Άλλο είναι το τι είναι κανείς και άλλο το τι έχει. Το τι είναι αναφέρεται οντολογικά στην ύπαρξή του ως ανθρώπου, και το τι έχει αναφέρεται στο τι αγαθό έχει προσλάβει ή λάβει άνωθεν από το Θεό.
« Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί· πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ' ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα. » ( Ιακ. α΄,16,17).
Αναλυτικότερα. Το ότι ο άνθρωπος είναι άνθρωπος είναι πολύ απλό να λέγεται, αλλά το τι είναι ο άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξεως το γνωρίζει ο Θεός που τον έχει δημιουργήσει. Όμως και ο άνθρωπος, μερικώς βεβαίως, ως λογικό πλάσμα του Θεού που είναι, γνωρίζει κατά το δυνατόν τα περί εαυτού και τα εν αυτώ.
«τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ;» (Α΄ Κορ. β΄, 11).
Αν ξεχωρίσει κανείς το τι είναι από το τι έχει, το τι είναι από μόνο του είναι πτωχό αφού δεν έχει από τον εαυτό του τίποτα. Αν όμως αναγνωρίσει και γνωρίσει ότι ό, τι καλό έχει, είναι από το Θεό, τότε θα διαπιστώσει την πτωχεία του πνεύματός του και θα ανήκει στους μακάριους.
« μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. »( Ματ. ε΄, 3).
Τότε δε θα καυχάται για τα χαρίσματα που έχει, σαν να μη τα έχει λάβει από το Θεό.
« Τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; » ( Α' Κορ. δ', 7).
Τα όποια λοιπόν αγαθά έχει ο άνθρωπος, επειδή δεν είναι στοιχεία της ύπαρξης του, δεν τον μεταβάλλουν οντολογικά. Έτσι δε μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ως δημιούργημα του Θεού που είναι τον έκανε ο Θεός καλόν ή κακόν. Άλλωστε και τον διάβολο δεν τον έκανε ο Θεός απ’ αρχής διάβολο, αλλά άγγελο και μάλιστα εωσφόρο.
Δόξα λοιπόν τω Θεώ που είναι φιλάνθρωπος και πλουτίζει τον άνθρωπο με τα αγαθά Του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου