Τα ισοπέδωσαν όλα. Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν

Σήμερα, αν είναι ένας σωστός, μια κοπέλα λ.χ. αν ζη με ευλάβεια, λένε: “Βρε, πού ζη αυτή!” Αλλά και γενικά, αν οι κοσμικοί έκαναν μια αμαρτία, οι καημένοι, αισθάνονταν την αμαρτωλότητά τους, έσκυβαν και λίγο το κεφαλάκι τους και δεν ειρωνεύονταν έναν που ζούσε πνευματικά, αντίθετα τον καμάρωναν. Τώρα ούτε ενοχή αισθάνονται ούτε σεβασμός υπάρχει. Τα ισοπέδωσαν όλα. Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   6 ΦΕΒ 2013

Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα.

Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα.
Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Ναι το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς,τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Αι' αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή.



ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΦΕΒ 2013

Γέροντα, μερικοί λένε ότι, όταν ένα ελάττωμα είναι στην δομή του ανθρώπου, δεν διορθώνεται.

Γέροντα, μερικοί λένε ότι, όταν ένα ελάττωμα είναι στην δομή του ανθρώπου, δεν διορθώνεται.
- Ξέρεις τι γίνεται; Μερικούς τους συμφέρει να λένε ότι κάποιο ελάττωμα οφείλεται στη δομή τους, γιατί έτσι δικαιολογούν τον εαυτό τους και δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να απαλλαγούν από αυτό. «Εμένα ,λένε, δεν μου έδωσε χαρίσματα ο θεός! Τι φταίω εγώ; Γιατί μου ζητούν πράγματα πάνω από τις δυνάμεις μου;»Οπότε αραλίκι μετά. Δικαιολογούν τον εαυτό τους, αναπαύουν τον λογισμό τους και βαδίζουν με τον χαβά τους. Αν πούμε : «αυτά είναι κληρονομικά ,τα άλλα είναι του χαρακτήρα μου», πώς θα διορθωθούμε; Αυτή η αντιμετώπιση διώχνει την πνευματική λεβεντιά.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΦΕΒ 2012

Γέροντα, εγώ, όταν πέφτω συνέχεια σε κάποιο πάθος, λέω: «Έτσι γεννήθηκα, τέτοια είμαι».

Γέροντα, εγώ, όταν πέφτω συνέχεια σε κάποιο πάθος, λέω: «Έτσι γεννήθηκα, τέτοια είμαι».
- Ακόμη αυτό έλειψε, να μας πης ότι οι γονείς σου σου έδωσαν όλα τα ελαττώματα που έχεις. Από πάππον προς πάππον όλα τα ελαττώματα σ΄ εσένα δόθηκαν και όλα τα χαρίσματα στους άλλους;…Μήπως τα βάζεις και με τον Θεό; Όποιος λέει: « εγώ αυτόν τον χαρακτήρα έχω, έτσι γεννήθηκα, έχω άσχημες κληρονομικές καταβολές, μ’ αυτές τις συνθήκες μεγάλωσα, άρα δεν μπορώ να διορθωθώ…» είναι σαν να λέη: «Φταίει όχι μόνον ο πατέρας μου αλλά και η μάνα μου, αλλά και ο Θεός»! Όταν ακούω κάτι τέτοια, ξέρετε πως στενοχωριέμαι; Έτσι βρίζει κανείς και τους γονείς του και τον Θεό. Από την στιγμή που σκέφτεται έτσι, παύει να ενεργή η Χάρις του Θεού.


Γέροντας Παϊσιος

 

Ηλιας  Χαϊντουτης   6 φεβ 2013

Γέροντα, όταν κάποιος λέη ότι πιστεύει στον Θεό , αλλά δεν πιστεύει ότι ο Θεός μας προστατεύει;

Γέροντα, όταν κάποιος λέη ότι πιστεύει στον Θεό , αλλά δεν πιστεύει ότι ο Θεός μας προστατεύει;

- Τότε κάνει τον εαυτό του Θεό. Πως πιστεύει στον Θεό;

- Κάνει κάθε πρωί τον σταυρό του κ.λ.π.

- Αυτός λέει: « Πιστεύω στον Θεό, αλλά ο Θεός μας έδωσε μυαλό για να μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε ». Ή λέει: « Είμαι Θεός. Η Γραφή δεν λέει “ θεοί έστε και υιοί Υψίστου πάντες ” ; Δεν σκέφτεται ότι για να είναι κανείς κατά χάριν Θεός, πρέπει να έχη Χάρη Θεού. Αλλά με το μυαλό του κάνει τον εαυτό του θεό. Άλλο να έχει Χάρη Θεού και να γίνη κατά χάριν Θεός , και άλλο να κάνη τον εαυτό του θεό. Αυτό είναι το μπέρδεμα:Τον εαυτό του τον κάνει θεό και τελικά καταλήγει να είναι άθεος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  5 ΦΕΒ 2013

Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας

Αν η πίστη μας είναι θερμή, και η αγάπη μας θα είναι θερμή.

Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας. Και όσο αγωνίζεται κανείς, τόσο αυξάνει και η πίστη, αυξάνει και η αγάπη. Πολύ βοηθάει στον φιλότιμο αυτό αγώνα να σκέφτεται ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του Θεού. Ένας που έχει φιλότιμο δεν σκέφτεται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Παράδεισος , αλλά αγωνίζεται , γιατί πιστεύει στον Θεό και Τον αγαπάει. Ενώ ένας που δεν έχει φιλότιμο, θα αρχίσει να σκέφτεται: « Και γιατί να αγωνισθώ; Άρaγε υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κρίση; » . Και όταν κανείς είναι αχάριστος, ό,τι και να τον κάνης, αχάριστος θα είναι. Ο φιλότιμος και στους πειρασμούς δοξολογεί τον Θεό και σιγά-σιγά φθάνει να ευγνωμονή συνέχεια τον Θεό, οπότε έρχεται η θεία αλλοίωση στην ψυχή του και χαίρεται συνέχεια και αγάλλεται. Άλλος και πειρασμούς μπορεί να μην έχη , αλλά μόνον ευλογίες, και ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  5 ΦΕΒ 2013

Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;

Αγαθή διάθεση
- Γέροντα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι που έχουν καλωσύνη αλλά δεν πιστεύουν;
- Νομίζεις ότι δεν πιστεύουν; Αλλά ας πούμε ότι δεν πιστεύουν. Όταν ήταν μικροί, η μάνα τους δεν τους κοινωνούσε; Αλλά και να μην τους κοινωνούσε , δεν βαφτίσθηκαν, δεν μυρώθηκαν; Δεν είναι γεννημένοι από ορθόδοξες και βαφτισμένες μάνες; Ε, αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλωσύνη, θα δης, ο Καλός Θεός θα τους βολέψη με κάποιο τρόπο, είτε με δοκιμασίες είτε με μια αρρώστια είτε με ταλαιπωρίες είτε με έναν σεισμό είτε με έναν κεραυνό είτε με έναν κατακλυσμό είτε με έναν λόγο κ.λ.π. , και τελικά θα τους πάη στον Παράδεισο. Πολλές φορές ίσως παρουσιασθή και ένας Άγιος ή ένας Άγγελος σε έναν τέτοιο άνθρωπο .παρόλο που δεν δικαιούται αυτήν την μεγάλη ευλογία. Μπορεί όμως να το κάνη και αυτό ο Χριστός ,αφού πρώτα χρησιμοποιήση όλα τα άλλα. Αλλά συχνά τι παθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Πηγαίνει ο διάβολος και τους ξεγελάει και πολλοί , οι καημένοι , πλανιούνται , γιατί αρχίζει ο διάβολος να τους λέη: « Α, εσένα σου έδειξε τέτοιο μεγάλο θαύμα ,γιατί μπορείς να σώσης τον κόσμο » . Και ο ταλαίπωρος δεν λέει: « Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω; Εγώ δεν ήμουν άξιος για τέτοια χάρη » . Αντί δηλαδή να νιώση συντριβή , δέχεται τους λογισμούς που του φέρνει ο διάβολος και υπερηφανεύεται . Μετά ξαναπηγαίνει ο διάβολος και του στήνει « τηλεόραση », του δείχνει Αγγέλους, Αγίους και του λέει: « Εσύ θα σώσης την οικουμένη » . Αν αυτός ο άνθρωπος συνέλθη, πάλι ο Καλός ο Θεός θα τον βοηθήση


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   5 ΦΕΒ 2013

Τι αποκόμισα από το συνέδριο "εκκλησία και αριστερά" / του Αλεξανδρουπόλεως 'Ανθιμου

Κάποιος σοφός είπε «αν κλείσεις την πόρτα σου σε κάθε πλάνη, στο τέλος θα μείνει απ' έξω και η αλήθεια». Πράγματι, ήταν ένα δύσκολο συνέδριο, ήταν ένα μετέωρο βήμα. Γνωρίζαμε από πριν ότι η εκκλησία δεν είχε να ωφεληθεί τίποτε. Η αριστερά θα έφτιαχνε το προφίλ της. Κάποιοι μας είπαν «θα ρίξετε νερό στον μύλο τους». Σεβαστός αδελφός, δημόσια, συλλυπήθηκε! Όμως ηακαδημαϊκή θεολογική κοινότητα του ΑΠΘ και ο πρόεδρος του τμήματος θεολογίας καθηγητήςΣταμούλης αποτελούσαν εγγύηση σοβαρότητος του εγχειρήματος.

Και το συνέδριο άρχισε: το αρχικό μούδιασμα έδωσε τη θέση του σε ειλικρινείς διαλόγους, επιτηδευμένους στην αίθουσα, πιο χαλαρούς στα διαλείμματα και «εξομολογητικούς» στα κοινά γεύματα.

Οι εκπρόσωποι των δύο αριστερών κομμάτων μάλλον δεν περίμεναν αυτή την αμεσότητα και την άνετη παραδοχή των δεδομένων. Ένας ηλικιωμένος ακροατής απηύθυνε τη σκληρότερη ερώτηση: «ποια είναι τα παράπονα της αριστεράς από την εκκλησία;». Κι ο διάλογος άνοιξε.

Ποιες ήταν διαχρονικά οι σχέσεις των δύο χώρων; Τι σημαίνει δημόσιος χώρος και πώς πρέπει να γίνεται η διαχείριση των συμβόλων; Ποια είναι η αλήθεια για την εκκλησιαστική περιουσία;

Ειπώθηκαν πολλά για την εκκλησία, που η αριστερά φάνηκε ότι κακώς τα αγνοούσε. Ειπώθηκαν πολλά για την αριστερά, που η εκκλησία μάλλον είχε δαιμονοποιήσει. Ειδικότερα οι σύνεδροι ιεράρχες εμφανιστήκαμε όχι σαν μια συμπαγής αδιαπραγμάτευτη ομάδα, αλλά ως ένας δημοκρατικός χώρος όπου επιτρέπονται οι διαφωνίες, συμπληρώνονται οι απόψεις και περιχωρούνται οι αντιθέσεις. Τους ξαφνιάσαμε! Είχαμε συγκροτημένο λόγο, τεκμηριωμένο, ευέλικτο, αυτοκριτικό, ελεύθερο και συγκαταβατικά. Δεν επιτρέψαμε λαϊκισμούς, δεν χαριστήκαμε στη φιλοφρόνηση, δεν υποστείλαμε την αλήθεια μας.

Όμως ανοίξαμε έναν δρόμο. Όχι για να περπατήσει η αριστερά, τάχα ανεβαίνοντας στην εξουσία, αλλά για να επανέλθουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Τίποτε δεν θέλουμε να ξεχάσουμε, αλλά και καμιά από τις θύμησες δεν αφήνουμε να στοιχειώσει.

Υπήρξαν αριστεροί στην αίθουσα που εξέφρασαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη τους στην εκκλησία. Υπήρξαν δεσμεύσεις επίσημες. Υπήρξαν θεωρητικές κομματικές «γραμμές» που ανέτρεπαν όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Μια καθηγήτρια ρώτησε: «αυτά που μόλις είπατε είναι άποψη του κόμματός σας ή τα λέτε "ανώδυνα" εδώ μέσα, στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού συνεδρίου;» Χρειάζεται να μάθουμε να συζητούμε στην πατρίδα μας Φτάνουν οι παράλληλοι μονόλογοι Φτάνουν οι αυθαίρετες ερμηνείες και οι εξυπηρετούσες μεμονωμένες ατάκες.

Όντως ο κ Κουράκης εξέφρασε την αβασάνιστη άποψη για τη μέσω φορολογίας μισθοδοσία του κλήρου. Αλλά όταν επισημάνθηκε ότι η πρόθεσή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα «προσωπικά δεδομένα», τότε πολύ ειλικρινά το παραδέχτηκε και το ανέπεμψε σε κοινή συζήτηση. Αυτή είναι η δυναμική και η αλήθεια του διαλόγου, που για εμάς τουλάχιστον είναι και πρέπει να παραμείνει ιερή τακτική.

Όταν ο πατριάρχης Αθηναγόρας έφτασε στο Τελ Αβίβ για να συναντηθεί το 1962 με τον πάπαΠαύλο ΣΤ', οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν: «τι περιμένετε από αυτήν τη συνάντηση;» Κι εκείνος απάντησε: «ήρθα απλώς να πω μια καλημέρα στον αδελφό μου τον πάπα». Όταν εκείνοι επέμειναν, «τι λένε οι θεολόγοι γι' αυτό;», τότε ο μεγάλος Αθηναγόρας είπε «δεν ξέρω τι λένε αυτοί που είναι τόσο πολλοί, ξέρω τι λέει ο Χριστός, που είναι ο Ένας».

---

Ο Αλεξανδρουπόλεως 'Ανθιμος (Χρήστος Κουκουρίδης) έχει σπουδάσει παιδαγωγική και θεολογία. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας το 1987 και επίσκοπος Αλεξανδρουπόλεως το 2004

 http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=8313&LID=1

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;

Γέροντα, οι Άγιοι πότε βοηθούν;

- Όποτε χρειάζεται να βοηθήσουν, όχι όποτε νομίζουμε εμείς ότι χρειάζεται να βοηθήσουν. Βοηθούν δηλαδή, όταν αυτό μας ωφελή. Κατάλαβες; Ένα παιδί π.χ. ζητάει από τον πατέρα του μοτοσακό, αλλά ο πατέρας του δεν του παίρνει. Το παιδί του λέει: « Το θέλω το μοτοσακό ,γιατί κουράζομαι να πηγαίνω με τα πόδια, παιδεύομαι » . Ο πατέρας του όμως δεν του παίρνη μοτοσακό ,γιατί φοβάται μη σκοτωθή. « Θα σου πάρω αργότερα αυτοκίνητο » , του λέει. Βάζει λοιπόν χρήματα στην Τράπεζα και , όταν μαζευτούν ,θα του πάρη αυτοκίνητο. Έτσι και οι Άγιοι ξέρουν πότε πρέπει να μας βοηθήσουν.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   5 ΦΕΒ 2013

Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος Γεροντας Παισιος

Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας.

Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του.

Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   5 ΦΕΒ 2013

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα Τὸ ἀποκτοῦμε, τέλος, μὲ τὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν μὲ τὴ θεία κοινωνία.

Ἕνας ἄλλος τρόπος, μὲ τὸν ὅποιο μποροῦμε νὰ πάρουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἡ Ἅγια Γραφὴ εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἕνα θησαυροφυλάκιο, ἀπ' ὅπου μπορεῖ νὰ ἀντλήσει φῶς καὶ ζωή• φῶς, ποὺ φωτίζει καὶ σοφίζει, καὶ ζωή, ποὺ ζωογονεῖ καὶ παρηγορεῖ καὶ εὐφραίνει. Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, μία μεγάλη εὐεργεσία, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ὠφεληθεῖ, φτάνει μόνο νὰ τὸ θελήσει. Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἡ θεία σοφία, μία σοφία τόσο θαυμαστὴ καὶ ἐξαιρετική, ποὺ μπορεῖ νὰ τὴν κατανοήσει ὁ πιὸ ἁπλὸς κι ἀγράμματος ἄνθρωπος. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς πολλοὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, διαβάζοντας ἢ ἀκούγοντας τὴν Ἁγία Γραφή, ἔγιναν εὐσεβεῖς καὶ ἔλαβαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ ἀπεναντίας ἄλλοι, καὶ μάλιστα μορφωμένοι, μελετώντάς την, πλανήθηκαν καὶ χάθηκαν. Αὐτὸ ἔγινε, γιατί οἱ πρῶτοι τὴ διάβαζαν μὲ ἁπλότητα καρδιᾶς, χωρὶς ὀρθολογιστικὰ ψιλολογήματα, ἐπιδιώκοντας νὰ πλουτίσουν ὄχι σὲ γνώση ἀνθρώπινη, ἀλλὰ σὲ χάρη καὶ δύναμη καὶ Πνεῦμα Θεοῦ, ἐνῶ οἱ δεύτεροι, νομίζοντας πῶς εἶναι σοφοὶ καὶ πῶς τὰ ξέρουν ὅλα, ζητοῦσαν στὴ Γραφὴ ὄχι τὴ δύναμη καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴ σοφία τοῦ κόσμου.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα Τὸ ἀποκτοῦμε, τέλος, μὲ τὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν μὲ τὴ θεία κοινωνία.

+

Άγιο Πνεύμα
Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ
Ιερά Μονή Παρακλήτου

 

HΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    5 ΦΕΒ 2013

«Αὐτὸ ποὺ κάνεις θὰ στὸ πληρώσει ὁ Θεός». Ἐγὼ τῆς εἶπα πὼς αὐτὸ εἶναι κατάρα καὶ ἐὰν ἐξομολογιόσουν σὲ ἐμένα θὰ σοῦ ἔβανα κανόνα γιὰ δυὸ χρόνια νὰ μὴ μεταλάβει

Θὰ στὸ πληρώσει ὁ Θεός…”

Ὅταν ἤμουν πρόεδρος σὲ ἕνα Ἵδρυμα, δημιουργήθηκε ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα. Τὸ Ἵδρυμα αὐτὸ ἔχει ἕνα οἰκόπεδο 11 στρέμματα καὶ κάτι κτίρια παλαιά. Ὅταν ζοῦσε ἡ ἱδρύτρια πούλησε σὲ κάποιον ἑνάμισυ στρέμμα καὶ αὐτὸς ἔκτισε ἐκεῖ ἐργοστάσιο.

Τέσσερα χρόνια μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ φιλανθρωπικοῦ Ἱδρύματος, ὁ ἐν λόγῳ κύριος πῆρε ἀπὸ τὸ οἰκόπεδο τοῦ Ἱδρύματος, χωρὶς νὰ ρωτήσει κανέναν, ἕνα στρέμμα καὶ ἐγκατέστησε σ’ αὐτὸ ἕνα ἄγαλμα μὲ κάτι συντριβάνια. Ὁ προηγούμενος πρόεδρος ἢ δὲν τὸ εἶδε ἢ δὲν ἐνδιαφέρθηκε.
Ἐγὼ ὅμως, ὅταν ἀνέλαβα πρόεδρος, ἔφερα τεχνίτη νὰ τὸ περιφράξω σύμφωνα μὲ τὰ νόμιμα ὅρια. Τότε ἐκεῖνος ἔκανε προσωρινὰ μέτρα καὶ ἰσχυρίσθηκε ὅτι αὐτὸ τὸ οἰκόπεδο τοῦ τὸ ἔδωσε ἡ ἱδρύτρια. Ἡ ψευδομάρτυς διευθύντρια τοῦ εἶπε ὅτι ἦταν μπροστὰ ὅταν ἡ ἱδρύτρια τοῦ εἶπε τάχα, στὸ δωρίζω.
Σὲ ἐρώτηση τοῦ δικηγόρου τοῦ ἱδρύματος ποιὰ χρονολογία ἔγινε αὐτό, αὐτὴ εἶπε τὸ 1970. Ἡ πώληση εἶχε γίνει στὶς 12/12/66 καὶ στὶς 18/1/67 πέθανε ἡ ἱδρύτρια –σύμφωνα μὲ τὴν ληξιαρχικὴ πράξη θανάτου της.

Ὅταν ἦλθε ἐπὶ τόπου ἡ εἰρηνοδίκης, εἶπα στὸν δικηγόρο τοῦ ἀντιδίκου: «Πρόσεξε, διότι αὐτὸ ποὺ κάνεις εἶναι κακὸ καὶ θὰ στὸ πληρώσει ὁ Θεός, διότι τὸ Ἵδρυμα εἶναι φιλανθρωπικὸ γιὰ ἄπορα κορίτσια κ.λπ.».

Τὴν ἄλλη μέρα πάω στὸν Γέροντα καὶ μοῦ λέει:
Ἦλθε χθὲς μία γυναίκα καὶ μοῦ ὁμολόγησε πὼς σὲ δικηγόρο ποὺ κοίταξε νὰ τὴν ἀδικήσει εἶπε: «Αὐτὸ ποὺ κάνεις θὰ στὸ πληρώσει ὁ Θεός». Ἐγὼ τῆς εἶπα πὼς αὐτὸ εἶναι κατάρα καὶ ἐὰν ἐξομολογιόσουν σὲ ἐμένα θὰ σοῦ ἔβανα κανόνα γιὰ δυὸ χρόνια νὰ μὴ μεταλάβεις. Κατάλαβες Γιάννη;

Τοῦ λέω: Γέροντα, αὐτὸ τὸ εἶπα στὸν δικηγόρο.

Ὁ Γέροντας δὲν μοῦ εἶπε τίποτε ἄλλο. Ἐσιώπησε.

Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 109

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  5 ΦΕΒ 2013