Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2023
Με ποιο τρόπο σώζει ο Θεός τους ανθρώπους;
Με ένα και μοναδικό, δηλαδή με το να τους έχει δώσει τον Υόν Του τον Μονογενή ώστε αυτοί να λένε, « παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν »( Ησ. θ’, 6). Και πώς όχι αφού, « ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. »( Α’ Ιω. δ’, 14). Αυτός ο Σωτήρας του κόσμου, όταν ήρθε στον κόσμο είπε, « οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν » ( Ματ. θ’, 13). Και πού να έβρισκε δικαίους αφού, « ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός »»( Ψ. 52, 3 - 4 ).
Αυτός λοιπόν ο Υιός είναι η ζωή, η ανάσταση, το φως, η αλήθεια, η οδός, η ειρήνη, η χαρά, η σωτηρία και γενικά το παν. Αυτός είναι « το σωτήριον του Θεού» σύμφωνα με τα λόγια του δικαίου Συμεών, όταν « ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ »(Λουκ. β’,28-32 ).
Όποιος λοιπόν έχει το Χριστό και μένει «εν αυτώ», όπως είπε ο Ίδιος, « μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν »(Ιω. ιε’, 4), έχει όλα τα παραπάνω και όσα δεν αναφέρθηκαν. Το πώς βέβαια μένει ο πιστός εν Χριστώ, εκτός των άλλων των γνωστών, σημαντικό είναι και αυτό που είπε ο Ίδιος, « ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ »(Ιω. στ’, 56).
Ο Παύλος αναφερόμενος στο Χριστό και στους πιστούς, γράφει ότι αυτοί αποτελούν τον οίκον του Θεού μέσα στον οποίον δεσπόζει ο Χριστός. Συγκεκριμένα λέει, « Χριστὸς δὲ ὡς υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ, οὗ οἶκός ἐσμεν ἡμεῖς, ἐὰνπερ τὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆς ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν »( Εβρ. γ’,6 ). Και πάλι λέει, « ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός »( Β’ Κορ. στ’,16 ). Αλλά, ας μείνουμε σ’ αυτά.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Επιστολή του προς τον Τίτο, « Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι »( Τιτ. β’,11-12 ). Ενώ χαρακτηρίζει τη χάρη του Θεού σωτήρια για όλους τους ανθρώπους, στη συνέχεια αναφέρεται στο τι πρέπει να κάνουν και πώς πρέπει να ζήσουν, όσοι βέβαια δέχονται την καθοδήγησή της, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει η χάρη κενή. Αυτόν τον κίνδυνο ο Παύλος τον επισημαίνει και αλλού με τα εξής λόγια, « Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς »( Β’ Κορ. στ’, 1). Αναφερόμενος δε στον ίδιο τον εαυτό του, γράφει, « χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι· καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δὲ, ἀλλ' ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί »( Α’ Κορ. ιε’, 10).
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, αλλά και με άλλα πολλά, τα οποία χάριν συντομίας δεν αναφέρθηκαν, ο κάθε ευσυνείδητος χριστιανός, αν και έχει τη χάρη του Θεού, πρέπει να εργάζεται και εξωτερικά και εσωτερικά. Εξωτερικά να εργάζεται τα λεγόμενα καλά έργα σύμφωνα με την παραγγελία του Παύλου, « μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι » ( Τιτ. γ’, 14). Εσωτερικά δε να εργάζεται τον λεγόμενο πνευματικό αγώνα σύμφωνα πάλι με το παράδειγμα του Παύλου, « τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ »( Β’ Κορ. ι’, 4-5).
Βεβαίως όλα τα λεγόμενα καλά έργα τα έχει ετοιμάσει ο Θεός τα οποία όμως καλούνται οι πιστοί να εργασθούν σύμφωνα πάλι με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν »( Εφ. β’, 10). Λέει να περιπατήσουμε και όχι να ξαπλώσουμε σαν να μη χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Ο Παύλος τέλος δίνει τόσο μεγάλη σημασία στην όλη εργασία που πρέπει να κάνουν οι πιστοί ώστε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με τα εξής λόγια, «Ὥστε, ἀγαπητοί μου, καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε, μὴ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον, ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου, μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε· ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας »( Φιλ. β’, 12-13). Δεν είναι επιτρεπτό, ενώ ο Θεός εργάζεται μέσα στον άνθρωπο την ανακαίνισή του, αυτός να μη κάνει το καλό, δηλαδή να αμαρτάνει. Και πώς όχι αφού, « εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν » (Ιακ. δ’, 17).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023
ΖΗΤΗΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Έχει λεχθεί ότι για να σωθείς, πρέπει να δεχθείς το Χριστό για σωτήρα σου. Μα ποιος χριστιανός δε δέχεται το Χριστό για Σωτήρα του; Αφού την ώρα του Βαπτίσματος στην ερώτηση «Συνετάξω τω Χριστώ;» απάντησε «Συνεταξάμην». Αφού στις προσευχές και στη λατρεία συνεχώς ομολογεί ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου και κατά συνέπεια και προσωπικός του Σωτήρας. Αυτά τα λόγια, δηλαδή για να σωθείς πρέπει να δεχθείς το Χριστό για σωτήρα σου, και όχι μόνο, αρμόζουν σε όσους δεν είναι χριστιανοί, δεν είναι βαπτισμένοι, και εφόσον βέβαια επιθυμούν διακαώς να μάθουν τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν. Αυτό συνέβη με τον δεσμοφύλακα στους Φιλίππους ο οποίος, όταν ρώτησε τον Παύλο και τον Σίλα, «κύριοι, τι με δει ποιείν ίνα σωθώ; οι δε είπον· πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση συ και ο οίκός σου... και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα» (Πρ. ιστ´,30-34).
Στους πιστούς όμως, αν θέλει κανείς να τους βοηθήσει πνευματικά, μπορεί να τους λέει με τον κατάλληλο βέβαια τρόπο, ότι πρέπει να εξομολογούνται τα παραπτώματά τους, να παίρνουν άφεση αμαρτιών, να κοινωνούν με τη σύμφωνη γνώμη του Πνευματικού τους, να αγωνίζονται τον καλό αγώνα της πίστεως, κ.ά. Αν όμως αυτά κάποιος τα παρασιωπά ή, ακόμα χειρότερα, τα απορρίπτει, τότε βρίσκεται ο ίδιος σε πλάνη και είναι ανάγκη να επιστρέψει «εκ πλάνης οδού αυτού» (Ιακ ε´,20).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2023
Ο Κύριος και οι κύριοι
Ένας είπε, μη με λες κύριο, ένας είναι Κύριος, ο Θεός.
Τα είπε καλά; Όχι βέβαια.
Η λέξη κύριος, όταν αναφέρεται σε ανθρώπους, δηλώνει το αυτονόητο, δηλαδή το ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το αυτεξούσιό του το οποίο είναι στοιχείο του « κατ’ εικόνα ».
Έτσι είναι κύριος, επειδή έχει την, έστω και περιορισμένη, ελευθερία να καθορίζει τις ενέργειές του, με τις οποιεσδήποτε βέβαια συνέπειες αυτών.
Όταν λοιπόν ένας ονομάζει κάποιον κύριο, δείχνει ότι τον τιμάει, πράγμα που είναι σύμφωνο και με το θέλημα του Θεού.
Ο Απόστολος Παύλος παραγγέλλει, «τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. ιβ’, 10).
Η Σάρρα τιμούσε το σύζυγό της Αβραάμ, «κύριον αυτόν καλούσα» (Α’ Πέτρ. γ’, 6). Όμως ο Αβραάμ δεν της έλεγε, μη με λες κύριο, γιατί ένας είναι Κύριος, ο Θεός.
Στους Φιλίππους ο δεσμοφύλακας είπε στον Παύλο και το Σίλα, «Κύριοι, τι με δει ποιείν ίνα σωθώ; οι δε είπον· πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση συ και ο οίκός σου. και ελάλησαν αυτώ τον λόγον του Κυρίου και πάσι τοις εν τη οικία αυτού. » (Πρ.ιστ’,30-32).
Ενώ του μίλησαν για τον Κύριο Ιησού Χριστό, όμως δεν του είπαν, δεν έπρεπε να μας πεις εμάς κυρίους, γιατί ένας είναι Κύριος, ο Θεός.
Στην Αποκάλυψη ο Ιωάννης γράφει, « Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων λέγων μοι· ούτοι οι περιβεβλημένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες εισί και πόθεν ήλθον; και είρηκα αυτώ· κύριέ μου, συ οίδας. » (Απ. ζ’, 13-14 ).
Δε γράφει όμως ο Ιωάννης ότι ο πρεσβύτερος του είπε, μη με λες κύριό σου, γιατί ένας είναι Κύριος, ο Θεός.
Άλλωστε και αυτός ο ίδιος που είπε, μη με λες κύριο, όταν απευθύνεται σε άλλους, εκτός από τους πολύ γνωστούς του βέβαια, δε χρησιμοποιεί το πρόθεμα κύριε;
Είναι δυνατό να πει σε κάποιον, δε σε λέω κύριε, γιατί ένας είναι Κύριος, ο Θεός;
Από αυτά τα λίγα που αναφέρθηκαν, γίνεται σαφές ότι δεν υπάρχει λόγος να λέει κανείς, όταν τον ονομάζουν κύριο, μη με λες κύριο, γιατί ένας είναι Κύριος, ο Θεός.
Αυτόν τον ονομάζουν κύριο με μικρό κάπα, όπως θα ονόμαζαν και οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Δεν τον συγκρίνουν με το Θεό. Πώς του πέρασε τέτοια ιδέα;
Ο Θεός είναι ο Κύριος με μεγάλο κάπα όπως φαίνεται και στον ψαλμικό στίχο « εξομολογείσθε τω Κυρίω των κυρίων, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού·» (Ψ. 135, 3).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023
Μοναχή Γαβριηλία: Εργο ζωής σε πέντε ηπείρους
Η Μοναχή Γαβριηλία, που ανακηρύχθηκε προ ημερών Αγία, ξεκίνησε τη μεγάλη ιεραποστολή της το 1954.
Από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη, μετά στην Αγγλία, στην Ινδία, στα Ιμαλάια, στην Ιερουσαλήμ, στην Αθήνα, στην Αίγινα, στη Λέρο. Μυθιστορηματική η ζωή της Μοναχής Γαβριηλίας, η οποία, με απόφαση της Ιερά Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ανακηρύχθηκε προ ημερών Αγία «διακριθείσα διά τας κατά Χριστόν αρετάς της ελεημοσύνης, της φιλανθρωπίας και της απολύτου αφοσιώσεως και εμπιστοσύνης εις το θέλημα του Κυρίου», όπως λέει η Ιερά Σύνοδος.
Η Αυρηλία (το όνομά της πριν δεχθεί τη μοναχική κουρά) Παπαγιάννη γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1897 στην Κωνσταντινούπολη. Η οικογένειά της ήταν εύπορη και έζησε σε ένα περιβάλλον με πολλές ανέσεις. Ηταν το τέταρτο και το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Πρωτάκουσε για τον Θεό από τη μεγάλη της αδελφή Βασιλική, η οποία της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ελβετία, στη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-Le-Lace. Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα φυτά.
Το 1923 βρέθηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Εκεί εισήχθη ως ακροάτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Μετά το τέλος των σπουδών της ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε για ένα χρόνο σε ψυχιατρική κλινική. Ακολούθησε η Αγγλία, όπου εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα βοηθούσε πλήθος απόρων και ανέργων.
Το 1954, χρονιά που απεβίωσε η μητέρα της, θεωρείται σταθμός για την Αυρηλία, καθώς ξεκίνησε η μεγάλη ιεραποστολή της στις πέντε ηπείρους της υφηλίου. Την ίδια χρονιά πήγε στην Ινδία, όπου και παρέμεινε πέντε χρόνια. Αγάπησε τη χώρα πολύ και, όπως λέει η βιογραφία της (έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ακρίτα, Πορφύρα), «ανάμεσα και μαζί με τους λεπρούς και εξαθλιωμένους Ινδούς βρήκε νόημα όλη της η ζωή. Με τα χέρια της θεράπευε το σώμα τους, με τα λόγια της παρηγορούσε την ψυχή τους». Ολοι την αγαπούσαν και τη φώναζαν αδελφή Λίλα. Με το έργο της παρακίνησε πολλούς ανθρώπους να βαπτιστούν ορθόδοξοι. Αυτά τα χρόνια έκανε σημαντικές γνωριμίες, όπως με τη Μητέρα Τερέζα και τον Baba Amte, Ινδό κοινωνικό λειτουργό, γνωστό ιδιαίτερα για το έργο του σχετικά με την αποκατάσταση και την ενδυνάμωση ατόμων που έπασχαν από λέπρα.
Μετά την Ινδία βρέθηκε στα Ιμαλάια. Εκεί κατάλαβε ότι ο μοναχισμός είναι ένας ιδιαίτερος και ανώτερος τρόπος ζωής. Επόμενος σταθμός ένα μοναστήρι στη Βηθανία της Ιερουσαλήμ. Ακολουθεί η Αθήνα, όπου έκανε εγχείρηση στο μάτι και έμεινε στην πρωτεύουσα, στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας, τη Νέα Ιερουσαλήμ όπως έλεγε η ίδια.
Σταδιακά το έργο της αναγνωρίζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, παίρνει την ευλογία να γίνει μοναχή και συνεχίζει συμμετέχοντας σε αποστολές της εξωτερικής ιεραποστολής όπου διδάσκει την ορθόδοξη ασκητική, βοηθώντας το έργο πολλών μητροπόλεων του εξωτερικού. Ακολουθούν τα ιεραποστολικά ταξίδια στην Αφρική, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, στην Αίγινα και κατόπιν στη Λέρο. Πέθανε στο νησί της Δωδεκανήσου σε ηλικία 95 ετών, στις 28 Μαρτίου 1992.
https://www.kathimerini.gr/society/562664746/monachi-gavriilia-ergo-zois-se-pente-ipeiroys/
Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2023
Εκλογή βοηθού Επισκόπου στην Ιερά Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης
Εκλογή βοηθού Επισκόπου στην Ιερά Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης
Με πολλή χαρά αγγέλλεται στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Τοπικής μας Εκκλησίας ότι η συνελθούσα σήμερα, 9 Οκτωβρίου, Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’, ψήφισε και αποφάσισε την παραχώρηση μιας θέσεως Βοηθού Επισκόπου στην Ιερά Μητρόπολή μας.
Πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός στην πορεία της ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, το οποίο θα βοηθήσει στην καλύτερη διαποίμανσή της, με σκοπό την πνευματική ωφέλεια και εποικοδομή του φιλοχρίστου λαού της. Τελευταία φορά που η Τοπική Εκκλησία είχε Βοηθό Επίσκοπο ήταν από το 1915 έως το 1918 τον Επίσκοπο Ειρηνουπόλεως Φώτιο Μανιάτη, μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη.
Κατόπιν ψηφοφορίας υπό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την θέση αυτή εξελέγη να διακονήσει ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρος Αγγελόπουλος, με τον τίτλο του Βοηθού Επισκόπου της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Αμφιπόλεως, μίας ιστορικής Επισκοπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτός θα είναι ο λόγος της αυριανής, Τρίτη 10 Οκτωβρίου ε.ε., χαρμόσυνης κωδωνοκρουσίας στις 10:30 π.μ. από τους Ιερούς Ναούς της Κοζάνης, των Σερβίων και του Βελβενδού.
Όσον αφορά την Χειροτονία του Θεοφιλεστάτου εψηφισμένου Βοηθού Επισκόπου Αμφιπόλεως η Ιερά Μητρόπολις θα ενημερώσει το πλήρωμα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως με Δελτίο Τύπου.
Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης «ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ» εύχεται «ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» να χαριτώσει, ενισχύσει, φωτίσει και καθοδηγεί τον εφηφισμένο Επίσκοπο στην νέα, από υψηλότερη θέση, διακονία του, προς δόξαν Θεού και έπαινον της Τοπικής μας Εκκλησίας.
Από την Ιερά Μητρόπολη
Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2023
Ο Θεός και οι θεοί.
Σε ποιους απευθύνεται ο Θεός με τα λόγια, « ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες· ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. » (Ψ. 81,6 ,7);
Απευθύνεται στους ανθρώπους εκείνους της Παλαιάς Διαθήκης οι οποίοι δέχτηκαν μέσα τους τα λόγια του Θεού και τα κήρυξαν στους άλλους. Αυτό το διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός με τα εξής λόγια, « ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Οὐκ ἔστι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν, ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε; εἰ ἐκείνους εἶπε θεοὺς, πρὸς οὓς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο, καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ γραφή, ὃν ὁ πατὴρ ἡγίασε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς, ὅτι εἶπον, υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰμι; »( Ιω. ι’, 34-36).
Βεβαίως, αν και είναι προφανές και αυτονόητο, ας λεχθεί ότι άλλο είναι το να χαρακτηρίζει και να ονομάζει ο Θεός θεούς, και άλλο είναι το να προσδιορίζει και να συγκαταλέγει κάποιος μεταξύ αυτών κάποιους ανθρώπους. Αυτό, εκτός των άλλων, έρχεται σε αντίθεση με το, « ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε». Όταν ο Χριστός φανερωθεί, πώς θα είναι τότε οι πιστοί, το λέει ο Ιωάννης με τα εξής λόγια. « Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι.» ( Α’ Ιω.γ’, 2).
Το, « ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα,..», όταν γίνει πραγματικότητα για ένα πιστό, του είναι αρκετό και δεν υπάρχει κάτι καλλίτερο από αυτό. Ο Χριστός είναι και θα είναι πάντα Θεός και άνθρωπος και όχι μόνο Θεός.
Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023
Ο ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ - The Shepherd's Supper - Full movie with multiple subtitles
Σύνοψη
Ένας καλοκάγαθος βοσκός θα ακούσει το κήρυγμα του Ιερέα του χωριού, για τον ίσιο δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι πιστοί και πως αν δεν λοξοδρομήσουν ποτέ, θα βρουν τον Παράδεισο και θα συναντήσουν τον Θεό. Ο απονήρευτος βοσκός (Μαυρογένης), που δεν γνωρίζει τίποτα για Θεό και Θρησκείες, παίρνει τοις μετρητοίς τα λόγια του Ιερέα και ξεκινάει ένα ταξίδι, βαδίζοντας συνέχεια ίσια, έχοντας την εντύπωση ότι πράγματι θα βρει τον Παράδεισο. Θα συναντήσει αρκετά εμπόδια στον δρόμο του αλλά και θαυματουργικές εμφανίσεις. Λίγο πριν καταρρεύσει από την πείνα και την κούραση, θα τον περιμαζέψουν σε ένα Μοναστήρι, όπου εκεί θα λάβει την απάντηση στην αναζήτησή του. Κάτι αναπάντεχο περιμένει όμως τόσο τον βοσκό όσο και τον Ηγούμενο της Μονής…
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
9 Βραβεία στο Φεστιβάλ Φλωρεντίας:
- Καλύτερης Ταινίας
- Καλύτερου Παραγωγού (Κωνσταντίνος Γουργιώτης)
- Καλύτερης Φωτογραφίας (Γιάννης Κασσής)
- Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Καλύτερης Διεύθυνσης Παραγωγής (Κωνσταντίνος Γουργιώτης)
- Καλύτερων Κουστουμιών (Ζήλη Στραβόλαιμου)
- Καλύτερου Μοντάζ (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Τιμητικό Βραβείο Make up και Hairstyling (Μαριλένα Παπαβασιλείου, Άρης Βερέμης, Έφη Τσίμπη, Κωνσταντίνος Σαββάκης)
- Τιμητικό Βραβείο Ηθοποιού (Κωστής Σαββιδάκης)
7 Βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μιλάνο:
- Πρωτότυπου Σεναρίου (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Κουστουμιών (Ζήλη Στραβόλαιμου)
- Ήχου (Βάλλια Τσέρου)
- Οπτικών εφέ (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Σκηνοθεσίας (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Μακιγιάζ (Μαριλένα Παπαβασιλείου)
- Κομμώσεις (Κωνσταντίνος Σαββάκης)
5 Βραβεία στο Λας Βέγκας (Vegas Movie award):
- Παραγωγού (Κωνσταντίνος Γουργιώτης)
- Καλύτερου Ηθοποιού (Κωστής Σαββιδάκης)
- Καλύτερης Ηθοποιού (Έλενα Θωμοπούλου)
- Β’ Ανδρικού ρόλου (Τέο Θεοδωρίδης)
- Σκηνοθεσίας (Γιάννης Στραβόλαιμος)
2 Βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ στο Παρίσι:
- Μοντάζ (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Οπτικών εφέ (Γιάννης Στραβόλαιμος)
2 Βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο:
- Καλύτερης Ταινίας
- Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας
6 Βραβεία Hollywood Gold Awards:
- Παραγωγής (Κωνσταντίνος Γουργιώτης)
- Σκηνοθεσίας (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Σεναρίου (Γιάννης Στραβόλαιμος)
- Κουστουμιών (Ζήλη Στραβόλαιμου)
- Κομμώσεις (Κωνσταντίνος Σαββάκης)
- Μακιγιάζ (Έλενα Βρανά)
3 Βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας:
- Καλύτερης Ταινίας
- Καλύτερου Ηθοποιού (Κωστής Σαββιδάκης)
- Οπτικών Εφέ (Γιάννης Στραβόλαιμος)
Βραβείο Καλύτερης Δραματικής Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία.
Βραβείο Καλύτερης Δραματικής Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ρώμης.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ της Λισαβόνας.
Βραβείο Καλύτερης σκηνοθεσίας (Γιάννης Στραβόλαιμος) στο Sochi της Ρωσίας.
Τιμητικό Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών.
Τιμητική Διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου.
Βραβείο συνολικής καλύτερης ηθοποιίας από το Διεθνές Φεστιβάλ του Βανκούβερ.
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023
Μέσον και Σκοπός
Όπως είναι γνωστό, το μέσον χρειάζεται για να επιτευχθεί o επιδιωκόμενος σκοπός.
Για παράδειγμα, για να δει ένας τυφλός, πράγμα που είναι γι’ αυτόν ο επιδιωκόμενος σκοπός, χρειάζεται οπωσδήποτε να απαλλαγεί από την πάθηση που έχει. Έτσι το ζητούμενο γι’ αυτόν, δηλαδή ο σκοπός, είναι να δει. Όταν ο Χριστός ρώτησε έναν τυφλό, «τι σοι θέλεις ποιήσω; ο δε είπε· Κύριε, ίνα αναβλέψω» ( Λουκ. ιη’, 41). Δεν του είπε, θέλω να γίνουν όμορφα τα μάτια μου για να με βλέπουν οι άλλοι και να νομίζουν ότι βλέπω. Τώρα μπορεί κανείς να ρωτήσει, γιατί γράφτηκαν αυτά τα παραπάνω που είναι γνωστά και αυτονόητα; Η απάντηση είναι, για να γίνουν κατανοητά και αποδεκτά τα παρακάτω:
Υπάρχει κίνδυνος να συγχέει κανείς το μέσον με το σκοπό και να κάνει το μέσον σκοπό και τον σκοπό να τον παραβλέπει. Το να κάνει κανείς το καλό, είναι πολύ καλό. Το να απαλλάσσεται από την αμαρτία, είναι πολύ καλό. Το να θέλει και να προσπαθεί να γίνει άγιος, δηλαδή να επιδιώκει τον αγιασμό, είναι πολύ καλό. Το να θέλει και να προσπαθεί να αποκτήσει καθαρή καρδιά, είναι πολύ καλό. Όμως όλα αυτά τα πολύ καλά είναι απαραίτητα για να επιτευχθεί ο σκοπός που είναι να δει το Θεό, και όχι, όπως λέει ο λαός, για τα μάτια του κόσμου.
Ο Απόστολος Παύλος παραγγέλλει, «Ειρήνην διώκετε μετά πάντων, και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον»( Εβρ. ιβ’, 14). Άρα ο αγιασμός χρειάζεται για να δει ο πιστός τον Κύριο και όχι για να λέει ότι είναι άγιος ο ίδιος. Τι σόι άγιος μπορεί να είναι κάποιος, όταν δεν έχει ως σκοπό να δει τον Κύριο; Ο Κύριος είπε, «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματ. ε’, 8). Άρα η καθαρή καρδιά είναι απαραίτητη για να δει ο πιστός το Θεό και όχι για να λέει ότι αυτός είναι καθαρός και να σιχαίνεται τους άλλους ως ακάθαρτους. Τι σόι καθαρή καρδιά μπορεί να έχει κάποιος, όταν δεν έχει ως σκοπό να δει το Θεό;
Σκοπός λοιπόν και στόχος για κάθε πιστό πρέπει να είναι η γνώση του Χριστού, και όλα τα άλλα τα πολύ καλά και απαραίτητα, προς τον σκοπόν αυτόν πρέπει να αποσκοπούν και να κατατείνουν. Άλλωστε αυτό συνιστά και την αιώνιον ζωήν, τον ορισμό της οποίας δίνουν τα λόγια του Κυρίου, «αύτη δε ἐστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω. ιζ’, 3).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023
Τι σημαίνει η λέξη προφήτης
Η λέξη προφήτης έχει άμεση σχέση με το ρήμα φημί που σημαίνει λέγω. Η πρόθεση προ, πριν το φημί, το κάνει πρόφημι που σημαίνει προλέγω. Σύμφωνα με αυτά και η λέξη προφήτης δηλώνει αυτόν που προλέγει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι προφήτες μόνο προφήτευαν ώστε η λέξη προφήτης να σημαίνει μόνο αυτόν που προλέγει.
Όταν ο Κύριος πήγε στην πατρίδα Του « εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ » (Λουκ. δ’, 23 - 24). Η φράση « ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου », προφανώς, όπως δηλώνει και η λέξη, «ποίησον», αναφέρεται στο να κάνει θαύματα και στην πατρίδα Του και όχι για να πει προφητείες. Αυτό φαίνεται και στη συνέχει που τους είπε, « οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ ». Και εδώ η λέξη προφήτης σε συνδυασμό με τα προηγούμενα προφανώς δε δηλώνει αποκλειστικά και μόνο αυτόν που προλέγει αλλά και αυτόν που λέει τα λόγια του Θεού και εργάζεται τα έργα Του.
Σύμφωνα με αυτά, τα λόγια του Κυρίου, « ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, »( Ματ. ι’, 41), δε σημαίνουν ότι αυτός ο προφήτης που γίνεται δεκτός από κάποιον είναι προφήτης αποκλειστικά με την αρχική σημασία της λέξης, δηλαδή αυτός που προλέγει. Μπορεί απλώς να λέει λόγια του Θεού και όχι λόγια ανθρώπινα, ανούσια και ανώφελα. Έτσι αυτός που τον δέχεται, ουσιαστικά τον δέχεται, γιατί θέλει να ακούσει τα λόγια του Θεού που λέει. Αντιθέτως αυτός που δεν τον δέχεται, ουσιαστικά δεν τον δέχεται, γιατί δε θέλει να ακούσει τα λόγια του Θεού που λέει και προτιμάει λόγια άλλων διδασκάλων.
Το ότι η λέξη προφήτης δε σημαίνει μόνο αυτόν που προλέγει φαίνεται και από το ότι προφήτες λεγόταν και αυτοί που υπηρετούσαν ψεύτικους θεούς, όπως για παράδειγμα τον Βάαλ. Αυτοί κάθε άλλο παρά προέλεγαν τα μέλλοντα να συμβούν, γιατί όλα τους ήταν ψεύτικα. Ο προφήτης Ηλίας τους αναφέρει ως εξής. «καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· ἐγὼ ὑπολέλειμμαι προφήτης τοῦ Κυρίου μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·»(Γ’Βασ. ιη’,22). Αυτά ειδικά για τη λέξη προφήτης σύμφωνα με τον τίτλο.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
