Αυτός ο λόγος προφανώς έχει προηγούμενα και επόμενα λόγια.
Τα προηγούμενα είναι τα εξής: « Καὶ ὅταν προσεύχῃ, οὐκ ἔσῃ ὡς οἱ ὑποκριταί· ὅτι φιλοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς γωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτες προσεύχεσθαι, ὅπως ἄν φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν ».
Τα επόμενα είναι τα εξής: « σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ » (Ματ. τ, 5-6).
Αφού λοιπόν οι υποκριτές αρέσκονταν να προσεύχονται δημόσια για να φαίνονται στους ανθρώπους, το « εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου » προφανώς σημαίνει το αντίθετο, δηλαδή προκειμένου να προσευχηθείς, μπες σε ένα ιδιαίτερο προσωπικό σου χώρο για να μη σε βλέπουν άλλοι και σε επαινούν για την ευσέβειά σου. Οι πιστοί δεν πρέπει να παρασύρονται από φαρισαϊκό πνεύμα και να προσεύχονται, «ὅπως ἄν φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις·».
Τώρα, αν πει κάποιος ότι το ταμείο είναι η καρδιά του προσευχομένου, αυτό είναι αλληγορική ερμηνεία, ωφέλιμη μεν αλλά όχι αυτούσια τα παραπάνω λόγια του Κυρίου τα οποία είναι αμετακίνητα και αναλλοίωτα.
Αλληγορικά μπορεί να πει κανείς πολλά σχετικά με την προσευχή, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι σωστό η φράση, « εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου », να λέει κανείς ότι δεν αναφέρεται σε κλειστό χώρο που μπορεί και να ακούγεται η προσευχή, αλλά στην καρδιά.
Αν εδώ ο Χριστός εννοούσε την καρδιά, δε θα έλεγε «εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ·», γιατί η καρδιά δεν έχει θύρα να κλειδαμπαρώνει.
Αν μιλούσε για την καρδιά, δε θα έλεγε, « ἐν τῷ κρυπτῷ·»,γιατί και στο δρόμο να προσεύχεται κανείς στην καρδιά του, πάλι κρυφά από τους άλλος προσεύχεται.
Ας προσεύχεται λοιπόν κανείς όπως νομίζει, αλλά όχι φαρισαϊκώς.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου