Θαυμαστή διήγηση απο τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες

Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος. Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο. Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.

Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.

Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές. Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός. Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του . Αφού ήλθε , του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι , απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο

-Εμπρός λοιπόν , είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ

-Δεν είναι δυνατόν , βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ' αυτή την ζωή. Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.

Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού , θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος , διότι αυτό ήταν το όνομά του , ως εμπαιγμό και χλεύη. Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι όνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του. Γι' αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.

Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός; ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατα του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει .Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε. Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.

Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού , επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα. Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και την έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν. Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει σ' ένα απ' αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε. Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.

Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο για ν' αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.

Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.

Ενώ οι συγγενείς του ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό , ξαφνικά άρχισε να αναπνέει. Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:

-Αν με αγαπάς , αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:

-Αδελφέ μου , δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη που , ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.

Αμέσως διέταξε ν' αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό που λατρεύει και την διδασκαλία του , ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά, τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.

Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό για τα θαυμάσια του και την Θεία Πρόνοιά Του. Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Απο το βιβίο "Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις"
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ὁμιλία εἰς τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς)

 

Θ' αντιληφθής καλύτερα την υπεροχή της Κυριακής απέναντι στις άλλες εορτάσιμες ημέρες και από το εξής. Κάθε άλλη εορτάσιμη ημέρα το έτος φέρει μόνο μια φορά, ενώ την Κυριακή μας την επαναφέρει και ο κάθε μήνας μόνος του τέσσερις φορές· έτσι αυτή με την τόσο συχνή επάνοδο μάς καθιστά όλο το έτος της αληθινής αφέσεως, έτος ευπρόσδεκτο από τον Κύριο. Γι' αυτό και ο Κύριος διδάσκοντάς μας να την εορτάζωμε εμπράκτως με το πέρασμα κάθε εβδομάδος ημερών, εμφανίσθηκε πρώτα στους μαθητάς σε οικία, ενώ απουσίαζε ο Θωμάς, και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανόν, τους πρόσφερε την ειρήνη και με το εμφύσημα εχάρισε τη χάρι του θείου Πνεύματος· ενέβαλε σ' αυτούς θεία δύναμι να δένουν και να λύουν τις αμαρτίες και τους κατέστησε συμμετόχους της ουράνιας κυριαρχίας, λέγοντάς τους, «λάβετε άγιο Πνεύμα, αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες κάποιων, τους συγχωρούνται, αν τις κρατήτε, κρατούνται».

Αυτήν λοιπόν τη δύναμι και χάρι παρέσχε ο Κύριος, εμφανισθείς κατά την ιδία την ημέρα της αναστάσεώς του, που πάντως ήταν Κυριακή· έπειτα παραλείποντας τις ενδιάμεσες ημέρες της εβδομάδος, κατά την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή που έχομε σήμερα, έρχεται πάλι στην ίδια οικία, για να εγκαινιάση την πανήγυρί του και οδηγήση τον διστακτικό Θωμά προς την πίστι· διότι κατά τον αγαπημένο ευαγγελιστή και μαθητή του Σωτήρος, «έπειτα από οκτώ ημέρες οι μαθηταί ήσαν πάλι μέσα και ανάμεσά τους ο Θωμάς· έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήσαν κλειστές, εστάθηκε στη μέση τους και λέγει σ' αυτούς, ειρήνη σ' εσάς».

Βλέπετε ότι Κυριακή συνέβηκαν και η συνάθροισις των μαθητών του Χριστού και ο ερχομός του Κυρίου προς αυτούς; Διότι Κυριακή ήταν, όταν για πρώτη φορά ήλθε σε συνάθροισί τους, και μετά οκτώ ημέρες πάλι Κυριακή έρχεται σε σύναξί τους. Εκείνες τις συνάξεις εικονίζει διαρκώς η Εκκλησία του Χριστού με το να επιτελή κυρίως κατά Κυριακή τις συνάξεις, όπου κι' εμείς ευρισκόμαστε ανάμεσά σας και κηρύττομε δημοσία τα χρήσιμα για την σωτηρία και οδηγούμε προς την ευσέβεια και τον ευσεβή βίο.

Κανένας λοιπόν να μη απουσιάζη από αυτές τις ιερές και θεοπαράδοτες συνάξεις είτε από ραθυμία είτε από την συνεχή ασχολία με τα γήινα, ώστε να μη εγκαταλειφθή δικαίως από τον Θεό και πάθη κάτι παρόμοιο με τον Θωμά που δεν ήλθε στην ώρα του· κι' αν πνιγμένος από τις φροντίδες απουσιάση μια φορά, να ανταποδώση την επομένη, φέροντας τον εαυτό του στην Εκκλησία του Χριστού, για να μη μείνη αμείωτος, αφού, ενώ ασθένησε κατά την ψυχή στην απιστία με έργα και λόγια, δεν προσήλθε στο ιατρείο του Χριστού και δεν εδέχθηκε την ιερά ιατρεία, όπως ο θείος Θωμάς. Υπάρχουν πραγματικά, υπάρχουν όχι μόνο λογισμοί και λόγοι, αλλά και έργα και πράξεις πίστεως (διότι, λέγει, «δείξε μου την πίστι σου από τα έργα σου»), από τα οποία αν εκπέση κανείς τελείως απομακρυνόμενος από την Εκκλησία του Χριστού και επιδιδόμενος αποκλειστικώς στα μάταια, έχει την πίστι νεκρά, δηλαδή ανύπαρκτη, γινόμενος κι' αυτός νεκρός διά της αμαρτίας.

Αλλ' απορούν μερικοί, πώς με κλειστές θύρες εισήλθε ο Χριστός έχοντας σώμα; Διότι, όπως φαίνεται, δεν γνωρίζουν να συγκρίνουν τα πνευματικά με τα πνευματικά και να τα κατανοούν δι' αλλήλων, όπως λέγει ο θείος απόστολος. Διότι, αν δεν έφθειρε τη μήτρα της Παρθένου που τον εγέννησε κατά σάρκα, αφού δεν την έθιξε κατά την γέννησί του αλλά διετήρησε σώα τα σημεία της παρθενίας, μ' όλο που τότε έφερε παθητό και θνητό σώμα, τι το παράδοξο, αν τώρα, που απαθανάτισε το ανθρώπινο πρόσλημμα και έχει αθάνατο σώμα, εισήλθε από κλειστές θύρες; Αλλά επειδή πάντως είχε αθάνατο και απαθές σώμα, πώς λοιπόν είχε τις ουλές και τα τρυπήματα στα χέρια και την πλευρά; Διότι λέγει ο ευαγγελιστής ότι ο Κύριος είπε προς τον Θωμά· «φέρε εδώ τον δάκτυλό σου και ιδέ τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου· και να μη είσαι άπιστος, αλλά πιστός». Πώς είχε λοιπόν τις ουλές; Βέβαια θνητό και παθητό σώμα δεν θα μπορούσε να επιδείξη ουλές και τρυπήματα και παρ' όλα αυτά να μένη σώο και υγιές· το δε απαθές και αθάνατο μπορεί και ουλές να δείξη και τρυπήματα, που έπαθε πρωτύτερα, σε όσους θέλει, και παρ' όλα αυτά να μένη απαθές και αθάνατο.

Εμένα δε τούτο μου επιτρέπει ν' αντιληφθώ και αυτό, ότι δηλαδή τις ουλές φέρουν ως αιώνιο στολίδι όσοι έπαθαν για τον Χριστό. Όπως δηλαδή οι φωταγωγοί των παραθύρων χωρίς να μειώνουν κατά τίποτε την ασφάλεια της οικοδομής, δεν αποτελούν ασχήμια αλλά στολίδι αναγκαιότατο στις οικίες,αφού στέλλουν μέσα το φως και προσφέρουν την προς τα έξω θέα των ενοίκων, κατά τον ίδιο τρόπο τα πάθη επί του σώματος γιά τον Χριστό και τα τρυπήματα από αυτά είναι γι' αυτούς, που τα έχουν φωταγωγοί του ανεσπέρου φωτός και κατά τον καιρό της εκφάνσεως του φωτός εκείνου αυτοί αναγνωρίζονται μάλλον από το θείο κάλλος και την λαμπρότητα, αλλ' όχι μόνο δεν φθείρονται από την απάθεια, αλλά μάλλον είναι πρόξενοι της αθανασίας.

Το δε σώμα του Χριστού που έχει μέσα του την πηγή του φωτός, εκλάμποντας από εκεί εφώτισε νοερώς τον διστάζοντα, ώστε ο Θωμάς να φωνάξη αμέσως με τελεία θεολόγησι, «ο Κύριός μου και ο Θεός». Ο δε Κύριος είπε προς αυτόν, «επειδή με είδες επίστευσες; μακάριοι αυτοί που επίστευσαν χωρίς να ιδούν», δεικνύοντας ότι οι αυτόπτες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα στη δόξα από εκείνους που οδηγούνται δι' αυτών στην προς τον Κύριο πίστι. Αν δε δεν είπε 'πιστεύοντες' αλλά «πιστεύσαντες», το είπε με την θεία και προγνωστική δύναμι του γνωρίζοντος τα πάντα πριν από τη γένεσί τους, ότι τα εσόμενα είναι γεγονότα.

Κάτι που μόλις τώρα μου ήλθε στο νου, θα το ειπώ προς την αγάπη σας. Πραγματικά βλέπω ότι ο Θωμάς, όταν ήταν απών, έγινε άπιστος, όταν δε ήλθε μαζί με τους πιστεύοντας, δεν αστόχησε καθόλου στην πίστι. Γι' αυτό έβαλα στο νου μου ότι, και ο αμαρτωλός άνθρωπος, μόνο αν αποφύγη την συναναστροφή με τους φαύλους και συναναστρέφεται τους δικαίους δεν θα αστοχήση ποτέ στη δικαιοσύνη και στη γι' αυτήν ψυχική σωτηρία. Κι' αυτό νομίζω ότι υπαινίσσεται και ο ψαλμωδός προφήτης, όταν μακαρίζη τους παρεκκλίνοντας από την συμπαράστασι και συνοδοιπορία με τους διεφθαρμένους, και άλλος προφήτης όταν λέγη, να μη είσαι με πολλούς στην κακία, και ο παροιμιαστής, «στη συνάθροισι των αμαρτωλών θα γίνη πυρκαϊά, ενώ αυτός που συμπορεύεται με σοφούς θα είναι σοφός».

Επομένως, αδελφοί, ας συναθροιζώμαστε και ας επισκεπτόμαστε συχνά την Εκκλησία του Θεού· διότι κάθε πραγματικά ευλαβής παρευρίσκεται και παραμένει σ' αυτήν χωρίς απουσίες. Και όταν ο καθένας σας έλθη σ' αυτήν, ας παρατηρή τους ευλαβέστερους, που μπορεί να τους διακρίνη και μόνο με τη θέα της παραστάσεως σε σιωπή και προσοχή. Ας παρατηρή λοιπόν τους ευλαβέστερους και σεβόμενους τον Κύριο περισσότερο από τους άλλους, και πλησιάζοντας ας προσκολλάται σ' αυτούς και ας συμπαραστέκεται στον Θεό μαζί με αυτούς. Κι αν εξέλθη από εδώ μετά την απόλαυσι, σε ημέρα Κυριακή, σχολάζοντας από τα επίγεια έργα για τον Κύριο, του οποίου επώνυμος είναι αυτή, ας αναζητή με επιμέλεια, μήπως κάποιος μιμούμενος τους Αποστόλους εκείνους μένη τον περισσότερο χρόνο κατάκλειστος, ποθώντας να επικοινωνήση προς τον Κύριο διά της προσευχής και της ψαλμωδίας σε ησυχία, καθώς και διά της άλλης διαγωγής. Ας προσέλθη λοιπόν και αυτός σ' εκείνον, ας εισέλθη στην οικία του με πίστι, σαν σε ουράνιο χώρο που έχει μέσα την αγιαστική δύναμι του Πνεύματος· ας παρακάθεται με τον ένοικο, ας παραμένη μαζί του, όσο μπορεί, και ας συνομιλή μαζί του περί Θεού και θείων πραγμάτων, ερωτώντας, μαθαίνοντας με ταπείνωσι κι επικαλούμενος την βοήθεια δι' ευχής. Πράττοντας έτσι θα έλθη και προς αυτόν αοράτως - το γνωρίζω καλά - ο Χριστός και θα προσφέρη την ειρήνη μέσα στο λογικό της ψυχής, θ' αυξήση την πίστι, θα δώση μεγαλύτερη δύναμι στον στηριγμό και στον καιρό του θα τον κατατάξη μαζί με τους εκλεκτούς του στη βασιλεία των ουρανών.

Αυτήν είθε να επιτύχωμε όλοι εμείς, στο όνομα αυτού που τώρα απέθανε για μας και αναστήθηκε και ύστερα θα έλθη με δόξα, του βασιλέως των αιώνων Χριστού· διότι σ' αυτόν πρέπει δόξα στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο.


(Απόσπασμα λόγου εις το μυστήριον του Σαββάτου και της Κυριακής)

 http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2716

Ζωή σε αδιάλειπτη ένωση με την Εκκλησία. Πόσο απαραίτητο είναι ν’ ανήκει ο άνθρωπος στη Μία, Αγία, Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πρέπει οπωσδήποτε ν’ ανήκουμε στην αληθινή Εκκλησία, Κεφαλή της οποίας είναι ο παντοδύναμος Κύριος, ο άρχοντας της ζωής και του θανάτου, ο Ιησούς Χριστός. Η Εκκλησία είναι η βασιλεία Του, που μάχεται με τις αρχές, με τις εξουσίες και τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, με τα πνεύματα της πονηρίας «εν τοις επουρανίοις». Συνθέτουν κι αυτά ένα οργανωμένο βασίλειο και πολεμούν τον άνθρωπο μ’ έναν ιδιαίτερα έμπειρο, πανούργο, καλογυμνασμένο και πανίσχυρο στρατό, αφού πρώτα μελετήσουν όλα τα πάθη και τις ροπές του. Στον πόλεμο αυτόν κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ν’  αγωνιστεί από μόνος του. Οι μεγάλες, μη ορθόδοξες κοινότητες, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την Κεφαλή- το Χριστό. Δεν μπορούν να νικήσουν αυτούς τους παμπόνηρους και άγρυπνους εχθρούς που είναι πανεπιστήμονες στον πόλεμο αυτόν.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί διαθέτουν την απαραίτητη και πανίσχυρη βοήθεια από τον ουρανό, από το Θεό. Έχουν ως συμμάχους τους αγίους στρατιώτες του Χριστού που κατατρόπωσαν τους εχθρούς της σωτηρίας με τη δύναμη της χάρης Του, έχουν τους ποιμένες και διδασκάλους, αλλά και τη δύναμη της προσευχής και της θείας κοινωνίας. Η Εκκλησία του Χριστού είναι ακριβώς ένας άριστος βοηθός στον αγώνα κατά των ορατών και αοράτων εχθρών. Είναι η αληθινή Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε με τη χάρη του Χριστού. Οι καθολικοί επινόησαν καινούρια κεφαλή και υποβίβασαν την αληθινή Κεφαλή της Εκκλησίας , το Χριστό. Οι λουθηρανοί από την άλλη απομακρύνθηκαν κι έμειναν ακέφαλοι. Το ίδιο κι οι αγγλικανοί. Δεν υπάρχει Εκκλησία σ’ αυτούς. Ο δεσμός με την κεφαλή έσπασε. Δεν έχουν βοήθεια άνωθεν. Έτσι , ο Βελίαρ τους πολεμά μ’ όλες του τις δυνάμεις και την πανουργία του και τους κρατάει σφιχτά στην πλάνη και την απώλεια. Πλήθη μεγάλα οδηγούνται στη διαφθορά και τον όλεθρο.

Από το βιβλίο: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ
η ΚΙΒΩΤΟΣ της ΣΩΤΗΡΙΑΣ
και η μακαριότητα των αγίων»
Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης
Μετάφραση-Επιμέλεια
ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ
Αθήνα 2012

Νώτη Γεωργία

Ασκητές στον κόσμο- ζ΄. Απόστολος Τσαλαπάτας

Ο Απόστολος Τσαλαπάτας του Ιωάννου και της Μαρίας γεννήθηκε το 1885 στο χωριό Αγναντερή Λαρίσης. Οι γονείς του απέκτησαν και μία κόρη, την Βασιλική. Ήταν φτωχοί και απλοί άνθρωποι, αλλά τίμιοι και πιστοί. Αυτήν την πίστη κληρονόμησαν και τα παιδιά τους, ιδιαίτερα ο Απόστολος. Έμεινε αγράμματος λόγω της ανέχειας των γονέων του, και ακολούθησε το επάγγελμά τους. Από μικρός έγινε βοσκός προβάτων. Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε στην πνευματική του προκοπή. Ήταν απλός στους τρόπους, αθώος, αγνός και καθαρός στην ψυχή. Βόσκοντας τα πρόβατά του στην ησυχία, προσευχόταν και δόξαζε τον Θεό.

Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου, νυμφεύθηκε την Ασημούλα από το χωριό Αρμένιο και απέκτησαν ένα γυιό και δύο θυγατέρες. Ζούσαν φτωχικά αλλά με αγάπη και ειρηνικά. Ο γυιός του εκοιμήθη σε ηλικία 10 ετών και υιοθέτησε άλλο αγοράκι, με την επιθυμία να αφήση διάδοχο για να μη χαθή το όνομά του, αλλά και αυτό πέθανε. Δεν ήταν θέλημα Θεού να αφήση διάδοχο για να διαιωνίση το όνομά του, αλλά άφησε ο ίδιος όνομα καλό συνοδευόμενο από οσμή ευωδίας πνευματικής. Εκοιμήθη και η σύζυγός του και ο Απόστολος έμεινε μόνος με τις δύο θυγατέρες του.

Μαρτυρεί ο Σαράντης Αξούγκας: «Ήμουν βοηθός του μπαρμπα-Αποστόλη Τσαλαπάτα στα πρόβατα. Ένα μεσημέρι που κοιμώμασταν μαζί με τα πρόβατα έξω από το προσκύνημα της Παναγίας στο Αρμένιο, ο Αποστόλης σηκώθηκε ξαφνικά, μάζεψε τα πρόβατα και έφυγε, ενώ εμένα με άφησε να κοιμάμαι. Ύστερα μου είπε ότι του εμφανίστηκε στον ύπνο η Παναγία. Του είπε να μαζέψη τα πρόβατα , να μην τα ξαναφέρη εκεί στο προσκύνημα, γιατί γεμίζουν κοπριές που τις πατάει ο κόσμος και έπειτα λερώνουν την Εκκλησία».

Ο Απόστολος με την μεγάλη του απλότητα και την ζωντανή πίστη του είδε και άλλη φορά την Παναγία η οποία του είπε να πάη να υπηρετή το προσκύνημά της , την Εκκλησία στο Αρμένιο. Μετά από επανειλημμένες εμφανίσεις της Παναγίας το ανακοίνωσε στις κόρες του, οι οποίες αντέδρασαν. Η μία που αντιδρούσε περισσότερο και ίσως δεν μιλούσε με τον απαιτούμενο σεβασμό για τον πατέρα της, είδε στον ύπνο της την Παναγία , η οποία την μάλωσε και της είπε να μην εμποδίση τον πατέρα της.

Έτσι, το έτος 1953 ανεχώρησε από το σπίτι του και αφιερώθηκε στο προσκύνημα της Παναγίας, στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής στο Αρμένιο, διακονώντας με αυταπάρνηση και ζώντας με κρυφή άσκηση. Φορούσε ράσα και σκούφο, είχε τα γένεια του και τα μαλλιά , αλλά δεν ήταν μοναχός. Περπατούσε χειμώνα-καλοκαίρι ξυπόλυτος, ακόμη και στα χιόνια, χωρίς να αρρωσταίνη. Τα μαλλιά του ήταν μακρυά και τα έδενε με σύρμα. Στους προσκυνητές κερνούσε νερό και καφέ, τους εφέρετο ταπεινά, με καλωσύνη και τους έδινε πνευματικές συμβουλές. Ανέφερε τις εμφανίσεις της Παναγίας στον ίδιο και έλεγε στα παιδιά του Γυμνασίου ότι η Παναγία του  είπε ότι θα πεθάνη όταν ξεραθή η κορυφή από το κυπαρίσσι που ήταν εκεί στο προσκύνημα. Συνέχιζε να βλέπη κατά καιρούς την Παναγία και μερικές φορές τον άκουγαν να συνομιλή μαζί της μέσα στο ναό. Επειδή αδυνάτισε η όρασή του και δεν έβλεπε καλά, συχνά ρωτούσε άλλους να του πουν αν ξεράθηκε η κορυφή του κυπαρισσιού. Όταν του είπαν ότι άρχισε ξηραίνεται, πήγε και παρήγγειλε το φέρετρό του. Στην ερώτηση για ποιόν ήθελε το φέρετρο, απάντησε με φυσικότητα: «Για μένα. Σε λίγες μέρες θα πεθάνω».

Πράγματι σε λίγες μέρες ο Απόστολος αρρώστησε. Ο ανεψιός του Γιώργος Τσαλαπάτας από την Αγναντερή έμαθε από μία καλόγρια ότι ο Απόστολος πεθαίνει, και έτρεξε για να τον προλάβη. Ο Απόστολος μόλις είδε τον ανιψιό του του είπε: «Σου είπε η καλόγρια να ‘ρθης γιατί πεθαίνω; Η Παναγία μου είπε ότι αύριο στις 3 η ώρα θα μου δώσει το εισιτήριο».

Ήδη το φέρετρό του ήταν έτοιμο. Την άλλη ημέρα όταν πλησίαζε η ώρα 3μ.μ. χτύπησε πένθιμα την καμπάνα ο ίδιος, ύστερα πήγε στο ναό, γονάτισε μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, σταύρωσε τα χέρια του και εκεί προσευχόμενος εκοιμήθη  τον ύπνο των δικαίων. Η καθαρή του ψυχή πέταξε στα ουράνια.

Ετάφη δίπλα στο ναό της Παναγίας που αγαπούσε και με εντολή Της διακόνησε πιστά επί εικοσαετία, μέχρι το 1973. Οι προσκυνητές που τον γνώρισαν τον είχαν σε ευλάβεια και ήθελαν ο τάφος του να είναι εκεί στην Παναγία , όπως και έγινε, παρά τις αντιδράσεις από επίσημους φορείς.

Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.

Από το βιβλίο: «ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»

Β ΄

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2012

Ιερόν Ησυχαστήριον

«Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»

Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

Νώτη Γεωργία

Στην Αγία Σοφία Τραπεζούντος

Εντυπώσεις από επίσκεψη στην ΤραπεζούνταH Αγία Σοφία Τραπεζούντος είναι μια πανέμορφη εκκλησία, χτισμένη σε ύψωμα, με μεγάλο περίβολο, καθώς... υπήρξε ταφικό συγκρότημα. Στην σημερινή Τραπεζούντα, όπου όλες οι άλλες εκκλησιές έχουν μετατραπεί σε τεμένη, είναι η μόνη που δείχνει ότι κάποτε υπήρξε εδώ μια Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Η συζήτηση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας σε τέμενος, έρχεται σε μια χρονική στιγμή, που θα περίμενε κανείς όχι μόνο να γίνει το αντίθετο, δηλαδή η αποκατάστασή της, -όσο είναι δυνατό-, καθώς στη μοναδική τοποθεσία που είναι χτισμένη με την αρχιτεκτονική της ομορφιά και το ταφικό συγκρότημα που την περιβάλλει, αποτελεί ιστορία, αλλά πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για την αποκατάσταση της Θεοσκεπάστου όπου γινόταν οι στέψεις, του Αγίου Ευγενίου, της Αγία Άννας και άλλων.

Σήμερα, που η Τουρκία δείχνει να ανακτά την αυτοπεποίθησή της, που κάνει βήματα σε πολλούς τομείς, δεν δικαιολογείται πια να μετατρέπει σε τεμένη ναούς

. Δηλαδή τα τεμένη δεν έχουν ιδιαίτερο τρόπο χτισίματος; Αρκούνται σε γραμμές «βυζαντινές»; Πώς θα διαμορφώσει έτσι ο μουσουλμανικός κόσμος την δική του αρχιτεκτονική αισθητική, την συμβατή με την δική του κουλτούρα; Στη γη της σημερινής Τουρκίας «φιλοξενήθηκαν» -όπως λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί της-, πολλοί πολιτισμοί, όπως των Χετταίων, αλλά και των Ιώνων, των Αχαιών, των Δωριέων και στη συνέχεια των Βυζαντινών. Τι σημασία έχει να «φιλοξενώ στη γη μου», χωρίς μάλιστα να έχω ρωτηθεί, έναν πολιτισμό και να μην γεύομαι από το πνεύμα του. Εδώ είναι το πρόβλημα της σημερινής Τουρκίας. Δεν διαλέγεται με άλλους πολιτισμούς. Έτσι κλείνει τα μάτια σε φαινόμενα όπως η ζήτηση που έχει η Αγία Γραφή στους πολίτες της και στο ότι ακόμη και σήμερα στον Πόντο χορεύουν τον «Χορό» και γιορτάζουν στα Παρχάρια. Μιλούν την Ποντιακή και συρρέουν στην Παναγία τη Σουμελά πλήθος νέοι μουσουλμάνοι, γιατί άραγε;

Στην Τραπεζούντα ο ζωτικός χώρος είναι μικρός για οικιστική δραστηριότητα. Ανάμεσα στον Εύξινο Πόντο και τα Ποντιακά Όρη, οι παλιοί κάτοικοι είχαν χτίζει τα σπίτια τους αμφιθεατρικά , από την θάλασσα προς το βουνό. Σήμερα τα σπίτια αυτά, όσα έχουν μείνει, έχουν αρχιτεκτονικό στυλ, αποτελούν νεότερο πολιτισμό και μέγιστη αντίθεση με τις πανομοιότυπες άθλιες πολυκατοικίες των 13 και πλέον ορόφων, που στοιβάζουν με επισφάλεια τους νεοφερμένους κατοίκους της πόλης. Αν περπατήσει κανείς στα ενδότερα της πόλης, βρίσκει εκκλησιές που δεν μπορείς να μπεις γιατί κάποιο παζάρι έχει ενσωματωθεί στην είσοδο ή και κάποια οικία. Γυρνάς γύρω –γύρω και άνοιγμα κανένα, στους κατακαμένους τοίχους. Σε πιάνει ρίγος. Όπως ρίγος σε πιάνει, όταν συναντάς τα αρχοντικά που η αρχιτεκτονική τους και η ηλικία τους προδίδει τον κτήτορα. Τόσος πλούτος πώς άλλαξε χέρια; Και με τι τρόπο!

Κανείς δεν νομιμοποιείται για το έγκλημα αυτό, αλλά δεν μπορούμε να χρεώνουμε στη σημερινή γενιά τα παλιά λάθη.

Περιμένει όμως κανείς να υπάρξει μια συνειδητοποίηση και όπως στο Ορτά μαχαλέ (μια ανέπαφη συνοικία από το χρόνο με σπίτια Ελλήνων), οι κάτοικοι φυλάσσουν την καμπάνα στο σχολείο που είναι χτισμένο ακριβώς απέναντι από την κατακαμένη εκκλησιά του χωριού, τον Άγιο Μιχαήλ, γιατί όπως λένε θα την ανακαινίσουν, έτσι θα πρέπει να αποσυμπιέσουν και τις άλλες πολιτισμικές δυνάμεις και δεν έχουν τίποτε πια να χάσουν

. Η αστική τάξη, που τόσο διακαώς θέλανε να αποκτήσουν, υφίσταται και είναι τουρκική. Για να γεννηθεί αυτή η τάξη, θυσιάστηκαν γηγενείς πληθυσμοί, χάθηκε βίαια το ελληνικό στοιχείο. Αλλά, η αστική τάξη έχει και υποχρεώσεις, θα πρέπει να πατήσει κάποτε στα πόδια της και όπως στα άλλα κράτη, οι αστοί φέρνουν την αλλαγή, την ανατροπή, την επανάσταση και κινούν τον πολιτισμό, ας πράξει ναι η τουρκική αστική τάξη ανάλογα, δείχνοντας την γενναιοδωρία και την αυτοπεποίθηση που ταιριάζει σε μια αστική τάξη.

Η γη που «φιλοξένησε» με την πραγματική σημασία της λέξης τον ελληνικό πολιτισμό, ποτέ δεν έχασε από αυτόν, μόνο κέρδισε. Και αν μίλαγαν οι πόλεις, θα μπορούσαν να υπερασπιστούν αυτούς, που τους έδωσαν αίγλη. Η ακμή των πόλεων του Ευξείνου Πόντου και της Μικρασίας, συνέπεσε με την ακμή του ελληνικού πολιτισμού εκεί.

Μετά από τόση βία και φόβο, τόσες φωτιές και σφαγές, ακούει κανείς ακόμη ελληνικά στο Μεϊντάνι, την πλατεία της Τραπεζούντας, που κοσμείται από βασικά ελληνικά κτίσματα. Μπαίνεις στα μαγαζιά και μόλις ακούσον ελληνικά, απαντούν Ποντιακά και λένε «αούτος πα Πόντιος εν, και κατατσεύ’ ελληνικά». Ζητάς «φουντούκια» που παράγονται εκεί και σου λένε «λευκοκάρια»! δηλαδή «λευκοκάρυδα»! Από παντού πλησιάζουν και λένε «ας ην Ελλάδα είστε;» «κι εγώ ας ην Τόνια είμαι πα!» (Τόνια= περιοχή τελευταίων ελληνόφωνων)

Αν η Τουρκία πιστεύει στον εαυτό της, αν τα έχει βρει με τον εαυτό της και το μέλλον της, ας δείξει αυτή την αυτοπεποίθηση, όχι με φραστικά αυτοπαινέματα στους ταξιδιωτικούς οδηγούς για τα «τουρκικά φύλα που έκτισαν την Τραπεζούντα το 2000 π.χ.»!!!, αλλά ας ελευθερώσει τον αυτοπροσδιορισμό, κι ας δεχθεί την πραγματικότητα. Ας δώσει την ευκαιρία αυτοπροσδιορισμού στο λαό της κι ας αντέξει την σύγκριση των πολιτισμών, την διαπολιτισμικότητα. Και τότε είναι σίγουρο ότι θ’ανοίξουν εκκλησιές και σχολεία και πάλι. Οι Πόντιοι είναι εκεί. Μπορεί ν’αλλάξαν ονόματα και ο Γιάννης να λέγεται Γιουσούφ, αλλά μέσα στου σπίτι του η μάνα κι η γυναίκα του τον φωνάζουν Γιάννη και πάλι. Με τα ντουφέκια στα μαξιλάρια κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι κι ας αγνοεί η Ελλάδα την ύπαρξή τους, κι ας μην πολεμάει γι’ αυτούς και το δράμα τους. Μια εκδρομή στην Τραπεζούντα αρκεί για να δείξει ότι: «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»

farofylakes.blogspot.gr

Η αυτοκτονία στην αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε νόμος σύμφωνα με τον όποιο οι αυτόχειρες δεν τύχαιναν της ίδιας ταφής όπως οι άλλοι, των όποιων η ζωή τελείωνε φυσιολογικά. Τους έθαβαν εκτός του κοινού νεκροταφείου και μάλιστα χωρίς το χέρι τους, το όποιο κράτησε το φονικό όργανο και επέφερε τα βίαια και θανάσιμα κτυπήματα και τελικά τον θάνατο τους, που το έθαβαν χωριστά από το άλλο σώμα. Και ακόμη, ο αυτόχειρας εθεωρείτο και ανάξιος να έχει σήμα (= ταφόπλακα) που να αναγράφει το όνομα του, ώστε κανένας να μη γνωρίζει ποιος βρίσκεται στον συγκεκριμένο τάφο. Και τούτο γιατί οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν μέγα παράπτωμα την αυτοκτονία και για λόγους θρησκευτικούς και για λόγους πολιτικούς (Πυθαγόρειοι, Πλάτων, Αριστοτέλης κ. α.).
Ανάλογη ήταν η στάση προς τους αυτοκτονούντες και των άλλων λαών της αρχαιότητας. Όταν όμως αμβλύνθηκαν οι ηθικές και οι πολιτικές ιδέες στην αρχαιότητα, οι Κυνικοί και αργότερα οι Στωικοί φιλόσοφοι άρχισαν να διδάσκουν πως " ἴδιον τοῦ σοφοῦ εἶναι ἡ πρός τήν ζωήν ἀδιαφορία, ὁ δέ θάνατος, ὅστις εἶναι ἁπλοῦς χωρισμός, εἶναι τό μέσον πρός σωτηρίαν τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς ψυχῆς" Οι αντιλήψεις αυτές των αρχαίων σοφών, με διάφορες τροποποιήσεις έγιναν αποδεκτές και από μεταγενέστερους φιλοσόφους και εμφανίσθηκαν στη φιλοσοφική σκέψη των νεωτέρων χρόνων.
Την αυτοκτονία την καταδικάζουν όλες οι θρησκείες ως έγκλημα βαρύτατο. Η χριστιανική διδασκαλία θεωρεί την αυτοκτονία ως ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στηριζόμενη στην 'Αγια Γραφή και στην Ιερά Παράδοση θεωρεί την αυτοκτονία ως έγκλημα εναντίον της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και ως κλονισμό και απώλεια της πίστεως και της ελπίδας του αυτόχειρα προς τον Θεό. Κατά την Καινή Διαθήκη ο άνθρωπος τη ζωή δεν την έχει από τον εαυτό του, αλλά την έλαβε ως δώρο από τον Θεό και ως δώρο του Θεού οφείλει να την εκτιμά. Η ζωή, ως δώρο του Θεού, έχει συγκεκριμένο και υψηλό μάλιστα σκοπό.

http://www.prismanews.gr

11 Μαΐου- Μνήμη ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως

Στὶς 11 Μαΐου τοῦ 330 μ.Χ. τελέσθηκαν τὰ ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς πόλεως τῆς Θεοτόκου, μία ποὺ κατὰ τὸ ἀρχαῖο ἔθος «τὰς πόλεις μετὰ τὴν κτίσιν καθαίρειν εἴθιστο». Ὁ ἑορτασμὸς τότε κράτησε ἐπὶ σαράντα ἡμέρες καὶ διασώθηκε μέχρι σήμερα στὸ Μηνολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ λιτὴ γιὰ τὴν γενέθλια ἡμέρα τῆς Πόλεως ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Φόρου καὶ συνεχιζόταν μέχρι τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία. Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἄρχισε ἡ ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ ρυθμὸ βασιλικῆς, ποὺ τότε, προφανῶς λόγω τοῦ μεγέθους του, ὀνομαζόταν Μεγάλη Ἐκκλησία. Τὰ ἐγκαίνια ὅμως τοῦ ναοῦ αὐτοῦ ἔγιναν μετὰ τὴν κοίμησή του, στὶς 15 Φεβρουαρίου τοῦ 360 μ.Χ., ὁπότε καὶ ἐπίσημα ὀνομάσθηκε Ἁγία Σοφία.

Τὰ ἔργα τῆς πρώτης φάσεως ἀνοικοδομήσεως τῆς Πόλεως ἐπὶ μεγάλου Κωνσταντίνου στοίχισαν, κατὰ τὸν Κωδινό, 60.000 λίτρες χρυσοῦ.

Ἡ συγκεκριμένη ἡμέρα τῆς τελέσεως τῶν ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπιλέχθηκε σκόπιμα, γιατί συνέπιπτε μὲ τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Μωκίου, ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ ὁ πολιοῦχος τοῦ Βυζαντίου.Μεταγενέστερες παραδόσεις, ποὺ καταγράφονται εἴτε σὲ χρονογραφήματα εἴτε σὲ ἁγιολογικὲς παραστάσεις, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτὴ ἀκόμα τὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, θέλουν τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ προσφέρει τὴν πόλη του στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

http://www.synaxarion.gr/gr/sid/3100/sxsaintinfo.aspx

ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

   ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ by Βιβλιοπωλεία Φλωράς

Το όνομα τού Θεού πρέπει νά τό λέμε αδιαλείπτως

Το όνομα τού Θεού πρέπει νά τό λέμε αδιαλείπτως καί νά δήτε πώς θά μάς σκεπάσει ο Θεός. Νά μήν αργολογούμε, νά κυνηγούμε τήν "ευχή" (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με). Αυτή θά μάς μάθει νά αγαπούμε τόν Χριστό. Όταν ο άνθρωπος έχει τόν νού του στόν Θεό καί στόν Παράδεισο καί δέν τόν έχει στά γήϊνα καί λατρεύει τόν Δεσπότη Χριστό, οί πειρασμοί καί λογισμοί παραμερίζονται καί λαμβάνει χαρά, αγαλλίαση καί υπομονή. Μέχρι νά πεθάνουμε, θά έχουμε αγώνα, επειδή τά πάθη είναι ζυμωμένα μέ τό αίμα μας καί πρέπει νά ξερριζωθούν. Όταν ο άνθρωπος έχει διαρκώς τόν νού του στόν Θεό λέει: "Γιατί νά συζητώ καί νά μήν έχω τόν νού μου στόν Θεό;". Όταν ο άνθρωπος κυνηγάει τόν Θεό, τήν "ευχή", δέν αγαπάει τά λόγια, τίς συζητήσεις. Τότε έρχεται ή Χάρις του Θεού, ή μακαριότητα καί ότι καί νά ακούει, φωνές κλπ., είναι σάν νά μή ακούει καί νομίζει ότι βρίσκεται σέ άλλο τόπο. Όταν λέμε τήν "ευχή", ο Χριστός γίνεται χειραγωγός καί μας λέει πώς νά βαδίζουμε, πώς νά τρώμε, πώς νά καθώμαστε. Όταν ο άνθρωπος δέν πιστεύει τόν λογισμό του καί ταπεινώνεται, έχει ειρήνη στήν ψυχή του. Τά πάθη δέν θά παύσουν νά μάς πολεμούν, αλλά καί εμείς νά τά πολεμούμε...

απο τό βιβλίο: "Γερόντισσα Μακρίνα, Λόγια Καρδιάς, Ι.Μονή Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου".

Σχέδιο δολοφονίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Ένα άτομο έχει προσαχθεί και άλλα δύο καταζητούνται από τις τουρκικές αρχές ύστερα από καταγγελίες ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήταν στόχος οργανωμένου σχεδίου δολοφονίας που θα ελάμβανε χώρα στις 29 Μαΐου, ανήμερα της 560ής επετείου από την Αλωση της Κωνσταντινούπολης. Την πληροφορία μετέδωσε το τουρκικό ιδιωτικό δίκτυο NTV. Με προσοχή παρακολουθεί την υπόθεση το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Η έρευνα της υπόθεσης ξεκίνησε όταν εντοπίστηκε επιστολή, σταλείσα από την επαρχία Καϊσερί (Καισάρεια), η οποία ανέφερε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα γίνει στόχος δολοφονικής επίθεσης την 29η Μαΐου, ημέρα της 560ης μαύρης επετείου από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453.

Το τουρκικό δίκτυο μετέδωσε ότι έχει προσαχθεί ένας ύποπτος, ο οποίος αναφέρεται ως «Σερντάρ Α.» ενώ αναζητούνται άλλοι δύο.
Οι ύποπτοι φέρονται να είχαν φτάσει πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη από το Καϊσερί για να προετοιμάσουν την επίθεση.
Ο Σερντάρ Α. αρνήθηκε τις κατηγορίες, τονίζοντας ότι βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να επισκεφθεί συγγενείς του και ότι δεν είχε καμία πρόθεση ή σχέδιο δολοφονίας του Βαρθολομαίου.
Ο φάκελος της υπόθεσης που άνοιξε από την εισαγγελία του Καϊσερί έχει διαβιβαστεί στον γενικό εισαγγελέα Άγκυρας.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι μία άλλη επιστολή είχε σταλεί το 2008 στους εισαγγελείς και ανέφερε ότι ο προσαχθείς ύποπτος σχεδίαζε τη δολοφονία του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου, οι διωκτικές αρχές εξετάζουν ενδεχόμενη σχέση του σχεδίου δολοφονίας του Οικουμενικού Πατριάρχη με τη δράση της παρακρατικής οργάνωσης Εργκενεκόν.

ethnos.gr

Την Κυριακή του Θωμά στην Πύλη Τρικάλων: «Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος»

Ένα σπάνιο οπτικοακουστικό θέαμα για τις 20 Μονές του Αγίου Όρους, από τον ερευνητή κ. Γιώργο Ασημακόπουλο.

-Διοργανωτές της εκδήλωσης ο Εκπολιτιστικός-Μορφωτικός Σύλλογος Ροπωτού και η εφημερίδα «διάλογος»

-Στις 11.30π.μ. στο ξενοδοχείο «PILI» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Την Κυριακή του Θωμά, 12 Μαΐου 2013, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση αφιερωμένη στην Αθωνική Πολιτεία, με τίτλο «Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος», στις 11.30π.μ. στο Ξενοδοχείο PILI στην Πόρτα Παναγιά Πύλης.

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει προβολή οπτικοακουστικού θεάματος και έκθεση φωτογραφίας από τον μελετητή του Αγίου Όρους, ζωγράφο κ. Γιώργο Ασημακόπουλο, ο οποίος μετά από πολλές επισκέψεις στο Άγιον Όρος συγκέντρωσε ένα πλούσιο οπτικό υλικό, που αποτελείται από μερικές χιλιάδες φωτογραφίες, διαφάνειες, αλλά και video, που τράβηξε ο ίδιος.

Με το υλικό αυτό δημιούργησε ένα θαυμάσιο οπτικοακουστικό θέαμα με τίτλο «Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος», στο οποίο παρουσιάζονται όλες οι Μονές, καθώς και η πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας οι Καρυές με τον ναό του Πρωτάτου με τις περίφημες τοιχογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου.

Πρόκειται για ένα οπτικοακουστικό θέαμα, που αποτελείται από 500 επιλεγμένες φωτογραφίες, εναέριες λήψεις και πλάνα από vιdeo, εμπλουτισμένο με αφήγηση, μουσική υπόκρουση (του Χ.Χάλαρη) ψαλμωδίες από τον χορό των ψαλτών της Σιμωνόπετρας και πολλά ηχητικά εφέ (καμπάνες, ξυλοσήμαντρα, αηδόνια, ήχοι της θάλασσας , ομιλίες μοναχών, προσευχές, κ.λ.π).

Με αυτόν τον εξαιρετικό συντονισμό εικόνας και ήχου παρουσιάζεται ανάγλυφα στον θεατή το «Περιβόλι της Παναγίας», όπως εύστοχα αποκαλείται η Αθωνική Μοναστική Πολιτεία, μια πολιτεία με τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, που μόνο ο ανδρικός πληθυσμός έχει το προνόμιο να μπορεί να επισκεφθεί και να βιώσει.

Το οπτικοακουστικό όμως αυτό θέαμα του Γιώργου Ασημακόπουλου έχει σκοπό να κάνει κοινωνούς αυτής της ξεχωριστής πολιτείας όλους, ακόμη και τις γυναίκες, για αυτό και ο ίδιος λέει: « Επιθυμώ να φέρω το Όρος κοντά στο κοινό και να προκαλέσω το ενδιαφέρον να το επισκεφτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι και να τους δοθεί η ευκαιρία να βιώσουν τη Ζωή των Μοναχών, για να αισθανθούν αυτά που αισθάνεται ο επισκεπτόμενος το «Περιβόλι της Παναγίας» μας. Έτσι δίνεται η ευκαιρία και στις γυναίκες, λόγω του «Άβατου» του Αγίου Όρους, να το γνωρίσουν τουλάχιστον οπτικοακουστικά».

Η προβολή θα έχει διάρκεια μία ώρα και 15 λεπτά. Μπροστά στα μάτια των θεατών θα ξετυλιχθούν πανοραμικές εικόνες της χερσονήσου του Άθω με τις δασώδεις  πλαγιές και τις βραχώδεις ακτές, εξωτερικές και εσωτερικές απόψεις των Μονών, πολύτιμες φορητές εικόνες και τοιχογραφίες, τράπεζες. ολονυχτίες, διακονήματα, προσευχή, αλλά και η χλωρίδα και η πανίδα του Αγίου Όρους.

Την εκδήλωση θα πλαισιώνει έκθεση φωτογραφίας με αντίστοιχα θέματα από το Άγιον Όρος με τεκμηρίωση, ώστε οι θεατές να έχουν μια σταθερή εικόνα των θεμάτων με μεγαλύτερη άνεση και διάρκεια.

Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 250 παρουσιάσεις του Οδοιπορικού με μεγάλη επιτυχία, σ’όλη την Ελλάδα.

Την παρουσίαση της εκδήλωσης θα έχει ο δημοσιογράφος- ερευνητής και συντονιστής της έρευνας για την έκδοση «Ταξιδεύοντας στη Θεσσαλία» κ. Μάκης Εξαρχόπουλος.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πύλης και διοργανώνεται από τον Εκπολιτιστικό- Μορφωτικό Σύλλογο Ροπωτού και την εφημερίδα «διάλογος» με την έκδοση «Ταξιδεύοντας στη Θεσσαλία».

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιώργος Ασημακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1928. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και έργα του κοσμούν πολλά Αθηναϊκά σπίτια.

Εργάστηκε στη διαφήμιση και επιμελήθηκε τον σχεδιαστικό διάκοσμο πολλών βιβλίων, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με αρχαιολόγους και βυζαντινολόγους στην παραγωγή ειδικών εκδόσεων.

Το 1959 διορίστηκε στον ΕΟΕΧ(μετέπειτα ΕΟΜΜΕΧ), όπου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Διευθυντής Χειροτεχνικής Ανάπτυξης, θέση από την οποία και συνταξιοδοτήθηκε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ΕΟΜΜΕΧ δημιούργησε ένα αξιόλογο φωτογραφικό αρχείο, περίπου 30.000 έγχρωμων διαφανειών και αντίστοιχων ασπρόμαυρων φωτογραφιών με τα αρνητικά τους ,με θέμα «Ο παραδοσιακός μας πλούτος».

Σήμερα ασχολείται περισσότερο με την φωτογραφία και την φιλοτέχνηση ανάγλυφων, που είναι εμπνευσμένα από την λαϊκή μας παράδοση.

http://www.trikalaola.gr
 

Ιερά Μονή Θεμάτων

Με ιδιαίτερη παρακολουθούμε –λόγω και της εορτής του- εγκωμιαστικά σχόλια για το Μοναστήρι των θεμάτων της Πυλάρου. Αισθανόμαστε ανάγκη να συμμετέχουμε στην ψυχική ανάταση που προσφέρει στον επισκέπτη αυτή η εστία της πίστης και το στολίδι της φύσης.

Επιλέγουμε να πούμε λόγια αλήθειας, όπως τα ζούμε από κοντά, όπως τα μάθαμε από παιδιά.

Είναι γεγονός πως τα μοναστήρια της Κεφαλονιάς παρέχουν και περιέχουν εξαιρετική ομορφιά, πνευματικό πλούτο, θρησκευτική υποβολή και είναι δεμένα με τις παραδόσεις και τη ζωή της τοπικής κοινωνίας.

Για το μοναστήρι των Θεμάτων τι να πρωτοειπεί κανείς.

Ιδιαίτερη αναφορά οφείλεται πρωτίστως στον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμανδρίτη Ιερόθεο Αμίτση, τον Παπά Γιάννη , για εμάς τους Πυλαρινούς .

Ακούραστος εργάτης, αφιέρωσε τη ζωή του στο Μοναστήρι και το μεταμόρφωσε τα τελευταία χρόνια σε τόπο κόσμιο, καθαρό, οργανωμένο , φιλόξενο , επισκέψιμο, υποβλητικό .

Με χρήματα της Μονής κατασκευάστηκε διώροφο κτήριο –Αρχονταρίκι στο ισόγειο και ξενώνας στο όροφο με 22 κρεβάτια .Στην βιβλιοθήκη φυλάσσονται ανεκτίμητα κείμενα και βιβλία. Οργάνωσε τους χώρους και προστάτεψε τα πολύτιμα άμφια ,σκεύη και ιερά αντικείμενα του χιλιόχρονου Μοναστηριού.

Φύτεψε αμπέλι –ρομπόλα στον περίβολο, και το κρασί του γεύονται οι επισκέπτες. Ανεξίτηλη παραμένει η εικόνα του, όπου με τα μαύρα ράσα, στον καυτό δεκαπενταύγουστο, πότιζε αυτό το αμπέλι, με κουβάδες και νερό από τις στέρνες.

Προστάτεψε την περιουσία του Μοναστηριού, εμπλούτισε την πανίδα της περιοχής με εξωτικά ζώα(ελάφια, Λάμα) αλλά και με κότες, γαλοπούλες και πρόβατα.

Είναι ο άνθρωπος, που εμπνέει εμπιστοσύνη και κερδίζει αβίαστα την συμπαράσταση και την βοήθεια στο έργο, που επιτελεί. Οι Πυλαρινοί ανταποκρίνονται πρόθυμα και βοηθούν το Μοναστήρι ποικιλοτρόπως. Δωρητές, επιστήμονες και τεχνίτες , με την ακούραστη και συνεχή παρουσία του Αρχιμανδρίτη, προσφέρουν και συμμετέχουν στην διαρκή αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής.

Παράλληλα το Ιστορικό Μοναστήρι δεν έπαψε ποτέ να είναι μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι της περιοχής. Φιλόξενο για τους τσοπάνηδες , που ξέμεναν στην ορεινή Αγία Δυνατή, με συμμετοχή στους εθνικούς αγώνες, με περιουσία που εξυπηρετούσε τις τοπικές ανάγκες, αποτέλεσε και αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας της Πυλάρου και όχι μόνον.

Έζησαν στο Μοναστήρι ,υπηρέτησαν και προσέφεραν στην θρησκεία και τον τόπο ιστορικές προσωπικότητες, ιερείς και καλόγεροι, αξεπέραστα παραδείγματα πίστης ανθρωπιάς και εργασίας.

Αυτή τη σοβαρή χιλιετή υποθήκη ο Πανάξιος Αρχιμανδρίτης την σεβάστηκε, την ανέδειξε και την παραδίδει στο μέλλον με το κεφάλι ψηλά.