Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Η υπόληψη του εαυτού μας και η παρακίνηση του διαβόλου μας κάνουν να κρίνουμε με αυθάδεια τον πλησίον. ( Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)



Η υπόληψη του εαυτού μας και η παρακίνηση του διαβόλου μας κάνουν να κρίνουμε με αυθάδεια τον πλησίον. ( Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)
                         Απο    την ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την κατάκριση αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να τους καταφρονούμε και να τους ταπεινώνουμε. Αυτό το ελάττωμα όπως προέρχεται από την υπερηφάνεια, από αυτήν θάλπεται και τρέφεται με προθυμία. Γιατί αυτή η υπερηφάνεια μαζί με την κατάκριση, αυξάνεται συνέχεια, επειδή, χωρίς να το καταλάβουν, αρέσκεται η μία με την άλλη και πλανώνται συγχρόνως

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Για το ψέμα και τη δολιότητα (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

 

Αδελφοί μου Χριστιανοί, προσέχετε, όσο μπορείτε, να μη λέτε ψέματα, γιατί το ψέμα είναι, εφεύρεση του διαβόλου και ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους. Επομένως, όσοι είναι ψεύτες, έχουν πατέρα τους το διάβολο και μοιάζουν μ’ αυτόν και τον έχουν πατέρα, καθώς το αναφέρει και ο Κύριός μας στην Αγία Γραφή, λέγοντας: «Ο πατέρας που έχετε εσείς είναι ο διάβολος, κι όσα επιθυμεί ο πατέρας σας, αυτά θέλετε να κάνετε. Εκείνος εξ αρχής ήταν ανθρωποκτόνος και δεν μπόρεσε να σταθεί μέσα στην αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει μέσα του τίποτε το αληθινό. Όταν λέει ψέματα, εκφράζει τον εαυτό του, γιατί είναι ψεύτης και είναι ο πατέρας του ψεύδους. Αντίθετα, όσοι λένε την αλήθεια, έχουν ως πατέρα τους την Αλήθεια, που είναι ο Θεός και ο Ιησούς Χριστός. Και είναι, γεννημένοι από την Αλήθεια, καθώς μας λέει ο «αγαπημένος» μαθητής Ιωάννης : «Παιδιά μου, ας μην αγαπάμε με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά με έργα και αγάπη αληθινή. Απ αυτό θα καταλάβουμε ότι είμαστε παιδιά της αλήθειας».
Εσείς είσθε Χριστιανοί και, με τη Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, απογυμνωθήκατε από τον παλαιό άνθρωπο και ενδυθήκατε τον Χριστό, που είναι η αλήθεια, όπως το λέει και ο Ίδιος: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή».

Η δική μας οικογένεια



Πολλά ζευγάρια που ετοιμάζονται να παντρευτούν , συχνά δεν συνειδητοποιούν ότι η κοινή συμβίωση περιέχει χαρές , αλλά συνοδεύεται επίσης από πολλές δυσκολίες. Σε αρκετές περιπτώσεις , πολύ γρήγορα ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του σε γκρίνια και μεμψιμοιρίες. Ο λόγος είναι ότι η καθημερινότητα και οι ανάγκες της ζωής δημιουργούν ένα κλίμα προστριβών και πλήξης. Είναι εντελώς διαφορετικό να συναντάς κάποιον που αγαπάς για να διασκεδάσεις, να κουβεντιάσεις, να πας εκδρομή μαζί του ,και άλλο το να ξυπνήσεις και να σε ρωτήσει : πλήρωσες το λογαριασμό του τηλεφώνου; Ή, τι θα φάμε σήμερα; Συζητήσεις αυτού του είδους θεωρούνται από πολλούς φθοροποιές και ανούσιες, αλλά δυστυχώς είναι απολύτως απαραίτητες για την οργάνωση μιας φροντισμένης και άνετης καθημερινής ζωής…

Η αγωγή του επιθυμητού



Το θυμό λοιπόν έτσι μαλάκωνέ του, ώστε να  γεννάη επιεικείς λογισμούς. Διότι όταν δεν το συγκινή τίποτε, όταν υπομένη τη ζημία, όταν δε χρειάζεται να υπηρετηθή, όταν δεν αγανακτή που τιμάται ο άλλος, από πού τότε θα οργίζεται; 

Είναι καιρός πλέον να έρθουμε στην επιθυμία. Σ’ αυτήν είναι διπλή και η σωφροσύνη και η βλάβη∙ πρέπει δηλαδή ούτε ο ίδιος ο νέος να πορνεύη, ούτε να πορνεύη σε κορίτσια. Λένε οι γιατροί ότι η επιθυμία αυτή εμφανίζεται με σφοδρότητα μετά την ηλικία των δεκαπέντε ετών. Πώς λοιπόν θα εμποδίσουμε αυτό το θηρίο; Τι θα κάνουμε; Ποιο χαλινό θα βάλλουμε σ’ αυτό; Δεν ξέρω άλλο παρά μόνο το χαλινάρι της γέεννας.

Πρώτα λοιπόν να το κρατάμε μακριά από τα αισχρά θεάματα και ακούσματα και ποτέ να μην πηγαίνει νέος ελεύθερος στο θέατρο. Αν όμως θέλη την τέρψι του θεάτρου, αν βρούμε συνομήλικές του που να μην πηγαίνουν στο θέατρο, να τους παρουσιάζουμε σαν παράδειγμα, ώστε να συγκρατηθή μιμούμενο αυτούς . Διότι τίποτε πραγματικά, τίποτε δεν κατορθώνει τόσο όσο η ζηλοτυπία. Και σε όλα αυτό να κάμνουμε σε κάθε περίπτωσι, και μάλιστα όταν είναι ζηλότυπο. Αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμι και από το φόβο και τις υποσχέσεις και από όλα τα άλλα. 

Οι αβλαβείς τέρψεις σαν αντιστάθμισμα.

Έπειτα να φροντίζουμε να βρούμε γι’ αυτό άλλες αβλαβείς τέρψεις. Να το οδηγούμε σε άγιους άνδρες , να του προσφέρουμε άνεσι. Να το τιμούμε με πολλά δώρα , ώστε να μπορή η ψυχή του να υπομονή την ατιμία από την απαγόρευση να πάη στο θέατρο. Και αντί των θεαμάτων εκείνων πρόσφερέ του ευχάριστα διηγήματα, περιπάτους σε λιβάδια και επισκέψεις σε λαμπρά οικοδομήματα. Και ύστερα να κατηγορούμε τα θεάματα εκείνα του θεάτρου λέγοντας: « παιδί μου, τα θεάματα εκείνα δεν είναι για ελεύθερους ανθρώπους, το να βλέπη κανείς γυναίκες να γυμνώνονται και να λένε αισχρά λόγια. Δος μου την υπόσχεσί σου ότι εκεί δε θα ακούσης άσχημο λόγο και ότι δε θα πης και πήγαινε∙ αλλά δεν μπορεί εκεί να μην ακούσης αισχρό λόγο. Είναι ανάξια για τα μάτια σου τα όσα γίνονται εκεί».

Συγχρόνως με τα λόγια αυτά που θα του λέμε να το φιλούμε και να το αγκαλιάζουμε και να το σφίγγουμε στην αγκαλιά μας, δείχνοντάς του έτσι την αγάπη μας. Με όλα αυτά να το μαλακώνουμε…

…Να το μιλάμε για τη βασιλεία των ουρανών και για εκείνους τους παλιούς που έλλαμψαν με τη σωφροσύνη τους και των μη χριστιανών και των Χριστιανών, και συνέχεια με αυτά να κατακλύζουμε τα αυτιά του…

Από το βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων Γ΄
«Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»
Έκδοσις:
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...