Κι ας χαθώ... Μια αληθινή ιστορία πίστης και διωγμού

Έσθερ Αν Κιμ

μετάφραση: Θάνος Β. Κιοσόγλου

Εν πλω, 2013

Σειρά ΅ΠορφύραΆ, διεύθυνση σειράς: Μαρία Κοκκίνου

294 σελ.

ISBN 978-960-9550-25-3

Τιμή ¤ 15,00

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Κορέα βρίσκεται υπό Ιαπωνική κατοχή και της επιβάλλεται η λατρεία του Ήλιου. Η Έστερ Αν Κιμ, μια νεαρή δασκάλα μόλις 19 χρονών αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά της και να υποστηρίξει την Χριστιανική της πίστη. Η περιπέτειά της θα μπορούσε να είναι αυτή ενός κοριτσιού της διπλανής πόρτας...

"Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Ένα βιβλίο γλύκα, ένα βιβλίο χαστούκι που δέρνει με την απλότητα της πίστης αυτής της γυναίκας. Πονάει γιατί έτσι όπως μπαίνει και μένει στη μνήμη μας, θυμίζει την πίστη μας που ξεθώριασε. Είναι μια λογοτεχνική γραφή που ενώ δεν επιδιώκει να κάνει λογοτεχνία, τελικά αποδεικνύεται αληθινό λογοτέχνημα με μοναδικό στυλ που του το χαρίζει η γυναικεία αισθαντικότητα και απλότητα. Αυτή που βαδίζει παλληκαρίσια, ολόισα στο θάνατο λέγοντας πολύ απλά "κι ας χαθώ". Γιατί έτσι απλά φωτίζει ο ήλιος τις χριστιανικές καρδιές, τις ερωτευμένες με τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Νυμφίο, τις καρδιές που δεν υποκρίνονται την ευσέβεια".

(από τον πρόλογο του π. Σταμάτη Σκλήρη)

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου, στςι 7.30 στην Στοά του Βιβλίου (Σταδίου & Πεσμαζόγλου, Αθήνα)

Στην παρουσίαση θα μιλήσουν οι:

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πισιδίας, κ. Σωτήριος, από Κορέας

Πρ. Σταμάτης Σκλήρης, Ιατρός-Αγιογράφος

Σοφία Χατζή, Συγγραφέας-Παραγωγός ραδιοφώνου

Θανάσης Παπαθανασίου, Θεολόγος, Διευθυντής περιοδικού "Σύναξη"

Φιλικά

Μαρία Σούμπερτ / Cloud 7

210 3638509

6938255522

schubertmaria@outlook.com

Αγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο Γέρων Πορφύριος

Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου,  σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο ίσως προβεί και στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου.

Ο άγιος –πλέον- Πορφύριος γεννήθηκε στην Εύβοια, στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας, στις 7 Φεβρουαρίου 1906. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ευάγγελος και ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής και ευσεβούς αγροτικής οικογένειας. Ο μικρός Ευάγγελος πήγε στο σχολείο μόνο για δύο χρόνια, καθώς άρχισε να εργάζεται, αρχικά σε ανθρακωρυχείο της Εύβοιας και κατόπιν σε παντοπωλεία της Χαλκίδας και του Πειραιά. Σε ένα παντοπωλείο διάβασε το βίο του αγ. Ιωάννη του Καλυβίτη και εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, που απέκτησε μεγάλο ζήλο για το μοναχικό βίο.

Σε ηλικία 21 ετών γνωρίστηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Σινά Πορφύριο, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την πνευματική καλλιέργεια του νεαρού μοναχού και στις 26 Ιουλίου του 1926 τον χειροτόνησε διάκονο, δίνοντάς του το όνομα Πορφύριος. Λίγο αργότερα χειροθετήθηκε Πνευματικός και διακόνησε σε διάφορες περιοχές της Εύβοιας και της Αθήνας.
Αναλυτικά ο βίος του Γέροντος Πορφυρίου στο pemptousia.gr.

Newsroom ΔΟΛ

Στον ταχυδρόμο από το Ζάγκρεμπ για τη μυστική προσευχή

Πώς να μην παρακαλούμε τον Θεό, τη στιγμή που αδιάκοπα παρακαλούμε τους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν μπορούν τίποτα να κάνουν για μας; Χωρίς τον Θεό δεν μπορεί ο γιατρός να θεραπεύσει την πληγή μας, ούτε ο ήρωας να μας προστατεύσει, ούτε ο δάσκαλος να μας μορφώσει, ούτε ο παπάς να μας φανερώσει την αλήθεια. Όταν τόσο εγκάρδια παρακαλούμε αυτούς που είναι άμεσα στο περιβάλλον μας ως μεσάζοντες , πώς τότε να μην παρακαλούμε τον πιο Άμεσο, που μας ακούει χωρίς ακουστικά και μας βλέπει χωρίς γυαλιά και μας υπηρετεί χωρίς ταχυδρόμο και γνωρίζει τα πάντα χωρίς μάρτυρες;

Με ρωτάς αν πρέπει να προσευχόμαστε φανερά ή μυστικά . Και το ένα και το άλλο. Μόνο να γνωρίζουμε ότι στη φανερή προσευχή πρέπει να φυλαγόμαστε από την υποκρισία μπροστά στους ανθρώπους  και στη μυστική από τη δικαιολόγηση του εαυτού μας μπροστά στον Θεό. Να ένα παράδειγμα μυστικής προσευχής, που βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μητροπολίτη Μόσχας Φιλαρέτου , μετά τον θάνατό του:

«Κύριε, δεν ξέρω τί να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον εσύ γνωρίζεις τί μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου . Πατέρα, δώσε στον δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σου ζητιανέψω ούτε πάθη ούτε απόλαυση παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοικτή απέναντί Σου. Εσύ βλέπεις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε , ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου  άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου. Μάθε με να προσεύχομαι . Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι! Αμήν!».

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Δεν φτάνει μόνο η πίστη…

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

Εκδόσεις «εν πλώ»

σελ. 248-249

Ο Κύριος απέναντι στη δοκιμασία

Αλλά βέβαια ο Κύριος δε θεραπεύει συνεχώς. Μερικούς τους αφήνει να υποφέρουν για το καλό των ιδίων και των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους. Διαπίστωσα συχνά ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν ή πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες  είναι άνθρωποι δυνατοί. Απέκτησαν μια άλλη θεώρηση της ζωής , μερικές δεξιότητες τις οποίες δεν έχουν οι άνθρωποι που δεν πέρασαν δοκιμασίες. Η δοκιμασία μπορεί να γίνει δεκτή και ως ένα δώρο, ως ένας εμπλουτισμός. Μερικοί εκλαμβάνουν τη δοκιμασία ως μια αδικία, σαν κάτι που δε θα έπρεπε να τους είχε συμβεί. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτοί συγκρίνονται με τους άλλους. Όμως αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει  να διάγει τη ζωή που του δόθηκε. Ο καθένας έχει τη δική του σχέση με τη δοκιμασία. Ο καθένας  μπορεί να κερδίσει κάτι από τη δοκιμασία. Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να μας βοηθά είναι η συνείδηση ότι ο Θεός επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία και ότι αυτή έχει κάποιο σκοπό, έστω κι αν δεν τον γνωρίζουμε. Αυτή η συνείδηση, ή καλύτερα αυτή η εμπιστοσύνη, μας βοηθά να σηκώσουμε το σταυρό μας με γαλήνη.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η πίστη στο Θεό μας βοηθά να σηκώσουμε μία μεγάλη δοκιμασία. Να ξαναθυμηθούμε όμως ότι, αν περάσαμε μια δοκιμασία, δεν επιθυμούμε να είμαστε μέσα στη δοκιμασία, γιατί ούτε η Εκκλησία και ούτε οι άνθρωποι το επιθυμούν. Να απομακρύνουμε  ,αν μπορούμε, τη δοκιμασία; Ναι! Αλλά να μην αποφύγουμε το σταυρό που μας σώζει. Ο Κύριος δεν ευλογεί μια παρόμοια στάση. Δηλαδή ο Κύριος μας ζητεί να σηκώνουμε ο καθένας το σταυρό , το σταυρό της αυταπαρνήσεως του εαυτού. Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει σωτηρία. Η σωτηρία δεν μας δίνεται μόνο με το Σταυρό του Κυρίου, αλλά και με την άρση του προσωπικού σταυρού∙ όταν περνάμε δια μέσου ενός πειρασμού, μιας αρρώστιας, ενός πόνου, μιας συμφοράς, συναντιόμαστε με το σταυρό που πρέπει να σηκώσουμε και αυτός γίνεται αληθινά ο σταυρός της σωτηρίας μας.

Να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο σταυρός μας είναι απαραίτητος για να σωθούμε. Να ζητάμε από τον Κύριο υγεία και καθετί καλό, αλλά να του ζητάμε και τη δύναμη ν’ αποδεχθούμε τη δοκιμασία, όταν μας αποστέλλεται. Να ζητάμε από τον Κύριο να μας ενισχύει στην πίστη, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε απέναντι σε όλους τους πειρασμούς που μας συμβαίνουν. Να του ζητάμε να μας βοηθήσει να βαστάζουμε με χαρά τη δοκιμασία. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: «Ψάξε να βρεις ένα γιατρό πριν αρρωστήσεις και προσευχήσου πριν την έλευση του πειρασμού».

Να προετοιμαζόμαστε να υποφέρουμε τη φυσική ή ηθική δοκιμασία. Όμως για να μπορέσουμε να υπομείνουμε τη δοκιμασία  και να ωφεληθούμε από αυτήν, πρέπει να ταπεινωθούμε. Να μην ταρασσόμαστε, βλέποντας ότι η δοκιμασία είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε , ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε να επιλύσουμε , ένα μυστήριο για το καλό μας, για την πνευματική μας πρόοδο, που μας ενώνει με τη δοκιμασία του Κυρίου ο οποίος είχε έλεος για μας και μας έσωσε, γιατί μας αγαπάει. Είναι ένα μυστήριο που μας ενώνει με τον Κύριο ακόμη και τότε, όταν μας αφήνει να υποφέρουμε , και που μας σκουπίζει τα δάκρυα τότε, όταν γνωρίζει ότι υποφέρουμε για το καλό μας.

Εμείς δεν είμαστε μόνοι. Ο Θεός είναι μαζί μας. Να πιστεύουμε ότι ο φύλακας άγγελός μας μας συνοδεύει παντού, ότι η μητέρα του Κυρίου μας προστατεύει και στις καλές περιστάσεις και στις κακές. Να πιστεύουμε ότι το έλεος του Κυρίου μας συνοδεύει παντού.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν

Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια:

Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Ορθόδοξη κατήχηση

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Κυρίως στις αγνές και αθώες παιδικές ψυχές θα πρέπει διακριτικά και με γνώση να εμφυτευτεί ο πόθος της θεώσεως και του αγιασμού, που αποτελεί κύριο σκοπό της ζωής. Να γεμίσουν χαρά, αισιοδοξία, ελπίδα από τον πλούτο της εκκλησίας.

Σε μια αρκετά δύσκολη εποχή, όπως η δική μας, είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για την αγάπη του Θεού, την ανταπόκρισή μας σ’ αυτή, την αγωνιστικότητα και την ωφέλεια του πλησίον. Να προταθεί ζωή νέα, εν Χριστώ, εν ειρήνη, μέσα στο φως και στην αλήθεια. Να μιλά η ίδια η ζωή του κατηχητή.

Οι εορτές του εκκλησιαστικού έτους είναι μια σημαντική ευκαιρία ενδυνάμωσης και ευλογίας, μελέτης και ενδοσκαφής. Πρότυπα είναι η Παναγία και οι άγιοι. Καλή και συνεχής αγωνία για την αναζήτηση του Πανάγαθου Θεού. Είναι απαραίτητη μια βαθύτερη πνευματική γνώση, ένα νόημα και μια ποιότητα. Μπορούν δύο λόγια μέσα από την καρδιά μας να στηρίξουν το παιδί και τον άλλο για όλη την κατοπινή ζωή τους. Δεν νομίζουμε ότι το έργο αυτό είναι τόσο εύκολο. Μόνο με τη βοήθεια του Θεού μπορεί να γίνει κάτι. Στην εποχή μας κυκλοφορούν νέες ιδέες, επικρατούν άλλες προτεραιότητες, ορολογίες ξένες, αρετές λησμονημένες.

Τα παιδιά δεν μπορούμε να τα προστατέψουμε πάντοτε εμείς. Ας αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια του Θεού. Ας αυξήσουμε την ταπεινή προσευχή. Νέοι δρόμοι ανοίγονται. Η ζωντανή σχέση με τον ζώντα Χριστό θα δώσει το βαθύ νόημα. Η επιστήμη, η τεχνολογία, να γίνουν χρηστικά εργαλεία προς βοήθεια και καλύτερη επικοινωνία. Αιώνιες αλήθειες να ειπωθούν απλά και με παραδείγματα. Το ευαγγέλιο θα πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί μόνιμη αναφορά.

Γονείς, δάσκαλοι, κατηχητές θα πρέπει να συνεργαστούν, να σκύψουν πιο πολύ στο παιδί, να το υπομείνουν, να το ακούσουν, να το προσέξουν. Η καλή αγωγή των παιδιών θέλει πολλές θυσίες. Ο Θεός να παρουσιαστεί προσιτός, ζεστός, οικείος και φιλικός. Να μιλήσουμε πολύ για την ταπείνωση και την αγάπη του Χριστού.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 24 Νοεμβρίου 2013

 Χώρα τών Ζώντων

26 Νοεμβρίου - Ο Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγόνας

Μελισσάνθη - Ποιήματα

Μελισσάνθη (1907-90): φιλολογικὸ ψευδώνυμο τῆς Ἤβης Κούγια-Δασκαλάκη, ποιήτριας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.  Πιστεύω Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία. Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο! Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ. Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ. Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς. Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά! Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο. ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα. Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο. μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος! Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα! Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ. ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ. Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ. μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη! Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία! Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα. Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα - γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη! Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος! Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση! Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο. ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς. Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο. πιστεύω στὴν Ἀγάπη. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά! Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!

Προσευχή Ὅλες οἱ πράξεις μου οἱ ἁμαρτωλές, τὰ λάθη, οἱ ἄνομες ἐπιθυμιὲς περνοῦνε πάνωθέ μου καθὼς τὸ διάφανο νερό, Κύριέ μου. Μέσα ἀπὸ βαλτονέρια προχωρῶ καὶ τίποτα, μὰ τίποτα δὲν μὲ ῥυπαίνει, ἴχνος σκιᾶς ἀπάνω μου δὲν μένει. Κοίταξε πόσο καθαρὰ εἶναι τὰ χέριά μου τ᾿ ἁμαρτωλά· σὰν τοῦ παιδιοῦ ποὺ ὅταν προσεύχεται σὲ Σένα ἔτσι σὰν φλόγα ἀμόλυντη ὑψωμένα εἶναι ἄξια τὸν χιτῶνα σου ν᾿ ἀγγίσουν καὶ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων νὰ κρατήσουν... Ἀπὸ τὰ σφάλματά μου τὰ φριχτὰ κανένα, κανένας ξεπεσμός, κρίμα κανένα δὲν δύναται ἀνάμεσό μας νὰ μπεῖ, νὰ μᾶς χωρίσει, τίποτε ἄλλο δὲν μπορεῖ ἐξόν, ἀπὸ τὸν ὕπνο ποὺ μὲ παίρνει τὸ βαθὺ -τὸν ξένοιαστο ὕπνο σὰν ἑνὸς παιδιοῦ στὴ μέση ξάφνου ποὺ ἔρχεται τοῦ παιχνιδιοῦ- Τὸ ξέρω εἶναι ἄσοφο νὰ σὲ παρακαλοῦν γιὰ κάτι τι· γιὰ τοῦτο τίποτα δὲν σοῦ ζητῶ. Μόνο μιὰ λύπη μὲ βαραίνει σὰν βουνό, βαθιὰ ὑποφέρω, σὰν συλλογίζομαι τὸν ὕπνο τοῦτο, ποὺ μπορεῖ νὰ ᾿ρθεῖ τὴν κρίσιμη ὥρα, ποὺ τὸ Σάλπισμά Σου θ᾿ ἀκουστεῖ. Ὁδοιπορικό. Ἐκδ.Καστανιώτη.2000. σελ. 192

Στον ανύπανδρο σύζυγο για τη διπλή αδικία

Έδιωξες τη στεφανωμένη γυναίκα σου και πήρες άλλη, με την οποία ζεις χωρίς να έχετε παντρευτεί. Και αναρωτιέσαι, τί κακό έκανες. Και παραξενεύεσαι  γιατί οι γείτονες σου ξεσηκώνονται εναντίον σου. Και ακόμα παραξενεύεσαι γιατί η εξουσία σε ταλαιπωρεί και σε τιμωρεί.

Η μια αμαρτία σου έγκειται στο ότι έδιωξες τη νόμιμη σύζυγο, ενώ η άλλη στο ότι συζείς παράνομα. Διπλά καταπάτησες τον νόμο του Δημιουργού σου, γι’ αυτό οι γείτονές σου ξεσηκώνονται εναντίον σου και γι’ αυτό η κρατική εξουσία σε κυνηγά. Αυτό δεν θα ήταν αμαρτία για τα ζώα, αφού γι’ αυτά ο Δημιουργός δεν όρισε τον νόμο όπως για τους ανθρώπους. Αλλά για τους ανθρώπους είναι αμαρτία.

Εσύ βρίσκεις τη δικαιολογία για τον εαυτό σου στο ότι έτσι έκαναν και κάποιοι άλλοι. Ναι, είναι αλήθεια, ότι το έκαναν και κάποιοι άλλοι. Όμως ποτέ έναν παραβάτη του νόμου δεν τον δικαιολογούσε το ότι πριν απ’ αυτόν ήταν και κάποιοι άλλοι παράνομοι. Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κωνσταντίνος , ο γιος της Ειρήνης, έδιωξε τη στεφανωμένη γυναίκα του Μαρία και πήρε μία κυρία των τιμών , τη Θεοδότη. Και η βασίλισσα μητέρα και ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης κατέκριναν τον βασιλιά γι’ αυτό. Όμως ο βασιλιάς δεν ήθελε να ακούσει τη μητέρα  του και τον αρχηγό της Εκκλησίας του Θεού , αλλά τους απείλησε κιόλας, πως εάν δεν τον αφήσουν ήσυχο, θα γυρίσει το κράτος σε ειδωλολατρία και θα απαγορεύσει τη χριστιανική πίστη. Και όλος ο λαός έβραζε εξαιτίας της παρανομίας του βασιλιά. Αλλά τη δεύτερη χρονιά της παράνομης αυτής συμβίωσης, μπήκαν στο παλάτι του βασιλιά συνωμότες, τον συνέλαβαν και τον τύφλωσαν ακριβώς στο δωμάτιο που γεννήθηκε. Πρόσεξε λοιπόν να μην σε βρει κι εσένα η φοβερή τιμωρία , όχι από τους ανθρώπους, αλλά από μία αόρατη δύναμη δυνατότερη απ’ όλους τους ανθρώπους. Διότι έχει γραφτεί: «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος» ( Ησ 5, 20 ). Έτσι μιλά Εκείνος , του οποίου το χέρι φθάνει σε κάθε ανθρώπινο ον, είτε για να χαϊδέψει είτε για να χτυπήσει.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Δεν φτάνει μόνο η πίστη…

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

Εκδόσεις «εν πλώ»

Σελ. 283-284

Περιοδικό ΕΝΔΟΝ: Το Ρωσικόν Μοναστήριον. Η λαμπρά αυτού πανήγυρις...

Περιοδικό ΕΝΔΟΝ: Το Ρωσικόν Μοναστήριον. Η λαμπρά αυτού πανήγυρις...: Ο Σκιαθίτης λογοτέχνης, και δημοσιογράφος Α. Μωραϊτίδης (ο γνωστός εξάδελφος και συμψάλτης του Α. Παπαδιαμάντη) επισκέφτηκε για πρώτη ...

Έκτακτο Παράρτημα: Συγκλονιστικό οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικα...

Έκτακτο Παράρτημα: Συγκλονιστικό οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικα...: σχόλιο Γ.Θ : Μεταξύ άλλων θα δείτε φωτογραφίες από το χέρι και την κάρα της Αγίας Αικατερίνης, συγκλονιστικά πλάνα στο βίντεο από τ...

Άγιος Δημήτριος Κουβαρά: Πρωινή Προσευχή για τα παιδιά

Άγιος Δημήτριος Κουβαρά: Πρωινή Προσευχή για τα παιδιά: Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι. Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς,...

Η Αγία Αικατερινη και η συνομιλία της με τους 50 ρήτορες

Σήμερα είναι η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης που ήταν μια πάνσοφη γυναίκα και μαρτύρησε για τον Χριστό. Πολλοί μπορεί να διαβάσατε τον βίο της, όμως σίγουρα λίγοι ξέρετε ότι αποστόμωσε 50 δεινούς ρήτορες της εποχής.

Απέδειξε την άρρηκτη σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Τι τους είπε η Αγία για το Χριστό; Ότι προφήτευσαν γι΄αυτόν, την έλευσή του και τη σταύρωσή του αρχαίοι φιλόσοφοι και ποιητές και μάλιστα η Σίβυλλα και ο Απόλλωνας.

Ας δούμε όμως λίγα πράγματα από το βίο της Αγίας.

H Αγία Μεγαλομάρτης Αικατερίνη γεννήθηκε το 294 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια και ήταν κόρη του Έλληνα ηγεμόνα της πόλης Κόστου, ο οποίος πριν αναλάβει την διακυβέρνηση της Αιγύπτου με εντολή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Διοκλητιανού ήταν βασιλιάς της Κύρπου.

Η Αγία ήταν γνωστή για τη σοφία της και είχε σπουδάσει στις εθνικές σχολές της Αλεξάνδρειας φιλοσοφία, ποίηση, ρητορική, ιατρική μουσική, φυσική, μαθηματικά και αστρονομία. Στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. όταν βασίλευε στο Ρωμαϊκό κράτος ο αυτοκράτορας Μαξέντιος η Αγία ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κατηγόρησε δημόσια το Ρωμαίο αυτοκράτορα για τις θυσίες του στα είδωλα.

Ο αυτοκράτορας συγκέντρωσε 50 ρήτορες απ΄όλη την αυτοκρατορία για να την πείσουν να αρνηθεί το Χριστό. Αντί όμως οι ρήτορες να πείσουν την Αγία πείστηκαν οι ίδιοι από τα επιχειρήματά της διότι αυτά ήταν βασισμένα στα ρητά και στις προφητείες των Ελλήνων φιλοσόφων περί της ελεύσεως του Ιησού Χριστού επί της γης.

Οι λόγοι της Αγίας στάθηκαν αφορμή να
στραφούν οι 50 ρήτορες προς το Χριστιανισμό. Έξαλλος ο αυτοκράτορας διέταξε να ριφθούν στην πυρά και η Αγία φυλακίστηκε και βασανίστηκε.

Με κόκκινα γράφει:”Ο χρησμός του Απόλλωνος δοθείς

εν Δελφοίς περί του Χριστού και του πάθους αυτού”

Οι 50 ρήτορες παρουσιάζονται ενώπιον της Αγίας και ο σπουδαιότερος από αυτούς αμφισβητεί τη θεότητα του Ιησού υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε οι αρχαίοι φιλόσοφοι ονόμασαν ή τίμησαν αυτόν:«Λοιπόν, μη παρασυρόμενη από την απάτη επιμένεις εις τον Εσταυρωμένον ως Θεόν, τον οποίον ουδείς εκ των παλαιών δεν τον ονόμασε σοφό, ούτε εγνώριζε αν ονομαζόταν Θεός». Στην απάντησή της η Αγία χρησιμοποιεί τις γραπτές προφητείες των αρχαίων φιλοσόφων, όπως του Διοδώρου, του Πλουτάρχου, του Ομήρου, του Ορφέως, του Σοφοκλέους και ως αποκορύφωμα δύο χρησμούς της Σίβυλλας και του Απόλλωνος, οι οποίοι αφήνουν κυριολεκτικά άναυδους του 50 ρήτορες.

Οι δύο χρησμοί καταγράφονται στην Γ’ εκδοχή του Μαρτυρίου της Αγίας (Μαρτυρολόγιον του Σινά σελ. 100- 133) αλλά και σε ένα χειρόγραφο από περγαμηνή του 12ου αιώνος το οποίο φυλάσσεται στη Μονή Δοχειαρίου του Άγιου Όρους. Οι ρήτορες αναφέρουν στην Αγία ότι ουδέποτε διάβασαν στα βιβλία τους για κάποιον Εσταυρωμένο Θεό.

Η απάντηση της Αγίας είναι καταπέλτης:

«Το ότι ο Εσταυρωμένος, είπε, δεν έτυχε να τιμηθεί από κανέναν από τους παλαιούς δεν θα έπρεπε να δαπανώμεν τον χρόνο μας, ούτε να το πολυεξετάζομεν, ούτε να κάνωμε ερεύνας δι΄αυτών με ανθρωπίνους λογισμούς διότι είναι ο αληθινός θεός του ουρανού και της γης, της θαλάσσης, του ηλίου, της σελήνης, των άστρων και δημιουργός όλου του ανθρωπίνου γένους ακατάληπτος, ανεξερεύνητος, απέραντος, ανεξιχνίαστος, άρρητος. Διά να σου αποδείξω τα σχετικά μ’ αυτόν με τη βοήθεια των δικών σου, διότι έτσι η απόδειξής μου θα είναι απολύτως έγκυρη, πρόσεξε τι αποκαλύπτει ξεκάθαρα, η πιο σοφή απ’ όλας τας γυναίκας, Σίβυλλα, διά την κατά σάρκα γέννησή του, διά την πρόνοιάν του δι’ ημάς, και διά την αμέτρητόν του φροντίδα.

Αν θέλεις ας ακούσουμε τα ίδια της τα λόγια: «ύστερα από πολύν καιρό θα φτάσει κάποιον εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα». Πρόσεξε και τον αληθινό μάντη Απόλλωνα, που έχει ξεχάσει την συνηθισμένη του ασάφια και τα αμφιλεγόμενά του και φανερώνει γυμνή την αλήθεια χωρίς τη δικήν του βούλησιν. Λέγει αυτός: «Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ο οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε η Θεότης του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος.

Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, όλα υποφέρων από τους θνητούς, δηλαδή τον σταυρόν, την ύβριν, την ταφήν. Αυτός κάποτε από τα μάτια έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμιν θεϊκήν. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθει εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».

Αυτά διηγείται ο Θεός σου. Διότι είναι συνάναρχος μ΄αυτόν που τον εγέννησε και αιώνιος αρχή και ρίζα και πηγή όλων των αγαθών, όλα τα δημιούργησε χωρίς να υπάρχουν πριν και όλα τα κοσμεί και τα διακρατεί και τα διαπερνά και με το δικό του χέρι εδημιούργησε ημάς τους ανθρώπους και πολλούς δρόμους ήνοιξε διά την σωτηρία μας». 

 ΠΗΓΗ.ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

 http://fdathanasiou.wordpress.com