως, το οποίο αποτελεί το υπόδειγμα του ορθόδοξου ασκητικού μοναχισμού, το άβατον πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί.

3. Γιά τους πιο πολύ σχετικούς.

Ο Μοναχός επιλέγει ως αποστολή και «άθλημα» την μόνωση και προσευχή, δηλ. την Θεοκοινωνία. Άθλημα σκληρό... (κάθαρση πρώτα, συγκέντρωση κατόπιν, με επιμελή άσκηση νού, άγρυπνο έλεγχο λογισμών, βίωση Θεολογίας, αδιάκοπη Λειτουργική ζωή, διάκριση υπερκοσμίων εμπειριών κ.ο.κ). Οι εντός του κόσμου έχουν άλλα αθλήματα. Μεταξύ των άλλων, αναλαμβάνουν και το σκληρό άθλημα, να βρούν τον κώδικα επικοινωνίας μεταξύ των δυό φύλων και να επιτύχουν την ανθρώπινη αρμονία. Αν κάποιος θέλει να επιτύχει διακεκριμένα σε μία ειδικότητα, πρέπει να αφοσιώνεται σε μία και να μην πλατειάζει. Οι εν κόσμω και εν γάμω ας αφοσιώνονται στο δικό τους θέμα και ας εμβαθύνουν συνεχώς, για να επιτυγχάνουν τα καλλίτερα. Οι της Θεοκοινωνίας ας αφοσιώνονται «εξ όλης της ψυχής και της καρδίας και της ισχύος» στο δικό τους. Όταν ο ένας ειδικός χρειάζεται τον άλλον, ας καταφεύγει σε κείνον. Θα ωφελείται πολύ. Αν κάποιος θέλει να συνδυάσει και τις δυό ειδικότητες, προφανώς δεν θα είναι πλέον τόσο ειδικός. Όπως ένας γενικός χειρούργος δεν μπορεί να συγκριθεί με έναν αποκλειστικά απορροφημένο με ειδικό αντικείμενο (αγγειοχειρούργο, καρδιοχειρούργο, νευροχειρούργο, γναθοχειρούργο, πλαστικό χειρούργο κ.λπ.)

ΠΕΡΙ ΑΒΑΤΟΥ, Εγκυκλοπαιδικά στοιχεία

Το «Άβατoν» του Αγίου Όρους: Από της συστάσεως της Μοναχικής του Άθω Πολιτείας, απαγορεύεται η εντός της χερσονήσου είσοδος γυναικών, αλλά και θηλέων γενικώς ζώων. Το γεγονός τούτο οφείλεται εις ζώσαν παρά τοις Αγιορείταις παράδοσιν, ήτις αναφέρεται εις την βιογραφίαν του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, συγγραφείσαν υπό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, καθ᾿ ην η Κυρία ημών Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία εζήτησε και έλαβε το Άγιον Όρος από τον Υιόν και Θεόν της ως κλήρον ιδικόν της. Τούτο εγένετο κατά τον Ζ´ η Η´ αιώνα ως εξής: Εμφανισθείσα κατ᾿ όναρ η Κυρία Θεοτόκος προς τον Όσιoν Πέτρον τον Αθωνίτην, είπεν αυτώ επί λέξει·

«Εστίν Ορoς επ᾿ Ευρώπης κάλλιστον ομού και μέγιστον, προς Λιβύην τετραμμένον, επί πολύ της θαλάσσης εισ᾿ ω προιόν. Τούτο της γης απάσης απολεξαμένη, τω Μοναχώ πρέπον καταγώγιον προσηλώσαι διέγνων έγωγε, ταύτ᾿ άρα και ιδιαίτατον ενδιαίτημα τούτ᾿ αφιερώσασα εμαυτή και άγιον τουντεύθεν κεκλήσεται. Καί των επ᾿ αυτού δε τον προς τον κοινόν ανθρώποις πολέμιον αγώνα επαναιρουμένων προπολεμήσω διά βίου παντός, και πάντως έσομαι τούτοις άμαχος σύμμαχος, των πρακτέων υφηγητής, των μη πρακτέων ερμηνευτής, κηδεμών, ιατρός, τροφεύς, ην άρα βούλει τροφής τε και ιατρείας, όση τε προς το σώμα τείνει και τούτο συνίσταται και λύσι τελεί, και όση το πνεύμα διανίσταται και ρώννυσι και μη του καλού διαπεσείν συγχωρεί. Συστήσω δ᾿ άρα τω υιώ και Θεώ μου, οις αν γένηται καλώς καταλύσαι τήδε τον βίον, των αυτοίς ημαρτημένων τελείαν εξαιτησαμένη παρ᾿ αυτού την άφεσιν».

Τούτου ένεκα, το Άγιον Όρος εθεωρείτο ανέκαθεν υπό πάντων των Μοναχών, λαικών και αυτοκρατόρων εισέτι ως αφιερωμένον εξ ολοκλήρου εις την Κυρίαν Θεοτόκον. Καί ο λόγιος Αγιορείτης Μοναχός Καισάριος ο Δαπόντες ονομάζει το Άγιον Όρος, ως πανθομολογούμενον Περιβόλι της Παναγίας, λέγων: Διά τούτο και με δίκαιον το ονομάζουν όλοι, της Παναγίας Δεσποίνης Κήπον και Περιβόλι. Διά τούτο αποφεύγεται η ίδρυσις και εκκλησιών εισέτι επ᾿ ονόματι αγίων Γυναικών, υπαρχουν δε μόνον τρεις εν Αγίω Όρει, και αύται Οσιοπαρθενομαρτύρων.

Ιστορία δε αρχαία και σύντομος του Όρους Άθω, αντιγραφείσα εκ παλαιού περγαμηνού ιστορικού και μεταγλωττισθείσα εκ του αραβικού εις την ελληνίδα γλώσσαν κατά το 5.990 έτος της κοσμογονίας υπό Βενιαμίν Μοναχού Άραβος, βιβλιοφύλακος της Ιεράς Μονής του Θεοβαδίστου όρους Σινά, λέγει, ότι, ότε ο Μέγας Κωνσταντίνος ηθελησε να κτίση ιδίαν πόλιν πλησίον του Όρους Άθω, ενεφανίσθη κατ᾿ όναρ η Κυρία Θεοτόκος τω Επισκόπω της περιφερείας εκείνης και είπεν, ότι το Όρος τούτο εξελέξατο εις κλήρον εαυτώ

. Τούτο μαθών παρά του Επισκόπου ο Μέγας Κωνσταντίνος, είπεν ότι δεν ήθελε να έχει αντίδικον την Παναγίαν και εφ᾿ όσον θέλημά της ήτο να κατοικούν Μοναχοί, μετώκισε τους κατοίκους του Όρους του Άθω μακράν αυτού. Λέγεται δε, ότι ούτοι είναι οι νυν ονομαζόμενοι «Τσάκωνες» κατά σύγκρασιν της λέξεως «τσε Άθωνες» εις «Τσάκωνες», επειδή εις την προφοράν των έκαμνον χρήσιν του «τσε». Κατόπιν τούτου, λοιπόν, ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέβαλε γνώμην και αναχωρήσας εκείθεν μετέβη και ετείχισε το Βυζάντιον, ονομάσας τούτο Κωνσταντινούπολιν.

Το «Άβατον» του Αγίου Όρους, εν τη παρόδω των αιώνων της ιστορίας του, κατ᾿ επανάληψιν παρεβιάσθη υπό ατόμων και ομαδικώς υπό Βλαχοποιμένων, κατά δε την επανάστασιν του 1821 δι᾿ εισδοχής οικογενειών εκ Χαλκιδικής. Επειδή δε και κατά την εποχήν μας εγένοντο τοιαύται απόπειραι παρά ημετέρων και ξένων περιηγητριών, δι᾿ ανδρικής περιβολής, μερίμνη του ευσεβούς ημών κράτους, κατόπιν σχετικών ενεργειών των Πατέρων, εψηφίσθη το κατωτέρω Νομοθετικόν Διάταγμα, όπερ εδημοσιεύθη εν τω υπ᾿ αριθ. 182/20-7-1953 φύλλω της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως:

Άρθρον μόνον

Εις το Νομοθετικόν Διάταγμα της 10-09-1962 -περί κυρώσεως του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους προστίθεται άρθρον υπ᾿ αριθ. 43β, έχον ούτω:

Άρθρον 43

Η παράβασις του άρθρου 186 του Καταστατικού Χάρτου επισύρει την ποινήν φυλακίσεως δύο μηνών μέχρις ενός έτους, μη εξαγοραζομένης.

Άλλαι σχετικαί απαγορεύσεις.

Απαγορεύεται επίσης: 1) Η πρόσδεσις των φερόντων γυναίκας μικρών σκαφών εις τους προβλήτας και τους λιμένας της Δάφνης και των Ιερών Moνων. 2) Η είσοδος, παραμονή και κυκλοφορία επισκεπτών φερόντων βραχείας περισκελίδας, οιασδηποτε προελεύσεως, ηλικίας και ιδιότητος και αν είναι ούτοι, και εις προσκόπους εισέτι. 3) Αι πάσης φύσεως κινηματογραφήσεις. 4) Η είσοδος και παραμονή ανηλίκων παίδων. 5) Η εξαγωγή, υπό Μοναχών και λαικών, βιβλίων εκτυπωθέντων μέχρι τις χρονολογίας 1870, ενώ επιτρέπεται η εξαγωγή τοιούτων φερόντων χρονολογίαν από 1-1-1871 και εντεύθεν, και τούτο κατόπιν εγκρίσεως της Ιερας Επιστασίας, ήτις και σφραγίζει αυτά με την λέξιν «Ελεύθερον», 6) Η εξαγωγή πάσης φύσεως χειρογράφων, κειμηλίων, αρχαίων εικόνων, ιστορικών αμφίων και εκκλησιαστικών σκευών, ιερών λειψάνων κ.λπ. καταλογογραφημένων εν ταίς βιβλιοθήκαις Ι. Μονών, Σκητών κ.λπ. Ιδρυμάτων.

Εγκυκλοπαίδεια Θ.Η.Ε., σ. 858, λήμμα «Άθως».
goodstory.gr

Η γυναίκα στο Βυζάντιο από τα αρχεία του Αγίου Ορους -Διαθήκες, προικοσύμφωνα και δωρεές

Διαθήκες, προικοσύμφωνα και δωρεές ρίχνουν φως στις γυναίκες που «πάτησαν» στο Περιβόλι της Παναγιάς, παρά το άβατον, σε έρευνα που υπογράφει η αμερικανίδα βυζαντινολόγος Αλις Μαίρη Τάλμποτ.

Ακόμη και τα θηλυκά ζώα λέγεται πως απαγορεύονται στον Αγιον Ορος.

Στους δώδεκα αιώνες της ιστορίας του, τρεις είναι οι περιπτώσεις - καταγεγραμμένες επισήμως - όπου το άβατον έχει καταλυθεί και οι γυναίκες έχουν πατήσει σε κάποιες από τις 20 μονές που βρίσκονται στο Περιβόλι της Παναγιάς, ενώ κάποιες άλλες παραβάσεις φημολογούνται πως έγιναν στις αρχές του 20ού αιώνα.

Αφαντες από την επίσημη Ιστορία του Βυζαντίου και τις πηγές - με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως η Αννα Κομνηνή, κόρη του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού και συγγραφέας του ιστορικού έργου «Αλεξιάς» -, οι γυναίκες έμεναν περιορισμένες στο σπίτι ή δούλευαν στα χωράφια. Χώρος γι' αυτές υπήρχε μόνο στους βίους αγίων - γραμμένους από άνδρες - σε κάποιες επιστολές, σε μερικούς ύμνους, που είχαν οι ίδιες υπογράψει.

Κι όμως οι παραγκωνισμένες γυναίκες της βυζαντινής εποχής έχουν δυναμική παρουσία στα αρχεία της Αθωνικής Πολιτείας, στην οποία δεν μπορούσαν να πατήσουν, καθώς ο θρύλος θέλει τον Ιησού να δωρίζει τη χερσόνησο του Αθω στη μητέρα του και κατά συνέπεια η περιοχή θεωρείται απαγορευμένη ζώνη για άλλες γυναίκες. Πώς εξηγείται;

«Μοιάζει ειρωνικό το γεγονός ότι μπορεί κάποιος να αντλήσει τόσο πολλές πληροφορίες για τη ζωή της γυναίκας στο Βυζάντιο από τα αρχεία του Αγίου Ορους, δεδομένου ότι η πρόσβαση σε αυτό ήταν πάντοτε απαγορευμένη για τις εκπροσώπους του γυναικείου φύλου. Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι γυναίκες είχαν επαφή με τα μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας κυρίως επειδή πούλησαν ή δώρισαν τις περιουσίες τους σε αυτά», εξηγεί η πρόεδρος της Μεσαιωνικής Ακαδημίας των Ηνωμένων Πολιτειών, Αλις Μαίρη Τάλμποτ, που έδωσε διάλεξη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη με θέμα «Αναζητώντας γυναίκες στον Αθω».

Ιδιοκτήτριες αγροτικών εκτάσεων και αμπελιών, μύλων και εργαστηρίων, σπιτιών, ακόμη και μεταλλείων, οι γυναίκες αλλάζουν προφίλ μέσα από τα συμβόλαια που κάνουν με την Αθωνική Πολιτεία. Διαχειρίζονται την προίκα τους ή εκτελούν τη διαθήκη του νεκρού συζύγου τους. Πωλούν τα χωράφια τους για να εξασφαλίσουν τα λύτρα απελευθέρωσης των παιδιών τους που είχαν πιάσει αιχμάλωτα οι Αραβες.

Δωρίζουν την περιουσία τους για να εξασφαλίσουν μνημόσυνα μετά τον θάνατό τους και πιθανόν μια θέση στον Παράδεισο. Διαπραγματεύονται και υπογράφουν - αν και αρκετές είναι αναλφάβητες. Και παίρνουν τα χρήματα στο χέρι, χωρίς μεσολαβητές.

«Επτάμισι μέτρα πάπυρο χρειάστηκαν για να καταγραφούν οι 110 αγορές που έκανε μέσα σε πέντε μήνες στην περιοχή των Σερρών η Θεοδώρα Αγγελίνα Καντακουζηνού - μητέρα του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού - το 1337-38.

Στη λίστα των πωλητών της συγκαταλέγονται καλόγριες και γυναίκες που διαχειρίζονται μόνες τους την περιουσία τους. Οι τεράστιες εκτάσεις που απέκτησε όμως η Θεοδώρα και τις οποίες δώρισε στη Μονή Βατοπεδίου δεν ήταν αρκετές για να της εξασφαλίσουν έναν ήρεμο βίο. Τρία χρόνια μετά τις μαζικές αγορές της, βρέθηκε στη φυλακή από έναν αντίζηλο του γιου της και πέθανε έναν χρόνο αργότερα εκεί», είναι ένα από τα παραδείγματα που δίνει η επίτιμη διευθύντρια του ερευνητικού κέντρου βυζαντινών σπουδών Dumbarton Oaks στην Ουάσιγκτον.

Η Ιερακίνα δίνει στη Μονή Ξενοφώντος τον αμπελώνα της, το 1348, και διαπραγματεύεται απευθείας με τον ηγούμενο. Η Ευδοκία το 1112 περνά πολύ δύσκολες μέρες με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη. Και παρά το γεγονός ότι ο άνδρας της ζει, εκείνη δίνει τη συγκατάθεσή της να πωληθεί στη Μονή Δοχειαρίου ένα αγροτεμάχιο που αποτελούσε τμήμα της προίκας της, ώστε να μη ζητιανεύουν τα παιδιά της. Δεν αφήνει μάλιστα τον σύζυγό της να διαπραγματευθεί, αλλά παίρνει την αποζημίωση απευθείας από τον ηγούμενο Νεόφυτο.

Η δε Αννα Καντακουζηνή Παλαιολογίνα είχε μια έκταση στην Ολυνθο, που καταλήφθηκε από τους Σέρβους. Το χωράφι εγκαταλείφθηκε και όταν το πήρε πίσω δεν μπορούσε να το καλλιεργήσει, οπότε το πούλησε στη Μονή Δοχειαρίου 600 υπέρπυρα, αντί της πραγματικής του τιμής, ήτοι 2.000 υπέρπυρα. Η Μονή έχτισε στο κτήμα ένα παρατηρητήριο για την ασφάλειά της και για να παρηγορήσουν την Αννα που έδωσε το χωράφι σε χαμηλή τιμή, οι μοναχοί υποσχέθηκαν να προσεύχονται για την ίδια, τον σύζυγο και τους γονείς της!

prionokordela

 http://www.tampouloukia.gr/2013/01/gynaikes-pou-espasan-to-avato-tou-agiou-orous.html

Γέροντας Παϊσιος: «Η τράπεζα του Χριστού δίνει πολύ μεγάλο τόκο»

Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ», αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια.

Να βάζης τον Θεό μπροστά∙ να λες: «με την δύναμη του Θεού, θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήση ο Θεός. Το ότι θέλεις να διορθωθής, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια. Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήση και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του επάνω σου. Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς.
Ποιός, όταν δη ένα μικρό παιδάκι να προσπαθή με τα χεράκια του να κυλήση μια κοτρώνα, δεν θα τρέξη να το βοηθήση, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δη την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήση να νικήσης. Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν, λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη.
Εσύ μπορείς να με απαλλάξης∙ απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήση τότε ο Θεός; Για να βοηθήση ο Θεός, πρέπει να καταβάλλη ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί. Δηλαδή είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κάνη ο ίδιος ο άνθρωπος, για να βοηθήση μετά ο Θεός.
Σε καμμιά περίπτωση δεν βοηθιέται, αν δεν θέλη να βοηθήση ο ίδιος τον εαυτό του. Εμείς μερικές φορές πάμε να αποκτήσουμε την Χάρη και τα χαρίσματα του θεού με έναν μαγικό τρόπο. Νομίζουμε πως χωρίς αγώνα θα αποκτήσουμε μια αρετή ή ακόμη και θα αγιάσουμε. Για να δώση όμως ο Θεός, πρέπει να σπείρουμε. Πώς θα δώση ο Θεός χωρίς να εργασθούμε; Τι λέει το τροπάριο; «Της ερήμου το άγονον εγεώργησας».
Ο Θεός ρίχνει- ρίχνει βροχή, μαλακώνει το χώμα, αλλά και εμείς πρέπει να «γεωργήσουμε» το χωράφι μας. Το χώμα είναι έτοιμο, αλλά πρέπει να βάλουμε το υνί στο χωράφι και να το σπείρουμε∙ και ό,τι σπείρουμε, θα θερίσουμε. Αν όμως δεν οργώσουμε, πώς θα σπείρουμε; Κι αν δεν σπείρουμε, τι θα θερίσουμε; Γι’ αυτό να μη ρωτάτε μόνον τί μπορεί να κάνη ο Θεός, αλλά να ρωτάτε και τον εαυτό σας τί μπορείτε να κάνετε κι εσείς. Η τράπεζα του Χριστού δίνει πολύ μεγάλο τόκο. Αλλά, αν δεν κάναμε κατάθεση στην τράπεζα, πώς θα κάνουμε ανάληψη;

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ», ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ Ε΄

Read more: http://www.newsbomb.gr/prionokordela/ellada/story/269420/gerontas-paisios-i-trapeza-toy-hristoy-dinei-poly-megalo-toko#ixzz2HrQG2kJZ