Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Μαΐου 2016 - Μυροφόρων

Ψάχνετε γιὰ τὸν ᾿Ιησοῦ

ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, τὸν σταυρωμένο.

᾿Αναστήθηκε.

Δὲν εἶναι ἐδῶ.

Νά καὶ τὸ μέρος

ὅπου τὸν εἶχαν βάλει.

(Μαρκ. ιε´ 43 - ιστ´ 8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῾Ο δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ῾Η δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτὸν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ῾Ο δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ᾿Αλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιωσήφ, ἕνα ἀξιοσέβαστο μέλος τοῦ συνεδρίου, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν ᾿Αριμαθαία, καὶ περίμενε κι αὐτὸς τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόλμησε νὰ πάει στὸν Πιλᾶτο καὶ νὰ τοῦ ζητήσει τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῾Ο Πιλᾶτος ἀπόρησε ποὺ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τὸν ἑκατόνταρχο καὶ τὸν ρώτησε ἂν εἶχε πεθάνει ἀπὸ ὥρα. ῞Οταν πῆρε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχο, χάρισε τὸ σῶμα στὸν ᾿Ιωσήφ. ᾿Εκεῖνος ἀγόρασε ἕνα σεντόνι, κατέβασε τὸν ᾿Ιησοῦ, τὸν τύλιξε μ’ αὐτὸ καὶ τὸν τοποθέτησε σ’ ἕνα μνῆμα ποὺ ἦταν λαξεμένο σὲ βράχο· μετὰ κύλησε ἕνα λιθάρι κι ἔκλεισε τὴν εἴσοδο τοῦ μνήματος. ῾Η Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ ᾿Ιωσῆ παρακολουθοῦσαν ποῦ τὸν ἔβαλαν. ῞Οταν πέρασε τὸ Σάββατο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ ᾿Ιακώβου, καὶ ἡ Σαλώμη, ἀγόρασαν ἀρώματα, γιὰ νὰ πᾶνε ν’ ἀλείψουν τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. ῏Ηρθαν στὸ μνῆμα πολὺ πρωὶ τὴν ἑπομένη τοῦ Σαββάτου, μόλις ἀνέτειλε ὁ ἥλιος. Κι ἔλεγαν μεταξύ τους· «Ποιὸς θὰ μᾶς κυλήσει τὴν πέτρα ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ μνήματος;» Γιατὶ ἦταν πάρα πολὺ μεγάλη. Μόλις ὅμως κοίταξαν πρὸς τὰ κεῖ, παρατήρησαν ὅτι ἡ πέτρα εἶχε κυλήσει ἀπὸ τὸν τόπο της. Μόλις μπῆκαν στὸ μνῆμα, εἶδαν ἕναν νεαρὸ μὲ λευκὴ στολὴ νὰ κάθεται στὰ δεξιά, καὶ τρόμαξαν. Αὐτὸς ὅμως τοὺς εἶπε· «Μὴν τρομάζετε. Ψάχνετε γιὰ τὸν ᾿Ιησοῦ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, τὸν σταυρωμένο. ᾿Αναστήθηκε. Δὲν εἶναι ἐδῶ. Νά καὶ τὸ μέρος ὅπου τὸν εἶχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα καὶ πεῖτε στοὺς μαθητές του καὶ στὸν Πέτρο· “πηγαίνει πρὶν ἀπὸ σᾶς στὴν Γαλιλαία καὶ σᾶς περιμένει· ἐκεῖ θὰ τὸν δεῖτε, ὅπως σᾶς τὸ εἶπε”». Οἱ γυναῖκες βγῆκαν κι ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνῆμα γεμάτες τρόμο καὶ δέος· δὲν εἶπαν ὅμως τίποτα σὲ κανέναν, γιατὶ ἦταν φοβισμένες.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4631:to-evaggelio-tis-kyriakis-15-maiou-2016-myroforon&catid=32&Itemid=145

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ – 15 ΜΑΪΟΥ 2016

῾Ο ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν

στὴν ῾Ιερουσαλὴμ

μεγάλωνε πολὺ

καὶ πάρα πολλοὶ ᾿Ιουδαῖοι

ἀποδέχονταν τὴν πίστη.

(Πράξ. στ´ 1-7)

Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. ᾿Επισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνες τὶς μέρες, καθὼς μεγάλωνε ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν, ἄρχισαν νὰ παραπονιοῦνται οἱ ἑλληνόφωνοι πιστοὶ ἐναντίον τῶν ἑβραιοφώνων, ὅτι στὴν καθημερινὴ διανομὴ τῶν τροφίμων δὲν φρόντιζαν τὶς ἑλληνόφωνες χῆρες ὅσο ἔπρεπε. Τότε οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σύναξαν ὅλους τοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς εἶπαν· «Δὲν εἶναι σωστὸ ἐμεῖς ν’ ἀφήσουμε τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀσχολούμαστε μὲ διανομὲς τροφίμων. Φροντίστε, λοιπόν, ἀδελφοί, νὰ ἐκλέξετε ἀπ’ ἀνάμεσά σας ἑφτὰ ἄνδρες μὲ καλὴ φήμη, γεμάτους ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Θὰ ὁρίσουμε αὐτοὺς νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἔργο, κι ἐμεῖς θὰ ἀφιερωθοῦμε ἀποκλειστικὰ στὴν προσευχὴ καὶ στὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια συμφώνησε ὅλη ἡ κοινότητα. ῎Ετσι διάλεξαν τὸν Στέφανο, ἄνθρωπο γεμάτον πίστη καὶ ῞Αγιο Πνεῦμα· ἐπίσης τὸν Φίλιππο, τὸν Πρόχορο, τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸν Νικόλαο ἀπὸ τὴν ᾿Αντιόχεια, ὁ ὁποῖος προηγουμένως εἶχε προσχωρήσει στὸν ᾿Ιουδαϊσμό. ῾Η κοινότητα τοὺς ἔφερε μπροστὰ στοὺς ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι προσευχήθηκαν κι ἔβαλαν τὰ χέρια πάνω στὰ κεφάλια αὐτῶν τῶν ἑφτά. Στὸ μεταξὺ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶχε μεγάλη διάδοση. ῾Ο ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν στὴν ῾Ιερουσαλὴμ μεγάλωνε πολὺ καὶ πάρα πολλοὶ ᾿Ιουδαῖοι ἀποδέχονταν τὴν πίστη.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4630:o-apostolos-tis-kyriakis-15-maiou-2016-myroforon&catid=30&Itemid=143

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ – 15 ΜΑΪΟΥ 2016

 Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρκ. 15,43 – 16,8)

Γιορτάζουμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού ὑπηρέτησαν τόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ. Τούς δύο κρυφούς μαθητές, τόν Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία καί τό Νικόδημο, πού φρόντισαν νά κατεβάσουν τό Χριστό ἀπό τό Σταυρό καί νά τόν κηδέψουν. Ἐπίσης, γιορτάζουμε τίς ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἀποφάσισαν νά ὁλοκληρώσουν τήν ταφή τοῦ Χριστοῦ μέ τά προβλεπόμενα ἀπό τόν ἰουδαϊκό Νόμο.

Ἦταν Παρασκευή, παραμονή τῆς μεγάλης γιορτῆς τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πάσχα. Ἀρχιερεῖς, Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι καταδίκασαν τό Χριστό σέ σταυρικό θάνατο. Ὁ λαός, ὁ ὄχλος πού εὔκολα παρασύρεται, ἐνῶ πρίν μία ἑβδομάδα ὑποδεχόμενος τό Χριστό στήν Ἁγία Πόλη κραύγαζε: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος», τώρα μέ μανία πάλι κραυγάζει: «ἄρον, ἄρον σταύρωσον αὐτόν». Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, ὡς κακοῦργος καταδικάζεται μέ σταυρικό θάνατο, ἐκεῖ στό λόφο τοῦ Γολγοθά ἀνάμεσα σέ δύο ληστές, μέ ἀκάνθινο στεφάνι, μέ ψεύτικη πορφύρα, μέ καρφιά στά πόδια καί στά χέρια. Ἔτσι παραδίδει τό πνεῦμα του ἐγκαταλελειμμένος ἀπό ὅλους, ἀκόμη καί ἀπό τούς μαθητές του. Ὁ Ἰούδας τόν πρόδωσε, ὁ Πέτρος τόν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές, οἱ ὑπόλοιποι διασκορπίσθηκαν «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων».

Μέσα σ’ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα τῆς φοβίας δύο κρυφοί μαθητές του, οἱ ὁποῖοι πρόσμεναν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία, ὁ εὐσχήμων βουλευτής, καί ὁ Νικόδημος, μέ τή δύναμη τῆς πίστης, μέ θάρρος καί θυσιαστικό πνεῦμα τολμοῦν καί ζητοῦν τήν ἄδεια ἀπό τόν Πιλάτο νά ἐνταφιάσουν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τολμοῦν καί δέ σκέφτονται τόν ἑαυτό τους, τήν ἀσφάλειά τους. Ἡ ἀγάπη τούς ὁδηγεῖ στό καθῆκον καί τό χρέος. Ἡ πίστη τους ὑπερβαίνει τό φράγμα τοῦ φόβου, ἀκριβῶς τήν ὥρα πού σύμφωνα μέ τήν ἀντίληψη τοῦ κόσμου ἡ πίστη δέχεται τή μεγαλύτερη ἥττα, ἀφοῦ ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως πεθαίνει. Ἀποκαθηλώνουν, λοιπόν, τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, τό περιποιοῦνται, τό ἀλείφουν μέ μύρα, τό τυλίγουν σέ καθαρό σεντόνι, τό ἐνταφιάζουν σέ λαξευτό τάφο καί ἀποχωροῦν μέ πολλή συστολή καί φόβο ἀλλά καί χαρά, ἀφοῦ πρῶτα σφραγίζουν τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου μέ μεγάλη πέτρα. Ὁ ὑμνογράφος χαρακτηρίζει τόν Ἰωσήφ «χερουβικόν ἅρμα», γιατί εἶναι αὐτός πού βάσταξε στούς ὤμους του τόν Βασιλέα τῆς δόξης, τό Χριστό. Καί ἐμεῖς ψάλλουμε καί μακαρίζουμε τά εὐλογημένα του χέρια, πού τοποθέτησαν στόν τάφο τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Παράδειγμα πρός μίμηση εἶναι γιά μᾶς τούς σημερινούς χριστιανούς ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος. Ἄν συνειδητοποιήσουμε  τήν ἀποστολή μας τότε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ παίρνουμε τεράστια δύναμη καί κανένα ἐμπόδιο δέ μᾶς σταματᾶ. Γινόμαστε θαρραλέοι καί τολμηροί στά θέματα τῆς πίστεως.

Ἡ σημερινή Κυριακή ὀνομάζεται τῶν Μυροφόρων, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ, ἐπίσης, τά πρόσωπα ἐκεῖνα τῶν γυναικῶν πού ἀκολουθοῦσαν τό Χριστό, ἄκουγαν τά κηρύγματά του, ἔβλεπαν τά θαύματα, τόν διακονοῦσαν στήν τριετῆ δημόσια δράση του καί τώρα συμμερίζονται τόν πόνο του, τήν περιπέτειά του καί τό σταυρικό του πάθος. Παρακολουθοῦν μέ πόνο τή σταύρωση ἀπό μακριά, παρακολουθοῦν καί τήν ταφή· συγκεκριμένα: «ποῦ ἔθηκαν αὐτόν;». Τελευταίες φεύγουν ἀπό τό μνημεῖο κατά τόν ἐνταφιασμό καί πρῶτες ἐμφανίζονται «λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων», ἀφοῦ πρῶτα «ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν».

Ἡ ἀγάπη τους πρός τόν Διδάσκαλο τίς δίνει τή δύναμη καί τήν τόλμη νά πλησιάσουν τό ζωοδόχο τάφο. Δέν ὑπολογίζουν τίποτε, οὔτε τό σκοτάδι, οὔτε κόπους καί διωγμούς, οὔτε τίς ἀπειλές τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων, μά οὔτε καί τή στρατιωτική φρουρά πού φύλασσε τόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ. Ἕνα εἶναι μόνο τό πρόβλημά τους, «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον» ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου; Καί ἦταν πολύ βαρύς γιά νά τόν ἀποκυλίσουν τά ἀδύναμα γυναικεία χέρια. Πλησιάζουν καί βλέπουν τόν τάφο «ἀνεωγμένον». Φοβοῦνται, τρομάζουν καί σύμφωνα μ’ ἕναν ὕμνο τῆς ἑβδομάδος αὐτῆς θρηνοῦν καί ἀναρωτιοῦνται: «Ποιός ἔκλεψε τήν ἐλπίδα μας; Ποιός πῆρε τόν νεκρό καί μάλιστα γυμνό καί ἐσμυρνισμένον»; Ἀναρωτιοῦνται, βέβαια, γιατί ἀγνοοῦν τήν Ἀνάσταση. Ὅμως, δέν κάνουν πίσω. Μπαίνουν στό μνημεῖο καί βλέπουν ἄγγελο λευκοφορεμένο νά κάθεται στά  δεξιά. Γνωρίζω, τίς λέει, ὅτι ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ ἀπό τή Ναζαρέτ. «Ἀνέστη, οὐκ ἔστιν ὧδε». Ἀντίκρισαν, λοιπόν, τόν κενό τάφο καί τά «ὀθόνια κείμενα μόνα». Ἔτσι, ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τους μεταβλήθηκε σέ ἐλπίδα, ἡ λύπη σέ χαρά, ὁ λίθος ἀποκυλίστηκε, ὁ τάφος κενώθηκε, ὁ θνητός ἄνθρωπος ἔγινε ἀθάνατος, ὁ θάνατος νεκρώθηκε καί ὁ ἅδης θρηνεῖ. Δέν ἦταν δυνατόν νά μείνει στόν τάφο αὐτός πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Στή συνέχεια, οἱ μυροφόρες ἀποστέλλονται ἀπό τόν ἄγγελο νά ἀναγγείλουν τό μήνυμα τῆς Ἀνάστασης στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Γίνονται οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ πιό ἐλπιδοφόρου καί χαρούμενου μηνύματος στόν κόσμο.

«Χαίρεται καί ἀγαλιάσθε» καί σεῖς, ἀδελφοί μου. Γιατί, «Ἄγγελος ἐκάθισεν εἰς τόν λίθον τοῦ μνήματος, αὐτός ἡμᾶς εὐηγγελίσατο, εἰπῶν· Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου καὶ ἐπλήρωσε τὰ σύμπαντα εὐωδίας». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Εορτασμός της Παναγίας του Κύκκου-Ατταλειώτισσας στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου στον Ταύρο.

Ο Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ταύρου πανηγυρίζει την Κυριακή των Μυροφόρων τη 15η Μαΐου επί τη εορτή της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας του Κύκκου (Τζικοπαναγιά Αττάλειας).

Πρόγραμμα Ακολουθιών:

Σαββάτο ώρα 7:00 μ.μ. ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ

Κυριακή ώρα 7:00-10:30 π.μ. ΟΡΘΡΟΣ & ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Κυριακή ώρα 10:30 π.μ. ΠΑΝΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

Κυριακή ώρα 7:00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

Συγκοινωνίες:

Ηλεκτρικός Σταθμός Ελευθέριος Βενιζέλος-Ταύρος

Λεωφορείο 035 Κάτω Πετράλωνα-Στάσις στον Ι.Ν. από οδό Αθηνάς

Λεωφορείο 049 Αθήνα-Πειραιά Στάσις Ταύρος

Λεωφορείο 815 Γουδή-Ταύρος Στάσις Ταύρος

Παρουσίαση Βιβλίου:Λυκούργος, ο βασιλιάς του Παγγαίου και άλλοι μύθοι της περιοχής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

  

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός», η Θρακική Εστία Νομού Καβάλας και η Κάπα Εκδοτική σάς προσκαλούν στην πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου του Ζήση Α. Βαπορίδη, με τίτλο Λυκούργος, ο βασιλιάς του Παγγαίου και άλλοι μύθοι της περιοχής. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 14 Μαΐου στις 19:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός».

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και του Φεστιβάλ Φιλίππων, Θοδωρής Γκόνης, και ο δικηγόρος και συγγραφέας, Κοσμάς Χαρπαντίδης, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Δημήτρης Κοντός. Θα χαιρετίσουν ο δήμαρχος Παγγαίου, Φίλιππος Αναστασιάδης, και ο πρόεδρος της Θρακικής Εστίας Νομού Καβάλας, Νίκος Τσουμπάκης. Ο συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο κρατερός βασιλιάς Λυκούργος, στη μέθη της έπαρσής του, διώκει τον Διόνυσο επισύροντας την εχθροπάθεια των θεών και τελικά συντρίβεται. Οι σαράντα και πλέον παραλλαγές του μύθου έχουν εμπνεύσει, εκτός από ποιητές, και καλλιτέχνες της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αγγειογραφίας, της χαρακτικής και της ψηφοθεσίας σε όλες τις χώρες της Μεσογείου. Υιοθετώντας την πλέον διαδεδομένη εκδοχή του, ο Ζήσης Α. Βαπορίδης συνθέτει ένα έμμετρο ποίημα για τα παθήματα του μυθικού βασιλιά της Ηδωνίδας. Το πόνημα του Ζ. Α. Βαπορίδη υπήρξε αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας στους μύθους της αρχαίας Θράκης και τους Ήδωνες, η οποία περιλάμβανε τη συλλογή σχετικών ονομάτων, θεσμών και εθίμων που αναφέρονται στην Ελληνική Γραμματεία.  Στη διάρκεια της έρευνας, ο συγγραφέας γοητεύτηκε από τον βασιλιά που στον κολοφώνα της δύναμής του, αγνοώντας τους κανόνες της ηθικής, αψήφησε τους νόμους των θεών και γι’ αυτό τιμωρήθηκε σκληρά.  Πέρα από το ποίημα,  η έκδοση περιλαμβάνει εκτενές επίμετρο με πλούσιο σχολιασμό, αλλά και φωτογραφικό υλικό, σχετικά με τον Λυκούργο και τον αρχαίο θρακικό λαό.

Κάπα Εκδοτική - Παπαρηγοπούλου  6,  Περιστέρι - Τηλ: 210 6859273

info@kapaekdotiki.gr - www.kapaekdotiki.gr - fb/ Κάπα Εκδοτική

t @KapaEkdotiki

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν: Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται...

Συνέδριο: "Η Κωνσταντινούπολη στην Ιστορία και την Λογοτεχνία"

Tο πρόγραμμα του συνεδρίου "Η Κωνσταντινούπολη στην Ιστορία και την Λογοτεχνία", που θα πραγματοποιηθεί στις 13 και 14 Μαΐου στον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών μπορείτε να το διαβάσετε στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
https://drive.google.com/file/d/0BwHV1hUyFpTCQWpkaVpPczhDa3RQWkUwTmRWSnpDLVVvYm1J/view?usp=sharing

Εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αναβλύζει μύρο στο Σικάγο των ΗΠΑ

Στο Χόμερ Γκλέν στο Σικάγο των ΗΠΑ σε έναν ορθόδοξο ναό, η εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο τέμπλο του Ιερού αναβλύζει εδώ και μήνες μύρο. Οι υπεύθυνοι του Ναού μαζεύουν το μύρο με βαμβάκια κάτω από την εικόνα και το προσφέρουν στους επισκέπτες ως ευλογία. Έχουν δώσει τουλάχιστον 5000 βαμβάκια με μύρο, ενώ μερικοί πιστοί αναφέρουν ότι έχουν ευεργετηθεί στην υγεία τους από αυτό.
 Η είδηση έχει λάβει διαστάσεις στα μέσα της Αμερικής και το παρουσιάζουν συνεχώς. Στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση  του CBS Chicago παρουσιάζεται και ρεπορτάζ με βίντεο.

http://chicago.cbslocal.com/2016/04/29/transformed-icon-draws-pilgrims-to-greek-orthodox-church/

Ο Απόστολος της Κυριακής 8 Μαΐου 2016 - Τοῦ Αντίπασχα

῎Αν ἰσχυριστοῦμε πὼς

ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸν Θεό,

ἐνῶ ζοῦμε στὸ σκοτάδι,

λέμε ψέματα,

καὶ οἱ πράξεις μας

δὲν συμφωνοῦν

μὲ τὴν ἀλήθεια.

(Α´ ᾿Ιω. α´ 1-7)

Οἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· –καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν·– ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ᾿ ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ταῦτα γράφομεν ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ͺᾖ πεπληρωμένη. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία. ᾿Εὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Σᾶς γράφουμε γιὰ τὸν ζωοποιὸ Λόγο, ποὺ ὑπῆρχε ἐξαρχῆς. ᾿Εμεῖς τὸν ἔχουμε ἀκούσει καὶ τὸν ἔχουμε δεῖ μὲ τὰ ἴδια μας τὰ μάτια. Μάλιστα τὸν εἴδαμε ἀπὸ κοντά, καὶ τὰ χέρια μας τὸν ψηλάφησαν. ῞Οταν ἡ ζωὴ φανερώθηκε, τὴν εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας. Καταθέτουμε, λοιπόν, τὴ μαρτυρία μας καὶ σᾶς μιλᾶμε γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ ποὺ ἦταν μὲ τὸν Πατέρα, φανερώθηκε ὅμως σ’ ἐμᾶς. Αὐτὸ ποὺ εἴδαμε κι ἀκούσαμε, τὸ ἀναγγέλλουμε σ’ ἐσᾶς, γιὰ νὰ συμμετάσχετε κι ἐσεῖς μ’ ἐμᾶς στὴν ἴδια κοινωνία, ποὺ εἶναι ἡ κοινωνία μὲ τὸν Πατέρα καὶ μὲ τὸν Υἱό του τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Κι αὐτὰ σᾶς τὰ γράφουμε γιὰ νὰ εἶναι ὁλοκληρωμένη ἡ χαρά σας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ σᾶς τὸ μεταφέρουμε· ῾Ο Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δὲν ὑπάρχει σ’ αὐτὸν καθόλου σκοτάδι. ῎Αν, λοιπόν, ἰσχυριστοῦμε πὼς ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸν Θεό, ἐνῶ ζοῦμε στὸ σκοτάδι, λέμε ψέματα, καὶ οἱ πράξεις μας δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀλήθεια. ῍Αν ὅμως ζοῦμε μέσα στὸ φῶς, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι στὸ φῶς, τότε ἔχουμε κοινωνία καὶ μεταξύ μας, καὶ τὸ αἷμα ποὺ πρόσφερε μὲ τὸν θάνατό του ὁ Υἱός του ὁ ᾿Ιησοῦς, μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4603:o-apostolos-tis-kyriakis-8-maiou-2016-to-antipasxa&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 8 Μαΐου 2016 - Του Θωμά

Μακάριοι

ἐκεῖνοι

ποὺ πιστεύουν

χωρὶς

νὰ μ’ ἔχουν δεῖ!

(᾿Ιω. κ´ 19-31)

Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ᾿Εχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. ῎Ελεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ῾Εωράκαμεν τὸν Κύριον· ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ᾿Εὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ῎Ερχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν  αὐτῷ· ῾Ο Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ῞Οτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. 

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Τὴν ἴδια ἐκείνη μέρα, δηλαδὴ τὴν πρώτη μέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ὅταν βράδιασε κι ἐνῶ οἱ μαθητὲς ἦταν συγκεντρωμένοι κάπου μὲ κλειστὲς τὶς πόρτες, ἐπειδὴ φοβοῦνταν τὶς ἰουδαϊκὲς ἀρχές, ἦρθε ὁ ᾿Ιησοῦς, στάθηκε στὴ μέση καὶ τοὺς λέει· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς». Κι ὅταν τὸ εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια καὶ τὴν πλευρά του. Οἱ μαθητὲς χάρηκαν ποὺ εἶδαν τὸν Κύριο. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοὺς εἶπε πάλι· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς! ῞Οπως ὁ Πατέρας ἔστειλε ἐμένα, ἔτσι στέλνω κι ἐγὼ ἐσᾶς». ῎Επειτα ἀπὸ τὰ λόγια αὐτά, φύσηξε στὰ πρόσωπά τους καὶ τοὺς λέει· «Λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιο. Σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, θὰ τοὺς εἶναι συγχωρημένες· σὲ ὅποιους τὶς κρατήσετε ἀσυγχώρητες, θὰ κρατηθοῦν ἔτσι». ῾Ο Θωμᾶς ὅμως, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητές, ποὺ λεγόταν Δίδυμος, δὲν ἦταν μαζί τους ὅταν ἦρθε ὁ ᾿Ιησοῦς. Τοῦ ἔλεγαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθητές· «Εἴδαμε τὸν Κύριο μὲ τὰ μάτια μας». Αὐτὸς ὅμως τοὺς εἶπε· «᾿Εγὼ ἂν δὲν δῶ στὰ χέρια του τὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιά, κι ἂν δὲν βάλω τὸ δάχτυλό μου στὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιά, καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου στὴ λογχισμένη πλευρά του, δὲν θὰ πιστέψω». ᾿Οχτὼ μέρες ἀργότερα οἱ μαθητὲς ἦταν πάλι μέσα στὸ σπίτι, μαζί τους κι ὁ Θωμᾶς. ῎Ερχεται λοιπὸν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε στὴ μέση καὶ εἶπε· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς». ῎Επειτα λέει στὸν Θωμᾶ· «Φέρε ἐσὺ τὸ δάχτυλό σου ἐδῶ καὶ δὲς τὰ χέρια μου, φέρε καὶ τὸ χέρι σου καὶ βάλ’ το στὴν πλευρά μου. Μὴν ἀμφιβάλλεις καὶ πίστεψε». ῾Ο Θωμᾶς τότε τοῦ ἀποκρίθηκε· «Εἶσαι ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Τοῦ λέει τότε ὁ ᾿Ιησοῦς· «Πείστηκες ἐπειδὴ μὲ εἶδες μὲ τὰ μάτια σου· μακάριοι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν χωρὶς νὰ μ’ ἔχουν δεῖ!» ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἔκανε βέβαια καὶ πολλὰ ἄλλα θαύματα μπροστὰ στοὺς μαθητές του, ποὺ δὲν εἶναι γραμμένα σ’ αὐτὸ ἐδῶ τὸ βιβλίο. Αὐτὰ ὅμως γράφτηκαν γιὰ νὰ πιστέψετε πὼς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστεύοντας νὰ ἔχετε δι’ αὐτοῦ τὴ ζωή.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4602:to-evaggelio-tis-kyriakis-8-maiou-2016-to-thoma&catid=32&Itemid=145

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ – 8 ΜΑΪΟΥ 2016

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης 
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΘΩΜΑ

(Ἰω. 20, 19-31)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, Χριστός Ἀνέστη!

Ἀπὸ τὴν περασμένη Κυριακὴ, τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως, διανύουμε ἐκκλησιαστικὰ τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου. Πρόκειται γιὰ μία  περίοδο πενήντα ἡμερῶν, ποὺ διαρκεῖ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Καθ’ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί πανηγυρίζουμε παρατεταμένα καὶ ἐντατικὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Τὶς Κυριακὲς τοῦ Πεντηκοσταρίου θυμόμαστε καὶ ἑορτάζουμε πρόσωπα καὶ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό καὶ τονίζουν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός.

Σήμερα, πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει ἔνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ποὺ ἀναφέρεται στὶς ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ.

Μετὰ τὴν ἀνάστασή του ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς παρουσιαζόταν στοὺς ἀνθρώπους μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ ἐκεῖνον μὲ τὸν ὁποῖο παρουσιαζόταν πρὶν ἀπὸ τὴ ἀνάσταση. Ὅταν ἐκεῖνος ἤθελε τὸν ἔβλεπαν καὶ τὸν ἀναγνώριζαν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν δὲν ἤθελε δὲν τὸν ἀναγνώριζαν. Ἐπίσης, τὸ ἀναστημένο σῶμα του περνοῦσε ἀπὸ κλεισμένες πόρτες, χωρὶς αὐτὲς νὰ ἀνοίξουν. Αὐτὸ συνέβη, ὅταν ἀναστήθηκε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸν πέτρινο τάφο, χωρὶς νὰ μετακινηθῆ ἡ πέτρα ποὺ τὸν ἔκλεινε. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μπῆκε καὶ στὸ σπίτι ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί του. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ψάλλουμε σήμερα· «Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου, οὕτως εἰσῆλθες καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων πρὸς τοὺς μαθητάς σου».

Στὴν πρώτη αὐτὴ συνάντηση μὲ τοὺς μαθητές του μετὰ τὴν ἀνάσταση,  ἀφοῦ τοὺς εὐλόγησε λέγοντάς τους «Εἰρήνη ὑμῖν», τοὺς ἔδειξε τὰ πληγωμένα ἀπὸ τὰ καρφιὰ χέρια του. Ὕστερα τοὺς ἀνακοίνωσε ὅτι τοὺς ἀποστέλλει στὸν κόσμο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο. Συγχρόνως τοὺς ἔδωκε καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ συγχωροῦν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες.

Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς ἀπουσίαζε ἐκείνη τὴν ὥρα. Ὅταν ἐπέστρεψε καὶ ἔμαθε ἀπὸ τοὺς ἄλλους μαθητὲς τὰ ὅσα συνέβησαν, ἐξέφρασε τὴν ἀμφιβολία του: «Ἐγώ, ἐὰν δὲν δῶ στὰ χέρια του τὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὰ χέρια μου στὴ λογχισμένη πλευρά του δὲν θὰ πιστεύσω».

Μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες, τὴν ἄλλη δηλαδή Κυριακή, ὁ ἀναστημένος Χριστὸς ἐμφανίστηκε πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο στοὺς μαθητές του. Αὐτὴ τὴ φορὰ ζήτησε ἀπὸ αὐτὸν νὰ ἰδῆ τὶς πληγὲς στὰ χέρια του καὶ νὰ βάλη τὸν δάκτυλο στὴν πλευρά του, γιὰ νὰ μὴν ἀμφιβάλη, ἀλλὰ νὰ πιστεύση. Δὲν μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς ἐὰν ὁ Θωμᾶς ἅπλωσε τὸ χέρι του γιὰ νὰ ἀγγίξη τὴν πλευρά τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ σίγουρα εἶδε τὶς πληγὲς στὰ χέρια του. Αὐτὸ ἔχει σημασία· ὅτι μὲ τὶς αἰσθήσεις του ἀπέκτησε τὴν ἐμπειρία ὅτι αὐτὸν ποὺ ἔβλεπε μὲ τὰ μάτια του καὶ ἄκουγε μὲ τὰ αὐτιά του ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς∙ ἦταν αὐτὸς ποὺ γνώρισε καλὰ ἐπὶ τρία χρόνια καὶ στὸ τέλος πέθανε πάνω στὸν σταυρό. Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς τώρα ἦταν μπροστά του ἀναστημένος.

Ἀκούγοντας τὴν ἱστορία αὐτὴ οἱ ἄνθρωποι θεώρησαν τὸν ἀπόστολο Θωμᾶ ὡς ἄπιστο. Καὶ στὸν πολὺ κόσμο ἔμεινε γνωστὸς ὡς «ὁ ἄπιστος Θωμᾶς». Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ εἶναι ἡ καλὴ ἀπιστία, ἡ ὁποία διακρίνεται ἀπὸ τὴν κακὴ ἀπιστία. «Ὧ καλὴ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ, τῶν πιστῶν τὰς καρδίας εἰς ἐπίγνωσιν ἦξεν», ἀκούσαμε σὲ ὕμνο τῆς ἡμέρας.

Ἡ κακὴ ἀπιστία εἶναι ἐκείνη ποὺ εἶχαν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Αὐτοὶ δὲν εἶχαν ἁγνὰ ἐλατήρια στὶς ἐνέργειές τους. Εἶχαν κακία καὶ πάθος. Ἤθελαν νὰ ἀποδείξουν πάντα αὐτὸ ποὺ νόμιζαν ὅτι τοὺς συμφέρει καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀληθινό. Γι’ αὐτὸ ἤθελαν νὰ σκοτώσουν τὸν Λάζαρο. Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀποδείξεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀληθινὸς Θεός. Πλήρωσαν τοὺς στρατιῶτες γιὰ νὰ ποῦν ψέμματα ὅτι ἦρθαν οἱ μαθηταὶ καὶ ἔκλεψαν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶδαν πολλὰ θαύματα, ὅπως τὸν σεισμὸ, τὴν ἀπόκρυψη τοῦ ἥλιου, τοὺς νεκροὺς ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὰ μνήματα. Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν πίστευαν. Ἦταν ὄχι ἁπλῶς ἄπιστοι, ἀλλὰ κακοπροαίρετοι ἄπιστοι.

Ἄς ἐξετάσουμε τώρα καὶ τὴν περίπτωση τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ. Εἶχε καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος τὶς ἀμφιβολίες του. Δὲν πίστευε εὔκολα. Εἶχε ὅμως καλὴ προαίρεση. Ἤθελε νὰ ἀποκτήσει τὴν ἐμπειρία. Ἤθελε νὰ βεβαιωθῆ ὅτι πράγματι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε. Ἦταν ἕτοιμος, μόλις διαπιστώσει τὴν ἀλήθεια αὐτὴ, νὰ πιστεύση μὲ ὅλη του τὴν καρδιά. Καὶ αὐτὸ ἔκανε. Τὸ ἔδειξε περίτρανα μὲ τὸ θαυμαστικὸ ἐπιφώνημα, ὅταν εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸν Χριστό: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Αὐτὴ εἶναι ἡ καλὴ ἀπιστία. Καὶ ὁ ἀναστημένος Χριστὸς σφράγισε τὴν ἐμφάνισή του αὐτὴ μὲ  ἕνα μακαρισμό· «Πίστεψες», λέγει στὸν Θωμᾶ, «ἐπειδὴ μὲ εἶδες μὲ τὰ μάτια σου; Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν χωρὶς νὰ μὲ ἔχουν δεῖ».

Σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία μποροῦμε νὰ ἀνήκουμε κι ἐμεῖς. Πῶς ὅμως μποροῦμε νὰ τὸν πιστέψουμε, χωρὶς νὰ τὸν δοῦμε μὲ τὰ σωματικά μας μάτια; Μποροῦμε νὰ τὸν πιστέψουμε βλέποντας καὶ γνωρίζοντας τοὺς ἁγίους, ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς ἐποχές. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐμπειρία, ποὺ τὴν καταθέτουν σ’ ἐμᾶς καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἐκεῖ, ὄχι ἁπλῶς συναντοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἑνωνόμαστε μαζί του. Τὸν τρῶμε καὶ τὸν πίνουμε καὶ γινόμαστε ἕνα μαζί του. Κι ὅταν αὐτὸ τὸ ζήσουμε πραγματικὰ μποροῦμε νὰ φωνάξουμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Θωμᾶ: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Α.Γ.Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως