Η πριγκίπισσα Θεοφανώ στη Δύση

Με μεγάλη  χαρα δέχτηκε ο βασιλιάς της Γερμανίας Όθωνας Α΄την πρόταση το αυτοκράτορα του βυζαντίου Ιωάννη Τσιμισκή να συνδεθούν με συγγένεια οι δυο λαοί. Η όμορφη πριγκίπισσα Θεοφανώ , η αδερφή του Βασιλείου Β΄του Βουλγαροκτόνου, θα παντευόταν το διάδοχο του θρόνου της Γερμανίας.

Ο γάμος αυτός ωφέλησε το Βυζάντιο. Οι Γερμανοί σταμάτησαν τις εχθροπραξίες κατά των κτήσεων του Βυζαντίου στην Κάτω Ιταλία και έδωσαν προίκα στη νύφη επαρχίες της Ιταλίας και πολλά κτήματα στο Ρήνο της Γερμανίας.

Αλλά το κέρδος αυτού του γάμου ήταν μεγαλύτερο για τους Γερμανούς. Γιατί στη νέα της πατρίδα η μορφωμένη Θεοφανώ έφερε τον πολιτισμό του Βυζαντίου. Κάλεσε σοφούς απο την Κωνσταντινούπολη , που δίδαξαν τα ελληνικά γράμματα στους αμαθείς Γερμανούς υπηκόους του Όθωνα.Τότε μεταφέρθηκε και φυτεύθηκε το αμπέλι κοντά στο Ρήνο, όπου παράγονται τα περίφημα κρασιά του Ρήνου.

Τα αποτελέσματα του εκπολιτιστικού έργου της Θεοφανώς φάνηκαν κυρίως στην εκπαίδουση του γιου της Όθωνα, που μορφώθηκε με τόση φροντίδα, ώστε να χαρακτηριστεί "θαύμα του κόσμου". Επί της βασιλείας του, οι Δυτικοί κατατάχτηκαν μεταξύ των πολιτισμένων λαών του Μεσαίωνα.

Περισσότερα για την Θεοφάνω: http://anastasiosds.blogspot.com/2008/09/blog-post_05.html

Oι σταυροφορίες, η περίοδος της Λατινοκρατίας και τα ελληνικά κράτη

Πατήστε επάνω στην οθόνη με το ποντίκι στην αριστερή ή δεξιά πλευρά της παρουσίασης για να μεταβείτε στην επόμενη εικόνα.

Ο δικέφαλος αετός

Ο δικέφαλος αετός για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε απο τους αυτοκράτορες τηςΝίκαιας. Αργότερα γίνεται το έμβλημα του Βυζαντινιού κράτους των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη και στο Μιστρά. Ο δικέφαλος αετός, που το ένα κεφάλι του κοιτάζει δεξιά και το άλλο αριστερά, συβολίζει την εξουσία του Βυζαντίου σε Ανατολή και Δύση. Μετά την άλωση έγινε το σύμβολο του πόθου των Ελληνών να δουν αναστημένο το Βυζάντιο. Ο λαός ονόμασε το δικέφαλο αετό άγιο πουλί και το χρησιμοποίησε  στις διακοσμήσεις του, στα κεντήματα , στις ξυλογραφίες, ακόμα και πάνω στις βασιλόπιτες. Παρουσιάζεται επίσης σε διάφορες παραστάσεις μαζί με το Μέγα Αλέξανδρο, που ήταν επίσης ένα αγαπητό θέμα των σκλαβωμένων Ελληνών.

Η τιμητική προσκύνηση των εικόνων

Ορίζουμε , όπως έχουμε το σχήμα του Τιμίου Σταυρού, έτσι να έχουμε και τις εικόνες.

Σ'αυτές να προσφέρουμε ασπασμό και τιμητική προσκύνηση, όχι όμως και αληθινή λατρεία, που σύμφωνα με την πίστη μας ταιριάζει μόνο στο Θεό. Της εικόνας η τιμή πηγαίνει στο πρόσωπο που παριστάνει και εκείνος που προσκυνά την εικόνα προσυνάει τον ίδιο, που είναι ζωγραφισμένος πάνω σ' αυτή.

Απόφαση  Ζ'  Οικομενικής Συνόδου