Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

«ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΤΤΑ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ».





Μαρτυρία τοῦ τ. Δασοφύλακα Νικόλαου Δεσινιώτη.
Καταγραφή Γεωργίας Γ. Θεοχαροπούλου.

Μία Κυριακή τῆς περιόδου τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 2016, εἶχα πάει νά λειτουργηθῶ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου, στό μικρό, ἀλλά ὄμορφο χωρίο τῆς Ξηροκαρύταινας Ἀρκαδίας.
Μετά τήν Θεία Λειτουργία καί ἐνῶ ὁ ἐφημέριος π. Νεκτάριος Πέττας τακτοποιοῦσε τό Ἱερό, βγήκαμε μέ τούς πιστούς στό προαύλιο. Ἐκεῖ γνώρισα ἕναν σεβάσμιο ἡλικιωμένο κάτοικο τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐκεῖ μαζί μέ τήν σύζυγό του Εὐδοκία καί τόν γιό τους Κωνσταντίνο. Ἦταν ὁ συνταξιούχος Δασοφύλακας Νικόλαος Δεσινιώτης. Ἄν καί ἦταν προχωρημένης ἡλικίας, εἶχε διαύγεια πνεύματος καί «στέκοταν» καλά. Μάλιστα, αὐτό τοῦ τόνισα. Τότε ἐκεῖνος μᾶς κοίταξε στα μάτια καί μέ μία ἔκφραση εὐγνωμοσύνης μᾶς εἶπε, «νά εἶναι καλά τό πετραχήλι τοῦ π. Νικολάου Πέττα, πατέρα τοῦ π. Νεκταρίου»!
Ἀμέσως, μαζί μέ γνωστό μου πρόσωπο, μέ τό ὁποῖο ἔχουμε πολλές ἐμπειρίες ἀπό θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τοῦ π. Νικολάου, τόν ρωτήσαμε τί ἐννοεῖ.
«Ὅταν πρωτοῆρθε σάν ἐφημέριος ὁ π. Νεκτάριος – μᾶς εἶπε – τό 2012, πέρασα μία μεγάλη δοκιμασία τῆς ὑγείας μου. Γενικά δέν αἰσθανόμουν καλά καί πρίν οἱ γιατροί ἐντοπίσουν τί πρόβλημα, ὅτι οἱ ἀρτηρίες τῆς καρδιᾶς μου ἦταν βουλωμένες, γι’ αὐτό ἐρχόμουν κάθε ἡμέρα στόν ἅγ. Ἰωάννη πού βρισκόμαστε τώρα καί μέ ἕνα ἁπλό καί ἀπέρριτο πετραχήλι τό ὁποῖο κρεμόταν στήν Ὡραία Πύλη, μοῦ διάβαζε εὐχές ὁ π. Νεκτάριος. Καί μόνος μου ὅταν ἦμουν στό Ναό, τό περνοῦσα ἀπό πάνω μου καί προσευχόμουν νά μέ στηρίξει. Τελικά ἔκανα μία πολύωρη ἐπέμβαση καί ἔμεινα στήν Ἐντατική μία ἑβδομάδα, ἀλλά ἀκόμη καί τότε αὐτό (τό πετραχήλι) σκεπτόμουν καί θεραπεύθηκα».
Τότε ἐπενέβη ἡ σύζυγός του κ. Εὐδοκία καί εἶπε, ὅτι οἱ γιατροί εἶχαν ἀποκλείσει ὅτι ὁ σύζυγός της θά ἐπιζοῦσε τοῦ χειρουργείου! Μᾶς εἶπε, ὅτι οἱ γιατροί εἶχαν πεῖ στούς οἰκείους του χαρακτηριστικά, «νά μᾶς κοποῦν τά χέρια, ἄν βγεῖ ὁ δικός σας ἄνθρωπος βγεῖ ζωντανός ἀπό τό χειρουργεῖο»!
«Ἐγώ ὅμως βγῆκα καί ὄχι μόνο ζῶ - συμπλήρωσε ὁ κ. Νίκος - ἀλλά εἶμαι καί ταμίας τῆς ἐνορίας καί ἀγωνίζομαι κοντά στόν π. Νεκτάριο».
Καί συνέχισε ἀφηγούμενος καί ἄλλα θαυμαστά ὁ κ. Νίκος. «Ἀργότερα εἶχα μεγάλο πρόβλημα μέ τά μάτια μου καί κινδύνεψα νά χάσω τό φῶς μου. Πήγαινα ὅμως καί παρακαλοῦσα τό πετραχήλι καί θεραπεύθηκα. Ἔκανα ἐπέμβαση, ἀλλά τήν διάσωση τῶν ματιῶν μου καί τήν ἀποθεραπεία τήν ὀφείλω στό πετραχήλι. Ἄλλες φορές πού ἔχω πονοκεφάλους καί ἄλλα προβλήματα ὑγείας, ἐκεῖ καταφεύγω, σάν πηγή ἰάσεων»!
Στήν ἐρώτησή μου, ἄν ἤξερε τίνος ἦταν τό πετραχήλι, ὁ κ. Νίκος ἀπάντησε: «Γιά τό παλαιό αὐτό πετραχήλι δέν μᾶς εἶχε μιλήσει ποτέ ὁ π. Νεκτάριος. Ὅπως ποτέ δέν μᾶς μίλησε καί γιά τούς ἀείμνηστους γονεῖς του, τόν π. Νικόλαο καί τήν πρεσβυτέρα Ἀνθῆ. Ἐμεῖς μάθαμε γι’ αὐτούς ἀπό δύο ἀδέλφια ἐδῶ ἀπό τό χωριό, τόν Θεόδωρο καί τήν Μαρία (τά ἔχω ἀνήψια) πού ἐργάζονται στή Γερμανία. Αὐτά μᾶς μίλησαν γιά τούς γονεῖς τοῦ π. Νεκταρίου, διότι καί ἐκεῖ τελοῦν πολλά θαυμαστά. Ὁπότε μετά τήν θεραπεία τῶν ματιῶν μου εἶπα στόν π. Νεκτάριο, ὅτι ἀσφαλῶς αὐτό τό πετραχήλι τό ἔχει ἀπό τόν πατέρα του».
«Πῶς τό καταλάβατε αὐτό κ. Νίκο;» μέ ρώτησε.
«Κατ’ ἀρχήν εἶναι παλαιό – τοῦ ἀπάντησα - ἔχει φτιαχτεῖ πρίν γίνετε ἐσεῖς κληρικός καί δεύτερον ἔχω βιώσει θερατείες μέσα ἀπό αὐτό».
«Τότε ὁ π. Νεκτάριος μοῦ ἐπιβεβαίωσε, ὅτι ἀνῆκε στόν Ἱερέα πατέρα του. Μετά ὅμως τό πῆρε ἀπό τό ναό μας, κάτι πού μᾶς στοίχισε, διότι ὡς οἰκογένεια σ’ αὐτό καταφεύγαμε».
Στήν ἔκφραση τοῦ παραπόνου τοῦ κ. Νίκου, τοῦ πρόσφερα μία φωτογραφία τοῦ π. Νικολάου, στήν πίσω πλευρά τῆς ὁποίας ὑπῆρχε ἕνα μέρος ἀπό τά ἄμφιά του. Αὐτό ἔδωσε μεγάλη χαρά στήν οἰκογένεια.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου