Ο ΠΑΤΕΡ ΙΩΑΝΝΗΣΕΙΝΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΜΑΡ 2013
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013
ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΑΘΩΝΑΣ ΥΠΑΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 19 ΜΑΡ 2013 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21 ΜΑΡ 2013
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ Παναγια Ελεούσα Ξυνιαδος Δομοκού ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ 19 ΜΑΡ 2013
{ΟΓΕΡΟΝΤΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ Παναγια Ελεούσα Ξυνιαδος Δομοκού } Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΚΟΠΟΛΗΣ ΠΑΤΕΡ ΙΩΑΝΗΣ !
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΜΑΡΤ 2013 ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Το απερίσπαστο και το αμέριμνο φέρνουν την εσωτερική ησυχία και την πνευματική επιτυχία.
Το απερίσπαστο και το αμέριμνο φέρνουν την εσωτερική ησυχία και την πνευματική επιτυχία.Οι μέριμνες απομακρύνουν από τον Θεό. Οταν υπάρχη πολύς περισπασμός, υπάρχουν πολλά πνευματικά παράσιτα και οι πνευματικοί ασύρματοι δεν εργάζονται με σήματα καλά. Ο μοναχός είναι αδικαιολόγητος να μην κάνη πνευματική ζωή. Οι καημένοι οι λαϊκοί έχουν ένα σωρό φροντίδες, και πάλι κάνουν προσπάθεια. Ομοναχός δεν έχει τις φροντίδες που έχουν εκείνοι. Ούτε για ενοίκια σκέφτεται ούτε για χρέη ούτε αν έχη ήδεν έχη δουλειά. Και τον Πνευματικό του κοντά τον έχει και την Εκκλησία μέσα στο Μοναστήρι,προσευχές, Ευχέλαια, Παρακλήσεις, Λειτουργίες. Έχει το αμέριμνο και κοιτάει πώς να γίνει άγγελος, δεν έχει άλλο σκοπό. Ενώ ο λαϊκός έχει τόσες φροντίδες! Κοιτάει πώς να αναθρέψη τα παιδιά του κ.λπ. και αγωνίζεται παράλληλα και για την σωτηρία της ψυχής του. Έλεγε ο Γερο Τρύφων (5) : “Ο μοναχός θέλει αγρυπνία; Μπορεί. Θέλει νηστεία; Μπορεί. Ούτε γυναίκα ούτε παιδιά έχει. κοσμικός δεν μπορεί. Έχει παιδιά... Το ένα θέλει παπούτσια, το άλλο θέλει ρούχα, το άλλο θέλει...”.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
5) Bλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1993,σ. 116-117.
HΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 20 ΜΑΡ 2013
Οταν λέω ότι ένας έπιασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό πνεύμα,
Οταν
λέω ότι ένας έπιασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό
πνεύμα, θέλω να πω ότι άφησε την λογική, τον ορθολογισμό, και έπιασε
την απλότητα και την ευλάβεια, γιατί αυτό είναι το ορθόδοξο πνεύμα στο
οποίο αναπαύεται ο Χριστός, απλότης και
ευλάβεια. Σήμερα, συχνά λείπει η απλότητα από τους πνευματικούς
ανθρώπους, η αγία απλότητα που ξεκουράζει την ψυχή. Άν δεν αρνηθή κανείς
το κοσμικό πνεύμα και δεν κινηθή απλά, να μη σκέφτεται δηλαδή πώς θα
τον δουν ή τι θα πουν γι' αυτόν, τότε δεν συγγενεύει με τον Θεό, με
τους Άγίους. Για να συγγενέψη, πρέπει να κινηθή στον πνευματικό χώρο.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 20 ΜΑΡ 2013
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου...
Το «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου...»
αποτελεί τον κεντρικότερο ύμνο της Προηγιασμένης. Ψάλλεται, κατά την
εκκλησιαστική τάξη, «σεμνά και κατανυκτικά». Τον συνοδεύει η προσφορά
θυμιάματος. Και οι πιστοί προσευχόμαστε γονατιστοί.
Ένα θείο νόημα έχει πολλά θεία νοήματα. Μερικά μπορεί να τα καταλάβη τώρα και μερικά αργότερα
Μπορεί ο άνθρωπος όταν αποκτήση καλύτερη κατάσταση, να καταλάβη κάτι βαθύτερα;- Οχι βαθύτερα. Ένα θείο νόημα έχει πολλά θεία νοήματα. Μερικά μπορεί να τα καταλάβη τώρα και μερικά αργότερα. Ένας μπορεί να διαβάζη
-να διαβάζη, να μαθαίνη πολλά, και να μην μπορή να μπη καθόλου μέσα στο νόημα του Ευαγγελίου. Άλλος μπορεί να μη διαβάζη πολύ, αλλά να έχη ταπείνωση,αγωνιστικό πνεύμα, και τον φωτίζει ο Θεός και μπαίνει στο νόημα. Άυτός που θέλει να διαβάση περισσότερο, μπορεί να το θέλη από κενοδοξία ή για ευχαρίστηση. Ειναι σαν έναν που βλέπει μια πάλη και δεν κοιτάζει πώς πάλεψαν, για να βοηθηθή, να γίνη παλαιστής, αλλά κοιτάζει συνέχεια το ρολόι του, για να προλάβη να παρακολουθήση και άλλη πάλη και άλλη, και παλαιστής δεν γίνεται, αλλά μένει θεατής.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 20 ΜΑΡ 2013
Εκκλησία, η μάννα μας (συνέχεια)
Γι’ αυτό κλαίει η
Εκκλησία…
Γι’ αυτό μας λέει…
όσο μπορείτε μην
αμαρτάνετε…
Τηρήστε τις εντολές
του Χριστού…
Αλλά κι αν
αμαρτήσετε,
ελάτε σε μένα, όπως είστε.
Υπάρχει πανίσχυρο
φάρμακο – λέει η Μάννα Εκκλησία-
Η αγία μετάνοια! Η αγία
μετάνοια δια της οποίας διορθούται το ΠΑΝ, λέει ο αγ. Σιλουανός.
Μακάριοι οι
κλαίοντες! Μακάριοι οι πενθούντες! Μακάριοι αυτοί που αγαπήσανε το Θεό σφόδρα!
Μακάριοι αυτοί που αγαπήσανε τον κόσμο και μετανοούν υπέρ όλου του κόσμου!
Οι άνθρωποι της Εκκλησίας
παίρνουν το βάρος πάνω τους και δέονται για όλο τον λαό:
Χριστέ μου, φωνάζουν,
εγώ φταίω… όχι αυτοί.. και για τις αμαρτίες τους και για τις δυστυχίες τους εγώ
ο αμαρτωλός φταίω…
Κάποτε είχαν πάει
στον π. Παϊσιο ένα άρρωστο παιδάκι. Έτρεξε λοιπόν το παιδί, αγκάλιασε σφιχτά το
Γέροντα και του είπε: «παππούλη, σε παρακαλώ, κάνε με καλά». Χάιδεψε ο γέροντας
το γυμνό κεφαλάκι του παιδιού και βιαστικά μπήκε στην καλύβα του κι άρχισε να
κλαίει: «τί φταίει αυτό, Χριστέ μου, αν εγώ δε θέλησα να γίνω άγιος…;
«Τί φταίει να υποφέρει,
επειδή εγώ αμελώ τον αγιασμό μου και δεν είμαι σε θέση να το θεραπεύσω;
Τί φταίει αυτό;»
Ακούω; Ακούς; Άκουσέ
με. Αν δεν μετανοήσουμε, αν δεν κλάψουμε, δε θα πέσουμε ποτέ στην αγκαλιά της Εκκλησίας.
Θα παραμείνουμε ίσως στενοί συνεργάτες της, αλλά δε θα γίνουμε ποτέ παιδιά αυτής
της φιλόστοργης Μάννας. Αν δεν μετανοήσουμε, δε θα γευτούμε ποτέ τη χαρά και τη
γλυκιά παρηγοριά που γεύτηκαν αυτοί που ζήτησαν άφεση και την έλαβαν… Δε θα
ποτιστούνε ποτέ τα σπλάχνα μας με τη χαρά που μοιράζει η Εκκλησία…
Δε θα ποτιστούν ποτέ
με την αγάπη της την κτίζουσα και συντηρούσα τον κόσμο. Αν δεν μετανοήσουμε ,
άκουσέ με , δε θα αγαπήσουμε ποτέ, όπως αγαπούν οι ελεημένοι ..ούτε ποτέ θα νιώσουμε
πώς αγαπάει η Εκκλησία…
Διηγούνται για μια
χήρα μάννα που στην εφηβεία έχασε το κορίτσι της. Έφυγε στην πρωτεύουσα και ζούσε
ελεύθερα, σε ελεύθερα σπίτια. Ήταν αδύνατο να το βρει. Στην απόγνωσή της η
μητέρα πήρε μια δική της φωτογραφία, την ανατύπωσε πολλές φορές κι έγραψε από
κάτω: «παιδί μου, σ’ έχασα, αλλά δε σε ξέχασα, παιδί μου σ’ έχασα ,αλλά σε
ζητώ!». Αυτή τη φωτογραφία η μάννα πήγε και την κόλλησε πάνω στις πόρτες όλων
των κακόφημων σπιτιών. Κάποια μέρα, μετά από χρόνια η κόρη, μπαίνοντας στο
συγκεκριμένο σπίτι, βρέθηκε μπροστά στη φωτογραφία της μάννας της! Και για
πρώτη φορά, μετά από χρόνια, στη ρημαγμένη της καρδιά έγινε μια ρωγμή κι άρχισαν
να βγαίνουν δάκρυα…
Για πρώτη φορά, μετά
από χρόνια, τα μάτια του παιδιού άρχισαν να κλαίνε… Για πρώτη φορά , μετά από
χρόνια, θυμήθηκε την καταγωγή της, τη μάννα που τη γέννησε και γύρισε πίσω, για
να μη φύγει ποτέ.
Ακούς;
Αυτό έχει κάνει κι η
Εκκλησία για μας. Έβαλε παντού τη φωτογραφία της: τις εικόνες, τις καμπάνες, τις
ακολουθίες, το Ευαγγέλιο, τους Πνευματικούς,
το άγιο Πετραχήλι… Έβαλε παντού τη φωτογραφία της και λέει τα ίδια λόγια και σε
μας:
«παιδί μου, σ’ έχασα,
αλλά δε σε ξέχασα, παιδί μου σ’ έχασα ,αλλά σε ζητώ!».
Μήπως και ραγίσει και
η δική μας πέτρινη καρδιά.
Μήπως και τα
στεγνωμένα από τη σκληροκαρδία μας μάτια βγάλουνε δάκρυα… Μήπως και θυμηθούμε
τη θεϊκή καταγωγή μας. Μήπως και γυρίσουμε πίσω, στη Μάννα την αληθινή! Τη σώζουσα!
Την ελεούσα και ευλογούσα τον κόσμο!
Αυτή είναι η Εκκλησία
των Αποστόλων!
Αυτή είναι η Εκκλησία
των Πατέρων!
Αυτή είναι η Εκκλησία
των Αγίων!
Αυτή η Εκκλησία την
Οικουμένην εστήριξε!
Από το βιβλίο:
«Αντίδωρο
Ελάχιστη προσφορά στη
μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου»
ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΡΖΑ
Εκδόσεις ΑΘΩΣ
Νώτη Γεωργία
Σαρακοστή:Η ζωή στο σπίτι
ΣΤΙΣ Σαρακοστές καλό
είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο
σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί; Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την
προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε
στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε
βοηθήσει , ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο
ωφέλιμο για την ψυχή σου.
Ύστερα κάθησε και
ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να
ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού
Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”. Αφού ξεκουραστείς πρέπει
ν’ ασχοληθείς με κάτι, είτε προσευχή είτε εργόχειρο. Τί εργόχειρο θα κάνεις δεν
έχει σημασία∙ ξέρεις ήδη τί σου αρέσει. Είναι, βλέπεις, αδύνατο να ασχολείσαι
όλη την ώρα με πνευματικά πράγματα∙ χρειάζεται να έχει και κάποιο ευχάριστο
εργόχειρο. Μ’ αυτό θα καταπιάνεσαι, όταν η ψυχή σου είναι κουρασμένη, όταν δεν έχεις
τη δύναμη να διαβάσεις ή να προσευχηθείς. Αν, βέβαια, οι πνευματικές σου
ενασχολήσεις πηγαίνουν καλά, το εργόχειρο δεν είναι απαραίτητο. Εκπληρώνει μόνο
την ανάγκη αξιοποιήσεως του χρόνου , που αλλιώς θα σπαταλιόταν σε απραξία. Και η
απραξία είναι πάντα ολέθρια, πολύ περισσότερο όμως στον καιρό της νηστείας.
Πώς πρέπει να
προσεύχεται κανείς στο σπίτι; Σωστά σκέφθηκες ότι τη Σαρακοστή οφείλουμε να προσθέτουμε
κάτι στον συνηθισμένο κανόνα προσευχής. Νομίζω, ωστόσο, πως αντί να διαβάζεις περισσότερες
προσευχές από το Προσευχητάρι, είναι καλύτερο ν’ αυξήσεις τη διάρκεια της άμεσης
επικοινωνίας σου με τον Κύριο. Κάθε μέρα, πριν αρχίσεις και αφού τελειώσεις τη
την ορθρινή και βραδυνή ακολουθία, να απευθύνεσαι με δικά σου λόγια στον Κύριο,
την Υπεραγία Θεοτόκο και τον φύλακα άγγελό σου, ευχαριστώντας τους για την
προστασία τους και παρακαλώντας τους για την ικανοποίηση των πνευματικών σου
αναγκών. Ζήτα τους να σε βοηθήσουν , ώστε, πρώτα απ’ όλα να γνωρίσεις τον εαυτό
σου, να αποκτήσεις αυτογνωσία και, όταν
την αποκτήσεις, να σου χαρίσουν ζήλο και δύναμη, ώστε να θεραπεύσεις τις πληγές
της ψυχής σου. Ζήτα τους, ακόμα, να γεμίσουν την καρδιά σου με το αίσθημα της ταπεινώσεως και της συντριβής.
Η ταπείνωση είναι η πιο ευάρεστη στον Θεό θυσία. Έτσι να προσεύχεσαι. Μην
επιβάλεις, όμως, στον εαυτό σου έναν προσευχητικό κανόνα μακρύ και βαρύ, έναν
κανόνα που θα υπερβαίνει τα μέτρα των ψυχοσωματικών σου δυνάμεων και θα σε
καταβάλλει. Καλύτερα είναι να προσεύχεσαι συχνότερα στη διάρκεια της ημέρας
και, όταν ασχολείσαι μ’ οποιαδήποτε άλλη εργασία, να έχεις το νου σου στο Θεό.
Μετά την προσευχή ,
διάβαζε για λίγο με αυτοσυγκέντρωση. Η μελέτη δεν αποσκοπεί στο φόρτωμα του
μυαλού σου με διάφορες πληροφορίες και γνώσεις, αλλά στην ψυχική σου ωφέλεια
και εποικοδομή. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να διαβάζεις πολλά. Διάβαζε όμως με
προσοχή μεγάλη και με καρδιακή συμμετοχή.
“Τί να διαβάζω;”, θα
με ρωτήσεις. Μόνο πνευματικά βιβλία ,φυσικά. Η προσεκτική ανάγνωση τέτοιων
βιβλίων εμπνέει την ψυχή περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο. Αν πάντως, στη
διάρκεια της μελέτης γεννιέται ο πόθος της προσευχής, ν’ αφήνεις το βιβλίο και
να προσεύχεσαι .
Θα διαβάζεις, λοιπόν,
θα προσεύχεσαι, θα κάνεις μετάνοιες. Και μ’ όλα αυτά, ωστόσο, δεν θα μπορέσεις
να κρατήσεις το νου και την καρδιά σου σε κατάσταση συνεχούς και έντονου αγώνα.
Είναι αναπόφευκτο να κουράζεσαι. Τότε, όπως σου είπα, θα ασχολείσαι με κάποια πρακτική
εργασία.
Σκέφτεσαι, καθώς μου
γράφεις, να μειώσεις την ποσότητα του
καθημερινού σου φαγητού. Σωστή κι ωφέλιμη η σκέψη σου∙ σωστή, γιατί το σώμα,
που με τις παρεκτροπές του σε αναγκάζει να μετανοείς, οφείλει να καταβάλει στη
διάρκεια της Σαρακοστής τους μόχθους που
του αναλογούν∙ και ωφέλιμη, γιατί με τη νηστεία το σώμα δουλαγωγείται, ο νους
καθαρίζεται, η καρδιά μαλακώνει, τα πάθη νεκρώνονται. Μόνο μην το παρακάνεις.
Ήδη τρως τόσο λίγο. Πρέπει να έχεις δυνάμεις ,για να στέκεσαι στην εκκλησία και
για ν’ αγωνίζεσαι στο σπίτι. Κοίτα να τρως τόσο, όσο χρειάζεται για να μην
εξασθενήσεις.
Καλό θα ήταν επίσης ,
να μείωνες λίγο το χρόνο του ύπνου και της αναπαύσεώς σου. Είναι μία θυσία για
σένα, αλλά κάθε λογής θυσία ταιριάζει σ’ αυτή την περίοδο .
Και με τις συζητήσεις
τί θα γίνει; Τη Σαρακοστή τουλάχιστον, οι συζητήσεις με τους άλλους ας περιοριστούν
σε πνευματικά θέματα. Ακόμα καλύτερες είναι οι κοινές πνευματικές αναγνώσεις,
που δίνουν αφορμές για την ανταλλαγή εποικοδομητικών σκέψεων και για την εξαγωγή ωφέλιμων συμπερασμάτων.
Κατάλληλοι γι’ αυτό τον σκοπό είναι οι Βίοι των Αγίων. Αρκετά έγραψα. Θα προσθέσω
ό,τι άλλο χρειάζεται αργότερα.
«Από το βιβλίο:
«ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000
Νώτη Γεωργία
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Γέροντα, πρέπει να ζητούν επίμονα τον θείο φωτισμό οι άνθρωποι;
Γέροντα, πρέπει να ζητούν επίμονα τον θείο φωτισμό οι άνθρωποι;
-Ναι, γιατί αλλιώς οι λύσεις που δίνουν είναι ενέργεια του μυαλού. Δημιουργείται σύγχυση μετά. Συνέδρια,παρασυνέδρια… Και το κακό είναι ότι δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως τ...ον εαυτό τους. Γιατί, όσο αξίζειη μια γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Οταν ο άνθρωπος αναγνωρίζητα πεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται από τους ανθρώπους. Άν μερικοί γνώριζαν τον εαυτό τους, θα έβλεπαν τα χάλια τους και δεν θα μιλούσαν καθόλου.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
-Ναι, γιατί αλλιώς οι λύσεις που δίνουν είναι ενέργεια του μυαλού. Δημιουργείται σύγχυση μετά. Συνέδρια,παρασυνέδρια… Και το κακό είναι ότι δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως τ...ον εαυτό τους. Γιατί, όσο αξίζειη μια γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Οταν ο άνθρωπος αναγνωρίζητα πεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται από τους ανθρώπους. Άν μερικοί γνώριζαν τον εαυτό τους, θα έβλεπαν τα χάλια τους και δεν θα μιλούσαν καθόλου.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
