20 εύκολοι τρόποι για να κρατήσετε απασχολημένο ένα μικρό παιδί.

Εύκολα, οικονομικά και παιδαγωγικά!

Η διάσημη Ιταλίδα παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι συνιστούσε να παίζουμε με τα παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών παιχνίδια, τα οποία μπορούσαν να βοηθήσουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, χωρίς τη χρήση ειδικά σχεδιασμένων αντικειμένων.

Αυτά τα παιχνίδια περιελάμβαναν αντικείμενα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε στα σπίτια μας, όπως βαζάκια και τα καπάκια τους, μανταλάκια και μερικά μικρά παιχνίδια. Εννοείται βέβαια ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε το παιδί να μην τραυματιστεί με κάποιο από αυτά τα αντικείμενα.

Υπάρχουν λοιπόν 20 διαφορετικοί τρόποι για να κρατήσουμε απασχολημένο το παιδάκι μας ένα κρύο απόγευμα. Πολλοί από αυτούς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά μας να γνωρίσουν τον κόσμο γύρω τους.

1. Παίρνουμε μερικά μπουκάλια, βαζάκια ή ό,τι άδεια δοχεία μπορούμε να βρούμε. Αφαιρούμε τα καπάκια και βοηθάμε το παιδί να διαλέξει το σωστό καπάκι για το κάθε δοχείο και να το ξαναβιδώσει.

2. Παίρνουμε ένα σφουγγάρι και λίγο υγρό πιάτων και δείχνουμε προσεκτικά στο παιδί πώς πλένουμε τα βρώμικα πιάτα. Μετά, το αφήνουμε να κάνει και αυτό μια προσπάθεια (αφού βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν αιχμηρά ή επικίνδυνα αντικείμενα στο νεροχύτη).

3. Ρίχνουμε λίγο ρύζι ή λίγη βρώμη στο τραπέζι, δίνουμε ένα σκουπάκι στο παιδί και του δείχνουμε πώς να τα σκουπίσει.

4. Βρίσκουμε μερικά ρετάλια από διάφορα υφάσματα, όπως μάλλινα, μεταξωτά και βαμβακερά. Αφήνουμε το παιδί να τα αγγίξει και το βοηθάμε να περιγράψει πώς τα αισθάνεται: μαλακά, αγκαθωτά, λεία και απαλά κ.τ.λ. Μπορούμε επίσης να του πούμε να βάλει τα ρετάλια σε διαφορετικές ομάδες και μετά να το ρωτήσουμε για ποιο λόγο τα έβαλε στις συγκεκριμένες ομάδες.

5. Σε ένα μεγάλο μπολ με νερό βάζουμε μικρά αντικείμενα όπως κουμπιά ή μικρές μπαλίτσες και βοηθάμε το παιδί να τα βγάλει από το νερό με ένα κουτάλι.

6. Παίρνουμε μία σακούλα και βάζουμε μέσα 8-10 αντικείμενα που γνωρίζει το παιδί (παιχνίδια, ένα μολύβι, μια κηρομπογιά, μία χτένα, μία κορδέλα, κ.τ.λ.). Στη συνέχεια ζητάμε από το παιδί να βγάζει ένα ένα τα αντικείμενα από τη σακούλα με κλειστά τα μάτια και να τα αναγνωρίζει. Μπορούμε να το κάνουμε και πιο πολύπλοκο: να τοποθετήσουμε στη σακούλα αντικείμενα που να ξεκινάνε όλα από το ίδιο γράμμα της αλφαβήτας και να βάλουμε το παιδί να εξασκηθεί προφέροντας αυτό το συγκεκριμένο γράμμα όταν θα αναγνωρίζει το κάθε αντικείμενο.

7. Παίρνουμε δύο μπολ, ένα σφουγγάρι και ένα ποτιστήρι. Αδειάζουμε λίγο νερό στο ένα μπολ και βάζουμε το παιδί να μεταφέρει αυτό το νερό στο άλλο μπολ με το σφουγγάρι.

8. Παίρνουμε λίγους βόλους ή χρωματιστές χάντρες και μερικά κουτιά. Στο ένα κουτί ανακατεύουμε τους βόλους/τις χάντρες και βάζουμε το παιδί να τα οργανώσει βάζοντας τους σε άλλα κουτιά ανάλογα με το χρώμα ή το σχήμα τους. Μπορούμε να κάνουμε το παιχνίδι λίγο πιο πολύπλοκο βάζοντας περισσότερα κριτήρια για την οργάνωση των αντικειμένων στα διαφορετικά κουτιά.

9. Δίνουμε στο παιδί χαρτιά και το αφήνουμε να τα διπλώσει, να τα τσαλακώσει ή να τα σκίσει. Αυτό θα το βοηθήσει να βελτιώσει την επιδεξιότητα στα χέρια του και θα κινητοποιήσει το μυαλό και τη φαντασία του.

10. Σε μία τσάντα βάζουμε μερικά φασόλια. Κάπου μέσα στην τσάντα κρύβουμε ένα μικρό παιχνιδάκι και παροτρύνουμε το παιδί να ψάξει για να το βρει.

11. Σε ένα καθαρό τραπέζι ρίχνουμε αλεύρι και αφήνουμε το παιδί να ζωγραφίσει πάνω στο αλεύρι με τα χέρια του ή με ένα πινέλο.

12. Για πιο μικρά παιδάκια: παίρνουμε ένα κουτί χωρίς καπάκι και γύρω γύρω βάζουμε μανταλάκια. Δείχνουμε στο παιδί πώς βγαίνουν τα μανταλάκια και το αφήνουμε να βγάλει τα υπόλοιπα. Πρέπει όμως να προσέξουμε να μην τσιμπήσει τα δάχτυλά του με τα μανταλάκια.

13. Δίνουμε στο παιδί ένα μαγνήτη και διάφορα μεταλλικά και μη μεταλλικά αντικείμενα και το αφήνουμε να καταλάβει ποια αντικείμενα κολλάνε στο μαγνήτη και ποια όχι.

14. Δίνουμε στο παιδί ένα πλαστικό ποτήρι ή ένα πλαστικό μπολ με νερό και έναν αυγοδάρτη. Ρίχνουμε ελάχιστο σαπούνι ή υγρό πιάτων στο νερό και αφήνουμε το παιδί να παίξει δημιουργώντας σαπουνάδα.

15. Παίρνουμε μερικές κατσαρόλες και μερικά τηγάνια με τα καπάκια τους και αφήνουμε το παιδί να ταιριάξει τα καπάκια με το σωστό σκεύος . Το παιδί μπορεί επίσης να απασχοληθεί βάζοντας τα μικρότερα σκεύη μέσα στα μεγαλύτερα.

16. Μπορούμε να αφήσουμε το παιδί να βγάλει ορισμένα αντικείμενα από το πλυντήριο πιάτων. Δεν πρέπει όμως να το αφήσουμε να πλησιάσει αιχμηρά αντικείμενα.

17. Παίρνουμε ένα πλαστικό μπολ και το γεμίζουμε με νερό. Παίρνουμε μερικά μικρά αντικείμενα όπως βελανίδια, βίδες, χάντρες, μπάλες, κ.τ.λ. και αφήνουμε το παιδί να τα ρίξει στο νερό και να παρατηρήσει ποια επιπλέουν και ποια βουλιάζουν. Μπορούμε επίσης να του ζητήσουμε να αναγνωρίσει ποια αντικείμενα είναι βαριά και ποια ελαφριά.

18. Παίρνουμε μερικά παλιά περιοδικά και εφημερίδες και αφήνουμε το παιδί να τα σκίσει σε κομμάτια ή σε λωρίδες. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να χρησιμοποιήσει τα χέρια του και να καταλάβει ότι οι διαφορετικές κινήσεις οδηγούν και σε διαφορετικά αποτελέσματα. Όταν θα έχει αρκετά μικρά κομμάτια, μπορούμε να το βοηθήσουμε να τα πετάξει όλα μαζί στον αέρα.

19. Η πλαστελίνη έχει πάντα πλάκα. Όμως για ένα μικρότερο παιδί μπορεί να να είναι πιο ενδιαφέρον να την πιέζει στα χέρια του παρά να κάνει διάφορα σχέδια με αυτή. Μπορούμε επίσης μέσα σε μία μπάλα από πλαστελίνη να κρύψουμε μικρά αντικείμενα και να ζητήσουμε από το παιδί να τα βγάλει από την πλαστελίνη.

20. Ένα παιδί μπορεί να διασκεδάσει για ώρες παίζοντας με τα κουμπιά, τα φερμουάρ και τις αυτοκόλλητες ταινίες velcro στα ρούχα. Άρα μια καλή ιδέα είναι να δώσουμε στο παιδί μερικά παλιά ρούχα και να το αφήσουμε να τα ψαχουλέψει.

Εκείνος ο πνευματικός...

Η σκέψη ότι μέσα στις υποχρεώσεις μου ως χριστιανή συμπεριλαμβανόταν η εξομολόγηση με σόκαρε ως έφηβη. Δεν ήθελα να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο ντυμένο την αυστηρότητα που πρέσβευε – πίστευα- την τελειότητα. Πώς να τον εμπιστευτώ; Και πώς εμπιστευόμενη θα ένιωθα καλύτερα; Κάτι τέτοιο μου φαινόταν αδιανόητο. Η μοναξιά μου ήταν η ασφάλειά μου, η σιωπή μου ήταν η προστασία μου, η ταραγμένη μου ψυχή ήταν η ηρεμία μου. Φοβόμουν. Το λέω ειλικρινά, φοβόμουν, ντρεπόμουν, προτιμούσα να είμαι στρουθοκάμηλος, να χώνω το κεφάλι μου στην άμμο για να μη βλέπω τις πληγές που η ίδια είχα καταφέρει στην ψυχή μου.
Εκείνο το απόγευμα, παραμένει ολοζώντανο στη μνήμη μου, σα χαραγμένο με πυρακτωμένο σίδερο: ήταν εκείνη η Παρασκευή που η αδερφή μου- θαρραλέα στην αυτοκριτική της, γι’ αυτό ελεύθερη- ήρθε ενθουσιασμένη, λυτρωμένη: «ο παπα- Μάρκος είναι ένας χαρισματικός πνευματικός! Θα είναι κρίμα να μην πάρεις την ευχή του!» Τη ζήλευα την ελευθερία που βίωνε η Ματίνα... κι ήταν αυτή η αδερφική ζήλια η πρώτη αφορμή... τώρα που το σκέφτομαι, η αληθινή αιτία ήταν η δίψα της ψυχής μου, η ανάγκη της να αφήσει τα άλγη και να λυτρωθεί...
Εκείνα τα πρώτα- πρώτα βήματα στον Άγιο – Γιώργη στο Διόνυσο ήταν βαριά, δειλά, έτοιμα να οπισθοχωρήσουν... μπροστά μου υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, με κοστούμια και με τζιν, με ταγιέρ και με παντελόνια, μια κοινωνία που είχε γίνει μια αγκαλιά... συνήθως- το ομολογώ- δεν έχω υπομονή στην αναμονή... εκείνη την ώρα όμως θυμάμαι, ότι οι άνθρωποι που προηγούνταν ήταν ανακούφιση για μένα: δεν ήθελα να φτάσω αμέσως στο εξομολογητήρι, εκεί πίσω από το αναλόγιο του δεξιού ψάλτη. Ήθελα να κουρνιάσω, να σκεφτώ, να καθυστερήσω... κάθε άνθρωπος που έφευγε, έκανε την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά... κάθε άνθρωπος που προχωρούσε με έφερνε πιο κοντά σ’ αυτό που φοβόμουν... όχι - τη θυμάμαι την απόφασή μου- δε θα του αποκάλυπτα τίποτε επώδυνο, τίποτε που εγώ δεν ήθελα να ακούσω... όχι, δε θα του έδινα τροφή για κήρυγμα, δε θα του έδινα όπλα για να με χτυπήσει... Τον φανταζόμουν αλαζονικό, με την αλαζονεία της τελειότητας, δυνατό με τη δύναμη της υπεροχής, αυστηρό, με την αυστηρότητα του δογματικού ανθρώπου, εκείνου που τίποτα δε δέχεται εκτός από όσα εκείνος θεωρεί σημαντικά...
Όσο σκέφτομαι εκείνη την πρώτη εντύπωση την ευγνωμονώ. Ναι, στ’ αλήθεια την ευγνωμονώ: ίσως αν η φαντασία μου είχε ωραιοποιήσει εκείνο τον πνευματικό, ίσως η πραγματικότητα να μη με συγκλόνιζε τόσο πολύ: σαν ήρθε η σειρά μου και έφτασα πίσω από το αναλόγιο, η ζωή μου θαρρώ άρχισε να αλλάζει: ένα τραπέζι, ένα κερί αναμμένο κι εκείνος ο πνευματικός, σκυμμένος, με τα χέρια δεμένα στο στήθος... ταπεινός, φωτεινός, ήρεμος.. γίγαντας με ολοκάθαρο πρόσωπο και γαλήνια όψη. Ίσα που σήκωσε τα μάτια για να με κοιτάξει κι ένα νεύμα μ΄ένα αμυδρό χαμόγελο μου είπε το καλωσόρισες... ναι ένιωθα ότι με καλωσόριζε, χωρίς να ακούσω τη λέξη ποτέ... όλη η ορμητική απόφασή μου να μην αποκαλύψω τίποτα μπροστά του, χάθηκε κι έγινε ομολογία και παράκληση: «δεν ξέρω πώς να εξομολογούμαι... θέλω μα δεν ξέρω πώς... φοβάμαι...»
Έτσι άρχισε η πρώτη μου ειλικρινής εξομολόγηση κάτω από το πετραχήλι του πατρός Μάρκου... κι ήταν η πρώτη μιας σειράς λουτρών που με δυνάμωσαν, η πρώτη μιας σειράς εξομολογήσεων που με έκαναν να μη φοβάμαι τα λάθη μου, μα να τα κοιτάζω κατάματα και να τα ομολογώ... ο πατήρ Μάρκος ήταν ένας τεράστιος πνευματικός που ημέρευε αγρίμια, που γαλήνευε ψυχές ταραγμένες σαν τη θάλασσα, που έδινε συμβουλές ως ο καλύτερος φίλος... όχι, δεν ήταν αυστηρός με τα παιδιά του εκείνος ο πατέρας... ήταν σταθερός αλλά όχι αυστηρός... δεν έκανε εκπτώσεις στις αρχές του, αλλά έδινε χρόνο στην εφαρμογή τους... Ναι, αυτό μου έκανε πάντα τη μεγαλύτερη εντύπωση: πώς μπορούσε να γκρεμίσει λιθαράκι το λιθαράκι κάθε συνήθεια που σε πλήγωνε, πώς μπορούσε να χτίσει πετραδάκι – πετραδάκι συνήθειες που σε ενίσχυαν...χωρίς διόλου να σε πληγώσει... Ήταν η υπομονή του; η προσευχή του όταν φεύγαμε από το εξομολογητήριο; Η φώτιση που είχε ουρανόθεν; Η άσκηση που έκανε για το χατίρι των παιδιών του; Μπορεί να ήταν όλα... δεν ξέρω... αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνος ο πατέρας μας υιοθέτησε... και την υιοθεσία τη νιώθαμε σε κάθε βήμα: ήταν εκεί στο μυστικό κάλεσμα όταν αργούσαμε να πάμε , ήταν εκεί στην υπομονή του ως να φτάσουμε (ακόμα και μέσα στη νύχτα)... ήταν εκεί στο φόβο πριν την εξομολόγηση και ήταν εκεί στη χαρά – Θεέ μου, πόση χαρά- που μας πλημμύριζε μετά τη συγχωρητική ευχή... εκείνη την υιοθεσία τη νιώθουμε και τώρα που νομίζουμε ότι δεν τον έχουμε... τώρα η υιοθεσία του φαίνεται από τον τρόπο που μυστικά ικετεύει για τα παιδιά του, από τον τρόπο που το όνομα του στα χείλη μας γίνεται η αρχή κάθε προσευχής, κάθε αυτοκριτικής, κάθε ικεσίας...
Ο παπα Μάρκος ήταν ο πνευματικός που μας έμαθε το νόημα της εξομολόγησης, τη σημασία που έχει να σταθείς ενώπιον του Ουρανού και να καταθέσεις πρώτα- πρώτα την επιθυμία σου να αλλάξεις... ήταν εκείνος ο πνευματικός που μας δίδαξε την αμεσότητα της Ουράνιας απάντησης στο ανθρώπινο «ήμαρτον», την αμεσότητα της ελπίδας στην ικεσία: «μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου...»
Υ.Γ. Ο μακαριστός Μάρκος Μανόλης κοιμήθηκε στις 16 Απριλίου 2010... ημέρα Παρασκευή, μια εβδομάδα μετά τη Διακαινήσιμο... κι ενώ στο Μανταμάδο ξεκινούσε η γιορτή του Ταξιάρχη Μιχαήλ... του Ταξιάρχη που αναφώνησε το «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού»!»

 

ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

Με το σταυρό στο χέρι

Ακούμε συχνά την έκφραση "αυτός πάει με το σταυρό στο χέρι" ή "δεν θα προκόψεις αν πας με το σταυρό στο χέρι". Συνήθως το λένε άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας  που θεωρούν τους εαυτούς τους  έμπειρους στο να δίνουν συμβουλές στους νεότερους για το  πως θα προκόψουν στη ζωή τους.

Αλλά για να δούμε αν πρέπει να κρατάμε το σταυρό στο χέρι, ως θέση και  στάση ζωής όπως και μαρτυρία πίστεως, αξίζει να μάθουμε τους λόγους που ξεκίνησε να λέγεται αυτή η έκφραση.

Το σίγουρο είναι ότι σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι έχουν διαφορές μεταξύ τους, τις οποίες προσπαθούν να τις λύσουν. Μία από αυτές τις διαφορές είναι και τα όρια των χωραφιών. Έτσι τα παλιά χρόνια οι πιστοί χριστιανοί αντί για δικαστήρια και άλλους τρόπους , στην προσπάθεια τους  να ξεκαθαρίσουν τα όρια των χωραφιών όταν υπήρχαν διαφορές πήγαιναν στον ιερέα του χωριού.

Αυτός στον τόπο της διαφοράς έδινε  στον ένα από τους δύο  αντιμαχόμενους  να κρατήσει ένα σταυρό και με αυτό να περπατήσει και να δείξει τα  όρια των χωραφιών. Ότι θα έδειχνε θα ήταν αποδεκτό  γιατί ως θεοφοβούμενος  δεν θα τολμούσε να κλέψει με το σταυρό στο χέρι μπροστά στον ιερέα.

Η απόφαση είναι δική μας. Η θα ζήσουμε μια τίμια θεοφοβούμενη ζωή  ή θα πετάξουμε το σταυρό από το χέρι μας και θα αφεθούμε στο πέλαγος του τυφλού  συμφέροντος και της αμαρτίας υπηρετώντας το άδικο και αναζητώντας υποκριτικά στους άλλους τα αίτια της "κρίσης" που ζούμε

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

Ο Απόστολος της Κυριακής 17 Απριλίου 2016

῾Ο Χριστὸς μπῆκε

μιὰ γιὰ πάντα

στὰ ἅγια τῶν ἁγίων,

γιὰ νὰ προσφέρει αἷμα

ὄχι ταύρων καὶ μοσχαριῶν,

ἀλλὰ τὸ δικό του αἷμα·

κι ἔτσι μᾶς ἐξασφάλισε

τὴν αἰώνια σωτηρία.

(῾Εβρ. θ´ 11-14)

Αδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι; 

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ὁ Χριστὸς ἦρθε ὡς ἀρχιερέας τῶν ἀγαθῶν πραγμάτων ποὺ προσμένουμε. ῾Η σκηνὴ στὴν ὁποία μπῆκε εἶναι ἀνώτερη καὶ τελειότερη. Δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, μέρος δηλαδὴ αὐτῆς τῆς δημιουργίας. ῾Ο Χριστὸς μπῆκε μιὰ γιὰ πάντα στὰ ἅγια τῶν ἁγίων, γιὰ νὰ προσφέρει αἷμα ὄχι ταύρων καὶ μοσχαριῶν, ἀλλὰ τὸ δικό του αἷμα· κι ἔτσι μᾶς ἐξασφάλισε τὴν αἰώνια σωτηρία. Τὸ αἷμα τῶν ταύρων καὶ τῶν τράγων, καὶ τὸ ράντισμα μὲ τὴ στάχτη τοῦ δαμαλιοῦ ἐξαγνίζουν τοὺς θρησκευτικὰ ἀκάθαρτους καθαρίζοντάς τους ἐξωτερικά. Πόσο μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ! Αὐτός, ἔχοντας τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πρόσφερε τὸν ἑαυτὸ του ἄψογη θυσία στὸν Θεό, κι ἔτσι θὰ καθαρίσει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔργα ποὺ ὁδηγοῦν στὸν θάνατο, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ λατρεύουμε τὸν ἀληθινὸ Θεό. 

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4476:o-apostolos-tis-kyriakis-17-apriliou-2016&catid=30&Itemid=143

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 17 Απριλίου 2016 - Ε´ Νηστειών

Ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου

δὲν ἦρθε γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν,

ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει

καὶ νὰ προσφέρει τὴ ζωή του

λύτρο γιὰ ὅλους.

(Μάρκ. ι´ 32-45)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, πῆρε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητές του κι ἄρχισε νὰ τοὺς λέει τὰ ὅσα ἦταν νὰ τοῦ συμβοῦν. «᾿Ακοῦστε», τοὺς ἔλεγε· «τώρα ποὺ ἀνεβαίνουμε στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου θὰ παραδοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο καὶ θὰ τὸν παραδώσουν στοὺς ἐθνικούς. Θὰ τὸν περιγελάσουν, θὰ τὸν μαστιγώσουν, θὰ τὸν φτύσουν καὶ θὰ τὸν θανατώσουν· καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθεῖ».

Πλησιάζουν τότε τὸν ᾿Ιησοῦ ὁ ᾿Ιάκωβος καὶ ὁ ᾿Ιωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τοῦ λένε· «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις τὴ χάρη ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε». «Τί θέλετε νὰ κάνω γιὰ σᾶς;» τοὺς ρώτησε ἐκεῖνος. «῞Οταν θὰ ἐγκαταστήσεις τὴν ἔνδοξη βασιλεία σου», τοῦ ἀποκρίθηκαν, «βάλε μας νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας στὰ δεξιά σου κι ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά σου». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε τοὺς εἶπε· «Δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ πάθους ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ ἢ νὰ βαφτιστεῖτε μὲ τὸ βάπτισμα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ βαφτιστῶ ἐγώ;» «Μποροῦμε», τοῦ λένε. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ἀπάντησε· «Τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ θὰ τὸ πιεῖτε, καὶ μὲ τὸ βάπτισμα τῶν παθημάτων μου θὰ βαφτιστεῖτε· τὸ νὰ καθίσετε ὅμως στὰ δεξιά μου καὶ στὰ ἀριστερά μου δὲν μπορῶ νὰ σᾶς τὸ δώσω ἐγώ, ἀλλὰ θὰ δοθεῖ σ’ αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ἑτοιμαστεῖ». ῞Οταν τ’ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ὑπόλοιποι δέκα μαθητές, ἄρχισαν ν’ ἀγανακτοῦν μὲ τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη. Τοὺς κάλεσε τότε ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ τοὺς λέει· «Ξέρετε ὅτι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία πάνω τους, καὶ οἱ ἄρχοντές τους τὰ καταδυναστεύουν. Σ’ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσά σας, πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης σας· καὶ ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων. Γιατὶ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου δὲν ἦρθε γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ προσφέρει τὴ ζωή του λύτρο γιὰ ὅλους».

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4475:to-evaggelio-tis-kyriakis-17-apriliou-2016-e-nisteion&catid=32&Itemid=145

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016

 Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄  ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας)

(Μαρκ. ι΄ 32-45)

Φθάνουμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὴν τελευταία ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Κάνουμε ἕνα ταξίδι πνευματικοῦ ἀγώνα γιὰ νὰ ἀνέβουμε στὰ Ἱεροσόλυμα μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τοὺς μαθητές Του.

Ὁ Κύριος ἀνεβαίνοντας στὰ Ἱεροσόλυμα γνωρίζει, ὡς Θεός, ὅτι πορεύεται πρὸς τὸ πάθος Του, γι’ αὐτὸ προλέγει καθαρὰ στοὺς μαθητὲς Τοῦ «τὰ μέλλοντα αὐτῶ συμβαίνειν ». «Ἰδού», τοὺς λέγει, «ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ παραδοθῶ στοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους γιὰ νὰ μὲ δικάσουν καὶ νὰ μὲ καταδικάσουν, θὰ μὲ ἐμπαίξουν, θὰ μὲ μαστιγώσουν, θὰ μὲ σταυρώσουν καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθῶ.» Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ Διδάσκαλος ξεκάθαρα τούς ἀποκαλύπτει τὸ οὐράνιο σχέδιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἔπρεπε νὰ περάσει μέσα ἀπὸ τὸ σταυρικό Του θάνατο, οἱ μαθητὲς δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὰ λόγια του. Ἦταν ὅλοι τους Ἑβραῖοι καὶ περίμεναν τὸν Μεσσία ὡς ἐθνικὸ ἀπελευθερωτή, νὰ ἐκδιώξει τοὺς κατακτητὲς Ρωμαίους, νὰ λύσει τὰ κοινωνικά τους προβλήματα καὶ νὰ τοὺς προσφέρει ἐπίγεια ἀγαθά. Ἐκεῖνος τοὺς ὁμιλεῖ γιὰ τὸ πάθος Του καὶ ἐκεῖνοι ζητοῦν πρωτοκαθεδρία στὴ βασιλεία Του. Πρῶτα τὰ δύο ἀδέρφια, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, Τοῦ ζητοῦν νὰ καθίσουν ὁ ἕνας στὰ δεξιὰ καὶ ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά Του, ὅταν ἀνέβη στὸ βασιλικὸ θρόνο. Μετὰ καὶ οἱ ἄλλοι δέκα, οἱ ὁποῖοι «ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου». Ἀγανάκτησαν καὶ τὰ ἔβαλαν μαζί τους γιατί ἤθελαν νὰ πάρουν τὴν ἐξουσία.

Οἱ μαθητὲς ζητοῦν ἀπὸ τὸ Χριστὸ δόξα νομίζοντας ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐγκόσμια. Σκέφτονται ἀνθρώπινα γιατί ἀκόμη δὲν τοὺς ἀλλοίωσε ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ θὰ συμβεῖ ἀργότερα, τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἀγνοοῦν ἀκόμη ὅτι ὁ βασιλικὸς θρόνος γιὰ τὸν Ἰησοῦ εἶναι ὁ Σταυρός.

Στὴν ἀπαίτηση τῶν μαθητῶν γιὰ πρωτοκαθεδρία ὁ Χριστὸς ἀπαντᾶ «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Ἐμεῖς σήμερα ξέρουμε τί ζητᾶμε; Πορευόμαστε  μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ πρὸς τὸ Πάθος; Ζητοῦμε νὰ γίνει τὸ θέλημά Του; Στὴ συνέχεια τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ πραγματικὴ καὶ αἰώνια δόξα περνάει μέσα ἀπὸ τὸ «ποτήριο» καὶ τὸ «βάπτισμα», μέσα δηλαδὴ ἀπὸ τὰ Πάθη καὶ τὸ Σταυρό. Ἀνεβαίνει πρῶτα κανεὶς στὸ Γολγοθά, σηκώνει τὸ Σταυρό του καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ δόξα τῆς Ἀνάστασης. Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος διδάσκει: «Οὐδεὶς ἀνῆλθε στὸν οὐρανὸ μετὰ ἀνέσεως». Ἡ ὁδὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνας καθημερινὸς Σταυρός καὶ αὐτὸς μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ ἀγώνας γιὰ νὰ νικήσουμε τὴν ἁμαρτία. Σταυρὸς μπορεῖ νὰ εἶναι τὰ βάσανα τῆς ζωῆς ποὺ ὅλοι ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε. Σταυρὸς εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ ὀφείλουμε νὰ δείχνουμε στοὺς ἄλλους. Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε καὶ μᾶς ἔδειξε τὴν ἀγάπη Του καὶ ἐμεῖς σταυρωνόμαστε καὶ δείχνουμε τὴν ἀγάπη μας στοὺς ἄλλους.

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ κλείνει μὲ ἕνα μεγάλο μάθημα τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τοὺς μαθητές Του. «Αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν, τοὺς λέει, ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία ἐπάνω τους καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν τοὺς καταδυναστεύουν. Σὲ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσα σας πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης σας καὶ ὅποιος ἀπὸ ἐσᾶς θέλει νὰ γίνει πρῶτος πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων.»

Στὰ θεϊκὰ λόγια του Εὐαγγελίου βρίσκεται τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ φέρνει σὲ ἀπόλυτη ἀντίθεση τὴν ἐκκλησία μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἐπιζητοῦν κοσμικὴ ἐξουσία, τοὺς ἀρέσει νὰ τοὺς ὑπηρετοῦν, κυριαρχοῦν καὶ καταπιέζουν τὸ λαό. Ἐπιδιώκουν τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν ἐξουσία γιὰ νὰ μὴ θυσιάζουν- σταυρώνουν τὸν ἑαυτὸ τοὺς ἀλλὰ ὅλους τους ἄλλους. Ἀπολαμβάνουν τὴ δόξα τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ὅμως σβήνει, ὅταν χάσουν τὴν ἐξουσία. Ἀντίθετα, ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴ μόνιμη καὶ αἰώνια δόξα ποὺ περνάει μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσφορὰ πρὸς τὸ συνάνθρωπο ἀποδεικνύονται πραγματικοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ταπείνωση διακονοῦν τὸν πλησίον καὶ ἔτσι πορεύονται τὸν ἀσφαλῆ δρόμο γιὰ τὴν κατάκτηση τοῦ πραγματικοῦ μεγαλείου, τοῦ μεγαλείου ποὺ μετριέται μὲ τὸ πόσους κανεὶς διακονεῖ καὶ ὄχι μὲ τὸ πόσους ἐξουσιάζει.

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς βέβαια δὲ δίδαξε μόνο θεωρητικὰ αὐτὴν τὴν ἀλήθεια. Τὴν ἐφάρμοσε στὴν πράξη καὶ μᾶς ἄφησε παράδειγμα «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ».  «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι», εἶπε στοὺς μαθητές Του, δηλαδὴ «δὲν ἦλθα νὰ μὲ ὑπηρετήσουν οἱ ἄνθρωποι ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσω ἐγὼ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ δώσω ἀντάλλαγμα τὴ ζωή μου γιὰ ἐκείνους». Ὅλη Του ἡ ζωὴ ἦταν μία διακονία, μὲ ταπείνωση πρόσφερε τὸν ἑαυτὸ Τοῦ μέχρι θανάτου, «θανάτου δὲ Σταυροῦ».

Αὐτὸν ἀκολούθησαν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι τελικὰ ἤπιαν τὸ ποτήρι τοῦ μαρτυρίου τους, ὅλοι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ποὺ πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, μιμούμενοι τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους, διακονοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀλλάζουν τὸν κόσμο. Ἐμεῖς, ἀγαπητοὶ χριστιανοί, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων, ἂς σηκώνουμε ὁ καθένας τὸ δικό του σταυρό, ἂς διακονοῦμε τὸ συνάνθρωπο καὶ ἂς ἐλπίζουμε στὴν Ἀνάσταση. Ἀμήν.

Π.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

Σε κρυφά παιχνίδια, που βγαίνουν μέσα από τα σκοτεινά κέντρα, αποδίδει τις μεγάλες ροές μεταναστών προς την Ευρώπη, ο Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης Παύλος (Bίντεο)

“Αυτό που δεν κατόρθωσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, να ανοίξει τις “πόρτες” της Βιέννης, να«ισλαμοποιήσει» ή «εξοθωμανίσει» την Ευρώπη, τη φτιάχνουν(ε) τώρα εν καιρώ ειρήνης”. Με αυτά τα λόγια και με την επισήμανση ότι πίσω από αυτές τις μεγάλες ροές μεταναστών υπάρχουν κρυφά παιχνίδια, που βγαίνουν μέσα από τα σκοτεινά κέντρα, μίλησε, χθες Πέμπτη 14/4,  στην εκπομπή “στο… κόκκινο”, της τηλεόρασης του FLASH, ο Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης κ.κ. Παύλος. Ο σεβασμιότατος αναφέρθηκε και στο σύμφωνο συμβίωσης. Δείτε τα δύο βίντεο που σας μεταφέρει διαδικτυακά το Kozan.gr…

 Τι είπε για το σύμφωνο συμβίωσης:

Σε κρυφά παιχνίδια, που βγαίνουν μέσα από τα σκοτεινά κέντρα, αποδίδει τις μεγάλες ροές μεταναστών προς την Ευρώπη, ο Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης Παύλος (Bίντεο) - See more at: http://www.kozan.gr/post/260706#sthash.HXWE3zk5.dpuf

Σε κρυφά παιχνίδια, που βγαίνουν μέσα από τα σκοτεινά κέντρα, αποδίδει τις μεγάλες ροές μεταναστών προς την Ευρώπη, ο Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης Παύλος (Bίντεο) - See more at: http://www.kozan.gr/post/260706#sthash.HXWE3zk5.dpuf

Ένας μεγάλος ιεροκήρυκας

Κάποτε ένας παππούλης ανηφόρησε σε ένα απομακρισμένο χωριό με σκοπό να στηρίξει και να παρηγορήσει τους αποκαμωμένους . Το χωριό σκαρφαλωμένο στα γρεμνά, ζωντανή ζωγραφιά ,είχε ένα εκκλησάκι στη μέση και πλάι σαν μάνα τα παραμυθένια πέτρινα σπίτια.Πίσω από το ιερό της εκκλησιάς στεκόταν το κοιμητήρι του χωριού με τα καντηλάκια πάντα αναμμένα που έδενε το χτές και το σήμερα.

Ο παππούλης χτύπησε την καμπάνα και μαζεύτηκαν οι λιγοστοί χωρικοί να ακούσουνε λόγο παρηγορητικό αφού τα μέρη τους ήταν μακρινά και καταδικασμένα στη μοναξιά.Πρίν ξεκινήσει το λόγο ο γέροντας ,τα μάτια των χωρικών άστραψαν.

-Να ρχεσαι πάλι να μας μιλάς .Είμαστε ορφανοί από λόγο Θεού είπε ο πιο μεγάλος του χωριού.Χρόνια έχει να ρθει στο χωριό μας κάποιος παππούλης  να μας μιλήσει για το Θεό

Μα ο παππούλης δεν φάνηκε να μη συμμερίζεται τα λόγια του γέρο χωρικού .Σώπασε στην αρχή και μετά του είπε.

 

-Κι όμως αδελφοί μου δίπλα στην εκκλησιά σας είδα έναν ιεροκήρυκα να στέκει, κι από ότι έμαθα χρόνια σας συντροφεύει με τα λόγια του.

 

Κυτταχθήκανε οι χωρικοί και δεν μπορούσαν να καταλάβουν.

-Για ποιον ιεροκήρυκα μιλά η αγιοσύνη σου γέροντα;

 

-Μα ....είναι το κοιμητήριό σας .Στέκει εκεί χρόνια σιωπηλό και διδάσκει τι είναι η ζωή ,τι μένει τελικά από τους τσακωμούς και τις διχόνοιες μας .ποια πράγματα αξίζει να προσέξουμε και να ενδιαφερθούμε.Πόση αξία έχει η ψυχή μας .Που είναι τα πλούτη μας ....

Οι χωρικοί πήραν να καταλαβαίνουν .Ποτέ δεν είχαν δεί το κοιμητήρι τους σαν μάθημα,σαν σχολείο, σαν δάσκαλο.

Ο ιεροκήρυκας τους μίλησε αρκετά και ύστερα  αφού έδωσε την  ευλογία του έφυγε από το χωριό.

 

Μα οι χωρικοί δεν βιαστήκανε να φύγουν

Πήγαν στα ταξιδεμένα τους αδέλφια ,ζήτησαν συχώρεση, έδωσαν συχώρεση  και φιλιώθηκαν παλιοί μαλωμένοι .

Από τότε κάθε πρωί η ματιά τους γυρνούσε στο κοιμητήρι και παίρναν μάθημα κι ακούγανε το λόγο του Θεού από τον ιεροκήρυκα που χρόνια ήταν δίπλα τους κι εκείνοι περιμένανε τον άλλο από την μεγάλη πολιτεία.

π.Εφραίμ

Η αναχώρηση των Ιερών Λειψάνων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης από τον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Κυριακής Σερβίων

Χαιρετισμοί επί των Ιερών Λειψάνων Σέρβια Ι.Ν Αγίας Κυριακής 12-4-2016

Επί τη φιλοξενία των Ιερών Λειψάνων tων Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης το απόγευμα της Τρίτης 12 Απριλίου τελέστηκε τον Ι.Ν Αγίας Κυριακής Σερβίων η Ακολουθία των Χαιρετισμών στους Αγίους χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ.Παύλου.Η προσέλευση των πιστών ήταν αθρόα και το γεγονός αποτέλεσε   ορόσημο για τα Σέρβια και την περιοχή.

Οι Σταυροφόροι...

Είναι εύκολο να θυμάσαι την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους: 12/04 1204 (για την ακρίβεια 12-13 Απριλίου 1204) Για κάποιο λόγο όμως την ξεχνάμε... Η μνήμη έμεινε κολλημένη στην Άλωση της Κων/πολης από τους Οθωμανούς (1453), αλλά επιλέγει να ξεχνά το πρώτο μέρος αυτού του δράματος... είναι πάντα πιο εύκολο να θεωρείς μοναδικό σου εχθρό τον αλλόθρησκο, αυτόν που μοιάζει ξένος, απολίτιστος, διαφορετικός... κι όμως, στην περίπτωση της Πόλης (κι αλίμονο, όχι μόνο της Πόλης) το χειρότερο και το πιο ταπεινωτικό χτύπημα το κατάφεραν οι χριστιανοί, οι Δυτικοί, οι ίδιοι... Αυτό που άλωσε ο Μωάμεθ 249 χρόνια αργότερα ήταν η σκιά της πάλαι ποτέ ισχυρής Βασιλεύουσας... η αληθινή, η πιο χυδαία άλωση έγινε το 1204, γιατί ήταν άλωση και βιασμός και κλοπή και εξευτελισμός και απογύμνωση... Ήταν αδιανόητη η λύσσα με την οποία όρμησαν οι Σταυροφόροι - οι φέροντες το Σταυρό!!!- στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου, αδιανόητη η κτηνωδία, οι βιασμοί οι σφαγές, τα βασανιστήρια, αδιανόητη η χυδαιότητα τους στους Ιερούς Ναούς και στα προσκυνήματα της... μετά από εκείνη τη νύχτα τίποτα δε θα ήταν ίδιο για την ομορφότερη πόλη του Μεσαιωνικού κόσμου: Πόρνες χόρευαν γυμνές μέσα στην Αγιά Σοφιά πριν γίνουν μια χυδαία μάζα  με τους ιππότες στην Αγία Τράπεζα του Ναού (ο ιππότης θεωρείται από τότε ως σήμερα στην Ευρώπη ύψιστος τίτλος τιμής!!!)... ζώα κι άνθρωποι αφόδευαν και ξερνούσαν μέσα στα ιερά, βιβλιοθήκες κάηκαν, κτίρια γκρεμίστηκαν, τάφοι έσπασαν, μαινόμενοι στρατιώτες ορμούσαν στα σπίτια και δεν άφηναν όρθιο κανέναν και τίποτα... κι όταν κουράστηκαν να σφάζουν και να καταστρέφουν, άρχισαν το πλιάτσικο: ο κορβανάς της Πόλης άδειασε, έργα τέχνης και κειμήλια πίστης μεταφέρθηκαν στη Δύση, η πόλη έχασε κάθε ίχνος από το μεγαλείο του παρελθόντος της και κάθε ελπίδα για το μέλλον... 57 χρόνια διήρκεσε το βασανιστήριο της Κων/πολης από τους πολιτισμένους και ομόθρησκους κατακτητές της... μα στην πραγματικότητα οι συνέπειες του βασανισμού αυτού δεν έφυγαν ποτέ από το κορμί και την μνήμη της ... γι' αυτό δεν ήταν προδοσία η άποψη του Λουκά του Νοταρά, 250 χρόνια αργότερα, ότι ήταν καλύτερο το σαρίκι του Πασά από την τιάρα του Πάπα... δεν ήταν προδοσία, ήταν απόγνωση και τρόμος: δεν μπορούσε έτσι αψήφιστα να ξεχαστεί τόσο μεγάλη κτηνωδία στο όνομα τάχα του Πιστεύω με το filioque... μα στην πραγματικότητα στο όνομα μιας λυκοφιλίας που ταξιδεύει ακλόνητη μέσα στους αιώνες... Από τότε μέχρι σήμερα τι άραγε έχουμε διδαχθεί, κατακτητές και (κυρίως) κατακτημένοι: αιώνες τώρα επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη, τα ίδια εγκλήματα και παντελής απουσία αξιοπρέπειας: τα πνευματικά παιδιά εκείνων των κατακτημένων πάντα ελπίζουμε ότι θα μας σώσουν, τα παιδιά εκείνων των κατακτητών πάντα ερμηνεύουν την αφέλειά μας ως δική τους υπεροχή... εμείς δεν έχουμε την αξιοπρέπεια να δούμε τα πράγματα ως έχουν...και περιμένουμε με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, εκείνα τα δυτικά καράβια που - λέει η ιστορία- δεν έρχονται ποτέ για να σώσουν... έρχονται μόνο για να αρπάξουν... κι εκείνοι ακόμα καμαρώνουν για εκείνη την αρπαγή: τα ορειχάλκινα άλογα ας πούμε, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου (τα αυθεντικά φυλάσσονται στο Μουσείο της Βασιλικής), απόδειξη της ληστρικής επιδρομής των Σταυροφόρων, αποτελούν σημείο αναφοράς και πόλο έλξης για τους ταξιδιώτες της υφηλίου: σα να είναι κερδισμένα από μεγάλο κατόρθωμα: γιατί είναι τρανό κατόρθωμα στ' αλήθεια η κτηνωδία...

ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ