Ιστολόγιο Τάλαντο : ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΛΕΣ «ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ»

Ιστολόγιο Τάλαντο : ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΛΕΣ «ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ»: Πρίν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ” έκάλεσαν νά εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του...

Το κήρυγμα της Κυριακής 21-12-2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Ματθ. α΄, 1-25

Μία ἑβδομάδα πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀκούσαμε τήν ἀρχή τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Εἶναι ὁ γνωστός κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλα ἀπό τά ὀνόματα πού ἀκούσαμε μᾶς εἶναι γνωστά –ὅπως τά ὀνόματα τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ, τοῦ Δαυίδ- τά πιό πολλά ὅμως μᾶς εἶναι ἄγνωστα. Αὐτός ὁ κατάλογος μᾶς δείχνει τήν πορεία τῆς φροντίδας τοῦ Θεοῦ γιά τό ἀνθρώπινο γένος. Τά ὀνόματα αὐτά εἶναι ἀντιπροσωπευτικά τῶν ἀνθρώπων, πού γενιές ὁλόκληρες περίμεναν τή μεγάλη ὥρα, τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Εἶναι οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἀπό γενιά σέ γενιά πρόσμεναν τή στιγμή κατά τήν ὁποία οἱ ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὑποσχέσεις του, θά γίνονταν πραγματικότητα.

Θά περίμενε κανείς ὁ κατάλογος αὐτός τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι ἕνα ἁγιολόγιο. Ὅμως ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος δέ διστάζει νά χρησιμοποιήσει ξένες, προσήλυτες ἤ μέ πρότερο μεμπτό βίο γυναῖκες γιά τήν ἀνάδειξη τῶν προγόνων τοῦ Μεσσία. Οὔτε φοβᾶται νά ἀναφερθεῖ σέ ἀνθρώπους σκληρούς καί βίαιους, ὅπως ἦταν μερικοί ἀπό τούς βασιλιάδες τοῦ Ἰούδα. Καί τό κάνει αὐτό γιατί θέλει νά τονίσει πώς ὁ Θεός δέ βλέπει πρόσωπα, καταγωγή, ἠθικότητα σύμφωνα μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια ἤ καί θρησκευτικότητα κατά τήν ἐπέμβασή του στήν ἀνθρώπινη ἱστορία γιά νά πραγματοποιήσει τό σχέδιο τῆς Οἰκονομίας του. Τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἄλλωστε, δέ διακρίνεται γιά τίς πνευματικές ἀναζητήσεις του ἤ γιά τήν ἠθική προκοπή του. Ἀντίθετα προχωρεῖ ὅλο καί πιό κάτω στοῦ κακοῦ τή σκάλα, ὅπως λέει ὁ ποιητής.

 

Μέ βάση τά ἀνθρώπινα κριτήρια, λοιπόν, ὁ Θεός δέν ἐκπλήρωσε τίς ἐπαγγελίες του σάν ἀμοιβή γιά τήν ἀνθρώπινη ἀνταπόκριση στίς ἐντολές του. Ἀφοῦ, ὅπως εἴδαμε, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στούς προγόνους τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἀρκετοί πού μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια τῆς θρησκευτικῆς καί ἠθικῆς τελειότητας βρίσκονται πολύ μακριά ἀπό τήν κορυφή.

Φαίνεται ἔτσι πώς τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικά. Γιατί ἀκριβῶς τήν ὥρα πού τό σκοτάδι εἶχε ἁπλωθεῖ πάνω σέ ἔθνη καί λαούς καί πού ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ εἶχε γενικευθεῖ, τότε ἀκριβῶς διάλεξε τήν ὥρα ὁ Θεός γιά νά ἐκπληρώσει τίς ἐπαγγελίες του. Δέ στηρίζεται ἡ ἐνέργειά του στήν ἠθικότητα τῶν ἀνθρώπων οὔτε στή θρησκευτική τους πρόοδο. Δέν περιμένει νά δείξουν ὑπακοή στό νόμο του, γιά νά τούς ἀνταποδώσει τήν τήρηση τῆς διαθήκης μέ τό βραβεῖο τῆς σωτηρίας. Ἐπεμβαίνει στόν κόσμο γιά νά ἐκπληρώσει τίς ὑποσχέσεις του τήν ὥρα τῆς κατάπτωσης τόσο τοῦ λαοῦ του ὅσο καί τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

Εἶναι ὁπωσδήποτε διαφορετικά ἀπό τά δικά μας τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τήν ὥρα τῆς Ἐνσάρκωσης τοῦ Λόγου του. Ποιά εἶναι αὐτά; Εἶναι ἡ ἀπέραντη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο, τόν κάθε ἄνθρωπο. Καί εἶναι καί τό ἔλεός του, ἡ συγνώμη πού χορηγεῖ στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, χωρίς κάν νά περιμένει νά τοῦ τή ζητήσει ἐκεῖνος. Αὐτά τά δύο, ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, δείχνουν ἀκόμη τή φιλανθρωπία του, τήν πατρική του ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Δέ συγχωρεῖ ἁπλῶς καί μόνο τόν ἄνθρωπο ὁ Θεός, ἀλλά καί τοῦ χαρίζει δῶρα ἀπρόσμενα: τόν κάνει παιδί του καί τόν προικίζει μέ τίς δωρεές τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Κι ὅλα αὐτά μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τό πλάσμα του! Στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ βρίσκεται τό μοναδικό κριτήριο γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι τό μεγάλο καί αἰώνιο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι ἡ τήρηση τῶν ὑποσχέσεων, εἶναι ὁ λόγος τῆς ἐκπλήρωσής τους, ὅταν ἔφτασε ἡ ὥρα πού ἀποφάσισε ὁ Θεός. Ὥρα ἐξάπλωσης τῆς ἁμαρτίας, γιά νά μή συνδεθεῖ ἡ ἐκπλήρωση μέ ἀνθρώπινα κατορθώματα. Ὥρα ἀπάμβλυνσης τῆς θρησκευτικότητας, γιά νά μήν καυχηθεῖ κανείς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὥρα ἔνδειας πνευματικῆς, γιά νά καταλάβουμε ὅλοι τόν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς δωρεᾶς.

Αὐτό τό μήνυμα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θυμίζει ἰδιαίτερα αὐτή ἡ περίοδος πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Γιά νά μή μείνει ἡ γιορτή ἕνα φαγοπότι μόνο καί ἀνταλλαγή δώρων. Γιά νά μή κλειστεῖ καθένας μας στόν ἑαυτό του ἀδιαφορώντας γιά τούς ἄλλους. Γιά νά μήν ἀποκτήσει κανένας τήν ψευδαίσθηση τῆς κάποιας ὑπεροχῆς του. Καί πάνω ἀπ’ ὅλα γιά νά θυμόμαστε στήν καθημερινή ζωή μας τούς τόσο συνοπτικούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἔνσαρκης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες» στίς σχέσεις σας μέ τούς συνανθρώπους, «καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί». Αὐτή ἡ καθημερινή ἀγάπη, πού δέν ἔχει περιορισμούς, πού ξέρει νά συγχωρεῖ, πού ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσμο, εἶναι ἡ καλύτερη μαρτυρία γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στό σύγχρονο κόσμο. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Εκδήλωση Οίνος & Αίνος

Ο Δημήτρης Ταλιάνης και ο Δημήτρης Χατζηνικολάου σας προσκαλούν την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου, στις 9 το βράδυ, στην εκδήλωση ΟΙΝΟΣ & ΑΙΝΟΣ:

- Παρουσίαση του λευκώματος 'Σαντορίνη, η αμπελόεσσα νήσος', και προβολή ηχοράματος με μουσική Ηλία Ανδριόπουλου, κείμενα Πάνου Θεοδωρίδη και αφήγηση Γρηγόρη Βαλτινού.

- Η βραδιά θα συνεχιστεί με αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από το έργο « Μπλουζ σε ήχο πλάγιο» του Βασίλη Χατζηνικολάου.

Πρόκειται για τον πρόσφατο ψηφιακό δίσκο του συνθέτη, γνωστό από την πολυετή συνεργασία του με τον Διονύση Σαββόπουλου, πιανίστα, ενορχηστρωτή και ιεροψάλτη με ιδιαίτερο και ξεχωριστό ύφος.  Στα «Μπλουζ σε ήχο πλάγιο», αποδίδονται ύμνοι και τροπάρια της ορθόδοξης υμνογραφίας διασκευασμένα με έναν πρωτόγνωρο τρόπο.  Η χρήση της σημερινής τεχνολογίας,  οι επιρροές από σύγχρονα μουσικά ρεύματα μπλουζ, ροκ και τζαζ και ο συνδυασμός του βυζαντινού μέλους με την δυτική πολυφωνία, δημιουργούν νέα συναρπαστικά ακούσματα που ταξιδεύουν  τον ακροατή  σε σφαίρες ανάτασης και ευφροσύνης. Θα ακουστούν οι ύμνοι: «Χριστός γεννάται», «Από των πολλών μου αμαρτιών», «Θεοτόκε η ελπίς» (σε πέντε γλώσσες) και το «Τις Θεός μέγας», δημιουργώντας μια κατανυκτική και επίκαιρα εορταστική ατμόσφαιρα.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη ήχου από την B&O

Σ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Ν Η - η αμπελόεσσα νήσος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ταλιάνης, Κείμενα: Πάνος Θεοδωρίδης

Όποιος γεύεται το σαντορινιό κρασί, σε όποια ποικιλία του, λιαστό ή βιολογικό, λευκό ή ερυθρό, νιώθει την ηδύτητα της μελίκαρπης ρώγας, καθώς στερήθηκε από τον ήλιο μέρος της μάζας της και αισθάνεται το αδιόρατο νεύμα από τους ανέμους που την έδειραν από όλες τις γραμμές του ορίζοντα. Σαντορίνη των Κυκλάδων και του κόσμου, από φως κι από πληγές ευλογημένη!

Η «Σαντορίνη, η αμπελόεσσα νήσος» δεν είναι ένα ακόμη εγχειρίδιο για το κρασί, γραμμένο από συστηματικούς ερευνητές για ειδικούς αναγνώστες. Στο λεύκωμα αυτό ο φωτογράφος Δημήτρης Ταλιάνης, με εφόδιο την αγάπη του για τη φύση και το αμπέλι, ξεκινά το  μακρύ ταξίδι στους «δρόμους του κρασιού», προσπαθώντας να συνδυάσει το φως με τη στιγμή, την καλλιέργεια με την εποχή, την κίνηση του χεριού με τη φορά της αμπελιάς. Πολλά τα χρόνια και τα ταξίδια, πολλές και οι φωτογραφίες που συγκεντρώθηκαν από το πάστρεμα, το κλάδεμα, το θειάφισμα, τον τρύγο -κυρίως τον τρύγο- την οινοποίηση σε σπηλιές και υπόσκαφα, σε κάναβες και οινοποιεία.

Κι έπειτα, η σειρά του συγγραφέα. Ο Πάνος Θεοδωρίδης, με πολύχρονη θητεία στο θέμα, φωτίζει με το δικό του ύφος γνωστές και άγνωστες πτυχές του χθες και του σήμερα της αμπελόεσσας νήσου μέσα από ένα εκτενές και συνάμα περιεκτικό εισαγωγικό κείμενο , καθώς επίσης και μέσα από 80 μικρά ή μεγαλύτερα κείμενα-σχόλια των φωτογραφιών. Τη μετάφραση στα αγγλικά έκανε η Τ. Γιαννακοπούλου και στα ρωσικά η Τ. Μπορίσοβα.

Ιστολόγιο Τάλαντο : Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι¨{ο διάβολος} τί έχ...

Ιστολόγιο Τάλαντο : Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι¨{ο διάβολος} τί έχ...: Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι¨{ο διάβολος} τί έχουμε στην καρδιά μας; - Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζει και καρδιές! ...

Από τη Λάρισα στο «Σημείο Μηδέν» για τον Άγιο Νικόλαο

ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΜΕΛΙΟΥ ΛΙΘΟΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=21&aid=86439#.VI3dUMmAnRk

*«Ένιωσα πραγματικό δέος καθώς πλέον εκεί θα σμίξουν τόσο οι πολιτισμοί και οι κουλτούρες όσο και οι άνθρωποι μέσα από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου» λέει στην «Ε» ο Λαρισαίος Κώστας Θεοδώρου

Κυριακή, 14 Δεκεμβρίου 2014, 09:55

Του Κ. Γκιάστα
Η καρδιά της ελληνικής Ορθοδοξίας θα χτυπήσει ξανά στο «κέντρο» της Αμερικής. Η είδηση πως ο Άγιος Νικόλαος που είχε καταστραφεί ολοσχερώς από την πτώση των δίδυμων πύργων στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, θα ξαναχτιστεί σε μικρή απόσταση από την προηγούμενη θέση του, μόνο συγκίνηση έφερε σε όλον τον ελληνισμό παγκοσμίως.
Πριν λίγες ημέρες μάλιστα, πραγματοποιήθηκε και εκδήλωση τοποθέτησης θεμελίου λίθου και εκεί βρέθηκε ένας Λαρισαίος καλεσμένος από την κοινότητα του Νιού Τζέρσεϊ. Ο Κώστας Θεοδώρου μας περιέγραψε μερικές στιγμές που πραγματικά κάνουν τον ιερό ναό να μοιάζει με ουρανοξύστη στη σκέψη των Ελλήνων, άσχετα αν υστερεί σε μέγεθος δίπλα από τα τεράστια κτίρια της περιοχής.
«Ένοιωσα πραγματικό δέος» μας εξηγεί «καθώς ο Άγιος Νικόλαος δεν θα είναι πλέον μόνο μία ελληνορθόδοξη εκκλησία, αλλά θα γίνει Ιερό Εθνικό Προσκύνημα για όλους τους Ορθοδόξους, για τον ελληνισμό και προσκύνημα για όλο τον αμερικανικό λαό. Αυτά άλλωστε ήταν τα λόγια και του αρχιεπίσκοπου Αμερικής Δημήτριου στη διάρκεια της εκδήλωσης που με άγγιξαν βαθιά».
Η εκκλησία θα ξανακτιστεί με σχέδια του Ισπανού αρχιτέκτονα, Σαντιάγο Καλατράβα, ο οποίος θέλει να ενώσει αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της Αγίας Σοφίας και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. «Κάτι τέτοιο εξάλλου φαίνεται και από τις μακέτες» υπογραμμίζει ο Κώστας Θεοδώρου.
«Ήμασταν στην εκδήλωση περίπου 2.000 άνθρωποι. Το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν ομογενείς όμως εντυπωσιακός ήταν και ο αριθμός των ανθρώπων που ήταν συγγενείς των θυμάτων. Μόλις το αντιλήφθηκα και κοιτούσα το σημείο που έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα ένοιωσα μια τεράστια θλίψη. Παράλληλα όμως ενθουσιάστηκα από το ό,τι η ορθοδοξία μπορεί να ενώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα βλέπουν τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου ως έναν βράχο της πίστης όπως τονίστηκε από τους ομιλητές».
Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σε συνέντευξη Τύπου, μετά την τελετή, «θα είναι βασισμένος στον ναό της Αγίας Σοφίας, περίκεντρος, κυκλοτερής και προσαρμοσμένος στον μοντέρνο περιβάλλοντα χώρο στον οποίο κυριαρχούν οι πύργοι από γυαλί και σίδερο. Ένα σημείο του κτιρίου θα περιλαμβάνει αίθουσα περισυλλογής ανοιχτή σε όλους».
Το κτίριο που στέγασε την εκκλησία κτίστηκε περίπου το 1832. Το 1916 Ελληνοαμερικανοί μετανάστες συνέστησαν το ποίμνιο του Αγίου Νικολάου και το 1922 ξεκίνησαν να τελούνται ακολουθίες στην τοποθεσία της οδού Liberty. Ο ναός θα στοιχίσει 38 εκατομμύρια δολάρια και υπολογίζεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2016, που συμπίπτουν με την 100ή επέτειο της ιδρύσεως της κοινότητας του Αγίου Νικολάου.
Η σχέση του Λαρισαίου, Κώστα Θεοδώρου με τις εκκλησίες είναι άμεση καθώς ως αγιογράφος αναλαμβάνει πολλές δουλειές στην ήπειρο της Αμερικής με πιο εντυπωσιακή στην Αλάσκα. Τον ρωτήσαμε αν πέρασε από το μυαλό του να δουλέψει μέσα στον συγκεκριμένο ναό για να μας πει: «Δεν το κρύβω πως είναι ένα όνειρό μου και πιστεύω πως στη χώρα των ευκαιριών που είναι η Αμερική τα όνειρα πραγματοποιούνται καμιά φορά αν τα ακολουθήσεις. Γιατί όχι...».
Άγιος Νικόλαος είναι αυτός. Τα θαύματα γινόταν και γίνονται. Μικρά και μεγάλα...

Σχολή Γονέων Αγ. Νικολάου Καλλιθέας 8-12-2014

Σχολή Γονέων Αγ. Νικολάου 8-12-2014 by Saliveros on Mixcloud

Την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 18:30 στις συναντήσεις της Σχολής Γονέων της ενορίας μας στο Πνευματικό Κέντρο (παραπλεύρως του Ι. Ναού) μίλησε η κυρία Αθανασία Σαλιβέρου (Συνδιάκονος Ε. Νεανικής Εστίας και Σχολής Γονέων) με θέμα: «Θυμός : Ένας ύπουλος εχθρός»

Ιστολόγιο Τάλαντο : Οι έπαινοι , η υπερηφάνεια και η ταπείνωση

Ιστολόγιο Τάλαντο : Οι έπαινοι , η υπερηφάνεια και η ταπείνωση: - Φοβηθείτε τους επαίνους εκ μέρους των ανθρώπων, εξακολούθησε ο στάρετς απευθυνόμενος προς όλους, και προπάντων όταν σας επαινούν π...

Υποδοχή των Τιμίων Δώρων στην Βέροια

Η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης & Καμπανίας θα υποδεχθεί τα Τίμια Δώρα από την Ιερά Μονή Αγίου Πάυλου Αγ. Όρους ,την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014 στις 4.30μμ, μπροστά στο Μητροπολιτικό Ναό Βέροιας. Αναχώρηση την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014.
Ο Ι. Μητροπολιτικός Ναός θα παραμένει ανοιχτός από 7πμ έως 9μμ. Κάθε ημέρα θα τελούνται ιερές ακολουθίες.

Ορθόδοξο και Βυζαντινό το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο

Του Μητροπ. Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Συνήθως λέγεται ότι το έθιμο είναι ξενόφερτο και δυτικό.

Όμως, από χειρόγραφο κείμενο του Βρετανικού Μουσείου (ADD 17265 του 13ου αιώνα) πληροφορούμεθα ότι το έτος 512 ο αυτοκράτορας Αναστάσιος Α΄ έκτισε ένα Ναό στο Tur Abdyn της βόρειας Συρίας και μαζί με άλλα αφιερώματα πρόσφερε » …δύο μεγάλα ορειχάλκινα δένδρα τα οποία ήταν στημένα στις δύο πλευρές της Ωραίας Πύλης του Ιερού Βήματος.

Στα φύλλα των δένδρων υπήρχε θέση για φώτα που τρεμόσβυναν. Εκατόν ογδόντα λύχνοι για κάθε δένδρο και πενήντα αργυρές αλυσίδες από πάνω έως κάτω. Σ” αυτές ήταν κρεμασμένα μικρά αντικείμενα από χρυσό, ασήμι ή χαλκό, όπως κόκκινα αυγά, κρατήρες, ζώα, πτηνά, σταυροί, στέφανα, κουδουνάκια, σκαλιστά τσαμπιά σταφύλια, δίσκοι…«.

Στο κείμενο του Παύλου Σιλεντιάριου (του 563 περίπου) «Έκφρασις της Αγ. Σοφίας Κων/πόλεως» και στην «Έκφρασιν του άμβωνος της Αγ. Σοφίας«, περιγράφονται αναλυτικά τα φώτα του τέμπλου και του άμβωνα του μεγάλου Ναού. Στο επιστύλιο του τέμπλου υπήρχαν μεταλλικά δένδρα σε σχήμα κώνου (πυρσόμορφα δένδρα) όμοια με λεπτόφυλλα κυπαρίσσια, όπου αντί για καρπούς είχανε φώτα σε σχήμα κωνοειδές και βεβαιώνεται ακόμα η χρήση φωτεινών τεχνικών δένδρων (δενδρόμορφα πολυκάνδηλα) σε όλο το Ναό.

Το δένδρο στη χριστιανική θεολογία και λατρεία παραπέμπει στο δένδρο του Παραδείσου (της γνώσεως του καλού και του κακού) και είναι γνωστά τα ψηφιδωτά δένδρα στην παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγ. Δημητρίου στη Νικόπολη της Ηπείρου και αλλού. Από τις Κατακόμβες ακόμα, ο Χριστός συμβολίζεται ως το «δένδρο της ζωής», ο φοίνικας γίνεται το σύμβολο της αθανασίας, η ελιά το σύμβολο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης κλπ.

Στους τέσσερεις πρώτους αιώνες του χριστιανισμού τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με την εορτή των Θεοφανείων και σε πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδος έστηναν δύο δένδρα στο μέσο των Εκκλησιών στολισμένα με πορτοκάλια (Επτάνησα, Λιτόχωρο κλπ.).

Τα δύο ορειχάλκινα μανουάλια τα οποία τοποθετούνται ακόμα στους Ναούς μας εκατέρωθεν της Ωραίας Πύλης, πολλές φορές μοιάζουν με δένδρα (όπως στο Μητροπολιτικό Ναό και στο Ναό του Αγ. Ελευθερίου της πόλεώς μας), και παραπέμπουν στα γιορταστικά εκείνα δένδρα.

Τα παραπάνω που τεκμηριωμένα αναφέρονται σε μελέτη του αειμνήστου Καθηγητού της Βυζ. Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Κων/νου Καλοκύρη στη μελέτη του «Τα ιερά δένδρα και το εξ ανατολών καταγόμενον δένδρον των Χριστουγέννων», φανερώνουν ότι το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δένδρου δεν είναι ξενόφερτο, δυτικοευρωπαϊκό, αλλά βυζαντινό και ορθόδοξο!

Θεωρείται βεβαίως το στολισμένο καραβάκι ως μόνο παραδοσιακά ελληνικό, επειδή στη νησιωτική Ελλάδα, που πρώτη απελευθερώθηκε το 1821, δεν υπήρχαν δένδρα ικανά για να κοπούν και να στολιστούν σε ναούς ή σε σπίτια, ενώ το αντίγραφο ενός πλοίου ή ενός καϊκιού ήταν συνηθισμένο αντικείμενο.

Ως ο Επίσκοπός σας, συμβουλεύω πάντως, οι στολισμοί και φέτος στην Επαρχία μας να μην ξεπεράσουν το μέτρο και μην αγγίξουν τα όρια της υπερβολής και της πρόκλησης. Όταν ο Ιουστινιανός έκτιζε την Αγ. Σοφία προτίθετο να επενδύσει το Ιερό Βήμα του Ναού με πλάκες χρυσές. Όμως ο Πατριάρχης τον απέτρεψε λέγοντας: – Βασιλεύ, αν έστω κι ένας άνθρωπος τριγυρίζει μέσα στη Βασιλεύουσα χωρίς ρούχα, ο Θεός δεν θα αναπαύεται μέσα σε χρυσό Ιερό». Κι ο Ιουστινιανός υπάκουσε κι επένδυσε το Ιερό του Ναού με πλάκες ασημένιες.

http://www.imalex.gr/7D35DAC8.el.aspx

Το κήρυγμα της Κυριακής 14 Δεκεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιδ΄ 16-24)

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, τό μεγάλο δεῖπνο τοῦ Θεοῦ γιά τό ὁποῖο μᾶς μίλησε σήμερα τό ἱερό Εὐαγγέλιο εἶναι μία αἰωνία πνευματική εὐτυχία. Εἶναι τό δεῖπνο τῆς Βασιλείας πού παραθέτει ὁ Θεός σ’ ἐκείνους πού ἀποδέχτηκαν τήν πρόσκλησή του καί στό ὁποῖο ἐπιφυλάσσει τήν εὐφροσύνη τῆς συνδιαγωγῆς μέ τήν Παναγία Τριάδα.

Οἱ σημερινοί καλεσμένοι, ὅμως, τούς ὁποίους διάλεξε ὁ Ἰησοῦς μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, δέν ἀπάντησαν. Μέ ὑπεροψία ἀρνήθηκαν, γύρισαν τό κεφάλι, προτίμησαν τίς πρόσκαιρες ἡδονές τῆς ζωῆς ἀπό τήν χαρά τῆς αἰωνιότητος. Τότε ὁ μεγάλος οἰκοδεσπότης ἐκάλεσε πόρνες στή θέση τῶν σοφῶν, ζητιάνους στή θέση τῶν πλουσίων, ἁμαρτωλούς στή θέση τῶν φαρισαίων καί ἐγέμισε τίς θέσεις τοῦ δείπνου.

Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς ἀκροατές τοῦ Ἰησοῦ πού μέ ψυχρότητα καί ὑπεροψία ἄκουγαν τήν πρόσκλησή του γιά σωτηρία. Ἀφορᾶ καί τούς συγχρόνους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι καθημερινά δέχονται τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας γιά σωτηρία καί συγκεκριμένα γιά τή συμμετοχή τους στό μυστικό τραπέζι τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Οἱ μέρες πού πλησιάζουν μᾶς καλοῦν νά παρακαθήσουμε στό δεῖπνο πού παραθέτει ὁ Κύριος, ἄν θέλουμε νά ζήσουμε τό πραγματικό νόημα τῶν Χριστουγέννων. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δέν νοοῦνται. Χριστούγεννα χωρίς Θεία Κοινωνία δέν διαφέρουν ἀπό τίς ἄλλες μέρες τοῦ χρόνου. Δέν θά ζήσουμε τό νόημα τῶν Χριστουγέννων μέ τό στόλισμα τοῦ δένδρου, ἄν προηγουμένως δέν κοσμίσουμε τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἑτοιμάσουμε νά παρακαθήσει στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Καί ὄχι μόνο τίς

ἡμέρες αὐτές, ἀλλά τακτικά κάθε Κυριακή καί σέ κάθε ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία στό μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐμεῖς τί ἀπάντηση δίνουμε στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ;

Οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀρνήθηκαν τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότου οἱ ἄνθρωποι τῆς παραβολῆς ἦταν γελοῖοι. Ὁ πρῶτος ἰσχυρίσθηκε, ὅτι ἀγόρασε καινούριο ἀγρό καί ἔπρεπε νά πάει νά τόν ἰδεῖ. «Ἀγρόν ἠγόρασα καί ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καί ἰδεῖν αὐτόν». Περίεργη ἡ ἀπάντησή του. Λές καί θά ἔφευγε τό χωράφι καί δέν θά μποροῦσε ἀργότερα νά τό ἰδεῖ. Ὁ δεύτερος εἶχε κάνει ἀγορά βοῶν καί ἤθελε νά τά δοκιμάσει. «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καί πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά». Χονδροειδής ἡ δικαιολογία καί ἀστήρικτη, ἀφοῦ θά μποροῦσε μετά τό δεῖπνο νά τά δοκιμάσει. Ὁ τρίτος, σάν τόν Ἀδάμ μετά τήν πτώση, χρησιμοποίησε τή γυναίκα του σάν δικαιολογία τῆς ἀρνήσεώς του. «Γυναῖκα ἔγημα καί διά τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν». Δέν σκέφθηκε, ὅτι τή γυναίκα θά τήν εἶχε μέχρι νά πεθάνει, ἐνῶ τήν εὐκαιρία τοῦ μεγάλου δείπνου δέν θά τήν ξανάβρισκε.

Καί οἱ τρεῖς πού περιφρόνησαν τή θεϊκή πρόσκληση ἦταν ἄνθρωποι μέ στενή καρδιά καί μικρό μυαλό. Ὁ ἐγωϊσμός τούς ἐτύφλωσε, ὥστε νά μήν μπορέσουν νά δοῦν τό πνευματικό συμφέρον τους. Ἔμειναν ἁλυσοδεμένοι στίς ψευτοχαρές τῆς ζωῆς καί ἀρνήθηκαν τήν αἰώνια χαρά, τήν ὁποία ἀπήλαυσαν «οἱ πτωχοί καί ἀνάπηροι καί χωλοί καί τυφλοί» πού στήν φωνή τοῦ Θεοῦ ὑπήκουσαν μέ ταπεινοφροσύνη.

Οἱ τρεῖς ἀρνητές ἔχουν καί στίς μέρες μας πολλούς μιμητές. Στήν πρόσκληση τῆς κυριακάτικης καμπάνας μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀρνοῦνται ὅσοι δέν θέλουν νά παρακαθήσουν στό μυστικό τραπέζι πού παραθέτει ὁ Θεός στούς

πιστούς του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων εἶναι ἡ ἀδιαφορία γιά ὅσα τελεσιουργοῦνται ἐκεῖ καί ἡ περιφρόνηση τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ.

Ἡ φράση «ἀγρόν ἠγόρασα» ἐπεκράτησε καί στήν καθημερινή φρασεολογία νά σημαίνει τήν ἀδιαφορία. Σέ δικούς τους κόσμους ζοῦν οἱ περισσότεροι ἀδελφοί μας χριστιανοί. Κάθε Κυριακή δονεῖται ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπό τίς γλυκύφθογγες κωδωνοκρουσίες τῶν Ἐκκλησιῶν κι ἐκεῖνοι μακάρια ναρκωμένοι στό κρεβάτι ἀναπαύουν τήν καταπονεμένη ἀπό τήν νυχτερινή διασκέδαση σάρκα τους. Ἄλλοι τρέχουν μέ ἄγχος νά συνεχίσουν τήν ἐργασία τους, ἄλλοι μέ τήν οἰκογένειά τους φεύγουν στήν ἐξοχή κι ἄν κανείς τούς ὑπενθυμίσει τό χρέος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ θά πάρει τήν ἴδια ἀπάντηση πού ἔδωσαν οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολής: «ἐρωτῶ σε, ἔχε μέ παρατημένον», «παράτα με, ἄσε με ἥσυχο, μή μέ ζαλίζεις μ’ αὐτά». Περιφρονοῦν τήν Ἐκκλησία καί εἰρωνικά λένε, ὅτι εἶναι γιά τούς γέρους καί τούς «καθυστερημένους». Ἡ βιασύνη τῆς νευρικῆς τεχνολογικῆς ἐποχῆς τούς δημιουργεῖ ἕνα νέφος ἀπό καυσαέρια, πού πλακώνει τή σκέψη καί τήν καρδιά καί δέν τούς ἀφήνει νά χαροῦν τό φῶς καί τή ζωογόνο πνοή τῆς Θείας Λατρείας.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι μία πράξη τοῦ λαοῦ καί τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνα ἔργο, στό ὁποῖο συμμετέχει καί ὁ Θεός καί ὁ λαός. Μέσα στή Θεία Λειτουργία συνεχίζεται τό ἔργο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ξαναγεννιέται, ξανασταυρώνεται καί πάλι ἀνίσταται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅπως στό Μυστικό Δεῖπνο ἔτσι κι ἐδῶ μεταβάλλεται τό ψωμί σέ Σῶμα Χριστοῦ καί τό κρασί σέ αἷμα Χριστοῦ. Κατέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως τήν Πεντηκοστή, καί ἑνώνεται ἡ γῆ μέ τόν οὐρανό. Ἡ παρουσία τῆς ἁγίας Τριάδος καί ὁλόκληρου τοῦ οὐράνιου

πνευματικοῦ κόσμου εἶναι βεβαία. Δίπλα μας στέκουν ἄγγελοι καί μαζί μέ μᾶς διακονοῦν στό μυστήριο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ Ἐκκλησία γίνεται οὐρανός καί ἐμεῖς μέ τήν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστήριων γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ. Μέσα σέ μία ὥρα ζοῦμε τά αἰώνια μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί μεταφερόμαστε στόν οὐρανό. Μέ τή θεία Χάρη εἰρηνεύουμε ἐσωτερικά, λύνουμε τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, παίρνουμε δυνάμεις γιά τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς καί φεύγουμε ἀνακαινισμένοι, αἰσιόδοξοι καί χαριτωμένοι.

Ἀδελφοί μου, Ἄν κανείς μᾶς ὑποδείξει ἕνα τρόπο νά μείνουμε ἀθάνατοι, πάντα χαρούμενοι καί γαληνεμένοι, δέν θά εἶναι ἀνοησία μας νά τόν ἀποποιηθοῦμε; Ἄν μᾶς προσφέρουν ἕνα φάρμακο πού μᾶς κάνει θεούς, δέν θά εἶναι μωρία νά τό περιφρονήσουμε; Ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ σύμπαντός μᾶς προσφέρει καί τόν τρόπο καί τό φάρμακο. Εἶναι τό μέγα δεῖπνον, ἡ Θεία Λειτουργία, στό ἱερό τραπέζι τῆς ὁποίας παρατίθεται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «τό ὑπέρ «ἡμῶν κλώμενον καί διαδιδόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Μέ τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας (Μ. Ἀθανάσιος) καταφλέγεται κάθε ἀκαθαρσία, μεταμορφώνεται ἡ καθημερινότητα, ὁ κόσμος γίνεται Ἐκκλησία καί ἡ ζωή ὑψώνεται ἀπό τό βιολογικό ἐπίπεδο τῆς συνυπάρξεως ἀτόμων σέ μία κοινωνία ἀγάπης. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως