Φυλακές ανηλίκων Αυλώνος - Έκκληση

Η Ενοριακή Νεανική Εστία του Ι. Ναού Αγ. Ελευθερίου οδού Αχαρνών και συγκεκριμένα η Σύναξη Νέων στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους ανέλαβαν την πρωτοβουλία να επισκέπτονται τακτικά τις φυλακές ανηλίκων Αυλώνος. Για το σκοπό αυτό και κατόπιν επικοινωνίας μετά της Κοινωνικής υπηρεσίας των φυλακών διαπιστώσαμε ότι τα νέα παιδιά των φυλακών έχουν ανάγκη εκτός της ηθικής συμπαράστασης και υλικής υποστήριξης.



Χρειάζονται τα κάτωθι είδη:
α) Βερμούδες
β) Μπλούζες κοντομάνικες
γ)Σαπούνια
δ) Σαμπουάν
ε)Εσώρουχα(όλων των μεγεθών)
στ) Ξυραφάκια μιας χρήσεως
ζ) Οδοντόκρεμες
η) Οδοντόβουρτσες
θ) Τηλεκάρτες των 4 ευρώ
ι) Πετσέτες
ια) Σεντόνια
ιβ) Χαρτί υγείας
ιγ) Σαγιονάρες

Όλα αυτά τα είδη συλλέγονται στον Ι.Ναό Αγ. Ελευθερίου οδού Αχαρνών 382, 11143 Αθήνα, τηλ.2102281754 και 2102281106 με την ένδειξη στα προσφερθέντα για της φυλακές Αυλώνος.

Εκ της Ενοριακής Νεανικής Εστίας

http://www.orthmad.gr/node/1417

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ «Είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν»

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
«Είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν»
«Εσύ, μου είπε ο Γέροντας, το μόνο κακό που έχει είναι, ότι είσαι τρομερά ευαίσθητος και δε δέχεσαι να σε προσβάλλουν. Για το πρώτο, δεν ευθύνεσαι εσύ. Το κληρονόμησες α

πό τον παπα-Γιάννη. Και η ευαισθησία η μεγάλη, δεν είναι καλή. Καλή είναι για τους άλλους. Οι οποίοι, συνήθως, την εκμεταλλεύονται. Και μάλιστα, πάρα πολύ άσχημα. Ενώ για εκείνον που την έχει, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να φαντασθείς! Άσε, που αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία όλων των ασθενειών. Γι’ αυτό προσπάθησε να την αποβάλλεις. Ή έστω να την περιορίσεις. Διαφορετικά θα κάνεις κακό και στον εαυτό σου, αλλά και στην οικογένειά σου. Που στο κάτω κάτω, δε σου χρωστάει και τίποτε, για να την ταλαιπωρείς, και μάλιστα, χωρίς κανένα λόγο. Όσον αφορά το δεύτερο, δηλαδή την προσβολή, αυτή κανείς δεν την ανέχεται με ευχαρίστηση. Πολύ περισσότερο εσύ, που είσαι υπερήφανος και έχεις την αξίωση από τους άλλους να μη σε προσβάλλουν, όπως δεν τους προσβάλλεις και εσύ. Όμως αυτά δε γίνονται σήμερα. Και όλοι μας είμαστε θύματα της προσβολής, που μας προκαλούν οι άλλοι. Δηλαδή, όταν λέμε προσβολή, τι εννοούμε; Εσύ πρέπει να ξέρεις καλύτερα από εμένα, εκείνη την ηθική μείωση, την ηθική βλάβη ή την αμφισβήτηση του κύρους μας από τρίτους. Ε, πώς να τους ελέγξεις, παιδί μου, αυτούς τους τρίτους; Ελέγχονται; Ασφαλώς όχι. Το σωστό και δίκαιο είναι να μην προσβάλλει κανείς κανέναν και να μην προσβάλλεται από κανέναν. Δύσκολο πολύ. Αλλά, όχι και ακατόρθωτο. Και αυτό ακριβώς, επιδιώκει να πετύχει σήμερα η Εκκλησία του Χριστού.
Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις, που γίνεται κάποια παραχώρηση από το Θεό, για να δοκιμασθεί η δική μας αντοχή και το δικό μας πιστεύω. Και ξέρεις, παιδί μου, γιατί;
Γιατί, στη θεωρία συμφωνούμε όλοι. Και η βαθμολογία είναι ίδια, για όλους. Είναι το «άριστα». Ενώ στην πράξη τα θαλασσώνουμε… Και πολλοί λίγοι είναι αυτοί, που πιάνουν τη βάση!
Θα μου πεις, τώρα, εσύ Παππούλη, τα εφαρμόζεις αυτά;

Τι να σου πω, βρε παιδί μου, μια ζωή αγωνίζομαι, να κάνω το θέλημα του Θεού. Δεν ξέρω εάν το κατόρθωσα. Εκείνος ξέρει.
Σου έχω ξαναπεί: μόνο το έλεός Του θα μας σώσει.
Αλήθεια, δε μου είπες: Ύστερα από όσα συνέβησαν, εξακολουθείς ακόμη να πιστεύεις ότι δε σ’ αγαπώ; [Κ 156π]

 

  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ  

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 27 ΝΟΕ  2012 

Ανάγκη να αποπτύσουμε το δηλητήριο

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΟΠΤΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
«Εκχέετε ενώπιον Αυτού τας καρδίας υμών, ότι ο Θεός βοηθός ημών».
( Ψαλμ. 61,9 )

Συμβαίνει καμιά φορά στη ζωή να εισαγάγει κάποιος στο στομάχι του αλλοιωμένες τροφές, που βρίσκονται στο στάδιο της αποσύνθεσης. Ο κίνδυνος τότε από δηλητηρίαση είναι άμεσος. Κι αν δεν προλάβει ο ασθενής να αποβάλει, με έγκαιρη εκκένωση του στομάχου, το δηλητηριώδες περιεχόμενό του, κινδυνεύει η ζωή του. Πόσοι δεν έχουν πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση, που είναι μια από τις επικίνδυνες μορφές δηλητηρίασης; Αλλά και πόσοι δεν σώθηκαν από το χείλος του τάφου χάρη στην έγκαιρη και αποτελεσματική απόπτυση του δηλητηρίου και στη χρήση φαρμάκων, που έχουν τη δύναμη να εξουδετερώνουν τη θανατηφόρα επίδραση στον οργανισμό των τοξινών και των άλλων δηλητηριωδών ουσιών;
Αλλά δηλητήριο, όπως σημειώσαμε πριν, είναι και η αμαρτία. Και μάλιστα απείρως ισχυρότερο από τα δηλητήρια που κρύβονται, ενίοτε, στις τροφές και καταστρέφουν τους οργανισμούς και οδηγούν στο θάνατο του σώματος. Η αμαρτία, αυτό το τόσο επικίνδυνο δηλητήριο, φονεύει την αθάνατη ψυχή, όχι σπάνια δε και το σώμα με τη νοσογόνο επίδραση της πάνω σ’ αυτό. Στερεί τον άνθρωπο όχι μόνο από την πραγματική απόλαυση της παρούσης ζωής, αλλά και της μέλλουσας. Οδηγεί δέσμια την ψυχή στην παντοτινή της καταδίκη και σπρώχνει τον άνθρωπο να υπογράψει με τα ίδια του τα χέρια την απόφαση της καταστροφής και της απώλειάς του. Και θα ήταν ανυπολόγιστη η ζημία του ανθρώπου και ανεπανόρθωτες οι καταστροφές από την αμαρτία, εάν δεν υπήρχε στη διάθεσή του το σωτήριο φάρμακο και ο λυτρωτικός τρόπος με τον οποίο αποφεύγει τα ολέθρια αποτελέσματα της παρεκτροπής του, χάρη στη μακροθυμία και φιλευσπλαχνία του Θεού.
Ας είναι ευλογητός , λοιπόν, ο Θεός , ο Οποίος από την απέραντη για μας αγάπη Του, μας έδωσε πρόχειρο και πολύ αποτελεσματικό φάρμακο. Φάρμακο που θεραπεύει αμέσως τις πληγές κι επουλώνει τα τραύματα. Φάρμακο που αποκαθιστά την ψυχική υγεία και απαλλάσσει τον άνθρωπο από τη φοβερή μάστιγα της αμαρτίας. Διότι, είναι μεν κακό η αμαρτία, όχι όμως αθεράπευτο, ανίατο. «Δεινόν μεν ουν κακόν η αμαρτία, αλλ’ ουκ αθεράπευτον» , παρατηρεί και οι άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ( κατηχήσεις ,Migne, P.G. 33, 384 ) .
Φαντάσου τώρα, αγαπητέ αναγνώστη, πόσο δύσκολη θα ήταν η θέση μας, αν δεν έβαζε στα χέρια μας, δια της Εκκλησίας Του, το φάρμακο της σωτηρίας. Η εικόνα ενός βαριά ασθενούς που βρίσκεται πλησίον του τάφου, για τον οποίο έχει χαθεί κάθε ελπίδα σωτηρίας και η ιατρική επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά, ανίκανη πλέον να τον βοηθήσει, δεν είναι αρκετή για να παραστήσει τη δική μας φρικτή κατάσταση, αν δεν γνωρίζαμε τον τρόπο απαλλαγής από την αμαρτία. Θα μοιάζαμε με κάποιον μελλοθάνατο που χαροπαλεύει επί ημέρες, θα είμασταν εγκαταλειμμένοι από Θεό και ανθρώπους, και τι λέω; Θα είμασταν κυριολεκτικά χαμένοι, καταδικασμένοι σε διαρκή δυστυχία εδώ στη γη και σε αιώνια κόλαση μετά το θάνατό μας.
Αλλ’ όχι. Ας μην αφήσουμε τη φαντασία να πετάει σε σκέψεις μελαγχολικές , διότι υπάρχει το φάρμακο. Δεν πωλείται βέβαια στα φαρμακεία , ούτε παράγεται σε κάποιο από τα τόσα βιοχημικά και φαρμακευτικά εργαστήρια. Αν και πολύτιμο, το βρίσκουμε ανά πάσα στιγμή . Δεν χρειάζεται να στείλουμε συστημένα γράμματα στο εξωτερικό ή αλλού , προκειμένου να ζητήσουμε να μας το ταχυδρομήσουν. Είναι φάρμακο που διατίθεται δωρεάν , σ’ όποιον το ζητήσει , οποτεδήποτε, χωρίς δυσκολία, χωρίς παρακλήσεις. Και το φάρμακο αυτό, είναι το Μυστήριο της Μετανοίας και ιεράς Εξομολογήσεως.
Ίσως σου φανεί κάπως παράξενος ο τίτλος του φαρμάκου, φίλη ψυχή. Και πιθανόν να μην είσαι σε θέση να εννοήσεις πλήρως , πώς με το φάρμακο αυτό μπορείς να γίνεις καλά από τον καρκίνο της αμαρτίας. Σου φαίνεται πολύ γνωστή η συνταγή. Δεν κρύβει, νομίζεις, τίποτε το νέο και το σπουδαίο…
… Είναι το μόνο φάρμακο κατά της αμαρτίας. Εκείνη μας πλήγωσε. Αυτό μας γιατρεύει. Εκείνη μας έριξε. Αυτό μας σηκώνει. Εκείνη μας εξευτέλισε. Αυτό μας αναπαύει, μας γαληνεύει, μας παρηγορεί. «Εκακώθημεν δια της αμαρτίας, ιαθώμεν δια της μετανοίας», λέει ο φωστήρας της Καισαρείας Μέγας Βασίλειος ( Migne P.G. 96, 112B ) .
Ναι. Άλλος τρόπος θεραπείας δεν υπάρχει. Μόνο η μετάνοια είναι το «ιατρείον , το αναιρετικόν της αμαρτίας», η τορπίλλη που διαλύει και γκρεμίζει το έργο του σατανά από την καρδιά μας. Είναι το υγρό εκείνο , που πλένει το πνευματικό μας στομάχι και μας απαλλάσσει από τις τοξίνες των σφαλμάτων μας. «Η μετάνοια αφίησιν αμαρτίαν», τονίζει ο ίδιος μεγάλος Πατήρ.
Αλλά δεν αρκεί αυτή η διαπίστωση. Δεν φτάνει να αναγνωρίσουμε την αγάπη του Θεού προς τον πεσμένο άνθρωπο. Δεν ωφελεί να γνωρίσουμε τις θαυματουργικές ιδιότητες του φαρμάκου. Πρέπει και να αποφασίσουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Όπως το καλύτερο φάρμακο μένει χωρίς αποτελέσματα και άχρηστο, αν δεν χρησιμοποιηθεί από τον άρρωστο, κατά παρόμοιο τρόπο και η μετάνοια μένει χωρίς ευεργετικά αποτελέσματα για την πληγωμένη ψυχή μας, όταν ο άνθρωπος εμμένει πεισματικά στη διάπραξη του κακού.
Μετανοώ σημαίνει αλλάζω διαθέσεις, αλλάζω σκέψεις, αλλάζω τρόπο ζωής. Μεταμέλομαι για όσα κακά έχω διαπράξει, αναγνωρίζω ότι έφταιξα και τώρα ευχαρίστως εξομολογούμαι τις πτώσεις μου ενώπιον του πνευματικού Ιερέως, με την πεποίθηση ότι έτσι αποπτύω , βγάζω έξω , το δηλητήριο που η αμαρτία επισσώρευσε στην ψυχή μου. Ακόμη, μετάνοια σημαίνει διακοπή σχέσεων με την αμαρτία, θυσίες πολλές, αγώνα πνευματικό. Και όπως καταλαβαίνει ο καθένας, όλα αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Ο εγωισμός παρεμβάλλεται και μας εμποδίζει από του να κάνουμε τα ηρωικά βήματα της μετανοίας. Μας παρουσιάζει σαν καλά, καμιά φορά, και τα αμαρτωλά. Και μας πείθει να μην ανησυχούμε για τις πράξεις μας. Μας τυφλώνει τόσο, ώστε να νομίζουμε ότι βαδίζουμε ορθά˙ σκληραίνει την καρδιά μας και την εμποδίζει να ζητήσει το έλεος και τη συγνώμη του Θεού κι έτσι απωθεί τη θεία χάρη της μετανοίας από την αμαρτωλή ψυχή μας. Κι αν μεν ο άνθρωπος αντισταθεί στις κακές εισηγήσεις του εγωισμού, έχει καλώς. Με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσει. Αν όμως νικηθεί από το τυφλό πάθος του εγωισμού και συνεχίσει να απωθεί τη χάρη της μετανοίας, τότε γίνεται ένοχος του φοβερού και ασυγχώρητου πλέον αμαρτήματος της βλασφημίας εναντίον του Αγίου Πνεύματος, οπότε είναι καταδικασμένος στην ολοκληρωτική απώλεια…
(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»
Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
ΑΘΗΝΑ 2012
Εκδόσεις: “ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ”

«Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού».

Ο προστάτης του μοναστηριού
Ο π. Πορφύριος αφηγείται:
«Ήταν ένα Μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από έναν, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη...

. Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματά του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι’ αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους. Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ’ αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους κι έφυγαν. Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε. Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον Άγιο Νικόλαο, στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται: «Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τι έκανες για να εμποδίσεις τους ληστές; Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Αμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ’ εκεί». Κι αμέσως ξεκολλά την εικόνα του Αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το Μοναστήρι, την ακουμπά σ’ ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα. Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει! Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε: Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και, καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπήσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα. Μόλις όμως γύριζαν πίσω, έτρεχαν. Είπαμε ότι, όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει 25
πίσω τα κλεμμένα και σ’ τα φέραμε. Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε: «Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού». Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της».

 

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    27 Ν0Ε  2012

Πολύ χαίροµαι, όταν βλέπω ψυχές πού προσέχουν και αγωνίζονται µέσα στον κόσµο πού γέµισε από ταγκαλάκια {διαβολακια}.

Ό «καλός άγων»
Αγώνας για τόν αγιασµό της ψυχής.

  Ό Θεός, σάν καλός καί δίκαιος πού είναι, έδωσε σε όλους µας καί ανά

λογα χαρίσµατα - π.χ. στους άνδρες τόν ανδρισµό καί στίς γυναίκες την αγάπη -, γιά νά άγωνιζώµαστε καί νά ανεβαίνουµε τήν πνευµατική κλίµακα µέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά πλησιάζουµε όλο καί περισσότερο σ' Εκείνον πού είναι ό ∆ηµιουργός µας. Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες. Θάρ-ρος λοιπόν! Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας. Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας. Νά προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καµµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστοντην περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες. Έάν πιάσουµε ενα καρβουνάκι αναµµένοκαί το κρατήσουµε στην χούφτα µας, επόµενο είναι νά µάς κάψη. Έάν όµως τό κουνάµε στό χέρι - εννοείται γιά λίγη ώρα -, δεν θά µάς κάψη. Έτσι και οί άσχηµες εικόνες, όταν κινούνται σύντοµα, τά µάτια δεν τις κρατούν, άλλα απλώς τις πιάνουν, καί δεν καίνε τήν ψυχή ......

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟΣΠΑΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  27 ΝΟΕ  2012

 

 

Όταν θά παύσει νά τελείται ή Θεία Λειτουργία είς τόν κόσμο, τότε θά γίνει αμέσως ή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου

Ο κόσμος αυτός έχει λόγο ύπαρξης, υπάρχει ακόμα, γιατί τελείται ή Θεία Λειτουργία.
Η Θεία Λειτουργία είναι τό μεγαλύτερο γεγονός τού κόσμου, ή μεγαλύτερη πράξη πού μπορεί νά τελεστεί είς τόν κόσμο τών ορατών καί τών αοράτων, γι' αυτό μάς είπαν οί Άγιοι Πατέρες ότι : Όταν θά παύσει νά τελείται ή Θεία Λειτουργία είς τόν κόσμο,
τότε θά γίνει αμέσως ή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου, διότι δέν θά υπάρχει πλέον νόημα είς τήν κτίση, διότι ή κτίση υπάρχει διότι τελείται ή Θεία Ευχαριστεία. Τό μεγαλύτερο καί σημαντικότερο έργο πού μπορεί νά επιτελέσει ό άνθρωπος είναι ή Θεία Λειτουργία.

Η Θεία Λειτουργία είναι τό κατ εξοχήν μυστήριο τής Εκκλησίας,
γι'αυτό τόν λόγο είναι άκρος απαραίτητη ή παρουσία μας είς τό μυστήριον.
Διότι δέν μπορεί νά θεωρηθεί Χριστιανός άνθρωπος ό όποίος απουσιάζει από τήν Θεία Λειτουργία ιδίος τής Κυριακής ημέρας. Καί δέν μπορεί νά υπάρξει πνευματική ζωή επ' ουδενί λόγο, ούτε προσευχή, ούτε πνευματική εργασία εάν ο άνθρωπος δέν μετέχει στήν Θεία Λειτουργία καί δέν κοινωνεί τό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου.

Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος

από τήν ομιλία "Η σημασία τής Θείας Λειτουργίας"

http://pantokrator.info/gr

Γέροντα οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο;

Γέροντα οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο;
-Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό – άκρη δεν

βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν;
Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό;
Πως μπορεί να έρθη η ειρήνη, όταν οι άνθρωποι δεν ἔχουν συμφιλιωθή με τον Θεό;
Μόνον όταν συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και η εσωτερική ειρήνη και η εξωτερική. Για να συμφιλιωθή όμως ο άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται η Χάρις και η ειρήνη του Θεού μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  26 ΝΟΕ 2012 

Μέγιστος παράγοντας στην Ρωσία η Ορθοδοξία

Μεγαλώνει θεαματικά το ποσοστό ενός μεγάλου μέρους της ρωσικής κοινωνίας, που θεωρεί την Ρωσία και την ορθοδοξία ως ταυτόσημες έννοιες. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε, το 38% των ερωτηθέντων απάντησε πως «αν κάποιος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του πραγματικό Ρώσο, τότε είναι πολύ σημαντικό να είναι ορθόδοξος».

Το εντυπωσιακό στην συγκεκριμένη έρευνα δεν είναι τόσο το υψηλό ποσοστό των ανθρώπων που έδωσαν τη συγκεκριμένη απάντηση, όσο η ραγδαία μεταστροφή της ρωσικής κοινωνίας προς την κατεύθυνση αυτή. Το 1996 σε δημοσκόπηση που είχε γίνει και είχε τεθεί το ίδιο ερώτημα, το ποσοστό των ανθρώπων που είχαν δώσει παρόμοια απάντηση δεν ξεπερνούσε το 15%.

Διαβάστε περισσότερα Τα προαναφερθέντα αποδεικνύουν πως η Ορθοδοξία, ακόμα και αν δεν πιστεύει κάποιος, αποτελεί για την Ελλάδα χρήσιμο «εργαλείο» γεωπολιτικής προσέγγισης με χώρες, των οποίων κάποια συμφέροντα συνάδουν με τα δικά μας.
pygmi.gr

Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία (Γέροντας Παΐσιος)

Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.

Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις….», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.

- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;

- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.

Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτουργηθούν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε,ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. Παρ’ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.

Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πως έχουν αγριέψει! Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήσει, θα γίνει καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ταπαιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα όπως τώρα. Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουνκαλοί άνθρωποι; Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;

Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.

Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Α’

Εύκολα µην πιστεύετε σε ό,τι ακούτε, γιατί είναι και µερικοί πού τά λένε όπως εκείνοι τά καταλαβαίνουν

Εύκολα µην πιστεύετε σε ό,τι ακούτε, γιατί είναι και µερικοί πού τά λένε όπως εκείνοι τά καταλαβαίνουν. Πήγε µιά φορά ένας στον Χατζεφεντή στο Αγιο Αρσενιο
και τού λέει: «Νά χω την ευχή σου, Χατζεφεντή, εκατό φίδια µαζεύτηκαν εκεί επάν

ω». «Εκατό φίδια; Πού βρέθηκαν;», απόρησε ό Αγιος Αρσένιος. «Έ, αν δέν ήταν εκατό, πενήντα θά ήταν σίγουρα». «Πενήντα φίδια!». «Είκοσι πέντε πάντως θά ήταν»! «Είκοσι πέντε φίδια άκουσες νά µαζεύτηκαν ποτέ;», τού λέει πάλι ό Άγιος. Μετά τού λέει ότι ήταν δέκα οπωσδήποτε. «Καλά, τού λέει ό Άγιος, συ-νέδριο είχαν και µαζεύτηκαν δέκα φίδια; Πάψε· δέν είναι δυνατόν!». «Πέντε θά ήταν», λέει τότε εκείνος. «Πέντε;». «Έ, δύο θά ήταν». Ύστερα τον ρωτάει ό Άγιος Αρσένιος: «Τά είδες;». «Όχι, λέει, τά άκουσα νά κάνουν µέσα στά κλαδιά"σσσσ..."». Μπορεί δηλαδή νά ήταν και καµµιά σαύρα!... Έγώ από όσα ακούω ποτέ δέν βγάζω συµπεράσµατα, χωρίς νά εξετάσω. Άλλος µπορεί νά λέη κάτι,γιά νά κατηγορήση, άλλος νά το λέη άπλα και άλλος σκόπιµα.....!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΑΠΟ  ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ    ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΑΦΥΠΝΗΣΗ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ   26  ΝΟΕ  2012

Η βοήθεια των αγίων

- Γέροντα, πώς αισθάνεται ο Άγιος Αρσένιος τώρα που απέκτησε ναό;
- Χαρά αισθάνεται, γιατί απέκτησε μαντρί και έβαλε μέσα τα πρόβατά του, για να τα προστατεύη.
- Ο κόσμος, Γέροντα, ύστερα από την αναγνώριση ενός Αγίου βοηθιέται περισσότερο;
- Φυσικά βοηθιέται. Οι Άγιοι, όταν αναγνωρίζωνται από την Εκκλησία, αισθάνονται υποχρέωση να μας βοηθούν˙ αναγκάζονται κατά κάποιον τρόπο να βοηθούν περισσότερο, αλλά και ο Θεός τους στέλνει να βοηθούν τον κόσμο.
- Μπορεί, Γέροντα, ένας Άγιος να ζητήση από τον Θεό να τιμούν οι άνθρωποι την μνήμη του;
- Όχι, οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Δεν λένε στον Θεό: «Θεέ μου, να τιμούν οι πιστοί την μνήμη μου, για να τους βοηθάς», ή «όσους τιμούν την μνήμη μου, αυτούς μόνο να βοηθάς», αλλά λένε: «Θεέ μου, επειδή τιμούν την μνήμη μου, αντάμειψέ τους».
- Γέροντα, στον Ευαγγελιστή Ιωάννη νιώθω περισσότερη ευλάβεια παρά στην Αγία μου.
- Η Αγία σου πάντως δεν ζηλεύει, γιατί αγαπάς και ευλαβείσαι περισσότερο τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο˙ όχι μόνον επειδή πρέπει να τον ευλαβήσαι ως Προστάτη του Ησυχαστηρίου, αλλά και Προστάτης σας να μην ήταν , η Αγία σου, όπως και όλοι οι Άγιοι, χαίρονται, όταν είμαστε συνδεδεμένοι με οποιοδήποτε Άγιο, για να βοηθιώμαστε.
Οι Άγιοι είναι άγιοι και δεν έχουν ανθρώπινα πάθη, ανθρώπινες μικρότητες. Ο καθένας μας όπως νιώθει, έτσι και βοηθιέται. Μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι από έναν μεγάλο Άγιο και να βοηθιέται, μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι άλλο από έναν μικρό Άγιο και πάλι να βοηθιέται , γιατί η δύναμη του Θεού είναι που ενεργεί.
- Γέροντα, όταν κάποιος έχη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τι έχει συμβή;
- Για να έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε κάποιον Άγιο, πρέπει ο Άγιος να του έχη μιλήσει μέσα του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός Αγίου, έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο αυτόν. Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό. Να, εγώ επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος˙ με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες. Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε οι πνεύμονας, θα αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα. Και ενώ θα τα έβγαζαν σε πέντε μέρες , είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και υπέφερα πολύ. Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς , για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό, αλλά δυστυχώς δεν φάνηκαν. Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω: «Αν ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει. Οι γιατροί έφυγαν. Σήμερα, Κυριακή, αποκλείεται να έρθουν. Τώρα ποιος θα μου βγάλη τα λάστιχα;». Είπα και κανα-δυό λόγια με παράπονο: «Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες φορές στο Εκκλησάκι τα καντήλια της Αγίας, τί καντηλήθρες, τί λάδια πήγαινα, ,το καθάριζα, το βόλευα. Δυό λάστιχα να μη μου βγάλουν;». Μετά όμως σκέφθηκα: «Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν φρόντισε να μου τα βγάλουν». Ξαφνικά ακούω θόρυβο. «Τι γίνεται; λέω, κάποιος έπαθε κάτι;». «Έρχονται οι γιατροί», μου λένε. Δεν ξέρω τι τον έπιασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί-πρωί: «Να πάτε να βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!». Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε: «Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα». Της … κακοφάνηκε της Αγίας Βαρβάρας, γιατί είπα κανα-δυό λόγια με παράπονο! Πρέπει να γκρινιάξης λίγο! Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης ˙έχει αρχοντιά, άμα δεν γκρινιάζης.
Βλέπεις, ένας Άγιος άλλοτε δίνει αμέσως ό,τι του ζητάμε και άλλοτε το δίνει αργότερα. Άλλοτε ακούει τον προσευχόμενο, γιατί βρίσκεται σε καλή πνευματική κατάσταση, και άλλοτε, γιατί κλαίει και γκρινιάζει σαν μικρό παιδί.
- Γέροντα, μπορεί ένας Άγιος να με αποστραφή λόγω της άσχημης πνευματικής μου καταστάσεως;
- Όχι, ευτυχώς οι Άγιοι δεν το κάνουν αυτό. Αλλοίμονό μας , αν το έκαναν. Αν δεν μας βοηθούσαν , θα ήμασταν χαμένοι. Σκεφθήτε˙ εκείνοι είναι επάνω στον Ουρανό και αγάλλονται, κι εμείς είμαστε εδώ κάτω και ταλαιπωρούμαστε . Έτσι, όταν ζητάμε κάτι, είναι λίγο… άδικο να μη μας ακούν!
- Αν, Γέροντα, κάνουμε προσευχή και ζητήσουμε την βοήθεια των Αγγέλων και όλων των Αγίων, όλοι μαζί πρεσβεύουν στον Θεό για μας; Ενώνονται οι προσευχές τους;
- Καθένας βοηθάει, αν χρειάζεται να βοηθήση, αν μας ωφελή δηλαδή.
- Γέροντα, όταν βοηθιέμαι από έναν Άγιο , να το λέω στις αδελφές;
- Όχι, μόνο στην Γερόντισσα να το λες και να νιώθης πολλή ευγνωμοσύνη. Δεν έχει δικαίωμα ένας Άγιος να σου προσφέρη κάτι; Πως σας οικονομούν οι Άγιοι! Από πόσα βραχυκυκλώματα σας γλυτώνουν!
- Τι είδατε , Γέροντα, και το λέτε αυτό;
- Θα μπορούσα να σας πω πολλά, αλλά είναι πολλά! Ένα μόνο σας λέω, ότι οι Άγιοι έχουν βαλθή να μας παλαβώσουν!


Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
ζ΄
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Διακονητές» και «Προστάτες» Άγιοι

- Γέροντα, πονάει το δόντι μου.
- Δεν είναι καλά να πονέσης λίγο, για να ωφεληθής και λίγο; Κάνε ένα κομποσχοίνι στον Άγιο Αντίπα , που βοηθάει στον πονόδοντο, και θα σου περάση ο πόνος.
- Έκανα, Γέροντα, και δεν πέρασε.
- Φαίνεται κάτι θα φταίη. Αν του πης: «από τώρα θα είμαι πιο προσεκτική σε όλα», αμέσως ο Άγιος θα βοηθήση. Ο Άγιος Αντίπας είναι μεγάλος Άγιος! Πόσο ευαρέστησε τον Θεό! «Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός11», λέει στην Αποκάλυψη.
- Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.
- Ποιες είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;
- Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια .
- Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας. Να φωτοτυπήσης της Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης στις αδελφές.
- Η Αγία Βαρβάρα , Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.
- Ε, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνει όλα τα διακονήματα.
- Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.
- Ναι, γι’ αυτό όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη , να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο το σώμα της Χωροφυλακής και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην καρδιά σου.
- Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο να τα βρω.
- Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει ειδικότητα σ’ αυτό; Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ό,τι χάσαμε , χωρίς να έχη πολλές απαιτήσεις! Εγώ μια φορά , όταν ήμουν στο Κοινόβιο, είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου- τότε κλειδώναμε τα κελλιά , γιατί μέσα στο μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί. «Δεν πειράζει, λέω, θα πάω στο μαραγκούδικο». Κοιτάζω, έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο. Πάω στο βουρδουναριό, όπου έφτιαχνα τα σαμάρια για τα ζώα, και από ‘κει έλειπε το κλειδί. «Πού να πάω τώρα;» λέω. Άναψα τότε ένα κερί στον Άγιο Μηνά και αμέσως τα βρήκα όλα τα κλειδιά που δεν περίμενα. Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί.
Τον Άγιο Μηνά εγώ τον ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλλάρη. Η μητέρα μου, που τον είχε δει μια φορά και της έδωσε απάντηση για ένα θέμα, μου είπε ότι ο Άγιος Μηνάς είναι καβαλλάρης. Εγώ επέμενα και της έλεγα ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλλάρηδες. «Όχι, μου έλεγε η μητέρα μου, αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο και μου είπε ότι είναι ο Άγιος Μηνάς. “Ποιος είσαι; Τον ρώτησα. Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο˙ εσύ ποιος είσαι;”. Ο Άγιος Μηνάς είμαι”, μου είπε».
- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό Του;
- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα , τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.
- Γέροντα, όταν είσαστε στο Μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια. Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.
- Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας˙ να μην τους αφήνετε, να τους ενοχλήτε συνέχεια. Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος είτε από κοντά ,θα υπάρχη. Εάν στην κοσμική ζωή τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή, που είναι ανώτερη . Γι’ αυτό και σας έχω αφήσει τον θησαυρό που είχα, τον Άγιο Αρσένιο, και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου, γιατί «όπου ο θησαυρός εκεί και η καρδία». Άλλωστε σας το είχα πει: «Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στη Μονή μας, όπου μένει και ο Άγιός μου ο οποίος σε κάποιον είπε: «Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη». Γι’ αυτό ,αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου- εάν διστάζης-, να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύη με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων∙ να βοηθούν να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στεναχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό. Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.



11. Αποκ. 2,13. Ο Άγιος Αντίπας ,επίσκοπος Περγάμου, έζησε κατά τους Αποστολικούς χρόνους και μαρτύρησε στην Πέργαμο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Απριλίου.


Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
ζ΄
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ