Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. κβ΄ 2-14)
Πολύς κόσμος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αἰσθάνεται χαρά καί εὐχαρίστηση ὅταν συμβεῖ νά λάβουν χαιρετισμό ἤ αὐτόγραφο σημείωμα ἀπό ἀξιωματούχους ἀνθρώπους. Ὅμως, ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ τιμές αὐτές εἶναι ἐφήμερες, προσωρινές καί φευγαλέες. Ὅλα τά ἐπίγεια, ὅσο ἐλκυστικά καί ἄν παρουσιάζονται, εἶναι ἀνίκανα νά ἱκανοποιήσουν μόνιμα τούς πόθους τοῦ ἀνθρώπου. Προσκλήσεις, δεξιώσεις, συμπόσια, τιμή καί δόξα παρέρχονται ὅπως οἱ σκιές.
Τό μόνο αἰώνιο καί ἀμετάβλητο εἶναι ὁ ζωηφόρος λόγος καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχοντας τήν ἐπιθυμία νά μᾶς χορηγήσει τή μόνιμη χαρά, μᾶς ἐπιτρέπει νά τόν συναναστρεφόμαστε, μᾶς δίνει τή χάρη του, μᾶς καθαρίζει ἀπό τά στίγματα τῆς ἁμαρτίας καί καθημερινά μᾶς παραθέτει τράπεζα, ὅπου προσφέρεται ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, «ὁ αἴρων τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου».
Τό μέγεθος ὅμως τῆς γενναιοδωρίας τοῦ οἰκοδεσπότη μαρτυρεῖ τό ἐπουράνιο συμπόσιο, πού εἶναι ἤδη στρωμένο γιά τούς γάμους τοῦ Υἱοῦ Του, στό ὁποῖο εἶναι πολλοί καλεσμένοι ἀπό κάθε φυλή, γλῶσσα καί τάξη, τούς ὁποίους ὁ οἰκοδεσπότης Θεός περιμένει νά ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκλησή Του.
Δικαίωμα εἰσόδου στούς γάμους ἔχουν ὅλοι πού συμμορφώνονται πρός τό θέλημα τοῦ Κυρίου, δηλαδή οἱ πράοι, εἰρηνοποιοί, καθαρά καρδίᾳ, πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνη καί ὅλοι οἱ ἐφοδιασμένοι μέ τό λευκό ἔνδυμα τοῦ γάμου. Εὐτυχισμένοι ὅσοι εἰσέλθουν στό γάμο ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου ἡ πανηγυρική ἀτμόσφαιρα εἶναι ἀνέκφραστος καί στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ ἡ μόνιμη χαρά καί ἡ ἀνυπόκριτη συναδέλφωση. Οἱ συνδαιτημόνες τοῦ συμποσίου μετέχουν ὡς πρωτότοκοι γραμμένοι στούς οὐρανούς, ὡς συμπολίτες τῶν ἁγίων, ὡς κληρονόμοι Θεοῦ καί συγκληρονόμοι Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά προσέξουν πολύ οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, οἱ ὁποῖοι δίνουν προβάδισμα στά πρόσκαιρα καί περιφρονοῦν τά αἰώνια. Μάχονται γιά νά συμμετάσχουν σέ μιά ἐπίγειο δεξίωση, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν γιά τά οὐράνια καί σέ καμιά ἑτοιμασία δένπροβαίνουν γιά τό πανηγύρι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Ἡ πρόσκληση βρίσκεται στά χέρια ὅλων τῶν βαπτισμένων καί ἡ θύρα τοῦ συμποσίου εἶναι ἀκόμη ἀνοιχτή. Εὐτυχισμένοι ὅσοι εἰσέλθουν καί συμμετάσχουν σ’ αὐτό, γιατί πρόκειται γιά τούς γάμους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Βασιλέως Θεοῦ.
Ὅπως ὅμως εἶναι γνωστό, ἐκτός τῆς ἐνδυμασίας τοῦ σώματος ὑπάρχει καί ἡ ἐνδυμασία τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποῖα μολονότι εἶναι πνευματική καί ἀόρατη, εἶναι πραγματική καί ἔχει μεγαλύτερη ἀξία καί σπουδαιότητα. Τήν στολή αὐτή παίρνει ὁ χριστιανός τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματος, ὁπότε ψάλλεται ὁ ὕμνος «ὅσοι ἐν Χριστῷ ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε».
Ὅπως ἡ ἐνδυμασία τοῦ σώματος ὑπόκειται σέ ἀλλοίωση καί φθορά κατά παρόμοιο τρόπο καί ἡ στολή τῆς ψυχῆς ὑπόκειται σέ φθορά καί ἐπιφέρει ντροπή στόν κάτοχό της.
Καί ὅπως δέν τολμάει ὁ ἄνθρωπος νά συμμετάσχει σέ γάμο ἤ πανηγυρική ἐκδήλωση χωρίς τό ἀπαιτούμενο ἔνδυμα, κατά παρόμοιο τρόπο δέν θά βρεῖ τό θάρρος νά συμμετάσχει στό πανηγύρι τοῦ οὐρανοῦ χωρίς τήν ἀνάλογη καί καθαρή στολή τῆς ψυχῆς.
Γι’ αὐτό ὅσοι ἐνδιαφέρονται γιά τή σωτηρία τους ἄς φροντίσουν νά διατηρήσουν καθαρή τή στολή τῆς ψυχῆς τους, ἡ ὁποῖα ἐφασφαλίζεται ὄχι μόνο μέ τήν ἀποφυγή τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά καί μέ τή μετάνοια, τήν ἀγαθοεργία καί τή μόνιμη ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί φυλάσοντες αὐτόν. Αὐτοί θά μετατρέψουν τόν ἀρραβώνα τοῦ βαπτίσματος σέ μόνιμο γάμο, στόν ὁποῖο θά συμμετάσχουν μέ ὅλους τούς ἁγίους ὡς μέλη Χριστοῦ, κληρονόμοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τά ὁποῖα εἶναι ἀσύλληπτα ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 6 Σεπτεμβρίου 2015 (Ἡ παραβολὴ τῶν βασιλικῶν γάμων) - Κατά Ματθαίον KB' 2-14


.  
 
Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ. Καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. Πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις· ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. Οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὃς μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὃς δὲ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ· Οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν. Ακούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε. Τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ· ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι· Πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους. Καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς· καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων. Εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου· καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. Τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοὶ, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
Η βασιλεία των ουρανών είναι ομοία με βασιλέα, ο οποίος έκαμε μεγαλοπρεπείς γάμους στο παιδί του. Και έστειλε τους δούλους του να καλέση τους προσκαλεσμένους του στους γάμους, αλλά εκείνοι δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλιν έστειλε άλλους δούλους λέγων· Ειπέτε στους προσκαλεσμένους· ιδού το συμπόσιον το έχω ετοιμάσει, οι ταύροι μου και τα καλοθρεμμένα θρεφτάρια έχουν σφαγή και όλα είναι έτοιμα. Ελάτε στους γάμους. Αλλ' εκείνοι επεριφρόνησαν την πρόσκλησιν, αδιαφόρησαν και επήγαν άλλος με στο κτήμα του, άλλος δε στο εμπόριόν του. Οι υπόλοιποι δε, αφού επιασαν τους δούλους, τους ύβρισαν και τους εφόνευσαν. Ακούσας δε ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη δια την αχαρακτήριστον συμπεριφοράν των προσκαλεσμένων, έστειλε τα στρατεύματά του, εξωλόθρευσε τους φονείς εκείνους και κατέκαυσε την πόλιν των. Τότε λέγει στους δούλους του· Ο μεν γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι προσκεκλημένοι δεν ήσαν άξιοι να παρακαθήσουν στο συμπόσιον. Πηγαίνετε λοιπόν εκεί, όπου βγάζουν οι δρόμοι και ξεχύνονται οι άνθρωποι, και όσους αν βρήτε καλέσατέ τους στους γάμους. Εξήλθον οι δούλοι εκείνοι στους δρόμους και συνεκέντρωσαν όλους όσους ευρήκαν καλούς και κακούς· και εγέμισε η μεγάλη αίθουσα του γαμηλίου συμποσίου από συνδαιτημόνας. Όταν δε εισήλθεν ο Βασιλεύς να ίδη τους καθισμένους στο συμπόσιον, παρετήρησεν εκεί ένα άνθρωπον, ο όποιος δεν εφορούσε κατάλληλον για γάμον ένδυμα και λέγει εις αυτόν· Φιλε, πως εμπήκες εδώ, χωρίς να έχης κατάλληλον ένδυμα γάμου; (Επρεπε να φιλοτιμηθής από την τιμήν που σου έκανα και να προσπαθήσης να βρης ένα τέτοιο ένδυμα). Εκείνος δε έμεινε άφωνος. Τότε είπε ο βασιλεύς στους υπηρέτας· Δεστε του πόδια και χέρια, πέρτε τον και ρίψατέ τον στο πυκνότατον σκότος· εκεί θα είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Διότι πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι εις την βασιλείαν του Θεού, αλλά ολίγοι είναι οι εκλεκτοί, που δέχονται με ευγνωμοσύνην την πρόσκλησιν και ετοιμάζονται όπως πρέπει”.
http://www.saint.gr

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ "ΑΠΟΣΤΟΛΗ" ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗΣ


Δράσεις συνέργειας και προσφοράς ξεκινούν από σήμερα ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών  και η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, στο πλαίσιο του κοινωνικού έργου της...
Εκκλησίας και του Προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της Ομοσπονδίας.
Το «εναρκτήριο λάκτισμα» της συνεργασίας έδωσαν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και ο Γενικός Διευθυντής της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» Κωστής Δήμτσας, οι οποίοι υποδέχθηκαν σήμερα στην έδρα της Αρχιεπισκοπής την αντιπροσωπεία της Ε.Π.Ο. που αποτελείτο από τον Πρόεδρο Γιώργο Γκιρτζίκη, τον Αναπληρωτή Πρόεδρο Βαγγέλη Τοπολιάτη, τον προπονητή της Εθνικής Ανδρών Κώστα Τσάνα και τους παίκτες Βασίλη Τοροσίδη, Σωκράτη Παπασταθόπουλο.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος δήλωσε, μεταξύ άλλων, μετά το πέρας της συνάντησης: «Αυτή η συνάντηση είναι πολύ όμορφη, αλλά και συγκινητική. Έχουμε μαζί μας σήμερα εκπροσώπους της Εθνικής Ελλάδας, οι οποίοι ήρθαν εδώ στην Αρχιεπισκοπή, μαζί με τους υπεύθυνους της διοίκησης, για να εκδηλώσουν της συμπαράστασή τους στους ανθρώπους που έχουν μεγάλη ανάγκη σήμερα. Η Εκκλησία έκανε, κάνει και θα κάνει πάντοτε το χρέος της. Αλλά όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε τους ανθρώπους, δεν εννοούμε τα κτήρια. Γι’ αυτό και χαιρόμαστε ιδιαίτερα για το σημερινό γεγονός. Ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ, τους ευχόμαστε να έχουν υγεία και δύναμη για να μπορούν να σκορπίζουν χαρά, αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος σήμερα».
Ο κ. Γκιρτζίκης από την πλευρά του υπογράμμισε: «Το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στην Ελλάδα. Αποτελεί ελάχιστη υποχρέωση για μας ως Ομοσπονδία να επιστρέψουμε στην κοινωνία, μέρος της αγάπης που η κοινωνία δίνει στο ποδόσφαιρο. Οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας και των Εθνικών Ομάδων με μεγάλη χαρά συμμετέχουν τα τελευταία χρόνια σε δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Μέσα από τη συνεργασία με την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Αρχιεπισκοπής πιστεύουμε ότι αυτές οι δράσεις μπορούν να γίνουν αποτελεσματικότερες για τους συνανθρώπους μας, που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση. Να πιάσουν τόπο για τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Όπως συζητήσαμε με τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδας και τον κ. Δήμτσα, φτιάχνουμε από σήμερα μια ισχυρή ομάδα προσφοράς με την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ». Ευχαριστούμε το χρυσό χορηγό της Ομοσπονδίας, την Τράπεζα Πειραιώς, που συνέδραμε στην πραγματοποίηση αυτής της συνεργασίας».
O αρχηγός της Εθνικής Βασίλης Τοροσίδης, ο οποίος, εκ μέρους της ομάδας, δώρισε στον κ. Ιερώνυμο τη φανέλα με το εθνόσημο, επεσήμανε: «Ευχαριστούμε τον Μακαριώτατο που μας δέχτηκε. Είναι μια σημαντική στιγμή για εμάς. Στους ποδοσφαιριστές υπάρχει ανθρωπιά και κατανοούμε τις δύσκολες στιγμές που περνά η πατρίδα μας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι παίκτες είναι αυτή η συνεργασία μας με την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ». Θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που πραγματικά το έχουν ανάγκη, διότι, όπως έχω ξαναπεί, εμείς οι ποδοσφαιριστές είμαστε οι τυχεροί της ζωής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, από πού ξεκινήσαμε και δεν πρέπει να ξεχνάμε τον κόσμο. Πάνω απ’ όλα είμαστε όλοι άνθρωποι. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και θα δώσουμε ό,τι μπορούμε περισσότερο, ώστε να βοηθήσουμε την ΑΠΟΣΤΟΛΗ».
Από την πλευρά του ο Γενικός Διευθυντής της ΜΚΟ «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας τόνισε μεταξύ άλλων: «Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την ΕΠΟ αλλά και τα μέλη της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, μιας ομάδας που έχει ξεχωριστή σημασία και συμβολισμό για όλους του Έλληνες,  που γίνονται αρωγοί και στηρίζουν ουσιαστικά και με συγκεκριμένο πλάνο δράσεων την προσπάθεια που κάνουμε στην «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Μεταξύ άλλων σε καθημερινή βάση η Αρχιεπισκοπή και η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» προσφέρουν περισσότερες από 10.000 μερίδες γευμάτων  ενώ σε μηνιαία βάση διανέμει περισσότερα από 9.000 «Δέματα Αγάπης» με είδη διατροφής για μαθητές, πολύτεκνες και άπορες οικογένειες. Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την χώρα μας η υποστήριξη στο έργο της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» από την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου και την ΕΠΟ αποκτά ιδιαίτερη σημασία».

Λίγα Λόγια για την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»:

Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» ιδρύθηκε το 2010 από την Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο  με τη μορφή της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας με εθνική και διεθνή εμβέλεια στο πλαίσιο της δραστηριοποίησής της στον ανθρωπιστικό, αναπτυξιακό και εκπαιδευτικό χώρο.

Πέραν της δυναμικής δραστηριοποίησης της στον τομέα της κοινωνικής φροντίδας και συνοχής, της υγείας, αλλά και του πολιτισμού, η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»  έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές της στους τομείς του περιβάλλοντος και των νέων τεχνολογιών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.



Στο πλαίσιο της δραστηριοποίησής της μέσα από ένα ευρύ φάσμα ανθρωπιστικών και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών μεταξύ άλλων: λειτουργεί δομές κοινωνικής πρόνοιας, έχει δημιουργήσει και λειτουργεί κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά ευάλωτων οικογενειών, λειτουργεί κοινωνικά παντοπωλεία, προσφέρει χιλιάδες μερίδες γευμάτων σε καθημερινή βάση.

Στην ηλεκτρονική σελίδα www.mkoapostoli.com δείτε το έργο της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» και ενισχύστε με την συμμετοχή σας τις δράσεις της. 
 

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα


Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι...
έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“- Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…
-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.
Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;
- Όχι δεν νομίζω…
- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;
Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα… 


 http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2015/09/blog-post_74.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+%28tromaktiko%29

Νὰ λέγεις παιδί μου τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»


Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης


Νὰ λέγεις παιδί μου τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ἡμέρα καὶ νύχτα συνέχεια. 
Ἡ εὐχὴ θὰ τὰ φέρει ὅλα, ἡ εὐχὴ περιέχει τὰ πάντα: αἴτηση, παράκληση, πίστη, ὁμολογία, θεολογία κλπ. 
Ἡ εὐχὴ νὰ λέγεται χωρὶς διακοπή. Ἡ εὐχὴ θὰ φέρει ὀλίγον κατ’ ὀλίγον εἰρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα. Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ γλυκύτης θὰ φέρουν περισσότερον εὐχή, καὶ ἡ εὐχὴ κατόπιν, περισσοτέραν εἰρήνη καὶ γλυκύτητα κ.ο.κ. θὰ ἔρθει στιγμὴ ποὺ ἂν θὰ σταματᾶς τὴν εὐχή, θὰ αἰσθάνεσαι ἄσχημα.
 

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Οἱ Ἁγίες 40 οἱ Παρθενομάρτυρες







Λοιπές πληροφορίες: Ἀδαμαντίνη, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειὼ , Θάλεια, Μαριάνθη, Εὐτέρπη, Τερψιχόρη, Οὐρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ἐρατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Ἀθηνᾶ, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ἀσπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ἐρασμία, Ἑρμηνεία, Ἀφροδίτη, Μαργαρίτα, Ἀντιγόνη, Πανδώρα, Χάϊδω, Λάμπρω, Μόσχω, Ἀρηβοΐα, Θεονύμφη, Ἀκριβῆ, Μελπομένη, Ἐλπινίκη καὶ Ἀμμοῦν ὁ διδάσκαλος αὐτῶν
Εορταζόμενο όνομα:
Ἀθηνά, Ἀντιγόνη, Θάλεια, Ἀσπασία, Κλεοπάτρα, Κλειῶ, Σαπφῶ, Πηνελόπη, Μαριάνθη, Ἀκριβή, Ἀφροδίτη, Ἐλπινίκη, Ἐρασμία, Εὐτέρπη, Κοραλία, Πανδώρα, Χάϊδω, Μελπωμένη, Οὐρανία, Ἀδαμάντιος, Ἀδαμαντία

Ὁ Ἀμμοῦν ἢ Ἄμμων ἦταν Διάκονος στὴν Ἀδριανούπολη τῆς Θρᾴκης καὶ διδάσκαλος 40 ἀσκητριῶν παρθένων. Αὐτὸν λοιπόν, ὁ ἡγεμόνας τῆς Ἀδριανούπολης Βᾶβδος, ἐπειδὴ δὲν δεχόταν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, παρέπεμψε μαζὶ μὲ τὶς 40 μαθήτριές του στὸν Λικίνιο τὸν ἄρχοντα τῆς Θρᾴκης. Αὐτός, ἀφοῦ τὶς βασάνισε σκληρά, τὶς μὲν πρῶτες δέκα ἔκαψε ζωντανές, τὶς δὲ ἑπόμενες ὀκτὼ ἀποκεφάλισε, τὶς ἑπόμενες δέκα σκότωσε μὲ ξίφος, ἀφοῦ τὶς χτύπησε στὸ στόμα καὶ τὴν καρδιὰ καὶ τὶς ὑπόλοιπες δώδεκα θανάτωσε μὲ μαχαίρια καὶ πυρακτωμένα σίδερα στὸ στόμα. Τὸν δὲ Ἀμμοῦν θανάτωσε, ἀφοῦ τοῦ ἔβαλε πυρακτωμένη καλύπτρα στὸ κεφάλι (ἄλλοι ἀναφέρουν ὅτι, κατόπιν τὸν ἀποκεφάλισε). Ὅσον ἄφορα δὲ τὰ ὀνόματα τῶν 40 Ἁγίων Παρθένων, τὰ παραθέτουμε μὲ ἐπιφύλαξη, διότι ὁρισμένα ἀπ' αὐτὰ π.χ. Χάϊδω, Λάμπρω κ.λ.π. ἀνήκουν σὲ ὀνομασίες μεταγενεστέρων αἰώνων (16ου – 18ου) καὶ ὄχι σ’ αὐτὲς τῶν πρώτων αἰώνων μ.Χ. ποὺ μαρτύρησαν οἱ Ἁγίες.

 http://www.synaxarion.gr/gr/sid/515/sxsaintinfo.aspx

Όσιος Παΐσιος: Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη!

geronta-paisios-34567
Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.
Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.
Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.
Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
- Όταν, Γέροντα, ξεκινάη κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνη στα άκρα, λείπει η διάκριση;
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν... Γι' αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλη ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Αρχή της Ινδίκτου


Καλή Εκκλησιαστική Χρονιά!

Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητὴς καὶ Δεσπότης, Θεὲ τῶν ὅλων Ὑπερούσιε ὄντως, την ενιαύσιον ευλόγησον περίοδον, σώζων τω ελέει σου τω απείρω, Οικτίρμον, πάντας τους λατρεύοντας σοι τω μόνω Δεσπότη, και εκβοώντας φόβω Λυτρωτά· εὔφορον πάσι τό ἔτος χορήγησον.

Τι είναι η αρχή της Ινδίκτου; Γιατί "ξεκινάει" το εκκλη- σιαστικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου;

Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τα έξης: Ινδικτιώνα: "Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ' όν κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ινδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 - 14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. 

Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) εγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α' Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. "Ίνδικτον ημίν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι' ανθρώπους νέε".

Η Ινδικτιώνα είναι ένας γενικότερος τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία τη γέννηση του Χριστού ή για την ακρίβεια από το 3 π.Χ.

Η 1η Σεπτεμβρίου, η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, αποτελεί την αρχή της Ινδίκτου. Τότε τελείται η ακολουθία της Ινδίκτου σε συνδυασμό με τη θεία λειτουργία για την ευλογία του εκκλησιαστικού έτους.

Αρχικά υπήρχε η Αυτοκρατορική Ίνδικτος ή Καισαρική Ινδικτιώνα που μάλλον εισήχθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Εκαλείτο επιπλέον Κωνσταντινική ή της Κωνσταντινουπόλεως ή Ελληνική. Παράλληλα υπήρχε και η Παπική Ινδικτιώνα.

Η 1η Σεπτεμβρίου καθορίστηκε ως αρχή της εκκλησιαστικής χρονιάς ως εξής:

Στην περιοχή της Ανατολής τα περισσότερα ημερολόγια είχαν ως πρωτοχρονιά την 24η Σεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας. Επειδή όμως η 23η ήταν η γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, η οποία και καθορίστηκε ως αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή της περιόδου του ρωμαϊκού διατάγματος για τον φόρο που ίσχυε για 15 έτη.

Έτσι Ίνδικτος κατάντησε να σημαίνει αργότερα το έτος και αρχή της Ινδίκτου την Πρωτοχρονιά. Αυτή την Πρωτοχρονιά βρήκε η Εκκλησία και της έδωσε χριστιανικό περιεχόμενο, αφού τοποθέτησε σ' αυτήν την εορτή της συλλήψεως του Προδρόμου, που αποτελεί και το πρώτο γεγονός της Ευαγγελικής Ιστορίας.

Αργότερα, το 462 μ. Χ., για πρακτικούς λόγους και για να συμπίπτει η πρώτη του έτους με την πρώτη του μηνός, η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου. Διευκρινίζεται ότι η πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου έχει Ρωμαϊκή προέλευση και ήρθε στην Ορθόδοξη Ανατολή κατά τα νεότερα χρόνια.

Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1η Σεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.

Σημειωτέον ότι πριν από λίγα χρόνια η Εκκλησία μας όρισε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στο φυσικό περιβάλλον.
Ἀπολυτίκιον - Ἦχος β'
Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Ἀπόδοση νοήματος
Παντοκράτορ Κύριε, δημιουργὲ τῆς κτίσεως ὅλης. Σύ, εἰς τὴν ἰδικήν σου ἐξουσίαν κρατεῖς τοὺς καιροὺς καὶ τοὺς χρόνους. Ἑπομένως καὶ τὸν νέον χρόνον ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ ἀγαθότης Σου. Σὺ κυβερνᾷς τὸν κόσμον ὅλον καὶ χορηγεῖς καὶ εὐκράτους καιροὺς καὶ βροχὰς καταλλήλους καὶ ἀνέμους δροσεροὺς καὶ τὸν ἥλιον τῆς ἡμέρας πρὸς ὑγείαν καὶ ζωήν, πρὸς καρποφορίαν τῆς γῆς. Δι᾿ αὐτὸ σὲ παρακαλοῦμεν ἰδιαιτέρως σήμερα ποὺ ἀρχίζει τὸ νέον ἔτος. Εὐλόγησε, Κύριε, ὅλον τὸν κύκλον τοῦ ἔτους τούτου. Ἡ χρηστότης σου μᾶς τὸ χαρίζει καὶ τοῦτο τὸ ἔτος. Ἡ ἀγαθότης Σου ἂς μᾶς τὸ εὐλογήσει, ὥστε νὰ εἶναι εἰρηνικόν, σωτήριον, χαρούμενον τὸ ἔτος. Ἰδιαιτέρως σὲ παρακαλοῦμεν, ὅπως κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο φυλάττῃς ἐν εἰρήνῃ - ἔξω ἀπὸ πολέμους καὶ μάχας - τοὺς ἄρχοντές μας καὶ τὴν πόλιν μας. Μὲ τὰς πρεσβείας τῆς Ἁγίας Θεοτόκου χάρισέ μας τὰς δωρεάς σου ταύτας καὶ σῶσε ἡμᾶς.      (Απόδοση: users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/proseyxai)

Αναδημοσίευση κειμένου από: orthodox-answers.blogspot.com

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Έτσι δεν είναι όταν αγαπάς ; Να θες να δώσεις μέχρι να μην έχεις.

                                                                                            
   Της Αγάπης Παπαγεωργίου *



Στις 2 Αυγούστου μπήκα σε έναν βαθύ "ύπνο" και ονειρεύτηκα. Ονειρεύτηκα κάτι εκτός της δικής μου πραγματικότητας ξεφεύγοντας απο την καθημερινότητά μου. Βρέθηκα στην Αφρική σε ένα μικρό χωριό, το Λουγκουζί όπου πήγα με μεγάλη θέληση να προσφέρω αλλα φαίνεται πήρα περισσότερα από όσα είχα σκοπό να δώσω. Πνευματικό ταξίδι ήτανε αυτό. Ήμουν εκεί με άλλα έξι πρόσωπα, όλα αδέλφια μου γιατί μας ένωνε ο σκοπός μας και η πίστη μας.
Έτσι όπως μας άνοιξαν τις καρδιές τους οι κάτοικοι του χωριού έτσι και εμείς κρατήσαμε τις αισθήσεις μας ανοιχτές έτοιμοι να βοηθήσουμε σε ότι μπορούσαμε, αλλά πρωτίστως να δώσουμε χαρά σε όλους εκεί, οργανώνοντας την κατασκήνωση, όπως εκείνη που πηγαίναμε όταν είμασταν παιδιά.


Τόση αγάπη έλαβα, και τόση ψυχική χαρά από τα πρόσωπα γύρω μου, που όλα τα άλλα ανούσια πράγματα και οι ανησυχίες του κόσμου μας έσβησαν απ’ το νου μου. Οι κατασκευές, τα τραγούδια, οι χοροί και οι ομιλίες, τα αθλήματα και κυρίως η προσευχή που σήμαινε την έναρξη και τη λήξη της κατασκηνωτικής μας ημέρας, έκανε τις ευλογημένες αυτές μέρες να κυλήσουν όμορφα και γοργά. Ένιωσα τους ανθρώπους αυτούς αδέλφια μου, αλλά κυρίως ένιωσα ότι αυτό που τους έδινα ήταν πολύ λίγο, κι ότι ήθελα να προσφέρω κι άλλο. Έτσι δεν είναι όταν αγαπάς κάποιον; Τα θες να δωσεις μέχρι να μην έχεις. Να ακούς παιδιά να ζωγραφίζουν, να παίζουν στο γρασίδι και να τραγουδούν "Άγιος ο Θεός" και να ζεις θαύματα απλά αλλά τόσο μεγάλα. Να σε κοιτούν τα παιδιά στην εκκλησία και να χαμογελούν κρατώντας τις κατασκευές που μόλις φτιάξανε, να τα ακούς να ψέλνουν όλα μαζί και να χαμογελά η ψυχή σου. Να ζεις με παιδιά που ξέρουν και τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της Ελλάδος και με νέους που διψούν για γνώση ζητώντας απαντήσεις στα ατέλειωτα ερωτήματά τους. Ο Γιάννης και η Κυριακή έκαναν μεγάλη προσπάθεια να βοηθήσουν όσους είχαν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης και φαρμάκων. Σαν σύνολο και σαν ομάδα δουλέψαμε όλοι με μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά για να οργανώσουμε τις δραστηριότητες της κατασκήνωσης μας. Τα χοροπηδητά και οι επευφημίες των μικρών παιδιών μας έκαναν να καταλάβουμε πόσο χάρηκαν με όλα! Κάθε βράδυ κάναμε τις τελευταίες ετοιμασίες για την επόμενη μέρα. Η Χριστίνα δημιούργησε φοβερές κατασκευές με τα παιδιά, η Στ. Λαμπίδη μίλησε μαζί με τον Γιάννη στους νέους για σημαντικά ζητήματα όπως το αλκοόλ, το κάπνισμα, το aids και τις πρώτες βοήθειες ενώ η Κυριακή μίλησε στις γυναίκες για θέματα μητρότητας. Η Θάλεια οργάνωσε παιχνίδια για τα παιδιά και εγώ τους έμαθα ορισμένα τραγούδια. Τα ελληνικά τραγούδια που τραγουδούσαμε όλοι μαζί στο φορτηγάκι από και πρός το χωριό έκαναν πάντα το ταξίδι μας ευχάριστο. Η συμμετοχή μας ως νονοί και νονές στις βαπτίσεις των κατηχουμένων του χωριού θα ’πρεπε να ήτανε το πιο συγκινητικό κομμάτι της παραμονής μας στο μικρό αυτο χωριό. Τα λευκά άμφια, οι ξύλινοι σταυροί και τα κεριά στα χέρια των νεοφώτιστων που δήλωναν την εισαγωγή τους στην εκκλησία του Χριστού μας με τη δική τους θέληση και την αγνή δυνατή πίστη. Στις 17 Αυγούστου ξύπνησα από το γλυκό αυτό όνειρο. Δεν ήθελα όμως, γιατί ήταν από εκείνα τα όνειρα που δεν θες να τελειώσουν ποτέ. Πήγα για να δώσω και πήρα πολλαπλάσια. Πήρα ψυχικά και πνευματικά δώρα, μαθήματα ζωής από ανθρώπους απλούς αλλά τόσο διαφορετικά πλούσιους. Κατάλαβα πόσο δεδομένα τα έχουμε όλα εμείς, και πόση πίστη εχουν εκείνοι. Η εμπειρία μου στην ιεραποστολή στην Ουγκάντα με έκανε να διψάσω γι’ αυτήν την αγνή ζωή που έζησα εκεί κοντά στο Θεό και το ταξίδι αυτό να το σκέφτομαι αδιαλείπτως με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Ελπίζω και εύχομαι αυτό να είναι το ξεκίνημα πολλών ακόμη ταξιδιών στο λαμπρό αυτό σημείο στην γη.

 *Η Αγάπη Παπαγεωργίου είναι φοιτήτρια  και βοήθησε τον Αύγουστο του 2015 , εθελοντικά στην Ιεραποστολική προσπάθεια της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Ο Θεός να την ευλογεί.Ευχαριστούμε "από καρδιάς πολύ

Αὔγουστε, καλέ μου μῆνα, νἄσουν δυὸ φορὲς τὸ χρόνο



Μνήμη ἱερὴ Εὐαγγέλου Κ. Κεχριώτη, Καθηγητή Ἱστορίας
Πυκνώνουν οἱ μνῆμες καὶ μαζύ τους πυκνώνει κι ἡ συγκίνηση, καθὼς ὁ λαμπρὸς μῆνας Αὔγουστος, ὁ τόσο ἐλκυστικὸς καὶ πλούσιος σὲ ἀγαθὰ καὶ εὐλογίες, ἀποχωρεῖ. Καὶ μαζύ του ἕνας χρόνος. Χρόνος, ὅπως τὸν ὑπολόγιζαν οἱ πατέρες μας, ὅπως τὸν ζοῦσε τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς νηός, αὐτῆς δηλαδή, ποὺ ταξιδεύει στὸ Χρόνο, ἕως τῆς συντελείας τοῦ Αἰῶνος, καί μαζύ της κι ἐμεῖς. Οἱ ὅσοι πιστοί.

Ἀποχωρεῖ, λοιπόν, κι ὁ φετεινὸς ὁ Αὔγουστος καὶ μαζύ του ἀναχωρεῖ καὶ τὸ θέρος, γιὰ νὰ παραχωρήσει, σύμφωνα μὲ τὰ ἡμερολογιακὰ δεδομένα, τὴ θέση του στὸν πρῶτο μῆνα τοῦ τόσο νοσταλγικοῦ καὶ (κάποτε) ρομαντικοῦ φθινοπώρου μὲ τὰ, «δειλινὰ τὰ πένθιμα, τὰ φθινοπωρινά...» (Κ. Οὐράνης).
Κάθε μήνας στὸν ὅλο ἐνιαυτὸ ἔχει τὶς χάρες του. Ὁ Αὔγουστος ὅμως εἶχε κάτι τὸ ξεχωριστό. Μὲ τὰ ἀγαθά του, μὲ τὰ δροσερὰ μελτέμια του, τὶς σοδειές, μὰ περισσότερο μὲ τὸ Ἱερὸ τὸ Πρόσωπο τῆς Παναγιᾶς μας ποὺ τὸν στεφανώνει αὐτὸν τὸν μῆνα καθὼς Ἐκείνη τὸν εἰσοδεύει κι Ἐκείνη τὸν κλείνει. Καὶ μαζύ του τὸ Χρόνο, γιὰ ν᾿ ἀνοίξει ὕστερα μὲ τὸ πάνσεπτο Γεννέθλιό Της τὸ δρόμο γιὰ τὴν ἑπόμενη χρονιά, ὥστε νἄναι εὐλογημένη, πλούσια καὶ καρποφόρα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὴ στολίζει μὲ τὴν Ἁγία Της Ζώνη.
π. K.N. Kαλλιανός

 http://anastasiosds.blogspot.gr/

Πώς η Αγία Ζώνη έφθασε στο Άγιο Όρος



Η Τίμια ή Αγία Ζώνη της Παναγίας, αποτελεί το μοναδικό Ιερό Κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου. Είναι μια ζώνη που είχε φτιάξει η ίδια η Θεοτόκος από τρίχες καμήλας. Σήμερα το μοναδικό σωζόμενο μέρος της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος. Η ιστορία της Αγίας Ζώνης ξεκινά με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Σύμφωνα με τις Γραφές η Παναγία τάφηκε φορώντας
την ζώνη αυτή. Έφτασε στα χέρια του Αποστόλου Θωμά με θαυματουργικό τρόπο
Η Αγία Ζώνη φυλασσόταν από χριστιανούς  στην Ιερουσαλήμ, μέχρι την στιγμή που ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Η υποδοχή ήταν μεγαλειώδης και την παρακολούθησαν με κατάνυξη πιστοί από κάθε γωνιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο αυτοκράτορας κατέθεσε την Τίμια Ζώνη σε λειψανοθήκη που ονόμασε «Αγίαν Σορόν». Λέγεται πως ήταν θαυματουργή και πως έσωσε την Αυτοκρατορία από μεγάλες καταστροφές. Πλήθος πιστών συνέρρεαν για να την προσκυνήσουν, ζητώντας της να τους λυτρώσει από τα βάσανα και τις συμφορές. Ήταν το καταφύγιό τους, η ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή.
Το 1204, κατά την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους έγιναν λεηλασίες και αρπαγές πολύτιμων κειμηλίων και θησαυρών. Ορισμένα από αυτά, ήταν και κάποια τεμάχια της Αγίας Ζώνης. Ένα μέρος τους διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη. Ὁ Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει ένα χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Πάνω του είχε τοποθετηθεί τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, θήκες με Άγια Λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τίμιας Ζώνης. Κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας εναντίον των Βουλγάρων το Κειμήλιο χάθηκε.
Σε  μάχη εναντίον των Σέρβων, ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο, ο οποίος αργότερα δώρισε το Σταύρο του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος μαζί με το τεμάχιο της Τίμιας Ζώνης. Η άλλη εκδοχή και επικρατέστερη είναι ότι το Κειμήλιο δόθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό, ο οποίος παραιτήθηκε από το αξίωμα και μόνασε στη Μονή.
Στο Ιερό Κειμήλιο καταφεύγουν πολλές στείρες γυναίκες, με την ελπίδα ότι η Παναγία ως μητέρα και αυτή, θα της βοηθήσει να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να αποκτήσουν παιδί.
dogma.gr

Πατερικα Διδαγματα Συγχρονων Γεροντων !

Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει μία συνταγή, ένας κανόνας. Η κάθε ψυχή έχει την δική της μοναδικότητα, ποιότητα, και δεκτικότητα. Να μη θέλουμε να βάλουμε όλον τον κόσμο στο δικό μας καλούπι.
Όσιος Παΐσιος
* * * * * * * * *

Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούμε!
Όσιος Πορφύριos

Χωρίς την ψυχήν μας καθαρήν, δεν έχουμε κανένα όφελος από τη Θεία Κοινωνία. Για αυτό να μη διστάζετε, να μην ντρέπεστε και να εξομολογείσθε. Ότι και αν έχετε κάνει, την πιο μεγάλη αμαρτία, ο πνευματικός έχει την εξουσία από το Χριστό και από τους Αποστόλους με το πετραχήλι του να τη συγχωρήσει.
Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκη
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...