Προσευχές γιά τήν κατάθλιψη.Ἔτι καί ἄλλη εὐχή ἁπλουστέρα γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχολογικά νοσήματα

       

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Γ3) ΕΥΧΗ ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΑ ΣΥΝΤΟΜΟΣ

Ἔτι καί ἄλλη εὐχή ἁπλουστέρα γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχολογικά νοσήματα.

Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου. Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου. Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας. Τό σῶμα μου ἡσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. Ἡ βούληση ἐξετράπη. Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό αὐτόν τόν ψυχικόν πνιγμόν πού δικαίως βιώνω. Οἱ πολλές μου ἁμαρτίες τόν προξένησαν. Ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου. Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου.

Ἀπέλασον μακράν ἀπ’ ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐν ἐμοί τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἀπομάκρυνον τό βάρος ἐκ τῆς καρδίας μου. Ἐλευθέρωσον ψυχή καί σῶμα ἀπό τήν ἀκηδία, τήν ἀπόγνωση, τήν νέκρωσιν. Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα.

Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσόν με ἀπό τά πλήθη τῶν παθῶν. Κάνε Κύριε νά μήν σέ ξαναλυπήσω μέ ἁμαρτίες καί πάθη ἐνεργούμενα ἐντός μου. Ἆρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ’ ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος. Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον καί τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσέ με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως. Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία στούς λογισμούς μου ἄς μή μέ καταλάβουν ποτέ πλέον. Ἄν εἶναι αὐτό Κύριε τό δικό Σου θέλημα. Ἔτσι ὥστε χαίρων καί ἀγαλλώμενος νά Σέ δοξάζω καί νά Σέ ὑμνῶ καί νά ψάλλω τήν Εὐσπλαχνία Σου νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας. Νά δοξάζω καί τόν Πατέρα καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, τούς Παρακλήτορας πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰς τούς αἰώνας.

Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχικῶς καί σωματικῶς, Ἐσύ πού εἶσαι ἡ Χαρά καί τό Φῶς καί ἡ Ἀνάστασις καί τό Πάσχα Ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον. Ἐσύ πού μᾶς ὑποσχέθηκες «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Ἐσύ ὁ Ὁποῖος κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Χαρᾶς Πάντων καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Ἔτι καί ἑτέρα εὐχή:

Δέσποτα Πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με καί καθάρισόν με ἀπό πάσης μελαγχολίας καί ταραχῆς καί δειλίας. Ἀπάλλαξόν με ἀπό τοῦ ψυχικοῦ πνιγμοῦ καί τῆς δαιμονιώδους θλίψεως, ἥν αἰσθάνομαι ἐν τῷ σώματι καί ἐν τῇ ψυχῇ μου. Σύ εἶ ἡ Χαρά ἡμῶν καί ἡ Ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν. Ἵλεως γενοῦ μοι Δέσποτα ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις μου. Ἇρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλειόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπογνώσεως. Ἀπέλασον πάσαν μελαγχολίαν καί ἀκηδίαν μακράν ἀπ’ ἐμοῦ. Στερέωσόν με ἐν τῇ ἀγάπη τῇ Σῇ καί τῇ ἀκαταισχύντῳ ἐλπίδι καί τῇ ἀκραδάντῷ πίστει τῇ εἰς Σέ, διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

ΤΕΛΟΣ Γ΄ ΜΕΡΟΥΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο  

Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2013/05/blog-post_847.html

Όταν ό άνθρωπος λέει τήν "ευχή"

Η Γερόντισσα Μακρίνα, σέ αδελφές τής Μονής...

Όταν ό άνθρωπος λέει τήν "ευχή" (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), δέν μπορεί νά εκδηλώνεται, νά φωνάζει καί νά μιλάει. Η Χάρις του Θεού τόν κάνει πράο, ταπεινό. Είναι αδύνατον ό Θεός νά μήν μαλακώσει τήν καρδιά του. Όταν λέει τήν "ευχή", πόση γλυκύτητα αισθάνεται! Η αργολογία, η μεμψιμοιρία, οι συζητήσεις διακόπτουν τήν επικοινωνία μέ τόν Θεό καί φέρνουν ταραχή. Δέν συγκρατείται η μιά καί λέει τόν λογισμό της στήν άλλη καί η άλλη φορτωμένη σπέρνει τό κακό καί μετά δέν μπορεί ούτε προσευχή ούτε τά καθήκοντά της νά κάνει ούτε τό κελλί (σπίτι) της
τής αρέσει ούτε μπορεί ν' αναπαυθεί πουθενά. Χρειάζεται ταπείνωση στήν ψυχή μας. Διά τής ταπεινώσεως θά σωθούμε. Ο Θεός θά δώσει πολλή Χάρι. Ο άνθρωπος διά τής "ευχής" αισθάνεται θεία παρηγοριά, ουράνια μεγαλεία.

από τό βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου, Λόγια Καρδιάς, Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριά Βόλου.

Πόσα από αυτά πού λέει στίς Μοναχές, δέν ισχύουν καί γιά εμάς πού ζούμε στόν κόσμο; Γιατί όπως λέει καί ό Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος: " Φώς μέν Μοναχοίς, Άγγελοι. Φώς δέ κοσμικοίς Μοναχοί".

Θέατρο και Ορθοδοξία

Σκουρολιάκος Πάνος

• Ο

Το θέατρο γεννήθηκε μέσα από τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, στα Ελευσίνια Μυστήρια, και μεγαλούργησε μαζί με την οικονομική και στρατιωτική υπεροχή των ελληνικών πόλεων - κρατών. Με την παρακμή τους και τη ρωμαϊκή κυριαρχία, παρακμάζει κι αυτό. Οι Ρωμαίοι παραδίδουν στους βυζαντινούς ένα «Θέατρο Ποικιλιών», όπως θα το λέγαμε σήμερα. Χοντροκομμένα αστεία, σαλτιμπάγκοι και εταίρες στο δυναμικό του το είχαν καταστήσει διασκέδαση φθηνού γούστου για τον «όχλο».

Η Ορθοδοξία, που αποτελεί το επίσημο δόγμα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στέκεται με αυστηρότητα απέναντι σε όλα αυτά τα «έργα του Σατανά». Απορρίπτει το Θέατρο. Οι ηθοποιοί γίνονται δεκτοί στην εκκλησιαστική κοινότητα, αφού πρώτα αλλάξουν επάγγελμα. Για τους παντόμιμους (θεατρίνους), λοιπόν, ισχύει το επιτίμιο της αποχής από τη Θεία Μετάληψη. Υπάρχει μάλιστα και κατάλογος για τους «αποβλητέους» από τη χριστιανική κοινότητα: Ο επί σκηνής εμφανιζόμενος ανήρ ή γυνή, ο χοραύλης, ο κιθαριστής, ο την όρχησιν επιδεικνύμενος κ.ά. Οι κληρικοί, οι οποίοι τελούν το Μυστήριο του γάμου, θα πρέπει να αποχωρούν πριν αρχίσουν να παίζουν μουσικά όργανα ή να χορεύουν, και μάλιστα πριν εμφανισθούν «θυμελικοί» (ηθοποιοί), σύμφωνα με τη Σύνοδο της Λαοδίκειας (360 μ.Χ.).

Τα παιδιά των κληρικών απαγορεύεται να συμμετέχουν σε «θεώρια», σε εκδηλώσεις θεαμάτων δηλαδή, και βέβαια πολύ περισσότερο απαγορεύονταν να πάρουν και οι ίδιοι μέρος. Οι κληρικοί που θα ενέπιπταν στο αμάρτημα να παρακολουθήσουν θεατρική παράσταση τιμωρούνταν με καθαίρεση, ενώ για τους λαϊκούς η ποινή ήταν αφορισμός.

Να όμως που άνθρωποι του θεάτρου, μίμοι, ηθοποιοί, αγίασαν! Ο πιο γνωστός (θεωρείται και προστάτης των ηθοποιών) είναι ο Άγιος Πορφύριος. Η παράδοση τον θέλει ογκώδη μίμο που σατίριζε κατά τη ρωμαϊκή εποχή τα Άγια Μυστήρια. Σε μια παράσταση, λοιπόν, όπου διέσυρε από σκηνής το Μυστήριο της βαπτίσεως, ξαφνικά σταματά και μπροστά στο έκπληκτο κοινό, που διασκέδαζε, ομολογεί την πίστη του στον Χριστό.

Μαρτύρησε, λοιπόν, και θανατώθηκε. Έμεινε ως «ο Άγιος Μάρτυς Πορφύριος ο από μίμων - ξίφει τελειούται». Κατά την περίοδο του διωγμού των χριστιανών, έχουμε και άλλους μίμους - μάρτυρες. Είναι οι άγιοι Αδραλίων, Βαβύλας, Γαϊανός, Γελάσινος, η Οσία Πελαγία, ο αυλητής Φιλήμων.

Άθελά της (;) όμως η Χριστιανική Θρησκεία για τη λατρεία προς το Θείο υιοθέτησε μια σειρά από στοιχεία προερχόμενα από το Θέατρο. Στην αρχιτεκτονική, για παράδειγμα. Ο εσωτερικός χώρος ενός ορθόδοξου ναού παραπέμπει ολοφάνερα στο αρχαιοελληνικό, θεατρικό οικοδόμημα. Η πρόσοψη του Ιερού είναι αντιγραφή της σκηνής του αρχαίου θεάτρου, και μάλιστα του ρωμαϊκού με τα ανάγλυφα στολίσματά της. Οι τρεις Πύλες του Ιερού αντιστοιχούν στις τρεις θύρες της αρχαίας σκηνής. Η αρχαία θυμέλη μεταφέρεται εντός του ιερού και γίνεται η Αγία Τράπεζα. Στο Ιερό υπάρχουν τα σκεύη και τα άμφια. Στον αντίστοιχο θεατρικό χώρο υπάρχουν τα αντικείμενα της σκηνής και τα κοστούμια των ηθοποιών. Στην Ορθόδοξη λατρεία, άλλωστε, δεν αναγνωρίζει κανείς παραστατικά στοιχεία όπως στην τελετή του Σταυρού, στην Αποκαθήλωση, στην Ανάσταση;

Όμως η «εφεύρεση» των Ελλήνων, το Θέατρο δηλαδή, δεν ήταν μια απλή συνήθεια διασκεδαστική. Αποτελεί δυνατή εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου και έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να συμβιβασθεί η στάση της επίσημης Εκκλησίας, οι αποφάσεις των συνόδων για το θέατρο και τον κόσμο του, με αυτή την ανάγκη των πιστών. Προσχωρεί η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη λοιπόν στον χώρο της αυθεντικής θεατρικής λειτουργίας με τα δικά της υλικά. Εκκλησιαστικοί άνδρες σημαντικοί επιδίδονται στη θεατρική συγγραφή. Ο Σελευκίας Βασίλειος γράφει θεατρικό έργο με θέμα τη ζωή της μεγαλομάρτυρος Θέκλας. Ο Πτολεμαΐδος Συνέσιος κωμωδίες και τραγωδίες. Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός την «Σουσσάναν». Ανώνυμος συγγραφέας γράφει το «Χριστός Πάσχων», έργο που ανεβαίνει ακόμα και σήμερα στις σκηνές των θεάτρων. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του εστιάζεται στο ότι συναντάμε κομμάτια ολόκληρα από τις Βάκχες του Ευριπίδη!

Τέλος στον χώρο του Kρητικού θεάτρου έχουμε την υπέροχη «Θυσία του Αβραάμ». Να σημειώσουμε ακόμα πως τα έργα των αρχαίων τραγικών και του Αριστοφάνη έφτασαν ώς εμάς χάρη στις αντιγραφές που έκαναν λόγιοι μοναχοί.

Δρώμενα με καθαρή θεατρική μορφή έρχονται στη λειτουργική ζωή του Χριστιανισμού. Το «Άρατε πύλας» ή «Εις Άδου κάθοδος» του Χριστού είναι από τα πιο παλιά. Σε αυτό ο ιερέας «παριστάνει» τον Ιησού και ο διάκονος τον Σατανά - Άδη. Μετά τη μεταφορά του Επιταφίου, ο Ιησούς βρίσκει κλειστή την πόρτα του Ναού και ψάλλει το «Άρατε πύλας». Ο Σατανάς ερωτά ποιος είναι και ο Ιησούς σπρώχνει την πόρτα και εισέρχεται θριαμβευτής ο Επιτάφιος.

Η λειτουργία του «Νιπτήρος» αναπαριστά τη νίψη των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού, πριν από τον Μυστικό Δείπνο. Δρώμενο που τελείται και στις ημέρες μας στα Ιεροσόλυμα με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων στο μέρος του Χριστού και τους αρχιερείς στους «ρόλους» των μαθητών.

Τα εργαλεία και τον τρόπο του Θεάτρου χρησιμοποιούν οι πιστοί για να παραστήσουν δρώμενα μέσα και έξω από τον ναό, με υλικά από τη χριστιανική παράδοση. Το «κάψιμο του Ιούδα», το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, είναι από τα πιο διαδεδομένα στον ελλαδικό χώρο. Ένα ομοίωμα του Ιούδα από πανιά και χόρτα, καίγεται συνήθως στο προαύλιο του ναού. Σημαντική περίπτωση λαϊκού δρώμενου και εκκλησιαστικού τυπικού, αποτελεί ο «Λάζαρος» στην Κύπρο. Ο αναστημένος φίλος του Χριστού, κατά τη δεύτερη ζωή του, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε επίσκοπος Κιτίου. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, στον ναό του Λαζάρου στη Λάρνακα, παριστανόταν η σκηνή της ανάστασής του, με ένα παιδί να υποδύεται τον Λάζαρο. Στο «Λάζαρε έξελθε» οι διάκονοι τοποθετούσαν έναν σταυρό στο κεφάλι του «Λαζάρου», τον ράντιζαν με αγίασμα και, όταν αυτός σηκωνόταν, ο επίτροπος του έδινε κρασί και λαζαρόψωμα. Οι γυναίκες τον έραιναν με άνθη και όλοι μαζί φώναζαν: «Λάζαρος Ανέστη»!

Η αρχαία τέχνη του Διόνυσου, αφού πέρασε από χίλια μύρια κύματα, ήρθε και συμφιλιώθηκε με τη χριστιανική πίστη, και μάλιστα την υπηρέτησε. Όπως συμβαίνει με όλα όσα μπορεί να χωρίζουν τους ανθρώπους και μπορούν να γίνουν υλικά αγαπητικής και ειρηνικής συνύπαρξης

http://www.avgi.gr/article/260545/theatro-kai-orthodoxia

Πάσχα με τον Πανσέληνο στο Άγιον Όρος

Η Ανάσταση, έργο του Μανουήλ Πανσέληνου στην εκκλησία του Πρωτάτου, στις Καρυές

• 
• 

Το Πρωτάτο στις Καρυές, με τη μνημειακή εικονογράφηση του Μανουήλ Πανσέληνου, είναι σχεδόν πάντα η πρώτη ουσιαστική επαφή του επισκέπτη με το Άγιον Όρος. Ένας ναός που χτίστηκε στο πρώτο μισό του 10ου αιώνα στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής, με πολλές μετατροπές στη διάρκεια των αιώνων, φιλοξενεί τα έργα του κορυφαίου, μυθικού ζωγράφου της παλαιολόγειας αναγέννησης. Σε τέσσερις επάλληλες ζώνες ορίζεται η εικονογράφηση, την κατώτερη και ανώτερη καταλαμβάνουν ολόσωμες μορφές νεαρών στρατιωτικών αγίων, μαρτύρων, προφητών και ασκητών και στις δύο ενδιάμεσες παρατάσσονται ευαγγελικές σκηνές χωρίς διαχωριστικά πλαίσια σαν μια συνεχής ζωγραφική ζωφόρος.

Οι μορφές στον ναό του Πρωτάτου έχουν κανονικές αναλογίες με σωματικό εύρος που έχει όγκο και βάρος, αλλά ταυτόχρονα η ιδιάζουσα τεχνοτροπία του καλλιτέχνη αντιμάχεται τη ρεαλιστική κατεύθυνση. Ο ζωγράφος με εκπληκτική άνεση παρουσιάζει προσωπογραφική διαφοροποίηση εξατομικευμένης έκφρασης, γραμμή με σχεδιαστική καθαρότητα και σαφήνεια, θεματική οργάνωση ισορροπημένη, χρησιμοποιώντας κάθετους άξονες, κατανεμημένη σε γενικά ισοδύναμους όγκους.

Αλλά η ισορροπία λειτουργεί τελικά στην κατεύθυνση να απελευθερώσει τα επί μέρους στοιχεία, που το καθένα ξεχωριστά διεκδικεί την προσοχή του θεατή και τον καθηλώνει. Το χρώμα είναι καίριο στοιχείο της ζωγραφικής ταυτότητας του Πανσέληνου, και για πολλούς δυσερμήνευτο.

Ο Γιάννης Τσαρούχης, που είχε μελετήσει ιδιαίτερα τις τοιχογραφίες του Πρωτάτου, μας άφησε μερικές πολύ διεισδυτικές παρατηρήσεις: «Φαίνεται ότι αυτό το σκούρο γαλάζιο είναι καμωμένο με μαύρο και άσπρο και νομίζω πως και τα ρούχα που είναι γαλάζια, όπως του Χριστού λόγου χάρη που είναι στο δεξί μέρος του τέμπλου, είναι κι αυτά καμωμένα με μαύρο και άσπρο. Νομίζω το μαύρο του φόντου είναι καμωμένο από ένα μαύρο θερμό, δηλαδή έχει μέσα του από φυσικό του λίγο κίτρινο, ενώ το μπλε των ρούχων είναι καμωμένο με άσπρο κι ένα μαύρο ψυχρό. (...) Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ό,τι αφορά τη χρωματική κλίμακα του Πανσέληνου, η οποία είναι πολύ ντελικάτη και άξια να μελετηθεί από ντελικάτους καλλιτέχνες».

Λίγο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και την άφιξη του ελληνικού στρατού στο Άγιον Όρος, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Άγγελος Σικελιανός ταξιδεύουν μαζί στην αθωνική πολιτεία, τον τελευταίο μήνα του 1914, αναζητώντας, μάταια, στο δικό τους βλέμμα, τη βυζαντινή αίγλη. Στις 6 Δεκεμβρίου, ο Καζαντζάκης σημειώνει:

«Σήμερα, τη γιορτή μου την περάσαμε στο περίφημο ζωγραφικό αργαστήρι των Ιωσαφαίων. Είναι δέκα καλόγεροι ζωγράφοι, κάθε βδομάδα ένας κάνει τη λάτρα του σπιτιού, σκουπίζει, πλένει, μαγειρεύει, κι οι άλλοι ζωγραφίζουν. Από το αργαστήρι ετούτο βγαίνουν και παν στα πέρατα της ορθοδοξίας οι καλοχτενισμένοι, καλοθρεμμένοι Χριστοί, οι όμορφες πλουσιοντυμένες Παναγίες, οι ροδομάγουλοι ευχαριστημένοι άγιοι χωρίς καμιάν αγιότητα. Χαλκομανίες. Αγαθοί καλοπροαίρετοι καλόγεροι, φιλόξενοι, φιλότιμοι, αγαπούν το καλό φαΐ, το καλό κρασί, τους μουνουχισμένους γάτους.

Ώρες μετά το δείπνο, καθούμενοι γύρα από το μεγάλο αναμμένο τζάκι, κουβεντιάζαμε εμείς για τα εγκόσμια, αυτοί για τα υπερκόσμια (...) Το πρωί, στην τζαμωτή βεράντα της Σκήτης, μέσα στους ζωγραφισμένους ροδομάγουλους αγίους και τις παχουλές Παναγίες, πίναμε με τους δέκα ρασοφόρους ζωγράφους το γάλα και μασουλίζαμε το νόστιμο σιταρένιο παξιμάδι και τα πλούσια προσφάγια.

Από τα μεγάλα παράθυρα έμπαινε πράος πολύ ο χειμωνιάτικος ήλιος κι η μελένια μυρωδιά του πεύκου. Μιλούσαμε, γελούσαμε, δεν ήταν τούτο Άγιο Όρος, ο Χριστός εδώ είχε αναστηθεί και γελούσε κι αυτός μαζί μας. Στορούσαν οι καλόγεροι τα θάματα των αγίων και το μάτι τους έπαιζε, σα να πίστευαν, σα να μην πίστευαν, κι έλαμπαν τα πρόσωπά τους από ένα μακρινό αντιφέγγισμα».

Λίγα χρόνια νωρίτερα ο Χρήστος Χρηστοβασίλης περιέγραφε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη (15.5.1895), την περιπλάνησή του στον Άθω: Αφού πρώτα είχε περάσει μια νύχτα στη σπηλιά ενός ασκητή: «Τον ευχαρίστησα, τον αποχαιρέτησα... Γιωμάτισα σ' ένα καλογεροχώρι, την Αγία Άννα, το πλειο παράξενο χωριό που μπορούσα να φανταστώ, και το βράδυ κατάντησα στο Μοναστήρι του Γρηγορίου, πούχει γούμενο έναν Τριπολιτσιώτη, Συμεών λεγόμενο, όπου πέρασα σαν στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεταννίας. Από την τρώγλη στο παλάτι! Αυτός ο γούμενος Συμεών μπορούσε να δώση τα καλλίτερα οικονομολογικά και διοικητικά μαθήματα σ' όλους τους υπουργούς και πρωθυπουργούς της Ελλάδας, από Κωλέττη και δώθε!».

Μερικά πράγματα μένουν αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο: Θυμάμαι ότι στην πρώτη μου επίσκεψη στην (ιδιόρρυθμη ακόμη τότε) μονή Βατοπεδίου, το 1986, ήμουν παρών σε μια συζήτηση του αρχοντάρη με τους επισκέπτες, όπου το κύριο θέμα ήταν η εξέλιξη της μετοχής της Εθνικής Τράπεζας στο Χρηματιστήριο Αθηνών...

Τον Μάρτιο του 1994 ο Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος Κρίστοφερ Μέριλ φτάνει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, καταρρακωμένος ηθικά και ψυχολογικά, καθώς μόλις έχει καλύψει δημοσιογραφικά το σφαγείο του πολέμου στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Διανυκτερεύοντας στο σέρβικο μοναστήρι, το Χιλανδάρι, οι μοναχοί που τον φιλοξενούν κάνουν έρευνα για τον συγγραφέα επισκέπτη τους στο Διαδίκτυο και ανακαλύπτουν ότι έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο για τους πρόσφυγες των Βαλκανίων.

Θεωρείται ανεπιθύμητος και αποφασίζουν να τον διώξουν από το μοναστήρι μέσα στη νύχτα -«η θερμοκρασία ήταν υπό το μηδέν και τα τσακάλια να ουρλιάζουν έξω από τα τείχη». Η τραυματική εμπειρία ωστόσο δεν αποθαρρύνει τον Μέριλ, που επιστρέφει ξανά και ξανά στο Άγιον Όρος, με πολύτιμο καρπό των ταξιδιών του το βιβλίο του «Ταξίδι στον Άθω» που κυκλοφόρησε το 2004 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο).

«Θεός είναι η φωτιά που κατακαίει το κακό»: Σε μια από τις επισκέψεις του στα μοναστήρια, ο Μέριλ ανακαλύπτει τα βιβλία του Νικόδημου του Αγιορείτη (1748-1809). Η «Φιλοκαλία» είναι καθοριστικό έργο για την αναγέννηση του μοναχισμού στον Άθω κατά τον 19ο αιώνα. Στα 1951, στην Αγγλία, ο Τ.Σ. Έλιοτ έρχεται σε σύγκρουση με το εκδοτικό συμβούλιο του οίκου Faber and Faber επιμένοντας ότι η «Φιλοκαλία» πρέπει να εκδοθεί στα αγγλικά, έστω και με οικονομική ζημία. Πέρα από τις προβλέψεις του συμβουλίου, η έκδοση αποδείχθηκε ιδιαίτερα κερδοφόρα και το έργο ανατυπώνεται συνεχώς από τότε.

«Αργά το απόγευμα που φτάνω, η Σκήτη της Αγίας Αννας σφύζει από ζωή. Σε ένα τραπεζάκι της αυλής ένας γέροντας κόβει κρεμμύδια για το γλέντι. Μερικοί προσκυνητές ξεδιαλέγουν τα σαλατικά και κόβουν το μαϊντανό και τον άνηθο, άλλοι μεταφέρουν καυσόξυλα στην κουζίνα όπου η ψαρόσουπα σιγοβράζει μέσα σε μεγάλα τσίγκινα δοχεία. (...) Κάποιος κρατά έναν γέροντα από το χέρι βοηθώντας τον να ανηφορίσει το μονοπάτι... Ακούμε τους μοναχούς να ψέλνουν στην αυλή του ξωκλησιού τους. Οι ερημίτες ψάλλουν απαντώντας τους... Χριστός Ανέστη!!».

http://www.avgi.gr/article/264150/pasxa-me-ton-panselino-sto-agion-oros

«Βούλιαξε» το Άγιο Όρος

Στις Καρυές, διοικητική πρωτεύουσα του Άθωνα, τα τηλέφωνα χτυπούν ακόμα και σήμερα ασταμάτητα και οι μοναχοί απαντούν πως δεν υπάρχουν άλλα διαμονητήρια. Αυξημένα λόγω της μεγάλης προσέλευσης προσκυνητών είναι και τα αστυνομικά μέτρα.

Το κλίμα κατάνυξης, τα προβλήματα από την οικονομική κρίση αλλά και η δωρεάν διαμονή και φαγητό οδήγησαν χιλιάδες πολίτες να περάσουν τις ημέρες του ΠΑΣΧΑ στο Άγιο Όρος.

«Τόσο κόσμο είχαμε χρόνια να δούμε» τονίζει στο Real.gr ηγούμενος αγιορείτικης μονής. Παραδοσιακά η Μεγάλη Εβδομάδα είναι περίοδος που οι επισκέψεις προσκυνητών στο Άγιο Όρος αυξάνονται θεαματικά, αλλά τώρα η εικόνα είναι διαφορετική. Οι 20 μονές δεν έχουν χώρο να φιλοξενήσουν άλλους προσκυνητές. Η ζήτηση είναι τέτοια που ορισμένοι θέτουν το αίτημα να μείνουν ακόμα και σε σκήτες κάτι που δεν επιτρέπεται από τους κανονισμούς.

Ενδεικτικό της θεαματικής αύξησης των προσκυνητών στον Άθωνα είναι το περιστατικό που περιέγραψε στο Real.gr αγιορείτης μοναχός. «Όλα τα κελιά που διαθέτει η μονή μας για τη φιλοξενία προσκυνητών είναι γεμάτα. Παρόλα αυτά πιστοί που συνδέονται με το μοναστήρι συνεχίζουν και τηλεφωνούν ζητώντας να τους εξασφαλίσουμε διαμονητήριο».

Η παρθένα φύση του Άθωνα, η ηρεμία που αποπνέουν οι πευκόφυτες πλαγιές του Αγίου Όρους, η ανοιχτόκαρδη φιλοξενία των Αγιορειτών μοναχών αποτελούν ελκυστικούς παράγοντες για χιλιάδες πιστών που βρίσκουν την ευκαιρία να επισκεφθούν αυτή το καταφύγιο πνευματικότητας και ηρεμίας.

Πηγή: real.gr

Ξύλινη περιήγηση στο Άγιο Όρος

Στη φωτογραφία μακέτα της Μονής Εσφιγμένου.

le+

Οι ακοίμητοι φρουροί της θρησκευτικής πνευματικότητας, τα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που δεσπόζουν επιβλητικά στην τραχιά χερσόνησο του Άθω, μας αποκαλύπτουν τον ιερό τους κόσμο μέσα από την τέχνη της μακέτας με ξύλο μπάλσα.

Οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους ζωντανεύουν με όλο τους το μεγαλείο  και τις αρχιτεκτονικές τους λεπτομέρειες στην πρωτότυπη έκθεση κατασκευών του Μιχάλη Βασιλόπουλου, με τίτλο «Από το Άγιο Όρος ...», που παρουσιάζει αυτές τις δημιουργίες για πρώτη φορά σε μία θεματική ενότητα, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (ΙΜΚ), και θα διαρκέσει έως τις 14 Μαΐου.

Δίνοντας τη δυνατότητα στο γυναικείο φύλο να «εισέλθει» στο άβατον του Αγίου Όρους, η έκθεση πλαισιώνεται από ειδική εκδήλωση και προβολές και, στη συνέχεια, θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το πιο ελαφρύ ξύλο στον κόσμο

Μακέτα της Μονής Σταυρονικήτα.

Έχοντας σπουδάσει σχέδιο, διακόσμηση και μακέτα, ο Μιχάλης Βασιλόπουλος «έχτισε» με τη χρήση του ειδικού ξύλου μπάλσα τις Μονές που οικοδομήθηκαν στο απομονωμένο, αλλά φιλόξενο όρος του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής, από το 963 έως και τον 14ο αιώνα, δημιουργώντας πιστά αντίγραφά τους.

Το μπάλσα (ochroma pyramidale) είναι το πιο ελαφρύ ξύλο στον κόσμο και προέρχεται από ένα φυλλοβόλο δένδρο, που φύεται στα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής, στα βόρεια του Νοτίου Μεξικού. Είναι ευλύγιστο, κατατάσσεται στα σκληρά ξύλα και συμβολίζει μια ισορροπία φυσικών ιδιοτήτων, η οποία αξιοποιείται για τις ανθρώπινες ανάγκες. Οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν σχεδίες, ενώ οι αρχιτέκτονες το χρησιμοποιούν ακόμη, για να κατασκευάζουν μακέτες.

Έχοντας σχεδιάσει πολλές κατοικίες, εμπορικά κέντρα και εταιρικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα, ο Μιχάλης Βασιλόπουλος, τα τελευταία χρόνια,  κατασκευάζει διάφορα έργα με μικροσκοπικά κομμάτια από το ξύλο μπάλσα, δημιουργώντας πιστά αντίγραφα μνημείων, με σκοπό την ανάδειξη της αρχιτεκτονικής τους ιστορίας.

Προβολή ντοκιμαντέρ

Όλες τις ημέρες λειτουργίας της έκθεσης, θα προβάλλεται το  ντοκιμαντέρ  του Γιώργου Ζερβουλάκου, «Άθως: Το Περιβόλι της Παναγιάς» (1973), διάρκειας 50΄, στο Video - Room του ΙΜΚ από τις 6 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.

Ειδική εκδήλωση

Μακέτα της Μονής καρακάλλου.

Την Πέμπτη 9 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθεί με ελεύθερη είσοδο για το κοινό ειδική εκδήλωση, στην οποία θα μιλήσουν για την έκθεση και τις «Ιερές Μονές - μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς» ο Πρέσβης της Σερβίας, Dragan Zupanjevac και ο ποιητής Θανάσης Θ. Νιάρχος, ενώ η Μάνια Παπαδημητρίου θα διαβάσει ένα κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και οι Παν/τος Ειρηναίος Νάκος και Γιώργος Δεμελής,  με τη συνοδεία μικρού χορού ιεροψαλτών και κυμβάλου, θα ψάλλουν έναν ύμνο με τον αθωνίτικο τρόπο.

Πληροφορίες

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης - Εκθεσιακός χώρος 1ου ορόφου, Πειραιώς 206, Ταύρος – Αθήνα, τηλ.: 210 3418550. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 11:00 - 14:00 και 18:00 - 22:00, κλειστά: Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα, Μεγάλο Σάββατο και Κυριακή του Πάσχα.

O Στράτος Τζώρτζογλου, το Άγιον Όρος και η… Καμπάλα

Τον Στράτο Τζώρτζογλου τον γνώρισα σε μια από τις προσκυνηματικές μου επισκέψεις στο Άγιο Όρος, αρχές της περασμένης δεκαετίας. Σήμερα μίλησα μαζί του για τις ευχές του Πάσχα και τον πέτυχα καθ’ οδόν προς την Αθήνα, επιστρέφοντας από το Άγιον Όρος. Θα ήθελα να αναφερθώ στα σχόλια περί Καμπάλας πως δεν συμβαίνει απολύτως τίποτε. Ο άνθρωπος απλά, όπως μου είπε, εξομολογείται άρα έχει πνευματικό. Άρα ο πνευματικός του ξέρει καλύτερα από εμάς.

Το Πάσχα μετέλαβε. Ακολούθησε το βαρύ πρόγραμμα της Μεγάλης Εβδομάδος. Και που; Στην έρημο του Αγίου Όρους. Στον αγαπημένο του Γέροντα Σπυρίδωνα και τα πραγματικά του αδέλφια (όπως αυτός μου αποκάλεσε).

 Ότι κάνανε οι πατέρες ακολουθούσε και αυτός.  Όλα αυτά τα κάνει για τον εαυτό του. Για κανέναν άλλο. Πήγε στο Άγιον Όρος πραγματικά για τον εαυτό του. Δεν ενοχλεί δεν πειράζει κανέναν. Οπότε ας τον αφήσουμε να πηγαίνει όπως όλες οι άλλες χιλιάδες άνθρωποι στον Άγιο αυτό Τόπο να προσεύχεται με τον δικό του τρόπο.

Διέκρινα μια πικρία στα λεγόμενά του, για την εμμονή ορισμένων να αναμοχλεύουν ένα θέμα που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ, που συνεχώς ο ίδιος το διαψεύδει και γι αυτό έγραψα αυτές τις γραμμές. Αύριο, Τρίτη, για μια φορά ακόμη ο ίδιος θα μιλήσει, προσκεκλημένος, στο δελτίο του ΣΚΑΙ για αυτό το θέμα.

Χριστός Ανέστη.

agioritikesmnimes

ΕΣΠΑ: €23 εκατ. για αποκατάσταση ΧΑΔΑ στο Άγιο Όρος

Κονδύλι ύψους 23 εκατ. ευρώ για έργα αποκατάστασης καταγεγραμμένων ΧΑΔΑ και ΧΑΔΑ Αγίου Όρους προσφέρει το υπουργείο Περιβάλλοντος μέσω ΕΣΠΑ.

Με το συγκεκριμένο κονδύλι καλούνται Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Α” και Β” βαθμού) και άλλα νομικά πρόσωπα, αρμόδιοι ή / και εξουσιοδοτημένοι φορείς για το κλείσιμο και αποκατάσταση Χώρων Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Αποβλήτων (ΧΑΔΑ), καθώς και τη διαχείριση αστικών στερεών αποβλήτων , να καταθέσουν προτάσεις για την αποκατάσταση ΧΑΔΑ.

Τα έργα που μπορούν να πραγματοποιηθούν συνοδά έργα. δηλαδή προμήθειες και εγκαταστάσεις που διευκολύνουν την άμεση διακοπή λειτουργίας ενεργών ΧΑΔΑ, ή που διασφαλίζουν την απενεργοποίηση ΧΑΔΑ, όπως ενδεικτικά: εγκαταστάσεις και εξοπλισμός μεταφόρτωσης, εγκαταστάσεις και εξοπλισμός προεπεξεργασίας και προσωρινής αποθήκευσης προδιαλεγμένων ή μη αποβλήτων ή/και υπολειμμάτων ή/και συνδυασμός αυτών. Tromaktiko

Στιγμές κατάνυξης και περισυλλογής στο Άγιο Όρος από τους επώνυμους της ελληνικής showbiz - Φωτογραφία

Δεν είναι λίγοι οι επώνυμοι της ελληνικής showbiz που έχουν βρεθεί στο Άγιο Όρος όπου έζησαν μοναδικές στιγμές κατάνυξης και περισυλλογής.

Ένας από αυτούς ο Νίκος Αναδιώτης ο οποίος αποκάλυψε για αυτή την εμπειρία του: «Η περιέργεια και η αναζήτηση με έφερε στο Άγιο Όρος. Ήθελα να αλλάξω τρόπο ζωής. Μέσα από αυτό βρήκα περισσότερα από όσα αναζητούσα» είπε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Πήγα ανοιχτός, εισέπραξα μια μοναδική κατάνυξη, είναι ευλογημένος ο τόπος και αυτό το ένιωσα. Κατάλαβα ότι πλέον σε δύσκολες φάσεις της ζωής μου μπορώ να βρω καταφύγιο στο Άγιο Όρος». Τι αποκόμισε από αυτή την εμπειρία; Ο ίδιος παραδέχεται: «Έπαψα να σκέπτομαι μάταια πράγματα της κοσμικής ζωής όπως είναι τα χρήματα, οι φιλοδοξίες, οι κενοδοξίες και άλλες καταχρήσεις».

Μία σοβαρή περιπέτεια υγείας οδήγησε τον Νίκο Κουρκούλη στο «Περιβόλι της Παναγίας» όπως λένε πολλοί το Άγιο Όρος. Ο ίδιος περιγράφει: «Όταν γονάτισα για να προσευχηθώ ένιωσα μια πολύ μεγάλη πίεση και νόμιζα πως ήμουν..

. ένα με το πάτωμα. Αυτό με έκανε να λιποθυμήσω και να μείνω έτσι για περίπου είκοσι λεπτά. Μόλις συνήλθα έβαλα τα κλάματα». Για τον τραγουδιστή ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής του καθώς περίμενε κάποιες εξετάσεις που είχε κάνει. Ήταν επαναληπτικές σε εκείνες που έδειχναν πως είχε καρκίνο στο πάγκρεας. Όταν, μετά το ταξίδι του στο Άγιο Όρος επέστρεψε στην Αθήνα, πήρε τις δεύτερες εξετάσεις οι οποίες έδειχναν πως δεν είχε πλέον τίποτα. Δικαίως λοιπόν μιλάει για ένα μεγάλο θαύμα στη ζωή του.

Ο Γιώργος Θεοφάνους είναι επίσης ένας επώνυμος που έχει επισκεφτεί το Άγιο Όρος και μάλιστα προσπαθεί πλέον να πηγαίνει κάθε χρόνο. Συνήθως φιλοξενείται στη Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος. Εκεί ηρεμεί και ξεκουράζεται πραγματικά. Ο ίδιος έχει γράψει το βιβλίο «Ο αιώνιος δείπνος», που έγινε best seller και σύμφωνα με τον ίδιο, τα περισσότερα κεφάλαια τα έγραψε σε ατμόσφαιρα γαλήνης κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο μοναστήρι του Αγίου Όρους.

Στη Μονή Μεγίστης Λαύρας φιλοξενείται όταν επισκέπτεται το Άγιο Όρος ο Σταμάτης Γονίδης αλλά και στη Μονή Εσφιγμένου, στην Ιβήρων και στη Σίμωνος Πέτρας και όπως έχει πει πολλές φορές κατά το παρελθόν οι επισκέψεις του αυτές τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Στο «Κελί των Αγγέλων» φιλοξενείται ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καταφεύγει στο Περιβόλι της Παναγίας όπου διαβάζει προσευχές, απομονώνεται και γαληνεύει.

Πηγή: gossip-tv

Απολυτίκιο Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός - Kabarnos 
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, Γεώργιος Σάββας, Αθανάσιος Κοτίκης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ. 
μονταζ - επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος. 
Kείμενα: Lee...

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο τάφος τους αποκαλύφθηκε από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου.

Saints Raphael, Nicholas and Irene are the chorus of saints martyred saint almost immediately after the fall of Constantinople.The graves uncovered by an excavation in Thermi of Lesvos.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.

Αγία Σοφία της Κλεισούρας +6 Μαΐου

  Α´. Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ
Η αγία Σοφία της Κλεισούρας (1883-1974) είναι μία αγία που έζησε ζωή μετανοίας, προσευχής, ασκήσεως και σαλότητας στο μοναστήρι της Παναγίας της Κλεισούρας, το οποίο γιορτάζει στο Γενέσιο της Παναγίας 8 Σεπτεμβρίου. Το μοναστήρι βρίσκεται βορειοανατολικά της Καστοριάς, στο Νομό της Καστοριάς και πολύ κοντά στο σημείο που συναντώνται οι νομοί Καστοριάς, Φλωρίνης και Κοζάνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 970 μέτρα, κάτω από την κοινότητα της Κλεισούρας και απέχει 35 χιλ. από την Καστορία, 70 χιλ. από την Φλώρινα και 22 χιλ. από την Πτολεμαΐδα. Ιδρύθηκε περίπου στα 1314 από τον Κλεισουριώτη ιερομόναχο Νεόφυτο και ανακαινίστηκε το 1813 από τον Κλεισουριώτη ιερομόναχο της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους Ησαΐα Πίστα μετά από όραμα της Παναγίας.

Η Σοφία γεννήθηκε το 1883 στο χωριό Σαρή Παπά Επαρχίας Αρδάσης, Τριπόλεως Τραπεζούντας του Πόντου. Το 1907 είκοσι τεσσάρων ετών παντρεύτηκε τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη από το Τογρούλ Αρδάσης Πόντου. Απέκτησε και ένα τέκνο το οποίο όμως μετά δύο χρόνια απέθανε. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το 1914 με την κήρυξη του Α´Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρατεύεται ο άνδρας της και μετά από κάποιο χρόνο χάνονται τα ίχνη του. Έτσι η Σοφία, όπως η αγία Άννα η προφήτις (Λκ. 2,36), έζησε μόλις 7 χρόνια εγγάμου ζωής (1907-1914), για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της «νηστείαις και δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα και ημέραν» τον Θεόν.

Η Σοφία μετά από λίγο χάνεται κι αυτή και θα βρεθεί από τους συγγενείς της στην Θεσσαλονίκη μετά την Μικρασιατική καταστροφή και των ξεριζωμό των Ελλήνων από τις αρχαίες εστίες τους. Θα εγκατασταθεί μαζί με τους συγγενείς της στο χωριό Αναρράχη της Πτολεμαΐδας. Το 1925 θα  προσπαθήσει να μείνει στο μοναστήρι του αγίου Μάρκου Φλωρίνης αλλά κατά αποκάλυψη της Παναγίας θα επιστρέψει στην Αναρράχη και θα εγκατασταθεί στο μοναστήρι της Κλεισούρας το 1927 στην ηλικία των 44 ετών. Έκτοτε για 47 χρόνια, μέχρι την κοίμησή της το 1974, θα ζήσει φορώντας μαύρα ρούχα και τσεμπέρι στο μοναστήρι αυτό. Όταν κοιμήθηκε ήταν 91 ετών. Έμοιαζε με την αγία Άννα την προφήτιδα, όπως προαναφέραμε, με την Συγκύπτουσα του ευαγγελίου, λόγω κυρτώσεως του σώματός της, και με την Μαρία την Αιγυπτία, λόγω της υπερβολικά ασκητικής βιοτής της και της κατά συνέπεια κάτισχνης και κοκκαλιάρικης εμφάνισής της.

Β´. Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ

Το μοναστήρι δεν ευτύχησε ποτέ να έχει μεγάλη μοναστική αδελφότητα. Ένας ηγούμενος και ένας ή δύο μοναχοί το υπηρετούσαν. Από το 1924 ανήκε στον σύλλογο των απανταχού Κλεισουριέων «Άγιος Μάρκος». Κοσμικό κλίμα επικρατούσε έκτοτε. Στα κελλιά μένανε και παραθερίζανε το καλοκαίρι Κλεισουριώτες και έξω από τη μονή και σε εγκαταστάσεις της υπήρχε για μεγάλο διάστημα κοσμικό εστιατόριο, το οποίο είχε μεγάφωνα από τα οποία ακουγόταν κοσμική μουσική, ακόμη κι όταν τελούνταν οι Παρακλήσεις την περίοδο του 15Αυγούστου. Το 1992 γίνεται γυναικείο κοινόβιο με ευάριθμο αδελφότητα, σταματά η εκκοσμίκευση, εισάγεται το γνήσιο μοναχικό πνεύμα και ανήκει διοικητικά στην ιερά μητρόπολη Καστοριάς.

Η Σοφία πολλές φορές ζήτησε να γίνει μοναχή, αλλά το μοναστήρι ήταν ανδρικό και έτσι αυτό ήταν αδύνατο να γίνει. Πάντως έζησε εκεί συνεχώς, υπήρξε ο μόνιμος φύλακας του μοναστηριού και ουσιαστικά υπήρξε η μόνη μοναχική παρουσία τα τελευταία χρόνια. Η παρουσία της και η εκεί βιοτή και οι προσευχές της συνετέλεσαν στο να υπάρχει ένα σοβαρό αντίβαρο στην εκκοσμίκευση του μοναστηριού και προλείανε το έδαφος για την εγκατάσταση 18 χρόνια μετά το θάνατό της (1974-1992) της γυναικείας συνοδίας.

Γ´. Η ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΤΗΣ

α´. Η αρχή της πολιτείας.

Ποιά η αρχή της πολιτείας, του τρόπου δηλαδή που έζησε και έφθασε έτσι στην αγιότητα η Σοφία; Είναι τρία τραγικά και οδυνηρά γεγονότα, που κυριολεκτικά διέλυσαν την προσωπικότητά, τα όνειρά, τις ελπίδες της και την γέμισαν πόνο, απελπισία, μαράζι. Ο τραγικός θάνατος του παιδιού της, το φάγανε γουρούνια ενώ αυτοί θερίζανε και το είχαν αφήσει αφύλακτο στην κούνια του, ο εξαφανισμός του άνδρα της μέσα στις φοβερές συνθήκες που δημιούργησε ο Α´Παγκόσμιος Πόλεμος και η αναγκαστική φυγή από τον αλησμόνητο Πόντο. Έχασε παιδί, άνδρα, πατρίδα και ήρθε ολομόναχη στην Ελλάδα. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα τρία γεγονότα πιθανόν η Σοφία να μη έκανε την αποταγή της από τον κόσμο και την κατά Θεό άσκησή της στο βαθμό πού την έζησε αργότερα. Να η αξία των θλίψεων και των δοκιμασιών που τόσο όλοι μας τις αποφεύγουμε.

Ο άνθρωπος, λέγει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, συνεχώς επιζητά την ηδονή και αποφεύγει με κάθε τρόπο την οδύνη. Κι όμως καμμία σημαία δεν κυματίζει αν δεν υπάρχει άνεμος και κανένα όστρακο δεν δημιουργεί μαργαριτάρι, αν δεν μπει ένας κόκκος άμμου στα σωθικά του για να το βασανίζει και να το αναγκάσει να χύσει την ουσία που θα δημιουργήσει το μαργαριτάρι.

Γι’ αυτό ο άγιος Χρυσόστομος λέγει σε δύο ομιλίες που εξεφώνησε, όταν επέστρεψε από την πρώτη εξορία του, το σκανδαλώδες για την ανθρώπινη λογική «γένοιτο υμάς αεί θλίβεσθαι»=μακάρι να είστε συνεχώς θλιμένοι. Και το εξηγεί παρουσιάζοντας την αγάπη που του έδειξε ο λαός, ακόμη και ετερόδοξοι, τις συνεχείς προσευχές και αγρυπνίες που κάνανε οι πιστοί για να επανέλθει, την σύμπνοια και ομόνοια και το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ ποιμένος και ποιμνίου.

  Να λοιπόν η ευλογία, η αξία και η αναγκαιότητα των θλίψεων.

β´. Η νηστεία της.

Ποτέ της δεν έτρωγε κρέας, ψάρια (εκτός από ορισμένα παστά), τυριά, αυγά. Της άρεσαν τα αλμυρά, το λάχανο τουρσί, οι αλμυρές πιπεριές. Τα αγριόχορτα, τα μανιτάρια και ό,τι άλλο μάζευε από το δάσος και την εξοχή τα έτρωγε σκέτα με μπόλικο αλάτι. Έζησε όπως οι παλαιοί ασκητές, όπως ο τίμιος Πρόδρομος.

Η ίδια ποτέ της δεν μαγείρευσε. Μόνο όταν περίμενε προσκυνητές έβαζε άλλες γυναίκες να μαγειρεύσουν. Σε όλους τους περαστικούς έψηνε καφέ. Πολλές φορές έτρωγε μουχλιασμένα φαγητά ή από σκεύη μπακιρένια που είχαν πρασινίσει ή σταφύλια με μυρμήγκια και σάπιες ρόγες χωρίς να παθαίνει τίποτα.

γ´. Η άσκησή της.

Κρεβάτι δεν γνώρισε, σένα τζάκι ημιυπαίθριο, που ήταν απέναντι από την κύρια είσοδο της μονής, δίπλα εκεί ξάπλωνε και το κορμί της το σκέπαζε με φύλλα. Όταν οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες στο τζάκι, πήγαινε στο πάνω πάτωμα στο κελλί με αριθμό το ένα και κει ξάπλωνε πάνω σε φύλλα και άχυρα. Κάτω όμως από τα άχυρα είχε σουβλερές πέτρες.

δ´. Η ενδυμασία της.

Τα ρούχα της ήταν πάντα μαύρα, τριμμένα και παλιά και φορούσε συνεχώς και μαύρο τσεμπέρι. Όταν κάποτε της πήγαν καινούργια ρούχα, τα έπλυνε στις βρύσες της μονής και τα κτύπησε με πέτρα για να τα ξεθωριάσει και να τα παλιώσει. Άλλες φορές τα έδινε στους φτωχούς. Δεύτερη αλλαξιά ποτέ δεν είχε. Πολλές φορές ξάπλωνε πάνω στα φαγητά που τις φέρνανε και έτσι λερωνότανε. Αλλοίμονο σε όποιον πήγαινε να την καθαρίσει ή να τα πετάξει. Όταν φεύγανε οι επισκέπτες, τότε τα έριχνε στις όρνιθες της μονής.

Συνήθως ήταν ξυπόλυτη. Σπάνια αν την έβλεπες με τίποτα παλιοπάπουτσα ή παλιοπαντόφλες. Μόνο για να πάει στην εκκλησία φορούσε ξύλινα τσόκαρα ή παντόφλες. συνήθως καθαρές.

Τα μαλλιά της για τα οποία ήταν υπερήφανη και τα περιποιόταν, όταν η ζωή κυλούσε ήσυχα, αργότερα από τον Πόντο ακόμη, ούτε τα έλουσε ούτε τα χτένισε. Είχαν κατσιάσει και είχαν γίνει σκληρά σαν την ουρά του αλόγου. Το κεφάλι της όμως ευωδίαζε.

Ο ιερός Χρυσόστομος στην όγδοη του επιστολή προς την διάκονο Ολυμπιάδα (Ε.Π.Ε. 37, σσ. 401-413), την οποία γράφει από την εξορία, προσπαθώντας να την παρηγορήσει για όσα άθλια συνέβαιναν στον χώρο της Εκκλησίας, την προτρέπει «ν’ αναλογισθεί τα βραβεία που θα πάρει για τα κατορθώματά της, τα φαιδρά στεφάνια, τη χορεία μαζί με τις παρθένες…». Και για να προλάβει αντίρρηση της Ολυμπιάδας, ότι αυτή δεν είναι παρθένος, αφού παντρεύτηκε –έστω και για λίγο– και στο τέλος έμεινε χήρα, της λέγει ότι κατά τον απόστολο Παύλο «παρθένος δεν είναι εκείνη που είναι απλώς άγαμη και απαλλαγμένη από την συνουσία ανδρός, αλλ’ εκείνη που φροντίζει ν’ αρέσει στον Κύριο». «Ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, πως αρέσει τω Κυρίω… η άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, ίνα η αγία και σώματι και πνεύματι· ο δε γαμήσας ή η γαμίσασα μεριμνά τα του κόσμου· πως αρέσει τη γυναικί… ή τω ανδρί… (Α΄ Κορ. 7,32-34)». Συνεπώς η γυναίκα, που είναι απαλλαγμένη από τη φιλαρέσκεια και στο βαθμό που είναι, αυτή είναι η πραγματική παρθένος.

Συνεπώς σύμφωνα με τη διδασκαλία του αγίου Χρυσοστόμου η Σοφία που ντυνόταν κατ’ αυτό τον τρόπο ήταν η τέλεια παρθένος, άσχετα που κάποτε ήταν παντρεμένη και μάλιστα είχε και παιδί.

ε´. Θύμωνε·

όταν άκουγε να βρίζουν τα θεία,

όταν πετούσαν ψωμί,

όταν συμβούλευε γυναίκες άσχημα ντυμένες και κείνες δεν διορθωνόταν.

στ´. Γεγονότα που η Σοφία έσωσε ανθρώπους.

α´. Το 1919 ενώ έρχεται στην Ελλάδα με το καράβι «Άγιος Νικόλαος» πιάνει τρικυμία και κινδύνεψαν να βουλιάξουν. Η Παναγία εμφανίστηκε στη Σοφία και της είπε ότι θα χαθεί ο κόσμος, γιατί είστε πολύ αμαρτωλοί. Και η Σοφία τότε απάντησε· «Παναγία μου εγώ να χαθώ, γιατί εγώ είμαι αμαρτωλή, και να σωθεί ο κόσμος». Κατέβασε μέσα στα κύματα μια εικόνα της Παναγίας και η φουρτούνα σταμάτησε.

β´. Στις 5 Απριλίου 1944, Μ. Τετάρτη, αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που δρούσαν στην περιοχή της Κλεισούρας, με αρχηγό τον Σιατιστινό Αλέξη Ρώσιο (Καπετάν Υψηλάντη), επιτίθενται σε γερμανική στρατιωτική φάλαγγα στην θέση Νταούλι, όπου σκοτώνουν τρεις προπομπούς στρατιώτες μοτοσικλετιστές.  

Γερμανικές δυνάμεις με διοικητή τον Καρλ Σύμερς (Karl Schumers), διοικητή του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των SS, μαζί με τον Βούλγαρο Κάλτσεφ, καταφθάνουν στην κωμόπολη. Ο Σύμερς συγκεντρώνει τα γυναικόπαιδα και τους γέροντες στην πλατεία του χωριού, χωρίς να δείξει τις κακές του προθέσεις. Τότε μια άλλη ομάδα στρατιωτών, ορμάει με τα πολυβόλα όπλα και βάλλει κατά των συγκεντρωμένων. Έπειτα κατευθύνονται προς τα σπίτια, παραβιάζουν τις θύρες των σπιτιών, βάζουν φωτιά... 280 γυναικόπαιδα νεκρά, 40 τραυματίες, 150 σπίτια καμμένα είναι ο απολογισμός της υποθέσεως.

Οι Γερμανοί αμέσως μετά κατευθύνονται προς το μοναστήρι της Παναγίας. Έχουν πληροφορίες ότι εκεί κρύβονται αντάρτες. Ετοιμάζονται να κάψουν ολόκληρο το μοναστήρι. Να μη μείνει τίποτα. Η Σοφία, η οποία δέκα μέρες πριν γίνει η σφαγή έλεγε ότι μεγάλο κακό θα συμβεί στο χωριό, τρέχει μαζί με την εικόνα της Παναγίας, πέφτει στα πόδια τους και τα φιλά, και κλαίγοντας τους παρακαλεί να μη κάνουν αυτό που σκεπτόταν. Η Παναγία φώτισε τους Γερμανούς και επέστρεψαν άπρακτοι. Το αν δεν κλαίμε σήμερα με την καταστροφή της Κλεισούρας και την καταστροφή της Μονής αυτό το οφείλουμε στην Σοφία. Πόση η δύναμη των αγίων! Ας θυμηθούμε τον Αβραάμ που παζάρευε με τον Θεό τη σωτηρία των Σοδόμων. Αν είναι 50, 45, 40, 30, 20 ,10 οι δίκαιοι… Δεν σταμάτησε ο Θεός να δίδει και να υποχωρεί, αλλά σταμάτησε ο Αβραάμ να ζητάει

ζ´. Θαυματουργική θεραπεία της

Κάποτε ασθένησε βαρειά. Διπλώθηκε στη μέση από τον πόνο. Δημιουργήθηκε ένα πρήξιμο, που αυξανόταν και άρχισε να σαπίζει. Την παρακαλούσαν να φωνάξουν γιατρό. «Θα’ ρθει η Παναγία να με πάρει τον πόνο. Μου το υποσχέθηκε», έλεγε. Και όντως το βράδι της εορτής του μοναστηρίου 8 Σεπτεμβρίου, την επισκέφτηκαν στον ύπνο της η Παναγία, με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον άγιο Γεώργιο και την εγχείρησαν. Η ουλή της εγχειρήσεως φαινότανε τις επόμενες μέρες.

η´. Η αρκούδα και τα φίδια

Είχε και μια αρκούδα η Σοφία και την έτρεφε με το χέρι της. «Έλα, Ρούσα μ’ έλα να τρώεις ψωμόπον», της έλεγε και το μεγαλόσωμο θηρίο έπαιρνε την τροφή, της έγλυφε τα χέρια και τα πόδια και χανόταν στο δάσος. Ακόμη και τα φίδια δεν την πείραζαν… Ήταν όπως ο Αδάμ πριν την πτώση.

θ´. Διδασκαλία

α´. Την Κυριακή μόνο τις αναγκαίες δουλειές. Μη κάνεις πίττες την Κυριακή είπε σε γυναίκα από την Πτολεμαΐδα που το συνήθιζε.

β´. Να σκεπάζετε για να σας σκεπάσει και ο Θεός.

γ´. Κανείς δεν είναι καλός· μόνο ο Θεός.

δ´. Να κάνετε πολύ υπομονή.

ε´. Σε συμπατριώτες της από την Αναρράχη που ήτανε πολύ τσιγγούνηδες και δεν δίνανε ούτε στην Εκκλησία ούτε σε άλλους και πήγαν να ζητήσουν βοήθεια από το μοναστήρι, όταν βρέθηκαν σε ανάγκη, τους απάντησε παιδαγωγικά· «εσείς δεν δίνετε στην Παναγία και τώρα ζητάτε να σας δώσει»;

ε´. Πολύτεκνος, πάμπτωχος οικογενειάρχης αναγκάσθηκε να ανοίξει το παγκάρι της μονής, υποσχόμενος στην Παναγία ότι θα τα επιστρέψει μόλις μπορέσει. Οι επίτροποι όμως άρχισαν ανακρίσεις και κάποιος συγχωριανός ήταν έτοιμος να αποκαλύψει τον ένοχο. Όταν το έμαθε η Σοφία ήρθε αμέσως και άρχισε να τον φωνάζει· «Χάσου από δω. Τον φτωχό τον άνθρωπο κυνηγάς; Δεν φοβάσαι τον Θεό και την Παναγία; Να σηκωθείς να φύγεις. Δεν σε θέλει η Παναγία». Τι ρεαλιστική και πραγματικά ριζοσπαστική εν Χριστώ Ιησού διδασκαλία.

ι´. Η κοίμησή της.

Κοιμήθηκε στις 6 Μαΐου, την ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει τον πολύπαθο και πολύαθλο και πανάγιο Ιώβ, 1974. Την κηδεία της την τελέσανε την επομένη μέρα εκτός του ηγουμένου 16 ιερείς, δύο διάκονοι, ένας μοναχός, μερικές μοναχές και περίπου 700 άτομα.

 Στη συνείδηση του λαού του Θεού υπήρξε αγία και όταν ζούσε και μετά την κοίμησή της. Στις 4 Οκτωβρίου 2011 έγινε και η επίσημη αγιοκατάξη της από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, μετά από ενέργειες του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Ομιλία στα «Σωτήρια 2012» του Ι.Ν. Μεταφορφώσεως της Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, του Δήμου Μεταμορφώσεως Αττικής την 1/8/2012. 

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

www.pmeletios.com

http://armenisths.blogspot.gr/2013/05/6.html

Η «Αποστολή» ξενυχτά κοντά στους αστέγους της Αθήνας

Κοντά σε άστεγους και άπορους της πρωτεύουσας βρέθηκε το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ο φιλανθρωπικός οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Αποστολή» υλοποιώντας πρόγραμμα σίτισης, με εντολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου.

Η «Αποστολή» σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή από την Μεγάλη Εβδομάδα πρόγραμμα προστασίας σε συνανθρώπους μας που περιφέρονται άστεγοι στην πρωτεύουσα.
Στελέχη της Αποστολής προσφέρουν απο βραδύς μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες φαγητό, χυμούς φρούτων και νερό ενω και γιατροί προσφέρουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Με συνέπεια και υπευθυνότητα κλιμάκιο της Αποστολής ξενυχτά δίπλα στις ανάγκες και τα προβλήματα των ανθρώπων που στερούνται στέγης, θαλπωρής και οικογενειακής φροντίδας.
Ο κ. Δήμτσας στην παρουσίαση του νέου προγράμματος ανέφερε. «Οι εργαζόμενοι και οι εθελοντές μας δεν έχουν ωράριο, δεν δουλεύουμε μόνο την ημέρα αλλά ασταμάτητα αν χρειαστεί και την νύχτα, δεν γίνεται αλλιώς, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Θέλουμε με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου μας να μοιραστούμε δύσκολες καταστάσεις των συνανθρώπων μας να δώσουμε ελπίδα, αγάπη και ανακούφιση η Αθήνα χρειάζεται ένα δίχτυ προστασίας καθώς οι άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους όχι μόνο πληθαίνουν αλλά είναι ανήμποροι. Η Εκκλησία είναι δίπλα τους».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63822853