Οποιαδήποτε άλλη κατηγορία με βοηθάει στην πνευματική ζωή, ενώ το « αιρετικός » με χωρίζει από τον Χριστό.

Υπάρχουν ,Γέροντα, κάποια θέματα για τα οποία πρέπει να αμύνεται κανείς, είτε ως άτομο είτε ως ομάδα, και κάποια για τα οποία δεν πρέπει; Π.χ. εσείς, όταν σας είπαν ότι είστε αιρετικός , απαντήσατε, ενώ σε άλλες κατηγορίες σιωπήσατε.
Αυτό το λένε οι Άγιοι Πατέρες, δεν είναι ότι το λέω εγώ. Οποιαδήποτε άλλη κατηγορία με βοηθάει στην πνευματική ζωή, ενώ το « αιρετικός » με χωρίζει από τον Χριστό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 20014 

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν.

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος ,το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια ,και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου
« Αιτείτε και δοθήσεται » , λέει η Γραφή.

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 2013

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε

Γέροντα, εκείνος ό μοναχός πού αναφέρει ό Εύεργετινός ότι δέκα χρόνια έπεφτε σε κάποια αμαρτία κάθε μέρα, άλλα και κάθε μέρα μετανοούσε , πώς σώθηκε;
-Εκείνος ήταν κατά κάποιον τρόπο κυριευμένος, αιχμαλωτισμένος άπό την αμαρτία. Δεν είχε κακή διάθεση, άλλα δέν είχε βοηθηθή, σπρώχτηκε στό κακό, γι' αυτό δικαιοΰτο τήν θεία βοήθεια. Πάλευε, πονούσε, είχε μετάνοια ειλικρινή, και ό Θεός τελικά τόν έσωσε. Βλέπεις, ένας μπο- ρεί νά έχη καλή διάθεση¾ αν όμως δέν βοηθηθή άπό μικρός και παρασυρθη στό κακό, είναι δύσκολο μετά νά σηκωθή. Κάνει μιά προσπάθεια, πάλι πέφτει, πάλι σηκώνεται¾ παλεύει δηλαδή. Ό Θεός αυτόν τόν άνθρωπο δέν θά τόν άφήση, γιατί ό καημένος κάνει τήν μικρή του προσπάθεια, ζητάει καί τήν θεία βοήθεια και δέν άμαρτάνει έν ψυχρώ. Κάποιος λ.χ. ξεκινάει νά πάη κάπου, χωρίς νά έχη σκοπό νά άμαρτήση, άλλα πηγαίνοντας τοϋ συμβαίνει ένας πειρασμός καί πέφτει σέ κάποια αμαρτία. Μετανοεί, κάνει μιά προσπάθεια, τοϋ στήνουν πάλι μιά παγίδα καί, ενώ δέν έχει διάθεση νά κάνη κάτι κακό, ό καημένος ξαναπέφτει καί πάλι μετανοεί. Αυτός έχει ελαφρυντικά, γιατί δέν θέλει νά κάνη τό κακό, άλλα παρασύρεται στό κακό καί ύστερα μετανοεί. Όποιος όμως λέει: ¨γιά νά πετύχω εκείνο, πρέπει νά κάνω αυτήν τήν αδικία¾ γιά νά πετύχω τό άλλο, πρέπει νά κάνω εκείνη τήν πονηριά³ κ.λπ., αυτός άμαρτάνει έσκεμμένως καί έν γνώσει του
.Καταστρώνει δηλαδή τό αμαρτωλό του σχέδιο και βάζει πρόγραμμα μέ τον διάβολο τί αμαρτία θά κάνη. Αυτό είναι πολύ κακό, επειδή είναι προμελετημένο. Δέν είναι ότιπέφτει σέ πειρασμό, άλλα ξεκινάει να κάνη κάτι μαζί μέ τον πειρασμό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δέν πρόκειται ποτέ νά βοηθηθή, γιατί δέν δικαιούται την θεία βοήθεια, και τελικά πεθαίνει αμετανόητος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ό άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζη νά σφάλλη καί δεν άλλάζη, αιτία είναι ό εγωισμός, ή φιλαυτία καί ή ιδιοτέλεια.

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ό άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζη νά σφάλλη καί δεν άλλάζη, αιτία είναι ό εγωισμός, ή φιλαυτία καί ή ιδιοτέλεια. Λείπει ή ταπείνωση καί ή αγάπη, καί έτσι εμποδίζεται ή θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ό άνθρωπος τον Θεό, γιά νά τον βοηθήση. Αν π.χ. τον βοηθήση ό Θεός νά ξεπεράση ένα πάθος του, θά τό πάρη επάνω του, θά ύπερηφανευθή, γιατί θά νομίζη ότιμόνος του τό ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεοϋ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Οί κατά φαντασίαν άσθενεΐς.

Οί κατά φαντασίαν άσθενεΐς.

Μεγαλύτερη αρρώστια είναι τό νά πιστέψη ό άνθρωπος στον λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια. Ό λογισμός αυτός τού δημιουργεί άγχος, τον κάνει νά στενοχωριέται, νά μήν εχη όρεξη γιά φαγητό, νά μήν μπορή νά κοιμηθή, νά παίρνη φάρμακα, και τελικά αρρωσταίνει, ενώ ήταν καλά. Νά είναι άρρωστοςκανείς και να κάνη θεραπεία, αυτό το καταλαβαίνω¾ άλλα νά είναι υγιής καί νά νομίζη ότιείναι άρρωστος και νά άρρωσταίνη στά καλά καθούμενα, αυτό είναι... Ένας λ.χ., ενώ έχει και σωματική καί πνευματική δύναμη, δεν μπορεί νά κάνη τίποτε, γιατί έχει πιστέψει στον λογισμό πού τοϋ λέει ότιδεν είναι καλά, με αποτέλεσμα νά σβήνη σωματικά καί πνευματικά. Δεν είναι ότιλέειψέματα. Αν ό άνθρωπος πιστέψη ότικάτι έχει, πανικοβάλλεται, τσακίζεται, καί δεν έχει μετά κουράγιο νά κάνη τίποτε. Έτσι αχρηστεύεται χωρίς λογο !

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Ό άνθρωπος μέ τήν αμαρτία κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση

. Αν ή ψυχή του μολυνθή μέ θανάσιμες αμαρτίες, ζή μιά δαιμονική κατάσταση αντιδρά, βασανίζεται, δέν έχει ειρήνη. Αντίθετα, όποιος είναι κοντά στον Θεό, έχει τόν νου του στά θεια νοήματα καί έχει πά- ντοτε καλούς λογισμούς, είναι ειρηνικός καί ζή τόν Παράδεισο στην γή.
Αυτός ό άνθρωπος έχει κάτι ξεχωριστό άπό εκείνον πού είναι μακριά από τόν Θεό, καί αυτό είναι αισθητό καί στους άλλους.
Νά, αυτό είναι ή θεία Χάρις, ή οποία προδίδει τόν άνθρωπο, ακόμη κι αν κρύβεται

Γεροντας Παισιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013 

Ό άνθρωπος, Γέροντα, καταλαβαίνει πάντοτε άν ένας λογισμός είναι βλάσφημος

Ό άνθρωπος, Γέροντα, καταλαβαίνει πάντοτε άν ένας λογισμός είναι βλάσφημος; -Άν τό μυαλό πού τού έδωσε ό Θεός τό δουλεύη, τότε καταλαβαίνει. Π.χ. μού λένε μερικοί: ¨Γέροντα, πώς είναι δυνατόν νά ύπάρχη κόλαση; Έμεϊς στενοχωριόμαστε νά ύπάρχη άνθρωπος στην φυλακή, πόσο μάλλον στην κόλαση³. Αυτό όμως είναι βλασφημία, γιατί έτσι παρουσιάζονται ότιείναι πιο δίκαιοι άπό τον Θεό. Ό Θεός ξέρει τί κάνει. Θυμάστε ένα περιστατικό πού αναφέρει ό Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος; Κάποτε ό επίσκοπος Φουρτουνάτος έδιωξε ενα δαιμόνιο από μια δαιμονισμένη. Το δαιμόνιο μετά γύριζε μέσα στην πόλη σάν ένας φτωχός άνθρωπος και κατηγορούσε τον επίσκοπο. ¨Ό άσπλαχνος με έδιωξε³, φώναζε. ¨Βρέ, νά πάρη ή ευχή, του λέει κάποιος, γιατί σε έδιωξε; Πώς τό έκανε αυτό; Πέρνα μέσα στο δικό μου σπίτι³. Πέρασε μέσα ό διάβολος. Σε λίγο του λέει: ¨Κρυώνω¾ ρίξε ξύλα στο τζάκι³. Ρίχνει εκείνος ξύλα στο τζάκι, βάζει κούτσουρα, δώσ' του φωτιά. Και τελικά, αφού έγινε καλό καμίνι, μπαίνει ό διάβολος στο παιδί του και τό καημένο δαιμονίσθηκε και πήδηξε στην φωτιά και κάηκε. Τότε κατάλαβε εκείνος τί έδιωξε ό επίσκοπος και τί δέχτηκε αυτός. Γιά νά τον διώξη ό επίσκοπος Φουρτουνάτος, κάτι ήξερε ...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Βλ. Αγίου Γρηγορίου τοϋ Διαλόγου, Εύεργετινός, τόμος Α', Ύπόθεσις ΛΕ', εκδ. Ματθ. Λαγγη, Άθηναι 1980, σ. 510.
.

Το νά εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του είναι αρχή πλάνη

Το νά εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του είναι αρχή πλάνης.
Σκοτίζεται το μυαλό του άπό τήν υπερηφάνεια και μπορεί νά πλανηθή. Καλύτερα νά τρελλαθή, γιατί τότε θά εχη ελαφρυντικά. -Δέν χωράει βοήθεια, Γέροντα, άπό τους άλλους;
-Γιά νά βοηθηθή, στην κατάσταση πού βρίσκεται, πρέπει και ο ϊδιος νά βοηθήση. Να καταλάβη ότι το να πιστεύη στον λογισμό πού τοϋ λέει λ.χ. πώς είναι ο καλύτερος από όλους, ότι είναι άγιος κ.λπ., αυτό είναι πλάνη.
Ούτε μέ το πυροβόλο δεν φεύγει αυτός ο λογισμός, άν ο ίδιος τόν κρατάη. Πρέπει νά ταπεινωθή, γιά νά φύγη. Μερικές φορές μοΰ ζητούν νά προσευχηθώ γιά τέτοιες περιπτώσεις. Τί προσευχή νά κάνω; Αφού εκείνος έχει μέσα του το φιτίλι τού διαβόλου, πάλι θά τιναχθή. Σάν νά κρατάη κάποιος στά χέρια του φιτίλια άπό φουρνέλα και ζητάη νά τόν βοηθήσης, γιά νά μην άνατιναχθή

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Mερικοί νομίζουν ότι δεν έχουν προϋποθέσεις για να κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης, παρά του μη έχοντος».

Γέροντα, Mερικοί νομίζουν ότι δεν έχουν προϋποθέσεις για να κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης, παρά του μη έχοντος».
- Αν λένε κιόλας ότι τους βαραίνουν πάθη κληρονομικά και δικαιολογούν τον εαυτό τους, αυτό είναι ακόμη χειρότερο.
- Και όταν, Γέροντα, κάποιον όντως τον βαραίνουν;
- Κοίταξε να σου πω: Ο κάθε άνθρωπος έχει κληρονομικές καταβολές καλές και κακές. Πρέπει να αγωνισθή να απαλλαγή από τα ελαττώματα του και να καλλιεργήση τα καλά που έχει, για να γίνη μια αληθινή , χαριτωμένη εικόνα του Θεού.
Οι κακές κληρονομικές καταβολές δεν είναι εμπόδιο για την πνευματική πρόοδο. Γιατί, όταν αγωνίζεται κανείς, έστω και λίγο αλλά με πολύ φιλότιμο, τότε κινείται στον πνευματικό χώρο, στο θαύμα, και όλα τα άσχημα κληρονομικά τα διαλύει η Χάρις του Θεού.
Ο Θεός πολύ συγκινείται και πολύ βοηθάει μια ψυχή που έχει κακές κληρονομικές καταβολές και αγωνίζεται φιλότιμα στο ουράνιο πέταγμα με την ατροφική της φτερούγα- την κακή κληρονομικότητα. Γνωρίζω πολλούς που με την μικρή προσπάθεια που κατέβαλαν και με την μεγάλη βοήθεια του Θεού ελευθερώθηκαν από αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για τον Θεό μεγάλοι ήρωες. Γιατί αυτό που θα συγκινήση τον θεό είναι η εργασία που θα κάνουμε στον παλαιό μας άνθρωπο

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΦΕΒ 2013

Η περίοδοςτου Τριωδίου και της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει με μια αναζήτηση, μια προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή της αληθινής μετάνοιας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Με την σημερινή Κυριακή αρχίζει το Τριώδιο. Τριώδιο ονομάζεται η περίοδος της πνευματικής προετοιμασίας, εν όψει των συγκλονιστικών γεγονότων του Θείου Πάθους της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα, που ακολουθούν. Κατά την περίοδο του Τριωδίου αρχίζουν οι κινητές εορτές πριν από το Πάσχα και κλείνει με την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας,

Η σημερινή Κυριακή ονομάστηκε, ως Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου από την ευαγγελική παραβολή, που η Εκκλησία μας, όρισε να διαβάζεται την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Στην παραβολή αυτή ο Κύριος αναφέρει δύο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Τον Τελώνη και τον Φαρισαίο, οι οποίοι ενσαρκώνουν δυο διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων.

Ο Τελώνης θεωρείται, ως αμαρτωλός και παράδειγμα προς αποφυγήν από τους θρησκευτικούς χαρακτήρες.

Ο Φαρισαίος θεωρείται, ως ο κλασσικός θρησκευτικός χαρακτήρας, που πείθει όλους, για τις αρετές του και τις αγαθοεργίες του.

Και όμως τη λογική αυτή σήμερα την ανατρέπει ο Χριστός, δια της ευαγγελικής περικοπής.

Ο Φαρισαίος, πράγματι, ήταν άνθρωπος της προσευχής, της νηστείας και της φιλανθρωπίας. Ήταν άνθρωπος, που ήθελε την αυστηρή εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου και των Λατρευτικών διατάξεων. Γι’ αυτό και περίμενε να εύρει δικαίωση ενώπιον του Θεού. Ο Θεός όμως έχει άλλα κριτήρια. Δεν παρασύρεται από την συμπεριφορά του και την θρησκευτική του αυτοαπαρουσίαση. Τα κριτήρια του Θεού έχουν να κάνουν με το ταπεινό φρόνημα. Ο Φαρισαίος, έδειχνε σαν να εξανάγκαζε τον Θεό να τον ανταμείψει για τις αρετές του. «Νηστεύω δύο φόρες την εβδομάδα και δίνω στον Ναό το δέκατο από τα εισοδήματά μου».

Η στάση του Φαρισαίου είναι προκλητική, κάτι που συμβαίνει με όλους εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν πωρωμένη την συνείδησή τους. Στέκονται και αυτοί ενώπιον του Θεού με υπερηφάνεια, σαν αναμάρτητοι. Αντὶ να ζητούν το έλεός Του, για να τους ενισχύσει στον αγώνα εναντίον του κακού, αντὶ να Τον ευχαριστήσουν για τις δωρεές και τις χαρές, που τους παρέχει, δικαιώνουν τον εαυτό τους για τις αμαρτίες τους. Ο Φαρισαίος της παραβολής δεν μπορούσε να δει το κακό, που του συνέβαινε. Ο εγωισμός τύφλωσε τα μάτια της ψυχής του και δεν έβλεπε τον δρόμο, που θα τον οδηγούσε στη σωτηρία του.

Ο Τελώνης ήθελε να βρει παρηγοριά και ανακούφιση στη συνείδησή του, η οποία τον βασάνιζε επειδή αισθανόταν ότι ήταν αμαρτωλός. Ο Τελώνης, με την ταπείνωση και με την συναίσθηση ότι είναι αμαρτωλός, σώθηκε. Η στάση αυτή μας διδάσκει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε τον πνευματικό μας αγώνα με ταπεινοφροσύνη, επειδή αυτή τελειοποιεί τους ανθρώπους και τους ανακηρύσσει σε αγίους.

Ο φαρισαίος δεν δικαιώθηκε, επειδή δεν ζήτησε δικαίωση. Και δεν ζήτησε δικαίωση, επειδή δεν ήταν ταπεινός και θεωρούσε τον εαυτό του αυτάρκη. Ο τελώνης, που ήταν ταπεινός και ένιωθε την ανεπάρκειά του, ζήτησε και έλαβε τη σωτηρία.

Είναι γνωστό ότι οτιδήποτε εννοεί, ως αμαρτία η εκκλησιαστική σκέψη και οτιδήποτε ονομάζει συμπλέγματα η επιστήμη της Ψυχολογίας βρίσκει την έκφρασή του στον όρο «φαρισαϊσμός», ο οποίος χωρίζει τους ανθρώπους, σκορπά τη δυστυχία στη ζωή τους και ματαιώνει τη σωτηρία τους. Γι’ αυτό το Τριώδιο αρχίζει με την παραβολή του τελώνου και φαρισαίου και η Εκκλησία διδάσκει: «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν και τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν».

Ο φαρισαϊσμός, αλλοτριώνει τον άνθρωπο και τον κάνει δυστυχισμένο. Ο φαρισαϊκός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πνευματικός άνθρωπος. Δεν έχει τη χάρη του Θεού, διότι δεν τη ζητά και συνεπώς δεν μπορεί να χριστοποιηθεί. Η τελωνική ταπείνωση, που προβάλλει η Εκκλησία ως αρετή, είναι η συναίσθηση και η βαθειά επίγνωση ότι ο άνθρωπος είναι δούλος Θεού και σύνδουλος των ανθρώπων.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής προσδιορίζει την ουσία της ταπείνωσης ως εξής: «Ταπεινοφροσύνη είναι συνεχής προσευχή, διότι αυτή, επικαλούμενη πάντοτε τον Θεό σε βοήθεια, δεν αφήνει τον άνθρωπο να πιστεύει ανόητα στη δική του δύναμη και σοφία, ούτε να ταπεινώνει άλλους. Η ταπείνωση αποτελεί τη βάση όλων των αρετών, την προϋπόθεση της χριστιανικής ζωής, καθώς και την ουσία της ορθόδοξης πνευματικότητας».

Αυτή η συναίσθηση κάνει τον άνθρωπο ισορροπημένο και τον απαλλάσσει από το άγχος και την αγωνία. Η ταπεινοφροσύνη, ως ρεαλιστική θεώρηση της ζωής, απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη ματαιοδοξία, το άγχος και την αγωνία. Εξασφαλίζει στον άνθρωπο ψυχική γαλήνη, τη βασικότερη προϋπόθεση της ανθρώπινης ευτυχίας.

Ο Φαρισαίος προσευχόμενος δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τον Θεό, διότι η αλαζονεία του δεν τον άφηνε να προσευχηθεί με ειλικρίνεια. Αντίθετα ο Τελώνης, με την ψυχική του συντριβή, κατάφερε η προσευχή του να φθάσει στο θρόνο του Κυρίου και να φύγει από τον Ναό «δικαιωμένος». Γι’ αυτό και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι η ειλικρινής προσευχή «ανεβάζει τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό και τον φέρνει μπροστά σ’ αυτόν τον ίδιο τον Θεό, που είναι πάνω από όλους και όλα», διότι η προσευχή είναι ανέβασμα, είναι συνάντηση με τον Θεό.

Η περίοδος λοιπόν του Τριωδίου και της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει με μια αναζήτηση, μια προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή της αληθινής μετάνοιας. Γιατί μετάνοια, πάνω από καθετί άλλο, είναι η επιστροφή στη γνήσια τάξη των πραγμάτων, είναι «η «αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους». Η μετάνοια επομένως είναι θεμελιωμένη στην ταπείνωση και η ταπείνωση είναι καρπός της και τέρμα της. «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν», λέει το Κοντάκιο της ημέρας, «και Τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν εν
στεναγμοίς».

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΦΕΒ 2013

Ενώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μια άλφα σειρά, βρισκόμαστε σε άλλη και, αν δεν προσέξουμε, το αντιλαμβανόμαστε μετά από μέρες.

Γιατί, Γέροντα, ενώ βάζω ένα πρόγραμμα, μια σειρά στον αγώνα μου, και ξεκινώ με διάθεση να αγωνισθώ, σύντομα ξεχνιέμαι;

-Δεν ξέρεις; το ταγκαλάκι, όταν πάρει είδηση ότι κάνουμε δουλειά πνευματική, τότε γυρίζει το κουμπί αλλού. Ενώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μια άλφα σειρά, βρισκόμαστε σε άλλη και, αν δεν προσέξουμε, το αντιλαμβανόμαστε μετά από μέρες. Γι' αυτό ο αγωνιστής πρέπει να πηγαίνει όλο κόντρα στον διάβολο- φυσικά με διάκριση- και να τον παρακολουθεί κάποιος έμπειρος Πνευματικός

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  24 ΦΕΒ 2013

Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται «τον καλό αγώνα»

Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται «τον καλό αγώνα», τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι, για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.
Ακόμη και όταν τραυματισθούμε,δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. Θα ακούσει ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύσει
αμέσως, όπως ο βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζει θλιβερά, όταν πληγώνεται, ή κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνει, τρέχει, για να το βοηθήσει. Περισσότερο έχω
αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στο νου μου συνέχεια αυτούς που είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς που δεν βασανίζονται από πάθη. Και ο τσομπάνος το
πληγωμένο ή αρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρει επάνω του και αυτό.

Γεροντας παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 23 ΦΕΒ 2013