Φοβερόν καί παράδοξον μυστήριον. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

«Φοβερόν καί παράδοξον μυστήριον σήμερον ἐνεργούμενον

καθορᾶται΄ὁ ἀναφής (ἀψηλάφητος) κρατεῖται΄ δεσμεῖται, ὁ

λύων τόν Ἀδάμ τῆς κατάρας ὁ ἐτάζων (αὐτός πού ἐρευνᾶ καί

γνωρίζει) καρδίας καί νεφρούς ἀδίκως ἐτάζεται (ἀνακρίνε­- 

ται)΄εἰρκτῇ κατακλείεται, ὁ τήν ἄβυσσον κλείσας.  Πιλάτῳ

παρίσταται, ᾧ τρόμῳ παρίσταται οὐρανῶν αἱ δυνάμεις ρα-­

πίζεται χειρί τοῦ πλάσματος ὁ Πλάστης ξύλῳ κατακρίνεται,

ὁ κρίνων ζῶντας καί νεκρούς τάφῳ κατακλείεται, ὁ καθαι­­- 

ρέτης τοῦ Ἄδου...» (Θεοτόκιον τῇ Μ.Παρασκευῇ ἑσπέρας).

Τό μυστήριον τῶν Παθῶν καί τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὄντως φοβερόν καί παράδοξον, διότι ὑπερβαίνει τήν συνήθη λογική μας καί τά ἀνθρώπινα μέτρα.  Παράδοξο, διότι κατά τόν ἅγιο Ἐπιφάνειο Κύπρου «αὐτός ἦν ὁ πάσχων καί μή πάσχων», παθητός κατά τήν ἀνθρωπίνη φύσι, ἀπαθής κατά τήν θεότητα. ( P.G.42, 652 CD).

Ἔκαστις μᾶς καταλαμβάνει, καθώς βλέπουμε τόν Θεόν σταυρούμενον. Ὅπως λέγει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Τί τούτο παραδοξότερον, Θεόν σταυρούμενον βλέπειν, καί τοῦτον μετά ληστῶν, καί ὑπό τῶν παριόντων (περαστικῶν) γελώμενον τόν ἀνάλωτον (ἀκατανίκητον) καί τοῦ παθεῖν ὑψηλότερον»; ( PG.36, 581AB, Λόγ. ΜΓ΄).

Τέτοια ἔκστασις εἶχε καταλάβει καί τούς θεωροῦτνας τά θαύματα τοῦ Κυρίου Ἰουδαίους: «καί ἔστασις ἔλαβεν ἅπαντας ἐδόξαζον τόν Θεόν, καί ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον (Λουκ. ε΄, 26).

Οἱ ὀπαδοί τῶν ἄλλων θρησκειῶν ὄχι μόνον δέν πιστεύουν σέ Θεόν Σταυρωθέντα, ἀλλά καί σκανδαλίζονται ἀπό τήν ἰδική μας πίστι. Ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου εἶναι κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο γιά τούς Ἰουδάιους σκάνδαλο καί γιά τούς Ἕλληνες (εἰδωλολάτρες καί φιλοσόφους) μωρία.  Γιά μᾶς ὅμως τούς Χριστιανούς εἶναι καύχησις, Θεοῦ δύναμις καί Θεοῦ σοφία (Πρβλ. Α΄ Κορ.α΄23-24).

Ἀναφέρει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὅτι κάποιος ἐρώτησε εἰρωνικά ἕνα Χριστιανό, ἐάν πιστεύῃ σέ θεό ἐσταυρωμένο, καί ἐκεῖνος ἀπήντησε ὅτι πιστεύει σ’Αὐτόν πού ἐσταύρωσε τήν ἁμαρτία (Ὁμιλ. Εἰ τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν σταυρόν).

Ανοίξτε μου την εκκλησιά // Ματθαιος Γιαννούλης-Μιχάλης Ταμπουρας

Το Μοιρολόγι της Παναγίας

Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα.
Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.

Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι,
να λάβει Δείπνο Μυστικό, για να τον λάβουν όλοι.

Κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
την προσευχή της έκανε για τον μονογενή της.

Κι εκεί που προσευχότανε κι έκανε τις μετάνοιες,
φωνή τής ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

– Φτάνουν, Κυρά, οι προσευχές! Φτάνουν και οι μετάνοιες!
Το Γιο σου τον επιάσανε, στη φυλακή τον πάνε.

Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν ληστή τον πάνε
και στου Πιλάτου τα σκαλιά, εκεί τον τυραννάνε. 

Η Παναγιά, σαν τ’ άκουσε, έπεσε και λιγώθη.
Πάει η Μάρθα, η Μαγδαληνή και του Προδρόμου η μάνα

και του Ιακώβου η αδερφή κι οι τέσσερις αντάμα
Σταμνί νερό της ρίξανε, τρία καντάρια μόσχο

και τρία μυροδόσταμο, για νά ’ρθει ο λογισμός της.
Και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της,

παίρνουν τον δρόμο, το δρομί, στρατί το μονοπάτι.
Το μονοπάτι τούς έβγαλε εις του χαλκιά* την πόρτα.

– Ώρα καλή σου, μάστορα! Τι είναι αυτά, που φτιάχνεις;
– Τρία καρφιά παράγγειλαν οι φίλοι μου οι Pωμαίοι

μα γω για το χατίρι τους πέντε θε να τους φτιάξω.
Να βάλουν δυο στα χέρια του και τ’ άλλα δυο στα πόδια,

το τρίτο, το φαρμακερό μέσα στα σωθικά του,
να τρέξει αίμα και νερό, να λιγωθεί η καρδιά του.

Παίρνουν τον δρόμο, το δρομί, στρατί το μονοπάτι.
Κοιτούν δεξιά, κοιτούν ζερβά, κανένα δε γνωρίζουν,

κοιτούν και δεξιότερα, βλέπουν τον Αϊ-Γιάννη.
– Αϊ μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστά του γιου μου,

μην είδες το παιδάκι μου και σε τον δάσκαλό σου;

– Δεν έχω στόμα να σου πω, στόμα να σου μιλήσω. 

Δεν έχω χέρι πάλαμο, για να σου τον εδείξω.
– Έχεις και στόμα να μου πεις, στόμα να μου μιλήσεις.

Έχεις και χέρι πάλαμο, για να μου τον εδείξεις.
– Βλέπεις εκείνο τον γυμνό, τον παραπονεμένο,

όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο;
Βλέπεις εκείνο τον γυμνό τον ανεμομαλλιάρη,

όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γιόκας σου κι εμένα ο δάσκαλός μου.

Η Παναγιά πλησίασε γλυκά και του μιλούσε:
– Γιε μου, που σ’ έχω μοναχό και μοναχό κλωνάρι,

τώρα σε βλέπω στον σταυρό μ’ αγκάθινο στεφάνι!
Πού ’ναι γκρεμός να γκρεμιστώ, φωτιά να πάω να πέσω!

Πού ’ναι μαχαίρι δίκοπο, να δώσω στην καρδιά μου!
Δε μου μιλάς, παιδάκι μου, δε μου μιλάς, παιδί μου!

– Σύρε, μάνα, στο σπίτι σου, κάνε την προσευχή σου
και το Μεγάλο Σάββατο καρτέρα το παιδί σου.

Βάλε κρασί μες στο γυαλί κι αφράτο παξιμάδι
και δείξε την υπομονή, για να την κάνουν κι άλλοι.

δημοτικό τραγούδι

Παιδικό Πάσχα

Το Πάσχα άρχιζε απ’ την αυγή του Μεγάλου Σαββάτου και με τέτοιον τρόπο, που αποτελεί μια από τις ζωηρότερες παιδικές μου αναμνήσεις. Ήταν μια γενική κωδωνοκρουσία την ώρα που έψαλλαν στη Μητρόπολη το «Ανάστα ο Θεός». Κατά το ζακυνθινό έθιμο, οι καμπάνες «εχήρευαν» –σώπαιναν– απ’ το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης. Και δεν ξαναχτυπούσαν, παρά την αυγή του Μεγάλου Σαββάτου. Αλλά όλες μαζί, από μεγάλα και μικρά καμπαναριά, αμέτρητα –καμπάνες μεγάλες, βαρύηχες, πολύβουες, σοβαρές, και καμπάνες μικρές, γλυκόφωνες, γοργές, πεταχτές– μια συναυλία, μια αρμονία αφάνταστη, που τρικυμίζει τον αέρα, ανεβαίνει, κατεβαίνει κι απλώνεται στα πέρατα. Πέφτουν μαζί και πιστολιές, αλαλιασμένα τα σκυλιά τρέχουν κι ουρλιάζουν, κι ακόμα κάνουν κρότους φοβερούς τα πήλινα κανάτια που τα πετούν απ’ τα παράθυρα, για να σπάσουν «για το καλό» στις αυλές και στους δρόμους… Ξυπνώ στο κρεβάτι μου… Τι είναι; Α, το «Ανάστα ο Θεός»! Να, κι η μητέρα μου έχει σηκωθεί. «Και του χρόνου!» «Γερός, δυνατός!» Και μου δίνει να δαγκάσω σίδερο – συνήθως έν’ από τα κλειδιά της…
Μ’ αυτό το πανδαιμόνιο μαθαίνω πως ο Χριστός αναστήθηκε, θυμόμουν και τα κόκκινα αυγά και το αρνί το ζωντανό και η παιδική ψυχή μου γέμιζε χαρά. Έπειτα γινόταν ησυχία. Στη λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου, που τόσο μ’ άρεσε κατόπι, με τα θαυμάσια αναγνώσματα από την Αγία Γραφή –Κοσμογονία, Ιωνάς, Ναβουχοδονόσορ– και με τον υπέροχο ύμνο των Τριών Παίδων, δεν πήγαινα ακόμα. Και περνούσα την ημέρα μου στο σπίτι, κοιτάζοντας τα πασχαλινά ψώνια, που έρχονταν αδιάκοπα, και παίζοντας στο περιβόλι με το λευκόμαλλο αρνάκι, που θα ’ρχόταν ύστερα –τι θλίψη!– ο χασάπης να το σφάξει… Και βράδιαζε και πλάγιαζα νωρίς, για να ξυπνήσω πρωί, όπως δα πάντα. Γιατί εκείνο τον καιρό ακόμα στη Ζάκυνθο, που οι εκκλησιαστικές συνθήκες ήταν διαφορετικές, η Ανάστασις δε γινόταν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου. Η αθηναϊκή αυτή συνήθεια, η σύμφωνη άλλωστε με το «τυπικόν της Μεγάλης Εκκλησίας», του Πατριαρχείου, εισήχθη δέκα χρόνια αργότερα (1884) από τον δεσπότη Λάνα.
Ο προκάτοχός του, ο Κατραμής, έμενε στα πατροπαράδοτα. Κι η Ανάσταση τότε, σ’ όλες τις ζακυνθινές εκκλησίες, γινόταν το πρωί της Κυριακής.

Γρηγόριος Ξενόπουλος, Παιδικό Πάσχα, «Ν. Εστία», τεύχος 592, 15/4/52

Mεγάλη Παρασκευή Aι γενεαί πάσαι

1. Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου.Όλες οι γενιές (των ανθρώπων) προσφέρουν, Χριστέ μου, ύμνο στην ταφή σου.
2. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Ω γλυκιά μου άνοιξη, γλυκύτατό μου παιδί, πού βυθίστηκε (και χάθηκε) η ωραιότητά σου;

3. Υιέ Θεού Παντάναξ, Θεέ μου, Πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;
Υιέ του Θεού, Βασιλιά των πάντων, Θεέ μου, Δημιουργέ μου, πώς καταδέχτηκες να υποστείς παθήματα;
4. Έρραναν τον τάφον αι μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Οι μυροφόρες, αφού ήρθαν πολύ πρωί, ράντισαν με αρώματα τον τάφο σου.
5. Ιδείν την του Υιού σου Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους.
Αξίωσε, Παρθένε, εμάς τους δούλους σου να δούμε (και να γιορτάσουμε) την Ανάσταση του Υιού σου.

Η απόδοση των αποσπασμάτων των ύμνων στα νέα ελληνικά και η ερμηνεία τους βασίστηκε στην
εργασία Η Μεγάλη Εβδομάς μετά ερμηνείας του Αρχιμανδρίτη Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, εκδ. της
Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2005

Mεγάλη Πέμπτη Σήμερον κρεμάται επί ξύλου

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών
περιτίθεται ο των Aγγέλων Bασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον
ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη ο Nυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Yιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Σήμερα κρεμάται πάνω στο ξύλο (του Σταυρού) εκείνος που κρέμασε (κατά τη δημιουργία) τη γη επάνω στα νερά (την περιέβαλε δηλαδή από παντού με τα νερά των θαλασσών). Στεφάνι κατασκευασμένο από αγκάθια φοράει στο κεφάλι ο Βασιλιάς των Αγγέλων. Ψεύτικο βασιλικό ένδυμα ντύνεται αυτός που ντύνει τον ουρανό με τα σύννεφα. Χαστούκι δέχτηκε εκείνος που στον Ιορδάνη ποταμό (αφού βαφτίστηκε από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο) ελευθέρωσε τον Αδάμ. Με καρφιά καρφώθηκε (στο Σταυρό) ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Με λόγχη τρυπήθηκε (στο πλευρό) ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τα Πάθη σου, Χριστέ. Αξίωσέ μας να δούμε και την ένδοξη Ανάστασή σου.

Η δήλωνση του π.Γεώργιου Σχοινά σχετικά με τα γεγονότα της Κυριακής των Βαΐων

Μητροπολίτης Ναυπάκτου στο MEGA: Άλλο η Θεία Κοινωνία, άλλο οι συναθροίσεις

 Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Ναυπάκτου, Ιερόθεο, η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας όπως και ο Αρχιεπίσκοπος έχουν τοποθετηθεί, διαχωρίζοντας την θεία κοινωνία από τη συνάθροιση

Μεγάλη είναι η συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από τη θεία κοινωνία, μετά και τους δύο ιερείς που κοινώνησαν πιστούς σε Κουκάκι και Κέρκυρα.
Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Ναυπάκτου, Ιερόθεο, η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας όπως και ο Αρχιεπίσκοπος έχουν τοποθετηθεί, διαχωρίζοντας την θεία κοινωνία από τη συνάθροιση.

Η θέση της εκκλησίας παραμένει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος από τη θεία κοινωνία της μετάδοσης του ιού. «Αυτό δεν τίθεται επ’ ουδενί λόγω υπό αμφισβήτηση και ούτε καν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια».
Για τις συναθροίσεις, ο μητροπολίτης είπε ότι η εκκλησία συμφωνεί ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος εξάπλωσης του κοροναϊού. «Θα γίνει η θεία λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών. Η θεία κοινωνία είναι δώρο του Θεού».
Ο μητροπολίτης Ιερόθεος τόνισε πως οι αρχές πρέπει να δείξουν κατανόηση τις μέρες του Πάσχα και όχι υπερβάλλοντα ζήλο. «Πρέπει αυτές τις ημέρες να δείχνουμε όλοι ψυχραιμία και κατανόηση, ακόμα και τα όργανα της πολιτείας. Να μην είναι υπέρ αυστηροί στην εκκλησία».

Τά Γόνατα Τοῦ Ἰησοῦ

Τά Γόνατα Τοῦ Ἰησοῦ

Καρφωμένα στ’ ἀγριόξυλο τοῦ σταυροῦ, σχηματίζουν
μι’ ἀμβλεία γωνία.
Εἶναι τά ἴδια γόνατα
πού προβάτιζαν, παίζοντας, γύρω ἀπ’ τό κόκκινο
φουστάνι τῆς μάνας του, ὅταν
ἤτανε βρέφος δέκα μηνῶν.
Πού ἀργότερα, ἔφηβος, τ’ ἀκούμπαγε κάτω
στή γῆ πριονίζοντας τό ξύλο ἑνός κέδρου.
Πού λύθηκαν κ’ ἔπεσαν, ἕνας σωρός,
-μιά νύχτα πού ἡ ἄνοιξη ἦταν ἀβάσταχτη
καί μύριζε ἡ γῆς κι’ ὁ οὐρανός λεμονάνθι-
στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Κι’ εἶναι ἀκόμη τά γόνατα
πού κάθιζε, σιωπηλός, δύο-δύο τά παιδιά
κι’ ἁπλώνοντας δίπλα του, πάνω στή γῆ,
τό ἀπέραντο χέρι του, τά φίλευεν ἕνα
λουλουδάκι –
κομμένο ἀπ’ τόν πλοῦτο τοῦ σύμπαντος.

Νικηφόρος Βρετάκος

.ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΣΙΟΔΡΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ .............................π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΟΥΣΜΑ.

Αγαπητέ κ. Τσιόδρα Eίμαι ένας Ιερέας από τη Μυτιλήνη με μια διακονία Ιεροσύνης που ξεπερνά τα 40 χρόνια. Πολύτεκνος όπως κι εσείς. Ονομάζομαι Αθανάσιος Γιουσμάς, αν και το όνομά μου σίγουρα δεν σας λέει τίποτε. Πνευματικά μου παιδιά που μένουν στην Αθήνα, μου έχουν διαβεβαιώσει -πέρα των όσων έχω διαβάσει για σας- πως είστε άνθρωπος της Εκκλησίας, μάλιστα ένα, έχει ψάλλει μαζί σας... Με αυτό το θάρρος επικοινωνώ μαζί σας. Παιδί μου, η όλη κατάσταση, μας έχει πονέσει πολύ. Όπως και εσάς που είστε στην πρώτη γραμμή. Σε έναν πόλεμο, όμως, αυτός που πολεμά ματώνει (εσείς), αλλά και αυτός που είναι σπίτι κλαίει και αγωνιά (εμείς). Αυτό που μας έθλιψε περισσότερο είναι η στέρηση μας από το Ναό του Θεού Πατέρα μας, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της Μ. Βδομάδας... Το καταλαβαίνετε, γιατί άκουσα πως είστε παπαδοπαίδι. Έχω κι εγώ έναν γιο Ιερέα... Γιατί, αναρωτιέμαι, "δυο μέτρα και δύο σταθμά" στην περίπτωση ΕΣΤΩ της δυνατότητας να προσκυνήσουν τον Νυμφίο ή τον Εσταυρωμένο οι λίγοι πιστοί; Οι 4 Επίτροποι και το υπόλοιπο προσωπικό των Ναών, δεν θα μπορούσαν να ρυθμίσουν την τάξη και με προσωπική τους ευθύνη και έναντι του νόμου, να επιβάλλουν τα προτεινόμενα μέτρα προστασίας; Για μια ή δυο ώρες μετά τις ακολουθίες; Και γιε μου, σιγά που θα ερχόντουσαν πολλοί, εδώ φοβούνται μην κολλήσουν κορονοϊό από τα στασίδια! Στις κρεαταγορές, παιδί μου, βρέθηκε λύση, στα σούπερ μάρκετ επίσης. Θα μου πεις, "πάτερ, εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο". Το ξέρω, σε παρακολουθούμε ανελλιπώς. Είσαι όμως, κι εσύ ένα μέλος και σημαντικό μέλος, μιας Επιτροπής Κρατικής που παίρνει ή δίνει τις αποφάσεις. Ένα αυτό. Και το δεύτερο: ΘΕΛΩ και ως πνευματικός, σας παρακαλώ, κάτι να πείτε και για εμάς τους Χριστιανούς της καρδιάς, που πληγωθήκαμε αυτό το διάστημα όσο ποτέ. Δεν είμαστε όλοι αναρχοαυτόνομοι και αντιδραστικοί... Η Εκκλησία, αδελφέ μου, και πριν και τώρα -και αύριο σίγουρα (άκουσα αυτό που είπατε για τη γνώμη του συναδέλφου σας περί χειραψιών)- έγινε σάκος του μποξ... Υποστηρίξτε μας κ. Τσιόρδα, ως Χριστιανός που είστε, υποστηρίξτε την Εκκλησία στην οποία ανήκετε και υπηρετείτε. Και καταλάβετε μας. Συγχωρέστε με, αλλά είμαι και είμαστε πολύ πληγωμένοι με την στάση της Διοικούσης Εκκλησίας και της Πολιτείας. Οι ενορίτες μου και τα πνευματικά μου παιδιά περίμεναν να τους δοθεί έστω η ευκαιρία να ασπασθούν ή να υποκλιθούν όσοι Χριστιανοί ήθελαν, μπροστά στον Νυμφίο και στον Εσταυρωμένο Χριστό. 

Καλή δύναμη στο έργο σας ένας Ιερεύς από την Μυτιλήνη π. Αθανάσιος Γιουσμάς εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης»

Ποινικοποίηση της Θείας Κοινωνίας (του π. Νικόλαου Κοντού, Νομικός – υπ. Θεολόγος Προϊστάμενος Νομικής Υπηρεσίας Ι.Μ.Σ.Κ)

Χθές ( 12.04.2020 ) Κυριακή των Βαϊών για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς έγιναν γνωστά μέσω των ΜΜΕ δύο (2) «περιστατικά» σε Κέρκυρα και Αθήνα, με θέμα: ‘’… ιερείς προσέφεραν τη Θεία Κοινωνία σε πιστούς παρά την απαγόρευση και τις αντίθετες οδηγίες της Ιεράς Συνόδου, έχουν επιληφθεί οι αρμόδιοι κατά τόπους εισαγγελικοί λειτουργοί και έχουν σχηματιστεί σχετικές δικογραφίες…’’.

Τα περιστατικά αυτά πήραν μεγάλη έκταση και προκάλεσαν μάλιστα την παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας προς τη δικαστική εξουσία για τη διενέργεια έρευνας στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας με σκοπό την δίωξη των πιθανόν τελεσθέντων ποινικά κολάσιμων πράξεων.

Ποια ήταν η πράξη αυτή καθ’ εαυτή; Η μετάδοση Θείας Κοινωνίας από Ορθοδόξους κληρικούς σε πιστούς της Θείας Κοινωνίας.

Η ανωτέρω εξέλιξη με αναγκάζει τρόπον τίνα να δημοσιεύσω το παρόν, καθώς η νομική και η ποιμαντική μου συνείδηση αντιδρά.

Έτσι : α) Μπορεί να διωχθεί ποινικά η μετάδοση Θείας Κοινωνίας ; Η μόνη διάταξη – περίπτωση που μπορεί να θεμελιωθεί η παρέμβαση των λειτουργών της ποινικής δικαιοσύνης σε μία τέτοια ενέργεια είναι η Π.Ν.Π της 25^ης Φεβρουαρίου 2020 και ειδικά το α. 1§6 ( άρθρο 1 παράγραφος 6 ) «……Όποιος δεν συμμορφώνεται με τα μέτρα του παρόντος άρθρου τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) ετών….». Ποιά είναι τα μέτρα που μπορούν να επισύρουν την παραπάνω ποινή σε μη συμμόρφωση;; Αναφέρονται στην ίδια Π.Ν.Π α. 1§2π.στ, σε συνδυασμό με α.1§4π.δ, με λίγα λόγια την έκδοση σχετικής Κ.Υ.Α που επιβάλλει και εξειδικεύει τις σε αυτά τα άρθρα απαγορεύσεις κτλ.

β) Υπάρχει ΚΥΑ που επιβάλλει περιορισμούς στη λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ; Σαφώς, η με αριθμ. Δ1α/ΓΓΠ.οικ. 23093/06.04.2020.

γ) Τί απαγορεύει αυτή η ΚΥΑ ( που σε περίπτωση που δε συμμορφωθεί κανείς ελέγχεται μέχρι και ποινικά;; ) Εν κατακλείδι την τέλεση ιεροπραξίας με περισσότερα από 4, ή 6 άτομα κατά περίπτωση, μιας και το πνεύμα των περιορισμών είναι η αποφυγή συνωστισμού κόσμου σε κλειστούς χώρους.

δ) Απαγορεύει τη Θεία Κοινωνία; Ρητά και κατηγορηματικά… ΌΧΙ…. π.χ τα 4 άτομα παρουσία των οποίων θα τελεστεί η ιεροπραξία , όπως χθες η Θεία Λειτουργία των Βαΐων, μπορούν να μεταλάβουν;;; Βάσει της ΚΥΑ, ΝΑΙ ! Και αν μπορούν αυτοί οι τέσσερεις δεν μπορούν άλλοι;; Αφού η ΚΥΑ δεν το απαγορεύει ( τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας ολικά ) μπορεί να μεταλάβει όποιος θέλει, όποτε θέλει τηρώντας τα αναφερόμενα στην ίδια την ΚΥΑ και στην §2 μέτρα προφύλαξης !!! Εκτός αν αυτοί οι 4 θεωρούνται πολίτες β΄ κατηγορίας που δε χρήζουν προφύλαξης από την ΚΥΑ…..

ε) Συμπέρασμα :

Νομικά δεν υπάρχει περίπτωση ποινικού αδικήματος, ούτε παράβασης κανενός νόμου – διάταξης, όταν ο θρησκευτικός λειτουργός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μεταδίδει τη Θεία Κοινωνία, εφόσον τηρεί τα προβλεπόμενα από την ΚΥΑ μέτρα προφύλαξης.

Στ) Διόρθωση λάθους είδησης

Επειδή στα δημοσιεύματα γίνεται αναφορά σε ‘’…. αντίθετες οδηγίες της Ιεράς Συνόδου…’’ πρέπει να αναφέρουμε το ορθόν . Η ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία διά της Ιεράς Συνόδου έχει πει επανειλημμένα ότι : Αποδέχεται τους περιορισμούς ως προς το συνωστισμό, καθώς κατά τη διδασκαλία της δεν μπορεί να μεταδοθεί μικρόβιο διά του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας. Και πολύ ορθώς !!!

ζ) Εκκλησιολογική προσέγγιση: Κλείνοντας ως ο τελευταίος των κληρικών φρονώ ότι με την παρουσίαση των παραπάνω περιστατικών από τα ΜΜΕ πλήττεται όχι μόνο το κύρος, αλλά και αυτή η ύπαρξη της Εκκλησίας. Όταν (ακόμα και σε πανδημία) ποινικοποιείται και διώκεται το Μυστήριο των Μυστηρίων, αυτό το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ΙΣΧΣ, διώκεται αυτή η ίδια η ύπαρξη της Εκκλησίας, χωρίς το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, είμαστε Προτεσταντική παραφυάδα, όχι Ορθόδοξοι. Η Εκκλησία με κάθε τρόπο και κάθε μέσο θα προασπίσει , έστω στο πρόσωπο των ιερωμένων της Κέρκυρας και της Αθήνας, όχι μόνο τους κληρικούς της, όχι μόνο το κεντρικό Μυστήριο της, αλλά εν πολλοίς αυτή της την ύπαρξη. Όλα καλοδεχούμενα, αλλά εκεί που η Ορθοδοξία, η Εκκλησία και κάθε απλός πιστός θα πρέπει με κάθε (προσωπικό) κόστος να είναι αδιαπραγμάτευτος είναι η Θεία Κοινωνία. Είμαστε βέβαιοι ότι οι εισαγγελικοί λειτουργοί θα εφαρμόσουν το νόμο, αλλά και θα αναγνωρίσουν το μυστηριακό χαρακτήρα της «διωκόμενης» πράξης, ειδάλλως μην έχει κανείς καμία αμφιβολία ότι η Εκκλησία «σπρώχνεται» για άλλη μία φορά στις κατακόμβες !!!

π. Νικόλαος Κοντός

Νομικός – υπ. Θεολόγος

Προϊστάμενος Νομικής Υπηρεσίας Ι.Μ.Σ.Κ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΧΝΑΚΗ