Κάποιος
αδελφός που ήταν ησυχαστής σε κοινόβιο και συχνά έπεφτε στο πάθος της
οργής, είπε τελικά μέσα του: «Θα πάω να ζήσω μόνος, μακριά από
ανθρώπους. Και καθώς δεν θα έχω καμιά σχέση με κανέναν, θα παύσει και το
πάθος». Έφυγε πράγματι και κατοίκησε σε
μια σπηλιά μόνος. Κάποια μέρα γέμισε το σταμνί του νερό, τό βαλε
καταγής και ξαφνικά αναποδογύρισε. Το πήρε και το ξαναγέμισε αλλά και
πάλι έπεσε. Έπειτα και για τρίτη φορά το γέμισε και έπεσε. Θύμωσε τότε,
το άρπαξε και τό σπασε. Όταν συνήλθε, αναγνώρισε ότι εμπαίχθηκε από τον δαίμονα και είπε: «Να, λοιπόν, ήρθα να ζήσω ξεμοναχιασμένος αλλά και πάλι νικήθηκα. Θα επιστρέψω στο κοινόβιο. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού». Σηκώθηκε λοιπόν και γύρισε στον τόπο του»
.
Το Μέγα Γεροντικό τόμ Β, σελ. 387 κεφ. 70
Το Μέγα Γεροντικό τόμ Β, σελ. 387 κεφ. 70
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 13 ΙΑΝ 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου