Συμβουλές του Γέροντα Παΐσιου

Προσθήκη λεζάντας

-(Πρός κάποιον προσκυνητή) Μη μιλάς στο παιδάκι σκληρά-κάτι ξέρω κι εγώ- γιατί κι αυτό θα σου αντιμιλάει απο αντίδραση.

-Πρέπει να ξέρετε ότι ο Θεός δε δίνει τη Χάρη Του όταν βλέπει υπερηφάνεια, ακόμη και  προδιάθεση υπερηφάνειας.

-Σε κάποιον ψυχασθενή.Να δουλεύεις, να μην είσαι άπραγος, διότι τότε έρχεται και ο πειρασμός απο πάνω, λέγοντάς σου ότι είσαι ανίκανος, και σε παίρνει η κάτω βόλτα.

- Ο άρχων του κόσμου τούτου ζητάει την καρδιά μας. Αλίμονο, αν ο Χριστός έδινε εξουσία στο σατανά. Αυτός εξουσιάζει τους κοσμικούς. Θύματα είναι κυρίως οι γυναίκες, που κινούνται περισσότερο με την καρδιά. Γι' αυτό και ευκολότερα τις επηρεάζει ο διάβολος. Ως γνωστόν , πρώτα έριξε την Εύα, στον Παράδεισο. Οι γυναίκες είναι, ας πούμε, λίγο κουτές. Μιά γυναίκα που θα πάει στην αγορά να αγοράσει -ας υποθέοσυμε -πιάτα, θα δει  εδώ, θα ψάξει απο εκεί, μεχρις ότου βρεί πιάτα με λουλουδάκια. Όμως, λίγο εδώ προσκολλάται, λίγο εκεί προσκολλάται, με αποτέλεσμα η καρδιά της να δίνεται στα μάταια ή στον περασμό, και στο τέλος, δε μένει τίποτα για το Χριστό. Μήπως , αν φας το φαγητο σε πιάτο με λουλουδάκια, θα είναι πιό νόστιμο;

Δεν υπάρχει Χριστιανισμός χωρίς Εκκλησία

«Πιστεύω …εἰς μίαν, Ἁγίαν,
 Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.

Τι σημαίνει «πιστεύω στην Εκκλησία»

Μ’ αυτές τις λέξεις (Πιστεύω εἰς μίαν…» ) στο ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως ομολογεί κάθε ορθόδοξος χριστιανός την πίστη του στη μεγάλη αλήθεια της Εκκλησίας.

Αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί κάποιος να βρει κάποιο άλλο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως που τόσο λίγο γίνεται αισθητό στην καρδιά αυτού που με τα χείλη διαβάζει το Σύμβολο , όσο το ένατο άρθρο, όπου εκφράζεται η αλήθεια της Εκκλησίας. Αυτό είναι εν μέρει κατανοητό. Πράγματι, συγκεκριμένα στο ένατο άρθρο του Συμβόλου ο άνθρωπος ο ομολογεί τη σχέση του με την ορατή κοινωνία των ακολούθων του Χριστού. Έτσι, ήδη σ’ αυτές τις λίγες λέξεις της ομολογίας δίνει υπόσχεση να συμφωνεί με όλες τις αλήθειες που κηρύττονται από την Εκκλησία , η οποία αναγνωρίζεται ως ο φύλακας της διδασκαλίας του Χριστού. Και στην προσωπική του ζωή υπακούει σε εκείνους τους νόμους , με τους οποίους η Εκκλησία επιτυγχάνει τους σκοπούς της υπάρξεώς της και με τους οποίους νόμους, ως κοινωνία που ζει στη γη, κυβερνάται. Γι’ αυτό μου φαίνεται ότι δε θα σφάλουμε αν εκφράσουμε τη σκέψη ότι η αλήθεια της Εκκλησίας κυρίως, εν συγκρίσει με όλες τις άλλες αλήθειες αφορά στην ίδια τη ζωή του κάθε χριστιανού , καθορίζει όχι μόνο το πιστεύω του, αλλά αυτή την ίδια τη ζωή του. Το να αναγνωρίζεις την Εκκλησία σημαίνει όχι μόνο να στοχάζεσαι σχετικά με τον Χριστό, αλλά να ζεις χριστιανικά, να ακολουθείς την οδό της αγάπης και της αυταπαρνήσεως.
Η πίστη στην Εκκλησία απαιτεί αγώνα και με τον νου και με την καρδιά. Και γι’ αυτό η αλήθεια της Εκκλησίας εναντιώνεται  σ’ εκείνες τις αρχές της ζωής, οι οποίες , διανύοντας μια μακρά πορεία, ανεπαίσθητα παρεισέφρυσαν στη συνείδηση και τον εσωτερικό κόσμο, ακόμα και της ρωσικής ορθόδοξης κοινωνίας, της κατ’ εξοχήν λεγομένης καλλιεργημένης και μορφωμένης κοινωνίας. Από τα θλιβερά για την Εκκλησία χρόνια του Πέτρου του Α΄ , οι υψηλά ιστάμενοι της ρωσικής κοινωνίας αποκόπηκαν από την εκκλησιαστική ζωή του λαού και άρχισαν να προτιμούν να ζουν την ίδια ζωή με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές εθνότητες, μόνο όχι με τη ρωσική. Υποτασσόμενη στη δυτική επίδραση σε όλες τις περιοχές της ζωής η ρωσική κοινωνία δεν μπορούσε να ξεφύγει την επίδραση και στο σύστημα της θρησκευτικής κοσμοθεωρίας της εκ μέρους των δυτικών ομολογιών. Αυτές τις ομολογίες , όχι άδικα, το πιστό τέκνο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της αγίας μας πατρίδος , ο Α.Σ. Χομιάκοφ , τις ονόμαζε «αιρέσεις εναντίον του δόγματος του σχετικού με την ουσία της Εκκλησίας , εναντίον της αυτοσυνειδησίας της». Και την άρνηση της Εκκλησίας θεωρούσε ως το χαρακτηριστικό γνώρισμα και του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού.


Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ΤΡΟΪΤΣΚΙ
(1886-1929)
ΒΙΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με,

Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με,

Κάποτε δύο φίλοι πήγανε στον πατέρα Πορφύριο και τον ρωτήσανε αν ο ένας προσευχότανε σωστά, όταν έλεγε Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον ημάς. Ο άλλος είχε την εντύπωση ότι έπρεπε να λέη Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με, γιατί, έλεγε, παρακάλεσε για τον εαυτό του κι αρκετό είναι. Ο γέρων είπε ότι ο ίδιος, όταν προσευχότανε, έλεγε αργά και ικετευτικά σαν να είχε μπροστά του το Χριστό, Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με, αλλά ο νους του επήγαινε προς τον κόσμο όλο και ξεχωριστά προς την Εκκλησία.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  29 ΙΑΝ 2013 

Έχεις κακία με κανένα

Όταν ο γέρων Πορφύριος ήταν νεώτερος και υγιής, εξομολογούσε πολλούς πιστούς και, σαν ευσπλαχνικός πατέρας, ό,τι κι αν του λέγανε, τους τα συγχωρούσε όλα. Μόνο που τους έκανε στο τέλος μία ερώτησι.
Έχεις κακία με κανένα;
Κι άν ένας του έλεγε ότι δεν κρατεί κακία με κανένα, τον αγαπούσε πολύ, άν όμως του έλεγε ότι έχει έχθρα με τον αδελφό του ή τη νύφη του ή με κάποιο άλλο πρόσωπο, άρχιζε να του αναπτύσση το μυστήριο της συγχωρητικότητας και του ελέους προς τον συνάνθρωπο μας, γιατί το πταίσμα του πλησίον μας, όσο μεγάλο κι άν φαίνεται, στην πραγματικότητα, μπροστά στα πταίσματα μας προς το Θεό είναι ελάχιστο κι όμως αυτή τη μεγαλοψυχία μας θα εκμεταλλευθή ο Θεός για να μας συγχωρήση αμαρτίες, για τις οποίες δεν υπάρχει αριθμός.
Μάλιστα θάτανε φρικτό και βλακώδες να χαθή ένας άνθρωπος στην αιώνια κόλασι, επειδή δεν θέλει να αποβάλη την κακία και την έχθρα προς τον ομοιοπαθή συνάνθρωπο του.

 

  Γέρων Πορφύριος

 

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   29 ΙΑΝ 2013 

Η δική μας θυσία για το καλό του αρρώστου.

Η δική μας θυσία για το καλό του αρρώστου.

Μια άλλη μέρα ήρθε ένας που αγκομαχούσε από την πεζοπορία. Κατάλαβα ότι κάπνιζε
πολύ και του είπα:

-Βρε ευλογημένε, γιατί καπνίζεις τόσο; Θα πάθης κακό». Μόλις ξελαχάνιασε και μπόρεσε να μιλήση, μου είπε:

-Η γυναίκα μου είναι πολύ άρρωστη και κινδυνεύει να πεθάνη. Σε παρακαλώ, κάνε μια προσευχή να γίνη κανένα θαύμα. Οι γιατροί σήκωσαν τα
χέρια».

-Την αγαπάς την γυναίκα σου;», τον ρωτάω.

-Την αγαπώ», μου λέει.

-Τότε γιατί δεν κάνεις κι εσύ κάτι, για να την βοηθήσης; Αυτή έκανε ό,τι μπορούσε, οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν, και τώρα έρχεσαι εδώ, για να μου πης να κάνω κάτι και εγώ, να προσευχηθώ, για να βοηθήση ο Θεός. Εσύ όμως τι έκανες, για να βοηθηθή η γυναίκα σου;».

-Τι μπορώ να κάνω εγώ, Γέροντα;», με ρωτάει.

-Αν σταματήσης το κάπνισμα, του λέω, η γυναίκα σου θα γίνη καλά».

Σκέφθηκα ότι, αν ο Θεός δη ότι δεν συμφέρει πνευματικά στην γυναίκα του να γίνη
καλά, τουλάχιστον θα γλιτώση αυτός από το κακό που κάνει το τσιγάρο. Ύστερα από έναν μήνα
ήρθε χαρούμενο να με ευχαριστήση.

-Γέροντα, σταμάτησα το κάπνισμα, μου είπε, και η γυναίκα
μου έγινε καλά». Μετά από ένα διάστημα ξαναήρθε αναστατωμένος να μου πη ότι ξανάρχισε
κρυφά να καπνίζη και η γυναίκα του έπεσε πάλι βαριά άρρωστη.

-Το φάρμακο τώρα το ξέρεις, του είπα. Κόψε το τσιγάρο».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    29 ΙΑΝ 2013

ό άνθρωπος πού φεύγει µακριά από τον Θεό γίνεται χειρότερος από το µεγαλύτερο θηρίο

Ό κόσµος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.
- Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
- Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν µπορούν να κάνουν µεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν µυαλό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει µακριά από τον Θεό γίνεται χειρότερος από το µεγαλύτερο θηρίο! Κάνει µεγάλο κακό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΙΟΣ

 

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  29 ΙΑΝ 2013  

Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός

:Σε καμιά εποχή δεν υπήρχε η ανασφάλεια που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι.
Σήμερα ο κόσμος γέμισε ασφάλειες-ανασφάλειες, αλλά, για να είναι απομακρυσμένος από τον Χριστό, νιώθει την μεγαλύτερη ανασφάλεια. Σε καμιά εποχή δεν υπήρχε η ανασφάλεια που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι. Και επειδή δεν τους βοηθούν οι ανθρώπινες ασφάλειες, τρέχουν τώρα να μπουν στο καράβι της Εκκλησίας, για να νιώσουν πνευματική ασφάλεια, γιατί βλέπουν ότι το κοσμικό καράβι βούλιαξε. Αν όμως δουν ότι και στο καράβι της Εκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ότι και εκεί έχουν πιαστεί από το κοσμικό πνεύμα και δεν υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, τότε θα απογοητευθούν οι άνθρωποι, γιατί δεν θα έχουν μετά από που να πιαστούν.
Ο κόσμος υποφέρει, χάνεται και δυστυχώς είναι αναγκασμένοι όλοι οι άνθρωποι να ζουν μέσα σ’ αυτήν την κόλαση του κόσμου. Νιώθουν οι περισσότεροι μια μεγάλη εγκατάλειψη, μια αδιαφορία -ιδίως τώρα- από παντού. Δεν έχουν από που να κρατηθούν. Είναι αυτό που λένε: “Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται”. Αυτό δείχνει ότι ο πνιγμένος ζητάει από κάπου να πιαστεί, να σωθεί. Βλέπεις, το καράβι βουλιάζει και ο άλλος πάει να πιαστεί από το κατάρτι. Μα, αφού το καράβι κινδυνεύει να βουλιάξει, δεν σκέφτεται ότι και το κατάρτι θα βουλιάξει. Πιάνεται από το κατάρτι και βουλιάζει πιο γρήγορα! Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι ζητούν κάπου να ακουμπήσουν, από κάπου να πιαστούν. Και αν δεν έχουν πίστη να ακουμπήσουν σ’ αυτήν, αν δεν εμπιστευθούν στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, θα βασανίζονται. Μεγάλη υπόθεση η εμπιστοσύνη στον Θεό!
Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός. Θα δείτε πως θα εκτιμήσουν την Εκκλησία. Αρκεί εμείς να είμαστε σωστοί. Θα καταλάβουν ότι αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Και οι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, αν κάποιοι μπορούν να βοηθήσουν τώρα σ’ αυτό το τρελλοκομείο που έχει γίνει ο κόσμος, αυτοί είναι οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Μη σας φαίνεται παράξενο! Οι πολιτικοί μας σήκωσαν τα χέρια. Ήρθαν στο Καλύβι μερικοί και μου είπαν: “Οι καλόγεροι πρέπει να κάνουν ιεραποστολή, αλλιώς δεν γίνεται”. Δύσκολα χρόνια! Αν γνωρίζατε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και τι μας περιμένει!…


Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ “Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο” (απομαγνητοφωνημένη συνομιλία με μοναχές της Μονής Σουρωτής)

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   28 ΙΑΝ 2013 

Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι , να κάνουν βόλτες. Είναι το σκάφος του Χριστού.

Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι , να κάνουν βόλτες. Είναι το σκάφος του Χριστού.
Αυτοί είναι κατακριτέοι.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν μεγάλο μισθό, πολυτελές αυτοκίνητο, να τρέχουν στις διασκεδάσεις … Και ύστερα κάνουν νόμο να
παντρεύωνται με πολιτικό γάμο, νομιμοποιούν τις αμβλώσεις…Τι θα κάνη ο Θεός, άλλο θέμα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   28 ΙΑΝ 2013  

«Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του.

«Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του.
Να μη δείχνουμε αχαριστία και Τον παροργίζουμε, γιατί έρχεται «η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Εφ. 5,6). - μη γένοιτο. Στην εποχή μας δεν πέρασαν οι άνθρωποι ούτε πολέμους ούτε πείνα και λένε ότι δεν έχουν ανάγκη και από τον Θεό. Τα έχουν όλα και γι' αυτό δεν εκτιμούν τίποτε. 'Αν όμως έλθη δύσκολος καιρός, πείνα κ.λ.π., και δεν έχουν τι να φάνε, τότε θα εκτιμήσουν και το ψωμί και την μαρμελάδα και όσα θα στερηθούν. 'Αμα δεν δοξάζουμε τον -θεό, επιτρέπει ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, για να εκτιμήσουμε τα πράγματα. Ενώ, όταν τα εκτιμούμε, δεν επιτρέπει ο Θεός να συμβή τίποτε το κακό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   28 ΙΑΝ 2013 

Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν

Γέροντας Παϊσιος – Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός και αυτούς που κυβερνούν
Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν. Λίγο, μια φωτισμένη κουβέντα αν πουν, τακ, αλλάζουν μια κατάσταση. Αν πουν μια ανοησία, μπορεί ολόκληρο κράτος να το τσαλακώσουν. Μια άσχημη απόφαση είναι καταστροφή. Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη.
Η προσευχή πολύ θα βοηθήσει να τους φωτίσει λιγάκι ο Χριστός. Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Χριστός, λίγο ένα στρίψιμο, μια βόλτα πίσω… εντάξει, όλα τακτοποιούνται.
Σιγά-σιγά, όταν ο Θεός φωτίζει μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του. Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός. Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην θέση τους!!

Γέροντας Παΐσιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΙΑΝ 2013 

Γέροντα, μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση νιώθεις αμέσως χαρά;

Γέροντα, μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση νιώθεις αμέσως χαρά;

- Όχι πάντοτε. Μπορεί και να μη χαρής αμέσως, αλλά σιγά-σιγά γεννιέται μέσα σου η χαρά. Μετά την εξομολόγηση χρειάζεται η φιλότιμη αναγνώριση.
Να νιώθης όπως αυτός που του χαρίζεται ένα χρέος που έχει, και από φιλότιμο αισθάνεται ευγνωμοσύνη και υποχρέωση προς τον ευεργέτη του. Να ευχαριστής τον Θεό, αλλά συγχρόνως να ζης και το ψαλμικό: «την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός»για να μην ξεθαρρεύης και επαναλαμβάνης τα ίδια σφάλματα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΙΑΝ 2013

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται ∙ είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.
Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθή από τον άνεμο που θα φυσήξη. Αν φυσήξη βοριάς, θα πάνε μέσα. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα.
Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.
Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε...
.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΙΑΝ 2013