Το ευαγγέλιο της Κυριακής

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Το ευαγγέλιο της Κυριακής

ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

Κεφ. ι΄ (10 )

Στιχ: 25-37.Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη

25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·

28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.

 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;

30 ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.

31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν.

32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε.

33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη,

34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·

35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.

36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;

37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

Σύντομη ερμηνεία

25 Εκεί που κάθονταν, ιδού, σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος για να δοκιμάσει τον Χριστό και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε το νόμο, και του είπε: Διδάσκαλε, ποιο έργο αρετής ή ποια θυσία πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω τη μακάρια και αιώνια ζωή;

26 Και ο  Κύριος του είπε: Στο νόμο τι έχει γραφεί; Εσύ που σπουδάζεις και ερευνάς το νόμο, τι διαβάζεις εκεί για το ζήτημα αυτό; Και πώς το αντιλαμβάνεσαι;

27 Ο νομικός τότε του αποκρίθηκε: Στο νόμο είναι γραμμένο το εξής: Να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου με όλη σου την καρδιά, ώστε σ’ αυτόν να είσαι ολοκληρωτικά παραδομένος , με όλα τα βάθη της εσωτερικής και πνευματικής υπάρξεώς σου∙ και με όλη σου την ψυχή , ώστε αυτόν να ποθείς , με όλο το συναίσθημά σου∙ και με όλη σου τη θέληση και τη δύναμή σου, ώστε κάθε τι που θα κάνεις να είναι σύμφωνο με το θέλημά του.  Και με όλη σου τη δύναμη και με δραστηριότητα ακούραστη να εργάζεσαι  για την εφαρμογή του θελήματός του. Να τον αγαπάς και με το νου σου ολόκληρο , ώστε αυτόν πάντοτε να σκέφτεσαι. Να αγαπάς επίσης και τον πλησίον σου, το συνάνθρωπό σου, όσο και όπως αγαπάς τον εαυτό σου.

28 Του είπε τότε ο Κύριος: Σωστή απάντηση έδωσες. Να κάνεις πάντοτε αυτό που είπες και θα κληρονομήσεις τη βασιλεία του Θεού και θα ζήσεις σ’ αυτή.

29 Ο  νομοδιδάσκαλος όμως θέλοντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, επειδή, όπως αποδείχθηκε, έθεσε στον Ιησού ένα ερώτημα πάνω στο οποίο του ήταν γνωστή η απάντηση, είπε στον Ιησού: Και ποιον πρέπει να θεωρώ «πλησίον» μου σύμφωνα με την Αγία Γραφή;

30 Τότε ο Ιησούς με αφορμή αυτή πήρε το λόγο και είπε: Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε κάποτε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ κι έπεσε σε ενέδρα ληστών. Αυτό δεν αρκέστηκαν μόνο να του πάρουν τα χρήματά του , αλλά και τον έγδυσαν , τον τραυμάτισαν , τον γέμισαν με πληγές και έφυγαν, αφού τον άφησαν μισοπεθαμένο.

31 Κατά σύμπτωση τότε κατέβαινε στο δρόμο εκείνο κάποιος ιερεύς , κι ενώ τον είδε, τον προσπέρασε από το απέναντι μέρος του δρόμου χωρίς να του δώσει σημασία ή κάποια βοήθεια.

32 Το ίδιο και κάποιος Λευίτης που περνούσε από το μέρος εκείνο, ενώ πλησίασε κι είδε τον πληγωμένο, απομακρύνθηκε αμέσως και τον προσπέρασε κι αυτός από το απέναντι μέρος του δρόμου.

33 Ένας Σαμαρείτης όμως που περνούσε από το δρόμο εκείνο, ήλθε στο μέρος όπου ήταν ξαπλωμένος , και όταν τον είδε τον σπλαχνίστηκε και τον πόνεσε.

34 Τον πλησίασε τότε και του έδεσε με επιδέσμους  τα τραύματά του. αφού προηγουμένως τα έπλυνε και τα άλειψε με λάδι και κρασί. Κι έπειτα τον ανέβασε στο ζώο του, τον πήγε σε κάποιο πανδοχείο και τον περιποιήθηκε , διακόπτοντας έτσι το ταξίδι του.

35 Την άλλη μέρα το πρωί, φεύγοντας από το πανδοχείο που είχε διανυκτερεύσει, έβγαλε δύο δηνάρια , τα έδωσε στον ξενοδόχο και του είπε : Περιποιήσου τον για να γίνει καλά. Και ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, εγώ καθώς θα επιστρέφω στην πατρίδα μου και θα ξαναπεράσω από εδώ, θα σου το πληρώσω.

36 Λοιπόν, ρώτησε συμπερασματικά ο Ιησούς, ποιος από τους τρεις αυτούς σου φαίνεται ότι έκανε το καθήκον του προς τον συνάνθρωπο και αποδείχτηκε στην πράξη «πλησίον» και αδελφός εκείνου που έπεσε στα χέρια των ληστών;

37 Κι αυτός είπε: «Πλησίον» του αποδείχθηκε αυτός που τον σπλαχνίστηκε και τον ελέησε. Του είπε λοιπόν ο Ιησούς: Πήγαινε και κάνε κι  εσύ το ίδιο. Δείχνε δηλαδή συμπάθεια, σε κάθε άνθρωπο που πάσχει, χωρίς να εξετάζεις αν αυτός είναι συγγενής σου ή συμπατριώτης σου και χωρίς να λογαριάζεις τις θυσίες και τους κόπους και τις δαπάνες που θα υποστείς για να βοηθήσεις κι να συντρέξεις αυτόν που πάσχει, έστω κι αν αυτός είναι εχθρός σου. Έτσι κι ο Χριστός , που κι οι εχθροί του τον έβριζαν «Σαμαρείτη», στην καταπληγωμένη και μισοπεθαμένη από τις αμαρτίες ανθρωπότητα έγινε ο καλός και αγαθός Σαμαρείτης. Και για  να την θεραπεύσει απ’ τις πληγές της , όχι μόνο υπέστη κόπους, αλλά υποβλήθηκε και σε θάνατο σταυρικό.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Τί εἶναι καί τί περιέχει ἡ εὐχή "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με";

Τί είναι και τί περιέχει η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» ;

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με»
είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως 

 

- Είναι  προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.
- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.
- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.
- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».
- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».
- Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει.
- Διώχνει τους δαίμονες, διότι με το Όνομα του Ιησού Χριστού διώχθηκαν και διώκονται όλοι οι δαίμονες.
- Είναι και κατοίκηση Χριστού μέσα μας διότι με το να Τον φέρουμε στη μνήμη μας – - Είναι μέσα μας και με την ενθύμηση κατοικεί και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει, «θυμήθηκα το Θεό και γέμισα ευφροσύνη» .
- Είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και λογισμών, διότι ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως, και αυτά τα χορηγεί σ’ εκείνους που μέσα τους κατοικεί.
- Είναι απολύτρωση των αμαρτιών, επειδή λέει γι’ αυτήν «Όσα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό».
- Είναι θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, επειδή λέει «στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα» και «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός».
- Χορηγεί το θείο φωτισμό, διότι ο Χριστός είναι το αληθινό φως και μεταδίδει σ’ αυτούς που Τον επικαλούνται από τη λαμπρότητα και τη χάρη Του. «Ας είναι, λέει, η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας σ’ εμάς», και «όποιος με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής».
- Είναι πηγή του θείου ελέους διότι ζητούμε το έλεος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων και ελεεί όλους όσοι τον επικαλούνται, και κάνει γρήγορη εκδίκηση εκείνων που βοούν προς Αυτόν.
- Είναι η μόνη σωτηρία διότι, λέει ο Απόστολος «με κανέναν άλλο δεν μπορούμε να σωθούμε», και «Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός». Γι’ αυτό και κατά την εσχάτη ημέρα «κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» και θα ανυμνήσει, θέλοντας και μη θέλοντας «ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας».
Αυτό είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι  είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού. «Όποιος ομολογεί πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήλθε και έγινε άνθρωπος, αυτός είναι εκ του Θεού» λέει όπως είπαμε και πριν, και όποιος δεν ομολογεί δεν είναι εκ του Θεού. Και αυτός που δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό είναι από τον Αντίχριστο.

 

 (Αγίου Συμεών, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Η Προσευχή του Ιησού, Εκδ. Επέκταση)

Πηγή: http://orthodoxanswers.gr/%CE%A4%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%AF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%99/

Ἡ Ὀρθοδοξία

Γλυκὸ ποὺ εἶναι τὸ σκοτάδι στὶς εἰκόνες τῶν προγόνων
ἄμωμα χέρια μεταληπτικὰ
ροῦχα ποὺ τ᾿ ἄδραξεν ἡ γαλήνη καὶ δὲ γνωρίζουν ἄνεμο
βαθιὰ τὸ ἐλέησον ἀπ᾿ τοὺς ἄυλους βράχους
τὰ μάτια σὰν καρποὶ εὐωδᾶτοι.
Κι ὁ ψάλτης ὁλόσωμος ἀνεβαίνει στὸ πλατάνι τῆς φωνῆς
καημένε κόσμε
θυμίαμα ἡ γαλάζια ὀσμὴ κι ὁ καπνὸς ἀσημένιος
κερὶ νὰ στάζῃ ὁλοένα στὰ παιδόπουλα
καημένε κόσμε
σὰ βγαίνουν - ὢ χαρὰ πρώτη - μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μὲ τὶς λαμπάδες
κ᾿ ὕστερα ἡ μεγάλη χαρὰ νὰ συντροφεύουν τ᾿ Ἅγια...
Ὁ παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ᾿ ἄσπρο του φελόνι
καλὸς πατέρας καὶ καλὸς παπποὺς μὲ τὸ σιρόκο στὴ γενειάδα
χρόνια αἰῶνες χρόνια καὶ νιάτα πὄχει ἡ ὀμορφιά!...

 Νίκος Καροῦζος (1926-1990)

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας ( α΄ μέρος )

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου

 καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας

 ( α’ μέρος )….συνέχεια…

Ὅταν ἀγαπήσωμεν νά φύγωμεν ἐκ τοῦ κόσμου καί νά γίνωμεν ξένοι τῶν κοσμικῶν πραγμάτων, κανέν ἄλλο πρᾶγμα δέν χωρίζει ἡμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου τόσον, οὐδέ θανατώνει τά πάθη, καί ἐξυπνίζει καί ζωογονεῖ ἡμᾶς εἰς τά πνευματικά ἔργα, ὅσον τό πένθος καί ὁ καρδιακός πόνος, ὁ γινόμενος μετά διακρίσεως· 

 

διότι τό πρόσωπον τοῦ αἰδήμονος ἀνθρώπου μιμεῖται τήν ταπείνωσιν τοῦ ἠγαπημένου Χριστοῦ. Καί πάλιν, κανέν ἄλλο πρᾶγμα δέν μᾶς κάμνει νά συναναστρεφώμεθα μετά τοῦ κόσμου καί τῶν κοσμικῶν πραγμάτων, καί μετά τῶν ἐν αὐτῷ μεθυστῶν καί ἀσώτων, ὡς καί ἄλλοτε δέν χωρίζει ἡμᾶς ἐκ τῶν θησαυρῶν τῆς θείας σοφίας, καί ἐκ τῆς γνώσεως τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Μυστηρίων, ὅσον ὁ μετά χλευασμοῦ γέλως, καί ὁ μετά παρρησίας ἀστεϊσμός, τό ὁποῖον εἶναι ἐπάγγελμα τοῦ δαίμονος τῆς πορνείας. 

 

Ἐπειδή ἐδοκίμασα τήν πνευματική σου φρόνησιν, ὤ ἀγαπητέ, σέ παρακαλῶ μετ’ ἀδελφικῆς ἀγάπης, νά φυλάττῃς σεαυτόν ἀπό τάς τέχνας καί ἐπιβουλάς τοῦ ἐχθροῦ, ἵνα μή διά τῆς ἀστειότητος καί τοῦ χαριεντισμοῦ ψυχράνῃς τήν ψυχήν σου ἐκ τῆς θέρμης τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὅστις διά σέ ἐγεύθη χολήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ, καί ἀντί τῆς γλυκείας ἐκείνης μελέτης καί τῆς προς τόν Θεόν παρρησίας πληρώσεις τήν ψυχήν σου ἀπό πολλάς ἀπρεπεῖς φαντασίας, ὅταν ὑπάρχῃς ἔξυπνος· 

 

ὅταν δέ κοιμᾶσαι, θέλει αἰχμαλωτίσει αὐτήν ὁ ἐχθρός διά ἀτόπων καί αἰσχρῶν ἐνυπνίων, τῶν ὁποίων τήν δυσωδίαν δέν δύνανται νά ὑποφέρωσιν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ· καί εἰς μέν τούς ἄλλους θέλεις γίνει αἰτία ψυχικοῦ πτώματος· εἰς ἑαυτόν δέ ὀξεῖα ἄκανθα πειρασμοῦ. Παραβίασον λοιπόν σεαυτόν νά μιμηθῇς τήν ταπείνωσιν τοῦ Χριστοῦ, ἵνα ἐξαφθῇ ἔτι περισσότερον τό θεῖον πῦρ εἰς τήν καρδίαν σου, τό ὁποῖον ἐτέθη ὑπ’ αὐτοῦ εἰς αὐτήν· διά τοῦ ὁποίου πυρός ἐκριζοῦνται ε’ξ αὐτῆς ὅλαι αἰ κοσμικαί ταραχαί, αἴτινες φονεύουσει τόν νέον κατά Χριστόν ἄνθρωπον, καί  μολύνουσι τάς ψυχικάς ἁγίας αὐλάς τοῦ Κυρίου τοῦ Ἁγίου καί Δυνατοῦ· 

διό ἐγώ δύναμαι νά εἴπω μετά θάρρους συμφώνως μέ τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον, ὅτι εἴμεθα ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. Ἄς ἁγιάσωμεν λοιπόν καί καθαρίσωμεν τόν ναόν τοῦτον, καθόσον ὁ ἴδιος εἶναι Καθαρός καί Ἅγιος, ἵνα ἐπιθυμήσῃ νά κατοικήσῃ ἐν αὐτῷ· ἄς στολήσωμεν αὐτόν δι’ ὅλων τῶν καλῶν καί ἐναρέτων πράξεων· ἄς θυμιάσωμεν αὐτόν διά τοῦ θυμιάματος τῆς καθαρᾶς καί καρδιακῆς προσευχῆς πρός ἀνάπαυσιν τοῦ ἰδίου θείου θελήματος, τήν ὁποίαν προσευχήν ἀδύνατον εἶναι ν’ ἀποκτήσῃ τίς διά τῆς συναναστροφῆς τῶν κοσμικῶν συνεχῶν ταραχῶν, καί οὔτω θέλει ἐπισικάσει εἰς τήν ψυχήν σου ἡ νεφέλη τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, καί τό φῶς τῆς μεγαλωσύνης Αὐτοῦ θέλει διαλάμψει ἐντός τῆς καρδίας του· 

καί οἱ μέν Ἅγιοι Ἄγγελοι , οἱ κάτοικοι τοῦ σκηνώματος τοῦ Θεοῦ, θέλουσι πληρωθῇ ἀπό χαράν καί εὐφροσύνην, οἱ δέ ἀναίσχυντοι δαίμονες διά τῆς φλογός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θέλουσιν έξαφανισθῇ. ( συνέχεια )….

         

Μικρό ἀνθολόγιο περί ταπεινοφροσύνης

Μικρό ἀνθολόγιο περί ταπεινοφροσύνης

 

«Ἡ ταπεινοφροσύνη ἔβαλε τόν τελώνη πάνω ἀπό τόν Φαρισαῖο. Ἡ ὑπερηφάνεια νίκησε καί τίς ἀσώματες δυνάμεις καί τίς ἔκανε διαβολικές. Ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ ἀναγνώριση τῶν ἁμαρτημάτων, ἔβαλε στόν Παράδεισο τόν ληστή πιό μπροστά ἀπό τούς Ἀποστόλους. Ἄν λοιπόν, αὐτοί πού ὁμολογοῦν τά  ἁμαρτήματά τους ἀποκτοῦν τόση παρρησία, οἱ ἄλλοι πού βλέπουν στόν ἑαυτό τους τόσα ἀγαθά καί παρ’ ὅλ’ αὐτά διατηροῦν ταπεινή τήν ψυχή τους, πόσα στεφάνια θά πετύχουν;».

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

«Ὅταν εἴμαστε ἀνίκανοι νά ἀναρριχηθοῦμε στίς βουνοκορφές τῆς ἀρετῆς, ἐκεῖνο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά κατεβοῦμε στό φαράγγι τῆς ταπείνωσης. Ἡ ταπείνωση εἶναι ὁ πιό σίγουρος μεσολαβητής μας μπροστά στό θρόνο τοῦ Κυρίου. Τό ταπεινό φρόνημα καί ἡ αὐτομεμψία εἶναι πού θά κάνουν τούς ἔσχατους νά γίνουν πρῶτοι».

Στάρετς Μακάριος

 

1. Εἶπε ὁ ἀββάς Ἀντώνιος στόν ἀββά Ποιμένα, ὅτι ἡ σπουδαιότερη ἐργασία πού ἔχει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῶν σφαλμάτων του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναμένει πειρασμό μέχρι τελευταίας του πνοῆς. 

 

2. Εἶπε ἐπίσης:

«Εἶδα ὅλες τίς παγίδες τοῦ διαβόλου ἁπλωμένες πάνω στή γῆ καί στενάζοντας εἶπα:

-«ποιός ἄραγε μπορεῖ νά τίς προσπεράσει αὐτές;

Καί ἄκουσα μιά φωνή νά μοῦ λέει:

-«ἡ ταπεινοφροσύνη»!

 

3.Ἕνας γέροντας εἶπε

-                     Ὅποιος ἔχει ταπείνωση, ταπεινώνει τούς δαίμονες καί ὅποιος δέν ἔχει ταπείνωση, χλευάζεται ἀπό τούς δαίμονες.

           

4. Ρώτησαν ἕνα γέροντα:

- Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ ἀπό τούς δαίμονες;
- Ἐπειδή πετᾶμε τά ὅπλα μας, ἀπάντησε ἐκεῖνος, ἐννοῶ τήν ἀτιμία ( ἀκενοδοξία ), τήν ταπείνωση, τήν ἀκτημοσύνη καί τήν ὑπομονή.

5. Μιά φορά ἦρθαν κάποιοι στή Θηβαΐδα, σ' ἔνα γέροντα, καί τοῦ ἔφεραν ἔνα δαιμονισμένο γιά νά τόν θεραπεύσει. Καί ὁ γέροντας, (μολονότι ἀρχικά δέν δεχόταν, θεωρώντας τόν ἑαυτό του ἀνάξιο, τελικά), ἐπειδή πολύ τόν παρακάλεσαν, λέει στό δαίμονα:

- Βγές ἀπό τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ!
- Βγαίνω, ἀποκρίθηκε ὁ δαίμονας. Ἀλλά σέ ρωτάω ἕνα πράγμα καί ἀπάντησέ μου: Ποιοί εἶναι τά «ἐρίφια» καί ποιοί τά «πρόβατα» (Ματθ. 25:31-33);
- Τά «ἐρίφια» εἶμαι ἐγώ, ἀπάντησε ὁ γέροντας. Ὅσο γιά τά «πρόβατα», ὁ Θεός τά γνωρίζει.
Μόλις ἄκουσε (αὐτά τά ταπεινά λόγια) ὀ δαίμονας, κραύγασε:
- Νά, γιά τήν ταπείνωσή σου βγαίνω!
Καί βγῆκε (ἀπό τόν ἄνθρωπο) τήν ἴδια ὥρα.

Γεροντικό

                         

Εὐχή λεγομένη πρό τῆς πνευματικῆς ἀναγνώσεως

Εὐχή λεγομένη πρό τῆς πνευματικῆς ἀναγνώσεως

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, 

διάνοιξον τά ὦτα καί τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας μου, 

τοῦ ἀκοῦσαι με τά λόγια Σου καί συνιέναι καί ποιῆσαι τό θέλημά Σου.

Ὅτι πάροικος εἰμί ἐν τῇ γῇ· 

μή ἀποκρύψῃς ἀπ’ ἐμοῦ τάς ἐντολάς Σου· 

ἀλλά ἀποκάλυψον τούς ὀφθαλμούς μου 

καί κατανοήσω τά θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου Σου· 

ἐπί Σοί γάρ ἐλπίζω ὁ Θεός μου· 

ἵνα Σύ μοῦ φωτίςῃς τήν διάνοιαν. 

Ὅτι Εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

 Ἀμήν.