Ο παράδεισος του μπαρμπα- Φώτη...

ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΣΙΔΕΡΗ

Το έργο του Φώτη Κόντογλου δεν είναι απλό. Έχει απλότητα αλλά απλό δεν είναι. Κρύβει μυστικά, είναι πολυδιάστατο στα μηνύματα, έχει το ήθος και την πίστη του ανθρώπου που αγάπησε τον τόπο του, γύρισε τον κόσμο και ονειρεύτηκε τον ουρανό. Παιδί μιας πατρίδας που δεν υπήρχε πια, ο μικρασιάτης Κόντογλου αισθανόταν καθήκον του να κρατήσει όσα μπορούσε από τις θύμησες εκείνου του υπέροχου πολιτισμού που είχε βιαστεί τόσο απόλυτα. Καλλιτέχνης του Παρισιού, δεν αρνήθηκε τις προκλήσεις, απέρριψε όμως τη μίμηση που θα του στερούσε την επιστροφή σ’ αυτό το παράξενο και γόνιμο μείγμα που το λένε Ρωμιοσύνη: Ελλάδα, όχι εδαφικά μα κυρίως πνευματικά, και Χριστιανοσύνη, όχι τυπολατρικά, μα πιότερο υπέρλογα. Κάθε μορφή του υμνεί τη Ρωμιοσύνη όπως ο Κόντογλου την αντιλαμβάνεται: απλή αλλά όχι απλοϊκή, να μοιάζει λιτή μα να κρύβει δύναμη και ορμή και να σε κυριεύει αβίαστα, επειδή η κυριαρχία της σε κάνει ευτυχισμένο. Στα έργα του ενώνονται δυνάμεις: ενώνονται εποχές, ενώνονται χρώματα, ενώνονται γη και Ουρανός... κοιτάς Ελλάδα μα βλέπεις Βυζάντιο, κοιτάς πολλά χρώματα μα βλέπεις αποχρώσεις ενός, κοιτάς ανθρώπους μα βλέπεις αγίους, κοιτάς όρθιος, μα βλέπεις γονατιστός και προσευχόμενος. Κοιτάς παραστάσεις μα βλέπεις ζωή...κοιτάς αγιογραφίες μα βλέπεις Παράδεισο. Αυτή τη μαγεία του δεν μπορείς να την καταλάβεις, μα τη βιώνεις: πως οι μορφές του είναι σκοτεινές μα έχουν φως, είναι λιτές μα έχουν μεγαλοπρέπεια, είναι στενές μα καλύπτουν το χώρο ολόγυρά τους και γύρω από σένα που τις παρατηρείς. Είναι δύσκολο να ξεχάσεις τις μορφές του Κόντογλου... και είναι αδύνατον να μην ψελλίσεις δυο λόγια αυτοκριτικής ή ικεσίας σαν σταθείς ενώπιόν τους. Δε τις φοβάσαι: δεν είναι φόβος αυτός που αισθάνεσαι... είναι δέος και ηρεμία μαζί, είναι αδυναμία και δύναμη, είναι αληθινή καθάρια πνευματικότητα. Ο παράδεισος του Κόντογλου δε μοιάζει με τον Παράδεισο που φαντάζεσαι, αυτόν τον Δυτικού τύπου παράδεισο με τα καταπράσινα λιβάδια, τους καταγάλανους ουρανούς και τα στρουμπουλά αγγελάκια... ο Παράδεισος του Κόντογλου είναι κάτι άλλο, κάπως αλλιώς... στα μουντά του χρώματα και στις ψηλόλιγνες φιγούρες δε διαγνώνεις τίποτα από τις γήινες εμπειρίες σου... μα παράξενα και μαγικά, νιώθεις πως σ΄αυτόν τον παράδεισο σαν μπεις, κανένα κακό δε μπορεί να σε φτάσει... νιώθεις πως σ’ αυτόν τον παράδεισο θέλεις να μπεις γιατί εκεί πρέπει να βρίσκεται η ηρεμία που αναζητάς...

Πάτερ βρίζω είπε κάποιος στην εξομολόγηση. Πάτερ έκανα εκείνο…. Έκανα το άλλο…. Και, ο Πνευματικός έβαλε μια εικόνα του Χριστού στο τραπέζι και του έδωσε μια καρφίτσα λέγοντας: << κάρφωσε την στα μάτια του Χριστού ! >>. << Ποτέ τέτοιο πράγμα απάντησε σοκαρισμένος ο εξομολογούμενος >>. Κάθε σου αμαρτία είναι και ένα καρφί στο Σώμα του Χριστού. ( Εβρ. 6, 6 ). του είπε ο Πνευματικός. O εξομολογούμενος δάκρυσε και από τότε ξεκίνησε την ζωή της μετανοίας και την πορεία προς την αγιότητα. Ο δρόμος πικρός αλλά το αποτέλεσμα γλυκύτατο...!

Η γιαγιά κ η Καινή Διαθήκη

Κάποτε,σ’ένα εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο μπήκε μια γριούλα για να ψωνίσει!Κατευθύνθηκε προς τον υπάλληλο του βιβλιοπωλείου κ ζήτησε την Καινή Διαθήκη!Ο υπάλληλος πρόθυμος,την εξυπηρέτησε αμέσως!Στο κατάστημα εκείνη τη στιγμή έτυχε να βρίσκεται κ κάποιος ιερέας!Βλέποντας τη γριούλα ν'αγοράζει την Καινή Διαθήκη αναρωτήθηκε αν την ήθελε για την ίδια ή για κάποιον άλλον,καθώς τη θεώρησε αρκετά μεγάλη για να ξέρει να διαβάζει!Πήρε το θάρρος λοιπόν κ τη ρώτησε:
- Γιαγιάκα,για σένα τη θέλεις την Καινή Διαθήκη;
- Μάλιστα πάτερ μου,απάντησε εκείνη!
- Αλήθεια;Ξέρεις να διαβάζεις;
- Όχι,απάντησε η γριούλα εντελώς φυσιολογικά!
- Και τότε τι θα την κάνεις την Καινή Διαθήκη αν δεν μπορείς να την διαβάσεις;την ξαναρώτησε ο ιερέας!
- Να παιδί μου,του απάντησε η γριούλα!Την κρατάω αγκαλιά,πάω μπροστά στην εικόνα του Χριστού,του δείχνω την Καινή Διαθήκη κ του λέω:“Χριστέ μου δεν ξέρω να διαβάζω,αλλά ότι λες σ'αυτό το βιβλίο βάλτο εδώ μέσα”κ μ'ένα ελαφρύ χτύπο του χεριού της,έδειξε την καρδιά της!

Ο γέροντας Πορφύριος είπε:

«Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι. Με θάρρος και ελπίδα στο Θεό να μετανοείς και να πηγαίνεις στον Πνευματικό που σου έχω υποδείξει, αν δεν μπορώ εγώ, και να τα εξομολογείσαι. Έτσι μόνο θα σωθείς». [Τζ. 142]
29
«Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία»
Εκείνο που έλεγε, κυρίως, ήτανε για τη σημασία της εξομολογήσεως. Έλεγε:
«Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί. Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι. Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση –τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του Ιερέα, το χέρι του παπά… ήταν σαν να έβγαινε από εκεί η Θεία Χάρη- σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας».
«Εκεί που απελπίζεσαι…»
«Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.
Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του.
Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο.
Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: “Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι κατά βαίνον, εκ σου του Πατρός των φώτων;

Τι διακρίνει τους αγίους

– Γέροντα, τί διέκρινε μερικούς Αγίους, παλαιούς και νέους, και ήξεραν πότε θα πεθάνουν, πότε θα γίνη το τάδε γεγονός κ.λπ.;

– Το πολύ φιλότιμο, η μεγάλη απλότητα, η ταπείνωση και η πίστη. Δεν έβαζαν στην ζωή τους την λογική που κλονίζει την πίστη. Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη8. 
Σάς έχω πει για τον πατέρα Χαράλαμπο9 που ζούσε πριν από λίγα χρόνια στην Μονή Κουτλουμουσίου; Ήταν πολύ απλός, εργατικός και πνευματικός μοναχός. Όταν γέρασε, μια βαρειά γρίππη τον έρριξε στο κρεββάτι και ο γιατρός είπε στους Πατέρες να μην απομακρυνθούν από κοντά του, γιατί σε λίγη ώρα θα τελειώση η ζωή του. 
Ο πατήρ Χαράλαμπος, όταν το άκουσε κάτω από τις κουβέρτες, απάντησε: «Τί λές; Εγώ δεν πεθαίνω, εάν δεν έρθη το Πάσχα να πω το ʺΧριστός Ανέστηʺ». Πράγματι, πέρασαν δύο μήνες σχεδόν, ήρθε το Πάσχα, είπε το «Χριστός Ανέστη», κοινώνησε και μετά αναπαύθηκε. Το φιλότιμο αυτό απλό γεροντάκι είχε γίνει πραγματικό παιδί του Θεού και μαζί με τον Θεό καθόρισε την ημέρα του θανάτου του!

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐ 149 ‐

8 Βλ. Ματθ. 14, 30. 
9 Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 10‐11.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ

Διήγηση Τσιαβέ Βασιλείου, Ἐλασσόνα

«Ἤμουν παντρεμένος 12 χρόνια. Εἶχα πρόβατα, ἤμουν καλός ἄνθρωπος ὅσο μποροῦσα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά παιδί δέν εἶχα. Στά 12 χρόνια τοῦ γάμου μου ἄκουσα, τό 1990, γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι εἶναι πολύ καλός ἄνθρωπος καί βοηθάει πολύ κόσμο. Ξεκίνησα, λοιπόν, νά τόν βρῶ. Δέν ἤξερα ἀπό Ἅγιον Ὄρος, ρωτοῦσα ἀπό ᾿δῶ, ἀπό ᾿κεῖ, μετά ἀπό κόπο τόν βρῆκα. Μέ ἄνοιξε καί μέ ἔβαλε νά προσκυνήσω στόν ναό. Ἀφοῦ προσκύνησα, τοῦ λέω:

― Πάτερ Παΐσιε, ἔχω ἕνα πρόβλημα καί ἦρθα νά μοῦ τό λύσης.

― Τό ξέρω τό πρόβλημά σου. Δέν ἔχεις παιδί.

― Ἔ…, πῶς τό ξέρεις;

― Τό ξέρω, ὅπως ξέρω καί πολλά γιά σένα πού ἐσύ δέν τά ξέρεις.

― Ναί, π. Παΐσιε, 12 χρόνια δέν ἔχω παιδί. Καί εἶμαι καλός ἄνθρωπος.

― Τό ξέρω ὅτι εἶσαι καί καλός ἄνθρωπος, τό βλέπω. Καί γνωρίζω ὅτι θά ἀποκτήσης παιδί μέσα σέ 9 μῆνες.

― Πῶς, π. Παΐσιε;

― Ἔχεις χρόνο νά πᾶς πρός τήν Ἁγία Ἄννα;

― Ὄχι δέν ἔχω, πρέπει νά βγῶ.

― Ἔ, τότε θά πᾶς στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στήν Σουρωτή. Ἐκεῖ ἔχουν τά Λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου πού εἶναι νουνός μου. Θά πᾶς ἐκεῖ καί θά πῆς τίς ἀδελφές, ὅτι μέ στέλνει ὁ π. Παΐσιος ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, νά μοῦ δώσετε μία ζώνη κυήσεως. Θά σοῦ τήν δώσουν καί ὅτι σοῦ ποῦν θά κάνης. »

Πράγματι πῆγα, μοῦ ἔδωσαν τήν ζώνη καί μοῦ εἶπαν τί νά κάνω. Στούς τρεῖς μῆνες κάτι κατάλαβε ἡ γυναίκα μου, ἀλλά δέν ἤθελε νά κάνη ἐξετάσεις γιά νά μήν ξανααπογοητευτῆ. Ἐν τῷ μεταξύ εἶδα ἕνα ὄνειρο. Μοῦ ἐμφανίστηκε ἕνας ἄνθρωπος πολύ ψηλός καί μοῦ εἶπε: «Ἑτοιμάσου νά γιορτάσης, σέ 24 ἡμέρες θά σοῦ τύχη τό λαχεῖο». Μοῦ τό εἶπε τρεῖς φορές καί ξύπνησα. Τό πρωΐ ξυπνῶ τήν γυναίκα μου καί τῆς τό λέω.

― Μήν πιστεύης στά ὄνειρα, μοῦ εἶπε.

― Μά, αὐτό δέν ἦταν κοινό ὄνειρο. Καθαρό, σαφές καί ἔντονο. »

Ἔ! τέλος πάντων, ἐγώ τό ἄφησα, ἀλλά σημείωσα τήν ἡμερομηνία. Στήν 22η ἡμέρα γινόταν κλήρωση ΠΡΟΠΟ καί στήν 23η λαχείων καί περίμενα μήπως τὄχω… Τίποτα. Τήν 24η ἀφοῦ τό εἶχα ξεχάσει καί ἦταν καί οἱ τρεῖς μῆνες πού λέγαμε ὅτι κάτι κατάλαβε ἡ γυναίκα μου, τήν πίεσα νά μοῦ δώση οὔρα νά τά πάω ἐγώ γιά ἐξετάσεις, ἀφοῦ αὐτή δέν ἤθελε νά πάη ἡ ἴδια. Πάω στόν μικροβιολόγο, τά ἀνέλυσε καί μοῦ λέει:

― Δυστυχῶς, πάλι θετικά.

― Τί λές; τοῦ λέω ἐγώ! Καί τόν πιάνω ἀπό τόν γιακά.

― Ξαναπέστο! 12 χρόνια περιμένω παιδί.

― Μέ συγχωρεῖτε, κύριε, σᾶς μπέρδεψα μέ ἕναν πού κάθε τόσο ἐρχόταν καί ὅταν ἔβλεπε κύηση, ἔρριχνε τό παιδί.

― Πόσο κοστίζει ἡ ἐξέταση;

― 2.500 δρχ.

― Πάρε 3.000, νά πάρης καί ἕναν καφέ στήν ὑγειά μου γιά τό χαρμόσυνο γεγονός. »

Στούς 7 μῆνες γέννησε ἡ γυναίκα μου καί γεμίσαμε ἀπό χαρά».

 http://www.enromiosini.gr

«ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΤΤΑ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ».

Μαρτυρία τοῦ τ. Δασοφύλακα Νικόλαου Δεσινιώτη.

Καταγραφή Γεωργίας Γ. Θεοχαροπούλου.

Μία Κυριακή τῆς περιόδου τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 2016, εἶχα πάει νά λειτουργηθῶ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου, στό μικρό, ἀλλά ὄμορφο χωρίο τῆς Ξηροκαρύταινας Ἀρκαδίας.

Μετά τήν Θεία Λειτουργία καί ἐνῶ ὁ ἐφημέριος π. Νεκτάριος Πέττας τακτοποιοῦσε τό Ἱερό, βγήκαμε μέ τούς πιστούς στό προαύλιο. Ἐκεῖ γνώρισα ἕναν σεβάσμιο ἡλικιωμένο κάτοικο τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐκεῖ μαζί μέ τήν σύζυγό του Εὐδοκία καί τόν γιό τους Κωνσταντίνο. Ἦταν ὁ συνταξιούχος Δασοφύλακας Νικόλαος Δεσινιώτης. Ἄν καί ἦταν προχωρημένης ἡλικίας, εἶχε διαύγεια πνεύματος καί «στέκοταν» καλά. Μάλιστα, αὐτό τοῦ τόνισα. Τότε ἐκεῖνος μᾶς κοίταξε στα μάτια καί μέ μία ἔκφραση εὐγνωμοσύνης μᾶς εἶπε, «νά εἶναι καλά τό πετραχήλι τοῦ π. Νικολάου Πέττα, πατέρα τοῦ π. Νεκταρίου»!

Ἀμέσως, μαζί μέ γνωστό μου πρόσωπο, μέ τό ὁποῖο ἔχουμε πολλές ἐμπειρίες ἀπό θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τοῦ π. Νικολάου, τόν ρωτήσαμε τί ἐννοεῖ.

«Ὅταν πρωτοῆρθε σάν ἐφημέριος ὁ π. Νεκτάριος – μᾶς εἶπε – τό 2012, πέρασα μία μεγάλη δοκιμασία τῆς ὑγείας μου. Γενικά δέν αἰσθανόμουν καλά καί πρίν οἱ γιατροί ἐντοπίσουν τί πρόβλημα, ὅτι οἱ ἀρτηρίες τῆς καρδιᾶς μου ἦταν βουλωμένες, γι’ αὐτό ἐρχόμουν κάθε ἡμέρα στόν ἅγ. Ἰωάννη πού βρισκόμαστε τώρα καί μέ ἕνα ἁπλό καί ἀπέρριτο πετραχήλι τό ὁποῖο κρεμόταν στήν Ὡραία Πύλη, μοῦ διάβαζε εὐχές ὁ π. Νεκτάριος. Καί μόνος μου ὅταν ἦμουν στό Ναό, τό περνοῦσα ἀπό πάνω μου καί προσευχόμουν νά μέ στηρίξει. Τελικά ἔκανα μία πολύωρη ἐπέμβαση καί ἔμεινα στήν Ἐντατική μία ἑβδομάδα, ἀλλά ἀκόμη καί τότε αὐτό (τό πετραχήλι) σκεπτόμουν καί θεραπεύθηκα».

Τότε ἐπενέβη ἡ σύζυγός του κ. Εὐδοκία καί εἶπε, ὅτι οἱ γιατροί εἶχαν ἀποκλείσει ὅτι ὁ σύζυγός της θά ἐπιζοῦσε τοῦ χειρουργείου! Μᾶς εἶπε, ὅτι οἱ γιατροί εἶχαν πεῖ στούς οἰκείους του χαρακτηριστικά, «νά μᾶς κοποῦν τά χέρια, ἄν βγεῖ ὁ δικός σας ἄνθρωπος βγεῖ ζωντανός ἀπό τό χειρουργεῖο»!

«Ἐγώ ὅμως βγῆκα καί ὄχι μόνο ζῶ - συμπλήρωσε ὁ κ. Νίκος - ἀλλά εἶμαι καί ταμίας τῆς ἐνορίας καί ἀγωνίζομαι κοντά στόν π. Νεκτάριο».

Καί συνέχισε ἀφηγούμενος καί ἄλλα θαυμαστά ὁ κ. Νίκος. «Ἀργότερα εἶχα μεγάλο πρόβλημα μέ τά μάτια μου καί κινδύνεψα νά χάσω τό φῶς μου. Πήγαινα ὅμως καί παρακαλοῦσα τό πετραχήλι καί θεραπεύθηκα. Ἔκανα ἐπέμβαση, ἀλλά τήν διάσωση τῶν ματιῶν μου καί τήν ἀποθεραπεία τήν ὀφείλω στό πετραχήλι. Ἄλλες φορές πού ἔχω πονοκεφάλους καί ἄλλα προβλήματα ὑγείας, ἐκεῖ καταφεύγω, σάν πηγή ἰάσεων»!

Στήν ἐρώτησή μου, ἄν ἤξερε τίνος ἦταν τό πετραχήλι, ὁ κ. Νίκος ἀπάντησε: «Γιά τό παλαιό αὐτό πετραχήλι δέν μᾶς εἶχε μιλήσει ποτέ ὁ π. Νεκτάριος. Ὅπως ποτέ δέν μᾶς μίλησε καί γιά τούς ἀείμνηστους γονεῖς του, τόν π. Νικόλαο καί τήν πρεσβυτέρα Ἀνθῆ. Ἐμεῖς μάθαμε γι’ αὐτούς ἀπό δύο ἀδέλφια ἐδῶ ἀπό τό χωριό, τόν Θεόδωρο καί τήν Μαρία (τά ἔχω ἀνήψια) πού ἐργάζονται στή Γερμανία. Αὐτά μᾶς μίλησαν γιά τούς γονεῖς τοῦ π. Νεκταρίου, διότι καί ἐκεῖ τελοῦν πολλά θαυμαστά. Ὁπότε μετά τήν θεραπεία τῶν ματιῶν μου εἶπα στόν π. Νεκτάριο, ὅτι ἀσφαλῶς αὐτό τό πετραχήλι τό ἔχει ἀπό τόν πατέρα του».

«Πῶς τό καταλάβατε αὐτό κ. Νίκο;» μέ ρώτησε.

«Κατ’ ἀρχήν εἶναι παλαιό – τοῦ ἀπάντησα - ἔχει φτιαχτεῖ πρίν γίνετε ἐσεῖς κληρικός καί δεύτερον ἔχω βιώσει θερατείες μέσα ἀπό αὐτό».

«Τότε ὁ π. Νεκτάριος μοῦ ἐπιβεβαίωσε, ὅτι ἀνῆκε στόν Ἱερέα πατέρα του. Μετά ὅμως τό πῆρε ἀπό τό ναό μας, κάτι πού μᾶς στοίχισε, διότι ὡς οἰκογένεια σ’ αὐτό καταφεύγαμε».

Στήν ἔκφραση τοῦ παραπόνου τοῦ κ. Νίκου, τοῦ πρόσφερα μία φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου, στήν πίσω πλευρά τῆς ὁποίας ὑπῆρχε ἕνα μέρος ἀπό τά ἄμφιά του. Αὐτό ἔδωσε μεγάλη χαρά στήν οἰκογένεια.

Νορβηγικοί ύμνοι για το Άγιον Oρος

Αφιέρωμα νορβηγικής εφημερίδας

Παναγιώτης Σαββίδης 

 http://www.protothema.gr/greece/article/591176/norvigikoi-umnoi-gia-to-agion-oros/

«Το Άγιον Όρος είναι το πνευματικό κέντρο της Ορθοδοξίας. Η μοναστική πολιτεία και χερσόνησος της Μακεδονίας είναι ένας βαθύτατα πνευματικός τόπος, πλήρης σημείων και θαυμαστών γεγονότων», αναφέρει η εφημερίδα «Dagen»

Με τίτλο: «Θαύματα στο τελευταίο προπύργιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», η καθημερινή εφημερίδα «Dagen» της Νορβηγίας, δημοσιεύει πολυσέλιδο αφιέρωμα – ύμνο στη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους. «Απαράλλακτο για περισσότερα από 1.000 χρόνια. Συχνά απροσπέλαστο στο γενικό κοινό. Το Άγιον Όρος είναι το πνευματικό κέντρο της Ορθοδοξίας. Η μοναστική πολιτεία και χερσόνησος της Μακεδονίας είναι ένας βαθύτατα πνευματικός τόπος, πλήρης σημείων και θαυμαστών γεγονότων», αναφέρει στην εισαγωγή του αφιερώματος ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Bjørn Olav Hammerstad, επισημαίνοντας με νόημα:

«Δεν επιχειρούμε με αυτό το αφιέρωμα να τεκμηριώσουμε θαύματα. Διηγούμαστε απλώς, λίγες από τις συγκλονιστικές ιστορίες που συνδέονται με τον βίο της πνευματικής αυτής χερσονήσου».

Η εφημερίδα Dagen κυκλοφορεί από το 1919 στο Μπέργκεν και είναι καθημερινή, ενώ έχει και διαδικτυακή έκδοση. Ο διευθυντής έκδοσης, Vebjørn Selbekk, είναι ένας αφοσιωμένος υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου και ευρέως αναγνωρισμένος δημόσιος συζητητής στην Νορβηγία.

Τον περασμένο Μάιο ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Øystein Lid, ο οποίος είναι Ορθόδοξος, επισκέφτηκε το Άγιον Όρος και κατέγραψε τις εντυπώσεις του, από τις Μονές που επισκέφτηκε, όπου συνάντησε και έναν συμπατριώτη του μοναχό ονόματι Πρόδρομο.

«Σήμερα η «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους» είναι η μόνη πολιτεία όπου το λάβαρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας –ο χαρακτηριστικός δικέφαλος αετός- μπορεί ακόμη να ιδωθεί να κυματίζει στον άνεμο, στα άκρα της επίσημης σημαίας» σημειώνει μεταξύ άλλων στο κείμενο του, ο Νορβηγός δημοσιογράφος.

Σήμερα οι Ορθόδοξοι στην Νορβηγία, αγγίζουν τους 18.000 και σε αυτούς περιλαμβάνονται ντόπιοι, Ρώσοι, Σέρβοι κ.α. αλλά και Έλληνες που ζουν και εργάζονται μόνιμα στη χώρα. Το ορθόδοξο ελληνικό ποίμνιο υπάγεται στην μητρόπολη Σουηδίας και Σκανδιναβίας που εδρεύει στην Στοκχόλμη ενώ η Νορβηγική Ορθόδοξη Εκκλησία υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, μέσω της Εξαρχίας στο Παρίσι.


Ολόκληρο το αφιέρωμα της εφημερίδας «Dagen» για το Άγιον Όρος, έχει ως εξής (ευχαριστούμε τους Oystein Lid και τον Παναγιώτη Παύλο για την μετάφραση): 

Το Θαυμαστό Τελευταίο Προπύργιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στα τέλη Μαΐου χορηγήθηκε σε 10 Νορβηγούς ακρόαση στο Άγιον Όρος, το τελευταίο απομεινάρι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι μοναχοί που διαβιούν εδώ διηγούνται θαυμαστά κι εξαίσια γεγονότα ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής.

Το Αγιον Ορος έχει αποκληθεί ως αυτός ο τόπος στον πλανήτη γη, ο οποίος έχει ελάχιστα αλλάξει στο διάβα των αιώνων. Οι Ορθόδοξοι μοναχοί που διαμένουν εδώ ζουν όπως ακριβώς και κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, με προσευχή και εργασία.Έρχονται για να αφιερώσουν την ζωή τους εξ ολοκλήρου στον Θεό και το τελευταίο που επιθυμούν είναι η δύσβατη αυτή χερσόνησος να μετατραπεί σε τουριστική ατραξιόν. Ωστόσο, η μοναστική πολιτεία της βόρειας Ελλάδας ασκεί αξιοσημείωτη έλξη σε ανθρώπους απ᾽ όλο τον κόσμο.

Όταν, το 2009, το διάσημο τηλεοπτικό μαγκαζίνο «60 minutes» του CBS αιτήθηκε άδεια προκειμένου να έρθει και να ετοιμάσει ένα θέμα στο Άγιον Όρος, η απάντηση ήταν κατηγορηματικά αρνητική. Χρειάστηκαν δύο χρόνια διαπραγματεύσεων προτού τελικά ένα από τα Μοναστήρια δώσει θετική απόκριση. Δεν ήταν λοιπόν χωρίς φόβο και ρίγος η στιγμή που ο ρεπόρτερ της «Dagen» πάτησε το πόδι του στη Δάφνη, κι εν συνεχεία στις Καρυές, το διοικητικό κέντρο του Άθωνα, προτού κατευθύνει τα βήματά του προς το αρχαίο μοναστήρι των Ιβήρων.

Το δάσος στις δύο πλευρές του μονοπατιού μοιάζει με ζούγκλα. Άγρια εδώδιμα μπιζέλια, άνηθος και ρίγανη αναπτύσσονται σε διάφορα σημεία. Έξαφνα, διαπιστώνουμε την θαυμάσια ευωδία θυμιάματος – μυρωδιά εύκολα αναγνωρίσιμη από την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία.

Ωστόσο, είμαστε εδώ, στην μέση του δάσους, και κανείς δεν αιωρεί το θυμιατό...
- Μικρά σημεία και θαυμάσια σαν αυτό συμβαίνουν διαρκώς εδώ στον Άθωνα, λέει ο Παναγιώτης Παύλος, ερευνητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Όσλο και, επί του παρόντος, ο οδηγός μας εδώ. Δεν είμαστε μακριά από το κελί του Αγίου Παϊσίου (1924-1994), ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους πλέον διακεκριμένους πνευματικά άνδρες της μοναστικής χερσονήσου. Ενόσω ζούσε χιλιάδες άνθρωποι έρχονταν να τον επισκεφθούν, διαβαίνοντας αυτό ακριβώς το μονοπάτι. Θεραπεύονταν απ’ όλα τα είδη ασθενειών, απαλλάσσονταν από δαιμονικές δυνάμεις και λάμβαναν πνευματική καθοδήγηση. Λέγεται ότι και η παρουσία του μόνον μπορούσε να μεταβάλλει τις καρδιές των προσκυνητών, οι οποίοι προσέρχονταν να τον συναντήσουν, και να τους ελκύει προς τον Χριστό.




Ο Παναγιώτης ήταν και ο ίδιος ένας από τους πάμπολλους ανθρώπους που ήρθαν να επισκεφθούν το κελί του Αγίου στο δάσος, και είναι φίλος του μοναχού που σήμερα ζει εδώ – του πατρός Αρσενίου.

- Χριστός Ανέστη! αναφωνεί ο Παναγιώτης και σύντομα ένας άνδρας με μακριά γενιάδα εμφανίζεται στην πόρτα της εισόδου. Ο π. Αρσένιος χαιρετά ένθερμα τον παλαιό φίλο του και τους Νορβηγούς με ευγένεια, προτού τους διηγηθεί λίγες από τις πολυάριθμα γεγονότα θαυμαστών σημείων τα οποία έχουν συμβεί ακριβώς εδώ, στο κελλί του. Ένα φαινόμενο το οποίο ο πατήρ Αρσένιος μας αναφέρει, είναι η ικανότητα του Αγίου Παϊσίου να γνωρίζει τί επρόκειτο οι επισκέπτες να τον ρωτήσουν, προτού οι ίδιοι ανοίξουν τα στόματά τους.

- Κάποτε, ήρθε στο Άγιον Όρος ένας δικηγόρος. Δεν πίστευε τις ιστορίες για τον γέροντα Παΐσιο και αποφάσισε να τον θέσει σε δοκιμασία.Σχεδίασε να του συστηθεί ως γιατρός, αντί για δικηγόρος. Όταν έφθασε, λοιπόν, στην είσοδο έτυχε να περιμένει ήδη μια ομάδα 50 ανθρώπων που είχαν όλοι έρθει για να δουν τον Άγιο. Ο Άγιος Παΐσιος άνοιξε την πόρτα, κοίταξε τον δικηγόρο κατάματα και του είπε: ‘Να φύγεις, και να πάρεις και τα ψέμματά σου μαζί σου στην αίθουσα του δικαστηρίου’. Ο άνθρωπος αυτός ποτέ δεν αμφέβαλε ξανά, λέει ο πατήρ Αρσένιος.

Η μορφή της Χριστιανοσύνης που διατηρείται στον Άθωνα έχει μάλλον μοναδική ιστορία. Ύστερα από την πτώση της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον κατοχικό Μουσουλμανικό στρατό το 1453, το Όρος Άθως κατέστη το τελευταίο απομένον προπύργιο του Imperium Romanum. Ήδη, κατά το έτος 972 είχε εδραιωθεί μια αυτοδιοίκητη μοναστική πολιτεία εντός της αυτοκρατορίας από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή τον 1ο. Σήμερα, η «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους» είναι η μόνη πολιτεία όπου το λάβαρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας –ο χαρακτηριστικός δικέφαλος αετός- μπορεί ακόμη να ιδωθεί να κυματίζει στον άνεμο, στα άκρα της επίσημης σημαίας.

Σήμερα το Όρος Άθως θεωρείται ως το πνευματικό κέντρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στα 20 λειτουργικώς ενεργά μοναστήρια του διαμένουν κάπου 2.000 μοναχοί, έχοντας αφιερώσει τις ζωές τους στην προσευχή υπέρ όλου του κόσμου.

– Ο λόγος που βρίσκουν οι μοναχοί πίσω από την μοναστική κλήση τους είναι τα λόγια του Ιησού Χριστού στο Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον, 19). Αφορούν ένα βίο μοναχικό χάριν της Βασιλείας των Ουρανών, και προσκαλούν τον άνθρωπο να πωλήσει τα υπάρχοντά του, να δωρήσει στους πτωχούς και να ακολουθήσει τον Χριστό, λέει ο πατήρ Γιοχάννες, ο ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, στο Όσλο της Νορβηγίας, και πνευματικός οδηγός των μελών της ομάδας.

Κατά την παραμονή μας στο Άγιον Όρος, διαμένουμε είτε σε τρίκλινα, είτε σε τετράκλινα, ή και οκτάκλινα δωμάτια σε διαφορετικά μοναστήρια, και συμμετέχουμε στην καθημερινή ζωή των μοναχών. Οι ακολουθίες στην Εκκλησία αρχίζουν συχνά στις 3 το πρωί, και παρέχονται μόνον δύο γεύματα ημερησίως. Είναι όλα νηστήσιμα και διαρκούν το πολύ πολύ 10 λεπτά.
Οι προσκυνητές έχουν περισσότερο χρόνο για συζήτηση και αλληλογνωριμία. Όλοι τους έχουν Λουθηρανικό υπόβαθρο. Δύο από αυτούς, ο Lars Karlsoen και ο Bjorn Skauen, έχουν υπάρξει ακόμη και ιερείς στην Κρατική Λουθηρανική Εκκλησία της Νορβηγίας. Αρκετοί απ’ αυτούς αναζήτησαν καταφυγή στην Ορθόδοξη Εκκλησία απ’ αυτό που θεωρούν ως αίρεση, μοντερνισμό και παγκόσμια επιρροή εντός του Προτεσταντισμού.

- Συνειδητοποίησα και βίωσα ότι η Νορβηγική κρατική Εκκλησία δεν είχε πλέον χώρο για μένα. Οταν είμαι εδώ στον Άθωνα και βλέπω τον πνευματικό πλούτο της Ορθόδοξης παράδοσης δεν μπορώ να σκεφθώ πώς ο Μαρτίνος Λούθηρος έκανε ένα τέτοιο μεγάλο σφάλμα, να αποδιώξει τον μοναχισμό. Τα μοναστήρια είναι εγγύηση του ορθού δόγματος, και οι μοναχοί είναι υποδείγματα για τους λαϊκούς, στο θέμα της προσευχής και της υπακοής, λέει ο Karlsoen.

– Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα μια Ορθόδοξη Εκκλησία η Θεία Λειτουργία τελείτο σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Ακόμη κι έτσι, την αισθάνθηκα και τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν, αναφέρει ο Thorleif Gronnestad.Μετεστράφη στην Ορθοδοξία πριν περισσότερα από 10 χρόνια, και σήμερα διακονεί στο ιερό, στην εκκλησία της γενέτειράς του, στο Sandnes, κοντά στο Stavanger.

Παρόλα αυτά, δεν εξωραΐζουν την κατάσταση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε κάποια μέρη η οργάνωση είναι υποτυπώδης, αλλού υπάρχουν ζητήματα εθνικισμού. Ένας από τους προσκυνητές, ο Dag Markeng, διατυπώνει ένα εντυπωσιακό σχόλιο.

–Οταν έγινα Ορθόδοξος, το 1983, ο ανάδοχός μου μου είπε κάτι το οποίο έχω διαπιστώσει ότι είναι αληθές. Δεν θα είναι εύκολο να είσαι Ορθόδοξος – αλλά θα έχει αξία.

Ένα από τα πλουσιότερα και πλέον όμορφα μοναστήρια, απ’ όσα επισκεφθήκαμε, λέγεται Βατοπέδι και πρωτοθεμελιώθηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Χρυσά νομίσματα, επιχρυσωμένα δισκοπότηρα και θεαματική εκκλησιαστική τέχνη βρίσκονται παντού εδώ. Αλλά το μοναστήρι αυτό είναι και το σπίτι ενός μεγάλου θησαυρού που δεν είναι καμωμένος από χρυσό, αλλά από τρίχες καμήλας –διατηρημένος από τους πρώτους χρόνους της Χριστιανοσύνης.

–Αυτή είναι η Ζώνη της Παναγίας, λέει ο μοναχός Ευστάθιος. Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες και πηγές, η Ζώνη διαφυλάχθηκε στα Ιεροσόλυμα μέχρι το 400 μ.Χ.Αφού υπήρξε για ορισμένα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, δωρήθηκε στο μοναστήρι του Βατοπεδίου.

- Η Ζώνη αυτή δεν ενήργησε θαύματα μόνον σε μια ορισμένη ιστορική στιγμή, αλλά ενεργεί μέχρι ακριβώς και σήμερα. Κάθε δύο εβδομάδες περίπου, λαμβάνουμε μηνύματα απ’ όλο τον κόσμο, από ανθρώπους που έχουν θεραπευθεί ή βοηθηθεί αφότου κατέφυγαν στην Αγία Ζώνη, διηγείται ο πατήρ Ευστάθιος.

Ο Ορθόδοξος ισχυρίζεται ότι, κατά τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενήργησε θαύματα ακόμη και διαμέσου των ενδυμάτων του Αποστόλου Πέτρου (Πράξεις των Αποστόλων 19: 12), το ίδιο συμβαίνει και διαμέσου της Ζώνης της Θεοτόκου.Ο πατήρ Ευστάθιος παραπέμπει σε μια σειρά από περίεργες ιστορίες που σχετίζονται με την Ζώνη.Ειδικά, έχουν βοηθηθεί άτεκνα ζευγάρια, ενώ πολλές διαφορετικές παθήσεις έχουν επίσης εξαλειφθεί.

–Ένας Ογκολόγος ήλθε από την Ελβετία για να μας δει και του δώσαμε λίγα μπουκαλάκια με έλαιον. Ο ίδιος δεν πίστευε τις ιστορίες αλλά ήθελε να βεβαιωθεί πειραματικά,καθώς είχε ακούσει για τα γεγονότα αυτά. Εδωσε από το λάδι αυτό σε όλους τους ασθενείς του, οι οποίοι βρίσκονταν σε τελικό στάδιο της νόσου.Ορισμένοι δεν επιβίωσαν, αλλά δύο από αυτούς ιάθηκαν πλήρως. Επέστρεψε πίσω στο μοναστήρι και μας ανέφερε τα σχετικά. Δεν γνωρίζουμε για ποιό λόγο κάποιοι θεραπεύονται και κάποιοι όχι, αλλά χρησιμοποιούμε το έλαιο με πίστη, και βλέπουμε τί ο Θεός θέλει να πράξει, λέει ο πατήρ Ευστάθιος.
Καθένας από τους Νορβηγούς προσκυνητές έλαβε από ένα μπουκαλάκι με έλαιο, και ο πατήρ Γιοχάννες πήρε κάμποσα –για την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Νορβηγία.

Προς το τέλος της παραμονής στο Άγιον Όρος, οι Νορβηγοί άκουσαν μια φήμη για έναν Σκανδιναβό μοναχό σε ένα από τα μοναστήρια τα οποία επισκεπτόμασταν – την Μονή Καρακάλλου. Εχοντας συναντηθεί αποκλειστικά με Έλληνες μοναχούς στον Άθωνα, προξενεί εντύπωση η συνάντηση με έναν μοναχό με λαμπερά γαλανά μάτια και μακριά κόκκινη γενιάδα. Ο πατήρ Πρόδρομος είναι από την Φινλανδία και ομιλεί κάποια Σουηδικά. Καθώς φαίνεται στην συνέχεια, έχει και ο ίδιος Λουθηρανικό υπόβαθρο.

–Πώς έγινες Ορθόδοξος, πάτερ;
–Κάποτε εισήλθα σε μια Ορθόδοξη Εκκλησία και συγκλονίστηκα τόσο από την Λειτουργία που δάκρυα άρχισαν να κυλούν. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι ανήκω εδώ, λέει ο μοναχός, αντηχώντας την εμπειρία που πολλοί Νορβηγοί που έχουν μεταστραφεί στην Ορθοδοξία φέρουν εντός τους. Σύντομα, έπειτα από την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία πριν από 20 χρόνια, ο πατήρ Πρόδρομος ταξίδεψε στο Άγιον Όρος. Τώρα είναι ο υπεύθυνος του Αρχονταρικίου στο μοναστήρι, κι έπρεπε γι’ αυτό να μάθει να μιλά πολλές γλώσσες.

- Πώς είναι η ζωή εδώ στο μοναστήρι;
- Είναι πολύ καλά. Καθώς η Μονή Καρακάλλου δεν είναι τόσο μεγάλη όσο άλλες (είναι η υπ’ αριθμόν 11 στην εσωτερική ιεραρχία, ανάμεσα στις 20 μονές του Αγίου Όρους), δεν είμαστε εδώ τόσο απασχολημένοι όσο είναι σε άλλες. Επομένως, διαθέτω ικανό χρόνο ώστε να εστιάζω στην προσευχή, λέει ο πατήρ Πρόδρομος, και μας υπενθυμίζει αυτό που πραγματικά έχει σημασία στην ζωή.

Τα Σέρβια εορτάζουν την πολιούχο τους Αγία Κυριακή

Ανακοινώνεται ότι την Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016 εορτάζει η πολιούχος και έφορος των Σερβίων Αγία Κυριακή.

            Οι πανηγυρικές ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων ως εξής:

-          Τετάρτη 6 Ιουλίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και περιφορά της ιερής εικόνας και του ιερού λειψάνου της Αγίας Θεοδώρας.

-          Πέμπτη 7 Ιουλίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμ. Μητροπολίτη Ελασσώνος κ. Χαρίτωνα και συλλειτουργούντος του οικείου Ποιμενάρχου κ. Παύλου.

 Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

Ο Απόστολος της Κυριακής 3 Ιουλίου 2016

Ὅσοι ἁμάρτησαν

χωρὶς τὸν νόμον,

χωρὶς τὸν νόμον

καὶ θὰ ἀπολεσθοῦν,

καὶ ὅσοι ἁμάρτησαν

ἐνῷ ἦσαν ὑπὸ τὸν νόμον

θὰ κριθοῦν μὲ τὸν νόμον.

Προς Ρωμαίους (β΄ 10-16)

Ἀδελφοί, δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνι· οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ. Ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. Οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται. Ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων. Ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀπόδοση σε απλή γλώσσα

Ἀδελφοί, δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη διὰ τὸν καθένα ποὺ κάνει τὸ καλόν, διὰ τὸν Ἰουδαῖον πρῶτα καὶ ἐπίσης διὰ τὸν Ἕλληνα, διότι ὁ Θεὸς δὲν μεροληπτεῖ. Ὅσοι ἁμάρτησαν χωρὶς τὸν νόμον, χωρὶς τὸν νόμον καὶ θὰ ἀπολεσθοῦν, καὶ ὅσοι ἁμάρτησαν ἐνῷ ἦσαν ὑπὸ τὸν νόμον θὰ κριθοῦν μὲ τὸν νόμον. Διότι δὲν θὰ δικαιωθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνοι ποὺ ἀκούουν τὸν νόμον, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ ἐφαρμόζουν τὸν νόμον θὰ κηρυχθοῦν δίκαιοι. Ὅταν οἱ ἐθνικοὶ ποὺ δὲν ἔχουν τὸν νόμον, ἐφαρμόζουν τὰς διατάξεις τοῦ νόμου ἐκ φύσεως, τότε, ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμον, ἔχουν τὸν ἑαυτόν τους διὰ νόμον, διότι ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ ἔργον ποὺ ζητεῖ ὁ νόμος εἶναι γραμμένον στὶς καρδιές τους, συγχρόνως δὲ μαρτυρεῖ καὶ ἡ συνείδησίς των, καὶ αἱ σκέψεις των μεταξύ των κατηγοροῦν ἢ καὶ ἀπολογοῦνται, ὅπως θὰ φανῇ τὴν ἡμέραν, ὅταν, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ὁ Θεὸς θὰ κρίνῃ τὰ κρυφὰ τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 http://synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4867:o-apostolos-tis-kyriakis-3-iouliou-2016&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 3 Ιουλίου 2016

Ὁ Ἰησοῦς ἐγύριζε

ὁλόκληρη τὴν Γαλιλαίαν

καὶ ἐδίδασκε εἰς τὰς συναγωγάς των

καὶ ἐκήρυττε

τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας

καὶ ἐθεράπευε κάθε ἀσθένειαν

καὶ κάθε ἀδυναμίαν εἰς τὸν λαόν.

Κατά Ματθαίον (δ΄ 18-23)

Τῷ καιρῷ εκείνῳ, περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ ᾿Ανδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Τον καιρό εκείνο, ὅταν περπατοῦσε κοντὰ εἰς τὴν λίμνην τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δύο ἀδελφούς, τὸν Σίμωνα, ὁ ὁποῖος ἐλέγετο Πέτρος, καὶ τὸν Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν του, νὰ ρίχνουν δίχτυ εἰς τὴν λίμνην, διότι ἦσαν ψαράδες. Καὶ τοὺς λέγει, «Ἐλᾶτε, ἀκολουθῆστε με, καὶ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων». Αὐτοὶ ἐγκατέλειψαν ἀμέσως τὰ δίχτυα καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Καὶ ὅταν ἐπροχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ, εἶδε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τὸν Ἰάκωβον, τὸν υἱὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του, μέσα σὲ πλοιάριον μαζὶ μὲ τὸν Ζεβεδαῖον, τὸν πατέρα τους, νὰ ἐπισκευάζουν τὰ δίχτυα τους καὶ τοὺς ἐκάλεσε. Αὐτοὶ ἀμέσως ἄφησαν τὸ πλοιάριον καὶ τὸν πατέρα τους καὶ τὸν ἀκολούθησαν.
Ὁ Ἰησοῦς ἐγύριζε ὁλόκληρη τὴν Γαλιλαίαν καὶ ἐδίδασκε εἰς τὰς συναγωγάς των καὶ ἐκήρυττε τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ ἐθεράπευε κάθε ἀσθένειαν καὶ κάθε ἀδυναμίαν εἰς τὸν λαόν.

http://synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4869:to-evaggelio-tis-kyriakis-3-iouliou-2016&catid=32&Itemid=145